장음표시 사용
411쪽
Juliani 4 postatae: Vicisti, Galilaeo: vel quando quis ,
creaturis aliquid tribuit, quod Deo competit: U. g. dar- . n)on est Deo fidelior.
Firmor- g. 8i4. Blasphemia ex genere. suo e t peccatum mortale: f. m. 24.υ. I6. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur 3 Iapidibus eum Ohrtiet omnis m&I-- titudo populi. Ratio est, quia omnis blasphemia infinitam Dei. Μajestatem positive . dehonorat ergo ex se est gravis injuria Dei, adeoque peccatum gryVe. ,hι. Coroll. Pradi. Imo. Bla Sphemia haereticalis specie disivuntur seri, quia Opponitur etiam Fidei: item blasphemia in Deum, qtrae cultui Latri , & blasphemia in Sanctos, quae etia in cultui Duliae Opponitur , probabiliter specie disserunt. Ido. Ad quaevis obvia SS. Nomina Iesu &Mariae proferre, non est blasphemia, sed tantum vana usurpatio Divini Nominis, adeoque augente contemptu, tantum veniale . Assumptio ergo Divini Nominis licita est, si fiat ad exprimendum Dei dominium, fiduciam, amorem S devotionem erga Deum: illicita vero est,
quando Sine omni reverentia, necessitu te vel utilitate ex sola consuetudine profertur in quo errant illi, qui sere ad singulos sensus actuunt: apud Deum Detis: scit et puniat me Deus. Haec plerumque fiunt indeliberare, adeo- . que raro sunt mortalia. Graviter vero peccatur, si Nomen Dei in contestationem malae passionis, ex desperatione, odio Dei, vel ad confirmandum falsum per juramentum asSumatur. Itio. Pronuntiare nomen d emonis
sine imprecatione, & gravi scandalo, est tantum veniale, quia est contra decentiam Christianam: magis tamen dedecet personas Sacras frequens daenaonis appellatio, ob scandalum. 4to. Si poenitens se accuset: blasphemavi: attendat Consessarius, i. An verba sint blasphema, quia saepe maledicta, imprecationes, juramenta cum blasphemia a rudibus confunduntur. 2. An cum indigna tione & irreverentia sint prolata. φῆ. An sint prolata ex animo Deum inhonorandi, & quidem cum advertentia blasphemiae, ubi graviter. peccatur . 4. An Sine ad- .
vertentia ex consuetudine sint prolata, quam poenitens' non curat emendare; ubi tot mortalia commitrit, quot
verba blasphema profert, quia voluntarie causam ponit: Secus foret, si studeat se emendare; ubi indeliberatae blasphemiae non sunt mortalia. Si poenitens dicat, quod aflectum indignationis nullo modo ad Deum extendere voluerit, sed tantum ad hominem vel jumentum, ad verba attendi debet: si enim talia, vel tali modo pro
lata sint, ut enormem contumeliam Dei, & Sacramentorum significent: F. g. bestiae Sacrumentales, laut Sacramenta bestialia, mille Sacramenta, 'infernalia, dia
412쪽
De Virtutibus Cardinalibus . 58r
bolica Sacramenta , mortalia Sacramentu , eLcusari nem l . . .
