장음표시 사용
391쪽
derivata, propin quam naturaliter amicorum no StrOrum imagines honoramus. Cum vero tanta excellentia
non sit in ima glae, quanta in prototypo , honor excellentiae utrique debitus aequalis esse non potest. Unde aeultus Imaginis Christi, & Crucis cum culto Deo exhibito confundi non debet. Quare S. Crucem Sive veram, sive pictam non colimus cultu Latriae absoluto, sed , tantum relativo, qui ita ad Crucem terminetur, ut M ad Christum transeat, qui utique cultu Latriae adorandus est; quo sensu S. Crux dicitur ab Ecclesia adorari, quae Crucem pro ipso Christo in nonnullis hymnis sumit. Circa usum Imaginum SS. Trinitatis usque ad saeculum 15tium nihil in Ecclesia auditum fuit; imo nonnulli eas rejecerunt: Sensim tamen Ecclesia non rest gante invaluit. οἰνuu' Schol. 5. Sacras Imagines primo oppugnarunt Iudaei ex peculiari Legis instituto. Deinde Μanichari, tester biso. Tharasio Episcopo Costantinopolitano act. 4. Conc. I. in cFo- Sed prae caeteris Leo Isaurus Imperator a quodam Ju- - ' daeo deceptus a. So. publico edicto in SS. Imagines debacchatus est, IcOnonaachorum Ρrinceps. Ejus filius Constantinus Copronymus 558. Episcopos Costantinopoli congregavit, a quibus Imagines abrogari jussit anno 54. Legatos etiam misit ad Pi pinum Francorum Regem, ut eum in sceleris societatem pertraheret , qui e contrario in conventu Gentiliaci an. 767. habito Im-
. peratorem ab errore suo revocare conatus fuit, licet
frustra ; nam Constantinus Leon m filium haeresis suae& imperii haeredem reliquit. Iconornachis in Oriente se opposuerunt S. Damascenus, & S. Germanus Ρatriarcha, Constantinopolitanus . In Occidente Gregorius II. In Sy- . nodo Romana, Gregorius III. in Concilio 95. Episcoporum an. 752. & Stephanus IV. Tandem Constantinus Pius Imperator cum Irene matre sua cultum S S.
Imaginum re ituit, celebrato Concilio VII. Generali, quod an. 787. Constantinopoli inchoatum, Νicaeae vero absolutum suit, dictum Nicaenum II. Praesuit Hadrianus I. per suos Legatos, & in eo statutum fuit, Imagines Christi, & Sanctorum in Templis collocari posse, easque licite coli. . Cum vero acta hnjus Synodi Gallis, in-NotuiSSent, multorum animos commoverunt, tum ob nomen adorationis, quo Synodus uti tur, tum ob ritus
quosdam colendi Imagines, apud Gallos inusitatos. Unde Carolus Μ. quatuor libros scripsit, vel conscribi jussit contra Synodum Nicaenam, qui libri Carsini dicti sunt quin & in Synodo Parisiensi, & Francolar-' diensi Graecorum sententia damnata est ex salsa persua-
392쪽
. - . . A De Virtutibus cardinaxibus. 56t 'sione, Graecos cultu Latriae Imagines adorare: unde u seque ad saeculum i qmum Galli septimae Synodo obsti-eterunt . Tandem extinctam pene harresim Iconomachorum rursuS excitarunt Claudius Taurinensis Episcopus, aldeases, Albigenses, Lur herani & Calvinistae quorum rationes' sunt: I. Devi. 5. v. 8. Deus expreSse prohibet: Non faeios tibi sculptile . Et Conc. Ε liberitanum can. 56. Statuit , picturas in Eccleraa .es se non debere , ne , quod colitur, c ' - adoratur, in parietibus
