장음표시 사용
421쪽
bolis usum sitisse, verum de ipsum Cimbricum nomen apud eos ad Iosepi us'. aetatemniansisse: quod Moses, uti vir omni AEgyptiorum disciplina instructissimus, non coimtentus fuit per interpretationem tantum referre, sed ii iis littetis sidclii lime expressit, quoad eius Hebraica scriptura permittebat. Nam loco F quo Hebrai de Graeci carcnt, Pheposuit: nec quicquam omnino melius facete potuit let. Iam cum sciamus quid alauda significet, sciamus item quid scipio , Cimbrico seria one Stas nominatus, daei gnet: liquet scipionem, cui alaudat caput impositum cli tantundem lignar ac si dicanaus vitae nostrae fulcrum esse debere laudes diuinas: ac praeterea eo ipsi, ulteritis indisecari, fidem vivis opei ibus coronatam totius humanae vitae continere firmitatem: Quid ritod de eo modo icipionem lumc exponere non incommode nec inconcinne pollis, uticas totius firmitatis humanae supremum apicem citeat itidae caput, id est , laudes diuinas in vita sempiterna Nunc ergo tandem intclirginalis, cur Alauda dicatur non auiculis modo ceteris. sed ipsa etiam terra antiquior fuisse. Cui de illud ex Hieroglyphicis accessit, ut clare cernamus, hoc symboliam nec apud Graecos primum, nec apud Enptios natum esse , sed originem ab ipsis lanigenis habere. Hinc modo de illud per spicuum , conum siue pyramidem vitae quondam habuisse significationcm, ut ex vocabulo Tremere , quod est alterii alaudae nomen, clarissime constat. Non est igitur quod amplius de figura Alet iit haesitan tu quin ca debeat Alaudae tymbum imitari. Quamobrem dum Ales audimus, dura vitri cogitemus: & utriusque nominis monitu pyramidis ritu ad unum contendamus : quam revera Vita continetur.
O S T A M praceptor disicipulum hortatus esset ad veram vitam , mox rectum iter ad eam ipsam ad quam incitauerat, ostendit: iubens nimirum orare. Neque enim aliunde quam ab oratione vita est exordienda. Vt igitur quid sit orare intelligamus, vcsbum ire, quo iubemur orare, examinemus. Consonans B sic Terentiatio pronunciatur, ut labella comprimat de corum oras figat. De igitur pressim Sc fixum contactum signific.it quo ipsi Vni, quod per C denotatur, nos iungimus: cui siue Tata accedat, iue non, cadem manet signiscatio. Hi ne mox cernitur, orare nihil aluid esse, quam se Vni apprimere alligero; de idcirco omnem orationem ad ipsum Vnum pertinere. Vnus crgo D s orandus. Iamblichus αProclus orationem,cEucssionem ad ipsum Vnum esse dc finiunt quae ipsum quod cum eo quod oratur, viait. Hac omnia nostra super Deo dic ut fundari. & ab ipso Deo huius medio nobis largam omnium bonorum fieri communicationem .Plurima sane de hi Malij philosoplii de oratione insigni elegantia disseruerunt, sed ea omnia duabus litteris sermo noster de expressit de circumscripsit; dum orare sic describit ut non aliud sit quam ipsi uni se astigere, quam fieri potest prestillime. Nihil enim est tam longe a supremis remotum, quod non citra Omne n odium ab uno esse si itim accipiat. quod dum se ad ipsum Vnum, unde pcndet ac suum esse acccpit , refert, dc ci se stuprema sui parte assigit, ut inde boni qilippiain astricetur dc emanet, dicitur orare ..Hinc liquet v rum illud esse Theodoti dictum , Omnibus orandum , Vnosi, o primo excepto: pr pterea quod primum non habeat superius a quo pendeat .aut ad quod te tamquam boni sontem reserat. Precum itaque hanc dicunt esse naturam, ut nos uniant cum eo quod oramus. Quid autem illud iit cui preces et fundere debemus, verbum nostras aperti si me declarat, i plum videlicet Vnum. Verum quia omnis unio ab uno procedit, de pi cum natura dicatur unio esse, P picuuiu , ipsas quoque preces ab Vno. tamquam a prima sua caussa manare. Proclus caussas orationis cilicientes dixit ei e virtutes siue pote Ila-
422쪽
potestates diuinas, quibus Dij homines ad se reuocant atque conuertunt i quod nos
melitis Se significantius adipium vivam accommodamus; quo cernatur, ipsum Vnum non ceterorum modo bonorum nobis caussam csse, sed ipsas ctiam nobis suggerere preces, x ad orandum prouocare. Mirifica profecto vocula est ipsum vi, qua haec Omnia denotantur. Ipsum enim B contonans intra labra fixum maneret, ut Terentianus d cet, nisi ab E soras protruderetur. Oramus igitur ipsum Vnum : de vi orare unum de o 'possimus de velimus, ab ipso Vno accipimus. Obstupesco sane, dum huius vocis artificium cum iis confero, quae doctissime a philosopliis de oratione disputantur : quae licet sint proritis admiranda. longe tamen ab hac vocula superantur; quae mox omnem de rum excludit multitudinem. & clare demonstrat M Vnum Orandum esse,de ab uno ut oremus nos habere lac praeterea in ipla hac pressa dc fixa cum ipso Uno coniunctione, finem quoque orationis contineri. Neque cnim uni affixi esse possimus, ut non simul participes simus eorum quae ab uno fluunt bonorum. Atqui ad hoc omnis oratio tendit .vt ab uno boni aliquid accipiamus. Atque haec quidem de : quae vox ut verbum,& iteru ut nomen pro precibus usurpatur: quod nostratibus notius, quam ut sit exemplis docendum. Nunc ichnaeani huius versionem consideremim. Hanc mox geminam es admia is videmus: alteram ut ex Ue sat uti adspiratum, quo temporis longi loco adspiratio luc. 