장음표시 사용
51쪽
auerunt etiam Hςllinstet quibus pro verbis illis substitui . Mir ωα εο υτ ν εα ω' δι γυ- , edueauit eam stiis uxorem. Atqui Adoptionis species quaedam in usu exat. Nam in seruis familiaribus censitus, aut ex Ancillastisceptus, asscrtione patris , aut servum illum non esse sed sibi filmna, aut liuitas matrem manumissam suisse salistem si etiam eiusce proles inter filios ceteros rite educata effet inter liberos legitimos se haeredes locum ob ti iniit ino de libero ita asserto multo magis dicen- cum Inde illud Mimae tit Baba Bathra, cap. V DII,Nκ n: aes qui asseruerit quem sibi vium esse, ei fides habetur. Vbi R. Obadias artenorius mrim adeo ut filius eiusmodi ei suo edat es uxorem eiu . Leuiri nupti taberet. Videsis
Gemaram tranque , Hierosolymitan ad eundem titifol. 16 Halach. 8. Babyloniam fol. Ia b. Maimonidem Ualach. ecbaloth, cap. iv a magiae Misena ibidem Adoptionem item nuncupati Augustinus ad Deuteron quaest. 46, alijsquq in locis, Ut etiam. illo: Lecentiores Theologi , jus illud quo deiuncto fratri, siperstitis fratriam diicentis filius tribuebatur. De jure illo in. fra, capite XIlI. Li ero homini etiam fas erat patrem, nomine compellaruio ac frequenti adlocutione, quem pinam sibi ita adsciscere, Ut amplipnem illana veluti sibi invitatam ambiendo praepararet. Quae ab adscito patre filium etiam agnoscente demum firmabatur. Ceteru in nec Seruis nec Ancillis hoc licui, ne auis sic adsciti natales, familia macula, seruili inspergi viderentur .Etenim hoc est quod legitur inmei ra Babylonia ad tit. Beraeoth, seu de BenedictionibΜ, sol emun
52쪽
erui nee milia ompellationis illo genere, Pati , seu Abbam aut Mater , seu Imma N. tuntur. Id quod
ad hanc adoptionis speciem attinere vult almonides Halach. Neobuot cap. IV , ubi interim insigniores, luti principum , Seruos existimatione it fieri arnat ingenuis siue anteponendos siue aequiparandos excipit. Et fallor nimili nisi ex hoc more Ibcutionis genere pendeat tum phrasis illa sacra apud D. Paulum λο G1iue Adoptione in Epistola ad Galatas V, Vt eos qui
sub Lege erunt redimeret, adoptionem Niorum seu liberorum jeciperemus Goniam autem fis jil seu liberi misit D eus Diritum fili se in orda vora clamantem,Abba, Pater itaque iam non es servus sed filius aut pro les ct haeres Dei e Chrisum tum illa ad Romanos
V Lli, 'uicunque siritu Dei aguntur ij sunt Illi seu liberi Dei. Non enim ae visis spiritum jeru tutis in Lmorem, sed acce'si spiritum Adortionis'ior in se libe-
rotum Dei, in quo κραom, eodem vocabulo utroque in loco utitur otimamus Abba, Pater. Ipse enim spiriatus te imonium ε 4 spritu nostro quod sumus My seu liberi Dei. Si autems iij seu liberi) s. Elegans
est, ad receptos Ebraeorum mores, allusio. Qui sub lege serui erant, in libertatem, pretio a Christo numerato, dempti sunt, adeoque in filiorum nomen asserti, ut iam, eo mine& ratione libertatis acquisitar, rite possint invocare
sibi seu adsciscere patrem, quod seruilis conditionis hominibus fas non erat Filios autem seu laberos eos agnoscit spiritus sanctus, seu Deus ipse, cui,ut patri prolam agnoscenti fides omnino habenda. Etiam gentis suae mores respiciens Apostolus retinere voluit Q Abbaiqu5d diomate Syriaco, tunc in usu patrem denotabat atque etiam interpretari, Syrus autem dicto ad Galatas H τπ
53쪽
ai De Successionibus, Cap. sv.
pra voeantem abba patrem nostrum, Arabs ILL in μ musicat, o Pater noser. Illa item ad
Romanos a re vocamu Abba, patremmo rum.
