장음표시 사용
231쪽
tam nomen austoris, quam eius, cui opus dedicatum est, potest significare. Utrumque enim quoniam in titulo notari solebat, praepositio sub propriam suam vim servat. uuo in genere plurima collata Vide a Burmansio ad Ovid. Tristi. II, 5b I. Quibus adde comm . ad Prop. II, 14, 26. Sic igitur a Properito oscitas di sulpam sum in operii meditores declinasse 1ideamur, Si quam protulimus coniecturam, ea doctioribus probata fuerit. Iulerim in paries vocare nobis liceat Horalianum illud:
- si quid scis recitus istis Candidus imperti, si non, his utere mecum.
Gruppii autem somnia, quam is commemorasse ea confutationis loco fuent, retractare hic longum est. Qui cum ex mendaciorum suorum νες HOκοκκυγία tamquam ex firma doctrinae arce homunculos infra errantes, i. e. Viros doctissimos
et de antiquis artibus i minorialiter meritos despiciat: ne nostra legat, non eremur. Sed cum erroribus istis detegendis, Propertii quidem studia parum comm0di percipere possint, at bonae litterae in uniVersum hoc serie, ut levitatis suae aemulatores futuri deterreantur, tu annalibus Halensi-hus Ann. I 839. N. I 27. sqq. munere illo taedii quidem
pleno, Sed, ut nobis Fisum est, necessario destingi quondam sustinuimus. Quae, si cui penitus n0Scere hominem operae pretium Fideatur, adeat. Ceterum Vulgatum apud Romanos usum fuisse, ut vel grammatici Fel amici poetarum scripta post mortem iterum recensita et ad suum iudicium disposita ederent, plurimi docent loci. Siquidem Suetonius de illustr. gram m. cap. 2.: o Ilactenus tamen , inquit, is imitati Latini grammatici Graecos , ut carmina parum adhuc divulgata vel defunctorum amicorum vel si quorum aliorum probassent, diligentius retractarent: ut C. Octavius
Lampadio Naevii Punicum bellum, quod uno volumine et continenli scriptura expositum, divisit in septem libros ceti. Idemque alios in aliis fecisse, pluribus exemplis comprobat. Cf. Heind s. ad Bor. Sat. I, 10, 3. Heusdium in Disquisit. de Aelio Stilone p. 38, 1. Traieci. Δ Rh. 1839. Lersch. de Valerio Cat. in Ephenim. philol. Dariusiad. I 839. N. 43. L. F. Schmidi. in Lucii. Sat. Irgm. I. p. I. Berol. 1840. Quinimmo de suo addiderunt, ut Cornelium Epicadum L. Sullae dictatoris librum de rebus suis novissimum supplesse idem Suetonius auctor est l. I. c. 12.). Heredibus autem id negotium traditum interdum esse docet Lucani Suet vit.) et Persii apud eund.) exemplum, cuius Satiras retractatas Cornutus Caesio Basso petenti edendas concessit. uuid
232쪽
Caput III. De tempore, quo singuli Propertii libri ceti. 223 autem mirem, si Propertii libris nec Tusca aut Varius, nec doctus librarius, qualis Tullio Tiro suus conligerit, quod in isto vulgarium librariorum stupore cf. Martiat. Ep. II, 8. SchneideWin. Prolegg. p. VI. Schoetigen. de librarr. et bibliopoli. vett. c. III. q. 4. Becker. Gall. Scen. III. Exc. 3.3turbae tantae sunt Iactae, quae nunc demum componi coeptae Sint.
