장음표시 사용
151쪽
existentiae eum essentia, posset a diluc existentia per causam efficientem limitari. Ergo maneret adhuc principium limitationis. Et consequenter infinita non es set. Probatur antec. Potest aliquid ex se non limitatum per causam efficientem limitari: sicut conctat in specie expressa creata quid-ditativa Dei , quae in probabili sententiaThomistarum possibilis est, quae quidem ex se non est limitata per causam tamen emiacientem limitaretur: quia 'ab intellectu creato esset producta. Eringo data identitate existentiae cum essentia , posset adhuc exi tentia per causam efficientem limitari. 2 .inst.Existentia creata prius Intelligitur creata,& ah alio producta .quam intelligatur receptibilis In estentia. Ergo quamvis receptibilis non esset .sed eadem realithr cum essentia adhuc esset limitata Prob. ant. Este creatum,& ab alio productum est praedicatum analogich commune ad. omnem sormam creatam, sivου receptibilem,sive receptam, &c.
Esse vero receptibilem est praedicatum proprium . di particulare formae receptibilis. Sed praeis dicata communia, priora sunt, quam praedicata particularia .Ergo prius existentia intelligitur creata , & ab alio producta, quam intelligatur receptibilis inessentia.
& ad prob.dicimus:quod species illa pro priori ad causam emiacientem intelligitur receptibilis in intellectu creato. Et ideo ante causam efficientem intelligitur ex se limitata per ordinem aci intellectum creatum,in quo recepistibilis est. Ad a. replicam respondetur. Praedicata superiora esse priora in essendo,& prςdicando absolute; non tamen inconstituendo:
sed potius differentia propria cuiuscumque rei in constituendo speciem prima est. Nec species ipsa intelligitur usque quo differentia intelligatur. Et ideo exi tentia creata intra speciem propriam prius intelligitur receptibilis,quam ab alio producta Et si
dicturentiam receptibilis non haberet,non esset in tali specie, nec tali modo rationem commune Contraheret. Quia si differentia esset differentIa formae irreceptibilis,spccies non esset ab alio. Ad prob. a. ant. princ. Reg. concinia existetia est actus vere,& proprih essentiae copictae, illamque respicit ut potentiam,& proin prium limitativum.Unde si cum illa idiaificaretur,careret limitativo,& evaderet infinita .Non tamen cxistentia respicit eodem modo suam essentiam incopleta,
nec tanquam verus actu Scoparaintur adsuiplam ut potentiam. Et ideo quamvis propriam essenia tiam identificet Iimirata manet per ordinem adcilentiam coni.
152쪽
pleiam , in qua receptibilis est. bicut intellectio creata absque ulla infinitate identificat suam
essentiam ; non tamen identificare potest essentiam,& substantiam agentis. Quia ad istam comparatur tanquam verus actus secundus. Et ideo limitatur : quia immedἰate in intellectu , dc mediate in substantia operantii reinceptibilis est. Ad 3 .prob. ant .resp. SenteJtiam oppolita probabiliorem esse. Illa tamen admissa , in qua argumentum procedit, dicimus: exilientiam ex conceptu formali importare positive persectione. Et ideo absque infinitate cum ensentia identificari non potest: causalitas vero finis ex conceptu formali non dicit imperfectionem. quia reperitur in Deo formaliter; non tamen dicit positive perfectionem, sed solum permissive . Quia contrahibilis eliper caula litatem divinam sumia me perfectam,& etiam per cauis salitatem creatam,quae imperfectionem importat .Eo quod causa finalis creata causat, Vt in apinprehensione existens,& solum in. tentionaliter movet. Et ita ex
idelitate causς finalis cu sua causalitate infinitas Infereda no est. Tandem arg. Quae realiter distinguntur, pollunt saltim per absolutam Dei potetiam realiter separari. Sed essentia,&existeniatia creata realiter separari non
possimi etia de potentia absoluis
ta. Quia si existensa tollitur ,ensentia ultra non existit,nec est in rerum natura. Ergo existentia creata realiter abestentia dillincta Gn est.
effectus formalis, quem existenistia superaddita possit essetiae prς-
stare. Ergo existentia creata non
potest esse aliquid luperadditum
essentiae,& realiter ab ea distinctu.Prob. ant.Existentia superadadita non potest praestare essentiς. quod sit terminus actionis. Quia
essentia ratione sui terminat ac tionem ut quot, & immediate producitur: ut 'o vero constitutiatur in ratione icrmini per ipsam actionem causae. Rursus existentalia non potest essentiae tribuere
esse per se. Eo quod esse per se est proprius effectus subsistentiae.
