장음표시 사용
211쪽
χαῖον, quae solutum efficit et veluti discinctum pedum ineessum, per exceptionem modo, nec fere, nisi cum binis acrior,bus coniuncta admittatur, haec eadem Callimacho adeo est nccepta, ut n0n m0do inter 1 Is epigrammatum Versus non Δ-gies oblineat, sed iii ipsa h3mni gravitate vicies septies compareat. Porro, cum hoc haud dubie a Graecis exemplis duxisse Propertium dixerimus, ut complexi 0nem unam perplura disticha volveret, ita tamen hanc liceutiam attemperare oluit, ut nunquam eam aut in medio versu Subsistere, aut hexametro claudi permitteret, nisi eum obiectae necopinato sententiae pondus etiam numeris insolenter praeruptis de industria imitari vellet. Quod tamen Alexandrini, etiamsi nuru Iis argumenti rationibus poscitur, passi L. sibi solent adeo indulgere, ut vel a medio pentametro orsam sententiam per hexametrum circumflexam in medio rursus pentametro ingludant. Neque id solum iii Catulli elegiae Callimacheae interpretatione aut in fragmentis, quae ex elegiacis Graecis minorum gentium Seoata ad nostram aetatem pertinuerunt, observare licet, sed in ipso hoc nostro limatissimo Callimacho. Cf. h. L. P. 11. 17. 37. 39. 51. 59. 69. 81. 95. I 05.109. II 5. Epigr. ν, 3. ε, 3. ς , 2. 3. ις 3. ιθ , 3. 5. κα, 3. at , 3.κI, 3. 3. λ , 3. 3. νν, 3. 5. νγ, 3. νxi, 3. PF, 3. ο, 3. Oν, 3. Vides ingens compositionis discrimen in Graeco
et Romano poeta. Quo tamen tantum abest, ut omnem ab hac parte communionem negandam et Propertium, quod absurdum esset, mendacii convictum esse existimem, ut hoc Solum intelligam, Umbrum poetam servo isti imitatorum pecori esse erimendum, qui per singula magistrorum vestigia anxie incedentes nec dextra nec sinistra ab instituta semel via desectere sonentur, et dum maxime idem facere sibi videantur, minime facere se idem non sentiant. Propertius enim vidit, quid in utraque lingua commune, quid diversum esset, et plurima, quae Graecis probarentur, Latinis esse relinquenda. Nam Graecus sermo natura sua fututior adstricta orationis Romanae vincula spernit et necti leviter quam perplecti mavult. Hinc complexionum clausulae nec tam acriter aures feriunt, et quo magis sub e0ntinua orationis superficie delitescunt, eo minus versuum flumen inhibent, etiamsi transve sae obiiciuntur. Cui naturae sensus semel assuetus leniorisbus etiam caesuris acquiescit; masculam illam et vehementem post tertiam arsin percussionem, Romanorum auribus inprimis gratam, si saepius repetatur, ne tolera erit quidem Praeterea Graeca Iingua multo maiorem quam Latina sIllabarum brevium numerum continet, ut si singuli ex utraque gente poetae eandem Feralbus suis temperaturam adhibeant,
212쪽
Caput VII. De imitatione poetarum Alexandrinorum. 203 quoniam quotidiani sermonis natura tamquam iusto modulo utriusque usum metiamur, Graecus Semper tardior, Romanus properantior multo videatur. Iam igitur quid diversae linguarum naturae dandum fuerit, apparet. Sed Propertius hoc quoque vidit amplius, quod caecos istos imitatores saepissime fugit, non omnia quae forte in exemplis suis admiraretur, suo in Senio esse apta neque recte innatam naturae suae gravitatem et nescio quem illius, de qua diximus, moestitiae colorem exultanti Graecorum levitate adulterari. Hinc differentiae origo, hinc vero etiam similitudinis. Similitudo enim non modo superioribus illis observationibus apparet, sed magis etiam emendandi cura semitur, quae cum nihil hiulci, nihil confragosi in Ierborum contextu relinquat, eam eiacit enucleatam Iersuum puritatem, ut per laeIe seIeros
