장음표시 사용
361쪽
haereo, quando nihil in me video quod vel minima parie hanc imitetur humilitatem,
ita ediuersi, vehemeter gaudeo hane mihi vocum nostratium,& summi mystcr0 symphoniam dui initus reuelatam esse. Pergo igitur. vii Christus a Patre exaltatus cst vltra omnes res creatas, sc ad se omnes trahit sublimes qui sese cum ipso exinaniunt; ita et dum conuertitur, Christi nobis demonstrat adscensiun quia, ut dixi, ae-o idem sit quod ad aeternum de altum. Qua de re fit ut ore primum Christo attribucndum sit qui non si tum ab aeterna sublimitate ad infimam descendit inanitatem , ut ori significat:
sed ex hac rursus ad illam peruenit humanam naturam omnibus rebus creatis reddens altiorem . quod vox veis a Te o clarissime monstrat. Hinc illud perspicuum quod ante cx Euangeli a docui. rcgnum caelorum de totam viventium , quibus altitudo suprema de aeterna quies designatur,eorum esse qui pauperes sunt spirituat l. mites. in O igitur tria signific. ua,quae prius indicaui una comprehendiatur, Eternitas, AIxi ludo Quies: ad quae nobis ex oti datur adscensus, si nos cum vero oc primo ore, id cst,cum si immo inani, glutino caritatis uniamus. Porro quondam dixi, in praetcrito impersccto ipsiusmia quandam dcscriptionem occultari, qua inanitas per oti denotata tribus f asi gi dibus explicatur, dum cedendi humiliandi, tacendique virtutes in uno stulto con tinentur.consequentiae ratio postulat, ut cui primo A ante Omnia conuenit definitum . idem
quoque primum conueniat definitio. Quocirca sta ut Christus est ipsissimum oti id est,
supremum vacuitatis 5c exinanitionis exemplar, ita ut primum ctiam sit siuere oportet. Audiamus ergo diuinissimum vatem Iesaiam , qui copiose has tres, quas dixi, virtutes in Christo depinxit. Omnibus enim modis cuiuis cedebat ut ultimus haberetur, ut iuret denotat: omnibus rebus se humiliabat, de summa infirmitate depres iis iacebat, nullo non genere iniuriae contumeliae.diraeque violentiae deiectus in terram quod mittsignificat: de ad haec omnia tacebat, ut sistae designat. Audiamus, inquam, ipsum va- tem, quem mirum est a contumacibus Iudaeis hactenus non audiri. Sed & hoc ipstim ita fore diserte idem vates praedixit: I tu credidit, inquit, auditui nostro' or brachium Domini cui reuetitum est ' Et ascendit sicut virgultum coram eo, se ut radix de terra Atienti. Non ect θecies et neque decor, oret id, in eum , ct non erat a Perim, Cr desidera nimus eum . De pectum es nout imum et irarum, virum dolorum se icientem in x mira tem, or quasi ab conditus vult in eius cir de lectus: et de nec reputauimus eum. Vere lan
mores nostros ipse tulit, se dolores nostros ipsietortauit, nos putauimus eum qua lepropum se percussum a Deo se humiliatum. Ipse autem vulneratus ens Propter iniquitates nostras, attritus eii propter scelera nostra: disciplina pacis nostra super eum, or ι re eius sanati fumus. Omnes nos quasi oves errauimus: Vnu quisque in viam suam declinauit. or posuit Dominus in eum iniquitatem omnium nostrum. Oblatus essit, quia ipsie: T quasi agnus coram tondente i dentia Iesaias propheta ita quae in Brutta continentur. Primitim enim ita omnibus cedit,uti in teria sitienti nascatur: c virgine scilicet equa nulla stirps alia nasci potuisset. Mox natus postremus omnium est, Ac nullo loco habetur, tantum abest ut cuiuspiam locum occupet: atque adeo vera ouis cst siue Cis, siue, vi cst in matrice lingua, Oi, quo pers nae unitas indicetur Et certe hactenus m pro abiectillimo de homine minimi aut potius nullius animi usurpamus: quod Itali imitati Una pecora pro eodem dicere solent. Agnum autem quem hic Propheta praedixit, D. Ioannes semonstrauit , in vocamus: quae vox dum adiicitur alij, mutilum signi scat S impotentem,& nullis viribus praeditum: unde mox ex ipso nomine noli rati intelligimus, cur Christus agno se compararit. Porro non satis fuit quod agnus natus est 't, quo nihil imbecillius δί magis innoxium; nisi hoc etiam accederct, ut omni genere aduersitatum deiiceretur, Sc sub graui mitio iniquitatum humanarum pondere deprelsus iaceret: quod secundo loco vates adiunxit. Postea idem omnibus vexatus in- iurus ac tractus ad occidionem tacet.haud secus atque agnus dum tondetur. Quid ego hic pinis admirer, vaticinis ne claritatem, an mirificii arcanum in fabrica verbi Sinae,
sub tenui de fere Coo velo delitescens Z Quam in iis vocibus, bone Morcuri, de tu vere Apollo, secretum illud humanae naturae redimendae mysterium intexuisti i quam multis
362쪽
. LIBER v. - amultis vocabulorum indiciis salutis nostrae viam ab aeterno praedestinatam demonst rasti l Ita me spiritus amet cius architecti qui sermonem nostrum condidit, ut ad hunc
semper scopum videtur colitinasse , quo de vocum structura in felicitatis liumanae co- gnitionem veniremus.Quo fit,ut citrontis impudentia ,SI crassi illinae de plus quam bel- .luinae ignorantia: non iniuria accusarerat l. reus peragercr, ii alii quam Spiritui sancto, qui reuera Hermes ter maximus de cst dc debet nominari, linguae nostrae primordia accepta seriem. Thot igitur Thol, dc ut ter maximia ter nominem, Thcat,inquam, de linguam de litteras hominibus tradidit, non in AEgypto, ut errabunda Graecia putat, sed apud Indos, eo ipso tempore quo Adamus Spiritus uncti instinctu animalibus ac rebus teris, iuxta cuius'. natura, dc pro eo ac veritas postulabat, nomina narratur indidisse. Tum itaque inter cctera verbum ruatae ad eum modum fecit, ut rectum Cluillo militi tanti, conuersum iliumphanti conueniret; atque significauri cum csse solum , de quo dici queat et crus id est, dat saecula sempiterna. Qua enim de cium in plurali