장음표시 사용
211쪽
1 8 HERMATHENAE non aliud putauit, quam caeleste huius teme exemplar:cum terra illa quae sedes est de
rum,non terrae tantum sed totius uniuersitatis complectatur ideam. at q. idcirco etiam
a Pythagora ξροὸς -- o: appellatur, de ζηνὶς quorum hoc primae secundi ternari j unitati, illud seci indae conuenet: quas duas unitates senarius noster connectit atque confirmat. Senatius igitur siue terra hieroglyphica si imma custodia est, de summa Iouis arx in qua sedet, vestigio clarissimo Trinitati suo presso. videmus itaque , quanta artea η r, trivi tribus his litteris S, E, T, vsus sit sermonis nostri auctor: in quibus f vim patris omniacissantis, E illi , patris flatum opificio sibo firmantis, T spiritus sancti totum colligati iis persi,nam depingit tam vitiis vocum coloribus, ut haud inuenias in omni linguarii viriuersitate , quo significantius rem quampiam repraesentes. ergo numerus nomen azet sortitu Vestae sacer, quae mutato Digamma in adspirationem,ut ex Felena fit Helena apud Graecos, de ex Oblar Hablar apud Hispanos, Hellia dicta est. Qua porro de
caussa oris rotundum est vocabulum, de senarius circularis A periectus numerus, da vestae rotundum templum datum eadem de cauisa primus hic rorum omnium creatarum ordo Thronus est vocatus, quod vocabulum scio apud Athenaeum aθρ e M . derivari: sed nec sormatura respondet,nec sic Graecorum proprium cst, ut non dc apud nos in communi loquendi consuetudine velletur. Prima certe significationis ratio soli
solius Dei sedi conuenit , quam ipse tibi caelum esse dicit: cui I ricus Hebraeus diuino instinctu concinit, dicens, Donati vim sibi sedem in c*lo paraste. dc alibi dicit, I cumstio suo thronum parasse in saeculum saeculi, ut D. Paullus interpretatur. Quid Z an Deo si de opus est ut sedeat ' Minime gentium. Quomodo ergo sedere dicitur ' Vtiquispiam terrenus ex alta si de ius populo suo dicit, de hos honorat, alios punit , dc
omnia consilio reissuque suo disponit bc gubernat: ita Deus non caelos tantum Sc tcGram, lird omnes creaturas tam spiritales quam corporeas nutu suo regens, in altis lima potestatis suae arce dicitur sedere: quam caelum, quia altissimum ut tessera quaedam hi roglyphica in sacris litteris designat ;chii terra deinde, quia infima, praebet locum sc belli: eo quod a caeli supremo ad centrum terrae Omnia de singula disponat atq. mode-N ---- retur. Verum is qui Throni nomen fecit, altius asceodit una Cron a Ter-rim, syncopios- -δ- iartim, dicatur , quod cst calcationis rotundum : ubi exoche postulat, ut sinamus calcans, de summum calcatum ,&s immum etiam rotundum intelligatur. Num igitur
caelum est summum Z Nequaquam. Quid altius piritales orbes angelorum chori. Quid in his altissimum' Primus essentiae ternarius primam Trinitatis similitudinem
impressam habens. Quis hunc calcat s ipse Deus itinus se unus: eo quod totus hoc toto ita superior iit, ut homo calons eo quod calcat, altior cst. Cum enina omnis creatio praternarium descendat, clina vis hypollaseon ad omnia creanda necessario cocurrat, quias rivi nu- illae rc.ipse seiungi minime possitnt; firma cor lectione concludo, senarium supremam se em esse in qua Deus dicitur sidere , propterea quod nulla creatura sit inter hunc. iis Dein ternarium que in icnarius absoluit, de cum ternarium qui hypostases numerat. In sena-I rio enim prima imago Dei clucet, ad hypostaticum numerum expressa dc persccta sormam de materiam colligans, siue potius actum δί potentiam. Huius ideae imago, sitio, ut vulgatius dicatur, huius intelligentiae vis dc potestas in supremo caelo cernitur: quod quia rotundum cst de orbiculare, M omnibus numeris perfectum de absolutum, oportet de ipsam ideam huius rotunditatis in se exemplar habere: atque inde constendum, huic intelligentiae necessarid cum numerum tribuendum qui x ipse sit circularis a que persectus. Hunc videmus senarium csse qui circulo in se reducitur, dc totus cx tinis suis partibus absoluitur. ita ut nihil vel desit vel superlit: quod admirationis incompar bilis mysterium nonacriclator ita unius syllaba vocula expressit, ut haud sciam, an ex Dion usio Areopagita de omnibus antiquis scriptoribus plus lucis,quam ex ea queat ad
ferri, ad totum primum intelligentiarum ordinem recte de conuenienter priscae Tlis logiae a minandum. Fateor eqv in me non parum aut oscitanter in his arcanis versatum esse,& adii ite pluri mos tum vivos tum mutos magistros ista secit vel crassa ingenij naci ruaitas, vel . illorum obscuritas, ut nihil certae aut .sblidae cruditionis ante affutasserit, quam Cimbricos meos numeros δί eorum nomina diligenter iterum atq. iterutri cxcullissem, quorum monitu, quidquid inueni, me fateor inuenisse. Diuinum interim
copagitae ingenium demiror oc exosculor, de tanta iacio,vt no in alio, post Apostolos,
212쪽
tatuum enthusiasimi de Palladix sublimitatis credam inueniri posse. Quis te, Dionysi,
hos Angelorum choros doetiit quo usius prae plore tam excelsa, Sc ab omni cognitione trii mana remota perspexilli' quis an tu aetatem tuam tam accuratam caelellis exercitus disponendi prodidit doctrinam Non certe Hebraei, apud quos ne nomina quidem plura ordinum quam duo inuemum uti cum rcliqua principum quidem si it Angel rum, at minime classium distin, harum. Profecto vix ab ea possum diuesti opinioue qua
hactenus existimo, a D. Paullo in tertium caelum rapto hos tres Angelorum tornarios
fuisse uelatos, non illos quidem in vulgus edapud suos Apostolicae gratiae syir mystas:
