장음표시 사용
491쪽
Mem ulterius adlime prospexisse Alphabetarium trianilium. Quoniam enim sic huius
liticiae nomen protulit, ut geminam vocem ex una fixerit, de duas eisilem litteris&emdem tua pore constantes coniunxerit, prorsam videlicet ac versam; in mentem venit. non unam simplicem rationem in vocis itidem simulacro latere . ut enim copi talus sempereti sermonis nostri nomenclator. non tam litteris, quarum est parcissimus, qua uirationibus cotum quae fabricatur vocabulorum; non potui non in animum inducor ἰα mihi ipsi perstradere geminam rationem occultatim eius litterae figura,cuiu omen geminam, prorsam S versam nimirum , vocem complecteretur. Remandemus et g
de rominemus id quod demit dictu est fortassis enim in hoc vocabulo adhuc lateat mysterium . quod necdum sit ex adytis productum in lucem . Dixi duplex tempus in rem processum a duabus personis denotare: quarum prior voca bulnii in posterior vocabulis significaretur. Hic nunc video duarum personarum nomina coniuncta esse, ubi me tui aperte habemus. Ex eo in mentem venit duabus his vocibus tertiam indicari, quae tertiae personae conueniret. Quamobrem diligentius inspicienti occurrit, ex ille Mimmii fieri necessario, si voces non diuisas, sed coniunctas esse velis. Nam ut ex me gi-- .gniturnia per conuersionem simplicem; ita si rursus conuellas in me geminam ha bebis conuer lionem, de idcirco geminum tempus in geminata vocali necessario existeti at acie ea ratione Filium ad Patrem reflexeris, de significaueris nu-e, quod est Adiuuantis viiii in. Porto ex hac Filii ad Patrem conuersione amor procedit, per quem omnia
bona rebus creatis communicantur de largissime effunduntur. Verum ut ex me evna vox fiat, personae tertiae index , tertia conuersione viatis, M in ea ex gemina vocali Mgemino tempore unam vocalem & unum tempus longum facias. oe ita inu exiliet.
procedens a Patre dc Filio sese quodam modo osculatis, ut dum dicimus, Pax se itisti. μ λ . ita Q. M sor. id est, Filius, qui pacificator est, dc Pater iustitiam in Filio suo exercens, mutuo osculo se complexi sunt, equo Spiritus sanctus ad Ecclesiam Christis poli.
sun deicendit, ut eam perpetuo amoris vinculo contineret, ac perpetuis donis in eam
quotidie effusis, de aleret de ornaret. Eodem modo dum Filius ad Patrem inflectit ut laevinosculatur, ex Patre de Filio confestim Amor exsilit, veluti Spiritus ex viritisque olo procedens, aeternum duarum personarum inter se glutinum. Per hunc spiritum omnium bonorum Patris de Fili, fit communicatio,quia in osculo ad Spiritus ab utriusque ore coniunctione de conglutinatione prima cernitur communionis ideat de idcirco hiespiritus serebatur super aquas, ut nimirum iis Patris Sc Filii de suam i plius qui unus cum illis eli, persectionem communicaret,atque vitam infunderet. Hic igitur et ni videmi s. dum aquas de estusionis persectionem audimus. Prior quidem estutio est, ut de ip e cisi fundens, quae designatur in Mose per, serebatur: quo lata extensio dcnotatur, quae mox aquas ei fudit 3c aquis vitam indidit. Neque enim aquae siue materia ante eiat quatri Spiritus scireturi ita prius spiritus serebatur, de extemplo actuae sunt effusae, de iis vita infula eadem latione. Et ni itaque sundentis est vocabulum, hac qua dixi ratione a me
α mi per geminam conuersionem dc osculationem dc conglutinationem procodcias. Sed mirum ni huius vocis tam plenae arcanorum aliqua apud antiquissimos mortalcs vim 'κε exilent vestigia. cium videamus ad lysam usuue plebem hactenus apud nos ab ea voca bula derivati. Habemus enim trina flumen, habemus inrur vas aquatium, habemus Fe e te. nauis minoris genus quod itiner vocatur, ceu vas sit ad aquas dumtaxat effundendas
idoneum, dum holcadibus de maximis nauigiis comparatur. Iam aberin pro fundo praeteritum imperfectum m set vocali longa; sicut a Drui fit manI de amni fit man. Vnde communi nominum a verbis derivandorum formula am apud nos pro vase magno x ponitur, quadringentas libras continente: cuius usus est, ut viiii vel cercuitiae , quibus proprie destinatur, largam nobis copiam effundat. Videndum itaque apud privos ecquae huius vocis reliquiae reperiantur. Primum igitur de India cogitemus, ubi ante diluuium Sethini habitarunt. Hic dispicientibus quid nam id sit quod tam multa, tam triri
ampla, tam copiosa flumina cisundat, mox occurret mons maximus Si altissinuis longo
tractu de infinita montium propagine Indiam a Scythia distinguens: ad quem necessi rid iis ei it veniendum qui fluminum ingentium 3e plurimorum origines volent videre. Clim igitur nullus mons vel plura vel maiora flumina effundat, vel qua latuis omnia undique inundent , ut iis liquet qui Indiae dcscriptionem apud idoneos auctores cognorunt,
492쪽