'cedat, ut in Eo&l ol. Hoc modo intelligimus Omnes prcce ad cum scopum ferri, ut isti, im per eas aliquid habeamus quo fit ut is qui Oi at, fateri cogatur tibi aliquid deesse quod cupit ab eo quod orat impctraro , cui res ut per se clarae α cuidciati, non est immoraim dum. Altera convcisio est, qua ex Defitcb. quae admirandam nobis oneri signisca- eo. tionem , ad quam intelligendam altius est hominis origo Se conditio examinanda, quam a philosopliis aut umquam Delum sit, aut seri etiam possit. Cum Dcus principio hominem in paradisb constituisset, statim incidit in draconis inuidiam de odium. Hinc euelligio oppugnatur a vagis undis tentationis daemoniacae. Quia igitur huic inuidiae de odio obiiciendus erat vir. Adam dictus cst, ceu Dat dam diuisis voculis nominaretur. AL- is Adspirationem in compositione tolli, de Tati e mediocrebi deximi, ac non raro in media littera latere.vnum est de iis quae linguae nostrae sunt usitatillima. Adam igitur ad verbum significat aggerem inuidiae de odio obiectum. Elegantissima autem est coni paratio, qua cacodaemonis malitia mari Sc undis confertur, eo quod, quemadmodu mari luia avt numquam est fidendum quantumuis tranquillo: ita ncc diabolicae inuidiae,quam Ateii vocamus. Semper enim aliquid monitri alit:& dum maximc blanditur, horrendas me. ditatur procellas, haud secus ac in si imma pelagi malitia saeuissimae tempestates timentur. Adde nunc monstrorum varietatem , adde belluarum vastitatem , adde occultos scopulos. adde Syrtes, adde voragines, adde cetera pericula quibus mare in seslatur, Sehaec Omnia cum caccidaemonis malitia siue cum Ate Homerica conseri non ovum ouos milius, quam haec inter se videbis. Cum igitur Adami nomen in ment in venit , --gitemus nos periculosissimo pelago obiectos cilla, ac veluti aggeres perpetuis Ates undis pulsari, ac nihil propius esse, quam ut rimis fatiscontra, ab undis superemur atquecuertamur. Quamobrem si in hoc periculo sena pcr simus, nec aliunde quicquam metuendum: quid baturae magis consentaneum, quam cupere liberari ab hoc tanto malo, a quo perpetuo oppugnamur Si enim hinc summus mctus & suminum periculum: necessario consequitur , ut ab eo vehementissime quoque desideremus liberari. Rogamus ergo hoc primum de ante omnia, ut undae a nobis recedant : quod dumst, securi sumus, nec ullus metus est, ut agger noster rumpatur. Recellus autem via arum maris siue refluxus Eb vocatur. Ex te igitur Eb fieri cupimus, δe huc eb. ratio Omnis spectat, ut i mationum undae retio a nobis disic ant. Hoc Christus clarὰ indicat iit dicens : Im Die se orate, ne intretu in tentasionem: quasi diceret eum o H-υ primarium orationis scopum esse , ut liberemur a tentatione. Sic in oratione Dominica Oramus, ne inducamur in tentationem : sed liberemur a malo, quod nolito more di minus , oramus ut Ates , siue tentationum diabolicarum , undae refluant ,& a
nobis discedant. Monemur itaque in a e & eb nobis, uti Adamis, id est, odia de inuidiae undis ritu aggerum obiectis . orandum semper esse , ut hoc pro liosum daem niacae malitiae pelagus refluat atque discedat: nec aggerem nostrum sola terra constantem, & idcirco infirmum, amplius pulset ac vexet. Quanta est, bone Deus, nomen-M M clatoris
423쪽
I34 HIEROCLYPHICOR v Mesatoris nostri de sacrarum litterarum concordia quam perpetuus in summis religionis mysteriis concentust Infinita de precibus disseri queant,led ii omnia reae discutiantur, ad harum duarum litterarum significationem quicquid de oratione dici poti st, reter tur necesse est. Prorsa enim vox Pe nos uni alligat, atque ita summa donat sc licitate. ob iterum securitatem ab omni malo praestat: quae integra non continget . nisi ab hoc. corpore lil rati aeterna perfruamur quiete , nullas amplius tentationum procellas timentes. Qui De audit, non solum intelligit orandum tibi csse: sed una intelligit quem orate debeat, ac praeterea quid orare debeat: nimirum ut ipsi uni prestiis me haereat. nec ab eo seiungatur. Quid hoc aliud est, quam primum quaerere regnum caeloru, cum nihil aliud iit regnum caelorum, quam ipsi uni firmiter adlincrc, nec u inquam ab eo
separari 3 Iam viternis dum ex Pe adcli se incias nostra conuertit, an non mox ccrnit, non ab ud sibi orandum csse, quam ut aeterna securitas dctur a malorum impetu & tentation cy quare aetcrna quies continetur. Quicquid igitur ad orationem spectat, id totum breuissimo compendio Pe dc Cb comprehendit, de clarius cxponit quam longa oratione posset explicari. Quid Z quod ipsum etiam sit premum orationis, de orationis exemplar nobis ostendat, ii recte omnia expendas. Dum enim pressa coniunctio cum Vno in m denotatur, monemur ut ad illud cogitatio nostra adscendat. quod pressissi me ipsi Vni est coniunctum . Quamobrem quia unum Pater est, nec Patri quicquam aut pressinis unitur. aut fixius liaerct quam filius. statim intclligimus, sit picinuiu prcc oram Deut torem filium esse : S quia hic proximus Patri adhaeret, nos non posse Patrem nisi per 1. 