장음표시 사용
61쪽
, is Angloram Ecclesia , qua adhue in fide aestua eu, inguratiane pratipua, qua de multis Eceleres colligere potuitii, infandas . Non emm pro eis res, sed robo is rebus loca mobis amanda sint. Anselmus quoque Sintuariensis in Res visione ad querelas Vclaranni Cap. I. eidem conquerenti de varietate rituum Ecclesiasticorum, habere nos a Sanctis Patribus ait,quod si unitas seruatur charitatis in fide Catholica, nihil oscite sueti id diuersa. Natas autem variciates asserit ex humanorum sensu uni diue fitate, qui quamuis in unitate non dissentiant , in aptitudine tamen dedecentia administrationis non concordant: quia quod unus aptius esie iudicat, alius saepe minus aptum aestimat. In Ecclesia Neocaesariensi quaedam suo tempore introducta refert Ba filius Magnus E P. yy . ad Clarum Humem Ecclesia, quae tempore Gregorii Thaumaturgi in usu non erant. Andreas Masius vir eruditus cum animaduerteret breuiorem esse apud Syros qua apud Gracos Basilis Liturgiam,hanc huius rei affert rationem es in Liturgiam Syrorum: Quippe is fuit perpetuus hominum in religio- efensus, ut intra prascriptas a Patribus ceremonias quantumuis sanctis imasses eo metiarere Daci potuerint. Unde pro temporis tracta ad Elar pro varia Amrispisum pietatis assectu alia amne alia addita, multa etiam mutata videre
eB. Solus Fidei Canon, ut supra diximus,in concussus,& immutabilis est,.22 Qetera quae ad ritus, de disciplinam pertinent, iusta interueniente cau-s, , fine reprehensione mutari possunt. Hoe Pelagius IL Epistola ad Episeopos Istriae, post Magnum Leonem & alios suos Praedeceures,professus est, specialem scilicet Synodalium Conciliorum cali sana fidem estim qui eqii id vero preter fidem agitur, nihil obstare,si ad iudieium reuo--tur. Hoc idiem ascrit Augustinus lib. 2-de Baptismo contra Donatistas, emens, ipsa concilia,quae per singulas regiones Dei prouincias fiunt senario- am Canciliorum auctoritati, qua fiant ex uniuerso orbe tablinano. De et his ambagrias cedere: ipsaqui plenaria saepe priora recterioritas eben ri, cum aliquo experimento rerum veritur via cla sum erat, ces cognoscitur quod laselis, sine Duo dipho furisdis perbrae, sine ulla tufata ceruice arrogantia, sine ulla contemione Laida tenuiua, cum sancta humilitate, cum pace Cariotica, eum charitate chrictima.
III. Atque utinam Ecclesiae Antistites ab hac regula pacis & charitatis
nullo unquam tempore recessi sient; in tanta enim consurandinum diuer.
nne trulla fuisset animorum dissensio , nullae inter Christianos scissi irae, vulta scandala nihilque ineptum, nihil reprehensibile in Ecclesia ficos ritus irrepsisset. Sed dum plerique potestate sibi tradita abutuntur , dum nimirum sibi sitisque ad inuentionibus indulgent , dum . veterum Patrum istatiata parvipendunt, in varios Vrrores lapsi sunt. Et primo quidem rituum varietas, qua Graeci a Latinis, o utrique inter se, olim discrepabant, ingens augmentum sumpsit ex nimia libertate, quam sibi minere arrogarunt, quidlibet in hoc genere a leuda, minorum etiam gentium Episcopi, & ipsi quoque Monasteriorum Praesccti, adeo ut nonnulli
62쪽
nulli Apostolicis institutionibus neglectis, veterumque Patrum audi ritate posthabita, multa prorsus insulsa, & ab Ecclesiastica grauitato aliena Ritualibus libris inseruerint, quae in antiquatis Codicibus hodie legimus, & detesta inur. Aduersus hanc licentiam iusta percitus indignatione S. Innocentius Papa huius nominis Primus sic ad Decentium Episcopum Eugubinum scripsit. Si in uita Ecclesastica, infunt ab Ap Dolis tradita, integra vellent seruare Domini Sacerdotes, nulla diuersitas, nulla varietas in ipsis ordinibus O Consecrationibus haberetur . Sed damvnusiumque non quod traditam e I, sed quod sibi visam fuerit, hoc actimat