depingattir . Hem. Sculptile prohibetur factum, ut adoretur. Concilium se liberitanum Imagines pictas rejicit, tum ob merum idololatriae, tum ne, si auferri non pos- Sent, ludibrio Vaganorum exponerentur. II. S. Irenaeus inter haereses Carpocratis ponit cultu in Imaginis Christi, & Pauli, I. i. c. 24. I ertullianus L de IGI. c. I. Imaginum artifices a diabolo esse asserit. S. Epiphanius haer. 9. haereticos esse ait, qui Imaginem B. V. circumserunt, & colunt. Resp. S. Irenaens & Tertullianus cultum idololatricum Sol uni reprobant. Et S. Εpiphanius loquitur de Collyridianis, Beatissimam Virginem tamquam Deam honorantibus: Ia l. Duo Concilia Constantinopolitana cultum S S. Imaginum reprobarunt. Libri Carolini Synodum VII. cum cultu SS. Imaginum item Conventus Parisiensis, & Concilium Francosurdiense reprobant. Resp. Concilia illa Constantinopolita- na fuerunt illegitima. Libri Carolini, & Synodus Parisiensis , ac Francosurdiensis Synodular Nicaenam II. re- jecerunt ex errore facti , putantes, cultum Latriae ibi SS. Imaginibus decretum fuisse, & varios modos, thure, luminibus &c. in Gallia non usitatos, honorandi SS. I magines improbarunt. Cultus vero Duliae aperte SS. Imaginibus asseritur tum in Libris Carolinis L α c. 25. Imagines in Ecclesiis habere non renuimus tum in Synodo Parisiensi in ep. ad LAGυicum: Imagiges San-
florum stulta praesumptione non sum conraiugendae rium in Concilio Franco surdiensi, quod Synodum Nic. nam ob infidelem translationem Actorum ejus in lin-- guam Latinam , & quia, necdum ab Hadriano P. publice pro cecum enica declarata & approbata suisset, rejecit. f. 794. Ad cultum Dei externum spectant etiam C - ων remoniae, quae Sunt actus externi Religionis, qui ad or- m- natum & pompam cultus Divini, ad honorem Dei, Sa- cramentorum dignitatem, & ad hominum utilitatem
Solol. Caeremoniae ratione suis & effectus, I. aliae sunt institutae ad iustificationem, uti Sacramenta, de P0 'quibus hic non loquimur: aliae sunt institutae ad alioso fectus spirituales, v. g. daemones coercendos, uti
393쪽
56α caput XII. Exorcismi, Aqua benedicta: aliae ad ornatum, & Si ,
ficationem , uti lumina cereor uiari 2. Ratione instituto- Tis, seu causae, aliae Sunt quasi ab Ipsa natura institutae , uti tollere manus, & oculos in caelum , dum Ora mus : aliae a Deo: aliae ab lostolis. 5. Ratione causae formalis, aliae sunt immeritate cultus Dei, uti Sacrificium &c. aliae disponunt ad colendum Deum , uti dejunia &c. aliae sunt instrumenta cultus Disini, uti
Templa , Calices &c. 4. Ratione objecti materialis, aliae
versantur circa personas, uti Exorcismi &c. aliae . circa Iocum, uti consecratio Templi: aliae circa tempus, uti dies Festi: aliae circa modum, uti visus ainguae Latinae in administrandis Sacramentis: aliae circa ipsas res, uti Benedictio aquae &c. 5. Batione accidentium , aliae sunt perpetuae, aliae remporalex : aliae uniυersales , aliae particulares e aliae liberae , aliae praeceptae. Nos hic praecipue de illis Caeremoniis agemus, quae ad Ornatum, &cultum Dei externum praecise pertinent, & ab Ecclesia institutae sunt, & quidem de generalibus, uti sunt e Usus Ρsalmodiae , cereorum , thuris, & variarum h nediditonum . Reliquas Caeremonias in usu Sacrament rum adhiberi solitas, & illas, quae ad Sacramentalia spectant, infra de Sacramentis agentes commodius explicabimus . g. 795. Ecclesia habet potestatem instituendi Caeremonias ad cultum Dei spectantes. Sic imo. S. Paulus I. Ad Cor. II. pollicetur, se Ordidaturum, quae ad celebrandam SS. Eucharistiam spectant. Item Apostoli AH. 35. Gentiles a sanguine & sulfocato abstinere jusSerunt, mu- taxunt diem Sabbati in Dominicum, instituerunt Festa paschatis &c. udo. Tertullianus commemorat varias Caeremonias ab Ecclesia institutas in s. tae cor. miL Item Sacramentale . S. Gregorii Μ. EuchoIogia Graecorum,