log HI E KOC et Ym M vc o R v Mni me, verisimile est,nomen ei illud obtigisse , quo haec tam insignis eius dos notaretur. Erat enim in mono maiorum, vzquoad possent nomina rebus darent, non tantum naturae conuenietitistima, sed etiam bona ii austa ac felicia . Quomodo igitur hune montem vocarunt Hac in re nihil est vel controuersita vel dubi). Nam uno ore omnes de Graeci Λ: Latini Iniatim nuncupant,&ab omni memoria nuncuparunt, quod cl/cias cli, quam ut tint iciti monia sigillatina citanda. Quid ergo Imatis signifieat Hio Graeci S: Latini de Hebrai conticescenti & si quid dicerent, non essent audiendi . quod Indostv thica nostra demonstratini, linguam illas in locis principio viguisse eandeciam lingua lanigenarum Sc Cimmeriorum, quam nos hactenus vernaculam liabe mus. Imaus ergo et miniit nomen accepit vocabulo nostrati, quo venerabilis estin dendi antiquitas d matur. Tut enim nobis vetus significat, de consequenter id quod est venerandum: Sic diu pro Deo dicimus, siue antiquo dierum , ut Daniel Patrem cauiti qua de re ait Tau. Sic raut cum vocamns quem Homerus xkρυκα, Latini ca duceatorem vocant. Hic cnim communiter & amicis hostibus venerandus eth aiiod no tacitrati ianit, .voce significariir, sed apud omnes gentes semper suit obseruatum. Hinc Cato dixit Caduceatori neminem nocere. Mulit ergo fuser est iuxta antiquus.1 . t cum ipsa terra cicatus ac Venerandus, propter aquatum quas largitur copiam. E au frae . . tem in i frequenter transire infinitis possem exemplis docere. Sic enclim nostrati Lilia Latinii ex Cirrit Iris, de alia similiter cx aliis fecerunt. Neque vero id in commi ra. tione tantum vociabulorum ex una linguam aliam fit, sed in eadem etiam lingua no strati multa sino distriminc per I dc E cfierimus, vel hui/α vel is, & alia. Exem aut igitur imaus Latina,& Imaos Graeca terminatione factu iri, abulum, montis Indiam & Scythiam diuidentis naturam pulcerrime δε fausti: I med pingit. Ex hoe nobis montis nominevet ullae Latinorum vocis origo declarabitur hactenus, perinde atque pleraeque omitos, ignorata. Imber quid significet clim cuivis Latinorum petiri uita est, tum Appulgius optime .l finiuit, aiens in lib. De mundo Pimbrem agmen esseaquarum , largius ex concretis cffusii in nubibus. Cernis lite effusionis largitatem: quam verbo mu dixi notari. Imbet igitur nobis emi iure diceretur. adix aetis costituti, est. S: bonae de malae δ: mediae comunis: quo fit, ut i aure sit constitutio largat aquai si effusionis. Graeci ex Qe fecerunt O,5ccx imber Omber ος,& syncopios Ombros. Dum vetuitae nostrae vocis vestigia canina quadam Ligacitate sectari laboro, en ex inopinato Graecorum ἱμονιαν se naribus obiecit , tetro suo odore longe late i. acrum corrumporis Hoc enim verbu sic interpretatiir,ut dicat idem esse quod is quod si cum ἐμε ν coniunxerint, digna litibus, aut tyrannis potius parauerint coenam. Relicto igitur illis quibus optamus hoc epulo, in quo liberalis est condimentorum cffusio, nos clausis naribus ad alia properemus. Cum nemo effundere possi quod no prius hauserit. Graeci Iui pro haurire posueriint. Verum si rem examines, non tam in haurienda aqua sco; si suum collocabant,quam in aqua ad necessarios usus affundenda. ἰμαν igitur haurire dicitur, a fine suo qui consistit in effusione. Hinc ἱμαον carmen, quod aquam e puteis haurientes canebant; cuius meminit Callimachus: ασπει--nς ανγρ ζ τοὶς ἰρι-ον. Instiὼ aute funis quo aqua attrahebatur. vides ne nunc me extrina voce nostrati non vana sis innia finxisse.& ἰμαν clate testati quid sit initi atque adeo hinc intelligi, hoc verbum Spiritui fincto proprie conuenire: eo quod a Patre de Filio hauriat quod ipse deinde largis imbribus effundat Et in his quidem vocibus E in I versum videmus. Ceterum quia E longum non raro etiam in A transit, animaduerti de hac via ab init voces ad Graecos venisse, in quibus ipsius emur clara vestigia cernuntur. A a s cnim aquaeductus est, de canalis per quem aqua copiosa funditur. Homerus canales quibus prata, a busta&horti irrigamur Amaras vocavit, Virgilius rivos dixit. Aperti enim copiosam aquam tundunt: quia ex altioribus locis deducuntur:
493쪽
Xο- O ci. φθασει δέ oc'τὶν αγνῶ. ' Placuit hos Homeri versus recitare , ut et fusionis vis in amaris cerneretur. Eustathius nominis propriam signi ficationem de originem ignorans , de vocis ratione nihil sani coniectat, de ipsam Homeri comparationem iere cotemnit quod Xanthum cxundantem & omnia secum rapientem Amatae contulisset. Nos in Amara es susionis aquarum vim magnam agnoscimus, de nostrum emur expressiim videmus i dc Homero gratias agimus de tam illustii Amarae mentione. Est igitur Amara quiuis canalis aquae sun. An quia.dendae idoneus. unde re cst aquas per canales derivate. Hinc apud Thcophrastum pro αson ον υδωρ ,ακ ornύρν legendum est, quod Gara non bene scaturientem
aquam vertit. Neque enim palmis singulis singulos tontes queas adhibere , c quibus aquae scaturiant: verum hoc vult, palmas impis gaudere aqua per canales derivata quam aqua pluuia. eo nimirum quod ea quae derivatur,continuo fluat, aut saltem qu tim aperitur , de radicibus humorem adfert iam Sole calciacium & paulatim imbibendum : pluuiae vero astatim ei scindatur,& mox rursus cessent,praesertim in Syria. Quod vero de aquis per canales derivatis agat, liquet cx eo, quod dicat in Syria Aulonem esse sive vallem longissimam, quam ad rubrum usque mare dicant pertinere, in ca palmarum felicissimum esse prouent uni : qu.i ex re intelligitur, derivatis aquis de assiduis R. bis. a, palmas gaudere, non imbribus affatim effutis. Mirum enim cii, de sitienti solo gaude. re, semper tamen bibere velle. Sed hae Amarae diutius nobis non sequendae niti aqua. I 'ria potorcs fieri velimus. Satius sucrit ad Iru redire.vas quod vinum liberalitercisundit. Huius enim ductu meliores fuci imus poetae de aptiorcs ad Orphicas fabulas intelligendas. Quid agos Vix Amae vinariae sensi Murem cuin ecce subito obuiam sese sert nympha omnium,ut milii visa est, formosissima. Subi isto attonitus. Illa hilari vultu & blandis verbis bono animo ei se iubet; se adesse ut mecu in Imaeon canat, meamque de rem sententiam testificatione sua de auctoritate confirmet. Hic ego velut c somno experrectus, fas ne est, inquam, scire quaenam iis, de qui voceris'dilanilial morata, se nymphameam esse dixit quam poetae Amaltheam vocarunt. Tum ego oculis iraOdoad spe iandu . intentis subito conspicio magnum cornu, verumque cise agnosco quod . aiebat. Quid ergo illa me docuerit, iam iam exponi. Nomen in primis suum ita interpretata est, urnihil aliud significet. quam omni temporc sund wm , adiicias cx Eui praeterito im pem
