장음표시 사용
71쪽
38 DrRMATHENAE fiteri. primogenium ius penes illam cile linguam, in qua ratio rei naria tam plicans Ubis si se inuenitur. Elementum igitur & littera non illud habebunt discrimen, quod Pilicianus annotauit: sed clementum prima pars cuiusuis rei compotitae; littera prona, liue minima pars orationis dicetur. Quoniam autem de linguarum primatu agimus, x is p Xummii δε nes eam sit, quae plurilius cst prior, de prior nostra deprehensa sit in vocabulo Littera: tentemus an etiam prior sit in Elcmenti nomenclatura. Elementi nullam apud Latinos video Etymologiam: qua de re si principio a Platone confirmato consciat ea dicemus i fateri oportebit, in alia lingua ad Latinam vcni illa: non e Graeca, aut Hebraica, ex alia igitur: videamus ergo an e nostra. Cerno hic l.itissimum campum, de multarum vocum clementa in unius clementi nominu aperiri, quae nihil est necesse sigillatim ad vilium resecare. I de tu opposit sunt, e quibus duobus conuersionis apud et L nolitates usurpatae generibus, varia vccabula nas iantur: & inter alia, Cel significat
quicquid lubtile est& nobile : eo quod , quanto quaeque res simplicior est de minus composita, tanto propius ad primae caussae simplicitatem acccdat: de quo alibi latius, ne hic omnia simul congeram. Qis igitur inter alia exile quoddam signincat: Ret membrum esse, modo dictiam. sumi idem quod ducit, siue agit ad aliquid , cui contrarium est per conuersionem nem quod est, abducere ab aliquo, siue abigere. A sum verbum
cst antiquum Latinorum Mino, apud Bibliorum interpretem cloganter v stirpatum: quod si quis, ut mimis Romanum, reiiciat; tristum audiat, qui Agasones minantes, a Agere minare interpretatur. Mino autem a Inm csse, mutato E in I, palam est . quan-L... doquidem convcrsio nostratium propria, hanc vocem ab oligine prima nostram ege conuincit: quae cum nosis de Latinis communis sit, ad Latinos a nobis venit. Elcinent igitur particulatim diceretur, erit lit uitiit; sed Tau apud nos frequentini ne in coiti- politione,&simplicibus etiam vocibus, Euphoniae caussa, eximi, in Originibus saepius monui, quam in eo hic multum me cile oporteat. Exempto igitur Tau, de more nostro, rimitiat idem est, quod res subtilis membrum adducons, siue secum agens. Cernimus hic principio clementum esse quid exile & simplex, deinde ex ipso membra constitui omnium corporum compositorum . Nullum enim membrum in animalis tamcxile, quod non. ex clementis constat. Postremo, tertia dictionis parte docemur, clementum non proprie de illis dici, quae non moueant. Singulis enim clementis si us cst motus: igni, aeri, aquae, de terrae, quorum mistione, dum alia ab aliis aguntur, de in Uentur; membra corporum producuntur: ita ut Elemcntum, de vi nominis , dcscribiqueat, subtilissimum de simplicissimum quiddam esse, quod motione sita membra ad cucit: vel, Elementa esse corpora simplicissima, quibus inter se agentibus, membra sunt. Vnde cernas, clementum non quamuis partem esse, sed eam, in quod vel minimum membrum ulteritis, ut in partem subtilissimam, resolui possit. Ex hiis igitur elementis quorum mistione dc agitatione membra viventium constituuntur, appellatio transuit ad litteras, quarum motione, verba, quae sunt membra sermonis, in medium
proferuntur, & quasi minantur: eo quod instrumenta vocibus edendis destinata, ipsa .verba quodammodo ad aures , quibuscum loquimur, minant; quod in iis, qui magno conatu, & grandi spiritu, voces tuas proferunt, quales sunt Alemanni Je Sueui clarissime videtur. Et haec quidem de nominum litterae de elementi rationibus : quibus si Latini meliores, de propius rei naturam aperientes, adducent: libenter cis de primarianiarum vocum possessione cedemus. Tempus iam csset, ut ad litterarum diuisionem accederetur: quod equidem facerem, nisi Scaligor remoram puppi iniecisset, quaremurane τε inim cutium impedivit. Quia enim litterae nomen per simplex I scribendum con Laz. is' tendit, eo quod a linea deducatur, possetque summa viri undiquaque in omni scientia rum genere doctissimi auctoritas sciatentiae meae pondus prorsiis cleuare; putaui non abs re fore, si nonnihil adhuc momenti lanci meae addam; & quantum addidero, tantundem eius rationibus demam . Dicit litterae primam syllabam natura longam esse, quia a lineatura fiat: e quo efficitur, ut male per duplex T scribatur : cui scripturae omnes antiqui codices reclamat, quod Paullo Manutio accuratissime veterum orthographiam in lucem reuocanti, & perpetuo ve stos codices voluenti, potius credendum existimo, quam notiavi legem Iuliam in Grammatica recipiendam; qui, praeter indubitatara veterum exemplarium, de inter cetera Pandectatum, qui Florentiae magna religiono
72쪽
L 1 3 E R 1I I. religione leniantur, sdemi addit etiam inscriptionem prenestinam, quam me quoque memini fidisse, cum illic cum Pinlato,antiquitatum omnium curiosissimo inquisitore,uctusta monumenta, ac inter alia, Syllae pauimentum lustrarum: Eius quintus venus ita habet, i
im ne taceat memorandum littera nomen.