25.is. hunc contingere, nec ei prcssic adhaercre, nisi medio filii. Vt igitur ipse litterarum ordo ipsum De filio videtur consecrare; ita de ipsa litterarum, e quibus it componitur, natu ra de construato filium designat arctiis me Patri adhaerere, atque idcirco siemper orate: quo fit. ut ii nos Patrem accedere velimus, ad eum venire nequeamus nisi per filium. Ad consequenti ratione nequeamus etiam Patrem orare nisi per filium, qui patri sic pro ximus adstat, ut p imus imaginarius circulus ipsi contro . Quemadmodum itaque ad centrum venire nequcas, nati per hunc proximum orbiculum centro undique incumbentem: ita neque ad Patrem acccisus patet, nisi per illium ; qui circulus est e centis eductus. Quid Z quod nemo Patrem nouit nisi Filius; tantum a st ut quisquam Pa trem orare possit, niti per Filium Sc notitiam habeat Patri, dc ac cessum .Quo vero cum Filio uni remur , atque ita in Filio Patrem orare possemus, Filius naturam nostram ac sumpsit, So corpus suum nobis dedit comedendum: quo sic sibi unitos ad Patrem dedit ceret. Chrillus ergo verus noster est mediator , cuius medio Patrem accedimus de or mus . Quemadmodum autem per hunc lolum orare debemus. ita per hunc sbium id vere consequimur quod per Eb dixi denotari. Nisi enim huic uniamur,numquam ma lorum undae a nobis recedent, sed contra nos euertent, de una secum in abyssum tra Fis PM In liciat, & totos devorabunt. Quid igitur De Je Ebi ibi vclinr,ex his reor satis liquere. Ea- - dem vero significatio est ipsius Bet, nisi quod Bet in P& Det soluatur, ut intelligatur arcta cum capite coniunctio. Idem autem cst caput quod unum, atque ita eodem pertinet significatio. Nec aliud ipsa denotat conuertio . Det enim si re facit, quo significatur& ad habendum aliquid orationcm spectare, Sc finem eius ultimum esse, ut Te G/id est ad undarum recessum, veniamus. Porro in bet paullo ctiam plus artificis contin tur, quam in m. propterea quod Pit etiam melius lignificet, atque ita indicetur, oratione nobis aliquid quaeri quod melius sit eo quod habemus. Potest tamen &bit sic e poni, ut arcta sit cum vno coniunctio: quo modo Tau ad beadiici intelligitur, ut vii ciendi vim addat; & ita nihil aliud iit Bel, quam arcta atque compressa cuiuspiam cum Vno copulatio. Vide, quaeso, quam copiosa sit Sc abundans rationibus structura in haetam exigua vocula, de quam artiticiose rem eam depingat pro qua usurpatur: quod ut clarius intelligas, suadeo ut Procli in Timaeum cam commentariorum partem diligenarer c uoluas, quam orationis naturae cxplicandae dedicauit. Nunc reliquum est ut videa- ω- mus, qua maxime aspectabili figura ipsum orare, quod bit imperat, ob oculos ponio', queat. In prunis genua esse flectenda usqui corpus ad orandum componunt, de plurinmis sacrae scripturae locis est apertum: de tam apertum, ut superuacaneum viaeatur, in eo docendo vel unum facere verbum. Notissimum est illud: In nomine Iesu omnege siectatur calestium, terrestriam es infernorum. Nec minus notum illud: Vivo ego, dicit
424쪽
l x parte is imp liquo relut qucr et documentum. Genu bust nobis dicitur e qua voc. onit πυ, hi tuai Genu icc ei unt. Esi axilem sitne contiactiim cx Itiui nie: quo ligni GHt r,' sui possum. 5 v liii scio. Moluit igitur nomenclator. t sentia symbolum esseniis rivis, ita ait manae, qua; nillil sc sed ψ potest vel scit facere, quo suam tueatur
icra es onfestio hu ini Deus a nobis exigiti qua Iaris verbii habere ad nos ipsos ad rimandos: quod dura racimus, 3tςm tu i , ins ros ip/, Dcussi esse altissim una: illum omnia posse ut isum 'c': in the scacp; qui n nihil proisus vel scire vel poli e . atque idcirco nolliac hi militate depressos itali filia 6 pirare, ut nos iuuare dignetur. Et haec quidet Lmmi 'μ- Huavi. Aa, pel Au au quillithbi ic' perii enitur optatam. Dixit enim is qui menti: Ron potest: ae sic u .it:.iuerti, exaltabitur. Sic&virgo Dei genitrix in odo sua ceci .isit: Re crit homicit rem usu D suae. Iesus filius Sit Ach , Oratio, inquit hun Iliantu il*ubes penetribit. 1 ei saeus item sericon: Excelsius super omnes gentes Dominus, ct seu ν , qui in altu habitat, ct humilia rejicit
humiliatum non delicies. Infinita mi proseram quibus humilis spiritus commendatu .
amosi is Deo ui ex alto a 3 preces nostras senignit resipicere velimus, id faciant iisqu0d serna sui ibi arctute si ' siniti nos ommonefecit, M vn1 cum ipto dicamus: Nibit stim μ' sui pq sumus o alitissime. Tu ergo da cognitione nocessaria. da facultate 'eccisaria vinca se gnoscamus qua nouisse oportet, de ea facete possimus quae faceti: qebemus yi is tuus hic ut pina totius orationis, videmus viam per quam oratio nubes pcnetrabit ν can. sis apud asi ilina i impetrabit, quorum de cognitio de facultas nobis e i necessaliae uiuid auice ' d dicimus nos nihil nouisseZ rosci Q,x plurima nψbis cire vi)eatiuir. nihil tamen scimus quod res ipsas non nouctimus per ipsam primam in ju . . . - Prima ina Gyl iiii
reuelatur. Iani non n nouerimus petiesum Christimi Deum de sona inpio, de quo dictu in cli: Erat lux vera, quae is mi tomnem hominem et emcntem M. ιιμ cmundum. In mundo erat, or mundus per eum Iactus ie', mundus cum non co Nρui Hoc igitur illud cla quod nos ignorare confitemuri& idcirco cor alii Dcci nos lui 'iliamus ut coetam notitiam & fidem Christi unici se ius oris nostri ab ipso accipiamus, Et velo ad amussina conuenit oratio Al phabetica cum
faculte pre tione verbi si eo si od prior eius pars petat altum librum , quo hac. cientia cre: netur: ad nos demitti: quo nimirum cxco ipsium caputri rum omnium cognoscarvus , potestas autem quam nos nullam habere dicimus, ea est de qua jdem quangelii ii ' sc liabeti a uoti autem receperunt eum, dedit ess potestatem filios De I ri ; his qu: crciant in nomine eius: qui non exsanguini u , neque ex voluntate carnu, neque ex voluntat viri, scae ex Deo. nati sunt . vides hic primum nobis sucem dari per quam Clio turn videamus atque cognoscamus.&cx hac notitia nobis fieri potellatem, ut ἡlia Dei evadarmis, & per c nscii iens Christi cohaeredes. Cum ipitur genua flectimus,confestim in mentem i plius verbi Ihniel & eius interpretationis veniat, tuo in summa luunt litate confiteamur nos nihil eius scire, nihil eius posse, quod ad veram vitam. ς necessiritim,s proinde or re Dexim. vi uriumque nobis ex alto sito throno largia, tur, quo de iciamus Cliri ilum Dei situm.& per boc ipsum posti mus enici siti Uei MClitisti colutaedes. O Christe vera lux mundi l O Spiritus sancte omnium arcanorum M M 1 reuelator,
