장음표시 사용
221쪽
rso Captist XL . ' , ultra condignum : Charitas tamen habitualis alicujus vlatoris potest esse persectior. & intensior Charitate alicujus Beati, sicuti Charitas Beatissimae Virginis in via major fuit, quam illa alicujus infantis beati. Quoad .
statum tamen & modum operandi, Charitas patriae est: persectior qualibet Charitate viae, quia Charitas patriae est in termino , & ob claram visionem tota intensione semper in Deum sertur . Schol. 2. Quaeritur, an per actus Charitatis remissos mereatur homo de candigno augmentum Charitatis Respondetur contra Durandum: Quilibet actus Charitatis etiam remissus sive elicitus sive imperatu& meretur de condigno .augmentum Charitatis. Nam I. juxta Tria. dentinum Sess. 6. can. 5I. justificari bonis operibus merentur augmentum gratiae, & vitam aeternam t. I. g. 583. . Sed actus Charitatis .etiam remissus est bonum opus a justo per Dei gratiam, & meritum Christi. Elgo meMretur de condigno Ugmentum Chari ratis. Idem Τridentinum cap. Io. docet, justum bonis operibus, quibus mandata Observat, crescere in gratia: sed ad observa tionem mandatorum sufficit actus etiam remissus Charitatis: ergo ille meretur augmentum Charitatis. I. Aelus etiam remissus Charitatis habet omnia ad meritum de condigno requisita: est quippe supernaturalis, fit ab homine amico Dei, & est ordinatus a Deo ad praemium, qui etiam calici aquae dato in nomine suo praemium promisit. Porro per actus ejusmodi remissos gratia, &Charitas non statim augentur in esse physico ; quia actus remissi, v. g. ut duo in habente Charitatem ut sex , non sunt dispositiones sufficientes ad augendam physice Charitatem ultra sex, cum sint improportionati: nec . augmentum his actibus remissis debitum consertur in . hac vita; nam si actus intensiores eliciantur, suum illis augmentum praecise respondet: adeoque augmentum illud
distertur usque ad ingressum gloriar, & primum instans glorificationis, in quo justus ex clara Dei visione in
actum serventissi trium tantae intensionis erumpit, quantae fuit meritum actuum remissorum ; qui actus intensissimus cum non sit meritorius, utpote extra viam elicitus, sed tantum dispositio physica, totum augmentum huic dispositioni proportionatum respondebit actibus re missi; in via elici lis ' . .
g. 592. Quia Charitas viae sine termino augeri potest g. 59i. , ideo non datur status puri amoris, & indisserentiae Quietistarum. Nam Imo. Status puri amoris.& indisterentiae Evangelio repugnat, in quo diligentibus
Deum praescribitur observantia mandatorum , - Ioan. Io
υ. Ib. & inter praecepta numeratur, Fides, Spes, Gua i
222쪽
dicitur: Quaecumque sunt' vera , quetcumque pudica, quaecumque justa, quaecumque sancta ... haec cogitates .