esse tenendum, inde diuersa in diuersis locis Det Ecclesiis aut teneri aut cel brari videntur, ac si candalum populis, qui dum nesciunt Iraditiones antiquas humana praesumptione corruptas, putant sibi aut Ecclesias non conuenire, aut ab Apoliolis uel ab ApDIolicis taris contrarietatem induc am. Quis enim nesciat, aut non aduenat, id quod a Principe Apoctolorum Petro Romanae E clesiae traditam eu, ac nunc urique cuctoditur, ab omnibus debere seruari, nec superinduci aut introduci aliquid,quod aut auctoritatem non habeat,aut aliunde accipere videatur exemplum ' Praesertim cum sit manifestam in omnem Italiam, Gallias, Hispanias; Africam, atque Siciliam, insul que interiacentes nullam inctituisse Ecclesias, nis eos evios Venerabili 'OBolas Petrus , aut eius Successore; contiituerunt Sacerdotes . Aut legant si in iis Proainciis alius Apostolorum iuuenitur aut legitur docuise . 'od si non legunt , quia nusquam inueniunt , oportet eos hoc sequi , quod Ecclesia Romana cu-Bodit , aqua eos principium accepise non et dubium, ne dum per rinis assertionibus nudent , caput inaetitutionita videantur omittere . Saepe Dilectionem tuam ad Vrbem omisse , ac nobis, is in Ecclesia conuenisse, ct quem morem Dei in consecrandis mcteus, Dei in caeteris agendis arcanis teneat, cognouis, dubium non ect et quod fas cere ad infammationem Ecclesiae inae, Oel reforreationem , si Praece fores sui minus aliquid aut aliter tenuerunt, satis certam haberem, nisi de aliquibus consulendos nos
esse duxifes . Haec susius ex Innocentio huc transcribenda putaui,ut eius testimonio euincerem primarias Ecclesias proprios ritus a Fundatoribus accepisse; quosdam vero ex successoribus per licentiam , dc potestatis abusum saepe illos immutasse, de nouitates introduxisse. Hoc Primum in hoc genere peccatum fuit, quod dum alij euitare nimio studio conati sunt, stultorum more in contrarium inciderunt, semel enim susceptis co- suetudinibus pertinacius adhaerentes turbas in Ecclesia suscitarunt, ut mox videbimus, cum Romani Pontifices, vel abusus Episcoporum incutria introductos euellere, vel errores haereticorum fraude insertos expuu-gere, vel aliquid in iis in nouare iustis de causis voluerunt. Ald denique nullum statuentes discrimem inter capita fidei & disciplinae,ex varietate rituum,dogmatum quoque diuersitatem aestimantes, mutuis inter se odiis& concertationibus exarserunt, disruptoque vinculo pacis dc dilectionis, Schismati, & erroribus patentissimum ostium apertum est Quot & quam
63쪽
suem e tragoediae inter Gricos & Latinos hae de causia exortae sint,notatum est omnibus. A Photio illarsi initium seculo nono de nondu finifrid huc enim in plerisq; orientalibus ferox odium aduersus Latinos seruet ;& tarte acrius, quam cum primum ab unkatein obedietia Romanae E in destretunt. Superbia omnium malorum causa rebellionis origo isti, tam accesserunt ex Ruumn druersitate vani praetextus: nec enim orientalibus lis unquam de ritibus mota est a Romana Ecclesia tuae s dulo potius in hanc curam semper incubuit, ut illibati seruarentur. Debet igitair unaquaeque Ecclesia custodire ritus suos, sed receptos a Maioribus, longoque usu praescriptos, dc legitima auctoritate approbatos . Si quid vero innovatum, si quid perperam immutatum, id expungena
dum, de corrigendum cst. . f .
Actum in Conciliis de Rituum obseruantia, eorumque Uarietate tollenda . suomodo Sectari, Musam peruenerint . Romaeta Missa studio Pontificum ab omnibus Occidentalibus recepta. Euorumdam in hoc renitentia, ei que causa. Romana Ecclesia tradita Ascaa Petro Apostolo, ab alijs aucta. Romae olim diuersa officia. Ouid in his immutiatum a Fratribus Minorabias.
