장음표시 사용
371쪽
eusaior dictus est, qui contra alium in judicio agit. fietis dicitur ille, qui accusatur. Testes testimonium di cunt. Asiocatus partem aliquam oesendit. Assessor votum suum judici exponit. Tabellio sententiam exequitur. Irid; ii g. 7 i. Ad legitimum Judicem requiritur: i. Jurisdi,
biit' ctio. 2. Rectus processus, & accurata sausae discussio. εiρ'ς ' ' 5. Competens scientia. 4. Bona & recta intentio 5. Justae sententiae Secundum leges prolatio . Ratio patet ex
ipsa definitione Iudicis g. 770. Schol. .
An ,.m- Schol. Quaeritur, an iudex debeat ferre sententiam se- per se' cundum allegata, & probata, licol privata scientia no,
'σμ verit, reum esSe innocentem. Rem. Imo. In causis cie
vilibus & minoribus criminalibus, in quibus de mulei,
r. δε- pecuniaria agitur, judex debet serre sententiam secum φεμεῖ dum allegata, & probata , licet Scientia privata noverit, reum esse innocentem: quia . reipublicae licet ex gravi causa disponere de bonis Subditorum, ea ab uno ad alterum transferendo : ergo etiam haec potestas judicibus concessa est, quia reipublicae plurimum interest, ut se cundum allegata, & probata lites termipentur. Res p. .ado. In causis vero crimin libus, quando innocens mor te esset plectendus, nequit judex secundum allegata &vrobata eum condemnare, Sed causam ad alium judicem remittere, & testem innocentiae agere debet: nam ho minem, innocentem non licet directe occidere. g. 745.). Sed judex sciens, aliquem esse innocentem procedens, secundum allegata eum directe occideret, quia ne qui, dem de jure eum ut nocentem habere potest, quia jus in gravissima causa capitii Supponit omnimodam veritatem. Ergo non licet. Non obstat I. quod Deut. II
υ. 6. dicatur In ore duorum aut trium testium peribit qui iniersolesur. Resp. Solum in hoc textu testes renta quiri dicitur ; non vero quod judex innocentiam rei pririvatim sciens, eum condemnare possit. II. Judex secundum allegata procedens bene sungitur officio suo Resp. Si aliunde innocentem non noverit; secus enim pritSumptio a veritate eliditur. III. Judex publica auctoritate. 1ungitur ergo Secundum privatam scientiam procedere nequit. Resp. Judex secundum allegata procedere debet , nisi aliunde probationes salsas esse certo sciat. . Reibita Coroll. Praes. Imo. Nullus judex sibi non subditum s1Munt.' ne peccato mortali ad suum serum trahere potest, quod ' vel maxime tenet, si judices saeculares ad suum serum trahant Clericos. Ido. Judex occulte Solum excommum . nicatus, Vel ipSO jure Offcio suo privatus ante sententiam declaratoriam , vel non habens nisi titulum coloratum , valide. profert Sententiam & licite, nisi sorte in ultimo casu esset in mala fide: e. Ad probandum, de .
