장음표시 사용
351쪽
Dlectet . Quod finis non est quem contactum finIs habere no Incipium. Eo quod finis, ut ipse potest , dum existit in apprehensum nomen praesestri, est viti- sione,& sic movet ad agendum. annm ad quod caetera ordinan- Et ideo solum metaphorice mo tur. Ergo non-est causa realis. Vet.Cum hoc tamen compatitur Nam omnis causa principiti est. Vese, Sc realiter causare To quod 1. Quod finis solum inet ad ipsum realiter sequitur effec-phoricli movet. Ergo non est rus oc agens proptEr ipsum finem causa realis.Nam causa realis realiter operatur. ἔe,& proprie movere debet. Ad 3 .inst. dicitur. Inter eng. Inter caulam realem,& eL fectum, & causam realem dari Iectum datur relatio reat s praeis quidem relationcm praedica dicamentalis.Sed in er effectum, mentalem fundatam supra resaia& causam finalem non datur re- tionem transcendentalem , i clatio illa. Ergo finis non est causa realem dependentiam effectus 1 realis. Prob. min. Quia relatio Causa: haec tamen relatio solum realis praedicamentalis invenitur Consurgit inter effectum, & caua solum inter extrema re alior eati sam realem,quando realiter exis stentia. Sed finis dum causat,non tit utrumque,non tamen quando existit realiter, sed solum in ap- aliquod illorum realiter non exi prehensione operantis.Nam finis. stit.Sicut contingit in fine, qui cognitus movet ad amorem sui. Causat, quando existit in appre-Ergo inter effectum ,& causam herinone operantiis.
finalem non Invenitur relatio Hibergo prςmistis in puncto pradicta. difficultatis duplex versatur se
Ad I .replic.resp.dist .ant. Π- tentia. Altera quidem .aTrmatinis ut in executione consequitur: apprehensionem esse rationem conc .ant.Ut in apprehensione,& formalem finalizandi,&move In intentione operantismeg.ant. di voluntatem, quam communia&cons.Licet namque finis prout ter tenent extra scholam D.Th. consequitur in re , non sit princi- Alia vero sententia negat,&pium,& causa,sed potius sit essectus agentis;quatenu1 tamen existit in apprehensione operantis,&vt sic movens est vera causa, reprincipium. Imo prima inter
Thomastarum cominmunis est. Et
352쪽
se perio-ἰ. Sed si apprehensio esset Tatio formalis finaligandi , sola diversitate apprehentionum, it
Cet non adiungeretur divinitasQpprehensora, variaretur forma-aithr appetitus. Ergoeapprehensio ratio formalis fiuat Zandi non ,est. Qaam doctrinam pluribus in
Ratione uero prob. Cones: nostra .Quia ea est ratio formalis finali noi, & movendi voluntatem , qua finis constitiatur in ratione appetibilis.Sod non per apprehensionem, sed per suam rea Ieim S it rem comit 7tist sinis In ratione appetibilis. Ergo non apprehensio sed bonitas realis fi
nis est ratio formalis finaligandi, α movendi vol*ntatem. Prob. . min. Periliud constituitur snis Inratione appetibilis,perquod,cum possidetur,satiat appetitum. Sed non per apprehcnilonem sed per sui bonitatem satiat appetitum. Ergo non per apprehensionem, sed per sui bonitatem constitutis tur in ratione appetibilis. Prob. min.Si finis per apprehensionem satiaret appetitu, ante posscssio nem finis,& bonitatis illiussatia iaretur appetitus.1iquidem appreta hensio.exillit ante posset si oncm finis,& consecutionem illius. Sed hoc dicendum no est. Nam cum quis non consequitur bonitatem realem finis . non sa clatur , volquietztur appetitus; sed quanto magis finem apprehendit, tanto magis illum deiiderat,exin ipsum anhelat. Ergo finis non pLr apprehensionem , sed per sui bonitatem satiat appetitum. Eadem doctima explicatur in homine avaro, qui Don app
tit apprehendere , bc cognosccrepeeunias, sed bonitatem realem; ct ipsam convenientiam, quam pecuniae afferunt : nec infirmus
appetit apprehensionem sanitatis, sest e liis bonitatem realem: sicut etiam famelicus non appe- ait apprehensionem cibi ed illius honitatem qua media die tollitur fames,& satiatur appetitus. Quae omdiaiiefficacitet suadent non apprehensionem , sed bonitalcm realom oblecti finaligare appeti
353쪽
lam per suam bonitatem, tan quam per rationem quae amatura voluntate;rationem tamen subqtia non este bonitatem finis, sed apprehensionem illius, ex qua simul cum bonitate resultat adaequata ratio finis . Haec tamen solutio.inefficax est, & reijcitur I. Quia ea est ratio sub qua, per quam finis conia tituitur, ratione cuius finis consequius iaciat appetitum volu tatis. Sed non per apprehensi nem, sta per propriam bonitatem inciae. finis appetitum V luntatis,ut in ratione nostra vidimus.Ergo non apprehensio, sed bonitas est etiam ratio λrmalis sub qua,Jc non sola ratio quae.