uertendum est id quod in Magistrorum scitis legitur se pra de seruis ,--m v to on compeltati is illo genere , quo Pater salutatur qui , tuntur, siue non
voeant seu ad ciscunt sibi patrem, recte pς . Ubi
exprimi Nam quod clamare etiam significat, pro id est vocare , saepissime lingua Hellenim ca, qua fere Nouum foedus conscriptum est , substitutatur in Psalmis, & aliquoties in Prophetis alijs. Vnde
Syrus item ipsum vocabulum suae dialecto sermatum ad hibuit. Certe apud Anglos, ante CCCC aut circiter a nos obtinuis ut nuda parentum assertio, inter ioberos educatio satis in causa esset ut quis aliunde natus, veluti filius, familiae insereretur, elicere fas est ex veteri Iuristonsulo nostrate Henrico de Bractona lib. In de acquirendo rerum dominio cap. XXXII 7, ubi sermulae etiam quaedam forenses quae ad eam rem spectabant habentur. Eiusce rei ne vestigium nunc incinoribus nostris, ne que quod sciam. alibi reperitur. Sed de his obiter. Si vidua ante tres menses, seu diem nonagesimum, post viri mortem , secundo nupta pepererit, adeo ut uerit incer etiam 'trum primo marito Vt nouimestris, an secundo veleptimestris partus sit tribuendus, neutri omnino dubio. rum patrum succedit nisi maritus secundus sibi eum in
54쪽
De Familia inter Filios erciseunda, ac μιmogeniti praerogativa.
V. IN uniuersum Deiuncti ius succedebat filius unicus; sed pari capiebant ure simul plures excepto quod rapi seu primogenito caeteri et ovo vir seu fit vulgares Magistris solent nuncupari portio nomine τῶν rmocει- siue praerogativa, debebatur duplex, quam ατυ ἰ lingua vocant Mosaica, id est,' pinni seu senes duas seu P. λύ, άμι partem duplicem , ut Iosephus eam nominat, aut διωλα, Vt Hellenistae , unde dupliei habet Latina vetus Atque huc spectat illud D Lucae XII, 3.
Magi e , si Gratri meo i, Linti mecum haereditatem.
Vtrum vero, ante Legem Mosi datam, primogenitura iura in familia ercistunda similis ratio obtinuerit, neutiquam diserte liquet. Infrequens, sat scio, non est primogeniti in sacra, quae prare edit, historia, mentio. Et primogeniturae jus memoratur Genes XXV, 3I quod τὰ παντοτοκια, primuυmita, & primitiva appellant. Sic enim interpretantur nneiu quo jus primogeniti seu primogeni turae denotatur. Vide etiam , Paralipomenon , . Sed jus illud Sacerdotalem functionem spectasse aiunt Magistri, quae ante Tabernaculum, Aharonis Sacerdotium,
ctum alaria suisse in 'su , ne illieiti atque ad ea fa
55쪽
eerdoti munere fungi solitos primogenitos. Extructo res Tabernaeulo, Altaria illa ciuidita erant, suinctis saera ad faeeristes flectabat. Ita etiam in Misina, tit Zebachim seu de sacrificijs , cap. Tv. Inde est quod Esau, qui ατὰ φάCis μια propter unam escam , primogeniti jus illud sacrum vendidit S Gλιι seu propianu appellatur tapist ad Hebraeos XII, 6. Et de haereditaria primogeniti benedictione, vide Genes xxxii, as Et vide supra actionen ab Ismaelitis institutam cap. tr. Certe sunt qui etiam putam Abrahae donum quo ditauit filium Isaac Genes. XXV. s, suisse ipsum primogeniturae iis , de quo consulas Berstb Rabba , sol. 68 col. I. Isachar de Nepthali ibidem. Et de Semi, ut Noa primogeniti
praerogatiua, Vide Genes. IX, 26, Cedrenurn pag. Io, fusebi, Chronicon ιν ii pag:eto, tametsi mira sit inter Chronologos desceptatio, Semus an Iaphetus natu fuerit major, de qua re argumenta utrinque afferri solita Hlinque autores exhibet optime Henricus Haruillarus in Isigoge Chronologica, lib. I. . 3s. Duplicis autem sortis, seu praerogatiuae primogeniti, mentio unica , qua Bona destincti attinet, habetur Deuteronomi XXI, 7, ita a, naen ac si recepto antea in gentem more subniteretur.