Quocirca unanimi totius antiquitatis consensui potius accedo, quam Scaligero, nouam sibi etymologiam comminis)enti, Jc cx Ca, omnes Veteres ororis damnanti. V rum ut demus hoc Scaligero, quod ei nemo est cruditorum assensurus, Litteram a lineatura nomen accepisse, non tamen ob id cuincat, primam huius vocis originem potius Latinam, quam nostratem esse. Quaeram cnim unde Linea dicatur. Non diccr. Iin Gopinor, a Lino verbo, quod eius prior syllaba breuis sit , sed a lino nomine, propterea quod ex lino linea fierct, qua prius iuniculus tenuissimus e lino factus siqnificatur quam ductus ille rubricae, qui ad funiculum a fabris fieri solet: quod ex idoneis aucto ribus, qui volet, discat. Vcrum bene illud quidem, lineam a lino dici: sed unde linum
Latinus de in s millimus, de plurima vocabula accepta refert, Quintiliano id palam confitente, qui hac demuss, ridet Varronem,agrum ab agendo derivantem, quoniam vox ea apud Graecos nata videtur. Sed Varro sortasse respondissici, se de ipsum illud
notas te, αγρω G cis dici: At hanc etiam Vocem, non minus apud Graecos, quam Latinos ab α , quae vox utrique genti communis cst,derivari. Quintilianus certe vicetur Grecos facere,quam Latinos,antiquiores: Sc idcirco necessariu ei fuisset,csisteri
Ago Latinum ab Graecor fi venis sincium alioqui quaeri posset, cur potitis Latinam' vocem a Graeca quam Graecam a Latina deduxisset. Nemini dubium est, quin Latini
plurima vocabula acceperint a G cis, uti omnem ctiam acceperunt disciplinam: contra vero, apud vetustos auctores Graecos nullam vocem inuenias, quae Latinis debeatur. Festus G cis adeo priores dedit paries, ut breue a βρα- derivet, & Camu
rum a καμπιε. δί non pauca id genus alia: cuius sententi x fuit de Varro,vir Romanorii quotquot umquam fuerunt, doctissimus,Fabh etiam testimonio,a quo dixi in agri origine sigillatum. Plurima cnim ad G cam originem reducit, quae poterant ali ui Latina videri: ut vor, quamuis a vertendo formari videatur; suspicionem tamen adiecit, ut paullo ante dixi posse derivari a βψ Ionico . Cauum de Caelum idern a Chaos deducit. de quo huius sui facti rationem redderet,in voce Terminus, licit, Euandrum qui in Palatium venit, Arcadem sutis. Nihil igitur miri aut noui adserent, qui Linum de licent. Ceterum n- primam linguam quaerimus, non putamus latis esse, si vox Latina ad Graecam resertur, nisi Graecae quoque vocis et umonacidatur. Graeci a λειον, quod lene, planum, dc aequabile Latinis diceretur, deducent, si rum vocurei origines sicribenti credatur. Quod si a λύον sat, nostras erit a primis natalibus vocabulum i quod λύον a nostra etiam Voce derivetur. Vetum quia linum sua natura potius durum est, rude Se intractabile, adeo ut manus etiam didat priuia quam multo hominum labore scabras durasque squamas, quibus horrescit,exuat: mihi nemo facile persuaserit, hanc esse veram nominis rationem. Immo quia a Grecis ad Latinos vox venit, ut antiquioribus, nobisque cum Graecis sit communis, conuenienter Platoni dicam, prius apud Cimbros, utpote Barbaros &vetustiores, quam
apud Graecos fuisse: cuius de illud indicium est, quod nobis sit monosyllaba, qua breuitate primariam laudem meretur. Videamus itaque, an apud nos etymon aliquod inueniri queat, quod lino magis sit proprium de peculiare. Celic Ere per conuersionem nostratem alterum alteri opponuntur, de quibus iam iam plusculum: A Tte, quo in linum omne&displicens notatur, fit xui longum, id est, patior Emi, pati, in mo- xi AH M. do insanito; hanc Erni a quo linum, G cis aeque atque Latinis usitatum, priore syllaba longa, a quo deinde Linea, nostris de Latinis commune. Qua vero de caussa Linum a patiendo dicatur, in primis diligenti consideratione dignum est, ut quae nobis apertura sit, quam varie in nominibus fabricandis luserit architectus, quamque omnium rirum proprias notas accurate prius expenderit, quam iis vocabula fabricaretur. Nihil est omnino, quantum Vocerte cogitatione ulla assequi possum,quod maiora tormenta ab hominibus, quam linum, patiatur; ut iure optimo a patiendo nomen duxerit.
73쪽
o HERMATHEN . . i. Primum adeo ad poenas ipsa natura accelerat ,ut minimum temporis ei in genitalibuς v iis terrae visceribus concedatur, sed vere satum , mox quasi matris utero molestum, in lucem protruditur.& ipsa statim aestate vellitur,viilsum ardenti canicula torrctur. tostum in contrarium ignibus clementum sium mergitur; dc ne possit enatare, graui pondere depressum tenetur, dum cortex, cuius duritie medullam suam tuebatur, copuitcscax: inde rursus ad contraria tormenta raptum, summae caloris rabiei exponitur: inde, tum satis a duobus conuariis elementis videtur excruciatum, ad hominum iniurias rapitur, vel enim in saxo , stupario malleo diu multumque contunditur , vel in duris lima area denticulatis quibusdam malleis,quo magis concidatur, tamdiu a conculcantibus frangitur, dum nihil integri cortex reseruet, in quo solo unicum fuit aduersus iniurias nati. nimentum. Nec porro illud satis: Ab area vel saxo euestigio rapitur ad furcam, e qua
suspensum diutissime a mulieribus latissima spatio e durissimo ligno affabre ad to
menta diuturna comparata, tantisper verberatur, dum sere omnis si acti corticis munimentum dissipetur. Nec deinde quies: sed iam nudae fere medullae, omnibus paene Ossibus exutae, serreis dentibus acuti illinis de longissimis miserrime dilacerantur, nulla
clementia seuas mulierum manus a diuturna carminatione prius reuocante,quam in
dulla omnis in tenuissimas la puerit comminuta atque distracta. Quid ' num ilic truculentae mulieres finem faciunt saeuiendi Minime gentium. Simul atque Omnia elementa omnem artificum carnificinam ad poenas exhauserint, euestigio quae antea dis Cerpserant variis instrumentis, i piae luis manibus contorquent, saepius interim, dum miserum linum tormentix suis nonnihil resistit, morsibus impetentes, de veluti rabiosae in ipsium despuentes. Et quamuis haec, de plurima ,de Audelissima videri possino sunt tamen de alia adhuc nihilo leuiora perserenda . Vbi iam omnem medullam contors rint, dc equuleis quibusdam distenderint, consestim inde tractam ad ignes rapiunt: de quali parum sit, in simplice aqua submergi, in lixivium detrudunt, in quo, admota ignibus magna lignorum strue, diutillime ebullire cogunt , deinde violentis manibus diu in aqua alia torquent, rursus suspendunt, de siccant vel ventorum perflatu,vel Solis ardore. Inde iterum varie pars per paxillos distrahitur, distracta liciatorio inuoluitur, de totis neruis per pectines distenditur; pars canaliculis intorquetur , ut distenti flaminis Viscera penetret, iteratis frequentissime tramarum iactibus, modo dextrorsum, modo