Quae monita Charitati repugnarent, . si nobis liceret inpuro amore indisserenter quiescere. Ido. Indisiarentia Quietistarum Criaritatem non purgat, sed ad aeternum interitum tradit: removet. a recogitandis & deflendis peccatis: generat praesumptionem, & tollit studium orationis : ergo mala est. otio. Haec est υoluntas Dei, ut abstineamus ab omni immunditia . . . ut habentes do nationes secundAm gratiam , quae data est uobis, simtis sollicitudine non pigri, Spiritu ferυentes, Domino servientes , Spe . yatidentes . . . . ad Rom. II. v. D. Ergo
Quietistae, qui in statu indisterentiae pigritiam , teporem, desperationem & turpitudinem approbant, specioso Charitatis nomine transgressionem Divinae voluntatis com
-sisI. Leguardi & Beguinae docuerunt, hominem in Gui hac vita posse quemdam Charitatis gradum attingere. ultra quem progredi non possit. Eumdem errorem dorucuit Michael de Molinos, qui novam Scholam mysti cam erexit, & docuit i. an nihilandas esse potentias animae: I. eam non debere Se in aliquo opere active gerere ; Sed 3. debere se regendam committere Divinae voluntati, a qua 4. nil petendum est, sed in ea omnis sollicitudo propriae salutis, spes, timor, & Omnia Vir- . tutum desideria sunt deponenda: 5. unde fiet, ut anima in sua quiete, etiam in somno Semper oret, etiam dum impurae cogitationes occurrunt, & daemonis instinctu, aut alterna sollicitatione carnales actus exercentur, qui non commaculant partem superiorem Deo su edtim. Haec dogmata damnavit Innocentius XI. a. I 687. in Bulla : Coelestis Pastor. In hunc Quietismum incaute prolapsus est Francisciis de Fenelon Episcopus Cameracen- 'sis , qui in libro : Explication des maximes des Suinis , docuit, dari quemdam statum habitualem amoris Dei, qui est Charitas pura, in quo nec Salutem aeternam Volumus, darique in eo extremas probationes, in quibus non solum omnis spes amittitur, sed etiam anima imvincibiliter credere potest, se juste a Deo reprobatam,& h ac mystica morte a Deo derelictam quasi cum Christo in cruce spirare: haec ramen perturbatio cietur Iantum in inferiori parte, caeca & involuntaria passione, ita .ur in superiori regnet Charitas, dum inferiorem percellit desperatio. Episcopus arisiensis, Μeldensis, &Carnotensis gravi censura hunc errorem notarunt, pluraque Scripta utrinque prodierunt: sed . damnatis ab Indi
nocentio de amore puro, & statu indisserentiae dogma-
223쪽
eibus, D. Fenelon sententiae Papae se submisit, erroremque suum palam e Suggestu' reprobavit. Quietistae opponunt L exemplum Christi in cruce derelicti clama tis : Deus meus , ut quid dereliquisti me Z Matth. 27. v. 46. Resp. Supplex naec Christi oratio cum spe conjuncta suit, & exclamavit tantum ob ea, quae patiebatur, humana natura, nullum a Divina levamen accipiens. II. Opponunt exemplum Μoysis, volentis deleri de libro vitae pro salute populi. Rem. Juxta S. Hieronymum, Μoyses loquitur de vita corporali. III. Opponunt exemplum S. Pauli, cupientis anatsema esse pro' statribus, ad Rom. 9. υ. 5. Rem. S. Paulus vel loquitur de morte corporis, vel si de exitio animae, loquitur hypothetice, si pro gloria Dei fieri posset. Vid. measisse. Theol. -sticae tom. I. g. 5 7. o. Hras g. 595. I. Charitas amitti potest: nam gratia sanctifi- cans amitti potest t. i. g. 578.): sed gratia sanctificans non distinguitur realiter a Charitate habituali t. i. g. 564. Schol. 5. : ergo . etiam Charitas amitti potest.' Ratio ulterius est: Charitas viae non replet totam capacitatem voluntatis, quia Versatur circa Summum bOnum, obscure tantum, & impersecte cognitum, nec semper est in actu. Ergo quando actu in Deum non sertur, potest aliquid occurrere, per quod Chariras ex mutabilitate liberi arbitrii amittatur. πν pre 2. Porro Charitas per unum etiam tantum peccatum mortale amittitur. Ita docet Imo. S. Scriptura, Ioan. I 4. j. Qui diligit Deum, mandata ejus serυat. Sed qui peccat mortaliter, non servat mandata Dei. Ergo non diligit Deum. Unde Tridentinum Sess. 6. cap. II. Asse' rendum est, non modo infideIitate , sed etiam quocumque alio mortali peccato, quamvis non amittatur FAdes , acceptam justificationis gratiam amitti. Ido. Per peccatum mortale homo fit dignus morte, per Charitatem vita aeterna; nemo autem simul morte & vita dignus esse potest . .s ναου- Sehol. Jovinianus, & Beguinae docuerunt, Charitatem -- non posse . I. Cant. 8. dicitur : Aquae multae non ' potuerunt extinguere Charitatem. Et ad Rom. 8. Neque
moro, neque υisa - . . poterit nos separare a Charitate
Dei. Et I. ad Cor. IS. Charitas nunquam excidit. Resp. In Imo & ado textu sensus est, quod tribulationes hujus saeculi non possint extinguere Charitatem, quae tamen extingui potest a libero arbitrio per peccatum: in Stio sermo est.de Charitate patriae .. II. S. Augustinus ep. ad Διian. ait: Charitas, quae deficere potest, nunquam υera fuit. Et 'S. Leo serm. do Pass. ait de. S. Pe-
uo : Vidit in te Dominus non fidem fictam, non dii
224쪽
ctionem aversam, sed constantiam fuisse turbatam . Rem.