numero dicitur, ut patet iis qui norunt nostratem nominum inflectandorum formulam , ve binna de Setia Ide finiusta de s Inmiterii timis & Ploticii Englis de Enerini Jc si milia infinita. Christus ergo qui omnibus cedcbat, omni malorii pondere dcprimebatur, ad omnes iniurias tacebat ; bifariam ce-tura dici meretur, tum quia ad sempiterna iaculorum tacula de ipse tendit de alios ducit, tum quia ipsemet liaec tacula lenapi terna largitur. Et haec quidem de verbo sting unde Sigaleon derivatur: quod nomen si de origine sua examines. iuxta eam quain modo dixi rationem, nemini prius quam ipsi Chiulio, atque deinde ipsi Harpocrati, uti symbolo nobis ostendenti doctrinam Christianam, attribuendum csse deprchendes, ut prius omnia sunt in exemplaribus quam insignis. Verum quia ex signis ad ideas peruenitur, δί ex illis hae cognoicuntur, nomina indocendis hominibus pinis sym bolis damus, dc symbola vi symbola, non ut res ipsas tractare debemus. Harpocrates igitur Sigaleon cli, quia figura sua silentium seruandum cisse Hamis demonstrat ut nimirum cx hoc nostro silentio tandem ad eius veniamus cognitionem, cui ratio verbi sung primo conuenit. Cetctum quoniam silenth nomen a sileo deriva. tur. de hoc a stit nostrati, quaerenda dc huius radicis clymologia . . ut itaque ut vel bum 1 6. δε de nomen usurpatur; de illo modo quietum reddere, hoc quietum designat. Ut enim bucsti significat idem quod facio scdere, de sit sedere: ita spei significat collocare, de pii quietum. Componitur autem haec vox sul ex ste de hil. ite idem cst quod statio siue locus, ut hi cet is tumi sic id est, locus siue statio mea est. Fit autem asiar unde verbum Sto Latino rum eiusdem significationis , de Graecorum isti. Est autem ita velicinens vinculum ipsius ad anteriora progressus, ut patet e natura litterarum, contrarium Dasti quod idcm 2 r'cii quod accelero:cui voci adspiratio pt ponitur,vx celeritas ipso spiritu magis incitetur. Past. Ab has m Latini derivarunt sestino, adspiratione mutata in digamma : quae variandarum litterarum serina nulli genti quam Hispanis frequentior, apud quos alio ho, alij misso, de plurima similiter alia per adspirationem , alij per digamma ei serum. Sed hoc iter. Du igitur statio sue locus est, cui si I vel cliungas, stet seceris, de id significaue-- ν
ris quod supremum est in stio cuique loco assignando. Cum igitur ut verbum usiurpa. γν tur, idem est quod statuo ι at cum nomen est , loci principem denotat, vel quod si immam tenet stationem , quo tamen raro utimur. ziel-bis dicimus pro ccreuisia ea quae nunc ad supremum bonitatis suae statum peruenit; ultra quem si progrcdiatur, corrumpitur . Contrarium eius versa voce intelligimus, quae teritur usu frequentillimo. Ecs
enim ultimum significat, a quo lira pro limbo ponitur, eo quod ultimus rebus accedat: ι m. dc risi pro forma calceorum, de quia pes vltimum sit membrorum , dc firma caiccis vltimo eximatur : unde vertast per metaphoram idem significat quod ultimam ma- Umi stinum uipiam rei impono. Sitti conuertunt id notat, quo primum res quaepiam arri- M tur: unde verbum suis pro furari dicitur: quod qui furatur, omnem quaerat arripiendi ansam. A stri breui fit stilbreue, ut arisit. Quod si vocem producas, illud denotabis, quod de ipsum firmiter per se stat, de aliis ut stent prasiare potest : unde Graecis ς M. O .ans . Quod ς hau a nostro stri fiat. in compositione facile cernas, ubi ex l longo, non sedi do, factuin videmus. Omnes enim & Graeci de Latini Periit lium de peristylum scribunt, pro eo loco qui columnis circumdatus est, Epistylium pro co quod columnis
inponitur. Sicut igitur ipsit id est limbus, ultimus rebus imponituri ita sti l ptunum tibi C G locum a
363쪽
locum vindicat: Sc idcirco hoc asta I illud alvi derivatur. Sed haec longius. nos abducunt. 2tis ergo breui vocali pronuntiatum, vel quietum reddo, vcl quietum lignificat, de hac quam dixi derivatione. Verum in eadem vocula aua notationis ratio reperietur, ii diligenter quaeratur. ztilenim nobis se hil in mente vocat. Nam ex Ilii altum denotante, dctiuatur, quo locus altus significatur . Hinc Iulbis puerorum lusiis, quo nates in altum tollunt capiti ita sistentes. Anglis hil quan .nostris frequentius. Londini Tor Ihil id est arcis tumulus, nobilissimus locus est, plurimis ibi Ducibus de satrapis decollatis: cuius eo magis memini, tum quod ipse Northumbriae Ducem & alios aliquot principes viros viderim truncari, de hodie nobis reseratur Ducem Norti ociae condemnatum este ut semisuspensis caput amputetur, S corpus in quatuor partes secetur. Cum igitur bil tumulus sit, Rehil idem fuerit quod stationis tumulus:quo fit, ut in stiis id est in quiemeto , altitudinem quandam antelligamus. Quae vero ca in altitudo, quae sic propria sit tranquilli, ut Cimbrico eius nomine indiceturi duae alia, quam ea ad quam quies omnis spectare debeti Vt sit siue stato ad ipsium Ens sui conuertione deducit, schola ad luminis sontem, otium ad aeternitatem , lem ad nobile dc cxcelsum ; ita mi quoque nos . monet, ut quieti ilationis nostrae quaeramus sublimitarum: quo nomenclatoris artificio docemur, cellillimam humani status sedem in tranquillitate collocari. Quid' an non ex spei quoque idem intelligis, in quo aeque altum designatur, ita ut nemo statuere illud merito dicatur, quod non ad altitudinem quampiam attollati Quamobrem qui domi suae Se in sua ipsius statione tumulum aliquem de montem quaerit, e quo tamquam Especula longius prospiciat, & canum propius tangat: is sibi quietum comparet atque