sinistrociuilii interea nec ipsi quidem stamini quiete concessa, quod perpetuo sursum
deorsum calcibus impulsum sit btemen cogitur arctissimis vinculis colligare, donec tela tandem mutuis filorum nexibus abloluatur. Et quasi parum antea linum perpes sum fuisset, iam denuo alia tormentorum genera . Totum id quod tam variis poenis agitatum tandem quieturum videbatur, rursus seruenti lixiviis coquitur, ac deinde in frigidam itcrum coniectum, magno tortorum labore calcibus teritur, ii ilibus truditur. atque Icelu tantam contorquetur : inde carnificibus delassatis, quod antea vi multa fuit comicil illum, de multis gyris in se retortum,magna vi distrahitur,lc paxillis distentum tenetu dum Sol frigidam excoxerit: ita semper quis poenarum vis acci bior iit, ab uno extremo in alteria transitur. Iam niue candidius,ut os la illa quae diutis limem surc pependerunt, nihil amplius videbatur tormentorum experturum , clina ccce si ibit OOrficibus discinditur,de infinitis acuum puncturis terebratur. Hinc sit libus variis inficcitur, quo rursus notia sit poenarum occasio, ex aliena culpa, acri sapone illinitur lixivio maceratur, ab aliquibus etiam lixatur,ac deinde ingenti manuum vi tunditur,fricatur, torquetur, aqua frigida mergitu r, exemptum Sole torretur; atque hoc tormenti genus
tantisper iteratur, dum sila filis haerent, tantisiperdum quicqua adhuc est quod ei idem iii iuriis subrici possit. Inquinatur ve lauetur, lauaret ut inquincturi perenni quadam
Ixionis rota, ad noua semper & vetera tormenta volueiadum. Posticino, tot iam cami-
scinis prorsus dilaceratum ad immundissimos usus codemnatur,ut scilicet vel sordidis ulceribus, de purulentis indatur, ad ictrum virus exsorbendum i vel spongiae loco sit in se do podice tergendo, vel aliis etiam locis viruIetitioribus cmundandis applicetur Dies me de verba prius deficiant, quΙm omnes iniurias lini queam recensere: quid dico
recensere, cum diu multumque per varia genera dis eurrendo vix centesimam partbintcogitatione astequar, nedum sermone queam Explicare. Quis vin rct, immo quis mente Pompi elaendat, quot linum vulnera in veterum thoraci huc pertulerit, quas
74쪽
tempestates per omnia maria vitia citroque ventis raptum quotidie patiatur SI semper sit passurum : dum vel sordidae& inexplebili mercatorum auaritiae, vel cruentae dirae mregum ambitioni, vel piratis praedae inhiantibus, vel miseris piscatoribus vitae suae ad alienam gulam explendam prodigis . vel aliis aliorum votis de cupiditatibus, quae sunt inlinitae, cogitur inseruirc. Quid nunc commemorem belluarum moisus, quibus M in mari & in terra obiicitur ad retia damnatis; nulla sua culpa , crebro vel ipsum dilacerandum, vel misera animalia ad lanienam hominibus traditurum 8 Sed quid ego in vanum laboro, dum poenarum persequor infinitatem uatius sit de lini exemplo illud ad animum nostrum transferre. t quo pluribus in hac tristi miseriarunt valle calam tatibus amiginui semper meliores cuadamus: quod Plinius verius de lino dixit,quam tempore si toti cre quiuerit, cum cius detriti usus nccdum tam lato, quam nunc pateret. Pota quam variis iniuriis iam ad minimas lacinias ,. Sc viles floccos , est detritum: ad n in rursus rapitur carnificinam,in qua multis pistillorum ictibus aqua guttatim instillante. ad tenuissimain pultem rcis igitur,quae quadrangulis re culis hausit, chartas dat omni AEgy ptiorum papyro innumeris modis praestantiores, quae quot seribentium iniuriis expositae sint, nemo ignorat, qui modo sciat, nihil tam nefarium, nihil tam scelestum, nihil tam impium , nihil tam abominandum a pellimo quoquc cerebro cogitari, quod iisi lineae chartae,ingenti patientis iniuria illi natur. Fuere Roma: lintei libri venerandae illi quidem antiquitatis : sed nihil ad hos nostros, qιioru tanta est
nunc vilitas, ut linu merito conqueri possit, maxima suam, omni l. pretio maiore flocci feri patietiam, qua prius opus fuit, quam ad hoc tantu pericctionis culmen adspiraret. His itaq. de cavillis linum a patiendo nonaen accepit, iniurias cmper mcliuscua dcias, ut Plinius dixit: ante quem tamen inultis saeculis Esuas nouerat, nihil esse quod pluribus tormetis sit si ibiectu,quam linu quod hac demsistrauit coparatione: Contriti sunt quasi Ana: qua naturae tuae nota non ab aliis modo satis est distinctu,sed symbolu etiam i is se
fert ad vitam bene institvcndam utili sinu. Nomenclator enim,ut sic onomatopcmam vocemus, ubi t. diligcntissima curam adlubuit, ut ex ea recia proprictate nomina duceret, quae momentu aliquod vel ad moros sormandos , vel ad scientia in animis nostris augendam, haberent. Quid vero in cxigua totius humanae vitae orbita melius praeliantius i. cogitari queat,quam illud, cuius monitu ad patientia instruamur; cuius, inquam, monitu illam consequamur virtute, per quam ibiam , anuIaam nostram & lucramur &possidemus Qui enim se sinit internis malis aut iniuriis turbari, is non habet animam in sua potestate; sed, veluti Triton quidam ventorum indox omni externo flatu, modo in hanc, modo in illam rapitur pavent, numquam suus ipsus futurus, nisi patientiae ancora te firmet. Nouit quidem & Socrates de Epictetus ingentes patientia Opes .ledij ad veram & solidam patientiam pertingere nequiuerunt; co quod illam ignorarent,