S. Augustinus vult, quod Charitas, quam quis solum
ad tempus exercere Vult, vera non Sit. S. Petrus non
misit Charitatem directe per actualem contemptum, sed indirecte, committendo aliquid contrarium Charitati propter timorem. III. Charitas excludit omnia motiva peccandit ergo nequit amitti, sicuti nec Fides nec Spes per quodlibet peccatum amittitur. Lesp. Charitas quando est in actu, Omne motivum peccandi excludit, quia iunc Deum super omnia diligit: secus en, si non sitan actu, quia tunc motinum peccandi intervenire, & voluntas illi consentire potest. Deinde non Omne peccarum
Fidei & Spei repugnat 33. 556. 582.),'sicuti Charitati,
quia quodlibet mortale est aversio a Deo ultimo fine ;Charitas vero conversio, & unio cum Deo ultimo fine.
g. 594. Ex die is hucusque colligi potest, quid sit actis
Actus Charitaris, nimirum est actus voluntatis, quo raorira-νoluntas diligit Deum summum bonum propter se, & Hs-π' Proximum propter Deum . Diligere autem dicimur, quam do voluptatem ex alterius felicitare percipimus. Sohor. Quia Charitas versatur circa Deum, & Proximum, duplex praeceptum amoris Dei & Ρroximi datur, quod per ordinem explicandum est. Caeterum actus Charitatis , alii sunt interni, scilicet, Dilectio, per quam alteri bonum volumus: Gatidium, seu quies animi in bono praesente, & possesso Pax, quae consistit in unione nOStrae Voluntatis cum voluntate Dei, & Ρroximi circa finem communem beatitudinis . Misericordia , quae est voluntas seu affectus alienam miseri in sublevandi. Actus externi Charitatis sunt , beneficentia, Eleemos na, o Correritio fraternae de quibus in subsequentibus agetur .: g. 595. Datur speciale & a caeteris distinctum praece- Daatippium diligendi Deum aflectu interno explicito, & non pr ce-
,solum estectu observando caetera mandata. Ita Imo. S. Scriptura, Matti. 22. Diliges Dominum Deum tuum, Derim
ex toto corde tuo, in tota anima itia, s in tota octia ex. mente tua. Hoc est maximum oe primiam mandatum . 'Unde sic: Verba S. Scripturae sumenda Sunt in sensu proprio, & naturali, nisi obstet grave inconveniens. Sed haec verba, diliger ex toto corde oec. naturaliter sine inconvenienti astectum & actum internum significant. Ergo actu interno Deus diligendus est. Ido. Juxta S. Scripturam mandatum diligendi Deum dicitur primum & maximum ; secundum vero mandatum est, diligendi Proximum . Ergo mandatum dilectionis Dei est speciale a caeteris distinctum. 5tio. S. Scriptura distimguit dilectionem Dei, & observantiam mandatorum ut causam, & enectum, ut signum & significatum: Ioan. i.