animi tranquillitatem. Latinis non Sedeo tantum,scd Scdo ctiam pro quietum re lao, a nostrati vocabulo derivatur: quod si de radice interpreteris, comperies non aliud notare, quam ictu quampiam componere ad scissionem . Quemadmodum itaque S
do , si ad Oi iginem voces, docet tedatum animum ad ipsum Ens spectare: ita Sileo, quod a mi derivatur, ostendit omne silentium ad excelsci & ardv.i cilc comparatum, nec nos ad iii blimem dignitatis humanae altitudinem polle adspirare , nisi vitam agamus quietam. D. Paullus ad Timotheum scribens hanc utrice commendat, utpote t eius corporis Christiam unioni rucesiaciam. Obsecro, inquit, primum omniumsteri obsierationes, orationes, postulationes , gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro Regi
bus , or omnibus qui in sublimitate suns: τι quietam ct tranquisium vitam agamus in omni putate Cr castitate. Hanc igitur viam nobis praemonstrat, qua recta ad unum Christum peruenimus,&vnum c uni co ciscimur corpus,& ei uniti ad quietem adscendimus sempiternam i in qua sola stationis humanae consistit altitudo, quam stilex sti de sit compositum signat. Nihil enim aluid est m-ihil quam stationis mons. Atqui hic non alius est, quam mons Domini; in quo si h hab: tant beati: quo fit, ut de nomenclatoris sententia intelligas ad hunc tibi adscensum non pater c, nisi animum habeas sedatum atque tranquillum. Verum nimuero qualia uis idem stationis nostrae mons de mons Domini, idque firmis rationibus possin docere, nolo tamen hic prolixius versari, eo quod longe maius mysterium in huius vocis structura delitescat: quod si in lucem protulcro, multo maius operae meae secero prctium , dg lector uberiorem temporis sui c perit fructii. Quia se pro quouis loco siue statione poni scimus Sc scimus item in nominis etymologia llandi firmitatem contineri; nemini ob si urum cile poteli, firmis limum quemque locum hoc nomine rectissime vocari. Hinc faciunt, ut in communi loquendi consuetudine iste limpliciter clatum significci ciuitatem, quod in ea hominibus statio sit firmillima, propter sticietatem de mutua auxilia tum mn esiariis rebus comparandis, tum in aduertis depcllendis. Iam ulterius, quia nulla ciuitas sola humana ope stabilis est atque tuta, iuxta illud Lyrici, Nisi Dominus custodi uerat ciuitatem, frus, tui lant qui cu olunt eam: ipsum ire Cimbricum nomen a stabilitate factum , non abici- --i m uitati recinis conueniet, quam ciuitati Dei. Quid dixi Cimbricum nomen' cum nec is omnino quisquam Latinis de recta vocabuli ratione dici queat, nisi stationem - is λ suam habeat in ciuitate Dci. Vt enim ante indicaui, Ciuis dicitur quasi Diaeis mutata adspiratione in Cappa. ad cum modum quo cx bari fit καρδια: qua voce is significatur, . qui certam habet cuilodiam de tutelam de sutipsius de aliorum ; quoniam nimirum vox. vltumque indicar, Se eum qui ciuis est,ceitu este tu ae suae,& in ipso etiam certam esse
364쪽
custodirn aliorum. Et quia reciproca haec est te mutua custodia, qua quis de custodit
alium,& custoditur ab alio: non tulit recte loquendi consuetudo , ut conciuem quempiam Latini vocarent: cum tamen condiscipuli im decoriteriau dicerent, Se quam pluri- ma alia citis farinae vocabula usirparent: cuius rei ut certa in apud auctores obseruatio: V. ita nemo Romanoriim verase caligam explicabit. Frustra enim C in particula adde tur, ubi citra hanc in ipsa vocis ratione coniunctio de copula designatur. Dicunt crgo, Ciuis meus est, id est, de ego ipsi certa sit in custodia, de ip e i lii : quo in explicatu cernas ipsi Cora, coniunctionis signo, nullum locum esse. Hinc liquet, frustra eos in caustis linguae Latinae versari, qui primas nominu verbolii l. Iadiccs ignorat. Vertim quia certa hic denotatur custodia de quae nullo modo fallere quemquam possit; perspicuum est, neminem alium recta ratione ciuem nominari qui non iit ciuitatis Dei ciuis, propterea quod extra hanc tantum abest ut certa sit custodia hominum inter se.ut comi a certissimum sit non periculum modo sed etiam exitium. Vide, quas O, quantum utilitatis adferat tum ad veritatis cognitionem, tum ad vitae rationes iccic putandas de instituendas, primos vocabulorum nouisse sontes: e quibus modo ii ausimus veram de certam de unicam reip. costituendae sermana, quam nec Plato, nec Aristotcles, nςc Cicero longa S operosa disquisitione pervestigare quiuit. Non dubito D. Augustinum maximas mihi gratias habiturum fuisse, si huius cum etymologiae fccissem certiorem: quo si nostri temporis homines,quos cam docui, quisquam nunciet tuisse in ratiores, ei profecto
nulla soluam euangelia, utpote nihil noui aut ignotae antea sci adserenti. Ex his modo cognoscas, non tantum quis verus sit ciuis,de quae vera ciuitas; sed illud etiam, quant pere adlaborare debeamus, ne in verorum ciuium numerum cooptati culpa aliqua nostra in exilium eiiciamur, aut in insulam relegemur. Ciuitas igitur a custodia& tutela: tu a stabilitate nomen accepit. & aeque hoc atque illud ex origine sua demon strat .vnicam solam Dei ciuitatem veram dici posse ciuitatein. Hoc constituto, mox cernemus
quid sta sibi velit. Ne lue enim ex hac significatione ipsius spe aliud fuerit ste thil. quam
mons ciuitatis Dei. Atqui nemini obscurum est, quis montis in ciuitate usus cile consueuerit. In altioribus enim opidorum locis arces muniuntur, tum quod speculam de in
desciitionem praebeant commodiorem de latius patentem, tum quod dii ficiles habeant
aditus & periculosissimas oppugnationes. Mit-hil igitur apcitc d clarat quietem accommuni