Hanc autem sollertiam, ut sine modo usurpata surgentem spiritum non raro premat, intra iustos tamen sines cohibitam, ad consummandam poetae artem necessariam esse, confitendum est. Quos 1ines num Alexandrini semper servaverint, nunc non potest explorari, neque hercle quidem ego, ut erum fatear, ex animi mei sententia ausim affirmare. De Propertio vero quid sentiam, superiore capite satis est expositum. Haec de compositione. De reliqua autem eloquendi arte multo dissitilius est iudicium. Hymnorum enim fucata tabes quanto intervallo Propertii ubertati distet, supra indi-saVimus. Epigrammatum vero, quorum omnis laus in ac mine, acumen vero in ipsa brevitate positum est, angustiores Sunt. fines, quam quibus ingenii ubertas satis possit explicari. Itaque trustra fuerit, qui ab eorum comparatione nimis ad illustranda nostra carmina profecturum Se esse speret. Sed quantum Vel ex his Fel ex aequalium poetarum reliquiis, qui nunc nobis principum illorum vices sustinere debent, coniicimus, tantum est, ut Propertius ea eloquendi parte, quae cum grammaticis normis artius continetur, paucissima, nec Istre quidquam videatur ab Alexandrinis deprompsisse, quin iam communi antiquiorum Graeciae poetarum usu esset probatum; plura vero in melonJmia et enallage, quamVis in utroque genere multo cum audentior tum vero etiam felicior magistris suis. Omnium vero plurima in
similium usu et in metaphora iis debet. Nam ab hoc primum tempore tralatitia quaedam similia bereditario quasi iure in omnem aetatem ita propagata sunt, ut poeticae dictionis veluti quidam thesaurus efficeretur. Quo quamvis inseriores poetae onmes tam frequenter sint usi, ut multa etiam
213쪽
per Vulgus dissipata mox passim usurpari coepta adeo iner bescerent, ut vel quotidianus loquendi usus sensim a pristina proprie tale deflecteret: nemo tamen Romanorum avidius inde hausit, quam hic noster Propertius. Nam paucissimi admodum loci sunt, qui quidem metaphoram continent, quin Graecis exemplis et potissimum Alexandrinorum apte illustrari possint. Nec modo in singulis verbis et locutionibus se continuit, sed interdum totos versus totaque disticha effinxit. Cuius generis nobilissimum exemplum III, I 3, 43-46., quihus Graeca Leonidae Tarentini paene ad Ferba interpretatus
est Anth. Pal. IX, 337. p. 413. . Sed haec ut ex partelam ad argumenta potius quam ad elocutionem pertinent, ita, quoniam unaquaeque metaphora propriam suam habet interpretationem, coniunctim ea tractare nullius esset commodi, ne interpretatio singulorum carminum frustra in diversos locos distracta molestiam Iectori faceret, neve repetitis sine causa Propertii versibus volumen huius libri foede tumesceret, Graeca suis quibusque Iocis seorsim subiicere satius duximus. Eadem autem Graecarum fabularum ratio, quarum notitiam per carmina passim dispersam quin Alexandrinis maxime acceptam reserat, iam Cap. IV. dubitari vetuimus. Eadem αντονollasgων, quarum originem et Virtutem proximo capite exposuimus. Unde sum satis appareat, cur hac figura, quo quis sit doctior, eo libentius sit usurus: Callimachum omnium doctissimum non raro taedii fuga in contrarium obscuritatis vitium incidisse, non iniuria suspicamur. Quamvis enim ex Ibi de illa, interpretum cruce, elegiae nullo modo possint existimari, tamen proclivem certe ad id genus Callimachum fuisse hoc quoque carmen docet. Neque Vero tenebricosum illud, quod nimis saepe Cyrenaeo exprobratur, solis glossis imputandum esse, vel quae hodie Ieguntur reliquiae demonstrant, quamvis multo minus ipsis elegiis illi generi sint idoneae. Cf. Catuli. eleg. Callimach. V. 43. Sq. 52. sq. 57. Call. 4. Iov. 41. 