ripta S. sidori, Alcuini, Amalarii, Rabani &c. fidem
faciunt, ritus, quos hodie in celebratione Sacramentorum, in ossicio Hebdomadae Sanctae, & aliarum solemnitatum observat Ecclesia Latina, ante mille annos jam esse institutos . Unde Tridentinum Sess. II. c. v. declarat, Ianc potestatem perpetuo in Ecclesia fuisse, ut
in Sacramentorum dispensatione fama tityrum substan-zia ea statueret, qtiae sumentium utili rati, seu ipsorum Sacramentorum venerationi, pro σerum, temporum Iocortim varietate magis expeaire iudicaret. Et ipsi Pro-
restantes in iConsessione Helvetica confitentur: Semper in ritibus oe Caeremoniis Christi Ecclesiae usae sunt In .sertat . Et Consessio Augustana docet art. I 5. ritus, qui sunt humana auctoritate instituti, servandos : ut cer- Iar seriae, certae cantiones piae. Stio. Omni prorsus ait
394쪽
' Virtutibus Cardinalibtis . 363
te certae Caeremoniae pro cultu Dei institutae fuerunt: in lege naturae Noe constructo Altari Deo obtulit; in lege scripta Synagoga nova Festa instituit, Iudith tili. Esdrae 9. Ergo etiam Ecclesia novas Caeremonias potest
Sehοι. 1. Igitur juvat hic generalium Caeremoniarum s is,
antiquitatem nunc ostendere. Imo. Psalmodiae uSuS antiquissimus est. Ad Col. 5. Apostolus ait: Dorentes oe diae
commonentes vosmetipsos, Psalmis, Gmnis, s ean L Mμ is eis spiritualibus, in gratia centantes in cordibus υestris Deo. S. Ignatium M. tradidisse Ecclesiae Antioche- 'nae sormam alternatim cantandi, demonstrat Ruinari in . Mart. & confirmat S. Augustinus I. 4. Cons. c. 6. Item ostendit Cardin. Bona in I arm. PsaII. EccI. p. 2I. Scriptorum sacrorum & profanorum restimoniis, antiquissimam esse hanc cantandi consuetudinem. Organa tamen & reliqua musica instrumenta, juxta D. Haberi, primis Ecclesiae saeculis videntur fuisse in Ecclesia incognita ; eorum ramen saeculo sito Fortunatus Pictaviensis meminit I. u. c. I. Sed eorum usus non ita universaliter receptus suit; quin saeculo I Stio visa sunt parum congruere moribus Christianorum; unde S. Thomas di. a. q. 19. a. s. ad 4. ait: Hujusmodi musica instrumenta magis animum moυent ad delectationem, quam perea formetur intus bona Hispositio. In veteri autem Tostamento usus erat ralium instrumentorum , rum quia
popuIus erat magis durus, oe carnalis ,' Itim quia i jusmodi instrumenta corporaIia aliquid figurabant a Quare nonnullae Congregariones Regulares strictiores organa in spis Oratoriis non admittunt. Μusicorum imstrumentorum usum in Ecclesiam introduxit S. Vitali nus P pa an. 66o. & posteriora Concilia, maxime Tridentinum Sess. 22. in Decreto Eo υit. in mis. tolerarunt, & solum prohibuerunt, ne profana sacris admisceantur , quales sunt concentus, qui magis ad voluptatem , quam devotionem movent, & omnia instrumenta, quae ad choreas, & ludos theatrales, ac saeculi pompam serviunt. Hinc ne fideles per vanam melodiam alio avocentur, Concilium Braccarense II. a. 567. Statuit, ne
quid poetice compositum in Ecclesia psallatur: & a. 655.