secto ipsius triri factum esse: de hanc quidem sibi cum Ama, vase ad potum liomini liberaliter ei fundendum comparato, esse cognationem. Totum aut in nomen in tres
partes solui, ut sit Avi-al-u id est, sendebam omni temporci Nec mu u videli debere, ii μ λ Graeci Ei vocale longam per ei diplithongum scripserint.& adspirationem addiderint: 'adem enim Se in aliis cos secisse de in equenter multo turpius voces corrupisse,constat. Agnovi igitur ego mox ai pro imporc ; quod adstito Tati, Tit etiam vocatur; a Ti, . , quod est celeriter de sestinanter eo, derivata: quia nimirum tempus numquam cosset ς a culcri sito progressit. Agnoui praetcrea ab eo tam nostro verbo Tig Graecos θείω vel θiu a. fecisse pro curro siue cleriter eo; atquc idcirco nihil mirari nos debere, sic eti&, in πιν μή orRinaltheias nomine iactum videamus. Vidcosanc clarissimam hanc esse interpretatio. ''nem de caelem n ynapha dignissimam. Interroganti porro cur ita nominaretur, i spon- A litia.dit perquam i nigno, se nihil abs.l esse quam gratiam canini Spiritus omni tempore '/. ' ira sua ubertimi iliundentem. D.clam autona se Iouis nutricem, non quod louem nultu siet: sed quod nutriendi, hominibus & creatis omnibus a love sit praesecta. Se enim in magoa l, uri, domo, id est, in toto mundolias habere partes,ut omnibus rebus .c, c atis vitas si Pedisci alimenta,&eas pro sua quaique portione ve ici atque susteniet. Cornu autum tibi pro sym bolo dcini igni dari, propterea quod omnia sua alimen c. H. iata eius sint natura . ut Omnium vitam ad cornuum tormam accommodent, quae e lato: princi . io tu cu Pidc in t Inantur. Esse enam cornua naturalia quaedam meta utimu
jacta Se idi laco n en non a natura sua, sed de symboli ratione ac pisse. Dormenim domi. Di, o in comi Cnitur, quo altae originis finis denotatur: quae ctymologia nihil ad corani ta animalia, qua omnia Lorci xjunt, non altae originis. Nos ergo cornibus mone Hur, ut e capite nostro cornua crescant id cit,ut altarii nostra originem ad ipsum Vnum ritu metarum sniamus. Miranda sunt id genus vocabula quae in ivmboli, potitus ratio
494쪽
ea quoque intelligi posse, verum ratione non tam luculenta. Qua inuis enim he o m &hncoptos I opilic queas uiterpretari, ut cornu altae originis finis di iiii quia capi , quod alta origo propter sensuum scdem merito dic t postit, in cornua finiatur, ea tamen
ratio nec in lignem liabet ullam conliderationis utilitatem , nec usum cornuum exponit. Videamus igitur quo nos vocet cornuum nomine sermonis nolit i architectus. dusii
altae originis finem ipsi a cornu designat. Spectat haec inquisitio proprie ad ipsius Lamet' - .. - figuram, quam dixi ob similitudinem a quibusdam cornu vocari: de idcirco ex ii, ja de Tutulo de Cyrtalia dicta sunt, tota hac etymologia peti debet. Mentis enim nostrae:
quae alta nobis origo est. supremus scopus est, ut e corpore nostro belluino sursum ten dat ad ipsum Vnum non secus atque meta 5 cornu demonstrat: de tanto magis coniim quod in eo praeter metae formam alia adhuc admonitio designetur. lndicatur eni in nos non aliud quam pecudes este, dum in teircnis hisce turremus . Monemur itaque ut mens nostra, quae alta origo cs , c terrena de vcterina emergat natura, de eam 'i eliit cornu perrumpat,& supprius ad unum ad icendat. Quod si fecerit, illud consequetur ut quemadmodum taurus vel clephas vcl rhinoceros vel monoceros cornu sele mi nit de defendit aduersus hostes suos , ita Sc ipsa contra omnes aduersi ites cornu suo stabc. καρ . s. tucatur. Verum haec ex Apice Petramur. In sacris litteris cornu sicquenter pio elata de 'i' superba potentia usurpatur: non illud quidem de nomine quod cxponimus, sed de eornuum in biviis frequenti viii. Cum enim brutorum arma sint, atque iis furio opii. ent, pulcci rina a translatii, cst, dum pro intcntia rationis experte ponuntur. Alia iit; ius ratione considerata, lullam iusti hominis sortitudinem rccie lignificatri: quia indeli mu cet is sese defendit cono mentis tuae, quo no*ine incra vocatur, ob id quod sori: lima scssularium, ut in Litera Ales declaro. Verum liaec parum faciunt ad copiae cornu. itio Amalthea doni sita largitur. Consideremus ergo corna ut altae originis finem tigili scande vituri iis videamus , quarum rerum subsidio dc copia ad cum potu nite phillimus. Sic enim omnibus discussis de cxploratis hominis facultatibus,tandem deprehendemus . nihil nobis esse iii omnislomcllico iiii frumcirio, nil ni in omni rerum copi a. mini de
iturae vel in cor potas vel in animi bonis, quod nos ad finem illum perduceie possit quem c mu de moniliat, niti nobis gratia Spiritus sancti ai fulgeat, & dona sita nobis si nil in. Deinde anima literi annis, quacumque a Deo dciccndunt.ab Vno ad pluta disti in Mimque eo modo metam xcl cornu constitui, cuius apex ipse Deus iit, do ipsi im vium teliquum vero pyramidis corpus omnes res crotas comprehcndat, ab uno recto nul merorum ordine procedentes. Haec cnim regia dcibia est, per quam omnia Spiritius