372쪽
De Viriti totis Cardinalibus d 3ii
sFnt. & I. Barbaritis, f. de oss. Prael. 5tio. Suscipietas ossicium judicis sine debita scientia, ob periculum damni
exinde secutasti mortaliter peccat. 4ra. Judex ex privara scientia Sine accusatione formali, aut virtuali, testibus , & concessa defensionis copia aliquem condemnare nequit: Subinde autem sufficit accusator virtualis, quando crimen Est publicum, reus notorius, vel judex cri-,nen videt: quando infamia est publica, ubi saltem inquisitio fieri potest. 5ro. Ad inquisitionem generalem nulla requiritur iret, vel criminis notitia ; subditi tamen in hac inquisitione non tenentur manifestare crimina Occulta, nisi redundent in damnum honi communis, quia in criminibus occultis ordo correctionis fraternae servari debet. Ad inquisitionem vero specialem requiritur, ut infamia, vel ruinor publicus au Aoris praecesserit; alias enim ejus fana a lideretur: loco infamiae sufficit. consessio rei coram paucis in judicio, & coram multis extra. illud: 6to. Reum juridice interpogatum non conseSSum, nec convictum potest judex in gravioribus causis subjicere torturae ad detegendam veritatem; ad quam tamen requiritur, ut praecesserit infamia juridi de probata, &quasi semiplena probatio : si crimen alio. modo probari non possit causa debet esse gravis, quando de. graVipoena mortis &c. agitur ; ubi reus etiam ad revelandoScomplices torqueri botest, quo indicare tenetur: Consessio vero etiam extra torturam continuari debet : &tertio tortus extra torturam negans absolvendu8 eSic Vid. Inst. J. E. to n. 5. g. I 275. ω seqq. 7mo. BeuS non
nisi convictus da innari potest. Sententia autem injusta ex falsa causa est nulla, & per se non obligat, & perham aliquid injuste recipiens, debet illud restituere. 8υo. Judex non habens stipendium licite petit, & ac-dipit a partibus munera, quia labot eius remuneratione dignus est. Si vero congruum stipendium habeat, accipiens munera contra justitiam peccat, ct ad restituti O-nem tenetur, nisi pro indebito labore aliquid recipiat. Munuscula tamen in esculentis, & poculentis brevi consumptibilibus etiam ante sententiam acceptare, non pro hibetur, quia non censentur movere virum constantem;
omni tamen periculo non carent. Nec licet litigantibus judici munera osterre, nisi causa sit certa, vel ad redimendam . vexa m , & scandalum absit; quod tamen iti
g. 772. Quilibet in judicio accusator esse potest , nisi
jure prohibeatur; secundum rubr. c. Qui accusare non possAut I quia quivis contra alterum in judicio agere quis eriέ potest: ergo adlor seu accusator esse potest g. 770. t
373쪽
Schol. . Vid. Inst. I. E. tom. 5. g. 89έ. seqq. m s. 68
gens, si probari possit, ad judicem deserri debet, quia
pars debet succurrere toti . Seipsum autem nemo accusare tenetur , nec patrem , matrem, filios & uxorem nisi urgeat boni communis necessitas. Ido. Crimen accusandum debet esse contra bonum commune , & accusator crimen debet probare posse λ alias injuste infimat proximum, & aenetur ad restitutiostem. 5tio. Actores esse non possunt insana es, & excommunicati, qui tamen denuntiare possunt, sicuti & Clerici etiam in causa sanguinis pro se, Vel republica sine metu irregulari, talis, modo proteStentur, Se non intendere saRguinem. Do. Quando crimen commissum est in damuum alicujus particularis, pars lae*a, eJus uxor, pater, & filii accusare possunt, ut sibi Satisfiat, nisi la dens emendatus satisfactionem offerat: Si Vero accusator non sit pars labsa , uti si furta secreta privatis Sint noxia ; tunc solum accusare licet, quando delinquens laborat infamia, crimina sunt manifesta. Per se loquendo accusationi &denuntiationi juridicae non est praemittenda correctio staterna, quia per accusationem non jntenditur emendatio, sed punitio ad conservandam iustitiam per accidens vero, si sit spes emendationis, & punitio non multum intersit boni communis, peccat contra charitatem, qui alium sine praevia correctione fraterna accusat f. S. Beos juridice interrogatus Imo. tenetur sub pec. eato mortali lateri veritarem , licet capite plectendus foret, quia tenetur obedire Suo Superiori, legitime, & neces sario ad bonum commune aliquid praecipienti: sed talis est judex juridice interrogans : ergo tenetur reus obedi
re ; maxime quia judex habet jus interrogandi , & vult
reum obligare. 2G. Quod Si Vero reus non secundum juris ordinem interrogetur, scilicet, si nec criminis infamia laboret, nec ejus indicia, vel semiplena probatio adsit; non iςnetur crimen. reus lateri, sed amphibolo. gia Illud celare potest, quia potestas judici& se eo non extendit, ut reum praeter Ordinem juris interroget: unde etiam Stio. si reus prudenter dubitet, an judex juri. dice interroget, non tenetur respondere; quia in dubiis , reo favendum est, & reuS non se habet ut causa instrumentalis resp u judicis in Sua responsione, sed ut cau.