Concilium Toletanum iv. can. I 5. Versus humano Similio compositos rejiciens, excipit eos, quos S. Hilarius.& Ambrosius ediderunt. Item Conciliuni Μediolanense I. tibias & cornua non adhibenda in Ecclesia statuit. ado. candelas & Cereos ad officia Divina accensos e ...
jam legimus, Exod. 25. In Ecclesia eouum usum anti- rtim ra-quissimum esse, patet ex S. Gregorio Naz. or. 4. Antian.
S. Hieronymo I. u. ais. Vigilant. Prudentio in *mno
395쪽
de S. Laurentio . Constat etiam, olini Clericis curam accendendi cereos demandatam suisse ex Concilio Carthaginensi 4to a. 598. can. 6. Hujus uSuS etiam: meminit Sacramentale S. Gregorii, Babanus &c. Eodem modo usum luminarium in vigiliis mortuorum probant Aeta proconsularia S. Cypriani apud Ruinari: & cereorum laudabilem usum confirmarunt miracula: arSiSSe cereos sine diminutione olei in Templo Pictaviensi, narrat S. Gregorius Tutonensis de glor. mari. c. b. & plura refert Canisius de benedici. , otio. De usu Thuris, praeterquam quod ejus vetus Testamentum meminerit, habetur ejuS antiquitas ex can. 5.29ost. ex Anctore Operis de EccI. Hier. c. 5. ex Actione
titia Concilii Chalcedonensis, quae legi possunt apud
Card. BOnam. l. I. c. 25. TeStantur etiam perantiqua thuribula, qtne laudat Anastasius in Silvestro P. Sedi. 56.&
Leo OstiensiS I. I. 4to. Quantum attinet ad usum Campanarum, certum est, quovis tempore fideles ad Ecclesiarum aliquo signo convocatos esse. In veteri quidem Testamento tubis argenteis, & ductilibus: primis vero Ecclesiae saeculis incompertum quidem est, quo signo Christiani convocati fuerint, nec unum, &.idem ubique sorte in usu fuit; signi tamen sonori jam saeculo 4to meminit S. Ephrem Paraen. 45. Et Graeci quidem antequam Ursus Partic4patius Venetorum Dux circa annum 865. campanas quaS-dam Michaeli Imperatori dono mitteret, plebem convocabant tabula lignea, vel lamina ferrea malleo percussa: de quibus vide Magium de Tintinnabulis. At in Ecclesia Occidentali campanarum jam fit mentio in Ordine. Bona. in Uita S. Eligit a. 65o. scripta I. u. c. 2It &a Uen. Beda sub initium saeculi mi l. 4. hist. Angli c. 25. Quis vero usum campanarum induxerit, incertum est. Polydorus Virgil. de iseri inveni. c. II. &c. Cia conius &e. Sabiniano P. a. 6O4. tribuunt: alii campanas reserunt ad saeculum 5tum a S. Paulino Nolano usurpatas, ac Campanas , Vel Nolas, a Nola Campaniae urbe dictas. Solemnis campanarum Benedictio antiquior est Ioanne XIII. Ρ.. uti ex Ritualibus probant Bona I. I. de reb. Litiam.