I. T Nitium cogendi Concilia in Aetibus Apostolorum describitur Cap.
33. cum Christianoriim causa aduersus Iudaeos. qui Gentibus ad fidem conuersis Circumcisionem & alia Mosaicae legis praecepta ad salutem necessaria esse docebant, discussa ac definita fuit. Nata igitur cum Melesia simile eum ipsa incrementum, & summam in ea auctoritatem , habuerunt, semperque a Fidelibus cum ingeti veneratione suscepta sunt. Quotur,inquit Tertullianus Lib.de ieiu. cap. 33, certis is seras Concilia raevaluersis Ecclesii, per quis es altiora quaque in commune tractantur, O ipsi repraesentatio totim nomaeis chria iani magaea Deaeeratione celebretetur . Alistiora autem quae in his tractantur, nemo est qui ignoret. Ad ea enimn pertine e non solum de dogmatibus fidei agete, sed ritus etiam in sacrisfaactionibus seruandos preseribere, succrescentibus malis remedia af ferre, exortas controuersias componere, collapsam disciplinam reparare. Idco sancitum fuit, ut frequenter in unum Episcopi conuenirent, ut si quid alienum a fide & ab Ecclesiasticis obseruationibus diaboliet is fraude irrepsisset, comitumi consensu corrigeretur. Magna Synodus
64쪽
Nirena tam s. Statuit bis in anno haec concilia celebrari, ante Quadragesimam, & circa tempus Autumni. Ad quem Canonem S. Leo respexit, cum ad Episcopos Siciliae scripsit saluberrime a Sanctis Patribus conlatutam, vi tam debeant in annos singulos Episcoporum esse eonuentus. Haec sanetio innovata eli in concilio Antiocheno sub Iulio I. Can. ro.& in Regiensi sub Sixto III. c. q. In primo autem Arausicano sub Leone Magno c. rv. in Agathensi sub Symmacho c. r. in Emeridensi sub Vitaliano c. I. in Aurelianensi secundo de quarto ordinatum est fingulis annis Episcopos congregari ; quod item praecepit Hilarius Papa Epist 8. ad Galliae Metropolitanos . Nicolaus I. Ep. et . Ludovico de Carolo Regibus conqueritur Episcopos de ipsorum Regnis non fuisse Romam ad Synodum missos, ut nouitatum mala, que multiplicata erant, facilius tolli possent. Romi autem conuocari Concilium solebat circa finem Septembris, ut ex pr*citata Leonis Magni Epistola colligitur, ad quod singulis annis aliquot Episcopi ex qualibet prouincia specialiter ele mconuenire debebant: ita enim decernit ibidem S. Pontifex his verbis;
Terni semper ex vobis ad diem tertium Nalendaram OcIobrium Romam fraterno concilio sectarumdi occurrant, e rivdi simulanter a Dobis his consuet deseruetur. inaniam adiuuante gratia Dei facillius poterit progideri, vi in Ecclesiis Chracti nulla scandala, nulli nascantar errores, cam coram Beatissimmo Petrosemper in communione trae patu uerit, in omnia inctitata Can numque Decreta apud omnes Domini Sacerdotes inuiolata permaneant. Quia
vero discrepantia rituum, dissensionum tamenta praebebat, sedulo. huic tollende Sancti Episcopi Synodaliter congregati incubuerunt. Vnde in
Concilio Epaunensi anno sos. c. a T. & in Gerundensi anno SIT. c. i. Statutum est, ut idem Misis ordo in uniuersia Prouincia seruaretur,quem seruabat Ecclesia Metropolitana ; anno autem Bracarense L c. D. constituit, ut eodem ordine Missae ab omnibus celebrarentur , qvcm
Profuturus eius Ecclesi; Archiepiscopus a Sede Apostolica susceperat. Et seculo sequenti Bracarense II. C. i. sanciuit, Vt per sagulo lacte iEpiscopi per Dioecesis ambulantes primum disiunant Clericos, eaomedo ordimnem Baptismi teneant vel Migarum , ct quatiter quaecumque ossicia in Ecclesia peragantur. Eis rect/ quidem inuenerint, Deo gratias agant, is autem minus, docere debeant ignaros. Ulterius progressus Teodulius Aureliane sis in Ep. ad Clerum suum Cap. .decreuit deferri ad Synodum libros,