atri. adco aegre quis milii persuasciit, aliud tres canos apud singulare elationis vases quam hos tres ternarios, per quos, velut per tres idcarum scalas in unam scalam , 5e 'unius scalae ardent ei apicem desinentes , ad ipsam Trinitatem tam prope pcruenitur, ut ne an licae quidem mentes fieri possint propinquiores: quam intolli nitana in numeris de numerorum nominibus, nulli ius pra eptoris ductu, deprehendi de idcirco, si . uis meliora certioraques iat, ab eo cupiodoreri. Sed quorsum rapior' Alibi his locusandus, quando eorum latitudinem de prosunditatem huius libri angustia excludit. Quoniam ergo demonstratum , ptimum creaturarum typum a scnario absolui: rectissime nomenclator a ponendo collocandoque ipsum nuncupauit. Sedet enim in eamus, velut sigillum quo signamus, sedet in ipsa cera imagii cm rccipiente. Qi: od si comparatio quaeratur , omnes ordine oculis subiiciens adiciatur typographia, in qua
chal γ i thli extantes litteras habentes primas aliarum litterarum ideas,Trinitati, si tas 'est,conserantur. Hi valido nisu primam sui imaginem impriniunt solido ferro, in ipso
ferro sedentes, veluti masculus inlidet matria i , a qua re matriccs quoque litterarii iam minantur. E matricibus exeunt staniacae litterae, ab his l:tterae chartis imprimuntur, in quibus chalcographicus ordo finitur, angelico ternariorum proces tui comparatus: de quemadmodum nos e litteris chartae imprcstis omnem cognitionem per oculos accipimus: ita ab angelicis ordinibus mens nostra diuina notitia informatur. Senarius itaque matricem absoluit, integra iam creantis trinitatis imagine luscepta; atque inde Thronus dicitur, in quo Trinitas primam sedem characteris sui ierum formas impii mentis
collocauit. Hebraei pro Ses Sisa dicunt in masculino genere, de Scs in sciri inino. Chaldaei pro Ses Set: in quibu Sisa de Set circularem perdunt figuram , ut facile agnoscastam vocabula a nostro zes profluxisse, in quo genera non dii tinguuntur,& intcgra rotunditas conseruatur, una cum Trinitatis imagine in numero liti rarum . At diccretquis, Hebraeos suum Sila de Scs a WV vel noΣ habcre,eoque liac parte in aere nostro non esse. Contra dico,non illas lyodo voces, sed haec etiam verba elingua nos ira profluxi illa, tam inii,ut pleraque omnia cetera, sint corrupta .itti nobis Pro colloco de pono est in stic usii, quod primum Trinitati omnia in primo ternario collocanti conuenit , aqua imago collocantis in sca, ut in suprema creatura mancns, nominis dedit caussam. Nostratem autem hanc vocem csse, analogia formaturae conuitu ilico quod sit ichnaea, pervestigia nos ad id duccias quod a litterficitur. Pit Tm facit,quo significatur accc pit esse. Sic enim dicimus,a ta eluiam Vagedani/ de reliquis omnibus praetcritis persectis passiliis. Conuersio itaque in stet ostendit, quid Trinitas collocans praestiterit,ipfλm videlicet primam, ipsius quod esse accepit, ideam, siue ipsum esse ab alio procedens : quam intelligentiam tertiae personae praeteritor una persediorum in verbis passi uis ostendunt, quae omnia per cis exordimur. Iam praeterea ipsum Ees simplex non est, sed coni positum: atque id rursus gemino modo, dc gemina consideratione. Tes enim semel solitas in Cees, quo significatur ad tesum quod cli: quae notatio demonstrat, per hanc
ideam omnia alia ad ipsum Ens retorri atq. deduci. vii per supremum apicem creatu rarum. Rursus Tm sic intelligi potest, ut significatio eius oriatur ex natura litterae T, de ipsius Ea : qua via resolutum idem dicet quod vinculum entis; quod quid aliud est, quam idea hac prima rerum omnium, sine omni medio a Deo impressa, omnem rei ucsientiam colligari & inter se dc cum Deo. Atque hinc est . ut huic numero hierogly μη δεκη-
phica figura sit vinculum, quod alibi explicabo. Ex hoc itaque caussa intelligitur, cur
senarius coniugio sit dedicatus:de hinc ulterius cognoscas, cur Vcneri sacer. Cum cnim Ομ.o Iem venustatem nostra in e contu se ', ipsique Giam amori coniugali
gio legitimo manare , sitque Venus pulcritudinis dea
213쪽
ito HERMATHENAE praesit; quid ,quaeso, aptius conuenientiusque, quam numerum coniugi j huic deae consecrare: quippe per quam coniugium inter Deum de Ecclesiam cit redintegratu . Sextus igitur dies Veneris est, quo die coniugium est contractu,& omnis honor & pulcritudo mortalibus a Christo asilata. Eat, qui volet,alio quaesitum ciusmodi vocum de rena Concentu:& ubi multum laborarit apud Cabal illas tande cxpertus clamet pro thesauris se carbones inuenisse. Illi litteras numerat,dc verba varie conscindunt, litteras transpora ut, nulla habita significationis usitatae ratione. nos ne latu quide culmuin abusitata loquedicosuetudine recedimus, nec quidqua c6iideramus quod no sit apertissimae apud omnes nostrates notationis:& in hoc taclaro examine omnia mylieria veteris Tlleologiae,siue fabulis ea sit , siue numeris, siue hieroglyphicis signis contignata reuelantur. Demiror quis Pythagoram docuerit , ut senarium fecundum coniugium vocaret; quod cum tamen secisse, Aristobulus auctor est, cium 5e religionis verae,&sermonis nostri esset ignarus: nisi sorte, quod suspicor, ex Abari Scytha id genus hauserit arcana. Cornite quanto spatio Dei sedem supra omnem corpoream naturam nomenclator extulerit , dum a Deo dicit supremum rotundorum calcari: quo aliud intelligere non possumus,quam id cuius senarius inter numeros symbolum est. Dicet quis: Cur igitur Seraphin non dicitur dei sedes 3 Quia non integram Dei similitudinem serere intelligitur sita cana dumtaxat quae paternae personae respondct, sicut Cherubin filia lupum refert. At senarius utramque utriusque hypollas eos persisnam collisens, 5 tiatam Trinitatis speciem accipiens, supremum rotundum cst, ex unitatis binari J ternari)que idcis viatim orbem con-lli tuens, id est, similitudinem primam Sc absolutam serens ipsus Trinitatis, sub tribus personis distincte in ipso Sc adaequatὰ comprehensis. Vnum enim duo,& tria senarium integrum absoluunt atque aequant. Hoc est tertium canum ab infimo numerum exo diendo, voce pro rotudo si premo,non corporeo,sed spiritali acccpta. Thronus ergo sis premii est stupremae calcationis rotundit, quod duos inseriores caelos stup angeloru ordines, coprehendens, aliquado dicitur Terra:quia Deus ili roma hunc, perinde atq. homo erra.calcat: & dicitur alioqui Terra etia a Ter quod est calco : ita ut Thronus de Terra ab eadε radice pullularint. Hinc nuc perspicula,quae terra antiquissima sit deoru dicerida de qua de caussa. Ad hunc sere modii in Odis Dauidicis legimus: Credo et idere bona