46. h. Apoll. 22. Sqq. 69. 70. 91. h. Dian. II 3. 209. sq. 235. Sq. h. Del. 20. 41. 50. I 0 I. sq. 118. 161. 271. h. L. P. 25. 34. Haec igitur vestigia illae νυκτων φροντίδες ἔσπεριαι reliquerunt, quae modo parea fuerint, in Alexandrinis studiorum ratione recte excusari possint. Neque aliter in Propertio, quem non ubique
conira obscuritatis culpam defendi posse aeque concesserim. Haec ad elocutionem. In argumentis vero ipsis vel inveniendis vel adornandis num in universum Solum genus am torium secutus, ceteroquin, prout vitae rationes et ingenii vena suaderent, liberiorem viam instituerit, an singulorum etiam carminum materiem certis exemplis accommodaTerit,
214쪽
Caput VII. De imitatione poetarnm Alexandrinorum 205
nunc quidem in tanta Graecorum poematum iactura difficilli- imum est ad diiudicandum. Quamquam, quae certiore son- jiectura assequi licet, haec fere sunt. Primum quod amicae nomine librum inscripsit, in hoc certe antiquos auctores habuit. Sic enim iam Mimnermus Nannus nomen immortale Toluit esse, sic Callimachus Lydae, Leonti iHermesianax. Ac Μimnermum quidem quamvis eo libro et amicam ipsam et amores suos celebrasse constet cf. Athen. XII, 597. a. Hermes. ibid. v. 37 - 40.), tamen quin idem alia quoque argumenta admiscuerit, reliquiae ab Athenaeo
XI, 39. p. 470. a.) et Strabone XIV. p. 633. b. cf. Stob. Florii. VII, 12. p. 87. ser atae nam de eius elegiae ratione,
quam in pugnam Smyrnaeam composuit, non Satis constat,
cf. Pausan. IX, 29. p. 766. Schol. Pindar. Nemm. III, 16. dubitari velant. Illic enim Solem sc3pho subter terris ab occasu ad orientem noctu navigasse narrat, hic Colophonis origines et priscas historias canit. Sed num continuis versibus perscriptus liber amatoria quidem poetae fata tamquam summam continuerit, ita tamen, ut, si animus ferret, ad ta-Ies locos, quales modo commemoravimus, liberius deverteretur, mox ad relictam Tiam rediturus id quod quis coniiciat ex lagm. ap. Strabon. I. p. I 27. lagm. X. Bachii), an in plura carmina divisus a potioribus solum nomen invenerit, sicuti in Propertii libro primo de hoc enim nunc maxime agitur complures elegiae extant nequaquam ad poetae amores pertinentes, nedum ad CInthiae nomen - haec quidem nunc diiudicare non amplius licet. Nam tertia quoque ratio restat, ut dixiso per plura carmina libro, quae omnia in celebranda Nanno Fersarentur, his ipsis eFenerit, quod priore Ioco de toto opere hariolati sumus. Sic enim Propertius El. Ι, 20. post lentam de Hylae salis expositionem tandem ss. extr. ad Gallum suum, quem initio appellaverat, redit, sic EI. ΙΙΙ, 15. Antiopae fabula c3nthiam hortatur, sic El. III, II, 28-72. in pugnae Aeliacae descriptionem et Augusti sui Iaudes exeurrit. De Antimachi LIde sertius constat. Haec enim quam dixersa a Propertii ratione fuerit, unius Plutarchi testimonio satis possit declarari, qui Consolat.