Tandem existentia nequit praes. tare esse in alio receptive , vel inhaesive . Hoc enim a receptione,vel eductione praestatur. Sed praeter hos effectus alius assignabilis non est. Ergo non est a signabilis effectus formalis,quem existentia superaddita possit eia
sentiae praestare.. Conf& vrgetur x. Dum Perrus existit in rerum nanira cum
existentia , quam superaddimus, deficit , Petro carentia essentiae,& carentia ista formaliter,& immediate excluditurper essentiam
Petri,ut ab existetia distincta. Eo quod in sola essentia opponitur contradictorie immediath. Sed
153쪽
defectus formalis. & exclusio immediata unius contradictorii est formalis exiitentia alterius. Ergo dum Petrus existit in recit natura,ellentia Petri,ut di itincta ab existentia superaddita , per se ipsam
extitit. Sicut etiam immediath per se ipsam mon essentiam, vel carentiam essentiae sibi contradictoriam excludit. Haec tamen omnia plus quam Lacilia sunt,& ad ea resp. ad arg. quidem neg. mai .Quia totum,in plurium contrariorum sententia, realithr distinguitur a silis partibus a quibus tamen etiam de potentia absoluta separari non potet . Et in sentcntia Thomist. &aliorum,totum realithr dist. a materia, a quo tamen non potest separari. Et relatio praedicamenta-- lis realiter differt a termino , &ab illo separari non potest. Ad I .confresp. Plura falsa coli nere videlicet. ellentia constitui in ratione termini quo per Ipsam actione productivam.Nam terminus quo,vel producitur , vel communicatur per actione,& in re producta manet acti Overo nec sic ipsam comunicat, vel producit,nec in termino manet,ut per se manifellum est. Rursus etiam
fallum est esse in alio praestari formalitor ab eductione, a qua solii provenit efficienter. Et tande praetEr numerata , eli assignahilis effectus proprius,quem existentia superaddita possit essentiς praeitare videlicet conitituere ip-
lam extra omnes suas Causas complete , & in facto esse, & vltimo in linea entis completa , de
actuatam,quem effectum formata 'le non potest essentia per se ipsam
habere,ut relinquibusprobatum. Ad 1 .cons. resp. Exclusionem formalem dc immediatam unius contradictorij ex terminis,& absolute non esse existe tiam alterius. Nam essentia hominis in statu possibilitatis e cludit carentiam essentiae. Qui 1 eo modo, quo ibi invenitur ecsentia, non datur carentia illius:& idem de quacumque essentia in illo statu dicendum. Et tamen essentia in statu possibilitatis noexistit per te ipsam. Loquendo
vero de rebus,quae in reru natura existunt dicendu est exclusionem formalem,& immediatam unius. contradictori, esse alterius existentiam tanquam conditione .necessario requisitamon tamen i quam formam formalitEr expellente. Albedo namque per se Ipsam ut connotantem existetiam exercita excludit in reru natura carentia sui ipsius.Et relatio relationis carentia. Et essentia Petri
per se ipsa excludit sormaliter noessentia: non quide per se ipsam absolute,sed per se ipsam ut exerincite existentem , vel ut conn tantem exercitam evistentiam.
Instam manifesta invenitur in sentet .cotrarior.Ipsi naq; asseru, existetia virtualithr ab essetiadistinguI in qua seretia,essetia vivirtuas
154쪽
ina IIter ab exIstentia distincta
per se ipsam excludit non ellen tiam,vel carentiam essentiae. Et tamen estcntia ut sic virtua Ethrab existentia distincta non existit per se ipsam. Alias ut virtualiter ab existentia distincta haberet etiam aliam existentiam virtua.
lithr distinctam de qua idem fiet
argumentum, dc dabitur processus in infinitum. Intellectus etiaDivinus ut virtualiter a voluntate distinctus excludit carentia in sui:& idem de voluntate dicendum. Et tamen intellectus divi ' ruri ut sic a voluntate distinctus non existit per se ipsum. Alias haberet exilientiam virtualiter diastinctam ab existentia aliorum attributorum : & quodcumque attributum haberet exilientia in ab existentia alterius attributi
virtualiter adaequa te distinctam. . Vltimus. Corollaria ex didus.