tranquillitatem speculam de arcem esse ciuitatis Dei: equo statim efficitur,ut quieti octranquilli in arce ipsit ciuitatis Dei recte dicantur habitare:non illi quidem ut custodes, Des .. . quando Deus solus ciuitatem suam custodire potest sed vicarissimi,&ii quos proximos imo sibi Deus esse vult. Atqui clim multi cognati ipsis filiis habeantur cariores .cessaria ' μ' consequitur conclusione homines quietos Dei filios esse. Quis nunc non cernit idem in nomine Cimbrico si ii pro quieto doceri, quod Deus in monte concionem habens, his verbis pronunciauit: Beati pae ei, quoniam stis Dei vocabuntur. Nostra vox si 'iuxti dixi , utrumque notat, de quietum . de quietum facio. Et revera nemo quietus , nisi qui se quietum reddit. Homo enim cum animal sit seipsum ducens, quod Cimbrico nomine sucu cli, unde Latino in Mens, denotatur: necesse est, ipse suas sedet pertur- mensio. bationes , de animum reddat quietum: quod nisi ita esset, non dixisset Christus, Nolite hisciti esse de erotia. o. Nolite hoe vel illud facere. Cum igitur nos ipsi quietos reddere debeamus, M omnes tumultus animi rectae rationis imperio scitarc ac prohibere, prudenter admodum nomenclator quietum co vocabulo nominauit quod cum ut verbum usurpatur, significat quietum sacere: quo nimirum intelligamus, in nostra potestate situm esse ut omnibus rebus nos praestemus quietos. Verum quia mens nostra semel a diabolo ducta, ducendi sui ipsius arbitrium d dignitatem abiecit, fieri non poterit, ut id praestemus quod sui videmus postulare, niti Spiritus sancti glatia ratio nostra adiuuetur& diligatur. At hic non veniet nisi Christus nobis mortuus sit . quoniam non ante ad Dei admittimur ciuitatem, extra quam nulla est recte ducendi potestas. Tum autem Dei nos ciuitate donari, sterse quod idem cst quod morior, explanat; dum in steres diss hi et soluitur, quod significat haereditatis iure ciuitatem Dei adire. Quis autem iit cuius C morte ad hanc venimus ciuitatem, clarum est, si videas cuius sit ciuitas . Cum igitur. Vae ' . Dci ciuitas de sit de vocetur, ipsemet Deus mortalem naturam induat: de non stalium Dis. eam induat, sed etiam moriatur necesse est, quo nos mortesua reddat haeredes, iuxta
365쪽
illud ipsius documentum, quo demonistravit Spiritum sanctum non venturum, nisi de ipse esset mortuus, de a motae resurrexisset, ac tandem in caelum adscendisset, ut prininus hominum Dei ciuitatem aperiret & haereditariam possideret, atque omnibus ei . dona iure daret possidendam lomitibus, ita quam, qui sc iptius corpori unirent. Qua inobrem si ciuis esse velis, con orpora te Christo. Dco Sc homini, S cum eo morere,
quod nos dicinus stres: quo ex co consequaris , quod ει- α vox soluta designat, id est, quo ciuitatem Dei haeredit io adeas iure. Quid porro cx coconsecuturus cst is qui cum Cluillo moriens ad hanc ciuitatem veneriti uuidi illud nem po quod fre ut pro-
st mittit, vox conuoria ex sti-πsiqua significatur idem quod alio ordine de articulo praepo- - sito diceremus. sica in stet id cli est pax. Nostra loquendi consueti ido articulum hic omnino pollulat: quod tamen frustra moneo, cum curius nostratium sit apertissimum. Quemadmodum igitur ex verbo stres intelligimus de mortu ad ciuitatis Dei veniri liae recitatem, oc in ciuitatis hareditate pacem inuenimus; ita cx si ii voco illud elicimus, eos qui te quietos de alios reddunt, in arce ipsa ciuitatis Dei habitare, & reuera filios Dei vocari. Bone Deus, quanta cit hic vocum id rerum concordial quam amabilis pax inter Christum de linguae nostrae architectum .' Dixerat hic , cos qui se tranquillos Ecquietos pristiterint,ipi im arcem siue acropolim , quod magis ad hil alludit, tenere: e
quo consequenter intelligitur, vel nullos, vel hos Dei filios ei te: Dicit Clitistus pacifi cos sitie οἱ κνα obc filios Dei vocandos csse, quod reapse nihil ab illo quod nomenclator vocalibus lymbolis occubauit, di terre cernimus. Quid enim aliud cli pacem facere, quam iacere quietem Z Nisi enim quis prius paccinscccrit in animo suo,& se tranquilulum reddiderit, nec pacem faccre inter alios porcst, nec pacificus nominari. Quid
quod ne ipse quidem filius Dei in nostro iermone filius Dci dic t potest, nisi pac uicus
obis. Vocctur. Bon enim vocali longa idem cst quod pacem facio. Hinc scit filius vocatur. λώ-. quod idem cit ac ii paca ficum dicasi adeo ut propterea filius nobis son vocetur, quia pacem faciat: quam nili faceret, son dici nullo modo mercrctur Quod clim ita sit, per spicuum est, nomen seri primaria significationis ratione soli Dei filio convortire, atque . inde per similitudinem quandam de aliis quoque dici, parua vel nulla habita originis ratione. Quamobrem soli illi in nostra lingua inuera filii siue solam nuncupantur qui sese Christo primo de supremo de sbli pacifico concorporarunt. Quid enim vetat quo mi
nus in rc Romanis ignota nouum nulli verbum componam i Quod si liaec recte ex pen dantur. maximam lucem toti religioni Christianae ini erent,&caussam reddent cl.irissimam ob quam semper Christus dicere ibi eat, Pax t huic domui: quando videmus filium Demia puro& incorrupto sermone 'ut id est, pacificiam liue pacis auctorem v cari. Clim isitur dixit, Beati pacisci, quoniam isse Dei vocasuntur, non aliud dixit, quam ii dixisset, Beati pacifici, quoniam codem nomine quo ego vocor, VCcabuntur, de hanc solam habebunt nominis rationem, quod ego ipiis fuerim apud patrem verus in verae p icis auctor: & quos patri conciliaui, eos non solum in nominis mei admisi communionem, sed in idem etiam corpus redegi. Videte, o miseri Jc deuii Christiani, qua via Se ratione consequi dc possitis & delicatis, ut ad con unionem corporis & sanguinis Cluilii dignis modis accedatis. Pax cst, pax est quam dedit nobis, quam reliquit nobis . per quam solam filii Dei possiimus vocari: quod si ita cit, ut ipsemet dixit qui falle. re nequit. per hanc sistam nos corpori Christi, qui vere filius Dei est. vniciniis:& qui quid erimus, id totum crit Cluilius in nobis: quod seri non potest, nisi nostram nati