De te ni pore, quo sin qui i Propertit Iibri ueι seri pii
In desinienda temporum ratione, quibus singula Pr0- perlii earmina assignentur, iis, quae hucusque disputaVimus, tamquam certis fundamentis nixi paucisque, quae Superabant, adiectis, Ilaec iam pro certis poSsumus Spsndere. Ante CFnthiae amorem, i. e. ante aestatem anni 726. cf. d. L. I. Cap. III. p. 16.) scriptae sunt Libri IV. El. I, I -70. El. 4. 9. I 0. Cf. d. L. I. Cap. V. p. 27. L. II. Cap. II. p. 55. L. III. Cap II. L. I. Cap. VI. p. 45. Carmen autem IV, I. ipso anni 726. initio. Vid. caput superius. Ineunte amore Ii. e. circa a. U. 726. idque aestivo tempore scoli. v. II.) El. III, 20. CI. Q. L. 1. Cap. III. p. I 6. Cap. VI. p. 41. Circa idem tempus II, 31., quam ante am0rem Scriptam dixeramus in prooem. interp. Germ. p. I 4. levi errore, quem deinde correximus ad interpretationis ipsius I. I. Scripla vero est a. d. VIII. Kal. Nov. Nam eo certe die aedes Apollinis Palatina dedicata est cf. Kalendarium Antiatinum et Amiterninum ap. Oreli. C. I. c. XXII. p. 400.et 40 I. , in cuius honorem simul et in memoriam vigi0riae Actiacae Iudos quinquennales institutos esse Cassius Diotestatur LIII, 1. Hi vero utrum sint intelligendi, qui in iisdem kalendariis commemorantur ludi, an alii municipales annui, dubitari possit. Sin apertum prius quam dedicatum templum dixeris, elegiae nostrae scriptio ad superius paullo tempus erit remoxenda. Neque ab Sonum Videatur, eum diem definire ipsum Actiacae victoriae h. e. a. d. IV. Non. Sept. Post primum annum, i. e. 727. a. U. liber primus prodiit, alque ita quidem, ut El. S. ineunte Fere scriptam
O, utinam hibernae duplieentur tempora brumae, Et sit iners tardis naviια. Vergiliis.
Cl. I. II. Voss. ad Virg. Ge. I, 137. EL II. I 4. aestate
233쪽
224 Qnaestionum Liber tertius.
conceptae; El. 20. 2I. 22. incerto prorsus tempore. Finitus
est hic liber et editus uno mense ante quam secundus componi coeptus est, initio ferme anni 728. CL El. II, 2, 1 - 4.
Liber secundus maximam partem intra annum 728. et
sinem 732. scriptus. Anno ipsi T28. El. 1-s. V. I-40.)et 34. tribuendae sunt; cs. u. L. I. Cap. III. p. I 6. Cap. VI. p. 44. L. III. Cap. II. Cui desinitioni minime obstat elegiae Septimae ratio, qua non perlatae Iuliae rogationis de maritandis ordinibus mentio fit. Nam, qui anno 726. Caesare Oetaviano VI. Μ. Vipsanio Agrippa III. coss. primum illam legem ab Augusto latam esse contendunt, sola nituntur Lipsit argumentatione ad Τacit. An n. III. Ext. Lilt. C.), quamvis nimium securi iidem deineecium testem citent, qui delege Papia Poppaea c0 min. L. I. Cap. III, 2. Opp. ed. Gene V. I 749. T. VII. p. 40. sq.) tantum abest ut Lipsio assentiatur, ut Tacitum Ania. ΙΙΙ, 25.), ubi post Iulias rogationes legem Papiam Poppaeam latam esse dicat, praeter legem ab Augusto anno T36. frustra tentatam cs. Dion. Cass. LIRIS.) non aliam Augusti, sed Iulii Caesaris legem quandam de qua Dio XLIII, 25.) significari existimet. Et, si quaeris,
Lipsit sententia satis debili nititur argumento, scilicet eodem, quem modo cum memoraximus, Tagiti log 0. Ille Fero: isSexto , inquit, is demum consulatu Caesar Augustus p0tentiae securus, quae triumviratu iusserat, abolevit: deditque iura, quis pace et principe uteremur. Acriora ex eo Vincula, inditi custodes.