quit a mortali, nisi ex defectu advertentiae & v 'luntirii: & absolvi non debet, nisi firmo eme attonis prO-
posito concepto : si vero verba tantam contumeliam . non contineant, V. g. Simpliciter nominando Sacramenta, &c. venialiter solum peccavit, & sub gravi obligatione tenetur deponere malam consuetudinem ob periculum blasphemi e sormalis . 5to. XOn peccat graviter per se loquendo, qui verba Sacra immutat, . dicendo cernisnt, nisi sorte audienteS, non intelligenteS Scan- - .dalirentur. 6to. Qui indignatur tempeStati, .Sine indIgnatione in Deum, solum venialiter peccat. Qui dicit: videtur Deus mei oblitus esse , absque eo, quod ita sen-riat, plerumque solum venialiter peccat, quia lLec verba solum vehementiam doloris sui significant. Item qui . diei nativitatis suae maledicit, sine indignatione in Deum, non blasphemat. 7mo. Haec Verba: heu Domins Deus Inon sunt blasphema, sed Signa admirationis: sicut & haec heu centum , Domine Deus , Sacramentum Dei, Crux Dei, Vulnera Dei, Sanguis Dei, sine animo asserendi centum Deos, vel blasphemandi, sunt tantum irreverentia Divini Nominis , & leviter peccaminosa Saepe tamen Sunt peccata gravia ob periculum graviter blasphemandi, &scandalum. Haec verba vero: ut te Deus castiget, stu-pret te Deus, Deus Sacramenta si ret, meretrix Sacramentalis, aut Sacramentum meretricium , sanguinolentum Sacramentum , fulminosum Sacramentum , DLmen dissipet Sacramenta aut res Sacramentales, Sunt
formales blasphemiae, & graviter peccaminosa. Ad eradicandam denique malam blasphemandi consuetudinem , juvat poenitenti certas preces injugere , Vel Suadere, toties recitandas, quoties in posterum blasphemaverit,i big. 8ib. Quintus actus Relisionis elicitus eSt Iustamen. Iura tum, quod 'est invocatio Divini Nominis in testimonium
Sehol. Iuramentum dividitur I. In solemne, coram testibus & Notario: & in simplex, quod fit sine so-ι' ' .lemnitate . 2. In contestatorium, quo Deus simpliciter in restem vocatur: v. g. Deum teStor: & execratorium i& imprecatorium, quo Deus simul in te tem & vindi- em vocatur: v. g. puniat me Deus, nisi ita sit. 5. In assertorium, quo juratur aliquid esSe, aut non esse,
aut non suisse : & in promissorium, quo aliquid futurum sunniittitur quod duo astirmat , unum de praesenti , quod scilicet jurans habeat seriam voluntatem id faciendi, quod jurat: alterum de futuro, quod suo tempore sit impleturus id, quod promittit. Denique jura-
413쪽
mentum comminatorium est, quo quis eum juramento minatur, se aliquid facturum . Iur g. 8 i 6. duramentum est actus Religionis, eoque uti lihel, hi debitae conditiones concurrant. Nam Imo. Deus,, . ipse juravit: Ps. Io9. Iuraυit Dominus. Et ad Hebr. 6. ti. I 5. Quoniam neminem habuit, per quem iuraret, majorem, juraυit per semetipsum . Item juramento usi sunt Saneti non solum veteris Testamenti, uti fibraham , Gen. II. Isaac, c. 26. Jacob, c. 32. ΜOySeS, Deut. 5.
, 4. sed etiam Sancti Legis Evangelicae, uti μ' huius
ad Rom. I. & 2. ad Cor. I. Testem Deum inυoco. Quod confirmat praxis Ecclesiae, quae saepe exigit juramentum vel in judicio, tit. de Drejur. vel ad ab urandam haeresim, & Fidem profitendam. 2do, Ratio est: origo finis juramenti sunt bona, & licita: origo enim est fides , qua homines credunt, Deum esse infallibilem veritatem , & habere rerum Omnium . cognitionem ; finis vero est terminandi obortas controversias. Ergo juramentum est licitum. ' . .suvvn- SohoI. Apostolici, Cathahi, Viciemstae, & Anabaptistae negarunt, usum juramenti esse licitum. I. Matth. 5.υ. 55. Christus ait: Ego autem dico vobis, non jurare
omnino . Et: Sit autem sermo veSter ἰ est, est ζ non , non : quod autem his abundantiAS est, a malo est.