225쪽
Si di igitis me , man ara mea servate. Ergo distissae satur. Hinc merito damnatae sunt Sequentes proposi- tu, I. Homo nullo Mnquum visa Suae tempore tene ιαν elicere adium Fidei, Spoi s Charitatis. u. An pecacee mortaliter, qui astam dilactionis Dei semia tantum . in vita eliceret, condemnare non audemtis . 5. Probab Ie est , ne singulis quidem rigorose quinquenniis per se
obligare ρνaeceptum dilectionis Dei. soti, . Solol. Nonnulli docuerunt, non dari praeceptum sp εμηρος ciale a caeteris distinctum, diligendi Deum aifu interno ' explicito, sed dilectionem Dei praeceptum nihil aliud esse, quam observantiam praeceptorum, etiam sine' talo internae dilectionis aflectu. I. Quia Ioan. I . dicitur: c ιιὸ habet mandata mea, s servat ea, illo est, qui dia gist me. Resp. Haec verba solum innuunt, Observationem mandatorum Dei esse signum dilectionis Dei. II. S, Bernardus Semn. 5o. in Cantica ait: Est Claritas imactu , in affectu , est de illa quidem, quae operis est ,
puto datam esse legem, mandatumque firmatum g nans in affecitu quis ita haseat, ut mandetrer Z Illa manda- ων ad praemium , ista ire praemium datur. Iresp. S. Ber- nardus non excludit omnem obligationem affectionis internae, sed tantum persectae, & consummatae cum dulcedine & devotione consummata , uti ex isto conrexIuapparet. Deus v- g. 596. Praeceptum Charitatis Dei prout est assirmati- . ,hh. Vum nos obligat, ut Deum appretiative super omnia omnia propter seipsusI diligamus. Νam Deus diligendus est ex omou- toto corde, id est totai intentione, & voluntate: ex tO-.κμε' ta mente, ita ut intellectus noster subdatur Deo: ex tota anima, ita ut appetitus Sensitivus reguletur Secum
dum Deum: ex tota sortitudine, ita ut adius externi sint consormes legi Divinae, adeoque Deos pluris aestumari debet, quam reliqua omnia ; quoia est appretiative super omnia diligere. An . Schol. 3. Quaeritur, an Deus etiam intensive sit dili- -- gendus super omnia. Petrus Soto cum nonnullis L Θvaniensibus docet, esse peccatum, si Deus amore in teusive majori non diligatur , quam Proximus ; & hoc nonnulli mortale, alii veniale peccatum esse die unt. Nos dicimus: Non peccat contra praeceptum Charitatis, qui intensiori amare, Siva naturali, sive supernaturali dili- fit Proximum, quam Deum. I. Quia objectum sensi-ile, uti Proximus, vehementius movet voluntatem. quam spirituale, uti est Deus, quia sensibile voluntati dependenter a sensibus operanti est propinquius. Ergo potest intensius movere ad Charitatem intensiorem, li-cM amor Dei sit in voluntate appretiative major, cum .
226쪽
Deus pluris aestimetur, quam totus mundus. I. Si derutur praeceptum Charitatis intensioris erga Deum, seque, retur perpetua anxietas conscientiarum, cum impossibi- 'le sit discernere inter gradus intensionis, & scire, an Deum intensius diligamus, quam proximum. Non ob stat I. qu0d teneamur Deum diligere, ex toto corde, mente & anima : ergo intensius , quam quodvis aliud, maxime cum inordinatum sit, quod voluntas plus am matur ad bonum creatum, quam ad increatum . Resp. Tenemur Deum appretiative ex toto corde diligere; & in Ordinatum est, si voluntas appretiative ad bonum creatum magis affciatur, quia alius honum creatum in
creato praeferretur, non Vero intensive, quia sic solum .