x. Ea est latio λrmalis sub qua Matigandi dub qua etiam Gnis terminat actum voluntatis,&voluntas fertur in finem. Sicut lux est ratio &rmalis obiecti visibilis, dc potentiae visivae. Quia potentia visiva fertur in propriuobiectum sub ratione lucidi. Sed voluntas non fertur in bonum sub ratione apprehensi. Ergo apprehensio non est ratio Mimalis sub qua finalizandi. Prob. min. Voluntas fertur in bonum subratione convenientis. Nam Omnis appetitus terminatur ab obia Iectum sub ratione convenientis. Sed non est conveniens: quia apprehenditur 3 sed quεa id , quod apprelienditur, est bonum. Ergo
voluntas non fertur in bonum. . Mu.DUλ- sub ratione apprehensi.Prob.m l. Bonitatem eise convenientem non provenit ab apprehensione, sed potius a naturabonitatis. Non enim cibus habet convenientiam respectu appetitus a cognitione
cibi, sed a natura propria, sicut
aqua a propria natura. aqua habet extinguere sitim , habet etiaesie convenientem appetitui .Ergo bonum non est conveniens:
quia apprehenditur; sed quia id,
quod apprehenditur, bonum est. Addimus. Apprehensionem esse communem respectu boni terminantis appetitum, & am rem voluntatis,& rc spectu mal quod refugit Ipsa voluntas. Ergo apprehensio non potest coni; tuere obiectum in ratione finali-
3 Quia ratio subqita finis debet esse de linea appetibili. Eo uod ratio quae, di ratio sub qua
ebent esse in eadem linea. Et ratio quae boni est in linea appetibili. Sed apprehensio abloluth considerata non est in linea appetibilI sed in linea intelligibili .Ergo apprehensio non potest esse ratio sub qua finalizandi.
Respond. contrari j.Non quan cumq apprehensione proximam, Vel actualem,qua finis in actu seiaciindo cognoscitur,esse rationem sub qua final;zandi appetitu, leusolum hoc habere apprehensibialitatem radica lam , υel ipsum finem , ut radicalites cognolcibialem, x propossibilem voluntati. - α
354쪽
Contra tamen est .Quia vois Iunias sertur in bonum sub ea ratione sub qua, quae pertinet ad lineam appetibilis. Sed apprehensibilitas radicalis pertinet ad lineam intelligibilem , & non ad lineam appetibilem. Ergo apprehensibilitas radicalis nequit esse ratio sub qua . Min. docuit D.
Thom I. p. q. 8O. art. I. Vbi ait:
Quod id, quia apprehenditur, m a petitur, o idem subiecto, fisor tamen
ratione. Apprehenditur enim it 6ὶ enssensibile, mel intelligibile. Appetithrenim ut est conveniens, bonum: diversitas autem rationis in obire lis
sufficit requiritur ad dia ei sitatem potentiarum. Ergo apprehensibilitas radicalis pertinet ad lineam intelligibile nΜ non vero ad lineam appetibilem. Si autem quis dicat D. Th. loqui de apprehcnsione actua-li,vel proxima, non tamen de radicati. Contra est. Quia D. Thom. Ioquitur de apprehensibilitate, quae est eadem subiecto, id est, cntitative cum apprehensibilitate. Sed haec non est apprehensio actualis, quae semper distingu turre aliter ab obiecto. Nec proxima apprehensibilitas,quae realithr, ut
in plurimum ab obiecto distin guitur. Ergo non de his. sed de apprehensibilitate radicali loquitur Ang. Docta 2 .prob. conclusio. Uariata
essentia lithr ratione formali sub qua sinis, etiam actus voluntatis
essenti alit Er variatur. Sed In variato essentialiter actu voluntaiatis variatur essentia lithr apprehensio. Ergo apprehensio nequit esse ratio formalis sub qua finalizandi. Prob. min. Actus charitatis viae,& patriae est unus: & idem unitate specifica. Nam ut dicItur I . ad Corinth. cap. I 3. Charitas. nunquam excidit,nec evacuabitur. Et
tamen apprehensio , & cognitio boni in via , ct in patria specia ficε diversa est. Nam invia pro ponitur Deus per cognitionem Obscuram ,&in patria per visionem claram , quae cognitiones essentialiter distinguuntur. Ergo in variato essentia lithr actu voluntat 3,variatur est entiali ter ap- . prehensio. Resp.contrarij: Cognitiones viae,& patriae esse tantum materialiter distinctas:& ita non possedistinguere actus voluntatis forinni aliter.