bi casus perpetua scriptura sonditum poema, qu0d
215쪽
cum Lyda nihil fere praeter nomen eommune habuisse videatur, aliena fata exponens et argumento epicis multo quam Iyricis rationibus propius. Huic si initia librorum et metrum diversum detraxeris, 'μίας potius Hesiodi aut certe Alexandri Apollinem et Pliano clis ' χρωτας comparaFeris quam Romanorum elegiacorum quemlibet. Neque igitur ullo modo nobis in Iacob sit viri summi sententiam licet abire, qui ad Asclepiadis epigr. XXXVI. Anall. Brunsk. I, 219. Αnih. Graec. I. p. 215. AnimadII. ad Anili. Gr. T. VII. p. 55.)LIden - ut a Propertio Cynthiam, elegiarum coΙ- Iectione, L3des nomine inscripta celebratam esse ait. Probabilior primum intuenti Naekii sententia, qui Choeril. Sam. p. 73.) Antimachi L3den eandem fere in elegiam vim exe cuisse censet, quam Thebais in episam poestu habuerit. IN Ium primum antiquam elegiae simplicitatem a Callino, Mimnermo, ΤΥriaeo praescriptam temerasse ei, quamFis iniquius Callimachus de eo carmine iudicasset, nihilo minus certum esse illius xirtutes, sive malis lilia, in Callimachi et Philetae elegia passim, ne dicam perpetuo occurriSSe. Hanc autem sententiam ut firmet, Hermesianasiis Leontion affert, quod solum sarmen cum LIde omnibus conditionibus comparari possit. At, nisi egregie fallor, nimis diversa fuit utriusque ratio. Nam ut primum de Iongiore illo fragmento dicam, quod inprimis significasse Naekium credo, ita illud
comparatum est, iit per se integrum efficere carmen nequaquam potuerit. duodsi Athenaeus diseriis Verbis eum esse indicem ait amorum, quos Hermesianax in tergio libro recensuerit - εγρπινεν D.εγειακα τρια βιβλία, ιυν εν τω τριτέοκαταλογον ποιεῖται ἐρωτ ικcυν ουτωσί πέος λε-γων - ut doctorum Solum Firorum, poetarum et philosophorum amores illis enumeraverit, sequitur. Quid igitur magis consentaneum, quam Philetam Tel amico vel fortasse ipsi Leontio, quae sibi amatoriis vinculis irretito artem et gravitatem vitae exprobraret, exemplis Tirorum et doctrina
et arte excellentium se excusasse. Quo nomine recte hanc
particulam cum eleg. Properiit II, 34, 61-72. contuleris, quibus ille poetarum Latinorum, qui quidem res amatorias tractarunt, censum instituit, haud ita diversa ni fallor ab Hermesianacte causa. Cui loco si alios similes addideris, quihus vel suas vel ali arum agendi rationes pluribus continuo exemplis illustrat, longitudine magis quam genere expositionis utrumque differre facile sentias. Cf. inprimis artificum
catalogum III, 9, 9 -IS. et impotentiae muliebris exempla III, II, 9 - 72. , ubi tu fine poetam adeo initii paene oblitum videri supra docuimus. At Properitus plerumque certe
216쪽
Caput VII. Da imitatione poetarum Alexandrinorum. 207ambages recidit, exempla aliena suis affectibus temperat, a gumenta et causas Variat. Audio: Terum nec omnia Hermesianactis sereata sunt, neque nunc ingenia poetarum expendimus sed poematum rationem. Quare ne illud quidem nobis obiici potest, quod a Parthenio Eroti. c. 5. Bach. Irgm. Hermes. p. 180. c. 22. Bach. I. l. p. I 84. et Antonio Liberali Melam. 39. Bacb. I. I. p. Il 3.) et Pausania VII, II, 5. Bach. I. I. p. I 82. I 83. explicita nimis historiarum argumenta ex Leontio reseruntur. Nam nullum eorum est, quin aptissime clausulam talem recipiat, quales in Propertio quoque post longiores narrationes deprehendimus, ut:
His - tuos monitis servabis amores Formosum nymphis eredere visus Ian
ζuodsi tu Graias, freque es mirata Latinas, Semper vive meo libera iudicio
Inferior multo eum sim vel matre veἶ armis, Mirum si de me ture triumphat amor ceti.