Et lege Papia Poppaea praemiis inducti Inter ea
enim iura, quae sext0 hoc consulatu Augustus dederit, Lipsius primam etiam illam legis Iuliae rogationem reserri ult, quamquam non hos s0lo tempore rempublicam a principe novis legibus ornatam esse inter omnes constat. Neque vero II ei neceii rationes, nullam omnino ante annum 736. ab Augustu talem legem tentatam esse rati, per incunt. Nam
primum Tacitus cum is legem Papiam Poppaeam post Iulias rogationes latam' dicat, aperte significat, se non edicta Iulii Caesaris, sed rogationes Octaxiani non perlatas ideoque non leges factas intelligere. Etenim Cassius Dio XLIII, 25.):-Moni τε, inquit, δεινη o λιγανθροπιέα δια To Tcὼν απολωλοτc9ν πλλῆθος - , πολυπωδίας α θλα εθυκεν C. Iulius Caesar). Atqui his praemiis, qualiacunque fuerunt nam ex Suetonii Vit. Caes. c. 42. minime illud apparere He
nescius recte observat I. l. I, 3, I.), quemquam ullo tempore ob suisse, nusquam refertur. Quod in rogationibus, quibus contra committentibus poenae erant constitutae, longe Secus accidit. Cf. praeter locos Dionis ei talos Sueton. Octa . 35.
Idem porro Cassius Dio LIV, I 6. aperte de Augusto ait:
234쪽
Caput III. De tempore, quo singuli Propertit Iibri ceti. 225 Augusti rogationem referri nequit. Denique haec ipsa Propertii elegia, quam post annum 736. scriptam esse, iam nemo amplius erit qui aut Lapsio aut Hein ecclo ll. cc.)concedat, priorem Augusti rogationem statuendam esse demonstrat. Cuius quod disertis verbis Dio mentionem non facit, nemo, credo, mecum ad 727. finem referre dubitabit, ubi ille LIII, 21. haec: Aa roυστος de τα τε αλλα επραττε καὶ ενομοθετει πολλα ' Ουδεν de δε ομαι καν
γενωόιαι κ. T. λ. uui locus etiam C. Fr. Chr. Uenchium Observv. ad iurisprudentiam elegantiorem facientium triga. Lips. I 825. 4. p. 16. tu eius d. Opuscf. Academ. ed. F. A.
Sileber. Lips. I 834. p. 233. et Lud. Gitalerum Quaesit. iuris Romani de leg. Papia et Poppaea Spec. I. Hal. 1835. p. 7 - 13.) fugit, ut qui a Nob bio decipi se passi Lipsio
in anno huius elegiae desiniendo obsequerentur. Huc autem anno si illam quam quaerimus legem latam, sequenti 728. antiquatam ponimus, iam Fide quam apte omnes nostrae rationes coeant. Neque enim aliter althra illa, de qua anno 736. ad senatum relatum est, post acerrimas utriusque partis . contentiones anni demum 737. fine antiquata est. CL He in ecc. I. l. p. 60. Ad eiusdem anni 728. finem perlinet El. III, 15. V. T. S. soli. L. I. Cap. ΙΙΙ. p. 16.) Nec multum falli nos existimamus, eodem El. II, 30. referentes. Vix enim aliud tempus idoneum inveneris expeditioni V. 19. 20. commemoratae, quae per Pontum Euxinum regiones Caucasias et C spias peteret. Eo vero anno eum Romani foedus et societatem cum Polemone Ponti rege inirent steste Cass. Dione LIII, 25.), moliti aliquid esse videntur contra Parthos inquietos semper et tum bellis intestinis seditiosos. Frequentem autem eo tempore Romanorum in regnum Ponticum commeatum fuisse hoc sit testimonio, quod Polemo in illo foedere senatoribus Romanis spectandi in primis ordinibus ius concessit. Quod nisi senatores quoque Romani per tempus illic
comm0rati eSSent, absurdum erat.
Auno 729. tribuantur elegiae lib. II, I 0. II. 22.23. 24. Cf. Lib. I. Cap. III. p. I 5. Post eum annum reliquae huius libri omnes praeter El. 31., de qua vid. sup r. Sextilem mensem sibi postulat El. 32. , coli. v. 9., iisque, quae illic ad
Intra annos 73I. et 732. consectus est liber tertius.