Verba sunt, Si fuerint alicui uxores sinis una dilecta ct altera odio habita , genueritqMe ei filios tam dilecta quam dissa, ct fuerit filius odiose primogenitru a ueneritq- dies quo diuisum egi haereditarem suam di in va
His suis quociabet, non poterit primogenitum facere m
lin ausia eoru saeis P iogeniti si odiose, sed filium
odiga re fere pro primi emto, dabitque ei ci Ter id
est, portionem duplio Ad uniuer' rebus u. apud illum remiuriar, cum ille fit incipium virtviis eius, i eoaπ
56쪽
ti odin Nin ei debetur primogenitura seu α α --loria, quod idem est. Sors autem illa duplex ita sit-
manda erat, ut diuiso patrimonio in tot partes aequales quot filiorum numerum unitate superarent , binae cederent primogenito. Itaque Salomon Iarchio zmad mseu sors duplex explicatur per za ri quantum ad duo fratre Iediat. Et Abenezra, Greet vim dessi luerant friu res , putentur ut quatuor, capiet illi diuti Drtes. Si fratres sint bini, uti tres putentur. Ita in Suber ipse ad Deut sol. 8, col. 9 I. Initur etiam ratio illa passim apud Magistros seu quae eadem est, ut
diuisa haereditate in partes aequales quae unitate filiorum numerum superent, primogenitus capiat partem a dimi--dio, ceterorum singuli ab extremo numeri denominatam. Veluti fili sint nouem Partes igitur fiant decem Primogenito cedit pars totius quinta, ceteris partes singulae decimae Ita Maimonides Halach. Nephaloth cap. L& Gemara adstipulatur Babylonia ad tit Baba Bathra, sol raa, WIa 3. Lociitionis huius genus, quo duplex primogeniti sors denotatur, ter lummodo in veteri cedere occurrit Citato jam loco, aI Regum L. , ubi Eli- ilia ad Eliam, sat quaeso, inquit, II m duplex nrtio tui spiritu super me, Zachariae XIII, 8, 3M u duae
seu mira eradicabuntur. Loco ultimo de partibus Terrae ibi diuisae dicitur. Secundum autem interpretantur nonnulli ex primo, ut videre est apud Leui Gersona idem, Dauidem imchium in adjectis commentarijs.
Scilicet petijsse Elii ham veluti primogenitum seu primatium inter Eliae Discipulos , primogeniti praerogatiuam siue ut ceteros, pro filijs seu vulgaribu habitos,
57쪽
duplici spiritus portione excelleret. Ita etiam Laurentius Bochellus ad Leges Politicas, Veteris, Novi Testamenti, Francisci Raguelli, Tit.23. Licet etiam sint qui de spiritu ipsius, Eliae spiritum altera parte superante, intelligant. Atque hinc sortes . - seu bono duplex, veluti binae honoris partes quo D. Paulus - μώι πηεπωτώ sue ui bene praesunt presbyteros, dignos esse ait in Epist. l. ad Timotheum V, 74 rite capiendus. Nempe ij qui suo recte funguntur ossicio Macceptam prouinciam pulchre administrant, duplicem honorem, siue honoris praerogativam , prae alijs , exhibendam , non aliter serme ac sors duplex primogenito seu filio prae eteris honorando debetur. Neque veris ipse filius tantum primogenitus in duplicem succedit sortem sed etiam ex eo nepos neptisue si itidem haeres idque jure repraesentationis seu radi Mi eorum qui primogeniti locum occupant, ubi superstite patre primogenitus ipse moritur, de qua re Maimonides capite jam citato.
Qualium Bonorum sors duplex primogenito debita mon Maternorum, nec eorum quae a Patre , tempore mortis , non possessa, aut in eius potestate tunc non
fuere a nati portionis duplicis in agris
C A P. VI. Ed distinguendum heic de Bonis, in quibus praeroga- tiua quam diximus primogenito filio competebat. Cunn
58쪽
Cap. V Ita ad Leges Ebraeorum i
Bonorum, qua plerunque in corpore sunt Haereditatis, alia sint Paterna, alia Materna Litem alia, quae defunctus mortis momento possidebat aut in sua tum habuit potestate,alia qui tunc non possessa nec in sua potestate, sed postmodum, siue jure quo desuncti personam induebant haeredes,sue melioratione ,haereditatem adaugebant;In Materna succedebant pariter fili, uniuersi, nulla, ut in successon paterna, sortis duplicis ratione habita. Ita expresse Misita, tir.Baba Bathra,
se itidem leguntur in Misna, tis. Becoroth, seu de Primogenituris, cap. iis. Et vides Gemaram Babyloniam ad tit Baba Bathra, sol. 126. b. ubi idem agnoscitur,ii Magistris passim. Neque locum habuit ejusmodi pra
rogatiua in Bonis a deiuncto tempore mortis non possessis, aut quae in sua potestate timc non erant. Veluti, ubi mortuo patre qui , verbi gratia , filius unicus auo postea obeunti successere nepotes ex illo filio. Nam auitam ha reditatem pari simul omnes iure heic capiebant nepotes, tametsi ex eis quae mortis momento possidebat pater, primogenitus nepotulin partem retinere deberet duplicem. Id ex eo animaduertunt quod legitur Deut XXJ, I ,
dabit portionem duplicem , mra' baa de omnibui u qu sitam reperiuntur; ubi archius iv quod ideo adueitin , quoniam primogenitru non eapit fortem duplicem line u , o mortem patri es accessurum ficis eius quod possidet. Ita etiam Sepher Siphri ad Deut. sol. 8. col. xyi , Autor Pi hia Zoteriba sol. 6 . col. a, Baal Buturi ad dictum Deuteronomi locum , aal