sancti dona funduntur: quae cum nulla alia forma melius exprimi possit, quam recto cornu, quale est Ria inocerotis, δc eorum quae proxilvcaccedunt ad Lanc sotinam i inbiynabolicas rationcs supputauit quis quis primus dixit,r Spiritum sanctum largo cottiumunera sua profundere. Quod enim vas inuenias, quod notius, proin ptius de corninu nius apud primos mortales ruri intra greges S armenta mentes fucrit , quana coitii HVltro citatu citra impensas, citra manus pretium, citra laborem, citra artificium Ilipi siluabaqr: de vas erat alioqui ad hau tendum, cisundendum, potandumque valde ido- . . neu ini&Omi liquoris capax, ut vel sitientissimo homini liberalissime satisfacere posset.' ν, P incipio igitur nullum fuit poculum frequentius, nullum vas communius. Eo lac pue ris, aqua α s b.iria maioribus dabatur. Nec alio vasculo ad oleum fundendum utebat tur. Comibus semina conseruabant, certis cornibus minoribus semina iaciebant . I. inici: agnis ci vitulis a matre abreptis lacu cori tibias fi gendum dabant. Summatim,eornrii inunium vasorum locum habebat o Tribus igitur maxime rationibus, ut alias omitta mus; coctis omnibus 'alis excellentius haberi de t. quod de antiquissi inum sit oin
nium & quod ab optimo de maximo artifice factuiuiit ad optimam M persecti a main id cam: de praeterea quod formai sua nos commoti fici it inlisionis donorum S uitiis
495쪽
L BER x r i r. i o velit peruenire, eandem viam sequatur necesse est, qua mundus a Deo essiuxit. ut e go dona a metae culmine descendunt: ita nobis ad nactae culmen cit adscendendum. Sed li. cl.ira ex iis quae ante dixi. Ex his modo quiuis perspicere possit, qua de caussa cornu apud veteres in magna semper fuerit veneratione. Altare Mosis quatuor cornua μ' P in singulis angulis singula habebat, xt intelligeremus sacrificium de altare totum cis T i. s. spectare, ut tandem tetragona & persecta vita ad quatuor mundi cardines a Spiritu san- M. cio diffunderetur. Fueritat sane aliae quoque horum cornuum caussae at haec una saltem est non ex infimis, ad propositu hoc meum maxime quadrans. Quod ii clarius cciti ul-quenouisse velis, cornu ad donorum Spiritus sancti cimilioneiar portinere,in memoriam
reuoca cornua unguentorum in tabernaculis seruari consecta. Vngebantur sacerdotes, I nctis in se.
ungebantur Reges. Vnguent una dei uxit in barbam Aaron de fimbrias vestimenti elu,. V- Vnctus est Saul, uncti sunt cetcti Roges: de inter eos Dauid i quem ut Samuel ungeret Deus iubens dixit: Imple cornu tuum oleo se veni, o mittam te ad Isai Bethlehemiten. prauidi enim in filias eius mihi Rerem. Obtemperans Samuel, Dauidcin ab ovibus,quas custodiebat, vocatum unxit Olco de cornu citus . Quid autem unctio haec,& oleum de cornu effusum signiscarit, docebit nos ille idem qui ut unctio fieret Moysi praecepit. Hie enim post alia sic Molem alloquitur: Et a sumpto, inquit, unctionis oleo, unges taberraculum cum vasis suis, et i sociis cetur altare holocausti se omnra vasa eius. Labrum eam bast sua omnia uni Doris ole' consecreabis , et isset sancta anctorum . . plicabί uec aran or Ilios eius ad fores tabernaculi testimoni, , ct totos aqua, indues sanctu vesti, bus, ut ministrent mihi; se unictio eorum in sacer otium sempiternum proficiat. Quis hic iωλωίου -- non cernit, oleo gratiam Spiritus sarncti denotari. quae sola sanctum facere de consectare g potest Quod enim in lege promistionis per signum cst indicatum , id in noua lege rei. psaeli completum . Hinc in Cluillum bapti autum Spiritus sanctus .lcscendit, qui per μ' oleum fuerat quondam designatus. Vnctii, igitur Christianorum tum perficitur, cum accipitur Spiritus sanctus ac cius gratia : dc olco O: es sacerdotes constituti utur, iuxta illud D. Petri: Vos autem, inquit, em coaμμ, regale saccrdotium, gens in D. populus
acquisitionπ: ut virtutes annuntietis eius qui de tentaris et os vocavit in a mirabile lumen
suam. Audiamus eundcm Ioclis vaticinium recitantem, Sc Christianis omnibus applicantem. Non rabim, inquit, sicut vos in impatis, hi ebri' sunt, cum si hora drei tertia, sed hoc ent quoddictam es per prophetam Ioeti. Et erat in noui simu diebus,dicit Dominus effundum de piritu meo puper omNem carnem: o prophetabuntφιν vestri or iis vestra, oritiis nes vestri et i nci et iactant, or seniorei vestri somnia hommaboni. Et quidom superferuos meos es super ancistas meas in diosus illas e undamis Spiritu meo, dcc. Videmus modo quis ipsius cornu in sacris fuerit usus, de quid oleo significarctur: e quibus luce clatius illud fit quod dixi, Cornu est itionem gratiae Spiritus sancti denotat te: quae finis
est de persectio altae nostrae originis. Sed longius trahor necessaria rerum consecutione. Posito igitur hoc assertionis inca' argumento, perspicua crunt reliqua. Si cnim Cornu seneratini donorum Spiritus sancti habebat significationem , non mirum est, baccho rari a , siue Nocho cornu tributum a vcictibus suisse. An notarunt non pauci, de inter alios AS lianus in varia iustoria, fluminibus clari limis quibusque cornua adscribi si terReamque ces... sis. suam obseruationcm multis exaggerant cxemplis : sed interim quae caussa huius suerit - fgmenti prorsiis ignorare se ostendunt, dum vel de mugitu, vel de cornuum de fluuio - nim curuat uia, et de ostiis nescio quae sibi somnia comminiscuntur: quae qui volet, ex Strabone, ex Dion vlio, ex aliis cognosseat; me certe piget ea recordari, nedum referrei