cuius solius dono animam nostram a Cacodaemonis,& peccati, S mortis i pinis aeternae seruitute liberamus: de qua Vates noster cecinit, Tu es Ptientia mea Domine. Nulla certe virtus est a gentium magistris celebrata, quae animum magis nostrum reddat, decius possessionem custodiat, quam pati cntia: nec vero in potestate tantum nostra cum retinet; sed quidquid in ea sordium cstdc macularit,eluit & expurgat. Aduersa enim,de omnis iniuria si aequo animo serantur, non solium cum non laedunt, sed etia veluti ignis auru ,α nitrum vestes, puriore reddunt; 5e tandem ciliciunt,ut reapse intelligamus nosa nemine quam a nobis ipsis, laedi posse: in quo sortitudinis apex cosistit. At haec virtus,
ut maxima quidem it, cum in aliis quibusdam,tum in Socrate, ita non potuit animum primi parentis labe contaminatum, & in perpetuam hostis seruit uicin redactiun, vel penitus emundare, vol manu asserere in primam libertatem : quod Christi patientiae noncitet innixa,quae sola, mortem perscrendo, omnium animosa mortali veneno depurgauit. Nostra igitur patientia, ipsius patientiae pri fidem, oc spem,& caritatem inhaerens os reddit omni lino candidiores, Quamobrem qui linum a patientia nominauit, voce hac perpetuo obuia perpetuum collocauit monumentum, semper nobis ostensurum, per patientiam omnem animis nostris contingere persectionem: non secus atque linum tanto melius euadit, quanto pluribus poenis fuerit cxcarnificatu . Hoc
est quod D. Paullus dixit, Tribulatio patientiam operatur. Et alibi, Vt non segnes e i-c ini, sed imitato Georam qui side , o patientia haereditabunt promisi nes. Quoties
75쪽
igitur linum audimus, toties recordem ur, ruri patientia, perinde atque linum. Conti rivi, - εi nud fieri debere meliores de albiores. Et haec una de praecipuis caullis fuit, ut sacerdo- tra lineis vestibus ui sacris ut crentur; quo nimirum memores cssent, omnem animis noliris niunditiem portormenta esse quaerendam:&quacumque in sacris fierent , ea omnia ad Ciuilli pallionem elle refercnda; qua, tamquam siesidissimo tundamento, patientianostra stabilita, nos eo perducit, ubi lino mundo de candido vestiti,in splendidissima luce, felicitate perfrucmur sempiterna . Iam quemadmodum lini fructu libesemine omnia dolorum genera mitigantur de sopiuntur: ita nihil est tam durum aue molestum in omni vita. quod patientiae fructus non leniat, 2 suave reddat. Sed quia, si omnem huius symboli latitudinem vellem dimetiri, de sigillatura signincata examinare, volumen conscii fiduesici tota Marsi Iliade ipillius: hic me con ho: hoc unum
huic etymologiae corollarium addens ivtsi ruper paticiatra nostra linitimini temur, tantisper dum candorem caelestem consequamur. Puto me nunc stir I disse, lini nuncupandi rationem c lingua nostra petendam csse;& hac parte cerni, cam Graeca Ee Latina non paullo esse vetustiore. tu in quia ab ipsa aliae linguae vocabulum hoc in ut uentur, tum quia itinc tarspicuum fiat, quanto sermonis noliti architectus ceterarum linia
suarum factoribus in symbolis fingendis sit accuratior de diuinior. A lino autem fit uti dixi, linea: a qua voce si Scaligero demus litterae nonacnclaturam derivati, necesse habemus conccdere , eam ab ipiis primis suis natalibus esse nostratem. Verum nos in eo constanter per sillimus, hac voee nil ut aliud significari, quam membrum ipsius vicis, & quidem minimum, per cxccllcntia: figuram, co quod pars,quo minor est,co magis a totius natura reccitat. Habemus itaque ex ipsa nominis notatione tarspicuam litterae tum definitionem,tuna orthographiam; quam Scaliger,cctra Omncm vcterum de marmorum Sc librorum fidem, de falsa nominis ratione, corrupit. Uurea acci- PERGAMus ergo ad litterae diuisionem, quam multiplicem veteres tradiderunt,
heseio quae accidentia litterae allingentes. Accidit, inq ut Priscianus, Litterae Nomen, - ρ- , Figura,Potcuas; his qu idam addunt Ordinem, quod Priiciano non placet; quoniam Q eum partem Potestatis litterarum csse dicat. Scaliger Potestatem accidens este negat, sed sol mam esse ait, qui sit flexus in ipsa voce, tamquam in materia. Ego, quid d: si non satis intelligo: hoc scio, vocem esse in acre, tamquam in materiai flexum autem vocis nihil aliud esse quam instria naentorum vocalium actionem, de cuius dillerentia, tamquam de caussa cificiente, diuerta litterae nascantur. Si igitur de flexu agentium organorum loquatur; flexus crit in organis, tamquam in nratcria siue subiecto: si de eo quod diuertitas flexuum parit & ciscit: ipsuavilud erit in voce, tamquam diis rentia in suo genere , pcrindc atque rationale cit in animali. Vox enim cum hoc vel illo flexu, hanc vel illam litteram constituit; atque ita fit, ut potestas. si hic flexus sit, vera iit forma litterarum. Porro quiddaic Bcxus est,quam tela pronuntiatio cuius quot sunt differentiae,ut sic dicam,cssentiales:tois sint litterae dii serentes Ceterum quia Potestas siue Potentia, plurimis modis in Philosbphorum scholis accipi consueuit. nec additum est , Grammaticis, quoi ignificatu hic potestarum intelligi velint: obscura est eorum traditio.Equidcm apud idoneos luiguae Latinae a uetores sic potestatis nomen video usurpari, ut eius nobis potestas citc dicatur, quod vel agere, vel iacere possumus: qua ratione litterarum potestas genetica eslet,aures mouere; tigillatim veto specierum potestas, hoc vel illo modo auditus mouendi sacultas: atque hanc veterum sapientiam fuisse, nitul dubito, quam post Grammatici non satis assecuti, quia in naturalis
scientiae iudi mentis minus cilent exercitati, magnam pepererunt obscuritatem. Res Rinti, ν-- ratur itaque potestas ad auditus notioncm, non aliter a voce diiserens, quam color a facultate visium mouendi. Hinc liquet, vocales proprio mouentes, non vero mobiles,' esse dicendas: si de potestate mobilitas de immobilitas sit aestimanda. Tantum, inquit Priscianus, interest inter consonantes de vocales, quantum inter animas de corpora. Animae enim per se mouentur, ut Philosbphis videtur, Sc corpora mouent: corpora vero nec per se, sine anima, moueri possunt; nec animas mouent; sed ab illis mouet e --- tur. Vocato similiter de per ic movcntur, ad perficiendam syllabam, de consonantes s --δε- mouent sccum; consonantes vero sine vocalibus immobiles sunt. In his cernimus,