Domini in terra viventia. Et alibi: Iuoniam qui malignatur,exterminabuntur si memtes autem Domina, ipsi haereditabunt terra. Hic Terram pro caelesti patria intelligimus, cuius haereditas stabilis est Ac perennis ad quam per eius mortem venimus; de quo a ters proprie dicitur, vox ante explicata. Eodem modo ruis is terram pro caelo, siue beatorui ede. rauia benedicentes ei haereditabunt terram, maledicento autem es dserabunt. It rum: Portio mea in terraetouentium. In his tamen magis ad istabilitatem regni caelestis,
quam ad mysterium Tluoni coparatio spectat : hoc saltem hinc cilici videtur,ut absu dum minime sit, si philosophorum antiquissimi terram primi rerum creatariam ordinis tesseram esse volucrint, tum propter ipsam stabilitatem, ob quam de vcsta dicitur: tum
quod Deus hoc rerum omnium falligium pedibus suis, perinde atque nos terram, calucaret: de qua ratione Thronus nomen accepit. Qua vero de caussa noli rotundu signet, addendum Gi fluo, multo, labor: unde Atiit quasi Gi-ciit quo supremum suem in celeri motione signamus, ut in equitando setiit de eo dicatur, qui admissis habenis sertur. A nni Renus,a veloce fluxu Vm Germaniae,& alteri agri Bononiensis flumini commune nomen. A am pineritum imperfectum Gon id est,celerrime ferebar: a quo nomen non, propter rationem alias ollcnsam, quae a tribus temporibus inclusis pendet, quo id notatur quod omnium est celerrinatim. Cum igitur rotundo corpore nihil sit celerius, factum optima de caussa, ut am pro rotundo diceretur. Quamuis enim &aliae sint rationes ob quas supremum caelum rotundum sit; una tamen de primanis est, quod haec figura aptissima sit a celeritate, quae clim summa sit in supremo caelo , i pium nomen a celeritate ductum , inter corpora supremo caelo maxime quadrabit: de sicut hoc inter corporata omnia summum est: ita aptissimum symbolum erit ad summum orbem spiritalium denotandum . Ceterum ut nomen a verbo discrepet , m pro non dicimus: qua littera in compositione ipsius Troia non fuit opus, in quo O producitur,ut alterum tempus accedens sonorum magis reddat vocabulum, &chiae syllabae tempus
copenset: quod itidem in montactum, quod cxe cibiate manat: de quo priusquam. plura
214쪽
LI nrn VII r. iri plura dica aliud adferendii luculentissimu eius quod aio, et ini nostras esse, documen - tu. Troon Dei sedem esse,denaonstratu: cui quid ex diametro opponatur,si nouerimus; e is una opera sciemus, quid noort vox versa signet: quae vocum formandarum ratio si hic nobi locum sui ina habere deprehendatur, impudentis pertinaciae sit, negare, voces nobis vernaculas esse. S. Dcus summum bonum sit, necesse ut summum malum ci maxime repugnet: atque hinc illic sedem sedi Dei contrariam quaerendam, unde malum pro- manat. Hieremias autem, praeter ceteros, auctor est, ab Aquilone omne malum pan- l. denduria: e quo liquet, mali sede in in Aquilone collocari. Sed quid ego per mali vestigia ad cius regiam pergo: cum clarissimis verbis Isaias eam demonstrarit Z Vuomodo, inouit, cecidisti de caelo Lucifer, qui mane oriebaris: corruisti in terram qui et uia ranae gentes : qui dicebab in corde tuo, In caelum conscendam, super astra Dei exalsabo solium meum, sedebo in monte testamenti, in laterabi L quilonis: L secendam super altitudinem nubium, nisi is ero hi imo. Verumtamen in infernum detraheriis,
in profundum Dei. Hac & plura ille de Luciferi solio , qui post Ates nomine dignus
euasit. Plurima sacrae scripturae loca his consentiunt, quae adduccre operae sit supcruacaneae : clim nihil iis quae allata iunt, clarius esse possit. Pii Idus siderum nomenclator, ut perpetuum in caelo huius daei noniacae superbiae cxtarct monumcntum , magnum stellarum in Aquilone gyrum Dracon in vocavit; quem si totum examinarcna,& cum D a ,si vicinis sideribus conserrem: omnibus ad oculum patefacerem, totius religioniis nostrae symbola in caelo inueniri. Hic est Draco ille magnus, rex AEgypti & Omnis idoloma- . . nix, cuius insignis apud EZechielcm mentio. Hic serpens, cuius caput crat conculcan-fl Z5λω
dum a semine mulieris: quod ii uigni tessera in caelo descripsit, qui ignotum hominem
in astris collocauit contra duos dracones pugnantem , alterum Artacum, cuius caput 'rede proterit: alterum ad Tqui noctior una circulum hominis corpus inuoluentem, cuius capiti, Tropicum Cancri versius eleuato, Sc vasto rictu hianti, lauam intentat ianuam percussurus. Hunc Graeci ἐν oraim vocarunt, id cst. in genibus; de quo alij alia, ut fit, e fieri necesse est, ubi nullo veritatis fundamen to collocato quisque somnia sua nititur protrudere & probare. Eratosthenes tamen optime omnium de antiquorum relatu illud litteris prodidit: hunc Herculem esse, Draconem interficere nitentem. Ve- Hrtim in reliquis accommodandis nihil certi potui t videre, ut cui nullus esset radius gno ' monicus, crucis simulacrum, quo non interualla stellarum, sed imaginum caelestium significata deprchenduntur. Duos certe Dracones in astris habemus, praeter hydrum, quorum maioris est qui Vrsas inuoluit, qui signum perpctuum in astris gerit superbiae illius qua Lucifer elatus sedem suam cotra Thronum Dei in Aquilone ponere temerario ausu cogitauit. Deturbatus inde, & in terram delapsius, quae aequinoctiorum circulo designatur, quod is medius sit inter polos, perinde atque terra, hominem inuasit, de ipsi mala Hesperidum obtulit, alteram hic meritus sguram, lucius illectum decorum te