Resp. Prohibetur hic solum juramentum temerarium sine necessitate, & utilitate. II. S. Hieronymus in c. 5. Matth. & Tertullianus de voL docent, juramentum in se malum esse. Resp. Loquuntur de juramento temerario. III. Juramentum est res ordinis superioris, sive cultus Dei: ergo nequit ordinari ad quid inserius : imo si sit cultus Dei, expedit saepe jurare, ad cultum Deo exhibendum. Resp. Juramentum non ordinatur ad inserius tamquam ultimum finem, sed ultimato in Deum refertur: ut vero sit cultus Dei, debet habete debitas circumstantias, quae tamen rarius adsunt . . Re οι- g. 8i7. Igitur ad licite jurandum, requiritur, I. Ve- H AEa ritas, ut nimirum res vera sit. I. Iudicium, ut ex ju- .is tim. sta causa necessitatis, Vel utilitatis juretur. 5. Justitia, ut materia sit honesta. Ita Jer. 4. decernit Deus: . rabis e Disit Dominus, i r υeritate, judicio oe iustitia. Resoι- CoroII. Praes. Imo. Ad Iuramentum essentia lirer re- ur quiritur, ut fiat per Deum vel directe, Seu expresse in- - vocatulo Deum in testem: v. g. juro per Deum: Deus sit Testis: quam vere Deus vivit: vel tacite & indirecte, quando per creaturas relative ad Deum, quatenus in iis persectiones Dei specialiter relucent, juratur: V. g.
juro per coelum. Eodem modo juratur per Crucem in
414쪽
De Virtutibus Cardina ibur. 53Iordine ad Christum: item per S. Evangelia: Si quis ve
ro per creaturaS ignobries, U. g. per paleas juraret, j ramentum 'OCOSum cenSeretur. 2do. Circa formulas u randi , inspicienda est intentio paenitentis, ait per eas vere iurare voluerit: Sic hae sormulae: Re vera ' Prolesto quam vere vivo : in rei veritate: sim sur, si non ita est: tam verum eSt, quana sol lucet; non sunt iuramenta , nisi quis per conscientiam erroneam illa pro juramentis haberet, sed tantum comparationes quae si res falsa sit, mendacium committitur. Item hae: quod dico, est Evangelium : est instar fidei: tam Verum est, quam Deus est: quam Christus est in Venerabili: tam Innocens Sum, quam Beatissima Virgo Μaria; plerumque tantum ex intentione proserentis Sunt comparationes, non vero juramenta: cavendae tamen Sunt. Hae vero formulae: per anima in meam Deus scit: coram
Deo loquor: per conscientiam, per fidem meam: fidextincipis . Πde Sacerdotali: de se loquendo non sunt1ormula: Jurandi, Sed solum exprimunt, rem ita veram esse, quam vere anima est in corpore &c. unde si absit intentio Jurandi, & har ab altero in nonnullis circumstantiis ut juramenta non exigantur, obligant quidem ex virtute justitiae.& fidelitatis, non vero ut juramenta ex virtute Religionis. Hae autem formulae': 'sub meo Juramento: sicuti nunc meum juramentum facio ' sic
me Deus adjuvet: juro per Deum, per Sanctbs, Evangelium, Vulnera, Crucem Christi: nollem venire ad
Deum : Deus in me non habeat partem mon me vel te auferat: subito moriar, si non sit verum; Sunt vera juramenta, ubi tamen semper ad intentionem proferentis respiciendum est. Iurare tamen per falsos Deos, vel 1alsam Religionem , non est quidem juramentum ;est nihilom Inus peccatum mortale, si serio fiat, quia
honor soli Deo debitus, dimoni, vel salsas Religioni
tribuitur. Stio. Materia juramenti assertorii est Omne laetum, quod ex certa causa sine prudenti formidine coram Deo verum judicatur; de incognitis enim & dubiis jurare impium est. 4to. Qui jurat deficiente teritate
etiam in re levi, semper graviter peccat, juxta prop. 24... an innocenti O XI. darn natam, quia Deum in testimonium 1alsi adducit. Excusantur tamen a gravi peccato mercatores , quando cum juramento amrmant: non pos-Z um , per Deum juro, merces minoris vendere, tanti ConStant, si absit mendacium, nec intendant decipere emptores, quia communiter omnes norunt, quod lucrum di expensas negotiationis simul computent; plerumque tamen venialiter peccant, quia sitie necessitate jurant.