vestimenta & vasa sacra. stuando, inquit, moresolito ad S nodum conne nitis, vestimenta, est libros O vasa sera, cum quibas vectrum minitiemum es innunctum ossulum peragitis, is scam defertem nec nos duos aut mei ta ricos, cum quibus Misarum Solemnia celebratis, vobiscum adducite, in probetur quam diligenter, O quam stagn= Dei ferati mperagatis. Idem in
suo Capitulari precepit Riculius Episeopus Suessionensis. Tanta solit
citudine & Eelo antiqui Patres satagebant, ne quis in ordine Sacrificis statutos a maioribus terminos transiliret. Noverant enim quam facile foret
65쪽
foret in superstitiones & ineptias incidere, si omnibus permitteretur quidpiam vel minimum in sacris Ritibus in nouare. N. Sectariorum hoc proprium fuit, vi cu m a fide deficerent, libros quoque Rituales vel suis erroribus inficerent, vel priuata auctoritate imm tarent. Quid ausi sint in hoc genere Gnostici, Adamitae, Pepuriani,& alia huiusmodi monstra, turpe est enarrare. De Nestorio, siue deo Theodoro Mopsuesteno eius magistro ita LeotiusBi1 antinus scribit Lib. s. aduersus eumdem Nestorium. Audet S aliud malim non secundam ad speriora, aliam enim Missam effutiati, praeter ilia is, quae a Patribus
tradita est Ecclesiri, neque reueritus illam fomlorum, nec illam magni Ba-Hij in eodem spiritu conscriptam. In qua Missa blasphemijs, non precationibus, Eucharistiae mirarium oppleuit. Donatistae ut calumniam Catholicis struerent, sparserunt in vulgus, eos solitum Sacrificii rituum immittas. se, ut patet ex Optato Mileuitano in fine lib. I. Nihi , inquit,probauit . pectus ex hi quibus periarbatus erat aaditus. Usa eLI poritas, ct ritas ta Plemnis consuetudo perspecta e B . tam viderent diuinis Sacri ijs, nec mu
tatum quicquam , nec additum, nec silviam, pax a Deo commendata Colenti-bis, e B. De ijsdem sic scribit Augustinus Epist. II v. c. I S. Donaratiae nos reprehendunt, quodsobrie auimus in Ecelesia diuina cantica Prophetarum eum ipsi ebrietares suas ad canticum Psalmorum humano ingenio compositorum quas tubas exhortationis inflamment. Ipserum autem tanta erat rabies, eam immane odium aduersus Catholicos, ut altaria frangerent tanquam polluta , in quibus celebrauerant . Sacrificia enim caeciliani, & eorum qui cum ipso communicabant impura esse & Deo inuisa praedicabant et Iacobitas diuersas Missarum editiones habuille contra traditiones Ecelesiasticas, testatur auctor Anonvinus editus a P. Combefis Tras . eharesi Iacobitarum, quem putat esse Demetrium Cyγicenum. De Pauli Samosateni in hac re impietate legenda Epistola Synodi Antiochenae apud Eusebium lib. I. hist. cap. go. De sectatoribus Apollinari j refert
Soγomenus lib. 6. hist. EccI.cap. 23. quod ritibus utebantur alienis a catholi eae Ecclesiae institutis. Isaae Catholicus Armeniorum Inuect. a. aduersus eosdem, haeresi as. Rem facram, inquit, contemnunt, neque ornamentum mutant, aut habent farearum ventium varietatem pro sero nunt-
aeterio, etias magnus Silue lier lege sanxit. Eorum antem quilibet iis oratibus indutus, quarum mus communis ect, quasique nullo passium discrimine adhiberes olemus, ita ad altare ingreditur. Nimis in longum irem,si cui ctas Sectas percurrere vellem, & quid in sacros ritus singulae peccarint, enarrare. Postquam enim ab Ecclesia resilierunt, minus se fecisse putarunt, nisi id quod in ea excellentius de sanctius est, Sacrificium videlicet, & Sacramentum Corporis & Sanguinis Christi, falsis & inter se comtrarijs opinationibus peruerterent. Et ut veteres omittam, adeo multa nobis exempla recentiores Misoliturgi suppeditant, ut omnium seculorum errores nedum exaequent, sed excinant. Ipsuin Missae nomen ita ple-
66쪽
rtetisque exosum est , ut Misiam odisse amoris inter ipsos, & fraternitatis symbolium sit. Et haec quidem fuit haereticorum peruersitas de audacia, quam Patres III