sa principalis moinde debet agere secundum proprium
. M ol .piceSI cum Lessis r praeceptum fatendi veri- tatem cum periculo Vitae non obligat, utpote admodum
374쪽
Do Virtutibus Grinalibus . 54I
Tfiicile, & rarisii me a reis Observetur. Resp. Praecepta humana etiam cum periculo vitae Obligant, si sint ad bonum com nautae, & imale fit, Si hoc praeceptum non
observetur. II. Nemo tenetur testimonium dicere contra aliquem sanguine junctum, vel quando sibi grave
damnum imminet: erso nec contra se in periculo vitae. Resp. Disparitas est, quod jura consanguineos a testimonio dicendo eximant ad rixas inter familias evitani das; non vero reum, .in quo damnum commune privat O praeponderare debet.
Coroll. Praes. Imo. Quando reus juridice interrogatus negavit veritatem, non tenetur retractare dictum, &eam fateri, si non amplius interrogetur, quia obligatio jam transiit ; unde de pocca IO Ssso cum proposito emendationis dolere deb*t. 2G. Reus, qui ex metu gravis torturae, vel vi illius imponit sibi falsum cri'ien , non peccat ratione ditarnationis suae, cum sit dominus famae suae; ratione vero mendacii peccat venialiter, vel si addat juramentum, ratione perjurii peccat mortaliter imo etiam ratione sulcidit: sed hoc alii negant, quia
cum tam gravi cruciatu torturae nemo tenetur conser
vare vitam suam ; & ideo non tenetur consessionem suam retractare, nisi damnum tertii exinde sequatur. Stio Quando reus non interrogatur juridice, aut de eo non constat, si aliter evadere non possit, poteSi negare crimen capitale, dicendo, se salso accusari, alium mentiri, quia sic solum Occultat.veritatem , & falsum non
dicit : quod enim nequit juridice probari, falsum in ju
dicio reputatur. Oo. Juste condemnatus non potest se defendere, sed tenetur judici obedire: inlus te vero condemnatus, quia patitur injuriam, nisi grave scanditum oriatur. defendere se potest. Innocςns vero secundum allegata, & probata damnatus, per se loquendo potest quidpin se defendere, sive judex ejus innocentiam noverit, Sive non , per accidens tamen Saepe ob grave scandalum non potest: imo juxta pro p. i8. ab Alexandro VII. damnatam, salsum accusatorem, testes falsos, & tu uicem iniquum interficere nequit. 5to. Reus debet per seipsum exequi poenam non nimis acerbam sibi a Judice dicta tam , ire in carcerem, in exilium, Solvere pecuniam, moderatam disciplin9m subire: damnatus vero ad poenam
mortis, mutilationis, flagellationis publicae & inta mis,
debet indirecte, & per accidens cooperari, Scalas ascendere ad furcam, jugulum praebere; non tamen tenetur directe in seipsum poena ni tam acerbam exequi, quia hoc a natura hominis nimis alienum iOret. An vero
damnatus M venenum bibendum parere possit, litigant Moralis ; unde reus poterit se consor mare probabili
375쪽
vententiae judicis ita praecipientis; non tamen ad hodUbligatur , cum sit praeceptum inhumanum. & faciis aliud supplietum decerni possit. Sic etiam damnatus ad
mortem inedia perserendam , potest cibum clanculum sibi oblatum recusare quia active non concurrit ad mortem suam, sed eam justitiae amore sortiter perfert ;potest tamen etiam cibum oblatum acceptare, & comedere , cytia nimis dissicile est mortem oppetere, a qua quis se liberare potest. 6tor Ante judicis sententiam semper licitum est reo fugere, nisi promiserit, vel ju