rura esset suum esse dimc tamen Creatura non haberet rationem boni, nisi praesupposito ordine ad creavorem , loquitur dato imposibili, quod videli-Cet creatura esset suum eme,& si mul maneret in ratione creatu
rae. bi namque in illa hypotessi
Creatura maneret, necessario diceret ordinem ad creatorem.
a .iusEa quae in inserioribus sunt disipersa, posse In superioribus adunari , quando non adest specialis repugnantia.Sicut practicum,& speculativum adunantur in habitu Theologiae , dc in habitu fidei: qui tamen habitus excoceptu formali imperfectioianem important receptibilis sorianax. Ex quo tamen essentia , dc exiitetia in aliqua creatura, qua vis superiori a clunentur, sequitur specialis repugnantia, dc infinitas,quam supra probavimus
Inf. 3. Etiam subsistentiam esse realiter a substatia distincta. Pro cuius intelligentia notamus. Quod licut in quacumque linea datur aliquis actus vltimus: ita etiam in linea substantiae datur aliquis ultimus actus, qui dicitur subsistentia , quae eadem non est cum singularitate, sed ab ea reain liter di itincta. Sicut constat iamysterio Incarnationis, in quo quidem humanitas singularis ilia ne propria subliitentia fuit a sumpta ad stib illentiam divina. Nota 1 .effectum formalem subsistentiae esse reddere substantiam, vel naturam independentem ab alio tamquam a sustenta te , dc incommunicabilem alteris polito, que quidem sub istentia naturam irrationalem constituit stippositum: naturam vero rationalem de non inat oersonar& ita perlona diuinitur: rationalisnuurae individua fὐbstareia. Modo autem doctrina Illata prOb.Nam quod identificat viri ia
155쪽
r: sua l. l.de exissentia materia.
actualitatem dicentem l . ad Philosoplatim applicanda.
persectionem simpliciter simplicem , eli infinitum simpliciter. sed subsistentia est ultima actu ais litas in linea subitantiae,& perseis risi ctio simplex,sicut ipsa exilientia, di propter similem rationem. Ergo si substantia identificaret subsistentiam , esct fmpliciter infinita. Et conseqiienter illam sensius difficultatis apperitur,oe sa-
materia habeat existentiam ν. I. proprι Identificare non potest. Contrac uam doctrinam non obstat, D.
Th. I. p. q. 3 .cari. 3. affirmare,
quod in his,quae non sint composita ex materia se mainon diserunt sup
IN praesenti dissicultate unum
iam probatum supponimus:& inquirimus aliud. Suppo situm natura. In quibus verbis nimus quidem existentiam ma-apperte significare videtur .in Ania teriae realiter ab illa di ilingui. Et gelis substantiam constituentcm inquirimus,an ipsa materia , &suppositum non esse realiter disia sorma unica , & indivisibili exis tinctam a natura. tentia totius existant an vero taNon inquam obstant verba materia , quam forma habeant
ista D.Th. Quia luppositum po- proprias,& dii tinctas existentias test accipi rauicaliter pro ipsa na Quod sub alijs terminis a pluribus
tura individua, ad quam conseia disputatur : Utrum videlicet inquitur subsistentia:& potest acci- Composito detur existentiae parpi formaliter, pro ipsa natura ut tialest In qua parte duplex versa incommunicabili alteri ut suppo- tur sententia .Prima concedit masto sustentanti secundum quam teriae propria o partialem exist consid erationem n itura involo tiam. Illam tuentur PP. Societavit formaliter subsistetiam .Ang. iis,quibus extra scholam D. Th. autem Praec. loquitur de suppo- plures adhssere sequaces.Secuniasto solum in prima acceptione; da sententia multitudinem exic
noti tamen in acceptione secunda. Nam 3.p.q. . artic. I. ad 3. expresse fatetur: naturam Angelicam potuisse assiimi ad subsistetiam divinam : quia potuit ita praeveniri,ut propria personalitate,& subsistentia careret. Et haec de articulo isto in hoc lib. text.
excludit solumque concedit una existentiam dimanantem a forisma,qua compositum,& eius paristes existunt. Consequenterque materiam propriam existentiam non habere. Ita universi Thomisa,
tae cu Ang.Doct.Cum quibus siros. H.
