장음표시 사용
141쪽
vers. . CoroII. Pract. Imo. Clerici obligantur legibus civilibus, ut et ur quibus taxatur pretium frumenti, prohibetur certum g ' nus armorum, praescribitur modus aedificandi, testandi, contrahendi . 2do. His legibus Obligantur Clerici secundum vim directivam , non vero coactivam : unde nouincuriunt poenam legibus civilibus decretam, nec a civili Μ igistratu puniri possunt ; sed querela delata ad proprium iudicem. Ecclesiasticum , ab eo Clerici contra legem civilem delinquentes condigna poena a uici debent , sive illa, quae a lege civili statuta est, sive alia mitiori . Misis=I, 3. 5I1. Objectum Seu materia Iesis civilis praeceptivae s ci- sunt tam officia justitiae, quam osticia humanitatis, &v aliarum virtutum, quatenus salutem & pacem publicam promovent. ObJectum legis civilis prohibitivae suntaeius inhonesti, aut turpes. item aestus adlaphori, quatenus libertas naturalis in iis saluti reipublicae est noxia sitem actus honesti, quatenus in certis circumstantiis bono publico & fini legislatoris non conducunt. Sic licet bonum sit, administrare justitiam, lex tamen vetat, ne administretur die seriato . Ubi e tum legis civilis permissiuae sunt, non solum honesta & indisserentia , sed etiam inhonesta ad evitanda ma)Ora mala, ad quae r lative minus malum est relative bonum. Impossibilia vero, nimis ardua, & actus pure interni, ac praeteriti non sunt objectum legis civilis. e. oti, , Schol. Lycurgum primo Spartanis leges tulisse tra-
ω,is ei- dunt Historici. Post urbem Romam conditam cum sumianaum imperium in Romulo, & subsequentibus Regibus resideret, plures ab iis leges emanarunt , quas Publim , vel uti alii. volunt, Sextus Papyrius collegit. Exactis
regibus Decemviratu instituto, Ius I 2. Tabularum par tina ex Papyriano, partim ex legibus Atheniensium est institutum, cui Hebiscιta a plebe, & Senatus consultua Senatu facta accesserunt . Ius FIavianum a Qrmulis in judiciis adhiberi solitis : Ias υero honomarium ex re sponsis Iurisconsultorum, ac Magistratuum ac Praetois
tum edictis derivatum fuit. Quando autem imperium in Iulio Caesare ad unum hominem rediit, ab eo, & su
sequentibus Imperatoribus variae leges emanarunt, qua rum plures Gregorius . tempore Constantini M. & Her mogenes in unum volumen redegit, unde Codex Grego
rianus, & Hermogenianus prodiit. Deinde Fheodosius junior a. 458. octo virorum opera Codicem Theodosiaianum evulgavit. Ex tribus his Codicibus studio Triboniani, additis subsequentibus decretis, Iustinianus Impeissator codicem Iusonianum Ia. libros continentem a.
142쪽
a. publicavit σ & ut residuae leges in meliorem Ordinem redigerentur, Digesta vel panictas, So. libros, titulos complectentes; & quatuor Institutionum librosa Triboniano & aliis sapientibus compositos a. 555. promulgavit: correctoque priori codice, novum in Ist. liabros , & M. etivulos divisum , quem vocant Codicem reis petitae praeiectionis, a. 554. edidit. Huic deinde μυὸIIae accesserunt, & Irnerius Miseniicas Codici adjecit. Corpus civile igitur quinque partibus constat: I. 4. Libris institutionum citantur: I. I. Inst. t. 6. g. sed GHquam G . II. 5o. Libris Digestorum, seu Pandectarum , quae citantur l. lege 5. F. digestorum , vel digestis, de jure dotium , id est, tituIo. III. I a. Libris Codicis, quae citantur : I. Iege Did amari, r. codicis, tiri de ingen. retrum. Iv. Authenticis; & V. 2. Libris Feudorum. g. 5ia. Obligatio legis civilis tollitur per Abrogatio- - ue
5is. Cum potestate legisIatoria civili connexum Paeos est jus transgressoribus legum poenas infligendi. Est au- φ πή- tem Poena malum physicum ob malum moralem immi sum ab eo, qui obligandi jus habet. Hinc poena a reparatione injuriae disteri ; nam haec postu Iatur propter . laesionem juris relativi persecti: poena vero irrogatur Pro prer violationem legis, qua talem . Solol. Finis poenaruim triplex est: Satisfactio, ut in paeos
posterum laeso praestetur Securitas : Emendatio, ut de- euoto
linquens mutet animum delinquendi. Exemptam, ut alii e 'a delinquendo deterreantur . Hinc poena dividitur in As-
securatoriam, Emendatricem aut Mincinalem, & Exem-pIarem I ubi tamen sola poena medicinalis, & exemplaris proprie poena est. i ..ig. 5iέ. Jus puniendi propFie tale , est penes Principem Itie st civilem imperantem. Nam I- Ius poenae supponit jus me' iin personam puniendi , quod habet solus Imperans . 2do. Jus infligendi poenas ad eum spectat, qui poenas sancire οπν potest: sed posterius est jus imperii t ergo etiam prius . g. III. g. 615. Quia etiam Consuetudo ex dicendis vim legis coni-o inere potest; hinc de illa etiam hic agendum est. μή is Est autem Consuetudo jus quoddam moribus constitu- ' tum , quod .pro lege suscipitur , cum deficit lex. Schol. consuetudo alia est facti, quae juxta S. Tho- moto mam est frequentia operandi libere eodem modo: alia ρ- Τe4t iura, quae modo definita est. Consuetudo juris a consuetudine secti ortum suum trahit, quatenus idem
mi, ac m0. populi, id ess, actus publicus sequentatas.