Sed contra est.Quia cogia tio viae obscure proponit obiectum; cognitio vero patriae clare ipsum attingit. Sed cognitio clara , dc obscura sunt formaliter di tersae.
Ergo apprehensiones illae sunt formaliter distinctae. a. Non potest idem habitus
attingere veritates revelatas sub revelatione clara, & revelatione Obscura. Ergo non poterit idem
habitus charitatis specifice attingere suum obiectum sub propositione clara,& obscura, sit semel
propositio, vel apprehesio est ra-
355쪽
tIo sormalis sub qua. Patot concIdeo primu contingit: quia revelatio est ratio formalis sub qua. respectu habitus fidei. Ergo si propolitio , vel apprehensio est ratio formalis sub qua non poterit idem habitus charitatis sub
apprehensione clara ,& obscura, suum obiectum attingere. Respondebis. Apprehensiones praedictas esse distinctas formaliter inter se ; non tamen co- parative ad obiectum voluntatis,& ad ipsam voluntatem : sed potius in ordirie ad oblectum con veni etiam specificam habere. Et ita posse eunde habitu charitatis specifice sub una in altera apprς-hesioneide obiectum attingere. .
apprehesiones formaliter di tinctae inter se habent specificam. Convenientia in ordine ad obieciatu,& ad ipsa voluntate. Ideo erit, quia apprehentiones istis proponunt ide obiectu, & sub eade ratio sub qua coparative adi habitu charitatis. Ergo antecedenter ad praedictas apprehensiones reperiis tur in obiecto ratio sub qua una . dc eadem formalitEr illius constitutiva. Et consequenter ratio formalis sub qua non erunt apuprehensiones assignatae; sed alia formalitas,quae anteceden Er ad iillas in oblecto reperitur. . - . III .
. Tribus argumeatis occurritur
Contra nostram cocl.argutit I. Thomistae oppositum.
defendentes ex doct.D.Th. I. p. q.8O. art. a. id dicentis:Quia an tibili non accidit ese apprehensum per
sensum , vel intellectum , sed per se
ei convenit.Nam appetibile non movet
appetitum nisi in quantum est apprehen sum. Vnde disserentia apprehensi sunt per se disserentiae apperibilis. Et eanisdem doctrinam habet etiam
3I .etiam art. 3.& pluribusialijs. Quς omnia suadere videntur apis prchelionem esse ratione formavile iub qua:& diversas apprehensiones esse per se differentias apis petibilis. tioi non movet nisi inquanta apprehcnsu.Sicut corpus non movet potentiam viliva inniti in qua otum lucidum est. Et propterea lux est ratio formalis sub qua obiecti constitutiva. Ad haec tamen facila resp. Esse apprehensum per se covenire apiapetibili , perseitate conditionis essentialiter requisitae, ut bonum appetibile moveat volutatem, &hoc quide Indicat issa reduplica tio,in quantum est a'prehensium: quae quidem solum denotat apprehensionem tanquam conditione requiri. Sicut dicitur,quod ignis no calefacit nisi in quantu applicatus: Eo quod applicatio ignis, ad calefaciendum necessaria est. Alia autem verba,quod dita ferentiae apprchesi sunt per se di ferentiae appetibilis, intelligenda sut a posteriori,vel ex Cosequetlοῦ. Quia ex diversitate apprehensioa
356쪽
ditas appetibilis: sicut ex diversi- verso actu intellectus interetur actate operationum colligitur a tus voluntatis essentialiter dic. posteriori diversitas na urarum. tinctus. Nunquam tamen apprehensio Con Finis est causa finalis, .est ipsa ratio formalis, qua conia quatenus est prior ipso actu vo-tituitur finis, sed solum hoc ha- luntatis ,& illam ad operatione bet bonitas ipsa , quae sub ratio- movet.Sed non eit prior ratione ne convenientis movet, & reria suae bonitatis;sed ratione appre-1ninat appetitum : & his conso- hensionis. Nam finis solum est nant ipsa verba D. Thom. Non prior Intentione, in executione