Orthodoxi sedulo semper comprimere studuerunt, eos ritus illibatos custodientes, quos Ecclesiae legitime traditos agnouerunt. Et ne in re tanti momenti a veritatis semita aberrarent, omnes fere occidentales regiones Romanae Ecclesiae adhaeserunt, In qua, ut ait August. Ep. 16a, semper viguit Apostolica Cathedra principaras . Ita docuit in suis Praescriptionibus cap. 36. Latinorum antiquissimus Tertullianus, pereurrendas nimirum Apostolicas Ecclesias veritatem scire cupientibus, Romanam praesertim, cui uiam doctrinam ADNoli cum Sanguine suo profuderunt . Et eiusdem seculi seriptor Irenaeus Lib. I. Cap. 3.A. hanc, ait, Ecclesiam,nem
H Romanam, propter principalitatem necesseeB amnem conuenire Ecclesiam, hoc eo, eos qui sunt undique Fideles, in qua semper ab his qui sunt Undique conseruata ect ea, qua ab Apactolis egi traditio. Hoc summorum Pontificum , hoc Episcoporum, piorumque Principum studium, haec cura fuit, ut omnes gentes, quae in Occiduis partibus sunt, traditiones & Ritus Romanae Ecclesiae in ordine Missae sequerentur ; ex quo paulatim factum est, ut proprijs, si quos habebant, usibus abrogatis Romanos r
ceperint , adeo ut in plerisque Ecclesijs veterum consuetudinum non solum nulla remanserint vestigia, sed ipsa etiam memoria evanuerit. Africanam Ecclesiam ut fide, ita & ritibus cum Romana conuenisse exscriptis Tertulliani, Cypriani, Optati, & Augustini non obscure colligimus : quod si qua varietas fuit, ea, ut tape dictum est, ad sola accidentalia pertinebat, Sacrificij non solum substantia, quae rituum diuersit te labefactari non potest, sed serina etiam ac serie Pselmodiae, Lectionum, & Preciam, ut supra ostensum est Capite III. num. q. inconcussa permanente. Marius Uictorinus Aser Lib. I .adu. Arinm sententiam citat ex Liturgia Africana, quae in ordine Romano non extat: Sicut, inquit , se in oblatione dicitur , Manda tibi popalam circumgualem di adiuuat
rem bonorum operum, circa tuam rasae antiam venientem . Fulgentius quo
que Rusipensis in Fragmentis editis a Sirmondo cap. I . in Epist. i. si Cori quodam testimonio Liturgiae Africanae utitur, quod in Romani non reperitur. Ex quibus, de ex alijs quibusdam coniecturis suspicor ritum Africanum illi similem tune fuisse, qui in Hispania Monarabicui
dictus est. In Anglia prima fidei semina sparsisse dicitur Ioseph ab Arimathia,ut Gildas Britannus scribit: & Tertullianus testis est Lib.adu. Iudaeos Cap. I. Britannorum inaccessa Romanis loca, ipso vivente Christo subdita fuisse: nam tempore Eleutherij Papae sub Lucio Rege Euans lium publice susceperunt, ut narrat Beda Lib. I. cap. . Hist. gentis A glorum. Cum autem pulsis Britannis ab Anglis & Saxonibus idololatris Insula occupata fuisset, Gregorius Magnus misi in eam Augustino,se
res illas ab idolorum cultu ad fidem Christi conuertit . Nec ulli dubie
67쪽
re fas est, quin ab ijsdem Pontificibus Eleutherio & Gregorio Romanos ritus acceperint a quibus fidem susceperunt: Licet Gregorius faculta tem tribuerit Augustino ex aliarum Ecclesiarum, praesertim Gallicanae, usibus decerpendi quicquid magis ad Dei gloriam expedire iudicasset. Postea veto iussit Agathonis missi simi ex Vrbe Cantores , qui populum illum cantum Romanum docerent, de qua missione prolixam historiam refert Beda Lib. q. tarp. 18. Hispaniam Iambi Apostoli praedicatione ad fidem conuersiam , constans illarum partium traditio est: nee desunt qui sentiant Paulum quoque eas regiones peragrasse, & illic praedica se. Asierit Tertullianus ad Scapulam Cap. . nomen Christianum ibidem vexatum , Praesule Legionis , es Cyprianus Epist. 