143쪽
quiritur, uti mos sit rationabilis, reipublicae utilis, &fidei ac Religioni conveuiens. - g. 516. Consuetudo rationabilis potost inducere legem
via tam . conniVentiae, quam praescriptionis. Ita patet Ineto. eX c. D. his d. II. In his rebus , Ee quibus nihiι eerti statuit Disina Scriptura, mos popoli Dei, -I instituta Majorum pro lege tenenda stini. Et L m quibus , ff. de Leg. Imeterata consuetudo pro lege non immerito custoditur. 2G. Ratio est, quia rationabilis
consuetudo habet omnia ad legem requisita g. 452. 455. ): mat iam honestam , & utilem bono communi: intentionem se obligandi; & legitimam potestatem seu
communitatis, seu Principis tacite consentientis . . . . . t
Reqtiῆ- CoroIIarium Practicum . Ad jus consuetudinis introd cenduna requiruntur Imo. Actus libere sirequentati, &quidem tot., & ita notorii, ut in populi notitiam deveniant: si vero aliquis actus perpetuitatem habeat, V. g. si pons in publico aedificatus a populo toleretur: unicus actus sufficit '. dido. Requiritur temporis diuturnitas, quod ex jure civili est decennium : tit. e. de praescrip t. longi temp. 5tio. Scientia, & tacitus consensus potentis legem condere, qui tunc adesse censetur, si sciens populi morem, cum prohiberς. possit, eum toleret. Oo. Requiri tur, ut actus a majori parte populi frequententur cum animo introducendi obligationem; unde ex ii ; quae lubere ex devotione fiunt sine obligatione, non nascitur jnris necessitas. Animus autem se obligandi colligitur, si transgressores apud prudentes pro sceleratis reputentur, & poenis ad observationem cogantur. g. 5I7. Consuetudo rationabilis potest abrogare legem
.' humanam etiam irritantem, aut ei derogare g. 482. ,
. tam Vla conniventiae , quam praescriptionis. De Via comniventiae patet, quia per eam manifestatur mutatio voluntatis in legislatore. De via praeῖcriptionis patet ex c. 'fin. de consuet. ubi dicitur: Licet longaeυae consuetud
.. nis non sit vilis aActoritas, non est tamen usque adeo
λ valitara, ut vel positivo juri debeat praejudicium g nerare , nisi fuerit rationabiliter ω legitime praescri' pia. Ratio est: Res humanae & jura possunt indepe denter a voluntate dominorum mutari, & transferri per auctoritatem juris, uti suo loco de Praescriptione probabitur: ergo etiam leges humanae, quia hoc jura ita
-zz Dices I. Consuetudo agendi contra legem non est rationabilis, & non fit cum bona fide, sed cum peccato : ergo non praescribit. Resp. Consuetudo contra legem
bona fide, di sine peccato induci' potest, si primi agen-
144쪽
De Consolentia 6γ Legistis. D 3tes contra legem sibi persuadeant, ob materiam legis N quasdam circumstantias legem cessare. Sed demus 'ab initio defuisse bonam fidem in primis transgressoribus , potest illa incipere in successoribus, & sic currere
praeScriptio . II. c. Consuetudinis, d. II. dicitur: Consuetudo non vincti leg m. Resp. Consuetudo particularis non vIncit legem universalem . Lorollar. Praes. Ut contraria consuetudo legem abroget, debet Imo. esse rationabilis, id est, juri naturali vel Divino non adversari, nec a jure Canonico reprobari, nec peccandi licentiam praebere, nec communi utili