Quamquam rariora haec utique in Propertio, frequentiora fortasse in Hermesian acie fuerunt. Paullo autem diutius in hac quaestione commorali sumus, tum quod Hermesianactis exemplo Callimachi quoque et Philetae ratio optime declaratur, tum quod error iste tam alte sedit, ut Bachius, quoniam Herodiano teste περὶ μονήρ. . p. 16. ed. Dindi.) hic versus in A1εοντίου α legitur:
propter unum Polyphemum reliquos omnes Iocos, quibus Hermesianax pastorum amores commemorasset, ad primum illum Iibrum reiicien os esse senseret p. 99. p. II 2.). Nec dissimilis eiusdem in Philetae Bittide error: Bι τίδα enim non Ballida verum nominis formam esse non modo emendatiora Athenaei exemplaria docent, sed cognominis etiam mulieris appellatio apud Antipatr. Sidon. Anall. Br. T. V. p. 31. ep. 89. 5. Anth. Gr. II. p. 32. Anth. Pal. p. 271., . tum cognatum nomen Bιoco passim obVium, cf. Anall. Br. I, 2Ib. II, IS. III, 173. Hoc igitur nomine Bachius Phil. Coi reli. p. I 5. Philetam elegias suas inscripsisse coniicit testibus adhibitis Ovidio et Hermesianacte, et cum nullum ab antiquis ex eo libro versum citari iure suo 'iretur, ut omnia quae diversis titulis insignita reperiantur fragmenta elegiaca ad varia duntaxat eiusdem Blitidis capita pertinuerint hariolatur. Hoc igitur quasi corpore A Wντρα, Tρμλῆν, IIαίγνια, τιγραμματα comprehensa fuisse. At eodem iure aliquis
217쪽
Ovidii Fastos vel callimachi epigrammata elegiis eorundem
poetarum adnumera erit, vel etiam maiore. Nam Hermes
riis metris conscripta carmina continuit ses. Heeren. in Commentat. de Fontibus Eclogarum Stob. p. 157. Bach. I. I. 29. , elegiarum particula esse nequaquam potuit. At ne id quidem, quod passim Fideo viros doctos affirmare, ut Bittidi elegias suas ant omnes aut saltem aliquem librum Philetas inscripserit, ex ini dii et Hermesianactis verbis efficitur. Hic enim cum Coum poetam tantum dicat Βιττίδα ιιιoλna ντα Θολὶν, eodem iure ex V. 48. Alcaei carmina Sappho appeNIata fuisse coniicias, vel ex Properi. II, 34, 88. 2b, 4. Ovid. ex Pont. ΙΙ, 427. sqq. Catulli Lesbiam. Cf. praeterea quae Lib. III. Cap. II. V. f. de Properiit Cynthia ipsa scripsimus. Minoris etiam momenti Ovidii sunt versus Tristi. I, 6, I. βqq.:
Nee tantum murio Lyde dilaeta poetae,
Nec tantum Coo Bittis amata suo ras, Pectoribus quantum tu nostris uxor inhaerea
Nee te nesciri patitur mea pagina, qua non Inserius Coa Bittide nomen habes.
Nam ne iterum ad Catulli Lesbiam provocemus, quidni scius, si haec valeat ratiocinatio, pro Tristibus et Epistolis Ovidii Uxoris nomen in titulo rescribimus At illud ne comparet quidem. Rectius igitur Philetam dixeris celebrasse quidem elegiis Bittidem suam, nec tamen inde carminibus nomen tribuisse. Quibus si quae ex servatis titulis inscriptio sit quaerenda, nulla alia erit nisi παιγνίων. Haec enim iocosa carmina interpretantem Κa3serum Phil. Coi reli. p. 29. merito refellit Iacob s. ad Anth. Br. I, IS9. N. AnimadvV. ad Anth. Gr. T. VI. p. 388. sqq.) Simmiae exemplo, cuius carmina, in quibus nihil est iocosi, recte tamen Hephaestio Enchir. p. 65. ed. Paris.) παίγνια appellet. Potuit idem ipsius Philetae testimonio defungi, cuius fragmentum. ποαγνέων a Stobaeo servatum CXXIV, 10. p. 617. ssebile potius aliquid sapit et moestum quam ioca et lasciviam. Apte enim in illud iam contulerunt Prop. I, II, I9. sqq. Add. I, I9. init. II, 13, 41. Sunt igitur lusus poetici, qui et argumento et versibus leviores epici et tragiei carminis gravitati eo nomine opponuntur cI. comm . Prop. ΙΙ, 34, 85. znugas Catullus dixerit. Talibus autem argumentis omnes relliquiae, quas εξ αδήλ υν εἰδων Bachius inde a p. 47. soblegit, inter elegiaea autem fuisse metrum prodit, bene pu-
218쪽
Caput VII. De imitatione poetarum Alexandrinornm. 209tuerunt accommodari. Neque enim ullus in iis extat versus, quin, quantum quidem ex tam parvis Iaciniis coniici licet, unum aut.alterum elegiarum amatoriarum locum decere potuerit. Propertii vero nostri admonemur frgm. 6. Strab.