59쪽
18 De Successionibus, Cap. VI.
mudici passim. Et ipsa Misea, it Belorot cap. GDI,
primogenitin non capit duplicem sortem ex melioratio nibin, neque ex eo quod accessurum es ad hereditatem, cui ex eo quod osudetur. Videsiis Gemar. Hierosolymit ad hit. Ea-ώa Batbra, tal. 16, col. 1. Halach. q. Babylon ad eundem sol. 124, is tit Beeorot fol. vi. Maimonidem alach. Neebaut cap. GT, Obadiam arte norium ad cap. LI, ita Becorotb Φ.9. Atque obiter de hac re sexcenti. In Bonis autem quae possidentur aut in patris potestate sunt, non heic censentur quae sunt in credito aut nominibus tametsi fundus hypothecae nomine uerit obligatus neque Nauis in mari, ut nonnulli Vide mimonidem Halach. Nephaloth, cap. A. Halael, Maloue Veloue sue de mutuo dante, accipiente, cap. V L Sed distinguunt heicali ,, ubi pignus, quod I U a Vocant, aut Syngrapha , a patre creditore possidetur ibi, incredito primogeniti praerogatiuam locum babere volunt. Quin ut duplex et in bom paternis portio , it c debitis onus erat dupleκ. Sed de iiij se discrepantes aliquot sen/tentias habes in Gemara Babylon ad tit. Eaba Batbra, sol. 124 ubi Iarchius consulendus lautor 1 Bospos b, praeter ea, quae huc maxilne faciunt, aci Rabbi Aiphe sycompendium Talna udicii , part L fol. ais Metis. Ita autem portio dupla sorte assignabatur primogenito , ut pars haereditatis aliqua quantum fieri potuit continua, non diuisa partes , id est locis in diuersis star, proctiplici portione ei tribuerentur. Sic ex veterum scitis Maimonides alacha Neebaioth , cap. si , alach. Secinim, seu de iure vicinorum cap. XI. Quod ius erat
60쪽
qualesum nati pro primogenitis habiti, siue ratione Haereditatis me Sanctitudinis dc Redemptionis. Et de primogenito Post .
PRimogenitorum vero in sacris literis ratio habetur duplex, aut qua ad eos praerogatiua in familia erciscunda spectat, aut qua ita sacri censentur ut sint, pretio numerato, redimendi. Sacri sunt, redimendi, cum ex alijs, legibus, tum ex illa, Exod XXXIV, 9 lao ubi nulla adiecta preti aestimatione moribus maiorum inolevit ut quinque Siclis ea terminaretur. Idque ad mentem Legis Levitici, XXVII, 6. Cum igitur de primogenitis agunt Magistri veteres tam de eis qui ita redimendi, quam qui in partes duplices inter cohaeredes succedebrint, . verba iaciunt, differentiam adhibent quadruplicem , qua utrunque genus subtiliter indicent. Genus primum ap-
pedant ni,na, et: seu primogeiunum ratione creditatis, secunduri primogenuum ratione Saeerdotis, id est ratione preti quo Saeerdot numerato redimendu erat, siue ratione sanctuu inis. Primogenitis igitur alijs a-
tuum competere ius primogeniturae ratione Haereditatis, minime vero ratione Sanctitudinis; alijs ratione Sanctitu
diis, non Haereditatis; alijs, tam hujus qliam illius ratione; demtim alijs, jus illud neutiquam competeresue hujus ratione, siue illius. Quadruplex haec disserentia subnititur verbis sacrarum Legum quibus utriusque jus primo.