Iaeo. Debet esse)legitime praescripta, ad quod ordinarie. requiritur decennium ad praescribendum contra legem ci- lem; 40. vero anni contra legem Ecclesiasticam: c. Ad aures, de praescript. Tempus autem longissimum sine titulo non sufficit ad praescribendum contra legem, si lex prae, criptioni, & contrariae consuetudini resistate
. I. δε consuet. m 6. 5tιo. Si lex derogatoria consuetu-
innis utatur clausula generali: Consuetudine qualibet contraria non obstante; & nil aliud exprimat, videtur
tantum tollere consuetudines existentes, non vero suturas; unde contra talem legem adhuc potest praescribi. Item si lex generali clausula prohibeat, quamcumque Consuetudinem contra legem introduci, & nil aliud exprimat, non cenSetur comprehensa consuetudo immemOrialis: nec tamen haec clausula inutilis est; facit enim, ut Magi uratus vigilet, ne contraria consuetudo inducatur, nec tacitus consensus legislatoris facile praesumipoteSt. Si Vero lex Canonica consuetudinem vel ut irrationabilem reprobet, Omnis consuetudo iritelligitur. to. Ad praescribendum contra legem Superioris non requiritur eius Scientia, & tacitus consensus : gIoss. c. In istis α. . nam praescriptio etiam currit contra ignorantem: requiritur tamen bona fides, sine qua impossibile est con-Suetudinem praescriptivam inchoare, quae rationabilis esse j. . Vnc in praescriptione Semper intervenit pro-dabilis ignorantia praescLibentium : licet autem sorte primi non Sine peccato legem transgressi suissent; successores tamen, videntes legem non Observari, praesumere possunt, hoc ex insta causa sine peccato factum suisse, i ita bona lide praescriptionem continuare. 5to. Omnes leges humanae, & Ecclesiasticae per rationabilem consuetudinem tolli possunt. Hinc Censurae legibus annexae, M seges'etiam insarmantes per contrariam consuetudinem IdIlonabilem abrogari possunt. 6to. Consuetudo tum piae ter legem, tendens ad jus novum, tum contra legem , unico actu contrario interrumpitur, quia in prima
145쪽
Caput x. animus se obligandi, in altera bona fides deficit. sis
si ante tempus praescriptionis legitimum legislator trans gressores puniat, Vel in tribunali Suo pro lege contra consuetudinem judicet praescriptio interrumpitur & donovo inchoari debet. Elapso Vero tempore, consuetudo legitima per unum actum contra Ilum non tolliturug. 5i8. Consuetudo etiam legem interpretari potest: e. Ctim Hlectus, de consuet. & i. si de V. de Leg. ub 1 dicitur optima Legum interpres, e . ytis hen- g. 5 I9. Ad jus. consuetudinarium revocari. etiam potest Hom Jus gentium, quod est Ordinatio rationis longaevo gentium usu, Dei que Societatis humanae guberna oris conasensu ;nductum ad gentium qua talium publicam felici tatem : adeoque jus gentium vim legis obligantis habet a Solol. Ius gent tum differt I. a jure naturae, quia illud ex consensu populorum; hoc Sine nostra voluntate famicitum est: illud respicit Objecta arbitraria. ad majus commodum societatis ; hoc respicit objecta in absoluta necessitate fundata: illud est absolute mutabile, & taniatum plerisque commune; hoc est absolute immutabile & universale. u. Disteri a jure civili, quod respicit privatas civium necessitates. Objectum juris gentium in genere est omne illud, quod ex fine suo tendit ad con venientem gentium communicationem, . uti Legatorum immunitas, commerciorum libertas, bellum justum, &ca,
Citatodiamus igitur Legem Domini semper, qui sit capitis hujus de Conscientia & Legibus Finis .