425쪽
13s Hi oci I CORVM reuelator, quam benigna aura & clara luce primo nomenclatori assiilsisti, dum hoc re bum iniri se conderet,ut haec in co mysteria de continerentur,dc ab iis omnibus qui lito Mis qua terarum norunt naturam,clare cernerentur Ex his modo liquo,orationem fieri debe-
're genibus ilexis &sic ilexis, ut maximἡeecti possunt: quod fit, dum semur & tibia sic comprimuntur, ut nates calcane'
insideant: qua forma ineptissimi sumus ad omnem progressum:& idcirco bene ad
hoc dispositi, ut dicere verc queamus, nos
nihil posse. Porro quis brachiorum ita te
orandum situs esse debet Id ex Mose diali es: quo manus ad Deum leuarite, Anaalec caedebatur: S rursiis nianiis demitten
te, Israel vincebatur. Qii arnobrem Aaronde H it mantis Mosis fatigatas sustcntauerunt utrimque usque ad Solis octastarniat que ita Deus Istraelitis victoriam annue bat. Rogemus lite turtiis nostrum nomen elatorem ecquid de hoc orandi ritu ann tarit Ecquid annotaricvbtd ρ Nusquam
videriir vel diligentius vel apertius iri symbolica ratjone sequenda fuisse versatus Cum enim et ipsius unius sublimitatein
significet, declariis malitterarii in natura& pronuntiatione i voluit ut eadem voce totus hominis cubitus significatore liquo
nimirum moneret, primum huius membri usum esse, ut adapsum ei liue altiliimum eleuetur. Sicut igitur in initi altissim nomen intexuit; ita clibitum simplicititeret vocavit: quonia primatius eius usuqesset in eleuatione ad Deum inter orandum. Porth ut videas quid cubitus tibi praestet dum ad Deum eleuatur, ipsum et cxamina , dc mox intelligcs tuam quoque naturam cum cubito in altum tolli. Deinde quantum preces homini adserant perfectionis, ex eodem cubiti nomine disces, curri audies pro mensura usurpari. Nam si hominem cubito metiaris, mox eum reddideris quadratum, id est, si Aristotelem in Ethicis praeeuntem sequamur, omnibus numeris persectum id absolutum. Quattuor enim cubiti totam humanae staturae longitudinemri 4 dimetiunturi atque adeo hinc fit, ut Ct nobilissima sit mensura. Latini ex et Vinarii secerunt, tenui primae vocis vcstigio retento. Videmus ergo orationem ulnis ad Deum eleuatis seri debere, ac ea nos consequi, ut non modo eleuemur, sed persecti etiam onficiamur Λ tetragoni citra omnem reprehensiouem,ut Simonides Aristoteli praecinuit.
Aliquando tamen et pro toto brachio a scapulis ad extremam usque manum si rataeiuubba. locutione, qua pars primaria Sc praestantior pro toto ponitur, usurpatur: quo imodo cl. iniboet pro brachij curuatura dicimus. Est igitur Et pro brachio ad eandem regulam factum , qua Osi pro aure, &Oog pro oculo; sium t a nimirum ratione a principe ipsuis membri usu. Quamuis autem haec architecti diligentia maximam mirabilitatem facta disis. re possit, multo tamen maius artificium in Diant qua voce manus denotatur, delitescit. -- In Tau littera docebo, in AEgyptiaca Benabi tabula plurimarum imaginum manibiis huius litterae figuram tencti. Quia isitur nomenclator videbat, nullum elle manus officium vel excellentius, vel salutarius, Vel diuinius, quam hanc litteram apprehendere: sic nomen secit, ut co significetur idem ac si dicas Latine, Alte ad T. vel exalta ad T Υ -ma Ou Nec verb eo contentus, eade voce 5 illud dedit intellige lum, Exalta ad ipsum Vnum O quod integre diceretur aut ei ut videlicet in Z vocalis e intelligatur, cuius accessione in Alphabeto vocali exprimitur.uarite igitur,sive apocopios uaru duo lignificat: ilterum exalta
426쪽
' xiv et Rim ' is exalta ad T. alterim ei alta ad ipsum Vniatn. T autem consenans, Platoni vinculi habens potestatem dum ipsi E praeponitur, aperte demonstrat.ic vinculum csic quoqui in t apiam cum Vno copulatur : quod quale sit si nouisse velis, figuram ipsius littera: iritue
re, M mox crucem este deprehendes, qua Vni mortales deuinciuntur. Iube tergo nomenclator, ut manum id hoc vincii luiri apprehendendum attollamus: quo ex co tamquam facta ancor mitis salutis noli ne Ipra dependeat, de eius medio ipsi Vni deiunciamur. Licet vero de dant ite solliete, ut ex ii an ar dicatur componi. quo notatur apprehende ac retine ipsum T. Miranda sunt haec ,ne dicam stupeda sed tamen talia ut ad virguem conueniant cum Hieroglyphicis AEgyptiorum signis :c quibus peispicuu fit haec non esse mei cerebri commenta, sed vetustissimis olim lanigenarum symbolis esse consigna a,& hactenus in ipsorum antiquitatibus conscrtiata certii. Vide mihi tot sacra
in imaginum manus ipsum T apprehendere ac tenere,ac coniecturam inde fac, cuius rei te seiam manus nomine is voluerit indicare, qui eam Dant vocavit: quae vox eam
sui monstrat, quam dixi, solutionem . Sive igitur dicas i au an lici e Idc contracte dantes iac dein se per apocopen Pant/ siue traii m cta idem sere dixeri s.propterea quod T conlis nans cuni h Vocali pronuntiata, cxponat crucem vinculum esse quo Vni copulamur. Quamobrem sicut vinae ad Dominum altissimum elevandae, ita Se manus attollendae ad ipsum T. δὲ iis ipsi im T sit,i tenendum. quo eius medio ipsi uni colligemur. Manus τε