c. 22. & Μartene de ant. rit. I. 2. c. II. Dicuntur autem
vulgo baptizari, non quasi gratiae sint capaces , sed quia benedicunturi imponitur illis nomen, ut quasi voce ali cujus Sancti plebs ad laudem Dei eo avocetur: benedia cuntur, & inunguntur, sicuti lapis a Jacob in titulum erectus, quia in Dei cultum consecrantur: adhibentur. etiam in nonnullis locis patrini, ut sacrorum signorum praesint custodibus, & hi eas pulsent juxta Ecclesiae comsuetudinem & finem his versibus expressum;
396쪽
De Virtutibus Cardinatibus . 365
Laudo Deum υerum, plebem Voco, congrego cierum, , Defunctos ploro, nimbum fugo, Festaque honoro di . Aia miranda de campanis consecratis refert Gretae rus I. a.
de Beneae c. 45. & Rocca c. 7. Immerito ergo Magde- burgenses hanc benedictionem carpunt; & Carolus M. in Capitular. solos superstitiosos ritus abrogare voluit.
5to. Templorum usus antiquiSSimus est : licet enim Templais primis Ecclesiae saeculis Ob furentes persecutiones non ita rum υ-
publice illa erigere liceret , semper tamen pro celebran- ' ... dis Divinis loca quaedam specialiter eligebantur, uti Su- rio. perior pars domorum, ubi erant Coenacula ; vel subterranea oculis impiorum impervia r item Carceres, ubi Consessores Christi includebantur, Vel Cryptae, &,Cα- meteria, & Catacumbae, vel a Graeco κατὰ τυμ goς juxta tumbas ; Vel a Latino cymba, quod instar navis concavae & longae essent, dictit. Imo Baronius ad annum
5 . Sanctorum Pii I. Eusebii, Optati, & Evaristi, aliorumque profanorum Scriptorum testimoniis probat, in ipso Ecclesiae exordio plura Templa Rostri suisse, quae modo Domini m , modo Domus Dei, modo Basilica',
modo Memoria, modo Marurium,' modo Titiatas VO- .cabantur . . Sane I. ad Cor. O. aedes, ad quas Apostolorum aerate fideles conveniebant, a privatis domibus di- stinguebantur: & Philo apud Eusebium l. a. hist. c. de Christianis Alexandrinis refert, eos habuisse in singulis cis consecratam Orationi domum, & in ea celebrasse caStae Vitae mysteria. Ρost persecutiones nulli dubium est de Templis ex concessione Constantini Μ. ubique erectis. Templa autem eriguntur, tum ad sacrificandum, tum ad orandum, tum ad Μartyrum Reliquias honorifice asservandas, tum ad pascendum populum verbo Dei, & Sacramentis. Dedicationis Templorum ritus pariter est antiquissimus: dedicationem Templi Salomonici narrat Regum historia, I. 5. c. 8. & dedicatio' Templi etiam recensetur, a. machab. 4. Romae in Ex uiliis Ecclesiam dedicatam testantur antiqua Martyrologia , &Florentinius Exereit. II. S. Caecilia inducias mortis petiit, ut domum suam Ecclesiam S. Urbanus P. consecraret . Eusebius I. I o. Ast. c. g. commemorat Festivitates Dedicationum & I. 4. de Vita Constantini dedicationem Ecclesiae derosolymitanae refert. . S. Gregorius I. 5. Hanc. M. narrat, in consecratione ' Templi S. Agathar inde sub porcorum imagine immundos daemones exii se . Hinc Benedictus XIV. censet, hunc ritum esse institutionis Apostolicae ; & Card. Bona I. I. Rer. LiturA. c. 2O. ostendit, eum non excogitasse Evaristum Ρ. qui solum
6to. Beusdictio Caudesarum in Festo Purificationis Tene
397쪽
His eisis. juxta aliquos a Sergio P. a. 687. instituta fuit. Verum AE trarum. ante illum hujus i ritus jam meminerunt Sophronius, S. I ldephonsus & Eligius. Alii cum Baronio in notis ad
Misit rol. Gelasium P. a. 492. ejus auctorem Statuunt,
qui Lupercalia sustulit: sed ille nullam de hac Benedictione mentionem fecit. Benedictus XIV. de Fest. B. V. cum Bocca putat, hanc Caeremoniam institutam esse adversus lustrationes Amburbiales, quibus Ethnici, ut justa persolverent Diis Manibus, urbem accensis facibus februabant; tum quia hae lustrationes initio mensis Februarii fiebant; tum quia hoc Gnfirmat Rabanus I. u.