235쪽
Atque initium quidem anni 732. sibi vindieant El. 4. 5. eoll.
v. 47. 48. Lib. I. Cap. ΙΙΙ. p. 15. Infra eum amium non descendunt ea carmina, quibus CFnthiae amoris poeta meminit, praeter quartum I. 2. 3. 6. 8. 10. II. 13. 14. IG. IT. I9 - 2b. Circa idem autem hoc tempus scriptae sunt El. II, 12. 13. 9, 41-50. vid. Cap. H. , neque tamen tu libri ordinem receptae a poeta. Anni 731. finem sibi poscit El. 18. cf. u. L. I. Cap. V. p. 29.), annum 732. El. 12. Cave enim a Nobbio I. I. p. 34. ie decipi patiare, qui duplici hallucinatione non contentus Iraudem insuper addit. Nam primum, ut demonstret, non ante annum 733. hunc librum Ianum spectasse, testibus non parcens Dionem citat LIV, 7. , qui M. Lollio in Augusti locum suffecto, Q. Lepido coss. a. U. 733. signa Romanorum a Parthis remissa esse dicat. Audiamus ergo testem.
Quid Dio' 'O γουν Θυγουστος, inquit, το, τε Eλλ νικον διήγαγε καὶ ἐς -as ιον επλευσεν, ἐνταυθα τε ἐχει/ιασε, κcii ἐς τὴν Ἀσίαν ἐν τεὴ ῆρι, ἐν ευ Μαρκος τε Α που - Ηος καὶ LIου πλιος Σίλιος υπέτευσαν, κο/ιισθεὶς παντα τα τε ἐκεῖ καὶ ἐν τῆ Βιθυνίρ διέταξεν. Ille vero annus est a. U. c. 734. Deinde postquam res gestas in Asia minore singulas exposuit et ademptae Creticenis libertatis mentionem fecit, sic pergit: Καὶ τουτο ἐποίησεν ἐν τῆ Συρια γενο/ιενος e. 8.) κἀν τουτ φ ὁ ωραατης φοβ εἰς φ D καὶ ἐπιστρατευση οἱ, οτι ιιιωέπco των συγ
ci ἰχιι αλ υτους - ἀπέπειιχνεν. Haec Dio iterum a Nob-hio vitiatus. Quibus adde Τacit. Ann. II, 2. Iustin. XLII. Barth. xit. Prop. ann. 734. p. LXXXIV. Sed ubinam, quae- sumus, redditorum a Parthis signorum in hoc nostro libro commemoratio Affert iste El. ΙΙΙ, 12, 3. :
Tantine uIIa fuit spoliati gloria Parthi
ubi participium perfecti, si Nobbio credamus, aperte signi- stet, iam tum spoliatos fuisse Parthos. At quo tempore Fuit enici ait. Scilicet, quo tempore Postumus relinqueret Gallam. Proxime enim accedunt hi versus:
Postume, plorantem potuisti linquere GaIlam Miles et Augusti sortia signa sequi δAl fortasse hoc vult novo dicendi genere: Tantine ulla fuit iunc) tibi gloria nunc) spoliati Parthi stuo tum, quaeso, Sequentia
ri tamen iniecta tectus, vesane, Iasernm Potabia galea fessus Araria aquam.
236쪽
Caput III. De tempore, quo singuli Propertii libri celt. 22
NM quidem interea fama tabescit inani, mec tua ne virtus fiat amara tibi: Neve tua Medae Iaetentur caede 3agittae.
uno illae sollicitudines et tim0res, quo illa pia vola, si pax iam composita, si signa reddita erant At non sensit iste vitigatum hunc poetis et Properito imprimis participii usum, quo ita sum nomine aliquo SubstantiFo coniungitur, ut non in nomine, sed in Ferbi actione propria sententiae vis insit. Quod dicendi genus eo gnatum illi, quo concretum pro abstracto positum Fulgo disunt, sum in praesenti tempore, et eo, quod di suut, gerundi O, Velut is occasio videndae terrae pro occasione Fidendi terram etiam pyeri facile sint explicaturi, a poetis etiam ad participium perfecti referri plurimi loci docent. Alioquin enim Romanos Bactra Propertii aetate cepisse existimandum esset, quoniam El. IV, 3, 63. simillimo nostri loci modo rogat:
Ne precor ascensis tanti sit g Ioria Baetris.