itaque cornuit ginuis, e coniunctas suprema parte ora applicamus,quo hac coiiiunctione coniunctio 3c copulatioiquam oratione quaesimus, ex rei ius d sigi retur; dc praeterea rectae de extensae manus ori applicatae, crucem forment siue ipsius Tau figuram. Hac itaque ratione ipsum Texpri initur, acutiis apprehensione manus nomen accepit: Et quia. Cratio G ore prodit, se manus una cum ore transuersis crucem delineat, fit ut intelligamus orationem cum cruce intelligendam esse .s velimus eius sentire essicacitatem. Nisi cnim Christus in cruce peccata nostra luisset, nec nos Christo iungeremur, nec eius medio ad Patrem veniremus atque ita ne orare quidem cum ullo fructu possemus. Stupendus prosecto consensus eli pi imarum vocum de hieroglyphicarum apud AEgyptios
notarum: atque adeo haec ex illis, de illae cX his certi stimam accipiunt interpretationem,&sic mutua opera viam aperiunt ad ipsam priscae de perennis philosbphiae veritatem Ceterum ut clarius etiam cemas, quantam sermonis architectus in omnibus nominibus corum quae ad animi salutem pertinent. curam gesserit , considera Cimbricum digitorum nomen . Uniger enim idem significat quod inuenire desidero. Quid vero hoc Minget. ad digitorum naturam ' Num fortassis in tenebris hunc digitorum usum esse desigilauit, ut iis aliquid palpando inueniremus/ Minime gentium. Quid igitur Ncmpe mone- ii an re voluit, Omnem inueniendi facultatem numeratione absistitit ad numerandi vero ar- 2 ἡ-i. rem digitos maxime elle comparatos. Numeros cnim omnes digitis indicamus: quo fit, ut merito nomen habeant ab inueniendi delidorio. Eo namque omnis numerandi ratio spectat, ut quicquid in rebus abditum latet, supputando pervestigemus, atque ita rota sapientia arithmeticis rationibus continetur i quae tota in m versatur, ut omnibus recte supputatis&discretis ad ipsum Vnum ascendanaus. Et videtur alioqui naturae instinctu factum, ut quoties quicquam attenta cogitatione quaerimus ac inuestigamus, digitos oti insciamus,quasi illi iuuent ad inuentionem. Sic cogitabundos homines ungues omnia rodete videmus, ceu e digitis ea quae mente quaerunt, exsugere niterentur. Hinc um gues tolere in prouerbium abiit, pro artonta mente cogitare. Sic Persius, Nee pluteum cedit . nec demor Hs sepit ingues, de carmine non acci irato nec inuento nec digesto, nec bene omnino upputato. Eoa 'dem modo Horatius: Saepe caput scaberet, vivos cir rotaeret τλgues. utamur ergo ad hanc roitionem digitis, cum aliis in rebus qua ndis, tum maxime in vocibus pii in is examinandis in quibus singulae litterae&carum pol citates diligentissi- ,
me supputandae, de accurate quaerendum in quas particulas voces distrahi possint, de quot modis de syllabae Je elementa omnia tum expressa, tum latentia queant numer ri, tum prorsa, tum versa serie considerata. Quod si hac digitorum opera in Cimbrico manus nomine utaris, de illa quae dixi, ac alia Artassis adhuc mysteria latere deprehendes N ex iis ad veram oratiorae,& cam quae sola ad vitam utilis peruenies, cognoscesque
427쪽
iues Hi ERO GLYPHI CORVM quis clim manuum,tum ceterorum artuu politus in orante esse debeat: quem ubi inue- eis lituras neris, antiquissimam littera: Bet figuram videbis,quae linea e trema orant in hominem 1 terminante constat. Quid dico fortasse cum certo sciam te inuenturum,quod ubi sollicitis digiti, supputaris, sisl lupore quodam maximo admirationis capiendus; si de mei quide in animi inclinatione licet iudicare Qua nutis enim ea qua de liniti de clI de in nu, de digitis exposui, admirandum artificium ostendam longe tame illustriora reddentur, ii paullo accuratius ad digitos vocentur. Equidem confitcri cogor, me s*pius in sermonis nostri mystcriis prauaricari, de non pauca omittere, quae non sine laude addere potuissem. Corrigam ergo hic incipio,& totum orantis habitu de membroi u positum ab mars usque pedit digitis repetam,quando hi in summa humilitate,per corpolis dclineatione ex prella. primi csse debct. Digitus igitur ridis Tetti vocatur. quo mox monemur, rogi pse V cx unis vique operum nollroru principiis nos ad unum dcbere spectaretquod cum v i. cabulo be cximie congruit; propterea quod ,ut hic ad unum ipsius digiti nomenclatura .ri parara. Excitamur, ita illic edocti simus, orationem nostram ad Vnum fieri debere. Post digitos plantam pedis videmus,& deinde cδlcancum, mox pedem hinc talos. quibus omnibus per nomina sva cxplicatas, oratio continetur ad cu qui omni ex parte unicus est& simplex. tria diuersa petens rivortim primum ad Patre in ecundum ad Filium, tertium ad Spintum sanct una refertur. Dicitur enim Platit hcet volt intiret. Plant aute id in est ri
viatu. stratibus quod planto vel planta Latinis, qui hanc vocem a nobis retinuerunt. Plantam ζωμ' autem cuni passim a Piophetis Domino attribuatur tum ipse Christus hac apud Ma
iliae iiii locutus csti Omnu plantatio quam non plantami pater mem cae estu, eradiculitur. Duι Diti autem stuc dici idem cst quod calcaneus , cium corporis partibus ilibuitur: At dumve verbum vitarpatur, idem cit ac si dicas, sana de in integrum res illuc: quod qui ncicit filio esse tribuendum is nec Prophetarum principem legit,nec scit cui salus seneris hii
et oti . mani de tota statio debeatur. Doti nunc pes dicitur: qua de voce Graeci suum -ου , πὰ -- pes habent,mu at digamma in π. Eadem vox,ut Verbum in locutione veniens.