raverit, Se permansurum, quia sic carcer non est poe- na, sed tantum custodia : imo etiam post latam senitentiam licet reo sugere, & carcerem est ringere ; da mnum quippe custodum ab eo non intenditur, sed per accidens se habet, dum jure suo utitur. Neque peccatis, qui ad fugam auxilium, & consilium praebet, nisi . obstet lex specialis, uti in custodibus. Non tamen talis reus tenetur fugere, sed ex amore justitiae, & charita. te, ne custodes damnum patiantur, manere potest ;imo seipsum judici ad poenam promeritam sustinendam
festo g. 7 4. In Testibus ad testimonium dicendum sequena
viri tes conditiones requiruntur iConditio , sexus, deras , discretio , fama sEt fortuna ; fides, in testibus illa requires c Raraia Coroll. Praes. Imo. Testis juridice interrogatus tene- M tur tur respondere secundum veritatem , nisi vel ex conses 'in' sione , yel ex secreto nosset , vel sibi & suis grave da mnum immineat ; nisi sorte periclitaretur bonum com mune, quod privato praeserendum esr: ut vero teneatur respondere, debet juridice interrogari; unde non tene tur, si unicus testis adsit, quia accusatio cum unico
teste injusta est, sicuti etiam; quando ab illegitimo judice interrogatur, nisi hoc requiratur ad reum a perieulo liberandum ; ubi etiam ex charitate ultro se adtestandum offerre debet, quod si omittat, vel citatus a judice ad testificandum non compareat, peccat quidem
contra chalitatem & obedientiam , non tamen tenetur ad restitutionem . Si autem scienter falsum testim Onium dicat; tenetur ad reparationem omnium damno , rum, & verba sua retractanda sunt, etiam cum pericu
lo vitae, si alteri aequale periculum immineat. udo. In eausis gravioribus civilibus & criminalibus praetet accusatorem duo testes requiruntur: c. Licet , de Test. qui,
Ni plene probent, debent deponere jurato de tota veri tate : de eodem facto in circumstantiis principalibus: de sensu , visu , vel auditur & debent esse omni exceptio ne majores. Minc repelluntur Infideles contra
376쪽
deles, infantes, amentes, consanguinei sc amnes usoud ad 4. gradum , pauperes & setvi. 4to. In causis levioribus subinde unus testis sussicit, sicuti etiam in causis' non judicialibus ; v. g. an insans sit baptizatus, &quando de impediendo peccato agitur ι Plura vide in
g. 775. Advocatus non potest suscipere patrocinium A/-ισέ Causae injustae, & in necessitate debet patrocinium cau-
sae pauperum gratis SuScipere.
Coroll. Praes. Imo . Ab Ossicio Advocati excluduntur Re,ot- impuberes surdi, ignorantes, qui mortaliter peccant, rsi ex sua negligentia cliens damnum patiatur, vel cau- μ με
Sa nimium protrahatur. Clerici, &.Religiosi nonnisi pro suis Ecclesiis, & Monasteriis , & personis miserabilibus patrocinari possunt . udo. Advocatus scienter injustam causam defendens, graviter peccat, & tenetur Ad restitutionem parti laesae, & suo clienti , si eum ignarum de inJustitia suae causae non moneat. 5tio. Ad vocatus, qui fraudibus, & mendaciis defendit causam justam , non peccat quidem contra justitiam, nec tenetur ad restitutione ija; peccat tamen contra justitiam' legalem, pervertendo publicum judicium. 4to. Advocatus pro suo labore pecuniam accipere potest, modera-etam tamen, & labori commensurata ira; alias excessum tenetur restituere. Non possunt autem Advocati convenire de quota litis pro stipendio , ne exinde sumant Occasionem volendi vincere pet fas , & nefas: l. Sumptus ff. de pactis. Vid. Inst. II E. tonet. 5. g. 896. seq. g. 776. Denique liccusato, qui injuste gravatur a lu- pes/0dice, licitum est appellare, & ad majorem 1 udicem pro- 'vocare . Ita S. Paulus Caesarem appellavit, Act. II. Sappellatio ad justam defensionem pertinet, quae jure naturae unicuique permissa eSt.