Sed cf. uuaesit. L. I. Cap. VI. Sest. II. g. 8. Iam vero huc ades, ut sallaciam hominis penitus cogno-Seas. Etenim, ut Suam fulciret sententiam, hunc protulit libri teriti versum:
Parthorum astutae signa remias a fugae -
qnem tu neque eo loco, qui ab isto citatur III, 18, 54. ,
neque ullo alio invenies. Contra El. III, 9, 54. in omnibus Ithris et scriptis et impressis haec insunt, neque illa, quantum sciam usque adhuc ab ullo viro docto tentata:
Parthorum astutae tela remissa fugae
ubi recte Passeratius, quem religiose more su0 exprimit Κuinoelius: is tela remissa, quae non amplius contenduntur et diriguntur, tela fugae Parthorum, id est eorum fugientium C s. praeterea, quae in interpretatione Germanica ad e. l. adnotavimus. Sunt autem hi quoque Versus generaliter ad fractas et deiectas Parthorum Tires reserendi, qui iam ex Ventidii tempore Romanos lacessere non ausi
fuerint. Cf. Cap. II. Quare nihil amplius obstat, quin eum Barthio Praelectionibus de quibusdam Propertii elegiis. Dres d. IT 75. 8. init.) et Lachmanno Praef. p. XXVII.) libros II.
et III. uno tempore a poeta digestos esse ponamus, quamvis annus iis 732., non T3 I. sit desiniendus. Cf. L. I. Cap. ΙΙΙ.y. I 5. sq. Post illum annum quae necessario scripta sit habenda elegia, non extat tu his duobus libris. De carmina enim libri III, 7. omnino non liquet. Ante annum praeterea 732. El. IV, 5. S. I, II. ad 1in. scriptae sint ne-
237쪽
cesse est, quamquam de quinta certius quidquam non ausim affirmare. Post eum annum Septima, qua mortua inducitur Cynthia. Ad annum T 34. referre non dubitamus El. IV, 3. Nam diutius iam in castris abesse Lycotam illum, propius' que instare Parthorum terris V. 35. docemur. Quartum militiae annum Propertius ipse disertis verbis significat IS. :
aettur haec castris quarta lacerna tuis.
El. 6. et 11. ambae ad annum 738. pertinent. Nam alteram ad celebrandos ludos quinquennales in memoriam victoriae Actiacae institutos scriptam esse iam Barthius perspexit Vit. Prop. a. U. 739. p. LXXXVI. Neque illud officit, quod Sicambri iam ut subiecti commemorantur V. 23.), qu0s non multo post Lollianam cladem ipsius Augusti adventu iam sub finem anni 738. L. Domitio, Cn. F. Aenobarbo, P. Cornelio P. F. Scipione coss. obsidibus datis pacem petiisse Dio Cassius LIV, 20. 21.) narrat, ut ad vaticinationes, quo
artificio recens ex atrocissima Lollii clade certo non prudenter poeta usus esset, confugere n0n opus sit. Paullo ante scriptam esse elegiam IV, II. omnium extremam, inter pretes universi consentiunt. Nam Corneliam, de cuius morte maritum Paullum Aemilium Lepidum consolatur, mortuam eSSe fratre suo consule i. e. a. U. 737. Versus declarant 65.66. Quibus omnibus accurate expensis hoc iam licet certo affirmare, Librum primum non ante annum 728. absolutum, eodem anno editum esse;
ei l non ante annum 732. confestus; Librum tertium l
Librum quartum carmina usque ad ' annum 738. scripta
De satis libro rvm Pr opertii a prima editione
Ut a doulis aequalibus Propertii seripta maximi habita et passim Iectitata esse certum est, sic ne post mortem quidem debitum iis honorem cessasse unus Ovidius salis possit attestari, qui inter principes carminis amatorii poetas Properiti nomen nunquam omiserit. Cf. A. A. III, 333. 534. Rem. Ana, 764. Tristi. II, 465. IV, 10, 45. Sq. 53. Fq. I, IT. Sed quoniam superstes etiam propter exquisitius doctrinae
238쪽