ram corruptam expellat, de loco eius situm nobis corpus de sanguinem communicet. vero solo viliamus. Sed de filio alibi: ubi docebimus, non Cimbricum tantum nomen soli Christo soli, de iis qui ei corporati sunt de uniti Spiritus sancti vcram vitam dantis viai rno, conuenire; sed ne filium quidem, aut ζιὸν. aut alium vora ratione dici posse, quam Christulans ius enim sica nostro lius processit uti e Ens fit solium.& croossit e se, us de infinita alia ad cundem modum e proriis vcisa sunt vera, quae dici solent, hystera 6,.s proxera. De Christo enim dictum est: Hic eis ditius mem dilectus. Idem autem est saxia m. litas, si ad originem examinetur, ac si amatum dicas. Von fornaatur ab liiii quod eii idem quod custodia Ne tutela. Sic dicimus , cli; laus campi ii ii Christiis eis mea custodia M i. tutela: Se reuera hic soliis est qui nos aduersus omnes malorum impetus defendit atque custodit. Mai vero, qua voce pro filio Hebraei utuntur, nihil aliud in puro Cimbrorum
366쪽
sermone significat, quam Sum: quod sic filio conuenit, ut ipse solus sit eo qudd sicut Vnum de patre, ita Ens de filio dicatur. Hinc illud : Ego sum qui sum. Et iterum: Summisit me. Deus enim omnibus dat esse pet filium, per quem omnia scribitur cicasse. Sed haec, ut dixi, alibi. Non stiat tamen haec aliena arcnostra,cium hinc illud etiam intelligatur, Ciuis nomen primum Christo trabiri debere, propterea quo is solus ibi inuis id eli. certa sit custodia Sc tutela. Nunc ad si ii redeamus. Cum tranquillitatem per stilsignificatam artem esse dixerimus ciuitatis Dei, aduersarh aliqui de hostes ciuibus Dei e videntur opponi. Quorsium cnim arx ubi nulli metuuntur insultus & oppus ruationes Videamus ergo ecquid ipsi ilii Opponatur. Id mox inueneris si vocem retro legas. Lait turenim calliditatem tignificat,eodem tempore manente in versi voce quod crat in pro sa. Quae vero haec cli alia calliditas, quam ea de qua scriptum habemus, Erat serpenseundior omnibus animantibus. Hac igitur calliditate ciuitas Dei magnam mox ab humani generis exordio accepit cladem , dc hactenus accipit ic grauis imas de infinitas, dum quotidie infiniti draconis Daude e moenibus ciuitatis Dei trahuntur. At hi si
quietos se redderent, in i pia arce tuti manerent, nec umquam cacodaemonis aliutia
vincerentur. Quod ii Chatia quieta mansisset, nec dubitationis fluctibus sese immitis set, tuto potui stet a diaboli fraudibus oppugnari. Cum cnim Dcus dixisset, morituros
si si iactum vetitum gustassent, ipsa a cacodaemone causam cur non ederent interrogata, mox labascere coepit, atque in dubium ipsam poenam a Deo constitutam vocare idum videlicet respondit. Ne forte moriamur. Bul crgo id ibist sic opponuntur, ut inliae vita perpetua pugna sit contra diaboli fraudes : quas non alia via nec alio modo rea pellere possit nitis & irritas reddere , quam si nos praesu mus quietos & liberos ab otiani perturbatione. Quies ergo acropolis est Sc arx firmissiua aduersus omnes cacodaemonis insidias . Mirabile prosccto vocis artificium , quo cum quietis sociaritas atque sumina dignitas indicatur: tum etiam ostenduur, quibus arx haec machinis sit oppugnanda, δί . qua via sit rei istendum . Sicut autem hic ex arcis nomine in hostilis impetus ducimur cogitationem; ita exson' quo pacificus denotatur , mox succurrit quaestio, quae fuerit inimicitia, ob quam pax suerit ineunda: quam similiter retrogrado de contrario ductu deprchenais . non enim, unde rosci S ci mota idem cst quod ol sentio de irae prouoca Moitio. Deinde si quaeras cuius haec fuerit offensio: tolle mediam litteram e medio. ne ex. . tremae in son per mediam copulcntur, atque hanc transscr in primum locum, de quae prima cli fic vitiniam, omnia nimirum dissociando, de turbando ordinem fatalem , actum mox videbis cuius sit ostensio, cuius sin pacem Pollicetur. Homines enim in in dio et ant extremorum, libet tale ad utrumque donati, Dei scilicet de cacodaemonis, vitae de mortis Hi lii perbia daemoniaca inflati primum locum voluerunt oecupare, de critremum, qui cacodaemon erat, Deo praetulerunt, dum Dei verbis neglectis, at aboli mendacio crediderunt. Hac igitur litterarum metallicii facta, Ona enascitur, quo no- otia strum denotatur. In utraque igitur ipsius son quo pacificus significatur , conuersione, littera prima in ultimum locum reiicitur, de diuinus honor tum homini, tum caco laemoni posita abetur. Deinde si ipsum Ono vertas, Ono habebis; quo quicquid peruo in sum M ad mala procli ae est. designatur. Vnde intelligi datur, a nostro nihil promanare nisi peruersitatem de quicquid nostrum sic vocare possumus ut a nobis procedat, id praepollerum csse, de ad malum inclinare, dc pronum ruere in peius. Hoc enim prauo& iniquo tuo iudicio primi nostri parentes sunt consecuti, ut omnis posteritas ad malum propensa ferretur: de nihil haberet proprie suum quod non a Deo ad diaboli partes decimaret. Quamobrem nihil reliquum fuisset humano generi factum, quo scamiserabili hoc statu de natura maligna liberaret, nisi Deus arcano consilio verbum silium. quo Oinnia creauit, hominem fecisset, atque eum toto peccatorum pondere Diat rasset. iubi pie purus o annoxius omnia hominum scelera expiaret. Hic igitur simplicitate sua α humilitate ac taciturnitate, diaboli astutiam Sc superbiam vicit, de hominum genus patii conciliauit: quod morte sita non solum redemit, sed ciuitate etiam Dei donauit.