' μ ' modo post saeculum 8vum incepisse. Nam P. Merati t. I. p. a. eam antiquiorem probat ex Calendario EccI. Rom. saeculo sto, ex libro Sacramentorum Gelasii Papae, & ex Sacramentario S. Gregorii. Renedi- 8tio. Bitum benedicendi Cereum Paschatim instituith, Zosimus P. a 417. juxta Amalarium : eum tamen vetus holii. Stiorem eSSe putat Baronius ad ara. 4i8. cum Ennodius circa annum 52 I. ejus, tamquηm ritus aetate majorum recepti, meminerit. Reliquae Caeremoniae suis locis de Sacramentis & Sacramentalibus agentes explicabimus.
yoIυ-- SchoI. I. Lutherani fatentur I. aliquas Caeremonias ne- ει,ἡ., i cessarius esse. Illas Caeremonias tantum esse adhiben-
ρ' ψdas, quae in S. Scriptura habent mandatum vel exemplum ; novas vero extra illas Ecclesiam instituere non posse. I. Quia Apostolus in D. ad Cotiss. docet, non esse ab hominibui petendam doctrinam de vero Dei cultu . Matth. 35. Christus reprehendit traditiones hominum. Proυ. 5O. dicitur: Non addas ad υerbum Domini.
Et 4. Reg. i . Samaritani a seris discerpti sunt, quod
novis caeremoniis Deum colerent. Ros'. Ab hominibus contraria Evangelio docentibus veruq Dei cultus peti non debet. Christus rejicit traditiones Pharisaicas inanes , &legi Dei repugnantes. μου. 5o. prohibetur solum, aliquid corrumpens legem verbo Dei addere. Samaritani puniti sunt, eo quod una cum vero Deo idola colere nr. M. S. Augustinus m. I 39. conqueritur, quod multitudine Caeremoniarum Ecclesia onerata sit. Resp. S. D. de Car- remoniis privata auctoritate a mulierculis inventis loquitur . III. Usus Caeremoniarum non discriminat veterem Legem a nova, ubi in spiritu Θ υeritate Deum adorare. Oportet, Dan. 4. Et videtur repugnare paupertati,& simplicitati Evangelicat. Γωρ. Discrimen. inter Judaeos, & Christianos quoad Caeremonias est, quod cultus veteris Legis fuerit primario externus & corporalis,
398쪽
& internus a Deo etiam simul requisitus erat ex gratia Novi Τestamenti: cultus vero Christianus est principa- iter internus, & spiritualis, a spiritu fidei , & charitatis tamquam gratia Novi Testamenti procedens. Deinde aurum nostris Caeremoniis usurpari solitum , non est adornatum hominis tantum creatum, cum Deus ipse illo tabernaculum suum ornari jusserito 6. 796: Ceraemoniae' sunt utiles , meritoriar, & pars cultus Divinr. I mo. Utilitas Caeremoniarum patet ex eo , tum quia devotionem internam conservant, nutriunt , & augent: S. AuguSto I. de cura pro mori. c. 5. tum quia rudibus sunt loco scripturae, & picturae&repraesentant iis Redemptionis nostrae mysteria , ne Oblivioni dentur: tum quia per eas exercetur fides, &serviunt ad Religionis nostrae splendorem , & 'discernunt Catholicos ab Haereticis . udo. Caeremoniae sunt meritoriae, quia sunt opera virtutum , scilicet Religionis , & subinde aliarum virtutum, si cum fide & charitata uant t. r. g. 385. ). 5tio. Sunt pars cultus Divini, quia externam Deo reverentiam exhibent g. 79o.& g. 794- )- .. o i - . SchoI. Calvinus putat, caeremonias nostras Ecclesiasticas esse inutiles . I. Quia Deus sola obedientia mandatorum suorum delectatur: Ier. & I. Heg. IIo Nunquid υult Deus sacrificium , oe non potius, ut obediatur υoci Domini ' Resp. S. Scriptura obedientia m prae sacrificiis , sed sacrificia etiam vult feri ex obedientia. II. Caeremoniae Eccsesiasticas a paucis intelliguntur: ergo utiles esse non possunt. Resp. Facile intelligi possunt , & rudibus explicantur ; imo si etiam non intelligerentur, saltem rebus sacriS venerationem apud rudes conciliant .