tam sunt vel peue inopia, vel adiunctis fabellis plus quam anilibus absurda . Alius de
Hammonis concubina, alius de Acheloi cornu ab Hercule defracto: Sc. quod intolerabilius. idem alias aliter de eadem re nugatur Id tamen ex omnibus colligas, fluuiorum cornua ad copiam dc ubertatem maxime sui si e reserenda. Nos ergo partim de sacris litteris, partim de cornu ipsius de Ainalilaeae etymologia, partim de sorma de prisco ipsius apud Sethinos usu pro certissimo tenemus, fluuiorum cornua non aliud apud riscos illos religionis magiitros denotalle, quam benignam Sc largam spiritus per totam rerum naturam meantis ci sutionem: qua in er cetera illa dona, quibus homines beat, flumina etiam maxima e celiis δc auiis saxorum molibus ad vitae humanae commoditates, haud secus ac Amaras quasdam ad paraditos irrigandos, deriuauit. Cornua itaque gratam S S a dumtaxat
496쪽
dumtaxat benescij accepti consessionem habebant, ac profusam 5e incredibilem d notum Spiritus s iacti largitatem in memoriam vocabant Quando igitur huc in odo denominum & rcrum &sacrorum rituum siue cognatione siue magia ventum non
poteli cuiquam amplius obscurum esse , quid tibi velit cornu copiae siue Amaltheas tanto consensita ab omni antiquitate celebratum. Quid enim aliud significasse dicemus, quam at i lucratcm omnium rerum copiam e cornu Spiritus sancti profundi, cuius pratiam omni t cmpore, Omnibus rebus praesentem δί numquam a larga cffusione cellanatem, Amaltheam de prisco sermone veteres nominarunt O bcatos nos, quibus lia cAmalth a reuelauiti O beatiores, si nos oleum e cornu profluens sacerdotes Christa consecrarit: O beatissmos, si regale hoc sacerdotium seni et datum nobis fecerit sempiternum' verumenimuero dicet quis: bene tu quidem fabulae rationes explicas, si tibi concedamus, Amaltheam apud veteres nympham habitam suisse: at sunt non pauci qui capram hoc nomine intelligunt, cuius lacte Iupiter in Creta sit nutritus. Meliora qtiaeso quisquis cs. Titiae me omnium fabularum rarioncs rcddere posse crudis 3 Atqui pleraeque sunt ab antiquitate ita detortae, ut nihil prorsus habeant cum ulla veritate cognationis. Non grauabor tamen de hac de re id in medium proscrre, quod vidco rerum consequentiam propemodum postulare. Flumina cx altillimis montium verticibus perpetuo gelu de nimbus horrentibus ad valles Sc campos velut Amaras ad hortorum irrigationem profundi, dciis agrorum secunditatem potissimi ina deberi, prisci illi fabu- larum textCres conspicati, finxerunt cornu Amaltheae nymphae caprae cornu fuisse Qualis autem ea suerit capra, cuius lacte lupiter mortales nutrit, ex Capricorni ligno intelliges. In eo enim prior corporis pars caprillam habens figuram, Capricornum de-cM . Mis, signat, animal sium mis&algidii limis montium vcrticibus pcrpetuo gaudens. Nullum s m igitui symbolum aptius ad si igidissima illa cacumina perenni glacie de niue iccta deno- '. tali latii ueni.is, qualia ii illud. imal depinxeris quod ab illis numquam discedit. Adde nunc longis lima cornua . δί ca sere recta in caelum altissime sublata : altissime, inquam, tum obnatiuam longitudinem si iam tum ob locorum in quibus degunt subli initatem. His enim, ut altillimis omnium, altis limum Spiritus sancti cornu non male designaris. Et quia deinde codem cornu summi montium vertices denotantur, de ex iis primi sine de alti si ini fluminum maximorum ortus; si non conspicui, at saltem occulti, quibus
prosus a Spiriciis sancti largitas significatur: quid, quaesi,, aptius vel dici possit vel cogitari, quam si cornu, quo Amalthea maxima munerum diuinorum flumina ex alto in temris effundit, dicatur .Egoceiotis esse Nam de hac tessera simul ipsius diuini cornu sub- . limitas. simul piosust eius copia intelligetur, dum vidclicci nos ducet ad summas illas rigentis crystalli rupes, e quibus copiositimae aquae magno & praecipiti impetu ad terras
c. isis amat irrigandas effunduntur. Porro dum paullatim nos fabula trahit, tandem eli adicendimus, ut ipsis altissimos montium vertices nihil aliud quam terrae cornua cile cernat miis Clim igitur ex his flumina &riui: ex istis rursus laeta camporum tertilitas & largi sis ima frugum omnium copia promanet: quis vetabit,quo mimis dicamus, omnium fri dimini ubertatem e cornibus effundi illis quidem cornibus, quae cornibus 2Egoci rotis rectissime denotentur Z Nunc igitur si recte supputes omnium rerum ordinem,& quae dixi ad diuinam maiestatem transscras , an non mox vel inuito in mentem veniet, liaee omnia eius dona esse, qui ferebatur super aquas dum mundus crearetur:&idcirco vel cornutam hanc montium altitudinem ipsius cornu esse quo terras fecundat, vel saltem criti ionis, qua dona. sua largitur, habere significationem. Caete in . . .. . rum non dessent civit Copiae cornu ab Acheloi capite refractum dicant ,idque tandemtiae, his A ab Acheloo suisse redemtum , dato cornu Amaltheae. Mira eslδ scura sane lueeperinutatio, nec liquet unde Achelous Amaltheae cornu acceperit, aut quia habeat' omnitio colitia auiae fluuius inter Acarnaniam de .Etolia in in mare sese fundens, cumam M o. Cretaea Iouis nutrice.Cerno hic non exiguum arcanorum campum, dc in eo altant c
Hi inlae. . ligine M ,quae Deianiram Ocnci filiam rotam obsulcat. Sub huius larita animam hominis delitescere suspicor, de qua Achelous & Hercules certant, uter cam sibi sponsam
-.a . . is ducat, Je ad iii in os prona Ducat honores; quod Deianirae nomen nolit itibus ostendit.