' idein significat quod nutri de ale: auod proprium cst bpiritus sancti, qui igneo suo calore id quod Pater plantauit, de filius sis auit, fouet atque nutrit: quod notius cst quam si s ciis litteris comprobandum. Virgilio idem, nisi io unde ubi leuit, nam dixit:
Prucipio caelum ac terr s, campo sique hquentes
Lucentem, globum Lunae , Titaniaque astra imus intus alit. Est igitur orationis huius breuissimae ternarius alimento spirituali absolutus. Aducitur in sine ipsius nomen qui inuocatur, quem simpliccm de
enthel. vinciam vocat nomenclator, quod encliti adamussim exprimit, dum in significationis
suae latitudine usurpatur. Atque hic quidem quinque partium diuersi gelacris hieroglyptii cus est cxplicatus. Succedit mox altera oratiuncula, totidcin verbis quot prior cor Ermixti. stans. Similiti marem quibus vocibus dum pro partibus corporis ponuntur, tibia Se sa- ra a talis usque ad genu denotantur. Eaedem voces ad oratione integram redactae isdem littetis Se syllabis manentibus idem sonant quod Latini diccrct, Largire ut altum consilium capiamus: vel ad verbuna: Da sublime colatilium. Rogat igitur partium corporis nomenclator, ut Omnia consilia nostra omnesq. cogitationes procul a terrenis ad caelestia ierantur. Mox inde ratio aducitur harum precu una cum si inimae humilitatis coim fessione. Cum enim post si iram 5 tibiam genu sequatur ipsius genu nomen sic est compositum ut in parto tuas solutum idem dicat quod Latinus verieret, Nihil postum nihilae. . icio: qua de re modo satis multa. Pars penu adiccta aut potius opposita retra vocatur; totum deinde semur Darii dicitur: cui coxendix succedensit optu dicitur : huic latus im- αν. politum ad brachium usque I inominatur. Ex holum nominum contextu & genu iam mine.ut geminam habet significationc, bis pronuntiato ,&ticini bis item in diuersa notatione polito, haec con 'igit sententia: Non positim nec at mentum capcre, nec spiria tuin ducerc non possum ullam internam habere vitam aut motionem, nisi spes ista sit.
Quod si quisqua tam fit morosias, aut potius stupidus, ut nesciat in hieroglypnicis idem
symbolum bis posse, vel icr etiam, si res ita serat, repeti, quo breui notarum complexu multa comprehendantur simpliciter sic linem iis Nec possima nec scio vel capere nutriumentum, vel ducere spiritum,nisi haec spes sit. Vtroque certo modo de hoc simplicioro, de illo symbolicis rationibus aptiore de orationis scries cotinctur, dc infirmitatis extrenas Vi fit con-
428쪽
fit consessio, magna humilitate exposita & exaggerata, docens in sola spe Se fiducia totam oranti, vitam collocari. Haec igitur a digitis pedum ad brachia usque partium corporis exterioris de in orante conspicui ritu lucroglyphico leguntur. Eodem modo bra. 'chium vique ad digitos explicandum : brachium enim nobis rimi dicitur: qua voce ex tra corporis partes pauper & miserabilis denotatur. Sic diuinus ille citharoedus: Inclina Domine aurem tuam CT exaudi me, quoniam inops CT pauper sum ego. Quid reliquae partes significent, satis copiose ollendi: quas si iungas te a brachio incipias, habes lianc saluberrimam admonitionem : Pauper & miserabilis leua cubitumi assige ipsi Tau inueniendi desiderium quo iubetur, ut totum salutis suae inueniendae deiiderium aptum habeat atque suspensum ex ipso Tau i qua voce huius litterae propterea hic libentius utor, quod congruum esse rationi putem , ut in hieroglyphicis legendis, hieroglyphicis
nominibus utamur . Capitis partes quia hanc non habent seriem dc consecutionem sigillatim sitas habent interpretationes. Co; quidem, ut omnis auditio ad audiendam Q. originem eique obediendum adhibeatur: Coo ut alta perpetuo contempletur. Data ut perpetuo nouum suppeditet alimentum spiritum videlicci assiduo attractum:monti Inoiit. quo os lignificatur. ad monendum nobis semper seruiat: atque ita nihil dicat,quod non habeat salutarem aliquam admonitionem : Tant dentis nomen geminum, progressias Tam. vinculum designati quasi dicas. Dentes ad hoc esse comparatos, ne verba prorumpant: unde apud Homerum ἔρκοροδον ν habemus. Et in Evangelio: Non quod intrat in os coinquinat animam , sed quod inde egreditur. Eil enim an quo progrcssias linguae de . an. notatur, gemino Tau tamquam gemino funiculo alligatum atque septum : atque ita de ceteris partibus cogitandum, quae omnes uno capite, cuius plura si int nomina, de uibus post comprehenduntur. Vide modo non in saxis tantum, Obeliscis,& puram i-ibus, de id genus monumentis hieroglyphicam sermonis nostri peritis scriptionem esse, sed eam etiam in possitu membrorum hominis Deum orantis clarissime cerni Maptissimis vocibus exponi. Habemus igitur totam hominis orantis delineationem δίmembrorum angustam quandam inter se compressionem' clarissimam humilitatis ledemissi animi significationem : in qua cernes, hominem prorsus in angustum contractum, haud secus atque crinacei se conglobare solent, dum se undique volunt lucri.