VIII, 5. p. 346. coli. Prop. El. III, 6, l5. IV, 7, 4I.) IT. Seliol. ad Theocr. VII, 6. coli. Prop. II, I9, 25. 30, 26.)s. Athen. V, 20. p. 192. E. coli. Prop. I, I 4, 5. Sq. ΙΙΙ, 13, 37.). IIαίγνια igitur Philetae, quamvis nomine amicae
non dicta, tamen et argumento et carminum distributione Propertii Cγnthiae ut simillima fuerint, recte colligere nobis videmur. Restat ut de Callimacho dicamus, cuius elegias Cydippes nomine inscriptas fuisse, quod properantius olim Bachio Phil. C. reli. p. 16.) obsecuti in limine commentariorum ad Prop. interpret. Germ. Scripsimus, nunc paene pudet. Eandem enim hanc CFdippen fuisse; cuius ab Acontio amatae fabulam Aristaenetus et duabus heroidibus poeta, qui Ovidii sub persona latet, persecutus eSt, fragmentum ab Aristaeneto servatum Benti. CΙΙ.) satis potuit docere. Egregie enim illic Britannorum doctissimus pro ακοντιον, quod
vulgo iaculum interpretabantur, amatoris BDmen 'A κοντιον
restituit. Idem aulem rectissime fecit, quod ad CI. Cydippen ut poemation ab elegis distinctum recensuit. Neque enim Ernestius aut Valglienarius in Elegiaca Call. p. 210. nobis persuadent, ad elegiarum librum id pertinuisse. Nam
cum singulari CFilippes n0mine a veteribus citetur, ut fabu- Iam illam non exempli loco intextam carmini habuerit, sed ut de industria eam tractaverit, sequitur. Ulut igitur ad elegiaca pertinuit, i. e. ad ea carmina, quae distichis sunt perscripta elegiacis, numero tamen elegiarum, quae ipsius poetae affectus continent, eximenda erit. Quamquam posse eam maiori elegiarum collecli 0 ni tanquam accessionem ad tectam fuisse eodem modo, quo in extremo Prop. libro quaedam ex Causis Romanis recepta legimus - quis neget
Sed nunc de elegia, quae proprie dicitur, agimus. Hac
utrum unam amicam celebra erit, an plures, an, quod ex
epigrammatis coniicias Ep. XXIII. XXX. XXXII. XXXIV. XLVI. XLVII. LVI.) etiam pueros, non liquet; inscripsisse
autem eum carmina, sive unum sive plures libros efficiebant, certae puellae, illud veri est dissimillimum. Nunquam enim tali nomine citata inveniuntur fragmenta. Illud vero pro ingenii eius natura, quale supra fuisse coniecimus, maxime' mireris, quod et hic et in epigrammatis amatoriis parca admodum inveniuntur eius doctrinae vestigia, quae in fabulis
versatur vellit CXXVI. CLXXXVIII.); nullum vero, quod integras historias eo, quo apud Philetam vidimus, modo
219쪽
inlextas luisse argumentis declaret: contra plurima, quae non modo ipsum poetam sua persona loquentem exhibent, sed vere elegiaci aliquid spirant. Omnia denique ita comparata, ut in quaxis elegia decenter sedere potuerint. Ergo etiam similiora huius quam Phileiae carmina Propertianis fuisse dicas. Puta aliqua tam simplicia, ut cum Tibullo merito p0ssint comparari velut frgm. I. ap. Valchen. et Tibuli. El. I, 4, 80. Irgm. II. Tib. I, 8, 51. , plura vero ubi Pro pertii meminerimus, ut Irgm. Benti. LXVII. coli. Prop. I, 9. fin. CI. coli. I, 18, 23. CVI. coli. Prop. III, 2. extr., qui Ioci etiam dispositione versuum sunt similes. Fragmen lumautem Benti. CXI. ad carmen videtur pertinuisse ita Propertiano III, 7. Salis simile, cf. comm . ad e. l. Possis lamen etiam recte comparare I, 8, 5. 17, 2. et CXXVI. Prop. I,