i ' vocales idcirco mobiles dici a Pulciano, quia per se mouentur ad perficiendam lylla
76쪽
bam,& simul consonantes mouent. Ceterum haec omnia absurda Se Ph icis ac Dia. lecticis videbuntur,& in illo quodam a Philosophorum auribus abhorrent. Qui enim
vocalis mouetur, autqui consonantem mouet Moueri non alia ratione dici potest, quain quod pronuncietur, de omnis vox motione fiat. Mouot aut m consonantem:
quia dum ipsa pronunciatur, consonans una pronuncietur. Nos simpliciter dicimus, litteris diuertis diuersas este aurium mouendarum liue facultates, siue potestates , quae ab ipsa aeris diuetia percussione nascuntur. Vocales autem dc ipsae per te enunciatae auditum mouent, δί consonantibus adiunctae. Consonantes, quia per ses ni non si inti sed una cum aliis sonant: per se auremnouere non possunt. Hinc iactum, ut motionis mentio, citra quam nec vox fieri, nec aures pulsari queunt, ad Grammaticos venerit: qua non bene considerata, mobile de immobile litteris ὀifinxerunt. ut illae mobiles dicerentur, quae per se aures mouerent: Vel, si omnino in patiendi significatu placet manere, quae per se possent pronunciari, id ost, ex vocalium instrumcntorum motione per se gigni. Essentia enim siue forma vocum, in aere moto siue percusso, Vti in male
ria qualitati subiecta, subit ibi. Vocales itaque per se& auditum mouent, Ze maeremoto per se gignuntur: Consonantes vero fiunt motione quidem, sed per se mim- quam vel cieruntii Hvel auditum seriunt. Consonantes enim, Pristianus inquit, sindi vocalibus immobiles sunt quod pronunciatum haud video qui cum semivocalium definitione a Donato & Probo data- consentire possit: cum hi semivocales sic descriabant, ut per se quidem proferri fateantur, tametsi syllabam per se facere non possint. Ceterum cum non satis liquidam orationem in liuis reperiamus, pro bd secerimus, si progrediamur ad ipsos fontes, aut certe ad rivulos s. pcriores, de propius a sente distin tes. Hac in re bonam nolin operam nauauit Plato, singularis omnis melioris eruditi nis thes aurus: is in Philebo litterarunt distributionem ad ipsi im Theut retulit, nati ne, ut putar, AEgyptium; in quo quid I cccarit, nos alibi. Litteras itaque sic partitur, ut alias Vocales,alias Semivocales, alias Mutas dicat: & vocalta quidem per se vocem L, ---
facere, sic φωνὴν interpretamur; Semrvocales vocem per se quidem non faccre, habere dis in V
tamen quendam sonum,quem vocant Goγονμt Mutas ne sonum quidem ullum per se reddere Ab ioc Philoibphorimi principe Aristotcles siciarentiam rogetur, qui in Misis. Poetica trimembrem item secit clementorum diuisionem , in qua Vocate illud dixit quod citra ad lectionem vocum habct quae exaudiri queat : Semivocale, quod cum adiectione vocem habet quae possit audiri, ut R& S, Mutum vero, quod ne cum adiectione quidem per se possit audiri; at cum iis quae vocem habent, audiatur, ut G & D. Aristoxenus Musiciis vocalibus quidem vocem, reliquis vero litteris ψόφους, id cst,strepitus quosdam tribuit. Halicarnasseus alteram addit distinctionem: in qua exemplaria, meo quidem iudicio, misere sunt corrupta, tum quae Robertus Sacphanus Lutetiae, tum quae Wendetinui Rihelius Argentorati excudit. Quo loco itaque sic habent,
quosdam de natura sita abs bluunt, stridorem, vel sibilum, vel screatum, vel aliquos alios id genus si nos prae se ferentia. Et haec quidem altera pars est secundae diuisi nis: cui subi uirgitur ea quae mutas complectitur. Quaedam veto Omni voce atque sono carent, neque per se ullo modo sonari possitnt: haec qisulem αφωνα, altera hemiphona, quidam vocarunt: Latini illa muta, haec semivocalia dixerunt. Perspicuum itaque, altera hac diuisione non vocales, sed consonantes litteras, a Dionysio distributas nil L. se, quas nomine vocavit aesisto, ut Aristotelis more loquamur, id est, significationis non definitae. Addidit Halicarnasseus aliorum item diuisionem, qui elementa trifariam partiti, Vocalia quidem, ouae de per se& cum aliis si,nantur, nominarunt: Semi uocalia autem , quaecum vocalibus melius quidem ei runtur: at per seipsa deterius de imperfecte; Muta vero, quae per se neque pcrsectas neque imperfectas voces habent, verum cum aliis dumtaxat ciseruntur. Atque haec quidem apud Dionysium, alterum
linguae Graecae, totiusque artis dicendi, Aristarchum. Nobis ex his suspicio suboritur,
77쪽
HERMATHENAE vetustissimam illam quidem esse litterarum consonan tium distinctionena,qua in semia
uocales& mutas diuiduntur; verum non satis liquere, quae vcra vel mutarum vel f mi uocalium cslat definitio. Cum enim Aristoteles aperte declaret, litteras non quos uis illecl fles sonos esse: ita eos tantum, ex quibus oratio conitaret: non sitis intestigo,
qui dici queant sonii uocales sonum habere, cum omnis hominis sonus, quo quidem ferino perficitur, vocalem habeat adiunctam. siue cana perfecte, hie imperfecte pronuncies. Quisquis enim S pronunciabit, vel E, vel s, vel aliam vocalem auditui occinet: quod si tibi let tantum, nulla addita vocali: iam non edet Lotium, qui par stiratio nis esse possit. Homerus vim venti descii bens, Osrendit in ipso etiam sibilo vocalem au- η I durn dixit, si αν μαιο . Iam R littera, E videtur includere, dum sola pronunciatur:
.... dum enim canes irritamus, Ecdicimus . atque inde littera canina vocata est, co quod canes ringcntcscam quodammodo exprimere videantur. Idem in ceteris iudicium esto. Quis enim L audiat, nisi E iungatur quod siue persecte siue imperiacte pronuncietur: a vocalium definitione excludi non potest: mitsortasse sermo imperfectus, sermo non sit: aut vox imperfecte pronunciata, vox ei se desinat. Six sane non omnibus numeris abs tuta: obcam necaustam vocem esse negabis Quasi vero homo turpis,autclaudus. ab hominis definitione siec maendus. Forma vocis est, ut audiatur: quod seri non potest citra vocalium pronunciationem, siue ca persecta, siue impersecta. Est tamen haec omnium Veterum traditio, quam nestio qui Dialecticis acutioribus probare pollini: nec aliam secutu&cli Terentianus, cuius versus Sotadaeos hac de re adscribere operae pretium non putaui. Qui volet cognoscere, quot se didicultatibus ii plicent Grammatici; Prissianum, Donatum, Probum, de ceteros antiquos, de intor recentiores Maligerum, consulat, qui semivocalem putat, non quia vocali praeposita cnutu ictur,sed quia natura talis sit,ut perinde atq. S, obscuris quenda habeat sonu:qua