Nec ulla sanὰ est melior custodia , quam sua cuique oratio, summa cum humilitate ad Deum fusa. Quamobrem si securi esse vclimus, semper nobis est orandum, id semper prestissime ipsi Vm haerendi im: aqtio solo possvnaus ab omni malorum descndi periculo. Pueri formidine correpti, arctissime parentes, vel eum in quem primum incidunt, apprehendunt; & quanto ei structius haerent, tanto se putant esse tutiores . Eaniadem nos in oratione haerendi consuetudinem naturae instinctu pueris demonstratam sequamur, de quo pressus Vni nos coniunxerimus, eo nos putemus securiores. Legi- Paso talmus in varia Aliam historia, passerculum ab accipitre vehementius impetitum in Xe '. Docratis sinum deuolasse. & in eo tuendi tui caussa haesisse. videmus & canes idem facere, ut dum suis viribus dissidunt, se intra hominis pedcs coniiciant, de ei se quam pos- - - -- sunt arctissime iungant, quo praesens periculum chaadant. Quoniam igitur haec ipsius naturae est mitructio&institutio in ipsis etiam brutis vim si iam clarissimc demonstrans, ut imbecilliora dum in periculo versantur ad sortiora confugiant, turpissimus de pudendus hominis error esset. ac foeda degeneris animi nota, si in discrimine magno,unde se ipse liberare nequeat, constitutus, non euestigio ad eum properet a quo solo p test seruari. Atqui quini diu Adami erimus, id est, odi) dc inuidiae diabolicae undis obie- , tamdiu in perpetuo periculo versabimur, ne a procellosb tentationum abyssbeiae tamur& deuoremur. Quamobrem in assiduo vitae discrimine assidua opus est oratione, id est, perpetua adhaesione nos cum vno aristissimc copulante. Haec igitur illa or tio est, quam perpetuam nobis sacra scriptura esse vult: caque precum vocalium v
rissima est anima, citra quam illae mortuae sunt & ad nihil emcaces. Nihil hic opus est scholasticis distinctionibus; propterea quod nomenclator in fixa adhaesione, qua pressissime nos ipsi uni coniungimus ad tentationum procellas cultandas,totam voluerit esse o Mis . . orationis naturam, nihil sollicitus verbane sequerentur an non hanc mentis copulatio- nem . Eo modo Anna quondam orauit, labris de lingua quiescentibus: eo modo semper orare debemus, ne inuemus in tentationem, cuius periculum perpetuo capitibus
429쪽
nostris impedit. Nemo excludit verba sied ea ut pauca sint Cliristus praecepit ciniis inm. nitis nec verius quicqua esse potest, nec certius ad salute quod unum mihi catis esto ad omnes morosorum hominu impetus amoliendos. Si D. Paullo contetiolae disputationes non placueriit, multo minus inibi placeri: debent, qui non generatim de tota in ubi uer sum tradio religione sed de primis lutaxat rudimetis, et is anali habetis in primo cru ditioni, limineas rinonis nostri opifice propolitis ad ediscendii. iram igitur absurduit
citer,cum rudi hac infantia graues inire contentiones tam ineptia que l. lucrit, me mul tis hic vexare controuersiis,quae in Theologoru cathedris de subselliis validis frequenti flateribus agitatur. Per me cui l. liberia esto,ut silio more de arbitrio oro ac do tota plecticiscaritate pro eo ac visu ni fuerit, sentiat: interim Loc mihi concellum velim, ut quia verbsi nostras, quo orare designamus de natura litterarii & structurae artificio significet O ati in oti 5ciotundis verbis imi pliciter e platii: Sed dicet aliquis Cum tu ita adlia tione ora μ λ tionis vim colloces aiiod erit discrimen inter diuina in de oratione:Quicniba Dexio laudant,arctissime se Deo iungunt atque adeo illud faciunt quo nullii Opus est praestan istis. Di ti, orationem in adhaelio nequidEversari,sed non quavis:sed illa cuius finis essetcb id est fluctuu quibus pullamur recessus: Addidimus ite omne oratione ad hoc tendere ut aliquid ab eo quem oramus cons luamur, quod necdu certum atq. securii habe
iniis quod in Dib denotatur. Nam si a tentationu procelli, in aeterita tranquillitate secti ii versaremur Deu non oraremus, ut undae tentationsi diabolicam a nobi ire dant sed
eo metu iam toti liberati, Deu de bene ictas acceptis laudaremus oratiis igitur indigena. iii in s in periculo adhuc constituti tota findata in firma fide δί spe,qua credimus desperamus, ei que oramus di potestatem esse de voluntate nos liberandi a periculis de ma lis quibus obsidemur. Alaudae igitur caput fidei baculo addit d. quem Canophi manibus tenere in AEgyptiaca tabula videmus, que ad orationem pertinet atq. ad laude diuina, at . ideirco recti illime fidei scipioni veluti sulcro 3c fundamento tuo im positu cernitur. mare Quid ρ iubii in ii ac vitai in alis adhuc obnoxia orare non postumus, nisi laus praecedat: eo ,-z. quod credere debeas exum alcissimu esse Sc unicii, a quia tota tua salus depellet, quem vis i. orare,dc te fateri nihil priorsus virium habere' Hoc autem quid aliud est,quam laudarer Cimbrica certe vox dos docet excellam aeternitatis eleuationc laudem ess . Atqui dum in orando fide id est Eoos habes,Eos praecessctit necesse est,uti ante demonstratu Quicquisergo odiat, Deir laudat 5 extollit:quod in lauti clarissimo videtur:quod verbii extremam nostram humilitate cum suprema Dei sublimitate confert, qua in re summa laus coiit in tur. lam non altu laudare nomenclator noster iubet quam qui α ij se plenus est, dc nos plenos redderc potest. Hac igitur spe Deu oramus quod fidamus, eu nos plena donatu ni esse selicitate. Sed hcc in Eos de sol dusta sunt. Qui ergo iubet ut semper Oremus,
iubet etiam ut semper laudemus:&quadiu in hac vita malis obnoxia versamur,tota laus m. . nostra ad oratione refertur: si non aperto, at saltu per tacitam consecutione. Summatam
igitur Cimbrica oratio in fide se spe standata tum cessabit, dum fundamenta ipsius ces
sabunt: Laus vero semper permanebit,uti in ipsa caritate fundata te plena onantu bon rum in coquem sectra iam maloium supi a omnia extollit. Quemadmodum enim Tuqiram Eoo vetustius est i ita etiam Tos manebit dum Eoos cellabit :& quia oratio fidei sulcro sustinetur,ea quidem quam nomenclator noster sua voce designauit necessario fide cessante cessabit: de tum in puram laudem omnis adhaesio transibit, quia nullus amplius metus erit aut frui bium aut procellarum . Neque tum a laudae caput fidei baculo amplius sustinebitur, sed ipso tuo cono cum ipso Vno perpetuo haerebit, nec ulla vi inde poterit avelli. Atqui illud est quod semper poli alias odas terve quateriae voce in lonium protracta repetat Tu nu di dicis id est, Hiernitas aeteriaitas aeternatas: hac tua pinome demonstrans, ad hoc omnes suas Orationes Z laudes micrri, ut tandem cum ipsa aeternitate coniunnitur. Qubd si verbum nostras, quo Cano deno atur, an partos as solueris: mox inueneris, omnem cantum referri opollere ad cum a quo omnia d
pendent. Quid enim aliud est Silige quam vehemens motus ad ipsum I irrce; id est, ad
Deum e cuius potestate totam rerum uniuersitatem suspensam cile non Christiani tat tu in , sed Homerus etiam confitetur.