Caput IV. De fatis librorum Propertii usque ad iiit. ren. 229 genus ab iis demum recte tenebatur, qui pari diseiplina parem ingenii cuItum essent assecuti, nec ipse se populi confusam fabulam curabat, dummodo dociis et is puris A auribus probaretur, et tum et postea paucorum tantum hominum eum fuisse consentaneum est. Quare noli mirari, quod Quintilianus quoque vir acerrimi iudicii haud dubie Tibullum Propertio praesert I. O. X, I, 93.) et esse tantum, qui hunc quam illum malint, asseverat. Nam eum in universum Romani negotiis civilibus dediti eos soluti poetarum lusus arripuerunt, quorum in medio p0sita argumenta leve otii oblectamentum nec mullis Studiis redimendum praeberent, tum Qui utilianus eo potissimum c0nsilio poetas Latin0s recenset, ut, quantum fructus inde futurus orator percipere possit, ostendat. Ab hac autem parte Τibulli genus longe Propertio utilius esse coli. Quaesit. harum L. ΙΙ. Cap. ΙΙΙ-VI. salis appareat. Hinc quamvis primis Caesarum saeculis maxima lsemper eius esset inter homilies elegantiores fama es. Iu- i
p. 279. Elm.), tamen cum labentibus sensim imperii rubus f studia quoque liberiora in exilium verterent, Propertius inter primos fuisse Fidetur, cuius suus pupulus oblivisceretur. Hinc rarissima apud script0res Christianos eius mentio
Lactant. Div. Inst. I, 6. Sidon. Apollin. Epist. ΙΙ, I 0.) et, quod magis admireris, etiam apud grammaticos . Nam ne de Fulgentio dicam, quem his in ei tando Propertio peccasse vidimus Quaesit. harum Libr. IV. Cap. I.): Charisius, quem Scaliger El. III, 8, 37. exhibere ait, in emoria lapsus, ni recte admonuit Burmannus ad e. I. cf. II, I 3, 35. 33, 37. III, II, I 5.), Nonius p. I 69, 28. Μercer. , Diomedes sed . Clit. Ib2S. p. 29.) singulis tantum Iocis,
Servius vero non plus ter ad partes eum Togat, quamquam usurpasse Diomedem exemplar eius et legisse alius . Iucus declarat L. ΙΙΙ. Cap. VI. Sect. ΙΙΙ.), cum tamen Latinae linguae proprietatem tractaturus plurimum inde in suum usum conterre potuerit. Prisci an ulli vero ne habuisse qui dem ei carmina crediderim, cum in tanta poetarum veterum segete, quorum Verba per totum Volumen excitat, semel modo
Propertii meminerit, id que in eodem, quo Diomedes, VerSu. Quapropter non dubito quin eius loci notitiam ipsi demum Diomedi, non Properiti lectioni debuerit. Huius igitur libros illa aetate, et praecipue in orientali imperii parte raros admodum fuisse iure colligas. Quamquam ne prorsus abditos in bibliothecis saeculo p. Chr. n. VI. non modo inier alios, Sed
ne Constantinopoli quidem delituisse credas: Paullus ille
239쪽
Silentiarius, qui renascente sub Iustiniano miro littera-Tum antiquarum et poeticae studio non malus versificator et paene poeta extitit, reliquis certe aequalibus tam ingenio quam arte Iouge superior, non modo, quod iam Ruhnkenius recte observavit Ep. erit. p. 72.), Latine satis doctus fuit, sed assidua etiam Propertii lectione versatus. Hunc igitur ab eo in epigrammatis amatoriis, quorum plurima et ambitu et argumento elegiis veris proxima sunt, saepissime eXpressum esse primus, quantum sciam, Huschkius sensit Epist. er. p. 37. sqq.). Quod quo accuratius utriusque carmina sontendimus, eo clarius apparet. Nam non m0do solo res carminibus suis Paullus ex Propertio et locos communes ita intexuit, ut saepe inde poetae nostri interpretatio adiuvetur ut Epigr. IV. ap. Brunck. v. 2. coli. Prop. ΙΙ, b, 23. ibid.extr. coli. Prop. II, 34, 13. Ep. VI. init. Pr0 p. II, Ib, I 0. sqq. XXI, 3. 4. Prop. I, 3, 19. XXXIV. Prop. II, I, 5.
quamquam pro aliis non spondeam, utpote quae in pro er-hium abiisse videantur, ut Ep. XV, 5. soli. Prop. II, I, 63. Sq.