156쪽
- --. . . . Ergo solutio ad mentem D. Th.
Materia non habet propriam, pa
Conclusionem esse mentemiD.Th.nullus debet dubitare. Ipse namque I. R. q. .
art. s. ad 1.asserat:Quod Memo stafirma materia, hoe idem est σε in Urt. Quae verba pro conchaissione nostra expresissima sunt. Prob. tamen ex doctrina D. Th.
tiam, est ens in actu .Eo quod effectus extilentiae est rem in actu constituete. Sed materia primat antecedenthe ad formam non estis actu. Ergo propriam exiliemi tiam non habet. Prob.min .ex D. Th. V .p.q.7. art. a. ad 3 . dicente: . Qinia materis prima non existit in re imm mirura per se ipsam, cum non sit ensab, sita potentis tantum. Ergo minor vera est. Reqondebis.Da m.non negare 'materiam esse ens in actu, sed solum esse in actu comis
Contra tamen est. Qissa D. Th. ilrid assirmat tanquam pr prium, & speciale materiae. Secunon existere in actu completo noest proprium materiae, sed etiam converat formae, quae antequam latur materiae,& sit in ipso co-
posito, non est in astu compicio.
1 .impug. solutio ex D. Th. usc. 3 I .approbante,quod asserit Averrois 1 .de Anima, quod videlichti Mareeia nullum esse taber. Viae simpliciter loquendo, forma daeesse maioriae. Sed quod nullum habet esse, non habet etiam esse incompletum , re partiale. Ergo materia ante formam non est is . actu ,etiam incompleto. Ex his etiam impugnata maisnet lolutio aliorum asserentium, D.Th.non negare materiam esse ens in actu ante formam sed tantum negare esse ens in actu per is ipsam ,vel per existentiam secum identificatam. Manet inquam Impugnata doctrina Ista. Quia D. Thom. .:
contragentes cap. 8I .rat. 3. asse
rit: Quod materia non habet esse ἰπadu , nisi per formam. Ergo anici formam non est ens in actu: sicut corpus non potest esse coloratum ante colorem. Quia nonnui per colorem habet elle col
a. Impug Mula D.Thom.ut vidimus,a1lerit;quod idem est es se formς,dc materis.Sed esse forumae non est ante formam. Ergo materia ante formam non habet esse. Et conlequenter ens in acta non est. Ratione aute conclusio nostra prob.Qua de conceptu formalis simo exiitentiae est esse ulti in iiii astum,quo res Ponit eAcra cau-ιλε.
157쪽
xa in sua L; Aeexistentia stateria.
has. Sed existentiae materiae hoci cla materiae, quae in eorum set totum repugnat. Ergo materia tentia, partialis, & incompleta non poteti propriam extilentiam est, per existentiam tormae, acis habere. Mai.patet ex D. Thom. tuabilis,& determinabills sit. q.vni a de Anima. arr.5.ad a.ac. Hoc est principium inexpug-1erente, dc diffiniente exilien- nabile contrariorum,in quo omintiam esse ultimum actum,qui est nes unanimiter conveniunt, in participabilis ab omnibus, &. ip- negando videlicet diffinitionem. 1um non participare, id est, om- e1ittentis.Qu9d quidem impugnia ad existentiam ordinari, & natur. seripsam actuarianam tamen ad alterum non ordinari, nec per alterum actuari posse. Ergo exu-tentia est ultimus actus, quo res ponitur extra causas. Mi. autem Princ. prob Existentia materiae
esset potentialis actuabilis per
existentiam sormae .Ergo non esset ultimus actus. Quia ultimum in aliqua linea essentialiter re- Pugnat ad alterum ordinari. Postvltimum namqne in aliqua linea, non datur allud.Sicut non datur
aliud ante primum L Ante .probia Exittentia totius,quae in sententiae Iesultarum expartialibra exilicn-tijs aesistat, est una per se.. Ergo
existentia materiae erit potentia-lis,& actuabilis per existeptiam formae. Quia totum per se debet. habere partes,quarum una ad auteram ordinetur
Ad rationem istam ad Iersarii ausi sunt negare maiorem ac serund namque de covceptu formali existentiae in communi non:
esse, quod sit utamus actus, sed hoc dumtaxat existentis compleis convenire . Unde pro inconveniculi non habent quod Muste
addi potest, quod sit eo forma lius , ipsumque determinet, sicut actus potentiam. Sed si aliqua
existentia non ellet ultimus ac intus, sed potius esset ad alteram ordinabilis,& actuabilis per alia ,. iam una existentia esset altera formatior,ipsamque terminaret: tacui actus determinat potentiam iarago repugnat aliquam existentiam non esse ultimum actum. 'a .reiicitur .Existentia i comis Ηni ex conceptu formali est acintus vltimus ad alium non ordinabilis..Ergo repugnat existentia. aliqua,qμae non sit .vltimus actus. Prob. antec. Existentia in communi ex conceptu formali est actus secundus in linea entis. Sed actus secundus cuiuscumque luneae in eadem linea ultimus actus est, ut per omnes discurrentrconstabit. Ergo existentia incommuni ex conceptu formalvest ultimus actuscNemcacissime impug. data solutio.Quia existentia in comi