g. 5dio. Actus humani regulis morum difformes dicun
tur vitia & peccata, quae cum virtutibus Opponantur, specialia peccata virtutibus opposita in . subsequentibus capitibus considerabimus; hic autem prius natura peccati in genere explicanda est. peccatum igitur recte a S. Augustino definitur . Dictum, vel factum, vel concupitum contra legem aeternam. 71Itim Sesol. I. Vitium in moralibus saepe cum peccato con
viήr funditur, licet inter se disterant: ritium enim proprie est habitus inclinans ad peccatum Peccatum vero esta eius inordinatus a vitio promanam. Per ly dictum, Destim, concupiitim in definitione peccati explicatur m teriale, & reale illius: per ly contra legem aeternum ostenditur ejus formale, seu desectus realitatis & persectio ius actui debitae. An ιλ Schol. 2. Quaerunt hic Scholae, an omne vitium s. v
146쪽
contra naturam hominis , seu homini disconveniens. Re- ιItim itispondemus affirmative . Nam I. ita docet S. Augustinus com r i. 5. do lib. arbitri c. I S. Omue υitium, eo ipso qMOE υi-
est, COHtra naturam est. 2. Omne vitium, etiam
virtuti infusae contrarium , est dispositio hominis contra id, quod convenit ejus naturae rationali , quia omne vi rium contrariaturivirtuti, quae est conUeniens natura hominis: ergo est contra naturam hominis. 5. Vitium ponit in homine impedimentum ex narura non ortum, . ne homo vel a rem ratione per Virtutes acquisitas, vel a Deo per virtutes insusas perliciatur, quia contra illas virtutes pugnat: ergo est contra naturam hominis. Non obstat I. quod So. II. dicatur: Erat enim naturalis malitia eorum. Id quod fuit ex desectibilitate hominis . Resp. Dicitur naturalis malitia eorum, non quod sit eorum naturae conformis, sed in quantum in consuetudinem redacta est, quae est quasi altera natura: homo est naturaliter desectibilis, quatenus habet naturam , quae deficere potest; non vero quasi haberet inclinationem ad peccatum, quam certe anima rationalis non habet. II. Si vitium esset contra inclinationem hominis, non eSSet voluntarium, nec posset homo illi assuefieri, quod tamen in pluribus falsum est. Resp. Uitium non est contra inclinationem hominis elicitam, sed contra innatam. Deinde, quae Sunt ita contra natu- 'ram, ut repugnent ejus principiis essentialibus, vel proprietatibus, uti irrationalitas, illis homo assuefieri nequit; secus vero, i sint ita contra naturam, quatenus inclinant ad ea, quae . non sunt naturae consentanea; haec
enim inclinatio a vitὶo induci potest. III. Quaedam peccata Sunt Specialia contra naturam, uti Sodomia: ergo non omnia. Resp. Illa peccata carnis dicuntur speciali ratione eSSe contra naturam , quia Sunt contra ordinem naturalem ab Auctore naturae ad generationem praescriptum , & sic sunt etiam contra natu tam hominis , prout animal est : alia autem vitia sunt contra naturam h Ominis, prout homo est, & quatenus reste rationi repugnant. IV. Vitia virtutibus infusis Opposita non sunt contra legem naturae, quae actum super naturalem non praecipit, & lumine naturae cognOSci nen Possunt: ergo non Sunt contra naturam. Resp. Vitia illa non sunt
contra legem naturae immediate , & directe , bene vero mediate, quia lex naturae dictat, esse Obediendum Supe- riori legitime praecipienti; & indirecte, quia ponunt impedimentum, ne natura conVenienter perficiatur. Schol. 5. Ulterius quaerunt Scholae , an formale con- araestitutivum peccati commissionis consistat in aliquo po- Sitivo, an in privativo. Salmanticenses putant, in a
147쪽
quo positivo consistere. Respondemus, formale conglia tutivum peccati etiam commissionis consistere in aliquo privativo, seu in desectu ulterioris realitatis, sive rereia tudinis actui inesse debitaeo Νam I. S. Scriptura saepe peccatum vocat nihil: Amos 6. Qui laetamini in nihilo.
Item explicat peccatum per aversionem a Deo: D. I. Vae genti peccatrici . . . . deretiqAerunt Deum. 2. Ρatres peccatum in privatione boni reponunt. S. Dionysius de Dis. Nom. c. 4. Peccatiam non est aIiquid existens, aut inexistens, sed prisatio boni. S. Augustinus tr. in Joan.