Hem a mortali excusatur, qui invitatus ad convivium
415쪽
/ 58 Caput XII. . . . jurat, se non occupaturum primum locum, tum quia tacita conditio intelligitur : nisi vincar alterius comitate : tum quia saepe non intenditur juramentum. Item excusantur a mortali parentes, & domini jurantes , seralem poenam subditis inflicturos, si postea eam non infligant: quia in juramentis his comminatoriis tacita conditio subintelligitur nisi majus incommodum nascatur : nisi emendatio seu uatur : nisi aliud expediens fuerit: praesertim non obligat juramentum, si parens ex zelo indiscreto poena inordinata se filios castisaturum juraverit. Peccari tamen potest in his juramentis, quia sine necessitate, & cum scandalo fiunt. 5to. Qui jurat ex deseelu judicii sine necessitate, seu utilitate, venialiter peccat, modo absit Scandalum. Qui vero inveteraram consuetudinem jurandi habet, sive reS vera, sive falsa sit, peccat graviter, si ex magna negligentia omit-t i investigare veritatem, ob periculum salso jurandi. 6io. Si res mortaliter mala sacienda juramento confirmetur, est peccatum mortale: Si venialiter mala, est veniale, & peccatum seu malum volitum in Consessione exprimi debet. Qui jurat, Se non facturum ea, quae sunt consilii, peccat venialiter, & juramentum ejus non obligat. mo. Non licet jurare ficte, seu cum animo non juraudi, ex prop. 25. ab I Ocentio XI. damnata, quia taliter jurans a mendacio excusari nequit. Hinc qui jurat falsum sine animo jurandi in materia gravi, vel levi, semper graviter peccat, quia Deum in testem falsi adducit : qui autem jurat verum Sine animo jurandi, sine damno tamen proximi, tantum Venialiter peccat, quia non est graviter Deo injuriosum, cum juramentum super fmψnem non cadat. Si tamen judex vel Superior praecipit jurare, aut quando graVis contractus , vel promissio juramento firmari debet, tenetur quis sub i, mortali vere ex animo jurare. Porro juramentum fictum, si dolosum sit, non quidem ex virtute Religionis, bene ramen ex justitia & ratione scandali orituri, obligat ad id, quod ficte & dolose juratum fuit ; alias enim
alteri . injuria seret: si vero absit dolus, damnum & scandalum , nulla obligatio oritur. 8υo. Ex gravi causa licet petere juramentum ab eo, quem timeo pejeraturum, quia ut Or jure meo, & alter a perjurio abstinere potest: non autem licet alium inducere, ut aliquid tamquam verum ab eo habitum juramento confirmeἔ, si inducens sciat esse salsum ; quia hoc perjurium ex parte jurantis materiale, ex parte inducentis esset formale. 6 g. 8i8. Juramentum promissoriunt validum debet r. , ἡ, ω Esse de re honesta & licita, quia juramentum nequitesse vinculum iniquitatis. a. Debet esse de se possibilia
416쪽
De . VirtutAus Carἀynalibus. 583 alias solet nugatori uni, & grav/s irreverentia erga Deum .. Mess. Non debet esse in. praeJudicium /vel damnum tortii, romeut quia esset peccaminos*m.- . Si Soli Deo fiat, debet es qui se de meliori bono, uti infra de votb. dicetur. Sub his 'conditionibus juramentu M promissorium vim obligandi
habet: . Matth. 5. .Reddes Dummo juramenta tua . Haectanten obligatio solum est gravis in materia gravi ; levis vero in materia lGi r sicut enim nullum est peccatum , non implere iuramentum de re mala; sic solum, veniale erit, si fuerit 'de ete bona , Sed levi. - Vi i Sehoi. Dices I. Perjurium ex desectu Verita th Praesen- suo. tis est mortale: ergo etiam ex desectu veritatis de su- ναν isto. turo . Resp. . Disparitas est': qu4ndo deest veritas de prae 'iς' senti, Deus invocatur, ut testificetur falsum pro vero :quando vero deest Veritas in futurum , seu executio rei promissae, Deus invoeatur ad testificandum verum , quia non invocatur in testem e ecutionis Juramenti, sed in