68. scripsit ad Clerum& plebes in Hispania consistentes. Quo vero ritu tunc uterentur nos latet , nisi quod Concilium Bracarense I. refert , Profuturum Archiepiscopum ordinem Missae ab Apostolica Sede accepisse. Sed hieordo qualis fuerit incertum est. Scimus autem quod omnes Hispaniatum & Galliae Narbonensis Ecclesiae ritu MoEarabico, de quo agam MXI. diu vis sunt usque ad Gregorium VII. quo procurante Romanum susceperunt. Germaniae & Septentrionis plures nationes inter eas quae suo tempore Christi legem amplexae fuerant, enumerat Tertulli nus Lib. adii. Iudaeos: cumque S. Bonifacius fundato Moguntino Epia scopatu Euangelium plurimum propagasset, Romanum etiam ritum ibidem constituit, de qua re extant Gregorii Secundi Literae ad eundem Bonifacium. In Gallia fero omnes ciuitates primos Episcopos ab Apostolis illuc mistas venerantur, quorum Catalogum hic texere & examinare , non est mei instituti. Cum vero Franci Galliarum regnum in , suam potestatem redegissent, gentes illae, Clodo uaeo Rege bapti Eato, tristo initiatae sunt. Ritus ibidem varios fuisse fusius ostendam, cum de Missa Gallicana tractabo . Pipino autem & Carolo Magno resnantibus , propriis usibus relictis, Romanis uti coeperunt. IV. Hac uniformitate in omnes Eeclesias Occidentales, excepta Mediolanensi, tandem introducta, factum est ut errortis & abusus tollerentur, quos experientia docuit in multa consuetudinum discrepantia vix posse euitar, . Non omnibus tamen Ecclesiis, quae Latino sermone sacra persoluunt, eadem facilitate potuerunt Pontifices persuadere, ut proprios Ritus abrogarent, & Romanis uterentur. Exorte fiunt enim turbae &eontentiones, pugnantibus quibusdam pro patrijs moribus tanqi iam pro aris & focis, ac si salus in illis, & fidei fundamenta consisterent. Adhaerent nimirum plerique mortalium consuetudinibus , quas cum lacte imbiberunt, longo usu assueti ea omnia respuere, quae ab illis diuersa sunt. Quod si robur accedat petiudicatae opinioni ex eorum lanctitate, quos veluti Auctores Rituum suorum colunt, vix Iocus relinquitur contrariae persuasioni, omnem inobedientie & periri caciae notam eluente pretexturietatis & Relisionii, Hanc reddit rationem SoZomenus Lib. . cap. I p.
68쪽
eur pleriquo semel susceptis ritibus pertinaciter inhaesertiam, quia vide licet ob reuerentiam vel eotum qui eos ab initio introduxerunt, vel e rum qui istis successerunt, praeuaricari sibi nec Iicitum , nec tolerandum esse putabant. Sequitur Sopomenum Nicephorus lib. 12. cap. 3 . Tales,uimini, dissi ones in Ecclesiis inualuisse opinor, resterentia eorum qui eis ab initio praefuerunt, O qui tuis deinde successerunt. Nam e tanquam leges quasdam ab illis accusas per manus pocteris tradiderunt; non fatis pium, ' que ferendum esse arbitrati,s traditiones in quibus educati essent non honorifice colerent, fid contemptim reiicerent . Accedit alia ratio ex ipsa vi & p tentia consuetudinis , quae cum inueterata est, vix potest vinci . Ideo homines vindices esse solent & acerrimi propugnatores legum, & cer moniarum, quas a Maioribus acceperunt, & cum ijs innutriti sint, non
facile possi in t ab earum usu diuelli. Omnes denique in his quae fidei
non aduersantur, abundant tu proprio sensu, adeo, ut nec Sancti viri ab hoc communi mortalium affectione immunes fuerint. Cui dicto fidem praestat Ambrosius lib. I. de Sacram. cap. I. In omnitas, ait, cupiosequi Ecclesam Romanam , sed tamen et nos homines fensam habemus, ideo quod alibi rectiusseruatur, ct nos recte cus Iodimus. Haec Ambrosius , si
tamen ipse horum librorum, qui de Sacramentis inscribuntur , Auctor est. Tc statur quidem Augustinus scripsisse Ambrosium libros de Sacramentis , siue de Philosophia aduersus Platonem , quorum meminit lib.