enim auerit , quod disterentiae vero posterior est. Ergo finis in apprehensionis , dic. sed quod ratione causae finalis per appredisserentia aρρω,eo sunt disterenia hensionem constituitur. tiae appetibilis, ut ita intelligere x. Bonitas finis non est ratio tur non ipsam apprehensionem, iub qua finalizandi. Ergo solu est sed ipsam potius bonitatem apia apprehensio. Prob. ant. Ratio Prehensam esse disterentiam ip- ratio sub realiser dis sius rei appetibilis. Proptereaque tingui debet. Sed bonitas est ra-q.2s .de verit .art. I. ad 6. amr- tio quae. Ergo no cst ratio sub qua. m at D.Thom.quod diversiuas adi Resp.ad arg.dist. ant. Perpre'κη--m pee acridens se haberet diversas apprehensiones, tanquaad , res ahpetitIνas , nisi diversi-- per conditiones requilitas,& apis ei apprehensionum ad tinge fletur: & plicationes diversae bonitatis: eodem modo aliae auctoritates cone .ant.Tanquam per rationes explicandae sunt. formales: neg. ant. & cons. Et a. arg. Actus voluntatis eodem mouo dist. ant. prodistinguntur per apprehensiones batio. Quia diversus essentialiter diversas. Ergo apprehensio est actus intellectus regulariter pro-xatio formalis finalizandi. Prob. ponit bonitatem diversam forisant. Ex ciiverio actu intellectus maliter specificantem actum vo- infertur actus voluntatis essem luntatis.Forrnali inretiam perdi-rialitEr distinctus. Ergo actus vo- Versas apprehensiones, tanquam Iuntatis distinguntur per appre- per conditiones,& applicationes hensiones diversas. Prob. ant. bonitatis diversae distinguuntur Proportionabiliter disturrendii actus voluntatis: & eodem moMest de potenti js. & de actibus li- do ex actu intellectus diverso inurum. Sed ex diverso essentialia fertur actus voluntatis distinctus: the intellectu infertur voluntas oc ex diverto intellectu ranis
Gentialiter diversa ,sicut Il.aria quam 1 principio dicaanationis, ansum
357쪽
risertur diversa voluntas, quae dimanat ab anima mediante Intellectu, α per ipsum demons
Addimus non semper actum intellectus ellentialiter diversum
inferre actima voluntat Is esentialithr distinctum. ia ide actus charitatis specifice regulatur per cognitionem fidei ,& per visionem beatam , quae sunt actus Intellectus essentialithr distincti. Ad 1. cons. resp. diit. min. Apprehensionis per modum co-ditionis: conc. min. Per modum ratIonis formalis r neg. min. &cons. Finis namque,ut causet operationem voluntatis , & sit prior operatione praedicta , requiritur. Quod sit apprehensus: haec tamen apprehenno solum est conditio, ut finis exerceat prioritatem ,&causet in actu secundo. Ratio tamen formalis movendi , &causandi est bonitas ipsa finis,
ratione cuius formaliter movet , & sormaliser prioritatem
exercet Ad a .confresp. neg. ant.&
tione ratiocinata : con . ma I. Realites entitative: neg. mai. Et Conc. min. neg. coni. Bonitas
namque secumum integritatem rei in se ipsa secundum ostenatia in ,& existentiam, est ratio, quae finaligat: & haec eadem . ianitas,quatenus importat convenientia in ad voluntatem , est raatio sub qua, cum sola distiacis
tione ratIonIs. Nec Inter rationcm quae,& sub qi a maior citia tinctio requiritur. Instantia est in ratione entis, quae est ratio quae comparativE ad intelle tum , & ratio veri est ratio sub Et tamen Inter Vtramque
formalitatem distinctio realis
3. arg. Appetitus distinguitur
formaliter penes apprehensiones sormalitbr divertas. Ergo apa, prehensio est ratio sub qua Mnaligandi. An prob. I. Voluntas hominis ,& Angeli essentialiter distinguuntiir solum pency a prelieritiones forma lithr dive fas. Ergo appetitus cis inguunatu e forma lithr penes apprehensiones λrmalitcrdistinctas. Prob .ant. Bonum, quod est obiectum voluntatis humanae , & Angeaticae non est diversum. Quiae tam voluntas hominis , quam voluntas Angeli habet per obiecto bonum abitrahens 1 naturali , & supernaturali. Ergo voluntates istae solum disserunt penes apprehensiones λrmalilhediversas. Σ.prob. ant.Nam appetitus naturalis innatus.& appetitus elici
tuseflentiali Er distinguuntur penes apprehesiones diversas forma Athr.Ergoveru est ant principale. Prob.anr Appetitus innatus in eo distinguitur ab elicito,quod appetitus innatus no supponit cognitionem ; appetitus vero elicitus
illam supponit. Ergo appetitus xx isu.