tes rem sincerae promiSSionis, & sequentis obligationis. II. Qui promissionem iuratam violat, ficit dictu in suum praeteritum,' scilicet, Se aliquid esse facturum, falsum. Ergo facit, ut Deus in confirmationem falsi adductus sterit ; alias juramentum promiSsorium falsum nlin esset perjurium. Hem. Qui promittit, se aliquid facturum non affirmat se Vere,' & re ipSa facturum esse, cum hoc ob varia impedimenta, mae. ObStare possunt tempore executioris, nesciat, sed tantum se obligat ad faciendum: umie juramentum promissorium falsum, est
tantum improprie perjurium, quatenus illi deest consorinitas dicti cum faeto , cui opponitur infidelitas . CoroII. Praes. Imo. Enectus Juramenti promissorii lubere lacti est obligatio ' Religionis erga Deum , quae est 'v' personalis, & non transit ad haeredes jurantis: & oblugatio justitiae erga illuni, cui aliquid jurato promittuetur, si acceptaverit, quae est realis, &' transit ad haer des, qui rem promissam promissario dare tenentur. Ex
juramento de re indisterenti non oritur oblig atio, quia talis foret otiosa actio, adeoque mala g. g58. Sohol. 2. . Si vero actio in specie indifferens ordinetia ad finem honestum, oritur obligatio, quia. induit honestatem alicujus virtutis. Ido. Si, juramento promissorio dasit anitinius implendi peccatur gravitet ex desectu veritatis requisitae, etsi res levis suerit . Si .promissio. sit de re mala, & Vasia ., adeoque non implenda, & tamen impleatur, quasi Deo placeret, committitur blasphemia : si impleatur, quasi ex obligatione juramenti, est Superstititio, & zelus sine scientia, quae in Confessione explicari debent. 5 tio. Si auramentum promissorium sit de re levi, non implenuo, levitere si de regrἈν i, graViter pec-
417쪽
I x . catur. Si tantum modica pars non impletur,t non era et inoptate. Si quis alteri pro re turpi patranda jurato v. .. ducatum promiSit , ea commissa, eum solvere debet,ipiod nihil mali est. Juramentum do non petenda rela- . xatione juramenti invalidum ςst, quia ex causa eam petere messus est, quam non petere . . Do. Juramentum gravi metu injuste incusso extortum , v. g. a latrone
ad dandam pecuniam , est validum, & Obligat ., utpote simpliciter voluntarium : facile tameu rescindi i & dispensari potest, etiam sine consensu erus, cui praestitum est in . in poenam. tum criminis, tum injuriae illatae. 5to. In quovis juramento promissorio tacitae haς conditiones imbi buntur: si potero : salvo jure Superioris : si promissarius obligationem non remittat: si res ristabiliter non mutetu I: si gravissima incommoda non obstent. --ilo. g. 819r Juramento Opponitur Perjurium, quod cum eium sit mendaciun, de hoc prius agendum est. Menae σμε t etam igitur est locutio contra mentem Seu Sesmo Prolatus cum intentione dicendi salsum : ιω ' Schol. Mendacium ratione finis, aliud est iocosum. quod causa propriae vel alienae voluptatis diciιur: aliua est inciosum, quod causa propriae, vel alienae utilita- . 'tis profertur: aliud est perniciosum, . quod alicui inju-Restri- Ste nocet. Restrictio mentalis, est actus mentis, quo
dum loquimur, . verba restringimus, aut detorquemus' ' ad aliud quid , quam significant. Restrictiones aliae sunt pure, S stricte. mentales thuae tantum Sunt in mente,& per verba nullo modo manifestantur: aliae sunt tinerale , quae aliquo. modo ab audientibus ex signis externis cognosci possunt. g. 82o. Perjurium est Iuramentum salsum, seu est mendacium juramento firmatum. g. 82 I. I. Mendacium sive verbis sive factis, sicut &ιium m Perjurium in. nullo casu est licitum : Exod. 25. Men. dacium fugies. Et S. Augustinus integrum librum scri- .E- .PSit contra Mendac sum, occasione Christiadorum, qui sum . putabant , sibi licere, se Priscillianistas simulare,. ut . veros Priscillianistas' detegerent. Ratio est, quia omne mendacium. per se potest audientem in errorem inducere, di si mendacium liceret, nullus alteri crederet, quo modo fraudibus lata via aperiretur ; & Perjurium eSt contra reverentiam Deo debitam: ergo est illic,
. I. Etiam non licet uti restrictione pure mentali, uti Patet ex prop. 26. ab Innocentio XI. damnata. Quippe 'restrictiones pure mentales sunt mendacium , quia Sunt locutiones contra mentem& mendaciis laxam i viam patefaciunt. Ergo non licent.