a. RetracI. cap. q. est de docIrina Ciri Iiana lib. a. cap. 28. eosque peti: t sibi mitti a S. Paulino epist. Id. Sed illi vel perierunt, vel alicubi latent, longeque diuersi sunt ab his qui nunc extant, ut patet ex sententiis quas ex illis citat idem Augustinus I. ib. a. primi operis aduersus Iulianum cap. s. & tribus sequentibus . De his vero, quos hodie habemus, fecit Primo ut dubitarem styli diuersitas: cum enim Opera Ambrosii ante aliquot annos haud perfunctorie percurrerem, cum ad hoc peruenis visus sum mihi alterius linguae hominem ab Ambroso prorsus diuersum loquentem audire. Tum ani inaduerti loca Scripturae in his citata non esse eius versionis, qua in aliis libris Ambrosius uti consueuit . Quaedam etiam in his reperi. quae seculo Ambrosii minus conuenire visa sunt. Nihilominus a scriptoribus octrei & noni Seculi Iaudantur saepius tanquam Ambrosij legitimus scelus, quorum auctoritati cedens eos deinceps sub eius nomine, cuius est post esso, semper citabo . Meam autem fit spicionem scit coniecturam Doctioribus examinandam relinquo, & ad Missam Romanam redeo a qua digressis suin. Haec, ut dixi, ab omnibus in Occidcnte recepta est, cunctorum enim repugnantium & contram dicentium pervicaciam vicit Pontificum potestas & industria, Regumque ac Principum erga Apostolicam Sedem reuerentia. Porro hie de Missia Romana inquirendum necessario videtur, a quo v. primum instituta fuerit. & quibus incrementis ad eum statum peruenerit, in quo nunc reperitur. Vtrumque dubium egregie ditatuit Uval- ii' F seidus
69쪽
fridus Abbas lib. de reb. Ere 'dir. Nam postquam statuit ex Maiorum traditione constare Misim temporibus Apostolorum multo breuiorem fuisse quam nunc sit.pr eiente deinde Religione a Sticcetaribus Ap stolorum auctam, non quod illis fuerint scientia & pietate maiores, sed quia tempora sic exigebant: tum subdit. Et Romani quidem et sum obseruasionam a B. Petro Principe A Bolararan accipientes , fuit quique temporibus quae congrua indicata sunt addiderunt. Quorum morem ideo in sacris rebas tam multa gentes imitantur, quia Oranti magicterii ex apice Apatiotico primordiis clarent, ct nulla per orbem Ecclesia aque in Romana ab omni faece ha- reson cunctis retro temporibus pura permansit. Post haec percurrens ordinem , iis, fusilis edisserit, a Celastino Papa Iistroitum, a Telesphoro Homuum Angelicum , ab alijs alia instituta, quae 1 nobis Lib. II. cum de singulis Missae partibus agemus, singillatim examinabuntur. vigilius Papa epist. ad Eutherium , Ordinem precum, ait, in celebritate Musarum natio nos rem ore, nuIta finiuitate signi amas habere diuersam , sed semper
eodem senore oblata Deo munera consecrare . Quapropter ipsus canonica preme s textum direximus subter adiectum, quem Deo propitio ex Apos olica trad/tio, e suscepimus. Idem asserit Isidorus lib. r. de Eccl. Ossi c. cap. S. O
do Misae vel orationum, quibus oblata Deo Sacrificia consecranIur primum a Saac o Petro ect inae itis F, cui s celebrationem imo eodemque modo unitierfui peragit orbis. Legendus quoque Innocentius I. loco citato Capite superiori. Ex quo & alijs habemus antiquam, & immemorabilem traditionem esse, Mita ordinem a Petro Apostolo traditum Romanae Ecclesiae, cui Successores aliquot preces, & ceremonias addide runt . Ita enim fert rerum omnium conditio, ut initium suum habeant, sequatur incrementum, omnibus domum numeris perficiantur. Quod vero dixit Isidorus Missae celebrationem uno eodemque modo peragi ab uniuerso Orbe, hoc de re & substantia, non de verborum tenore ac cem remon ijs intelligendum est. Quod item asserui omnes Ecclesias occidentales, Mediolanensi excepta, Missa Romana nunc uti, de illis etiam adimim volo, quae Missale proprium habent, siue Seculares sint, siue Regulares . Omnes enim cum Romanis conueniunt in forma & dispositione Mi Ce; idem prorsus apud omnes est Canomidem ordo & eadem a series Consessionis,Introitus, Collectarum, Epistolae, Gradualis, versus, vel Tramis, EuangeIii,Symboli, osterioris, Praefationis, Canonis, Commmunionis, gratiarum actionis, & finis. Quod autem aliqui omittane Isalmium ante Confessionem, quod formulam confessionis breuiorent abeant, quod panem Et viniim unica oblatione offerant, quod item,obIatio alijs verbis concepta sit: quod dii tersas , Romanis Epistolas &Euangelia legant, quod non easdem festiuitates Sanctorum celebrent, quod in modo procedendi, thus adolendi, & alijs hitiusmodi minutioribus ab usu Romano discrepent, haec proculdubio nec Ritus diuersitatem indurent, nec Ritum peculiarem constituunt.