430쪽
. V M i A M paedagogus Canopum suum sue bonae spei discipulum
ad vitam aeternam incitasset, atque eius exordium orationem esset docuisset: contentaneum erat rationi, ut pucro necdum docto quil preces cssent concipiendae, dc quid Deus esset orandus, ipsemet or ' tionis formulam praescriberet, ac Spiritum sanctum super discipulo suo inuocaret. Primum igitur Spiritum sanctum alloquitur in nu- -- .i mero plurium, ut tertiam in Deo uno personam siue hvpostasti Oollenderet.ac in Spiritu sancto simul Filium Se Patrem sese compellare demonstraret. Numerum autem hunc aptissime per pronomen ex prestit, cuius eli proprium personarum ostendere discrimen. Sic in sacris litteris legimus: Faciamus hominem ausimia tudinem noliram, de alia ad eandem personarum distinctionem referenda : quae omnia reserte nihil opus cit, cum sint omnibus notissima. Porro ut essentiae ostenderet unitatem. adiecit epitheton numeri singularis. 1 uel enim idem est quod reuelo siue reuela. mα Mirifica igitur est constructio qua dici videtur, Vos reuela. Verum s Dei in compositione nominis loco ponitur, pro eo quod reuelat, ut caelum nil dicimus, eo quod altus ist reuelatori nec altus tantum reuelator, sed multo magis ipsius alti reuelator. Nec vocis artificium in hac sola gemina notatione cernitur, sed eadem etiam intelligimus, caelum ipsius nobis capitis facere reuelationem , ceu Detinet diceretur. Quemadmodum ergo calum altum alti capitis reuelatorem optime interpreteris; ita Oiniti rectissime vertas, Vos reuelator. In diuinis tamen actus ipse propria quadam ratione suum sibi locum vindicat, ut apud Mosem: Ut misit me. Eodem modo non citra mysterium his
loco dicere queas,Vos reuela, id est, Vos, cui praecipue dicere debeo, Reuela. In diuinis enim sententiae potior est ratio quim Grammaticae constructionis. Dum enim Reii Ia dico, votum meum actu exprimo, de quid in praesentia seri cupiam, in ipsa salutatio ne declaro. Reuelator esse potest quisquam qui non reuelat in praesentia: quo fit, ut maior sit sententiae essicacitas si Spiritum sanctum sic alloquar: Vos reuela . quam si dicam: Vos reuelator. mel reuelare desiignat de natura litterarum, eo quod ptima huius vocis littera talis sit, ut de ea Terentianus cantet, Mugit ιntus ore. Ei autem idem est, dum vi verbum usurpatur, quod in altum tollo. Quamobrem is qui quod occultum est in sublime tollit, facit vi quod ante delitescebat , omnium oculis exponatur. Haec vox conuersa contrarium denotat, vi suo poli loco declarabo. Proptium autem Spiritus sancti attributum esse ipsum reuelare , unum est eorum viri in ...
quibus nihil est clarius. Hic locutus est per prophetas, hic in virginem Mariam descendit . de salutem mundi Iesum Christum ex utero vii sinis reuelauit, hic Ioanni in V utero Christi praetentiam reuelauit, hic Simeoni praesentem Christum ostendit. hie in forma columbae in Christum descendes adspectabili signo, addita etiam clara Patris voce D. Ioanni Christum demonstrauit: hic est ille quem Christus pollicitus est ventu rum post adscensum situm, & docturum omnia discipulos ,& cum cis mansurum in
aeternum. Summatim, hic et omnium diuinorum reuelator: quem idcirco praeceptor se salutat, ut una votum suum aperiat dicens: Vos reuela. In nomine inlittero, quo sermonis nostri architectus Deum nuncupauit, aper Iissima est cum trium personarum rinu. .
distinctio, tum haec Spiritus sancti dignitas. Pater enim Got est : qua voce simpliciter m 'misismum vocamus. Ab hoc ichnaea conuersione Filius procedit. QM enim eodem tempore pronunciatum ductorem deductum significat: Filius enim omnia Θ Patris abyssis a. 'ducebat , de patris dono omnem habet de in caelis & in terris ducendi potestatem. οφ unde uenerua siue Minerua nominatur. Et Tog quidem a Got simplici fit conuersio ne, ut Filium a Patre solo gigni intelligas. Verum Coota a Got dum pro dit, vocalis duplex tempus adsumst, cum in Got oc Qta unum tempus esset: quo nimirum cerne retur de temporis analogia, Spiritum sanctum a duabus personis procedere, a Patre vi- . delicet M Filio, atque inde longa vocalis vitiusque periona aeternitatem coniunxit, lit-