thali veneno imbutum ita incilium complexus est, ut eius firmissimos nexus nulla manuum vi, nulla contentione euadere posset. Hunc hominem Ophiouchum vocant, quod serpente totus medius teneaturi aptissimum symbolum hominis animi sierpentis lethi toro tabo insecti. Hulic filius Iouis miseratus e caelo descendit,serpentem claua sua inici secturus; cuius imago sic est collocata, ut altero pede caput maioris Draconis proterat: quo indicatur Lucifer siue Ate , a Deo in caelo conculcata. Hac conculcata, secundum init certamen, magna vi connixus illo corporis positu, ut alterius serpentinae imaginis capiti clauam intentet.quo Ophiotichum mortalium genus liberaret. Proponitur autem ingens huius certaminis praemium, corona nimirum insignis, nouem claris liniis stellis, veluti nouem flagrantibus pyropis exornata, posita inter Herculem , Put Draconis, Je Booten: ita ut huius quidem humerum, illius dextrum pedem, Draconis fauces sere contingat. Haec est coronae it lius stiperna undanae siderea imago, ipsum omnium regem nollem choris ambiens. Hercules ergo sinistro pede caput Draconis prioris premit, & dextro pede coronam attingit: Pedes autem sursiim porrigit, ut se ostendat e caeso ad terram descendere, ut cum Dracone iam caelis eiecito, cuius notam Ophiouchi se oris habet, secundum ineat certameni atque ut ante in caelo cum vicerat, ita ruisius regnum ipsius in terra euertat. Certat strennue Draco, ut coronam gloria de regnum caeleste homo numquam consequatur. Certat contra summis viribus
215쪽
3-ris Hercules. similis vehementer laboranti. Adstat certamen videns Bootes, imago ei iii in uis prophetat, sed maxime Ioannis Baptistae, qui a capite sursum tollitur, ad caelum videlicet e terra connitens, quemadmodum Hercules e caelo ad terram spectat. Bubulcus autem dicitur, quia homines, quos boves secit serpentis venenum, verbo diuino pascit, videns Herculem, coronam , & Draconem iam iam contundendum; atque homines cohortans, ut se ad coronam vitae caelestis praeparent, quam propinquam esse es
mat in deserto. Quid est aliud quod dixit: propinquabit regnum calorum, quam,
coronam caelestem adesse, quam collisb capite Draconis, claua clucis mox crat datura clim Hercules modo de caelo ad pugnam descendisset. Geniculatur autem Herculos, ostendens se venire in forma eius qui plane nihil esse videretur: qua de re in lucroglyphico ipsius Bet signo plusculum erit dicendum. Hic satis sit, hoc positu de humili-
. tatem, & orationem ad Patrem denotarii quibus rebus coronam nobis comparaturus esset. Stat Bootes super Virgine,cuius fructu in vcire adhuc latitante fretus coepit Pi dicare, mox generis humani adsuturam salutem, ipse etiamnum in ventre constitutus, in quo macii signa dedit ipsius Christi praesentis.& iam iam nascituri. Videamus
itaque in canis imagines Virginis, Bootae, geminam Draconis, Herculis e caelo desccndentis. de contra serpentem, a quo homo medius tenetur, claua sua pugnantis: videamus spicam virginis, conseramus cum his Christi natalem, & cetera huc spectantia;& tum demum consideremus, quanto haec omnia religioni nostrae magis conueniant, quam ullis vel poetarum figmentis,uel Grammaticorum coniecturi . Prophetico spiritu altris nomina nuncupata, imagines depictae non quarum uis illae quidem rerum, scd carum . quae dignissimae crant, Vt caelo inscriberentur: quas post protanum Graecorum vulgus iis accommodauit, quae vel obscuris de non intellcctis fabulis essent inuoluta. vel post multo contigerunt, quam haec astris nomina filissent. Vcrum haec minime hoc loco persequeda: eo dumtaxat indicata lunt, ut clare cernam vis, quae sedes Throno in caelis opponeretur, & qua parte illius monumentum siderum nomenclator posuisset: qua res ulterius ad id spectabat,ut aperte a quouis ccrncretur, quam nominum rationes a me cxplicatae insigniter concordent de sacris litteris, de tabulae caelesti hiero- siti sita glyphicis litteris pulcerrime depictae. Inuenimus enim, Aquilonem solium Draconis,
ssi esse oppositum omnino ex diametro Throno Dei; quod clim sciret nominum archit L 'o ctus, ite Throni nomen secit. ut couersum ledem aduersa in indicarct. Doricimn Aquilonem notat, vox prorsiis contraria via adeunda qua in troiti Abeant itaque in bonam rem Graeci cum suo a quo Throni nomen deriuarc moliuntur. Cetcrum quia non ratio modo nominis in tron ad troia me deduxit: sed ipse etiam siderum positus. desiam rerum conuenientia : non possit m comiti re,ut non de Corona quoq. nonnihil addam. -- Vidimus enim in caelo Coronain politam nouem stellis radiante , caelestis vitae signum. quae nouem Angelorum choris cotinetur, ipsum suum Regem trinum& Vnum triplice tornariorum orbe ambiciatibus. Haec autem propolita est pugnanti contra Drac ne in , quem is γοωm vocatum videmus. Aratus ignotum idolum vocavit. plus dicens quain intelligeret. Hic enim Deus, cuius hoc in cado est Idolum, omnibus Graecis erat ignotus, de crat caussa etiam laboris magni, quem ci adscribit ignota. Huic ara fuit apud ri. a. Axia cnietisses, ignoto Deo consecrata, quem D. Paullus cis demonstrauit. Huic igit ut primum corona tribuenda , cuius nunc nomen sit scepi interpretandum . Croon enim tu i ii tar-ron quo cari rotunditas notatur; quae quid aliud est, quam vitae, quae nobis