158쪽
existentiam partialem , & potentialem. Ergo non est dabilis exusteratia potentialis,& partialis ad
alteram ordinata Prob. ant. Exi
stentia in communi contra hibilis non est per illud, quod secundum ultimam di flerentia est existra lineam actus secundi Siquide existeria essentialiter est in linea actus secundi. Et consequenter non poterit contrahi per illud, . quod secundu vitisnam dissereniatiam est extra linea actussecundi. Sed existentia partialis,& potentialis secundum vItimam differetiam est extra lineam actus secuis di. Ergo existentia in communi per existentiam partialem,& p tentialem contrahibilis non est. Prob. min. Existentia potentialis secundum ultima ditarentia est
extra lineam actus. Ergo et a est extra lineam actus secundi.Cons. evidens est.Etant.prob. Existentia potentia lis secunda ultimam differentia est in linea potetis.Siquide secundum ultima disterentiam potentialis est,& ad altera
ordinata.Ergo secundu ultimam ditarentia extra lineam actus est. , .impug.Si semel una existentia per altera actuatur,debet per aliam existere.Nam si una actuat
altera, communicabit illipropriueisectu formalem .Et consequenter illa reddet existetem. Sed una existentia nequitper alia existere. Ergo non potest una ad altera o dinari .Prob.mm .Quod existenis
tia hebet a se in sencre causae sor
malis no potest habere ab alio in
eode genere causae.Sicut patet informa substantiali,quae no potest habere specie ab alia forma,quia Illa habet a se in genere causς foetu alis.Etpropter eande rationem non potest quantitas extensione ab alia forma desumere.Sed exiis fletia habet a se in genere causae formalis existere. Ergoexistereno poterit per alteram exiit itania
Respondebis fortase. Quod existcntia potentialis habet a se
existere incomplete. Et ita poterit completh existere habere prealteram existentiam.
Contra tamen est. Quia forisma substantialis habet a se in genere causae formalis esse actum primum ,& quantitas extensionem,non pollunt ab alijs rmissimiles essectus nec compleis,nec incomplete participare. Sed extis stenti, habet a se in genere causis
formalis existere Ergo nec complete nec incomplete poterit ex stere per alteram existentiam. a. impug. Unius rationis fosmalis non datur ali a.Sed exilientia est ratio formalis existendi. Ergo nec complete,nec incomplete potest per aliam existere. 3 .Existentia ex conceptu seria
mali est copleta in genere existe-di ,vel faciedi mrma iiter exi stere. Ergo una existentia nec copleti
poterit existere per altera exist Iia. Prob.ant. Primum in quoc4
159쪽
x ris Qua l. 3 is exylentia materia.
tum. Nam primum in quocum- existere omnes partes. ω que genere est illud a quo extera quenthrque ut materia existat, sunt talia. Et consequentEr om- non erit necessaria existentia diania parricipant ab illosi uin ve- versa ab existentia totius. ro non participat ab alijs , ae Cons. Si materia propriam proindo completum est. Alias ab existentiam haberet esset compoalijs participaret completionem. sita ex potentia,& actu: dc conse-Sed existentia ex coceptu larmaia quenter non esset primum subieli eit prisum principium in ge- ctum ,nec esset pura potentia: dc nere existendi ,sicut forma subitaia forma similiter non esset primus
tialis eli primum principili in genere dandi iscio,& quantitas in
linea extendendi,& relati o ει nere referendi. Ergo existentia in genere exiitendi coplet.sima est.2 .prob. conclusio. Estectus formalis existentiae est constitu verem extra omncs seas causas Sed materia ex se,& antecedentur ad formam extra Omnes Camsas non est. Si quidem ante for mam non est extra causalitatem
ipsius fornaae. Ergh ante formam
nequit habere existentiam .Prob. mai. Estectus formalis existentiae est. Constituere rem com
plete extra statum posita litatis. Sed quando res non est extra
omnes suas caulas,non est complete extra statum pol sibilitati,, sed adhuc manet in potentia suae causae .Ergo effcctus formalis exi
stentiaeeli constituere rem extra omnes suas caulaS.