358쪽
iiii disserunt per apprehensiones sum diti inguuntur voluntas hu-
3. Ainis spei, & charitatis dia inguuntur per divertas apprehensiones. Ergo ide quod prius.
Prob. ant. Idem bonum apprehensum ut est in se specificat cha r i tatem : apprchenium vcro Vt bonum nostrum arduum, di futurum s pccificat spem. Ergo actus foet,&charitatis distcrunt per apprehςnsiones di versas. . Idem bonum apprchen Ium,ut absens, Sc ut praeic ns specificat actus voluntatis c sentialiter distinctos. Nam apprehcnsum Vt praesens causat gaudium 3 apprehensum aurem ut abscias cauis
sat desiderium: qui actus cstentia- Iircr distinguuntur. Ergo actus oluntatis differunt formaliter per apprehensiones diversas.
Resp. ad am neg duo antec. prima: & adprob. etii. ant. Non est diversum materialiter: con C. ant .Formalithr neg. ant. dc cons. Licet namque obiectum voluntatis humanae,&Angelice voluntaris sit bonum abstrahcns a naturali, Jc supernaturali; non tamen est idem formati ter comparati vh ad utramque voluntatem. Eo quod voluntas humana non attingit tale bonum tanta perfectione,& immateriali luc,sicut
Angelus illud attingit. Et ita illud bonum in eme obiecti est formaliter distinctum. lichi sit idem materialiter &in csse ra. Et periale bonum sur formaliter difςGmana,& Angelica voluntas: per apprehensiones vcro solum cinferunt ranquam per conclitiones diversas.
petitus innatus est determinatus ad unum bonum : clicitus vero est incistercns aci plura bona, vel formaliter, vel 1 ltim materialitiarii fierentia: quatcnus appetitus elicuus potin con naturaliter te
dere ad opposita bona in vi di tincti iudici j, vel duplicis accessarij. Et ideo appetitus illi dim-runt formalit cr per i pla bona appetitum terminantia uicut etiam appetitus rationalis, & appcitius lansitivus. Eo quod Odiectum appetitus rationalis est bonum abia trahensa materi ali, & immateriali : obiectum vero appetitus sensitivi cit bonum particulare,dc sensibile. Ad g. Idam bonum divinum
ut specificat charitatem o spem, esse dillinctum formaliter in elle obiecti Eoquod diveria formaliis ter bonitas correspodet ex parte obiecit utrique virtuti: Bonitas videlicet Divina, ut in se, dc PO-nitas Dj vina, ut bona nobis, velut bonum nostrum. Sicut idem, Deus quatenus timetur , dc colitur, formaliter divcrius cit: α Yt supremus Dominus termina; actuim religi ou ν,& vi ludex tςrminat actis timoris Et ea de propositi ops r diversum medium attacta esto, Ruit diiuncta . .