CoroII. Praes. Dno. Non licet in civilibus a justa sententia appellare , ut causa cum damno tertii protrahatur, nisi novae probationes inventae fuerint : licet tamen in criminalibus ad vitam prolongandam , & spem benignioris sententiae . udo. De jure conceduntur Io. dies alata sententia ad appellandum ; & 5o. dies a lata sententia ad obtinendum a judice, a quo appellatur litteras dimissorias, vulgo Apostolos. Begulares quidem de jure prohibentur etiam ad judices competentes appella Te: c. Ad nostram eis AppoII. Multi tamen Auctores putant, eos appellare posse , si injuste graventur, & Su perior modum coirectionis excedat, quia appellatio est juris naturalis ; per modum autem simplicis querelae ad Superiorem Semper recurrere possunt, & ejus protectionem contra injuste gravantem Superiorem inseri0rem
377쪽
346 . caput MI implorare. 5rio. Appellatio devolvit causam a judica inseriore ad superiorem, & . suspendit vim prioris sen tentiae, excepta correctione morum, Sententia Excom municationis, Suspensionis, & Interdicti, & processu criminali. Plura δ uristae. Vid. rast. J. E. tom. g. I i5 I. Uuν g. 777. Jam nunc partes porentiales Justitiae explicandae reStant. Harum prima est Religio, quae est virtus, per Guam homo Deo tamquam rerum omnium principio debitum cultum exhibet. MM SMol. Religio est vera virtus, quia babentem se, &''i et opus ejus bonum facit. Est unica virtus, & ab aliis di- stindla, qui objectum ejus sermale est unicum, & ab objectis aliarum virtutum distinctum, scilicet, cultus Deo exhibitus ob singularem ejus excellentiam , & rationem primi principii creationis, & gubernationis. Non tamen est virtus Theologica, quia Deus non est objectum immediatum Religionis, sed tantum finis, cui culintus exhibetur; quia tamen Beligio propinquius ad Deum accedit, inter Omnes virtutes morales maxime eminet, D voti. g. et 8. Primus ρctus elicitus Religionis est Devotio , ' quae est quaedam actualis voluntas prompte tradendi se ad ea, quae pertinent ad famulatum & eultum Dei. ἔβ Seho . Causa extrinseca, & principalis devotionis est - ipse Deus, qui auxilio gratiae suae voluntatem illi prompte serviendi inspirat. Causa intrinseca est meditatio tum Divinae bonitatis, di beneficiorum ejus, quae excitat dilectiones'a tamquam causam proximam devotionis; tum meditatio nostrae infirmitatis , quae excludit praesumptionem , illum impedientem, qui suae virtuti inni. titur , ne se Deo subjiciat. Intprim meditatio humani tatis Christi, & ejus operum homines sensibilibus as Suetos, saepius sortius ad dilectionem, & devotionem, excitat , quam subtilior Divinitatis contemplaxio. EM-ctus primarius devotionis est laetitia orta ex consideratione Divinae bonitatis, & beneficiorum ejus: secunda rius est tristitia orta ex consideratione nostrae infirmi. Iatis, quae per se tristitiam, per accidens vero laetitiam causat ob spem divinae subventionis. De devotione multa pro Directoribus animarum utilia congessi in mei Institutionibus Theologiae Μysticae to et i. g. 67 seq. ubi etiam damnata illa pententia Michaelis 'Iolinos, auInnocentio XI. resutata suit, qui prop. 27. 5o. 55. falso docuit: ini desiderat s amplecti ur devotionem sensim bilem , male facit eam desiderando , o ad eam conando. g. Τ9. Alter actus elicitus Religionis est Oratio, quae est petitio d*centium a Deo, cum ascensu mentis ac Deum.
378쪽
. De Virtutibus Cardinalibus. 54
Sehol. i. Oratio formaliter est actus intellectus; ori- P opsis gina iter vero & praesuppositive, yolu'tatis: orare enim importat quamdam Ordinationem, quia homo per ora- /μ 'tio nem ordinat, & disponit, inducendo Deum , eique suum desiderium manifestando, ut aliquid faciat, quod spectat ad intellectum: quia vero Oratio est alius rationis practicae, quae moVelut a voluntate ; i ieO oratio originaliter est actus Voluntatis. Elicitive autem oratio est actus Religionis, quia per eam homo cultum Deo
exhibet, se illi sub)iciendo , & profitendo , quod illo tamquam bonorum omnium Auctore indigeat g. 777.).