objectum appetitui vehementius applicatur. II. Proximus diligitur ex Charitate propter Deum t ergo Deus intensius diligendus est, quia propter quod unum quod que tale , est magis tale. Res . Ly propter Detim non dicit bonum amatum, sed rationem motivam amandi. III. Spiritus 1. inclinat cor hominis ad amandum : sed nequit intensius ad amorem proximi, quam Dei inclinare, quia Deus meretur, ut intensius ametur . . Resp. Spiritus S. quandoque magis inclinat hominem ad minus bonum, quia movet secundum modum & disposi-rronem subjecti .' Deus vero non praecipit omnia, quae meretur I alias continuo actuali amore in eum serri te
Schol. 2. Quaeritur ulterius, an homo deliberate agens As homo teneatur. Omnia opera sua referre in Deum. Quidam π m .ri heologi respondent, huminem deliberate agentem te- 'Distimneri suo peccato veniali actum reser re in Deum ex amo- explitate re benevolentiae relatione virtuali explicita relicti ex Vir actuali relatione praecedente, quae adhuc perSeveret, di zνν. in opus inΠuat I ita tamen , ut desectus hujus relationis nearuν non ipsum opus, sed Operantem maculet. Dicendum est: I. Homo tenetur aliquoties opera sua omnia reser re relatione virtuali explicita in Deum ut ultimum finem Sive naturalem, Sive Supernaturalem, eo scilicet modo, quo eum cognoscit: omnis enim homo sive fi- .delis, sive infidelis tenetur saepius elicere actum amoris
Dei ut ultimi finis . . Sed in hoc actu amoris involvitur virtualis relatio omnium operum in Deum tamquammultimum finem , & quidem explicita. Ergo &c. I. Ut vero tum opera nostra, tum operans a peccato exima n-tur .no' requiritur relatio virtuasis explicita, sive ut δε ex Charitate sal rem initiali ad Deum propter se dile-etum Omnia semper reserantur ; sed sudicit relatio virtualis implicita in Deum, scilicet, quod opus sit honestum ex objecto, & nullis malis circumstantiis , nec ub
227쪽
Io malo sine vitietur. Nam r. non potest assignari legpraecipiens relationem explicitam, nisi praeceptum dilea ionis Dei. Sed hoc, cum sit affirmatiVum, non obli gat pro semper , Sed tantum certis temporibus. Ergo quando praeceptum dilectionis non urget, in qua virtualis explicita rela; io operum ad Deum involvitur, non obligat illa virtualis explicita relatio. 2. Infidelis , 'vel peccator, qui nulla praecedente actuali relatione in Deum propter se dilectum facit eleemosynam ex motivo misericordiae, non peccat ex parte objecti, quod honestum
est: nec ex parte circumstantiarum, quas bonas esse
supponimus: nec ex parte finis; quia habet pro fine particulari proximo & explicito honestatem operis particularem, quae ex se. tendit ad Auctorem totius honestatis, scilicet Deum, quem habet virtualiter implicite pro fine ultimo. I. Ex contraria sententia videtur sequi, Infidelem, quamdiu manet Infidelis, in omni opere non relato ad Deum propter se dilectum peccare iquod damnavit Alexander VIII. Item sequitur, quod qui
dolet de peccato mere ob eJus turpitudinem, sine ullo respectu ad Deum ostensum, peccet ; quod damnatum videtur in hac propositione : Re υera peccat, qui odio habet peccatum mere os ejus turpitudinem Ο disconvenientiam cum natura, sine ullo ad Deum offensti mxespectu. Item sequitur, quod qui elicit actus Fidei, &Spei, sine ulla relatione explicita ad Deum propter se dilectum, peccet. Item sequitur, quod peccator, qui Deum timet & ejus justitiam, sine relatione ad Deum propter se dilectum, peccet; adeoque non disponatur d justificationem ; quod est contra Tridentinum. Hastymen sequelas nolim ita intelligi, quasi contraria sen-
Tentia censuram mereatur, cum eas erudite solvere ni-etatur R. Ρ. Ch mei Benedi tinus Bregnoviensis in opere :De in. lom. erga Deum. 4. Si esset obligatio reserendi omnia virtualiter explicite ad Deum propteς se dile-Hum, haec obligatio foret sub peccato mortali, quia est contra maximum praeceptum diligendi Deum : quod