359쪽
AT .dist .ant.Idem bonum bona per se ipsa formaliter dita materialite : conc. ant. Forma- tinguere inter actuS voluntatis. lithr: ne g. ant. de cons. Bonum namque apprehensum ut pr sens, & ut absens est formaliter diversum. Eo quod diversam co- venientiam dicit in ordine advoluntatem bonum ut praesens , &bonum ut absens.. Nam bonum ut praesens est magis cum voluntate coniunctum : dc per haec bona sic sormalithi di itincta dissidiarunt achis voluntatis forma lithr; per apprehentiones autem solum disserunt applicati vh , tanquam per conditiones diversum bonitatem proponentes , & appli
Sed inst. r . Absentia , vel praesentia boni provenit ex di . VErsitate apprehensionis. Ergo' di Versitas inter actas voluntatis ad diversam apprehensionem reducitur. ' 1. Absentia,vel praesentia sunt movi accidentales, & accidentali thr convenientes bono,qstod praetendit voluntas. Ergo non ex huiusmoli,sed ex apprelaen ione diversa, oritur distinciatm formalis inter actus Voluntatis. Resp.ad I. repl. Absentiam , vel praesentiam essectivh, di applicativε provenire ex diversa apprehensione proponente , & repraesentante bonum Ad 1. Modos praesentiae , dc absentiae este accidentales' res pectu boni absolute considerari. Quia per tales modos bonum in se ipso non variatur ; esse tam enestentiales illos modos bono ut specificanti,& terminanti appctiis tum voluntatis. Nam bonum sub uno:& altero modo diversam convenientiam importat. Dices: Absentia, vel praeis sentia sunt modi accidentales respectu intellectus iuxta opinio ianem probabilem inserentem divisionem notitis In intuitivam,&ahstractivam esse accidentalem. Ergo etiam modi illi erunt accidentales respectu obiecti terminantis appetitum voluntatis. Resp. tamen neg. cons.
Quia voluntas tendit ad bonum,& ad rem prout in se , & a par-
te rei, dc non abstrahit ab exic tentia, vel ab hic , & nunc. Et ideo esse praesens , vel absens formaliter te habet comparative ad voluntatem. Quia in re praesenti diversam convenien . tiam invenit Voluntas , quam non invenit in absente : intclleciatus autem trahit rcs ad se , dc
abstrahit ab hic , sic nunc. Et ita comparativE ad intellectum,. praesentia , vel absentia materialitEt vel ut praesens,vel ut absens; faciata' ta neci tali repraetentatione,
& propolitione intellectus, ipsa
360쪽
tum Caeteris argumentis occurritis. litus
materialitatem .Quia per Immaisterialitatem diilinguitur obiecistum voluntatis ab obiecto appetitus scnsitivi.Sed finis per apprehensione reduitur immaterialis.
inarto arg. contra coneluc Nam in re saepenumero finis est
noliram. Per id constitui' Immersus in materia: sicut cibus, ture ausa finalis in ratiO- vel pecunia. Ergo finis per appre- ne talis, per quoa formaliter pro' helione redditur proportionatus. portionatur cum voluntate.Sicut Res p. ncg. min. dc ad I. pax constituti formaliter obiec- prob.dist. ant. Vnit applicativd. tum potentiae visivae. Quia per lu- vel illuminative:conc. ant. For Cem proportionatur Obiectum maliter : neg. ant. & cons. Ap- cum potentia visiva. Et abstrac- prehensio namque unit Obie clo in obiecto scientiae constituit tum cum voluntate aplicative, formalit Er obiectum : quia per & illuminativo proponendo Vitalem abstractionem obiectiam delicet obiectum , ut a Volun. Cum scientia psoportionatur .Sed late attingatur : non tamen honum per apprehensionem red- apprehensio vnit obicctum foriaditur proportionatum cum ipsa mali thr; sed ratio formalisvnien-Voluntate. Ergo apprehensio erit di est bonitas ipsius obiecti. Sicut ratio forma Iis specificandi, & si- forma semel applicata matertio 'nalizandi appetitum voluntatista per se ipsam tanquam per rati Prob.min. I. Apprehensio vnit nem formalem cum Ipsa mat finem cum voluntate. Ergo finis ria unitur.
Per apprehensionem redditur Dices:Quia species intelli- Proportionatus. Quia ratio gibIlIs unit obiectum cum pol 'niendi est ratio proportio- tia proportionata , & unicipiarunanu . . formaliter.Ergo idem de appre- a. Borium. Quod est Vo- hcnsione dicendum. universale abitrahens a spiritua- IntelliS si ,& materiali. Sed bonum red- tudo obiecti , ipsumque conti inditur universale per apprehensio- net in esse reprςsentativo. Et ideonem . vel operationem intcI- vnit formaliter obiectum cum lectus. Ergo An is pcr appre- potentia intellectiva. Rursus. hensionem redditur proportio- etiam species est in eadem liis natus . . nea intelligibili cum obiccto. Et 3 .Fims constituitur proporis ita mirum non est , quod ipsum Gonatus cum voluntate per ina- Dimalitςr volat.Apprehesiovero