Schol. u. Oratio alia eSt mentatis, quae non Voce, ostis lased mente sormatur, exercendo tres animae potentias,
memoriam, intellectum , & voluntatem circa Deum & p ς' ἰMysteria fidei cum familiari ad Deum collocutione, &variis piis affectibus voluntatis , quae etiam dicitur Meditatio. Alia est vocalis, quae formatur distinctis versebis, internum nostrum pium afleelum erga Deum exprimentibus. Oratio vocalis alia est publica, quae nomine totius fidelis populi per ministros Ecclesiae Deo offertur, uti fit in Missa & Horis Canonicis, quae necessario debet esse Vocatis: alia es t priυata, quam Singuli privatim quocumque decenti modo peragunt. Ora tionis mentalis excellens gradus est Conten Iulio, Seu elevatio mentis in Deum per simplicem intuitum ardentissime affectuosum, quam Theologici Mystici dividunt in Chertibicam , seu intellectivum , quae Sub Se continet contemplationem Ss, Trinitatis, Incarnationis, SS. Eucharistiae, Attributorum Divinorum, & orationem quietis & silentii r et in Seraphicam, seu affectivam , quae sub se complectitur contemplationem igneam, flammeam , resignativam, nuditatem contemplativam , solitudinem affectivam, soli loquia, nebulam spiritualem, libertatem spiritus, contemplationem Obscuram, amo rem Vulnerantem, contemplationem passivam, mortem mysticam, an nihil ationem mysticam , illapsum passivum , & transformationem n1ysticam. Quae omnia sese& Theologice explicata, & contra Pseudoilluminatos&Quietistas vindicata, non sine fructu legi poterunt in meis Institutionibus Theologiae Mysticae tona. I. 258
g. 78o. Oratio est necessaria pd Salutem tum neceSsi- ον, istate praἘepti, tum etiam saltem communiter necessita- ς Ne re medii . Patet hoc imo. Luc. I 8.υ. I. Oportet s0mpor 'orare, i, nunquam descere. Matth. 26. t ι patiate a- ιem . te, At non ιntretis In tentationem 4 Et Ν Αus. de don. perseV. c. I 6. ait Constat, alia Deum dare non oranti-sus, sicuti initiam fides I alia nonassa orantibus prae- λ.
379쪽
parass , sicuti Myque in finem persevisantia: Et Tridentinum Soss. 6. cap. II. Dditis impostibilia non j bery sed jabendo monet O facbre, quod possis , s perere , quod non possis , Ur adjuυat , ut posais. Ex quo Ido formatur hoc argumentum : Oratio eSt necessaria ad cobtinendam gratia nar sed sine gratia nequit obtineri salus: ergo oratio est necessaria ad obtinendam salutem& quidem necessitate medii, saltem ordinarie, quia subinde Deus hominem sine oratione mediis ad salutem necessariis instruit. Schol. I. Oratio etiam mentalis, sive meditatio, id est studiosa investigatio eorum, quae ad salutem pertinent, Omnibus est necessaria: nam Eccl. 5. υ. 22. dicitur: Quae praecipit tibi Deus, illa cogitia semper. Et
Ps. 76. meritatres stin nocte cum corde meo. Certe quomodo Seria , & viva erit Oratio omnibus necessaria , nisi miseriam Suam quiS cognoscat, ut ad orandum accendatur λ Vid. Inst. Th. nost. rom. I. g. 48. seqqς Schol. 2. Pelagiani, sublata necesSitate gratiae, orationis necessitatem implicite negat uni: victestistae putabant, orare nihil aliud esse, quam bene Operari. Michael Molinos hanc propositionem docuit: Utii Diυina