carissima . aeternitas. Crom itaque primum vitam significat sempiternana: deinde ea. quae analogia quadam ad hanc reseruntur. Quia auictu temporum pater aeternae etiam C -- Do vitae auctor est, Cronus Deorum antiquissimum significat . quia is vitam praestet aeternam: Hinc pro tempote ponitur,Vt Bacchus pro vino,vcnus pro pulcritudine alis Dij pro aliis donis. Inde ad rotunda serta capiti imposita transit, quorum notatione vitae laetitiaque pcipetuus vitis iis optatur, quibus imponuntur. Latini cx tar ron Coronam seruarunt. Demonstrat igitur haec clymologia, coronam illi prunum deberi. qui a te nae vitae honii bus auctor cit, qui non alius cst, quam Cluillus omnium opifex. & redemptor, nos in vitam sempiternam morte sua vindicans: de quo D. I'aullus illud Lyrici intelligendum docet: Guria cr honore corona ti eum. Sic diuus Iacob ita: Beatus vir qui si ori textationcm, P cum prolutus fuerat, a sici coronam vita, quam
216쪽
promissi Deus diligenti γρ. Eodem spectat illud Apocalypseos: Esto deis, et sine ad
monem, CT dabo tuu cor ram vitae. Sic Ecclesiasticus: Corona sapientiae timor Domini. Rerum itaque cararum perpriuitas per Citanum & Coronam apertissime notatur, si primos harales intueri velimus: quos si Pierius cognouisset, minime Coronam a Cornu derivasset, sententia cornuto boue, quam Pieriis Mutis, digniore. Quando vero inter
cara nihil vita aeterna carius: huius primum notationem tum coronae nomen ,tum sacra
sculptura habebit. Nunc quia vita aeterna nemini contingit nisi per virtutem de sis en tiam Dei. itidem nominatam , priscis AEgyptioruin litteris proditum est i teste Leone iis a sti AE ptio, Iii lcm primam omnium se coronasse, atque id non quavis corona,sed spicea; qua significabatur, panem viuum, qui inspica continetur,S comedendum este,qui velit coronari. atque adeo nihil aliud vitam aeternam dare de sustinere , quam panem viuum. Quis autem est hic patiis vivus, quo se Iiis coronauit 3 quaenam spicae panem vivum continentes, quibus caput suum obuoluit 8 Audi Chri lium de se loquentem: Non Moses Adit vobis panem de calo, sic pater meus dat vobis panem de caelo veram. Panis enim Dei est qui de caelo descendit, dat vitam mundo. Yt mox: Ego sum panis vitae qui veniet ad me, non esuriet : ct qui credit in me, no' si tutumquam. Et iterum: Ego
sum panis vitae. Patres vestraman cauerunt manna in deserto, o mortui sunt. me ei panis de caelo desicendes, ut si quis exi o manducauerat, non moriatur. Ego sum panis visus qui de caelo descendi. Si quas manducauerat ex hoc pane, et iura in aeternum: se panis Peme dabo, caro mea est pro mundi vita. Mox dei iade, ous manducat meam carnem , ct Libit meum sanguinem, habet vitam aeternam; or ego resuscitabo eum in no imo die. de plura eodem capite, codein spectantia, pcr dura nam Ioannis gratiam accepimus, quae tam clarc spiceam coronam cxponunt, ut nihil videatur lucis addi poste. Sapientia δίvirtus patris, de ipsumens ab cute, quod cst Isis dea, carne humanam assumpsit, quam panem vitae voPt i quia ad cum accedentes, & in eum crcdcntes, & hac ratione comedentes quam suis discipulis expositit, alimentum accipiciat, non corruptibilc, sed quo vivant in aeternum. Panis autem vivi symbolum spica: quod panis in eo contineatur necdum corruptus, sed talis, ut quamuis in terram iaciatur. M in ea corrumpatur, viatam tamcn non amittat; sed auctior rursus dc pulcrior exsurgat. Sic Christi caro afflictavique ad inor tem , dc in terram coniecta est, undδrursus sic surrexit, ut credentes omnes de ex ea comedentes a morte suscitet ad vitam aeternam. Spica itaq panem vitium notat: corona regenerationis quae per panem fit, aeternam vitam signat, quae Isidis capitνiiue sapientiae diuinae imposita est, quia Verbum caro factam eis; unde se spicea cor na dicitur inuoluisse. Neque porro uctustiis mi illi nostri maiores contenti fuerunt hoc inuolucro veritatem occultasse . sed spicae etiam symbolum in caelo pin runt, quam Erigone virgo simul de mater veris omnium iaculorum ad seminum regionum tenet, ----.certo indicio, ex ut crocius spicam aliquando nascituram , atque id eo tempore quos piea haec Virginis caelestis in Oriente conspicienda cuci. Hanc ut C raeci Erigonen ab tri - . Orphicis nominandam didiceriit; ita Latini Iustitiam eam vocarunt, a maioribus haud a uia . dubie Cimmeriis accepta nomenclatura. Hanc libra , Iustitiae symbolum, comitatur, tib in iis certi imo indicio, per virginem Vcris matrem, Jc pancm eius vivum , toti generi hu-θ -- 'mano Iustitiam aduenire , atque adco hanc Iustitiae matrem esse, per quam ver taculorum omnium mundo exoriretur. De hac qui plura volet doceri, Cronia nostra consillat, de fructus reportabit non poenitendos. Quod sit huc omnia quae ad coronam spi-ccam pertinent, adferrem nullus esset finis : ita omnia oracula, omnia symbola , omnia hieroglyphica ligna, perpetua quadam cptena inter se cohaerent. Conser modo 'quae de Medulae capite in Minerua scripsi, quae de dracone sub eius hasta colligi possunt 1 confer Ilidis interpretation , dc cius nauem , creationis tesseram . Ac cetera,
quae longum iit cnumerare: facile cernes, longe aliud stib poetarum fabulis & Egyptiorum larius occultari, quam hactenus quisquam iit suspicatus , quod totum se prodit recto ipi ius verae vocum interpretationis ductu. Vcrbum Graecum tapeu, pro corono, H. φιλperinde inerum , atque e Gore φωρ, dc c Eoos solium, totius nostratis vocis metat hesi, Hebraeis maxime usitata,vt aram id pro infirmus redditus sum, de ab aliis alia quam . plurima. Stese enim si terminationem Graecorum demas, sesterit, quod idem est quod confinio litterarum, tum significandi ratione. Est autem Urst nobis, Ui'.