Peccatum nihil est, s nihil sunt homines, cum se cant. Ita etiam sentiunt reliqui Patres ; & S. Thomas
I. 2. q. IO. a. I. ait: Actus est malus moraliter, in quantum ei deficit de plenitudine essendi. 5. Malum est esissentialiter privatio, & non ens ; nam omne ens in quam tum est ens, bonum est: sed peccatum malum est ergo est essentialiter privatio . Deinde si malitia mora lis sit quid reale positivum, Deus ceu causa universalisa sima omnis realitatis, qualis est quid positivum, consequenter etiam deformitas peccati, juxta adversarios, esis set causa hujus deformitatis, adeoque etiam peccati, quod falsum est: siquidem peccatum non habet causam etficientem, sed solum deficientem , cum e contra entitas positiva a causa efficiente procedat. Non obstat L quod S. Scriptura explicet peccatum per aliquid positivum : Ier ,. per fodere cisternas : Osee 9. per dilectio- .nem υanitatum & abominationum. Rev. S. Scriptura modo per positivum, modo per negativum peccatum explicat: ita ut privativum sit formale, positivum ma-' teriale peccati. II. Peccatum commissionis est malum morale per positivam tendentiam, & vitalem in objectum malum, quae tendentia est quid positivum. Rem. Illa tendentia non est formale peccati, sed tantum m Ieriale , quae non est moraliter mala formaliter, sed tantum iundamentaliter , quatenus ulteriorem rea lita: tem, & persectionem habere deberet . III. Inter actum bonum & malum est oppositio contraria, quae datur inter duo positiva. Item moralitas in genere consistit in aliquo positivo, scilicet in ordine transcendentali ad objectum conforme regulis morum: ergo etiam moralitas specifica peccati. Resp. Μalum in concreto sumptum pro materiali connotante privationem, opponitur bono contrarier secus, Si Sumatur in abstracto pro formali malitia, quo modo privative opponitur. Deinde mor litas in senere non est genus univo cum ad bonitatem& malitiam; sed analogum importans unam rationem positisam, alteram nesativam. IV. Privatio rectitudi-
nis debitae inest actui intrinsece malo, & ab eo abesse
148쪽
quit; alias adius intrinsece malus, v. π δεμ iam C
capax rectitudinis ; imo peccatum prohib tur eroo eius sormale quid Positivum erit. Rem. Actus inir his, metius non est capax rectitudinis, Si spectetur secundum 'gradum specificum reduplicative, prout est neccatur Secus, Si Spectetur Secundum gradum gensi i Cative, Prout est actus finitumii 'stricum Specifi-hibetur directe quoad materiale, quod est uid ositivum, & consequenter quoad formale, quod ina e
peccarum allud eSi Conmmrystois, quando nonitur a Mici
retractatum hyo ,'m μ.''8δ φ Commissum nondum verseverank ' Dis P ' yς ny ium, adeoque moraliter ver , VO' committitur ex
Πciuntur, uti gula, luxuria &c. alia stiristialia ciuae conSummantur delectatione spirituali, licet eorum'.
a in Deum, uti infidelitaS: alia Sunt contra DryxA
urtum &c. alia Sunt contra nos ipsos. Guae ς se Hlir r
149쪽
ris captit I tum dividitur in Mortale, & Veniais, de quibus inserius. 9no. Peccatum aliud dicitur Theologicum, si comsideretur prout est ostensa contra Deum: aliud Ps Iosophicum , si consideretur prout contrariatur recte rationi. Ais δ Schol. 2. Quaeritur, an detur peccatum pure Philoso ur peς- phicum, quod graviter quidem repugnet rectae rationi,
pr quin sit transgressio. legis Divinar & ostensa Dei. Re-
M.um' spondetur negative. I. Quia Alexander VIII. hanc propositionem Mam Percatum Philoso hicum seu morais
est actus hia manus discon eniens rectae rationi s 'natur e rationali z Theologicum vero mortale est transegressio libera Disinae legis. Philosophicum, quantum-υis p roe, in illo, qui Deum vel ignorat, Del de Diniactu non cogitat, est grave peccatum s sed non est os . sensa Dei, neque peccatum mortalo Eissoisens amis tiam Dei, neque aeterna parua dignum s tamquam Scandalosam, temerariam, erroneam, & piarum aurium OL sensivam damnavit. I. Ratio est: quando attingitur peccatum ni disconveniens rectae rationi , hoe ipso attingitur ut disconveniens Legi aeternae , sive ut prohibitum a Deo, quia dictamen rectae rationis est quasi ptaeco