de re quid sentiam,aut ii maius quid non intelligam, modo dixi: & hibenter Scaligerii
rogarem,an cundem obscurima sonum in Plii Graecoria exaudiat, quando ea littera in locum F Latinorum sere succedat, ut in Fama, dc fur, & similibus cernas. vertim valeant haec exiliis curaru impedimenta, quae cum multis tricis implicant Gr malicos magistros,tu nihil prorsus Vtilitatis adserui auditori. Nos ita l. pace illotii, quos hic intricatos videmus, licet graui coru premamur auctoritate, veterii voces in consi nantibus distinguendis seruantes, alias iis,. quam Grammatici, definitiones assi nablismus; quas non e potestate, ut quidarith aut nominibus,ut ali): sed ab artificio Se usu linguae petemus. Quia enim nihil emolumenti ex aliorum distinctione video proficisci, nec ullum hactentis scriptorem definitionem suam posse tueri: putaui satius esse, ad illud confugere discrimen, quo contonantes a consonantibus in eadem syllaba dii I runt: dc cas quid ii dicere sonat uocales conli,nantes, quae proxima: vocali in pronunciatione cohaerent, ita ut coaluiste videamur; Mutas vcro, quae longius a vocalibus in eadem syllaba recedunt, minusque soni eius participes sunt quam proxime cohaerentes. Semivocales enim Sc Mutae illic dumtaxat appellationis suae locum habent, ubi ἰ- is duae consiliantes in eadem syllaba vocalem vcl praecedunt vel sEquuntur. Atque hinc' - ut eaedem conlbnantes alibi semivocales sint, alibi mutae. Tati enim in Sto, est se
uocales este possunt: quia in eadem syllaba vocali ad iraei cscata, & quasi sono comminsceantur, ut in Patrem, Blaesus, Flaccus, Gloria, Precor, & ceteris generis eiusdem, in quibus omnibus consonans prae dens muta censetur, quia longius a vocalis ibno rocedit, cuius beneficio pronunciatur, & aures pulsat. My littera muta est, comparati
ni Ny in Mna, Mnemosyno, Scamnum, Damnum; in quorum duobus postremis Myde Ny ad syllabam posteriorem rescirenda, quia nimirum in principio dictionis ine, dem syllaba reperiuntur, quae commuitis cst syllabarum distinguendarum regula. Lambita, Rho, Ny, nusquam mutae sunt, nec praepositae, nec postpositae vocali. Mu tatum itaque atque semivocalium discrimen ad litterarum in proserendo ordinem spectat; de illae quidem minus limant, quia longius ab Vima vocis, qua papellatione vocalem merito dignamur, re dunt: quod apertissiuae cum in aliis, tum in hac ipsa voce Dignor icet audire: in qua N sςmi uocalis, G muta sentitur. Priscianus quadam tenus hoc subodoratus est, dum dixit, Omnis citam liticra,sive vox, plus sonat ipsa sese
78쪽
cum postponitur, qu in cilin anteponitur: quod equidem verum esse sateor in conso nantibus in cadem syllaba vocalem praecedentibus: in sequentibus nequaquam. Quis enim in Ars, non audiat Rho magis ibnare, quam Sigma. Et in Est, magis sonare Signia, quam Tau8 Spectabat ergo prisca haec cons nantium diuisio ad ordinem litterarum in
eadem syllaba: quod non animaduertentes Grammatici, longe aberrai unt, non habentes qua de caussa vel Mutae vel Semivocales diccrcntur itque idcirco fallurn quoddam consonantium discrimen inductum est , quod quia cum veritate non consentiebat, alius aliter quaesiuit & dclcripsit. Nos vel haec nomina, ut prorsus inutilia, &controuersiae numquam definiendae plena , reiicimus; vcl ad ordinem reserimus cons ,- nantium in eadem syllaba coniumstarum. Priscianus ordinem partem osse vult potestatis, quod Philosophus Grammatico non facile concedet. Potcitas enim abs tuta esta collatione ad aliam litteram; ordo nisi inter plura elcmenta non rc rictur.Ordo vel est, natura, vel ab arbitrio, vel ab utroque, certa rerum secundum prius & posterius collatio, tot modis varianda, quot modi Prioris de Postcrioris reperiuntur. Procedit igitur ordo e potestate litterarum naturali. non ut pars potestatis, sed ut litterarum secundum potestatem tu pronunciando debita collatio. Scaliger. vi & illud obiter annotemus, quandoquidem proposito nostro annexum cst, huic voci, ordo, Gracam assignauit otiginem, ex his, ta adspirationem Tolico ritu ademptam dicens. At ego pro certo mihi pertusum habeo, a Cimbris, apud quos hactenus cius usius est, voeabulum hoc ad Latinos venisse, nec ad Latino.tantum , sed criam ad Hebraeos. Orapud nos principium notat, ut mox doccbo. Hinc Ort in corporibus illud exile est unde corpora incipiunt , ut in gladiis, pugionibus, aciculis, S id genus aliis: At dum ad locii m. refertur. illum locum signat, qui unicuique ab origine dc principio debetur: exempli caussa, mamilii olt id est . est locus milii allignatus, siue debitus. Omnis cnim ordo a primo principio dependct, quod unum est, Omnia ccria quadam catena a suminis ad ima usque connectens, quam Iupiter apud Homaum se dicit tenere. Omnibus ergo, ut Aristoteles docet, natura ordinis caussa est, ut merito nomen inde ducat ordo, unde ducit essentiam. sumpto igitur nunc eo, quod mox Platonis auctoritate , de ratione deinde confirmabo, ipsum Tau vinculi naturam in vocibus habere: dicimus Ort nihil aliud denotare. quana vinculum illud, quo res omnes p incipi suae caussae, quae O; dicitur, alligantur. Videli, nominis explicatu omnem
ordini, ratidiae in contineri: quae tota iri co consistit, ut omnia primae caussae certa quadam sueeestione copulentur, ad eum modum , quem ita catenae annulis ccrnimus Haec enim est illa catena , cuius firmitate seruantur omnia: a qua nisi pendeant , c v
stigio intereant Kecesse est: quandoquidem nisi omnia essent coordinata ad unum, ut libro duodecimo primae Philosophiae traditur, omnia statim petii cnt. cht itaque de veta sua interpretatione, significat locum cuique a principio primo, quod est ipsum unum omnimus boni S essentiae exordium,attributum: a qua vocc mdcnest ipsa deblata rerum collocatio, quae omnibus boni de firmitatis caussam a primo principio adieri.