Docui in Hermathena, Acheloi nomen principem aquarum denotare; hic addam, proprium spiritus iat icti epitheton clie,vti cx Motis licii liquet. de citiui aquam notat. unde
497쪽
t in rh r. 2o 'tat: unde raret pro vase aquario, ut inna ab rem derivatur. Inter Acheloum igitur de xhis. Amaltheam non aliud erit discrimen, quam inter Spiritum lanctum & cius gratiam; oqua de re mox fit perspicuum, unde fabula fuerit conficta. verum sigillatam reconsere, quas sibi partes Achelous, siue summus aquarum princeps, d quas Hercules maximi draconis victor, cuius imago claris stellis in caelo notatur, sumserit in Deianira ornanda. non est huius mei instituti. Susticiat ingeniosis viam offendisse ad verum mysteriorum
plicatum, de Graecis caussam , cur Actu lous pro omni aqua ponatur ii quam Omnes
aeque hactentis ignorarunt. Oeneus autem pater est caelestis qui Deianiram Spiritui sancto desponderat; verum liaec culpa sua ab hoc honore excidit. Hercules igitur eam tibi 'copulauit. Oeneus perpetuo nouus dicitur, de quo cetera coniectes. Et haec quidem poterant sussicere de cornu Acheloi de Amaltheae, nisi Melissus me fauo mellis inuitasset ad sui mentionem. Aiunt hunc primum fuisse qui Ioui sacrificarit. Nos primum scimus fuisse Adamiam ante diluuium,quem deinde stu sint secuti. Verum quia illius aetatis historiam habemus valde concisam satius fuerit e secunda aetate de prima facere coniecturam, quam dubiam reddere eius quod quaeritur caussam. Breuiter igitur. N chus primus post cataclysmum Deo sacra fecit, Sc odoratus cii Dcus Odoiem suauita- M Uin uistis. En tibi primum post inundationem epulum, quo Nochus Iouem excepit: quod quia suaue erat, dictus est Melissus, quod videlicet mel Ioui praebuisset. Quia vero mellitus hic apparatus e bona ipsius voluntate procedebat, dictus est domi tuae filiam sumi. habuisse Melissam, mellitam videlicet animi sui bonitatem , qua Deo conuiuium instruxerat. Deinde quoniam hae sua suauitate sue Melissa statim a Deo impctrauit cana M in M. gratiam perquam omniavi necessaria affatim semper affunderentur idimisell& al. is . . teram filiam habuisse quae Amalthea sit nuncupata. Cum igitur 5: Melissam , id est, Amali a nam voluntatem,Se Amaltheam, id est , alliuentem omnium retuna copiam semper si domi haberet, atque per has suas filias Ioui frequentissimum dc quotidianum epulum instrueret: finxerunt posteri, Iouem adhuc infantem , id est, in ipsa secunda: aetatis infantia constitutum a Melissi filiabus fuisse enutritum. Quod autem de Noctio scimptum habemus, idem licet de Adamo cogitare. Ex his igitur nunc ad Mem reuertamur: de quia Spiritum sanctu siue Amaltheam, id est, ipsius gratiam ad auxilium
hoc nomine precator nostcr vocavit, vi
deamus quinam optimam huius vocis eia figiein pingere possimus. me sane, quia auxilium significat,& coiunctionis etiam vim habet, no potest inter pauciora quam inter duo inueniri. Duae igitur pingendae Asem ti uisa figuraei sed sic ut sint coniunctae, pro co ac
vocis Me pollulat significatio. Quae igitur
erit prior tNcmpe eius gratiae , perquam praceptor rogat, ut Lamet suo Spiritus ah tiri vitae Canopi sui auxilium ierat atque adlistat. Hinc gemina nobis offertur figura: prior ipsius Spiritus sancti, ut adiuuet rogati, quem modo demonstraui per apicem Pontificum denotari: altera cius quo gratiam & auxiliu mortalibus cstui dit: quod ex iis quae modo dixi, liquet comnii esse debere. Bene igitur cecidit, quod
non dissimiles hae sint figurae, sed altera
alteram queat representate ita ut dum una
pingitur, utraque picta videri queat, nec alte ius ciligies magnopere desideretur. Nam cribasia cornu, & cornu cyrbasiam
498쪽
imitat ut de ostendit. Quia tamen auxilium gratiae potius habet rationem, v aequum est ut Lamet suam sibi vindicet peculiarem figuram . Cornu potius Amaltheas auxiliumcisundentis pingemus. Deinde quia omnis oratio ad vitam Canopo impetrandam tendit, ut ipsum Ales' declarat, nihil melius inueniemus aut aptius , quam illud vitae simulacrum, quod 3c e scipione quem Canopus in Bembi tabula tenet, dependet,& ab Ori in toti flore considentis sinistra manu tenetur. Hinc liquet optimam ipsius Memfiguram esse, quae Amaltheas cornu deorsit in omnia effundens prius pingit, & ci connectit nudam metam inferne patentem . Talis est minor Graecorum figura, ut liquet attentius intuenti. Nec multum maiusculus Graecorum de Latinorum citaracter, minore discrepat Graecorum inec tantum est discrimen, ut sit animaduersione maior odignum. Minor priore sui parte propter lineam leuiter dextrorsum incuruatam, in-υcrsum Amaltheas cornu clarissime ob oculos ponit: posteriore parte vel tutulum refert, vel vitae signum quod cum tutulo prorsus idem est. Coniunguntur autem haec ad eum modum, ut cornu, Spiritus sancti symbolum, sinistrum sit, uti honoratius. pro eo ac fieri decere prius ollendi. Iam