70쪽
Scribit Ioannes Langheerucius lib. a. de Diuinis offici s rite peragen- v I. dis, relatus a Cornelio Schultingio Tomo I. Bibliothecae Eccl. p. I. cap. s. Missalia particularia diuersarum Ecclesiarum post ConciInim Aqui ranense sub Ludovico Pio introducta fuisse . Nam Carolus Magnus hortatu & iussione suminorum Pontificum Ritum Romannm in , Gallia seruari praecepit; varietas autem, &diuersitas a Romano in aliquibus Ecclesijs inde exorta videtur, quod singuli Episcopi pro suo a bitratu,vel pro loci coditione,aut patriae moribus aliquid vel addiderui, vel subtraxerunt, sibique propria ossicia composuerunt; idemque secem runt Ordinum religio lorum Praefecti, de dum unus unam , alius aliam partem mutat; a vestigijs & institutione primorum Auctorum deflexerunt . Hoc ipsum in Hispania contigisse arbitror post Gregorium VI L qui illic Romanum ossicium introduxit. Ordines autem Religiosi illum ritum ab initio susceperunt, qui vigebat in ea Prouincia, in
qua prima ordinis cuiusque fundamenta iacta sunt. Successu vero temporis tam generalia comitia, quam supremi Ordinum moderatores pote
statem sibi arrogarunt plura mutandi de innovandi, quod manifestum cuique erit, si antiqua, & noua, de medij temporis Ritualia inter se conferre voluerit. Haec autem licentia quidlibet pro arbitrio audendi sine certa lege, & disciplina adeo quandoque excreuit, ut in multis codicibus adhuc extent ossicia, Mita, Hymni, Orationes, quq sine risu, vel pomtius indignatione legi non possim t. Olim in Concilio Mileuitano, seu potius Carthaginensi, ut citatur in Codice Ecclesiae Africanae cap. Io S. Lanc dum fuit, ne quid publich in Ecclesia recitaretur, nisi prius in Syno do approbatum foret. Sciebant enim sapientissimi Patres non omnium csse Ecclesiasticam in his grauitatem & disciplinam seruare ; magnam que suturam in rebus sacris perturbationem, si sapientibus & insipientibus passim de sine delectu licuisset proprias ad inuentiones, tauquam Apiritus Sancti dictata, Ecclesiae obtrudere, & diuinis altaribus admouere. Nouissime vero Apostolica Sedes sacram Rituum Congregationem instituit, a qua non talum summa sapientia & prudentia examinantur ossicia , quae particulares Ecclesiae sibi concedi petunt; sed leges etiam sancid sunt, quibus per licentiam usurpata potestas coercetur, &abusibus olim gliscentibias via deinceps praeclusia est . Ipsam Romanam Ecclesiam ab aliqua varietate non fuisse immunem VII. testatur Petrus Abae lardus Epistola Apologetica,quam vir turbulentus
temeto scripsit aduersus S. Bernardum pag. r so. Antiquam, ait, Romana Sedis consurandinem nec ipsa Suitus teneni sed sola Ecclesia Lateranensis, qua mater ect omnium , antiquum tenet ossicium, nasia siliarum Darum in hoc
eam sequente , nec ipsa etiam Romani Palatii Bassica . Quae autem fuerit haec diuersias,& quando coeperin taliae Ecclesiae a Lateranensi discrepare, nec Petrus dicit, nec alibi memini me legisse. Illud vero certissimum est,quod vir doctissimus , sacrorumque rituum peritissimus Ra-