g. 797. A primis autem Ecclesiae saeculis Caere oniis
in prima sui institutione misticus sensus anne s suit :unde spiritualem etiam significationem habent, non pure litteralem & historicam originem o Νan Imo. DeuS non solum inspirat, quomodo coIendus sit ob sui gloriam , sed etiam ob nostram utilitatem : sed si Caeremoniae nota haberent spiritualem significationem , non essent ad nostram utilitatem ; ergo eam habent. Unde S. Augustinus I. 6. contr. Facistum c. 5o ait: Deus non frustra ea , quibus non indiget , sibi juberet Gemri , nisi aliquid in iis ostenderet , quod nobis s nosse prodesset , oe talibus signis presetirari oporterer .udo. Patet explicando mysticam Caeremoniarum significationem. Cantus Psalmorum, concentus coeleStium
virtutum, Sanctus, Sanctus , Sanctias Deo in coelo clamantium, designat. Certa accenduntur in typum lu
399쪽
1ifinis spirittialis, & laetitiae. Thus Deo in supremum
Latriae cultum adoletur, & monet nos, ut bonus odor virtutum, & orationis nostrae ad Deum a Scenda . Campanarum & Templorum significatio patet ex ictis g. 05. Schol. i. ). Candelae in Festo Purificationis
beneuietae, & accensae, Jesum lumen ad revelationem Gentium a Simeon superna illustratione cognitum , no bis manifestant. Palmartim benedictio est commemoratio triumphalis ingressus Salvatori noStri Jerosolymam,& pacis, ac gratiae, ad quam baptirandi in 'Ρascha reproperabant, Cereus Paschalis accenditur ob Mys rerium. I esurrectionis Christi, ex Conc. Tolet. IV. c. q. & ob Evangelicae fidei ac gratiae splendorem . Senten' Schol. Claudius . de s Vert Μonachus , Cluniacensis in opere Gallico: Explιcatum simple, litterais histo- ναι. riqtie des Ceremonias de V Egii se, conrendit, S. Caeremonias ex sui institutione nullam habere significationem spiritualem, sed solum institutas esse ad commoditatem ministrorum, & consuetudinem regionum: v. g. cereos ad illuminanda loca subterraneu, ubi persecutimnum tempore Sacra fiebant; thus ad nurgandum istorem. I Ournely ab errore vindicat Claudium de Vert, eo quod mysticam Geremoniarum significationem non rejiciat, sicuti ipsc de Vert ad Jurium scribens testa-- tur. Eum tamen magno errore deceptum esse, censuit
Iosephus Suession Episcopus in Epistola sua pastoralia. I sto. prodiitque adversus Claudium egregium opusculum Parisiis. Et hunc Auctorem nimium ausum suisse , censet Benedictus XIV. de Sabb. S. n. I95. . & de Purificae. B. V. n. 22. P. Berti putat, Claudium rationes quidem symbolicas in Caeremoniis agnoscere, sed quae ipsarum institutionem modo Sunt subsecutae, ita . ut primitus naturalem habuerint causanas postea vero ob mysticum symbolum in illis excogitatum usu rete
aeremo. g. 798. Caeremoniae ab Ecclesia institutae non possunt 3με sine peccato omitti, & obligant ad sui observationem etiam citra scandalum . Nam imo. Ecclesia habet po-