voluntati resignatus est, non convenit , ut a Deo rem. aliquam petat s quia petere est ingerfectio ι Quae propositio ab Innocentio XI. damnata fuit. Quippe Deum non oramus, ut aliquid illi occultum proponamus, seout nostrum nihilum coram eo, & indigentiam profitea- .mur, & opem flagitemus, quam Deus vafr a nobis exorari . g. 78 Io Solus Deus tamquam Auctor, & principalis eausa omnium bonorum orari, & rogari debet: solus enim ille dat gratiam ει gloriam e Ps. 85. solus ille est omnium Auctor, nullusque est in coelo, sive in terra, qui ab alio, quam ab ipso, aliquid boni habere possit . g. 782. Nihilominus tamen bonum etiam & utile est, 2 qς ri invocare Sanctos, ut pro nobis apud Deum intercedant ι ρ εμ' ' imo. Gen. 48. Jacob Angelum invocavit super filiis Ioseph : Angetas. . . benedicar pueris istis. Et Icybi f. υ. I. Voca ergo, si est , qui risi respondeat ad aliqtiem sanctorum coisertere. Hic EliphaZ ex communi traditione sui temporis loquitur, nec verba illa per modum interrogationis profert, uti volunt Protestaniates ; nam Hebraicum ηο, non est interrogativum, & textus Chaldaicus, LXX. ac ipse Lutherus nullum signum interrogationis hic ponunt: & si sermo sit de Angelis ad nos missis, saltem probatur, eo S utpote sanctos in vocari posse. Deinde I. Mach. 15. Jeremias & Onias dicuntur orare pro Judaeis. I . Idem patet ex Conci-
, Ins. In Concilio Ephesiuo Cyrillus inIocat
380쪽
Do Virixtistis Carae natibus. ξ, , nem . In Chalcedonensi act. o. de S. Flaviano dicitur ,
Iaυianus post mortem Uisit, mari r pro nobis oret In Nicaeno ΙΙ. aes. 4. sancitur, Sanctos esse honorandos, & eorum intercessiones poStulandas, ut valentes nos familiares reddere Regi omnium Deo. Et Tridentinum Sess. 25. mandat Episcopis, ut fideles diligenter instruant , docenteS eos, Sanctos cum Christo regnantes orationes suas pro hominibus inerre, bonum atquρ ut Ie esse, sumis citer eos invocare, os hen cia impetranda a Deo, ad eorum Orationem , opem aiaxiliumqque confugere. Ubi tantum definitur, bonum & utile esse, Sanctos invocare; non Vero esse ad salutem necessarium. otio. Accedunt Patres: Osigenes hom. 2 H. ini m. Quis dubitat, quod' Sancti qui tio Paeorum
taque utin Apsire ...... consuevimus. S. Ambrosius I. de υἱ-duis alti Mart res obsecrandi. S. Hieronymus fuse hoc μprobat in I. contra Vigilant. S. Augustinus tr. 84. io Joan.
ait: Μar res commemoramus, ut ipsi pro nobis orent. νDo. Ratio est: bonum & utile est confugere ad prψces justorum in terra: Orate pro imie me Iac. b. Ergo etiam ad intercessionem Sanctorum, quorum orationes sunt ad impetrandum emcaciores. Scio . I. Vigilantius, & cum eo Lutherani & Calvi- s iuuet nistae negant, Sanctos esse invocandos. Ι. Quia in Oratione Dominica Christus nil de invocatione Sanctorum tradidit. Et ad Rom. Io. υ. I 4. dicitur: Quomodo inυocabiant, in quem non credideruns ' Ergo sicuti in Sanctos credere non licet, ita nec eos invocare licet. Resp. In Oratione Dominica, nec Christus in candus praescribitur: docetur ibi, quid, non vero, quomodo petere debeamus. Apostolus agit de Infidelibus, qui, cum de Christo nil audierint, nec eum invocare possunt. II.
Santa preces nostras Saltem mente susas non audiunt, quia solus Deus corda scrutatur: 5. Reg. 8.υ. 59. Et: mortui nihil noυerunt amplius d Eccl. 9. υ. 5. Rem. SO-lus Deus propria auctoritate corda scrutatur ; Sairoi vero notitia sibi a Deo concessa, vel quia Deus illis revelat, vel quia in Deo vident. Imo si etiam daremus, Sanctos non audire preces nostras, de quo nihil definivit Ecclesia, illae non essent superfluae, quia satis eSt, quod a Deo audiantur, apud quem non sunt sterilia mutuae charitatis officia, quibus militantes in terris gratust tantur Beatis in coelis, & rogant, ut pro illis intercedant III. Sic Sanctis ossicium Μediatoris soli Christo competens tribueretur. Rem. Christus Μediator est solutione pretii pro redemptione nostra: Sancti mediat