tamen est contra adversarios, qui obligationem sub ve-miali solum agnoscunt. Non obstat I. quod a. ad Cor. Io. jubeamur omnia in gloriam Dei facere. Et c. I 6. Omnia vestra in Charitate fiant e quae praecepta affirmativa obligant pro semper. Resp. 'Haec omnia in n vitra sententia verificantur, juxta quam homo tenetur aliquoties Opera sua referre in Deum propter se dilectum relatione virtuali explicita. Porro haec praecepta assirmativa obligant pro semper, quoad relationem vir- ualem implicitam, quatenus homo semper tenetur ag
re quod . de se bonum, & persectum est . II. S. Augis
228쪽
stilaus I. . contr. JMI. c. 5. ait: Quidquid autem boni firab homine ... ipso non recto fine, peccatum est. Et De tali opere non rn Domino gloriari, solus impius negat, esse peccatum. S. Augustinus illa verba:
Non re sto fine. Et: Non in Domino gloriari, sumit contrarie, ita ut nΘn liceat perverso fine agere, & in alio, quam in Domino, gloriari; agit enim contra Julianum dicentem, Opera etiam ex malo fine sacta bona esse. III. Homo rationalis debet omnia opera sua referre ad finem rationi consermem ergo ut elevatus ad statu m supernaturalem debet Omnia referre ad finem superna turalem , quae relatio non potest esse virtualis implicita , quia opus morale bonum non tendit ex se ad finem supernaturalem. Resp. Disparitas est, quia ratio est homini intrinseca regula omnium actionum I elevatio vero ad statum supernaturalem est quid extrinse cum, non deStruenS, sed conServans naturam: unda dum homo non resert actiones suas ad Deum ut finem supernaturalem, refert tamen ad Deum ut finem naturalem ; adeoque habet Deum pro objecto, & non pecocat . at si illas non reserat ad fi in rationi consor mem , nullatenus Deum pro fine habet, & in nullo illi servit,& sic peccat. 3 507. Non repugnat Charitati servare legem & De servire, sive illum diligendo, sive alia virtutum opera
exercenCO. propte I aeternam retributionem. Nam lici- cha ritatum est, intuitu aeternae mercedis operari t. i. g. N8 . . '
Ergo Charitati non repugnat . Quippe finis bonorum 'operum a Deo statutus, est Vita aeterna ; hunc propo- merce-nit Evangelium, inquirit Fides, praestolatur Spes, re- pendit Justitia. Ergo pro illo bonis operibus vacare
Charitati non repugnat. 'Coroliar. Pras . Imo. Deus super Omnia d ligendus est . . saltem appretiative g. 596. , licet decentissimum Sit, titimur ut etiam intensive Super omnia diligatur. 2do. Quam-ς - - vis nefas sit, Deum diligere propter mercedem vitae aeternae tamquam finem principalem, licet tamen eum diligere propter mercedem, ceu finem minus principalem& causam impellentem . 3tio. Praeceptum actus Charitatis Dei non habet quidem determinatum tempus sibi assignatum; obligat tamen, quam primum homo suffcientem usum rationis Obtinet, & Deum summum Bonum, & ultimum finem cognoscit: ubi tamen by quam-prιmum non sumitur pro primo instanti rationis physice, sed nagraliter, ita ut cognito ptaecepto, longa mora in illo implendo non trahatur: rum saepius in Vita, cui tamen praecepto plerumque satisfit, opera bona faciendo, quia Deus vult; devote orando : Sanestificetur '
229쪽
Nomen tuum: Hat voluntas tua I quo modo concomitanter elicitur actus Charitatis, gaudendo de persectio- . nibus Divinis : tum quando urget gravis tentatio circa odium Dei: tum in articulo mortis, ubi absolute obligat : tum quando Contritio est elicienda, quae necessario includit actum Charitatis. Do. Actus amoris Dei hoc modo elici potest: Amo Te, o Deus, ex toto corde, quia Tu es summum ti infinitum Bonum . 5to. Intentio mane facia, omnia propter Deum a pendi, si per contrariam intentionem , vel vanam gloriam, vel grave peccatum non corrumpatur, censetur adhuc influere in opera totius diei, licet quis in singulis actionibus de motivo Charitatis non cogitet. Sisnum perdurationis est, si interrogatus respondere possit, se ad gloriam Dei operari. 6to. Μedia proficiendi in Charitate Dei sunt ra. Μeditatio beneficiorum nobis a Deo praestitoruin rn. Praemiorum, quae Deus promisit diligentibus se; &5. Divinarum persectionum. 4. Bona intentio, omnia agendi ad gloriam Dei, & ejus beneplacitum. Irimo.