testatem Caeremonias instituendi g. 705. . Ergo ei obediendum est ; nam leges Ecclesiasticae obligant etiam in foro conscientiae g. 4 5. 3. Unde Tridentinum Sess. . can. δ5. definit: Si quis dixerit, receptos probatos Ecclesiae Catholicae ritus in solemni Sacramen-rortim administratione adsiberi consuetos aut contemni, aut sine peccato omitti, aut in novos aIios per quem- eumque Ecclesiarum Pastorem mutari posse ; anathema sit. Ido. ordo & uniformitas in ministerio Ecclesiastico turbaretur, si cuivis vel novas Caeremonias in-
400쪽
De Virtutibus Cardinalibus. π69stituere , vel institutas Oimittere liceret. Ergo institutae sub peccato observari debent. Schol. Protestantes docent, observationem Liae remoniarum sub peccato praecipi non posse. I. uia S. Pau-IuS, I. ad Cor. 7. ne una quidem incre laqueum injicere ausus est . Et ad GaI. 5. non patitur, ut modo in ser vitutem fidelium conscientiae redigantur . Resp. In primo loco S. Apostolus loquitur de Virginitate , quae utiquae praecepta non est: et in altero loco de servitute Legis Judaicae, a sua liberati sumus. II. S. Augustinus 'tu ep. ad Ian. scribit, nos habere liberasi observationes, & pessime agere, qui Religionem Servilibus oneribus premunt. Resp. S. D. agit de Caeremoniis, &consuetudinibus accessoriis, privata auctoritate.libere observandis, institutis, uti ex contextu patet.
Coroll. Praesi. Imo. Caeremoniae nonnullae urgente ne- Resa cessitate etiam in Sacramentorum administratione, sal- Ut tu va eorum materia, & so ina, Omitti possunt. 2M. ' με 'Non omnis sacrorum rituum tranSgressio eSt grave pe
Catum , Secluso contemptu; sed attendendum est ad Caeremoniarum conditionem: si enim sint .alde conspucussi, v. g. Sacrae Uestes in Μissa, Omissio earum est peccatum grave; si vero non sint ita conspicuae, erit veniale . 5tio. Caeremoniae universales in tota Ecclesia nonnisi a Papa ex gravi ratione mutari possunt: Cierernoniae vero particulares ab Episcopis institutae , ab illis , Vel eorum successoribus mutari possunt, nisi sint a Papae confirmatae.
g. 799. Quartus actus Religionis elicitus est Sacrificium, e . quo G est oblatio rei sensibilis a legitimo ministro Deo 3btis
facta per realem ejus immutationem, ad restandum su quis Zpremum Dei dominium, nostramque subjectionem. Schol. Ad persectum Sacriscium requiritur: I. Ex quora uparte ministri, quod sit Sacerdos, publica, & legitima in
auctoritate ad sacrificandum destinatus. 2. Ex parte materiae, quod sit res sensibilis. 5. Ex parte fornaae,
quod res illa immutetur. 4. Ex parte finis, quod soli Deo in pro tostationem supremi dominii osteratur. 5. Ut nat in Altari . Sacrifici Ueteris Legis ratione formae,& finis simul dividebantur in Holocaustum, quod totum cremabatur r in Sacrificium pro peccato, ubi victima par-
tun cremabatur, partim cedebat usibus Sacerdotum, &pro quibusdam tantum peccatis externis Osterebatur: &lia Hostiam paciscam, ubi victima partim cremabatur, partim usibus tum Sacerdotum, tum offerentium cede
M i , y β hQStia oblata pro acceptis beneficiis, dicebatur