418쪽
. . schor, Dices I. Verba loquentis sumenda sunt juxtae rototiir. intentionem loquetitis; non vero audientis. Resp. Verba sumenda sunt juxta intentionem sine. dolo loquere 'tis, ita ut intentionem ejus significent. II. Verba restrictione utentis concordant ejus menti; nam ejus mens est dicere, quod ipsa concipit. Resp. Sed actu non dicit , quod concipia. III. Licet celate suam mentam , quod facit utens restrictione. Resp. Licet celare, sed
Coroll. Prast. 1mo. Mendacium iocosum, & officio' Reiotasum ex genere suo Sunt tantum peccata , venialia ; Per- v-νως niciosum vero pro gravitate, vel levitate damni illati , ' mortale, vel veniale esSe potest. Ido. Restrictio pure mentalis juramento stipata, est grave peccatum: Si Vero non sit pure mentalis , & sensus ex signo, & circumstantiis cognoSci possit, urgente causa gravissima Vitandae mortis, Vel ptanae aequivalentis; salvandi secreti Principis, aut sigilli Consessionis, ea uti licet, quia est tantum Occultatio veritatis : si tamen judex omnem restrictionem excluderet, non liceret ea ueti: Porro de dispensatione in Juramento, infra de Voto agemus. g. 8ast. Sextus actus Beligionis elicitus est Votum , Vnum quod est promissio deliberata Deo facta de meliori bo-ευ σrno , id est, quod per se loquendo . melius est, quam ejus oppositum Sehol. Votum I. aliud est abso itim, aliud .conditio- auo narum. . 2. Aliud est solemne, quod fit cum solemnita- ε re, vel per SuSceptionem S. Ordinis, vel per Religiosam Prosessionem: aliud est si Iex, quod fit sine his solemnitatibus . 5. Aliud est reais, quando V. g. pecunia, vel alia .reS. pretio aestimabit si Deo promittitur: aliud est personale, . quando actio humana, vel ejus omissio Deo promittitur, v L. jejunium, abstinentia a lusu: aliud est mixtum quando res, & actio promit-Juntur, uti peregrinatio cum oblatione, calicis g. 82q. Votum est actus Religionis, &. statui Legis ritum Evangelicae conVeniens nam promissio & testificatio nostrat obServantiae erga Deum est actus Beligionis
Erg' est actus Beligio tris; & consequenter etiam statui
Legis Evangelicae convenienS. .
. I. Promissio inducens obligationem , , ut 'di flerat a prO- 3 r
419쪽
. Tufficit , quae εuffcit ad pectatum mortale , ut nimirum quis sciat obligationem V Ii, .& adVertenter judicet, . ' materiam esse voto competentem , & Deum honorare velit. Unde Vota ebrii, dolinientis, & amentis nulla
sunt et . Si quiS ex metu auferente usum rationis ad . vovendum coactus fuerit, jure naturae , Otum est irritum . intus vero ab intrinseco , causa naturali oria. . tus Votum non invalidat, quia est voluntarium . Μetus ab extrinseco incussus , v. g. a latrone , non tamen
ad extorquendum Votum, illud non invalidat, quia ' sponte, ut medium evadendi, eligitur: si vero metus injuste & directe incussus sit ad . extorquendum votum, . . est quidem jure naturae , & Divino validum , sed a jure Ecclesiastico Vota religiosa, imo etiam juxta Ρ Sancheg omnia Vota irritantur. otia. Non valet Uotum indirecte tantum in causa volitum, nisi quis ante. Dositam causam in obligationem. consenserit . . De Votis
/ . Mariae, vel Sanctis, censetur implicite vovere Deo coram Sanctis, & in honorem Sanctorum : quo modo communirer censentur rudes vovere, nisi vellent expresse vovere Sancto, nil cogitando de Deo; quod Vo- . rum nos,eSSet proprie dictum, obligaret tamen, &
. ' g. 825. Ad materiam Voti requiritur , . I. Ut sit vo- . venti possibilis. 2. Ut sit moras iter bona vel in se, . vel ex. fine vOVentis, Vel ex circumstantiis. 5. Ut sit de ' meliori bono g. 822. ,. quia Deo. magis placet majus