Quicquid igitur pacis, quicquid quietis habemus, ab illo habemus: quicquid e nobis proficiscitur Ad vere nostrum dicitur, id malignum est atque peruersum . Et haec qui- ς ε ι.
dem de pace de pacis auctore, ut intelligamus eundem esse qui nos pacificos redidit,& ,---
367쪽
qui reddit quietos: te haec nomina son&stit ad eundem filium pertinere , de nobis ea
tantum tenus conuenire, quatenus Christo sumus uniti ; de tantum nos a Clicillo recedere, quantum recedimus a pace & animi tranquillitate. Cum igitur Sileo a Ilit ceu radice sua pullularit, haec omnia quae indicauimus potiu quam expositamus mysteria, in silentii interpretatione dicemus contineri, Ze ab co qui silentium indicit omnes mon ri, ut saec arcana silentes quietique rimentur. Quamuis autem quis sit huius tacita' auditionis si is, cx eorum quae interpretati lumus vocabulorum origine satis superque de mons retur restat tamen aliud nomen apud Graecos pro Taceo usurpatum quod alia Σ - νηδε qu.:dam ratione silentii caui Iam ostendit atque sinem . Σιωπιὶ enim quo ii lentium tacitatur Σιωπαω qui d eiusdem cli significationis cum ογγα eis, si ad primos tuos natales& matricem linguam examinentur, nobis indicabunt, omne silentium ad contemplationem iniserri, atque praesentis inspectionis spe sustinet i atque fulciri. zi idem cit quod video, vocali per sit btilem quendam sonum producta, quem ut indicent alij, sic scribunt. Refertur autem non inimis ad mentem, quam ad corporis oculos; &, ni nos icti a fallat conuersio. a mentis in octione ad corpus de si cndit, coqiiod Ss vocali breui idem sit quod Esi. Proprium enim inciatis Obicinina, ut scholarum more loquar est Ens . Hic notatione dignum, in Is breuem sonum audiri, in si longum: quoniam Ens purus sit actus ab omni tempore, non modo longo, ab lolutus: In spretio vero S contemplatio longa sit Opoi tot Sc subtilis, ut perueniatur ad ipsum Ens intuendum . Eii aliud si longum, sed cras litis A pinguius pronuntiatum, quod Sum,sim, sit denotat, pro articulo Ut iam 5 pronomine venit in viis m. I p vocali longa, sed sono non adiu
dum rotundo spem signiscat & spero: unde si ho inspectionis spem designat. Primast igitur de potissma& interna silentis origo est spes cognitionis cius qua mens ad ipsum ' Ens conspiciendum sertur. N a tura enim omnes homines ad scientiam & rcrum inspectionem rapiuntur, ad quam ut adspirent alios audiunt lubenter, Mut audiant, ipsi linguam suam labiis & dentium vallo coercent: unde fit, v t ωπὴ totam rationem silentii, tum cana a qua Oritur δί stillii 2 tur, tum cana ad quam refertur, pulcerrime duabus syllabis compte hendat Sc exponat. Qui Graecorum vocum etymologias curiose pei sc tusci , is ciωπω a σνγαίω magna molitione deducit: & in m αω non aliud verbi inuenie
principium , quam Oi; r: quati non aeque dubium sit unde m dicatur, atque cetera ab hac voce derivata. Sed omnem suam opcram ludunt S oleum perdunt, qui vel Graeci vel Latini seritionis radices extra matricis linguae latifundia inues figant. Singulari profecto Dei prouidentia factum est. vi quamuis nob iis inae linguae corruptae sint, tantum tamen in iis reliquum sit vestigioru in , ut perca ad primas vocum origines queat pe ueniri, si diligenter corruptela' modus dc varia ratio animaduertatur. Quando igitur tantum reconditae sapientia: illis vocibus continetur, & carum solutione ac conuersi ne explicatur, quibus apud Graecos de Latinos dc nostrates taciturnitas depingitur, quantum ne disertis lima quidem oratione de longissima vel ipse Cicero cxplanare pos ict . non parui faciendum sucrit spectabile symbolum , quod non tantum ad silentium hortatur, sed vocum etiam quibus illud significatur interpretationem indicat de ob oci ne , is δε- los ponit. Digitum autem quo Harpocrates silentium indicat, alutarem veteres Themi -- u. logi nominarunt: non illi quidem medicos hac in re secuti qui annularem potius quam indicem hoc epitheto dignarentur , propterea quod in eo consensusq9idam iit&vel uti sympathia cum corde: cuius rei iacilius sit veritatem experimentis quam cur denti aliqua ratione de monili are. Scio equidem arteriae ramo pletumque bifurco hunc digitum donatum esse, verum de ceteris digitis arteriae portiones duiribuuntur. Quod si quid sit omnino hic rationis, Ixis sol talle Hippocratica in medium adteretur, quodiamusculis hic ad annularem recanis serri videatur, dc paullo plus habere capacitatis. Sed ha e a a coniecturas potius de naturalium rerum obscuritatem, quam ad firmas perialis moniis tinent demonstrationes: Qui Chiromantiam profitentur, sub radice huius digiti Solis montem collocant; qui si recta& integra linea sit in lignis, ingenii dexteritatem 5e honores pollicetur. Quia igitur cor in hoc nostro microcoliti a Sol cit, hunc digitum cordi attribi iecimt: quoil si hinc colligant ingeni3 selicitatem , videntur in corde non vitae tantum, sed seni uuin etiam Principium collocalle. Verum haec nihil aut perparum ad
368쪽
Lin ER v. 7'id quod agimus. Nos indicem cum Theologis salutarem vocamus, e laudamus conomine Martianum Capellam , quod epitheton hoc memoria: mandarit posterolum, perpetua fortassis alioquin obliuione celandum. Primum quid hominum saluti magis
necessarium , quam habere indicem aliquem qui vitae rationes omnes rudibus adhuc puerorum animis aliendat Cium igitur digitus index ad demonstrandum videatur a natura comparatus, de ab eo ossicio nomen apud Latinos sortitus, merito salutaris dicetur i co quod omnis saltis a doctorum hominum praemonstratione proficis. atur. Germanis superioribus ab ollandendo Trigit vocatur, nobis Miser : quae vox in horologiorum manibus quarum index horam Ostendit, quotidiano usu trita. At Uis vocali lon u. sadum nomen est, sapientern designati dum verbum,idem quod quoius modo ostendo, propterea quod ibitus sapientis partzs sint, ut viam aliis praemonstret. de quid ad suam cuique salutem necessarium sit, ollendat. Dum igitur a diis pio oliendo usi irpatur, duo simili aperiuntur: de quis docere debeat; Sc ad quem fine omnis demonstratio reseratur. Quas quis igitur 'enc digitii porrigit, ad sapientiam rectum iter ostendit, ut