217쪽
quod Latinis deuincio & firmo: quo fit ut Uest diadema ad verbum nostratibus sit,
quod ab obligando nominatur. Verum tanto significantius uni pro corona ponetur, quanto propius exprimit, quam regi praesici potestatem , cum non tantum vinciendi habeat notationem ; sed praeterea nobis signincet quempiam in possessione cuiuspiam
rei collocare. Corona enim ius regium conscit atque confirmat, perinde atque dili ritibus Deum aeternae vitae stabilit pollessionem, cuius cum simus Cluillo regi univcrs rum cohaeredes, omnes in regnum cooptamur. Rursus ergo videmus nos ad Vcilam venire, de Stephani nomenclatura; atque porro eo deduci, ut supremus intelligentiarum: -- orbis non solum Thronus dici possit, sed Stephanus ctiam , de vcsla , cum de senarius huic utrique conueniat, de circularis forma aeque quadret in coronam , atque vellam: deinde hoc etiam Stephani vocabulum addat,ut signiscet non solum coronam Throno Dei conuenire, sed huic etiam primum de supra omnia dari firmam vitae sempiternae posse ilioneni. Fausto crgo nomine , de diuina praedestinatione, is Stephani nomen accepit,qui primus fuit post mortem Christi per martyrij coronam,regni caelestis,quod sibi adhuc vivus a petriri videbat, posse stione iii minima donatus. Plinius enim hic intomartyres,haud secus atque Thronus, primas tenci in regia pollet sone rerum omnium creatarum. Hinc modo perspicuam emcrgere videas veritatem diuini illius Platonici I tis aenigmatis Di mysio Siculo Tyranno perscripti,quo dixit : circa omnium regem Omnia sunt, de illius gratia omnia, de illa caussa omnium pulcrotum est. secunda vcro circa
x, ramis secunda , de tertia circa tertia. In his obscuritatis origo ex collatione iccundorum MI p tertiorum oritur, quam sic de mea quidem sentcntia explicabo , secvius corum quae aliis meliora videantur. Circa omnium regem sunt nania.id est, ipsium Deum trinurndi via uni cli Thronus, omnium rerum creatatum primas tenens: atque idcirco vocatus Omnia, quia videlicet omnium cssentiam complectitur. Circa ipsa omi. ia , siue caica
Thronum, siue circa hanc Vestam,quam hic appellat Secunda,res cstu regis, quia nullo medio secundo ab ipso loco ponuntur ι sunt secunda altera, quae dicuntur secunda. non respectu Dei, a quo sunt tertia, sed respectu ipsusThioni, qui priuras tenet rei umcreatarum. Altera igitur haec secunda quae circa priora secunda esse dicuntur, sunt no- his novenario numero consignata,qui explet secundum intelligentiarum ortam. Porro Circa tertia ab ipso rege computata inunt altera tertia, quae non a rege, sed poli Vcitam tertia deputantur,noitratibus duodenario numero denotata,qui absoluit tertium chororum orbem . Nam nobis numeratio per diuersa nomina procedit tantisper, dum duodecim absoluat, a quo deinde ternarii nomen denaris nomini componit: quosni mensator noster ob eam caussam iacit ,ut dum hoc nobis peculiare videremus, ad 1 tionis quam ecutus esset,vestigationem incitaremur. & tandem,vario menti, discui su, vo MMU ad Dodecatheon templum, siue Panthcon, veniremus, quod tribus ternariolum orbium, .... bu, primam Triada Omnium regem in medio penetrali 6c vero adyto adorandum, potius,quam videndum, proponit: quae, sicut centri natura sola magnitudinis negati ne, ita sola omnium, quae circa ipsum sunt, rerum negatione definitur. quod addo , vici Platonis mentem clarius intuearis, dum intelliges, templum constructum rotundum,
cuius cxtremus ambitus cxtremum chororum lcmarium comprehendat, quem tertia
circa tertia Plato nominauit. Intenor peribolus secundum ternatium intelligenti rum complectitur, qui vocatus est Secunda circa secunda. Intimus vero ambitus primum omnium rerum creatarum ternarium continet, qui, tamquam corona regium
caput cingens, dictus est Omnia. Intra huius intimi templi ambitu prima trias rex omnium delitescit in hoc Thronu 3 sinam habet. Hoc templum Vestae, imo haec ipsa Velia, hic Stephanus, liaec corona regis caput circumdat: non illa quidem Orna tum addens , scd primum ornatum &supremam pulcritudinem recipicias, quod deinde omnibus rebus pro stra cuique portione communicet. In hoc primum clucet viatiratis imago, in hoc expressa est regii binari; species, in hoc primi ternarii citaracter inuenitur: e quibus in unam coronam connexis, diuinus ille Senatius emergit, totus e totis sui patetibus constans, S: in aeternum orbem circumuoluendus: cuius prima
parsi Seraphicum , sccunda Cherubicum ordinem , tertia Thronum absoluit. liVidimus naodo verum Pantheon, in cuius intimo penetrali igneo Deum sedere, ipse Draco sub Apollinis nomine consessus csse memoratur. Hoc verum do catheon , in i Gi quo
218쪽
quo intimi numeri siue primi sicilis hypostasibus non essentia disserunt, a platone vilius
regis nomine comprelienti. In huius templi structura cernas, qua ratione Pythagoram docuerit, quisquis ille iuerit praeceptor, omnia esse tria, dc in omnibus tria in ut niti: quod litam uis a Parmenidis sentcntia dissidere videatur, dicentis, omni ac se Uniim, 'num csse omnia: ad amussim tamen cum ea quadrat, si hic de essentia, ille de liy- postalibus intelligatur. Aristoteles in utroque, M Vno & Tci no, vel carpendo vel a inplicando nimi ina fuit profanus. ne dicam nefarius, impius se facrilegus. Ex hac vetere & prima Theologia fabulae de duodecim Diis maioribus cmanarunt, in quibus varie& infinitis modis erratum fuisse, adeo non miror; ut contra potius demirer, qui numerus hic integer in tanta caligine fuerit conseruatus: cum in sola nostra, Se nulla alia lingua, prisca numerorum nomi na, & corum rationes, ad duodecim usque progrediantur: de tractentis non apud doctos tantii m. sed apud omnes iuxta infimae secis homines conscruentur. qua sola de caussa, tam etsi nullae aliae essent, ut sunt infinitae, omnibus ceteris linguis est praeserenda , quippe quod inde totius priscae Ze verae Theologiae mysteria aperiantur. Dii lina benignitate factum videmus, ut ad antiquos pilitos phos sentcntiae quaedam a maioribus per manus acceptae peruenerint sed hactenus nulla norma in ullo sermone inuenta est, quae cum religione vera conueniens cas potuerit dirigere ad veritatem. Optarem Mari ilium Ficinum lingue huius petitum fuisse & haec nacci imcontemplatum: meliora profecto de saniora ad Platonis amigma