Hinc est qtiod omnia ordinata naturam consi inciat, non si usatque cxercitus ab ordine vires sibi sumit: firmitatem autem naturae nostrae ordine conscruari, ipsi monstrat delectatio, quae in omnibus co maior est, quo quae efferuntur, sunt Ordinatiora: quod Martissime iii concentu sentitur, c quo, quamdiu rectus vocum ordo tenetur, vehement illiine delectamur: at si qua vox locum suum deserat, ostendit. Hebraei pluarima vocabula nosti alia litterarum transpositione corruperunt: inter quae cil& hoc, de quo agimues, ' o. Tur enim dicunt pro quo loco vati pero, non petr v, crat pronuncianditi a Cum agitur vox haec communis sit nobis, Latinis, de Hebraeis: ex
ea lingua ad alias venit, in qua vera significandi caussa reperitur; quam nostram chetantisper tenebo, dum quis in Tor rationem dabit riniorum, mel usque quid ordo sit, unde profici statur, quid rebus praestet, cxplicantem. Ab Ou iit Do*t aspira tuna, &vocalem producens, quo significatur proprium cuiusque esse, siue id quod rem unamquamque decet. Dcilior tu: 'to id est, incum cst, vol mihi debetur: huic Graecorum .die, pro termino, de definitione: eo quod his, quid cuiusque proprium sit, ostendatur. Quamobreui ut darem Scaligero, Ordinis vocabulum ab δρος derivari. cx co tam n rursus inceretur, primam radicem nostratem csse. Graeci pro ordine, τα ιν di-
79쪽
4s DrRMATHENAE cunt: quod item de sonte nostro manavit: at enim aestimo significat, 'ad: hinc GIdc syncopes beneficio, Tax est, quicquam alicui aestimatione mea addico . Locus itaque cuique vel a natura, vel a cuiuspiam aestimatione addictus, τάξις dicitur. A Taxfit σαω Oum,mutato X in geminum S; de hoc rursus mutato in Tata, fit τα μα , a quo sc. pateantur ergo de Graeci vel has voces a radice nostras esse, vel meliorem assignent significationis rationem. Et haec quidem de litterarum ordine; quem non attigissem,nisi Semivocalium & Mutarum mentione ad elim fuissem cona pulsus: de quibus suam cuique opinionem liberam relinquens, meam aperui suspicionem ; de qua quid alij sint censuri, mea vel nihil, vel perparum interesst; co quod mutarum de semi- uocalium discrimine non sim nec in Analogia nec in Elymologia usiitus: hoc unum' monuisse contentus, plures esse Mutarum de Semivocalium systales apud nos, quam apud Latinos, vel Graxos, vel Hebraeos: atque idcirco hac parte linguam quoquc iam stram esse ditiorem. Vnum certe Taia omnibus aliis consonantibus in eadem syllaba praeponitur: quod alio in sermone inuenire non postis: unde fit, quod mirabile videtur,ut duo Tau in una syllaba vocalem aliquando praecedat, ut du dicimus pro hit siti henia'st Iam. Eadem littera post multo plures alias consonantes, quam in ulla alia lingua, syllabam claudit: ut euit DattIO'li angi Etht/ ruis sanit uant aopis dare Dald Nnxi: In Boiit etiam post seipsum interiecto Sigma, ut ante seipsum in C 'si sim. His itaque & aliis Syllasibus apud alias gentes non usurpatis, verborum copia longe
maior euadit, quam si paucioribus cssemus alligati: qua in re non parum est momenti ad maiorem sermonis persectionem quamquam in ea accuratam complexionum cnumerationem breuitatis caussa relinquo; ne bis fiam odiosus emel insolenti apud Latinos linguae nostrae praedicatione, rursus prolixo in vocibus ignotis cxplicatu. TE M p v s est, ut hae Ze ceteris diuisionibus litterarum omissis, singulas insipiciamus. Se ea in iis consideremus, e quibus, ad veras nominum rationes eruendas, aliquid accedat emolumenti. Quaerenda enim in ipsis clementis ratio, ob quam aliae voces
aliis rebus designandis sint aptiores: de ex iis de symbolis iudicandum, rectche an si
cus, a termonis architecto fuerint e litteris concinnata. Hinc enim liquebit, quae vocabula prima sint, quae ab aliis derivata: de prima quidem, quae non ad alias voces significantes, d ad ipsa prima de simplicissima elementa reducuntur. Quia vcrd sermo vicabulis componitur: is primus dici non poterit, qui vocum suarum caussas e simplicinsimis clementis non docebit; qua c re, tota de prima lingua recte iudicandi pendet f cultas. Quando itaque primarum vocum ratio tota de sono litterarum pendet Huibus, tamquam pigmentis, res ipsae denotantur, imitatione quam scri potest proxima expressae; malo aliorum Iaac in re sentcntiam aperire, quam meam, citra auctoritatem, multis rationibus firmaret: ne videar id elementis adscripsisse, quod maxime primis nostris vocabulis ad originem vocandis conuenire prouidissem:quod ubi secero, exemplis paucis docebo, quam insigni artificio Onomathctes noster usus fuerit in nominiubus primis ponendis; quorum recta ratio, ceterorum quoque quae ex his vel compo nuntur, vel derivantur, caussas ostendet. Audiamus itaque principio principem philosophorum Platonem,apud quem haec sententia tenus Socrates Hermogeni: Opinor equidem, o Hermogenes, ridiculum visum iri, si ostendatur, res ipsas litteris de syllabisag imitationem quandam expressas esse: Attamen sic est necesse. Neque enim qui quam melius habemus,quo veritatem primarum vocum reseramus: nisi perinde atque Tragoediae scriptores, cum eos ratio quapiam in re expedienda deficit, ad Deos co fugiunt: ita & nos dicamus, primarum vocum Deos auctores csse, de idcirco recte habete: hoeque modo respondendi munere defungamur. N um igitur de haec optima nobis ratio videtur, an illa potior quod multa nomina a Barbaris simus mutuati,qui nobis sunt vetustiores: an vero quod ob antiquitatem, in ipsis non magis, quam in Barbatis, veritas queat pervideri 3 Daec enim omnia esstigia esse possent ei qui rectam prim rum nominum rationem reddere nolit, de illae quidem pcrelegantes. Atqui ut quis