de ipsius nomine colligunt nostrates : quo fit, ut optimo iure salii taris tibi ii omen sun serit. Quamobrem congruenti sine silentium hoc digito indicebatur, ut de ipsius nomine cogitantibus mox in mentem veniret, a sapiontibus sapientiam csse discendam :& eam quidem discendam longa taciturnitate. Hinc dum quemquam reuerentius volumus salutare, hunc digitum ori admovemus, ceu diceremus, Nos te sic venea isti iuramur ut tacita audientia dignum iudicemus, de talem, ut tuum dilinum lubeteriimus secuturi. Qui pileum capiti detrahunt, indicant sc paratos, ut cius nomine cui hunc hexhibent honorem, libertatem deponant,quae pileo denotatur de praeterea caput suum se velle quibusliis obiic e periculis. Prior crgo modus paullo liberalior licet a nemine. et ' quod equidem sciam ruacientis intellectus. Plerique manus osculum hoc indicio notari existimant: quod si ad barbarum morem referant,uti reseire existimo, nihil faciunt quod nobis sit annotandum. Plinius in adorando dextram ori applicari solere tradit: nis quod quia a vetusto Ianigenarum ritu ad Romanos venit. dignius tuerit ut ad caussam oris iam vocctur. Scimus orationem dc preces Sc vota ore perfici manum dextram ope. rationi Sc labori a natura esse destinatam. Quamobrem qui hunc morem adorandi prae cris ictunt, non aliud indicarunt, quam Deum sic inuocandum, ut denos manum
operi admouemnus, Jc pus mus nec vota citra laborem , nec laborem citra vota qui
quam promturum : sed ii precibus Sc adorationi labor adiungitur, nihil dubitandum esse de prosii ero eorum quae agimus successit. AEquis igitur passibus de labor de vota
procedant. qud ad optatam metam adspiremus, de iis potiamur, quae a Deo opt. max. petere fas est. Caelius Ri doginus Jc Lilms Gyraldus commemorant, sacerdotes sacris abs tutis se versus dextram conuertere solere,ac deinde manum dextram ori applicare,
ad eum modum ut index pollici recto insideret: quem ritum equidem credo ad plura commonenda fuisse institutum. Per totam enim dextram oti admotam illud intelligendum reor, quod modo dixi Dum index pollici crecto inlidet, crux denotatur, viai- Ἀ-ι .Hia.
ca humanae salutis ancora; ut nimirum indicaretur, omnes caerimonias ad crucem re- morata
serti, de frustra seri sacra de orationes, nisi hoc sanctissimo charactere obsignentur. Si mul igitur monebat sacerdos, de votis absolutis manum operi admouendam, de non ad aliud quam ad crucem omnes sacrificiorum dc prccum ritus pertinere, nec aliunde habere suam vim de cilicacitatem. Cum enim ipsum Tati in hieroglyphicis frequentissimum reperiatur, ut in huius laterae caussis inucstigandis latilis doccbo, minime debet mirum videri,si in priscis Ianigenarum caerimoniis id oernamus , quod in ipsis ob liscis de sphingibus de aliis antiquitatis monumentis scalptum exarati inaque inuenitur. Praeter has vero significationes illud etiam monebatur, prinHim quidem sacris operandum, di dii linam implorandam esse gratiam ante omnia, sed deinde cetera peragenda, iuxta ac Harpocrates doceret. Clim enim ori indicem admouisset, ad eum quem dixi mus modum considebat, ut nimirum silent ij indicio 3c sellione Harpocratis symbo lum omnibus in memoriam vocaret, atque quae illo denotabantur populo proponeret sequenda. Quis nutic non videt quam recta ratione index salutaris vocetur, de quanto
signi ficantius id in nostra lingua exprimatur, in qua indicis nomen, quod est Miseri duo
369쪽
simul ostendit, alterum, solorum sapientum esse docere, & rectium vitae iter praemonstrare : alterum ipsam sapientiam finem esse omnis verae demonstrationis, & ad hanc sidam omnia indicia spectare debere , alioquin indigna fore germano matricis linguae vocabulo. Quod ii ista hie ad examen vocaremus, codicem spissi inimum scribere cogeremur: & ne iic quidem amplissimas sapientiae garas hac vocula obseratas eiu luere vita. Pol senuis. Mia vocali breui, certum significat: iam certae rerum omnium cognitionis habito, longo tempore confirmatus eisdem liticiis sed vocali producta quolixae noritiae congluat, citcrtur. vita breue fit a rui iπ quo late longeque quicquam esse denot
tur : quod cui prin:ium tribuendum sit, ille intelliget, qui sciat solum verbum, quod iusit dicimus fide dignum haberi de ichnaea nominis conuersione & idcirco non alium Vocula xuis produci a vocari, quam cum cuius sapic talia in inopi est fundata, de ex ruori producta. Qua iv obrem omnis item demonstratio ad Verbum tendere debet, atque ex Verbo proficisci Deinde vox non cx uiis breui tantum significationis habet caussa sed ex ajlusione etiam ad uut quo dilato, expurgo de coniciro significatur; ut in nomine Visci explicatum cst. lam de iuro a iri se fieri potest per apocopen . quod est longe lat 'luc videre. Eodem modo vox verti potest non uno modo. Nam si longae vocalis lonot scru .ito si dicas. idem dixeris quod cola te, perinde atque lac vel quiuis alius liquor colatur: quod ad hominem relatum, mirificam habet admonitionem de pli nam utilis di quisitionis. si enim colandus cs, colum habeas oportet: atqui colum cciam si dicitur. trili. Germani superiores scib scribunt , quo melius spirent. Colum res levicula. vilis, & a philoibi lux dignitate aliena sort.iise videatur; at si crymologiam excutias. duas mox videbis si auissimas sese offerierationes: alteram a stes quod cit video: alteram a sit quosum vel sit denotatur. Quoniam enim in colo videtur quid reuera sit quid ii ii quod est admisceatur externi, ab his duobus verbis instrumcntum nomen accepit: exiguum illud qui . em, sed quo tota sapientis viri meditatio definiatur. Quae enim aliae sunt philolbphi partes . quam in omnibus diligentissime rebus quid sit, quid non sit videre ρ Avidendo igitur quid iit, quid non sit si vocatur: iuxta cuius vocula etymologiam ii te colaueris . profecto non minimam sapientiae partem absolueris . Latini si quid colo significet interrogentur, citra haelitationem respondebunt: at si nomini, causiam quiras, haud aliter quam piscis ob nautescent. Sicut a Iof fit solium: ita a tolli fit colum.' Nec mirum adspirationem ademptam osse, cum Leodienses quoque tot dicant provi- de . Origo vocis est ab hel ooz quod est vehementer oculos intendo in aliquid. Vnde foric log pro foramine, eo quod per illud acutissime oculi ccinatit: quamuis huic voci non delit aliunde clymologia. Videre igitur diligenti oculorum obtutu, & paruis λ- raminibus ad discernenda purum ab impuro uti, cst colare. Colo igitui a tot providere.