Ep. XXII, 3. Prop. IV, 3, 51. Ep. XXXIII. Prop. II, IT, b. ,
sed uniVersa saepius poematia ex illius fioribus compilavit, ut nisi tum epigrammatum ratio, semper in aculeum queu-dam abeuntium, tum επιδεικτικον illud et in ostentationem fictum genus a veritate causarum remotum, tum Fero etiam saeculi istius infantia et molesta hominis garrulitas obstaret, interpretem potius Propertii eum quam imitatorem diceres.stus in genere carmina conserenda sunt, quae suis l0cis adscripsimus, partim iam ab Iluschkio nobis indicata Anall. Br. XII. eoll. Prop. I, 3. XVII. coli. Prop. I, 2. XX. Prop. II, 12. XXX. Prop. II, 15, 2b. XXXII. Prop. II, 2, I. sqq. XXXV. Prop. I, 9. init. Inferioribus antem Paullo saeculis evanuisse Propertii vestigia omnino videntur. Neque enim me movet, quod Isidorus Origg. XVIII, 4, I. versum El. IV,
I, I 3. excitat. Eundem enim versum cum iam Laciantius cum tribus aliis I. I. reserat, quin ex hoc, non ex ipSs Pro pertio, episcopus Hispalensis doctrinam suam hauserit, nequaquam dubito. At ne tertio desimo quidem saeculo Vincentius Bellovacensis, qui tot scriptores vel tesos TeleXcerpta eorum Versaxit, et prodiga manu 1lores iuue collectos per Specula doctrinale et historiale sparsit, aut Propertium aut Catullum nomine cognovit. Primus Iero ex mΩ- Basteriorum latebris eruisse poetam omnis humanioris disciplinae restitutor et vindex Franciscus Petrarcha Iidetur. Huius enim inter carmina vulgari idiomate scripta, qui inveniuntur versus Triumph. Amor. sant. IV.):
240쪽
Caput V. De libris Propertii manuscriptis. rat
hi antem versus quamvis etiam eam dubitalionem ad miliant an sorte fando solum de triumviris illis amatorii carminis compererit, Propertii tam on exemplum et habuisse eum et Iegisse testis Epistolarum ad viros quosdam ex veteribus il-Iustriores seriptarum ad Μ. Τ. Ciceronem II. p. 78 I. ed. Basil. Henrig. Petr. 1554. I0l. , ubi versus Propertii prosert El. II, 34, 65. eodem quo nunc modo leguntur Scriptos, qui tamen ab alio Ieterum, quantum Seiam, SerFati non erant.
Nec quisquam inter ea Volumina, quae Saevum aliquando patrem Petrarcha ipso iuvene combussisse scimus, Propertium fuisse aliqua veritalis specie coniiciat. Tum enim profecto Petrarcha, quo magis alter tali iactura dolere n0n poterat, eius poetae interitum deplorare non esset oblitus, quem et propter doctrinam et propter artis ingeniique similitudinem imprimis probare debebat. Quare ambigi non posse existim0, quin a Petrarcha et doctis eius amicis redditus semel huic luci Propertius iterum n0n perierit, sed descripta inde sedulo et propagata per Italiam exemplaria, aliaque mox retecta eius famam sustentaIerint, donec sub finem saec. XV. Upis exciperetur.
De libris Propertii manus eriptis. Neque vero hanc nostram tantummodo coniecturam esse,
sed rem citra omne ni dubitationem positam ipsae librorum imSS., qui etiamnunG extant, rationes salis docent. Quibus accuratius exploratis Alexandri ab Alexandro narratiunculam,
qui Geniali. Dierr. L. II. Cap. II. p. 240. ed. Lugd.) in sella ivinaria inventum a Ioviano Pontano codicem corrosis paginis et labentibus litteris reliquorum omnium fontem suisse tradi- 'dit, recantatatam deinde a Scaligero, Heinsio , Μarklando, atque ab ipso Valchenario creditam, inane esse commentum apparebit. Recte enim Laur. Santenius lain Pontani tempori lius Pucciani codicis ut vetustissimi mentionem fieri , nd- monuit. Testis vero imprimis unus est Neapolitanus codex, qui XIV. saeculum haud dubie excηdit. Codicum vero reliquorum omnium iam insignes discrepantiae, ut omnes recens deaeum inventi ullius libri cicatrices esse, nemo unquans qu