attulisset: quod tamen vereor ne ipse Plato non fatis intellexerit, ut ego fateor, me in eo, ceu in obscurissima specu, caligare: nec plus quam ceteros rtastis videre; sed hoc interim aliis minus orare me puto , quod in labyrintho hoc , velut Theseus quidam , filum sequar, quod partim c primis linguae nostrae rationibus, partim cx Or licis fabularum laruis, Par titia ex liguis lueroglyphicis, partim c philolophicis dena onstrationibus, ipsa mihi iacuit Ariadne, quae omnes omnium res, quantumuis intricatas de dii hcitcs, ad finc mdcducit optatum, modo lenta sellinatione eas aggrediantur, de aggrcssi lenta rursus sustinatione pergant. Est enim arriliat mi in Ariadne permutatum, quod nomen eam Virtutem significat, quae in rebus maturo consilio aggrediendis, de lenta sellinatione conficiendis. officium situm exercet. Haec si inimi Bacchi uxor est, ac deinde illius etiam Bacchi, qui Sabaetius dictus,arcam, dissicillimum opus,compegit. Haec filia summi Mi ni is, id est, summi capitis in omni ductu dc gubernatione: coquod ex eius gratia omnis industria nostra, omnis medioc: itas, omnis scopi attactus, de voti perscctio nascatur. Haec non Theseum tantum, quisquis ille fuerit, e fabulis male intellectis natus, Athenarum conditor, filo suo dirigit, nec ibit Noctio Sabaetio se coniungit : sed omnibus fialum sutim porrigit, omnibus operam o sera. omnes ad finem perducit, qui modo filum ipsi is arripere&sequi non recusant. Agamus ergo Ariadnae gratias immortales, quae sum mi ducis & summi regis filia, nos in labyrinthum duxit, in cuius intima aede ignea
rex ipso thronum suum collocauit. c quo ius diceret toti rerum uniuersitati. Sed ut annulus annulum in catena trahit, ita in mentem ultro si iccurrit, Deum in Sole tabernaculum suuna posuisse quod quicum nostris consentiat, addendum videtur non quia
omnia huc spectantia hoc loco persequi velim , sed quod videam aliud vocabulum hiemihi ofiori examinandum, in quo litte quoque s natura non parum queat illustra ri. Ea nomen potestatis in hoc elemento idem nobis significat, cuius rationem, qua es. Graecus aeque in k . atque Latinus in Est caret, hanc dedit quod vita siue Lile i pilus.' nius, per e signati, nulla vocis nota potius, quam magno spiritu, queat e rimi: qui clina in sibilo audiatur, ipsum E per S vehementer procedit; & magno satu dilata- r. quod nihil aliud est, qu im unius esse. Idem igitur denotat est quod Latinus diceret, Vnum difflatur. O ii Plato hoc intellexisset quam hanc voculam fuisset oiculatus in qua mox spei uidisici, sic se Unum ad Esse habere,ut unum quidem prius intellizatur, deinde accedat Vnius communicatio, per sibilum, qui semini spiritus instar laabo, iacta. Q enim Vnum est: ita nihil aliud, quam Vnum se dii stans siue uniens: cuius satus Spiritus canistus est, omnia permeans: quibus tribus de Trinitas de exemplar omnium rcrum creandarum explicatur. Vnum in se manet; flans siue libilans creat, de unum communicat: status ipse sanctus Spiritus est, patrem de silium unicias, cle trinam imaginem per omnia creata deserens. Abo siue in Isis dicitur, Ens entis. siue secunda
219쪽
Vnius hypostasis. Nunc ergo, quia sibilus vehementem habet motionem, veluti ver tus quiaam fit ut hac nota in motione ad aliquid utamur: de quia omnis motio spiritalis, qualis est sibilus, contendere debet, ut ad omnium originem adspiret, quae rotundam se est e per imagine Thiono impressam declarat, maxima ratione ipsi sibilo O post-Da. ponimus, quasi cum ad Vcllam sciri velimus, ut illius ductu ad originem adspiret. Bacimo dicimus pro Ad qua vocula tantum concludi mysteria, quis non miretur Ex sa Moom. Gn sit socii quod citidem ac si dicas. Ad Umina feror. Signiscatur igitur hac voce id quod Latinus diceret, pacem concilio . O stupendam arcanorum altitudinem : Quo me rapis Hermathena Non sum dignus, ut tantum inritariorum profanis anguliae Sacaliginose mentis meae oculis reveles. Sed sequar te ducem; alia praeciant c, mini non audendum quo ad cius obscuro hominum captui fas est audere. Quam mihi summam pones, o Dea sapientiae diuinae interpres, pacis conciliandae lationcm, ob quam hoc nomen fecerit nomenclator Sed me flupidum, modi, audiui. Eam nimirum si immani summae pacis conciliationem dicis, qua ad ipsi iri Vnum adspiramus. Verum qua de caussa conciliatio pacis sic vocatur, non ipsa pax, quae nos ad unum ducit' Vt intellis
res,dc quoties hanc vocena audis, recordareris, opus tibi csse, ut cum Vno reconcili
ris, e quo mox neces lario colligis , te ab Uno inimicitia quapiam aut odio di I dele. Quaerenda igitur hostilitas, de quae eius cauisa: ut cuna Vno tibi iit pugna, a quo separari ipsissima mors cst. Interroga igitur te ipsum, S mox inuenies, te domi bellum cum recta ratione alere; de a bono, quod unum est, ad malum perpetuoc se procliuein: ideo lite te Mali partes sequi plerumque in omnibus, conscientia ipsa iudicium serente, ex Dei tabulis, quas mente semper circumscrs. Malum uni contrarium agnoico,& id ab opifice de auct e meo, qui tum imum bonum est, sat video non potui si e proficisci: sed unde processerit, ratio nulla milii dictat. Quaerit Plato, tu. xii ueruiat ante Platonem plurimi, s)d nihil solidi inuenerunt. Qui proximi sibi visi sunt veritatem attigisse, corpus nostrum carcerem nobis cile existimarunt, de ci animum inclusit in , pr rter cacum errorem, quo in amorem corporum delapsus sit, desertis caelestibus de di- Dinis. Sed hi egregie se decipiunt: non vident, si animi umquam prorsus sine corpore suissent, de summi boni participes, ut fingunt , non poste intelligi, qui se quiuerint a summo bono separare. Vetum haec dii scultas multas ambages trahit errorum, si de humanis philos bi horum rationibus examineturmec quisquam inter eos sic Ariadnam habuit propitiam, ut ullum disputationis suae exitum inuenerit. Plato ad Dionysium scribens, candem mouit quaestionem: sied solutionein reseruauit Archidemo coram indicandam eo quod scriptis tantum mysterium credere non auderet, ne nimii una in vulgus dilaberetur apud quod non alios sermones magis ridiculos esse dicit, quὰm eos, qui de id genus altissinus rebus inter praestantes ingenio oc eruditione viros, si imma cumr lactentia, Sc diuina quadam voluptate, solent haberi. Nos quid