3 .prob. OncL Partes totius fiunt extense per quamitatem,&existeriam,qua totum extensim, est,& per eandem albedinem om ms partes reduuntur albae. Ergo 'piet existentiam totius poterunt actus. Siquidem alium actu supponeret .Ergo materia nonpotest propriam existentiam habere.
actione, qua producitur totum, producuntur eius partes. Ergo. per eandem existentiam existutia
Quia productio ponit terminum sub existentia. Ex quo etiam habetur , quod si materia pro priori ad formam existeret, pro prioriettam ad formam esset ultim completae. Eo quod esset in viti amo termino productionis. Nam ultimus terminusproductionis est
ipsa existentia , ad quam acti productiva vltimath terminatur. .prob. Concl.Qui, ex duoubus entibus in actu no potest unisens per se resultare.Sed si materiae propriam existentiam haberet,ilc similithr forma,essent duo entiam actu.Nam effectus ex Istetiς est rem in actu constituero .Ergo ex materia,S forma non posthi fieri Vnum enS per se,quale est compositum substantiale. Mai. Prob. Iὸ Propterea' namque In doctrina Arist. 8 . Metaph.tex. I 3 .Ex suble-
, α accidentinon potest una per
160쪽
per se restitare: quia accidens advenit sublecto iam In actu
constituto per formam videlicet substantialem. Ergo ex duobus entibus in actu non potest ynum post resultare. Et propterea D.
sequentiam veterum Phylosophorum, qui ex quo materia est Ens in actu, inserebant per se sola esse rerum omnium subitantiam,& formam illi advenientes elle
omnino accidentales non constituentes unum per 2 cu materia.
a .Ens per se solum fit ex actu, & potentia. Sed duo entia in actu non se habent ut actus,& potentia,sed latum se habent ut unum In actu,& aIterum in actu. Ergo ex illis non poteli unum per se re
sultare .Et ideo ex humanitate,&verbo resultat una persona per serquia humanitas comparatur ad subsistentiam divinam tanquam potentia actuabilis,& complebilis per Ipsammon tamen ex natura divina,& humana retustat una natura totalis, propter rationem oppositam.Nec ex intellectu di
vino,& humano resultat unus lilia
tellectus totalis: quia intellectus humanus no se habet ut potentia
actuabilis per intellectu divinum. . Id.
Argumentis eontrariorum Occurrituri
prCpriam,& partialem existen tiam:prCh.ant. ITnIS causa propriori quo caulat debet CAIilere. Sed materia pro priori ad forma causat formam ipsam in genere causae materialis, in quo genere forma prscedit.Ergo materia ania te forma verE,& proprie existit. Resp aliqui Thomittar mateiariam ante formam iam intelligi exiitentem :no per illud ,per quod est pi ius natura tam forma,quam exi1tentiaued per ipsam existeniatia,a qua non potest pro illo primri praescindere. Nam quod solum prioritate a quo alteru praecedit, semper cu alio intelligitur.Sicut Pater semper intelligitiir cu Filioque antecedit prioritate a quo.Et actus liber semper intelligitur clitermino producto, quem tamen prioritate a quo antecedere deinbet .ri substantia,qus est subiecta quantitatis, semper cum quantitate ,& extensione intelligitur. Haec tamen solutio doctrinam Thomis grum firmiorcm, & ma gis principiisMetaphysicae cosor mem ,& simul causarum prioriatatem evertit.Causarum namque
prioritate tollit. Quia si materia ante formam intelligitur existens rina lithr.& complete, non potest formam praecedere prior ita te nature.Ergo tollitur causarum prioritas.Prob.ant.Si ante forina intelligitur exiliens completh, deforma liter, ante formam et amintelligitur cum ultimo actu, qui