& loci; pro soraminc formatur : Sc quamuis tot pro colo nunc non sit in usu, vocem thλοοι nacti liabemus ab hac derivatam. y cog enim dicimus pro lixivio quoniam colando fiat. Videmus itaque uminaque vocabulum de nostratibus hactenus vittatum, de illud quod Romani e matrice lingua retinuerunt, a videndo duci: & in illo ad esse: in hoc ad si ranaina minuta nonaci clatorem respcxisse. Adde quod ipsius linia conuersio se tu id est, videte, de necessaria linius expositionis consequentia includere conatur: quod
quid aliud est, quam Nosce teipsum 3 Quid Z quod duplex digamma in comaersione in
alterum digamma mutati possit, ut monosyllabum in monosyllabon vertatur; qua via
is ex auia sis habebis, quod est cribra : quod rursus in ligni de luculenta similitudine sapienti, ossicium depingit. Sed haec , ut vides, tam late per totam philosophiam se e
tendunt, ut ii per lingulas eius partes colum dc cribrum circum seras, nullus exitus sit futurus. Suffciat ergo indicasse quae vera iit sapientia. de filiae ipsius primariae partes, Mquod sat id est, index dextrae manus ad hanc nos inuit et contemplationem, i rquam ad sapientiam venire possimus: cam praesertim, quae ipsi Vcibo innixa, nos purgat, colat, cribrat, dilatat& consecrat: quae omnia. de multo etiam his plura, unica vocula trilittera comprehenduntur. O digitum sabitatem' qui nobis de sisto suo nomine Cimbrico tam multa reuelat arcana, ac deinde ad tesserae usum translatus,& pollicem duobus extremis articulis superne coronans, crucem sue Taii refert: nec his
contentus, silcntium praetcrea indicat; licia illud quidem plebei uisi x vulgate,sed pro
370쪽
sus necessarium ad hominum silutem les muriam felicitat in s De hoc silentio Hie.
remias in suis lamentationibus sic cecinit, ut totum Harpocratem descripsisse videatur:
Pars mea Dominus, dixit, anima mea, propterea e lectulo eum. Lonus eis Domi/usi erant bus in eum, animae quaerenti istam. Eouum eis praestolari cum silentio Acitare Domini. Bonum ess viro cum portauerit iugum ab adole sientia sua. Sedebissolua, 7 in se tacebit,
quia leuauit se ver se. Ponet in puluere os suum, si forte sit Jes. Audimus hic Ha κ,
cratis aetatem, audimus silentium, audimus sestionem , audimus sessionis & taciturni. 1 --, talis usum, audimus puluerem in quo sedet, ut humilitate sua ad id quod sperat adipi ret: Se dum spem audimus,mue ἀν in mentem vocamus. Iesias illius silentiu secit mentionem ad quod hoc Harpocratis silentium spectare debet. Et erit, inquit, opus iustitiae, pax es cultus ire titiae plentium se securitas in sempiternum: Filius enim Dei iustitia sua, qua peccatis noliris satisfecit. pacem nobis conciliauit, aqua scin id est silua vocatur. Iustitiae autem huius vcrissimus cultus est traquilla verbi Dei de mysteriorum con templatio: quam , ut optimam pari cm, Maria Magdalena sibi clegerat. Et certe optima pars est humanae possessionis, eo quod numquam auscratur: ne tum quidem cium corpus est ad tempus relinquendum; sed una nobiscum eo post mortem adicendat, quo semper in hac vita tendebat: quod non itidem de practica vita dici queat, utpote quae cum corpore deponatur atque cellet. Quoties igitur Harpocratem videbimus, toties x nobis memoria refricetur liuius tam salutaris silentii de tranquillitatis, qua iustitia Christi culta ad silentium sempiternum de s empiternam perducit sectaritatem; quam ut nobis Deus largiatur in assidua taciturnitate semper Oremus. Atque haec quidem mihi silenti j mysteria hoc fine claudantur, quibus ii trita illa Se in vulgus nota adiiciam , quae cum ceteri, tum Plutarchus in libello de Garrulitate curanda memoriae prodidit, haud iniuria a silentij mystagogis, uti nimium profanus 3c decori immemor, expellar. Quid enim illa vulgaria ex historiis curiose conquisita taciturnitatis vel praecepta vel exempla tantae habent dignitatis, ut iis quae modo a nobis veluti per transennam sunt indicata, conferantur 3 Prae perit Lycurgus ciues suos statim a puero silentio adsuescere: Fuerint breuia Sc acuta Laconum responsa in adagium tracta, inter quae illud ad Philippum, Dionysius Corinthi: dc aliud, Non totam absoluens responsione iii,&similia nonnulla ab auctoribus Graecis sui nimium amantibus ubique celebrata. Admirentur qui volent diuinum γνιο ι omisis,de . Ne quid nimis, de illud me catoribus Antueri ianis quam otio litterario notius: Sponde, praesens est noxa, & his si quae alia Loxias callide respondit, addant; nihil tamen ex his omnibus inuenietur,quod eorum quae diximus vel sexcentesimam partem possit aequare; tantum abest, ut haec mihi postremo loco quasi corollas quasdam adiicienda existimarim. Poteram multus csse in taciturno Pythagorae quinquennio, poteram Aristotelem admirari: eo quhd totos quindecim annos Platoni audiendo impenderit, de haec atque alia his sim ilia ad Harpocratis symbolum magnis laudibus euehendum prolixa exponere oratione: verum quicquid eius generis est, triuiale nai hi& plebeium videtur, postquam semel ciniunus ex ipso vestibulo tantum incomparabile diuini silenti j cacrarium aspexi. Sint haec illis bellatia delicatis lima, sint omni saccham de melle suaviora, qui necdum ambrosiam hanc nostram promulsidem deguilarunt: ex qua de toto epulo licet facere