bonum, quam minus, qui proindo minus non acceptat, ne Aomo se obliget ad Omittendum majus bonum. R.ιοι- CoroII. Pract. l . Invalidum est votum .de facto alie- ω πνυr no, sed solummodo eatenus valet, quatenus obligat ad
illud procurandum: sic parentes, voventes filio P suos certo Ordini Religioso, tenentur persuadere illis, ut eum ingrediantur: filii autem hoc 'Voto non tenentur, nisi illud adepto usu rationis ratificent. Invalidum aliam est Votum de re physice, vel moraliter impossibili, v. g. vitandi omnia. Venialia, ad quod specialissima gratia requiritu . Valet tamen Votum vitandi venialia ple- ne deliberata, vel vestalia. in coria. Specie, V. g. no II mentiendi. Ido. Materia Voti sunt omnes actus postri-. ve boni, virtutes, consilia Evangelica, praecepta Res vero indillarentes in specie nun sunt materia Voti, &
eas vovens peccans, . peccat venialiter .. Vovens vero rem
mortaliter, vel venialiter in alam, vel 'propter finem malum, graviter peccat ob graVem irreverentiam, & Votum non obligat. 'stio. Μelius bonum, quod . est inateria Noti, debet sumi comparative ad oppositum:
420쪽
unde quia melius est servare comitia Evangelica. ,' quam non servare, non Valent Vota Aillis odposita, de non
ingredienda Beligione, de ineundo intrimonio etiam
cum paupere sub titulo pietatis: Valet tamen hoc Vo-..tum conditionatum, si Matrimonium inire voluero, contraham cum bac paupere. 4to. InValidum est VO- . tum, si ignorantia , vel error etiam culpabilis circa sub stantiam , circum Stantias magni momenti &' causam finalem Voti subsit, quia deest voluntarium, & his cognitis, vorum sectum non .suisset: valet vero Votum , si error sit circa ' mera accidentalia exigui momenti, nisi intentio primario illis alligata suerit.; vel 'circa cauSam mere impulsivam ,. nisi faciat Votum conditio
g. 816. Omne Votum validum obligat ex virtute Be- νο tim 'ligionis a d. id praestandum, quod promissum est: adeo- obiis νωquet ejus transgresSio ex genere suo eSi peccatum mor tale: Eccl. . 5. Q OGAmque υουεrix, redde, mutisque melitis esr non vovere , quam post Votum , promissa non reddere. Ratio est: Omnis promissio , jure naturae
obligat g. 698. . Sed Votum est promissio g. 822. .
o II. Praes. Imo. VOtum Obligat secundum intentio- Οι- nem voventis, quia est lex privata sibi imposita . Exci- νυν urpiuntur Vota solemnia, quie in materia gravi graviter, in V levi leviter obligant..in reliquis vovens se obligare potest sub veniali, etiam in .materia gravi, vel sub sola poena ad levem . vero materiam nequit se obligare graviter, quia Deus ob periculum animae hoc non acceptat. Si de intentione voventis non constet, Votum in materia
gravi, a lege Divina vel Ecclesiastica sub peccato gravi pra cipi solita, graviter, in levi leviter obligat; s nee
ex intentione, nec verbis, nec materia dubium solvi pos- sit, Vovens minus eligere potest, quia libertas est in possessione, quod tamen .aIii probabilius negant. Ido. Si vovens certum. tempus non desis navit, debet implere Votum, quam primum moraliter loquendo sine notabili incommodo implere potest: si sit spes, ut utilius,& devotius impleat, disterre potest. Si certo diei impletio Voti praecise alligetur, eo die impleri debet; non .implendo peccatur, & obligatio postea implendi' extiri
guitur: si autem non sit affixa certo dici praecise ob specialem rationem, obligatio cum die non expirat, lia . cet peccetur, quia virtualiter sunt duo vota, faciendi ,& non disterendi; unde postea adhuc impleri debet: di latio tamen executionis Voti non excedit veniale, nisi sit periculum non implendi . Sr Uoto nullus 'terminuς praefigatur, censetur esSe perpetuum. 5tis. Qui vovit Sin-.