Divinar voluntatis. Deinde non datur ignorantia invincibilis I ei t. i. g. 4 i. cum Schol. . Ergo nec peccatum pure Philosophicum, quod hanc ignorantiam supponit. Obiicit IL Bruyn. L Peccatum Philosophicum saltem hypothetice defendi potest, quia S. I homas I. a. q. TI. u. 6. ait , peccatum a Theologis considerari prout est ostensa Dei: a Philosophis prout contrariatur rectar rationi Ne . S. D. non dicit, quod peccatum ut contrarium rationi, sine respectu ad legem 'Dei aeternam , spectari possit. I l. Peccatum Philosophicum foret quidem οὐ sensa Dei, Seu non transgressio legis illius invincibiliter,
ut Supponitur, ign0ratae. Resp. Falso Supponitur, quod peccatum ordinem rationis pervertar, quin simul cognoscatur ut transgressio Legis Divinae. raeeo,o Schol. ρ. Rursus alia peccara dicuntur Capitalia, ex capi - quibus alia oriuntur, & septem numerantur, scilicet r
i Superbia, Avaritia, Invidia, Ira, Luxuria, Gula & Ac dia ; de quibus agemus, ubi de virtutibus illis oppositis
Peera a Sermo erit. Alia Sunt peccata in Spiritum S. per quae in spiri- repelluntur specialia Fratiae dona, quae sunt effectus Di-εμ amoris, qui Spiritui S. tribuitur. Sex numerantur, scilicet: Praesumptio, Desperatio, agnitae veritatis Impugnatio, quando ex malitia fidei & Religionis veritas impugnatur; fraternae charitatis, scilicet gratiae, & donorum Dei proximo collatorum Invidentia; obstinatio
in pravo proposito, & Impoenitentia ; de quibus item
150쪽
alibi. Alia sunt peccata in coetum cIamantia, quae ob Peeeam specialem malitiam Divinam ultionem illis graviter ac- cervunt, qui eam committunt, Suntque haec quatuor :Ηomicidium voluntarium, 'quod in coelum clamare dicitur, Gen. έ. Peccatum Sodomiti cum , de quo Gen. i9. Oppressio pauperum , viduarum , & pupillorum , Exodi 22. Merces operariorum defraudata, Detit. 24. Jac. 5. Denique alia sunt peccata aliena, quae quidem ab alio complere eommittuntur, ita tamen, ut propriae Volunta- 'Ii nostrae tamquam cauSae aliquo modo concurrenti imputentur, quod fit novem modis. I. Jussione, dato mandato alium ad peccatum inducendo, uti David occidit Uriam, a. Rog. ii. v. Consilio, consulendo peccatum, vel modum peccandi, uti Achitophel Absaloni, u. Leg. l6. 5. Consensu, approbando alteriuS peccatum, uti Saulus mortem S. Stephani, MEI. 7. υ. 6o. 4. Irritatione, verbis vel factis alium ad peccatum provocando. 5. Laudatione, vel adulatione, alterius factum depraedicando. 6. Reticentia, fraternam correctionem , aut delationem ad Superiorem Omittendo. 7. Conniventia, peccatum non arguendo. 8. Participatione, bona injusta cum aliis retinendo, & recipiendo. 9. Defensione, malefactori patrocinando . De quibus omnibus suo loco . CorolI. Prari'. imo. Licet ambulare, & ludere sintactus specie physica diversi, quatenuS tamen Sunt cauSa νυυναν neglecti Sacri, non differunt specie morali, quia uni tan- ςβεμ tum praecepto, audiendi Sacrum, Opponuntur. E contra unus physice adlus homicidii in templo, duas specie malitias homicidii, & sacrilegii includit . udo. Licet
simplex furtum sit transgressio legis humanae, Divinae, . & naturalis, habet tamen unicam specie malitiam, quia opponitur uni praecepto non furandi a tribus Leris latoribus dato. Itio. Illa praecepta sunt formaliter cliversa, quae UerSantur I. circa materiam notabiliter diversam, V. g. praeceptum jejunii, & Missae audiendae: vel circa eamdem materiam ex diversis motivis formalibus, utidum praecipitur jejunium ex motivo Obedientiar, & temperantiar. I. Si aliunde constet, quod Legislator intendat diversam obligationem. Quando vero materia est eadem, idem motivum, & eadem Legislatoris intentio, leges tantum materialiter diversae unum specie peccatum constituunt, . uti si praecipitur jejunium in Quadragesima, & Vigilia. 4to. Circumstantiae etiam Saepius Speciem peccati mutant g. 455. Schol. ).
g. 522. Distinctio numerica peccatorum ex Sequenti- Disa nisbus regulis cognosci potest. Imo. Tot sunt numero di- 'io πυ-stincta peccata tum in diversis, tum in eodem physice a stiri, quot sunt objecta numero distincta moraliter uon