Spiritus sancti gratia praeuertit Canopi vitam, de idcirco prius cornu siue Amaltheas siue Acheloi pingimus quam vitae, cui auxilium petimus, simulacrum. Elegantissima igitur est ipsius Mem pictura ea quain Graeci retinuerunt: cui proximus character eiusdem litterae maiusculus apud Latinos. Est vero haec figura tanto aptior , quod non Amaltheas tantum cornu de vitam designet, sed quod duas etiam vitas queat indicare , alteram quam Spiritus sanctus singulari gratia insundit: alteram quam quisque sibi pro sua portione principio sortitus est. Deinde eadem pictura duos montes coniunctos reseri, in eorum medio vallem relinqvcns: qua ratione rursus ad illa quae de perpetua cisussione dixi, alluditur. Vcrum cetera quantum quisque volet habeant momenti: nos in cornu Amaltheas Canopi vita coniunctis acquiescemus; de Deum rogabimus , ut amabilis lixe coniunctio, duabus sgutis connexis denotata, continuum nobis sit adiumentum ad vitam aeternam consequendam. quod meum votum Oeneus, Hercules, de Achelous
499쪽
Ρ i O T v s sancti auxilio generatim ad omnia in omnisus vitae partibus implosato , primaria quaedam additur auxilia forma, quae
illum serὰ finem orationis exponit, quem mus Ostendit, dicens, . Orate, ne intretis in tentationem. Totius autem periodi lixe est sententia: Ne connectas altum de pecus. Huius prima particula negationis vim includit, quam nos i impliciter citra alterius vocis accesssionem re pronuntiamus. At in constructione orationis, dum t. - -
nos denotamus quippiam nolle para gen siue syllabicam quandam vocem addimus, quae per se polita, coniunctionis copulantis habet notationem. Dicimus ergo hoc loco ne eri vel nim, ut alii pronuntiant: unde facilis fuit ad Nun transitus, in voce praesem sis. tim ignotae significationis. Interim non inelegans dictio cit De m, eo quod prorsam deversam voculam videatur continere , tametsi significationem nullam habeat hoc loco: ac praeterea quod consonantis sonum x ante vocalem,& post vocalem exponat. Ratio autem significationis in ne non tam videtur e potestate litterae per nares tinnientis pendere,quam e contiersione ad contrarii notationem. In Hermathena docui, duabus his Avocalibus A & E hoc praecipuum esse Ac proprium, ut litteram sibi tinnientem adsciscant, de id quidem summa ratione. Cum enim A recti motus index sit , ac idcirco ad agendum hortetur: sitque conuenientissimum naturae, ut id quod hortatur α incitat, gratum ei quod incitatur accidat , ac sese suauitate quadam soni insinuet. optime tactu ei se iudicare debemus quod ipsi A tinnitus accesserit, quo gratius sit audienti. Secundae vero vocali ob eam caussam tinnitus conuenit , ut fundamentum omnium in Omnibus rebus audiendum sese nonihil altiore sono offerat. Interim tamen haec littera tinniens de sonum per nares elidens, non est harum vocalium significationi necessaria. Neque enim dum vi ut articulo utimur, eam addere consuevimus, ut cuiuis sermonis noliti di perito liquet. Nec item dum in pro unione aut vinculo accipimus , eam admittimus. Dum enim legitimam coniugii copulam vi dicimus, propter excellentissimam uni mnem qua Deus sibi sponsam suam per aeternum amorem devinxit, nullo modo illam externi soni gratiam quaerimus, ne uni ad sese M alia unienda quippiam deesse videatur. Sed haec nos longius abstraherent. Porro praeter cam quam dixi caussam , alia accedit ratio, id ea quidem primaria ob quam his duabus vocalibus tinniens littera nonnum quam addatur. Cum enim summum linguae nolirae artificium non sistum e natura litteratum per se consideratarum pendeat, sed ex ordine etiam earum dum in vocibus coniunguntur, voluit nomenclator, ut his duabus vocalibus creberrime usurpandis lit. tera adderetur, cuius beneficio ordo in ipsis qui in simplicibus de indiuiduis esse non potest, otiretur, de huius ratione aliae voces ex ipsis derivarentur per conuersionem. Ex A cnim per conuersionem nihil gignitur, neque item ex E. At si litteram N addas, consestim ex eis fiet Da, de ex em fiet nee. Hanc itaque potissi in m ob caussam ser monis architectus litteram admisit tinnientem: gratam illam quidem ceteroqui, sed
hac ratione non gratam modo, sed paene ctiam necessariam ad rerum naturam Ze varietatem vocali pictura exprimendam. Conuerso autem haec sermoni nostro pecu- ialiaris sic in usum venit , ut significatio ptorsae vocis per versam clarior euadat: quod aliquando fit peroppositionem contrariorum, quae inter se collata maiorem accipiunt lucem: aliquando per proprietates quasdam prorsae vocis,significationem vel consequentes necessario, vel praecedentes,vel conexas, vel alioqui maxime facientes ad eius quod prorsa voce denotabatur aut indolem aut utilitatem .Vt igitur vocabulorum faber aliud in alia voce spectauit, de semper id elegit quod cognitu dignissimum putaret: ita in m&Lee proisus se praestitit admirandum . Cum enim videret, vocula aliqua opus cile mm quae negationem indicaret, de negationis nulla si essentia, nec pollit negatio cognoscimii per assirmationem , rerum sibi naturam proposuit laquei dant. Quaesiuit igitur