primorum nominum rectam rationem non norit, ita nec posteriorum nouis te poterit,
quae necesse est ex illis, de quibus nihil sciat, declarentur. Alioqui pcrspicuum est, qui se dicat horum artificium tenere, eum oportere habere quam maximae de quam rectissimae in nominibus primis demonstrationis facultatem, aut cert)Iouisse de post . riotibus
80쪽
rioribus nsigas se venditurum. Nuin aliter tibi videtur 3 Hermog. Nequaquam aliter, o socrates. Socr. Quae igitur de primis nominibus equidem sentio, mihi ne quam simili ma insigni ludibrio Sederisioni, nedum ridicula, videntur. Haec itaque tibi . si velisi communicabo; tu voro, si quid alicunde melius accipere potueris, communicare item mihi tentato. Hermog. Ita faciam : at dic audacter. Socr. Primum ergo ipsum Rho mihi videtur veluti instrumentum duoddam esse Omnis mo- Litura tionis quae quidem quare nobis κεισα vocatur, non facile dixerimus: Led enim clarum, quod hole: id est, progressus quidam iit. Neque enim η, sed E littera quondam vici, Duo is Hamur. Principitari autem a κιειν, voce peregrina,qua udi , id est, ire, notatur. Si quis igitur vetus ipsius nomen inuenerit, voci nostrae congruens, Amς recte dici qu M. At Munca κίειν peregrino verbo κιν ς vocata est, mutatione ex E in il facta, de interiecto v. Oportebat autem xliij, vel e . Quies vero per negationem progressionis nomen posceret; at clegandiae gratia, ς κ nominata est. Porro Rho et cmentum, via dico, pulchrum motionis instrumentum ei visum , qui nomina condidit ad lationem soni similitudine exprimendam. Ad hanc itaque frequenter co utitur; primo quidem in ρειν si, id est, fluere de fluxu, per hanc litteram lationem imitatur; deinde in ura, id est, tremore, post in DF quod est asperum: insuper in talibus verbis quale κρουαν, .
pulsare; Θεια en, frangu e; ερυω, trahere; Θρύπτω,terere; vim τι cir,trucidare; ρέμων, vertere. Haec omnia per litterae Rho pictumque similitudincm cxprimit. Neq. enim, ut opinor, linguam in eo quietam sino , sed concutio. Rursus littera Iota ad omnia tenuia,quae maxime per omnia penetrare queant quamobrcm ἰένα dc IKθαι hoc clemento imitatur. Quemadmodum per φ de ψ dc σ Sc t, eo quod flatuosae sint littera , omnia id genus imitatus, per ipsa nomina componens, uti ψ ον, frigidum : seruens: de
concuti; δίς- ιος, concussio vocatur: dc ubicum l. statuosum quidquam imitari Nomenclator vult, eiusmodi litteras inducere videtur. At vcro litterae a c6pre illonem.& ipsius T una cum linguae innixu dc susten lationis vi,utilem videtur existimasse,
ad vinculi 3 stationis imitationem. Quoniam porro maxime labat lingua in Lambda proserendo, id animaduertens assimilator,nomina ex eo secit λειοι pro leuibus de verbuipsum ολι γα:ην pro labascere, oc pro pingui. Ac pro glutinoso ,δί ilgenus alia omnia. Quatenus vero labanti linguae litterae γ facultas succurrit, eatenus per λυτυ dulce, de per γλοιωδες lubricum. Iterum sonum V intus haerentem sentiens, i, de Aren dixit pro intus, res ipsas similitudine litterarum exprimens. Iam dc ω magno tribuit & longo ipsi im η, quoniam litterae magnae sunt. Cum vero ad αν,
id est, rotundum. 3pus haberes o, plurimu eius admiscuit,ut exprimeret rotunditalcm. Ceterum dc alia tum per lit aeras, tum per syllabas rebus seruire cogit nomenclator, ut
de signum faciat & nomen ..cx his vero reliquas formas his ipsis componere imitatur. Haec mihi videtur, o Hermogenes, nominum rectitudo csse. Hac Plato: quem vellem omnium elementorum sonii diligenter tradidisse: quod quia non secit, cx aliis, quoad fieri potest, reliqua nobis vocalia pigmenta fiant petenda. Dionysius Halicarnasseus, acerrimus sermonis Graeci cens ,r, sic A longum pronunciari dicit, ut os aperiatur plurimum, de spiritus sursum ad caelum feratur: ii vero quod nostrum E longum est, se s nandii, ut oves balant: csterii vult ut sonus ad linguae basim firmetur de os minus quam in 1 longo recludatur: O magnum, rotundum sonum habere dicit: I longum, circadentes spiritum eliso & ore minimum reclusio: Lambda lingua ad caelum sublata: Milabiis compressis. Reliqua, quae addit, non admodum nobis conducunt: coque breui talis caussa , & quia liber eius De nominum compotitionc passim doctoium manibus teritur, liic omittentur. Hoc tamen addam, Lambda suavem sonum reddere, de Rhoasperrimu , My dc Ny medium quiddam habere,& per nares enerri sono quodam cornicinum i Sigma verό ingratum, de insitaue esse. dc odiosum valde, de molestum, si frequentetur : sibilum enim scrinam Sc brutalem potius vocem, quam ad humanam pertineret M veteres idcirco rarius eo usos fuisse. fuisse item qui carmina fecerint aligina, A&m Ictin quibus totis nullum Signa a reperiretur. Haec Dionysiaca Allemannos de Suevos 'male habebunt, qui non alia magis de caussa Saxsoncs, dc reliquos Germanos, derident, quam quod studiose Sigma vitent: quod ipsi contra, tamquam generosissim uni elementum, maguo spiritu culant, pio Dat Par I pro Nat Das I dc similia pro simili- bus dia