Amor Dei super omnia tres gradus habet. Primus est, Deum propter summana ejus bonitatem appretiare S Per omne bonum creatum, ita ut quis malit omni bono privari creato, omne malum perpeti, quam Deum graviter ostendere. Secundus, Deum ita appretiare, ut quis malit omni bono creato carere, quam Deum leviter offendere. Tertius est, Divinae voluntati in prosperis, & adversis ita se conformare, ut quis nihil velit, nisi Deum, & propter Deum ; ideoque semper eligat, quod est persectius, excludendo omnes voluntarias im-λ , persectiones. g. 5o8. Ab amore Dei pergimus ad amorem Proximi ra.M. Inter Proximos autem nemo Sibi proximior, nisi homo
auige- sibi ipsi. Ρroinde homo seipsum actu interno ex Chari- , .ia tale alligere tenetur. Deus enim tamquam infinite bo- ' nus dignus est, ut ab omnibus amore benevolentiae diligatur: ergo etiam homo propter Deum hunc amo-x rem sibi velle debet. Sed hoc est amare seipsum amore Charitatis: ergo homo seipsum amare propter Deum debet. An ma SchMI. Homo seipsum magis ex charitate diligere de-gis sa bet, quam alium Ρroximum : nam Matth. 22. dicitur rs Diliges proximum tuum, sicut teipsum d adeoque dile-z- ctio sui ipsius debet esse exemplar dilemonis alterius:
attigere exemplar autem est potius quam exemplatum. Hinc σεβωεr Augustinus I. i. de Cis. e. sto. ait: ReguIam HIigendi Proximiam a semetipso dilector aeeipit. Deindo Deus di
ligitur ut principium boni: homo autem se dilipit. ut participem illius boni, & Proximum ut sociam in isto
230쪽
hono e sed participatio est potior consociatione, sicuti unitas est potior unione: ergo homo seipsum magis, quam Proximum diligere debet. Νon obstat I. quod tysicut teipstim significet aequalitatem inter amorem sui,& proximi. Et i. ad Cor. Io. dicitur: Charitas non qMaerit, quae sua sunt. Ne . Ly sicut, solam similitudinem in S. Scriptura multoties designat. Et S. Apostolus loquitur de Charitate, quae communia propriis anteponit. Il. Proximus subinde e Si Sanctior, quam nos :ergo plus amandus: imo Christum, & Beatissimam Virginem plus quam nos diligere debemus. Resp. Proximus subinde est sanreor, & Deo coniunctor, sed non ita propinquus amanti, sicut amans sibi; adeoque plus tenetur se diligere. Christus ut Deus super omnia amandus est, ut Homo plus quam nos amari debet, velut Auctor nostrae salutis. Beatissima Virgo plus quam nos amari debet objective, quia illi majora bona propter dignitatem Μaternitatis Dei velle debemus ; non tamen debemus illam appretiative magis
g. 509. Homo item omnes Proximos , suOS etiam pec- Ηο-catoreS Secundum naturam spectatos, actu interno pro- ωeναμ pter Deum diligere debet, Matth. 22. Diliges proximum tuum, sicut teipsum . Sed peccator non desinit esse Pro- viis ximus, Matth. 18. Si peccoerit tu te frater tuus , quia frater noster diciIur, & beatitudinis capax est, si secundum naturam spectetur g. 587. Schol. ) . Ergo diligendus est; & quidem ainu interno ; nam Ioan. I 5. praecipitur : Hoc est praeceptαm meum, ut diligatis invicem , sicut dilexi υos . Christus autem non Solum per opera externa, sed aflectu etiam interno nos dilexit. Hinc Innocentius XI, has propositiones damnavit: Io. Non tenemur proximum diligere actu interno O formali. Et II. Praecepto proximum diligendi satisfacere
poss&mus per solos actus externos.
Umo tamen in Charitate Observandus est, ut Imo. Deus super omnia diligatur. Ido. Seipsum quisque diligat secundum bona spiritualia. 5tio. Proximum secundum bona spiritualia. Oo. Seipsum secundum bona corporis . 5to. Proximum secundum bona corporis . Seipsum & Proximum secundum bona externa. CoroII. Priari . imo. Proximo in extrema neceSSitate 'Roria Spirituali versanti succurrendum est cum certo periculo νυ tu propriae)vitae, dummodo spes aeque certa Proximum ju 'vandi adsit, nullumque gravius damnum inde secuturum putetur : sic teneor baptizare infantem moriturum. 2G.
Qui ratione officii ex justitia obligatur ad prospiciendum saluti spirituali Proximi, non tantum in extrema, Sed re