Archidemo in aurem dixerit, non rescivimus, nec in Phaedro, nec alibi, nobis satisfecit: hoc mihi optime in Timaeo de alibi dixisse visus ea quae ad diuina attinent, ab iis disi enda, qui priscis The didactis proximi fuere: quod cum alibi, tum hic maxime locum habere situm videtur. sunt ergo haec a Mose petenda, qui maiorum de hominis creatione sententiam partim. Pcr manus acceptam, partim diuinitus reuelatam, scriptis tradidit. Videamus ergo nunc, an Mos scrinonis nostri artifex consentiat. Consentit haud dubie, dum nobiscum ipso Uno bellum esse dicit. Vnde autem bellum sit exortum, cum At c, Adam, scias, nomine suo: tum alia plurima, tuae non est huius loci referre, nobis declarant. Hoc certo loco per verbum soni indicatur, nos contra unum peccasse 5 ob id opus esse re- 'conciliatore qui pacem inter nos Sc Vnum componat. Quis autem hic erit Z Hoc idem arti sex hoc nomine demonstrat, quod exiguo soni discrimine, vix scriptura assequendo, pro filio voluit usurpari, quali diceret, is pacem eii conciliaturus, qui filius eii. Quisit: ius iris, nisi sit minus 3 At hic est filius unius patris aeterni. Dedit igitur nomenclator filio nomen a Pace reconcilianda: vi intelligeremus, illum, qui summus luminio a. patris filius est, pacem reconciliaturum nobis cum sito patre. Vera ergo eius nominis
mimi. ratio quia filius apud Germanos omnes tum superiores tum inferiores vocatur a reconciliando, sumpta, nos docet, summam sumnti filii propriam cisa reconciliati senem, quam Plato in Plaaedro suo non inuenit. Allemanni sua scribunt, ipsi v O superponentes, pro
220쪽
Lin En vii i is res, pro filio. dc discriminis caliga, pro reconcilio , tun, dimidiam o ipsi V superscripto, quod quidem faciunt non male omnino, quando etiam pro so su dicant, vel potius ML
Nos tam cxiguum soni discrimen flocci facientes, iam pro utroque scribimus , crymologiam secuti quae O NE commiscet, vi conciliatis vocalibus in unam diphthongum, conciliationis modus proprius exprimatur, dum so, quo motus, δί tria, quo Vnum notatur, in unum sonum coeunt iubi ' homo est tendens ad Vnum. Vnum vero Deus, quo rursus nomenclator imitatus est modum reconciliationis quae sutura erat, Deo de
homine in unum coemite Clitillum, qui ibitis esset de filius Dei Sc reconciliator gen ris humani. O stupendam nomenclatoris gratiami cui Spiritus stactus eiusmodi sit se
essit vocem, ut ea se situm, Se reconciliatorem, de reconciliationis modum demonstraret. So autem notam hominis propriam in hoc vocabulo esse, clymon dcclarat. Huic enim soli comi enit ad originem suam toto spiritu anhelare, ut cetera animalia ad oscam terrenam. 2 crgo hominem includit. sed quem hominem Z Non quemvis cci te, cum neminem inuenias cx virili semine natum, qui toto spiritu ad originem suam anhelet: sed contia, magna sui parte ad malum origini contrarium pronus seratur . Omnes enim ActinauerunI: non qui factat bonum , non eli ne unus quidem. Homo ergo peccato Adae corruptus, non potest genus humanum recociliare, nec unus
fieri Chiulius verus homo de Deus. sto ergo soli Cluisto conuenit , qui verus, purus, nulla labe inse bis toto spiritu ad Deum patrem , omnium Originem , perpetuo anhelabat. Hic homo de se solus dicere poterat: Ego se pater unam sumus. Hic ergo solus reconciliatori quia solus Dei amicus, solus perpetuo pura mente ad originem conten- . dens. Hic si lus Deus de homo, dc idcirco verus Dei te naturae humanae conciliator. Hic crgo solus filius dignus est. vi nomen habeat a reconciliando: quandoquidem sbiussit qui reconciliationis sibi remae partes queat subire, de ad felicem cxitum promouere. Iam vocis huius architectus, non contentus tanto artificio, illud ctiam addere voluit,ve bacii controrsum in noes , culpam dc offensam notaret, quae tota est cx diametro cum nomiilio Dei pugnans. quo lignificauit, noxam Sc offensam humanam nulli magis aduersari, quam ipsi filio Patris sit premi. Hic enim peccata nostra tulit, onus omnium Onerum innocenti homini grauissimum: hic poenas dedit peccati,ctim nihil peccasset: huic mortem culpa Sc offenia nostra inflixit; hic, cum Dominus esset uniueribrum, non so-ltim seruus factus est , sed crudelissimum etiam sieruorum supplicium subluit, quo nos draconis eruos, de ad mortem seruili scelere dignam iusto Dei iudicio condemnatos, 2 seruitute δd morte liberaret. Quid ergo magis aduersarium, quid magis contrarium,
quid magis repugnans, quam offensa ξ Et quae Oisens a Z Non certe ipsius iiij qui cum
Deo unus cst,& qui nomen a pacis conciliatione habet; tantum abest ut offenderit aut laserit. Cuius ergo Nostra, nostra ostensa esl,qua ex diametro cum filio Dei pugnat, atque ideo eam accepit nomenclaturam quae filiis nomini prorsus opponeretur. Quamobrem utrumque indicauit liac conuersione nomenclator, paccm concilianda esse, propter noxam paci repugnantem . δί praeterea noxam filio maxime contrariam esse.
Cernimus hic, offensam& peccatum mali originem esse, de eius dissidi j quod nobis est:
cum Vno: deinde videmus, non illa via quam Plato indicauit, reconciliationem fieri polle, S: ad Vnum patrem rediti, quem non deleniimus modo, sed etiam offendimus, aer cino exilio ab eius domo, ob culpam nostram , per summam iustitiam, damnati. Si ergo malum in nobis Se ipsisna olffensam agnoscimus, ut philosophi agnouerunt, cius principium ex Ate cile sciamus, cui cum Deus contrarius sit, cogitemus, medicinam culpae nostrae, non aliunde, quam a Deo petendam; quando contrariorum contraria remedia esse, trito medicorum axiomate celebratur. 1 rota itaque contrariis vestigiis locium zotii facit, vocabulum si ij simul le reconciliationis suggerens notionem: ita ut iam. ipsi is morbi nomen ac medicum monstret,& medendi modum, qui totus in reconciliatione consistit. vix mihi lube ex hoc tam sublimi contemplationis fasti io ad mini xias descendere: ne tamen obstinatis ignorantiae patronis quidquam occationis ad ol sanniendum relinquatur is crupulum tollam qui iniici ponet ab eo qui Parum memor est eorum quae antea scripsi. Quamuis a rota nec ab omnibus, nec passim hoc tempore
surpetur: analogia tame haec conuertionis demonstrat, vernaculam csse nobis vocem,
quam Galli adhuc in corrupto suo sermone ictinuerunt; ccitissimo argumento, Olim q ue in comis