500쪽
Quidnam esset summum in iis quae de rebus assirmantur, ut eius videlicet oppositione de lignaret negationem. Paullatim itaque ab infimis ad superiora progressus, ad ipsum
Este de clientiam venit: ubi cum videret, Ne Essedc cstentiam ab Vno manare, lain qua supremo principio, vocabulo unius conuerso usus est ad negationem denotandam, quoniam Vnum δί no unum oppositorum omnium suprema videretur. Quod si hanc conuersionis formulam plebeio more consideres, nihil fortas te quod magnopere admirari debeamus, videbis: sin cum sapientiae studiosis de ipsum Vnum 5 ipsum no Vnum Examines. tanta rum moles Sc vatietas occurret, ut nesciam quis hominu par esse queas iis vel eminus dumtaxat per visa quaedam imaginaria cognoscendis. Equidein lubenter fateor, quato Vitii magis intueor tanto me ignorantia meam magis intueri: nec ingenumei vires susticere, ut sincera aliquam eius mihi formem notione. Deinde cum ad Non Vnu venio,& id recte examino, sentio quam principia nihil intellexerim, dii inter Vira Sc no Vnum nescio Quam maxima mihi oppositione somniaba Deprehendo enim uni nihil propinquius esse quam non Vnuna; nec magis ab eo distare, quam binarius distet ab unitate. Hic igitur statim velut attonitus perturbor, dc tande sentio, me nihil aliud quam non Vnum intelligere, nec ullo modo poste ad unius adspirare cognitionem. Ru sus dum id rutilis expendo, nescio quibus tenebris inuoluor, de dubito an non Vnum omnino vel ut vel intelligi possit citra Vnius cognitionem. Quid multis Nullum exitum inuenio, de tandem in eo acquiescere cogor, Vnum dumtaxat a nobis pernegationem cognosci posse; δί idcirco nomenclatorem nostrum admirabili arti scio ex crunte sectile: de in ea versione non solum ad oppositioncm spectasse , sed hoc etiam nimnuit se, nos si ultra veram cognitionem unius quaerere, sed cius non aliam haberi posse quam ncgatiuam: quae videlicet nobis ostendat, non quid Vnum sit, sed quid Vnum non sit. Sic cnim se liabet unum in tota rerum uniuersitate, ut punctum in magnitudine: quod ipsium ut principium est omnis magnitudinis: ita nec linea cst, nec lincae pars: nec planities, nec cius pars: nec corporatura, nec citas pars: dc simpliciter, cum omnium dimensionum sit principium, ipsum nullam omnino habet dimensii cm, atque idci co pers iam cognoscitur negationem. Eodem modo Vnum nil Di cst eorum omnium quae una dicuntur, δί tamen principium est eorum omnium. Cum cnim unum nullam admittat diuisionem, nihil est eorum omnium quae diuidi pollunt: non magis cuidquam unitas est vel binarius vel ternarius, vel ullus omnino numerus corum qui ex ipsa oriuntur. Hanc autem cognoscendi methodum,quam sola nobis negatio monstrat, a, Olm- non inuenies alia voco,quam hac ipsa Vnius, denotatam. Quamobronicum Deus ibi a hac via te ratione cognosci queat, cognitio unius propria est Dei cognitio . Ens autem μ' tametsi altissimum videatur, non includit tamen hanc formam dc notionem negati nis omnium quae numeris distingui di secrnique possunt. Rcinis me igitur nomcnctator noster ex Em ote secit, id est, ex uno negationem, supremam videlicet viam ad Deum cognosccndum: cum nec Dcus nec Vnum cognosci queant per assirmationem. Dήμ. m. Quanto igitur plura nouelimus quae Vnum non cit, tanto propius ad unius cogniti - - ' nem veniemus: δc cadem methodo quanto plura nouerimus quae Deus non est, tanto
maiorem Dei habebimus cognitionem, quoad cius adspirare potest captus humanus. Quantum, bone Deus, gratiae in sermonis nostri architectum ei sudistii quam largo cor nu Amalthea ingenium eius rigauiti Omnes liactenus Philosophi de Vno disputarunt de Ente, sed necdum tantum lucis inuenerunt, quantum his duabus voculis Cnide nee continetur. Potuisset aeque ab Entis nomine ducere vocabulum negationis, nili mens , cius acu titis rerum naturam de ordinem inspexisset, deprehendissetque luminum cognitionis humanae gradum in uno dc non Uno consistere; minime velo in Ente de non Ente, ut quidam fortast is putarent. Verum quia tota philosophia his duabus vocibus includitur, nec ullus finis est eorum quae de his disputari Pollent . nobis satis crit sterni nis nostri artificem laudasse , ac ei tantum cognitionis rerum omnium de voculis his duabus asseruisse, quantam humana potcst capere natura. Oilensa modo veluti per k- ι, . . transci nam, dc id quidem in obscura Platonis specu , i pilus vocis ne notationei cons
f. a. quens est, ut vidcamus quanam pictura metam iacgationem omnia tollentem exprim
re possimus. Mihi certe ardua res videtur id pingere quod nihil omnino iit. Ferunt fuisse
se picto: cm, qui cum nihil praeter vesum pinaidet,d ad tabulam spectandam alium