8, I 8. sqq. Irgm. CXXVIII. Prop. III, 13, 39. sqq. CXXXIII. El. III, 5, T. Elocutio non ita procul abest ab ea gracilitate, quam in epigrammatis observavimus. Nam quod rariora passim et obsoleta verba deprehendimus, hoc in Iragmentis, quae cuin maxime solarum glossarum causa a grammaticis sunt servata, iniuria mireris. Quamquam plurima horum non ita comparavi mus, quasi alteri loci ex alteris eX- pressi sint, sed ut similis distaxat appareat dictorum quο-
dammodo animus, cognata sententia. Laelior tamen non Tars a metaphoris oratio, quarum nonnullae admodum Suaves CCLXXIII. CCLXXIX. CCCCXX.), una sola, quam non imitaturum fuisse Propertium confidentius dicam CXXI. Benti. XIII. Valchen. de Gratiis:
At hic iam manum de tabula, ne plus hariolationibus quam
certis argumentis dedisse videamur. Haec enim sunt, quae ad comparandam Propertii et Alexandrinorum artem dicere habuimus, omnia.
220쪽
sillae si id nil in Propertianarum
De integritate operum Propertianorum.
Patiam libris sua fata esse, nemo nunc miratur, ex quo in proverbium illud dictum abiit. Hoc tamen fortasse admirabilius sest enim certe singularius), Propertianos libros,
quod fatorum iniuriis non salis vexati esse viris doctis vide- rentur, eam ipsam ob causam novis fatis Succubuisse. Ne-' que enim unquam, cred0, Ι03. Scaliger ordinem horum carminum turbasset, nisi Alexandri ab Alexandro narratiunculam secutus omnia Properiti exemplaria ex uno e0que depravatis- simo codice suxisse existimasset, neque ipse Lachmannus
tantum in dissecandis libris et elegiis ingenio suo indulsisset, nisi ille litteratorum Alcides iam nobile ipsi exemplum praeivisset. Atqui hoc fonte derivata clade S - . Verum de singulis 'infra. Hic illud solum admonere 0perae pretium Videtur, ipsum Nobbium, qui satis Ivlidis, quae contra eam fabulam Cap. V. exponemus, argumentis obnitendum esse existi- lmaFerit, tamen quaedam adstruere, quae ad hanc, quam iam tractaturi sumus quaestionem, non prorsus sint inutilia. Ille enim Specim. Obss. p. Ig. cum ingeniosum in ea re videat fortunae lusum, quod Amor Bacelli, Propertii carmina doliorum Iinariorum hospitio comiter excepta et posteritati sint ser- ata, tamen cum id certe probabile reddiderit, mullo facilius I exteriores quam, interiores antiqui Ioluminis paginas situ con- tsci potuisse, hos etiam, quibus Alexander magis amicus est . . quam veritas, in mediis libris digerendis saevitiam suam fictis
auctoritatibus in vanum excusaturos esse docuit. Iam vero ad ea argumenta respondendum, quibus Lachmannus Praef. ed. Lips.), ut diJaceratum iam antiquitus librum secundum in duo volumina digereret, adductum se e SSe a SseVerat. Primum enim, ut b0nam partem operum Propertianorum
aetate interceptam esse d0ceat, Ovidii versus prosert Prael.