장음표시 사용
101쪽
-r arri*m: S. Notum est, post litteram M a librariis pro lubito se1 e addi vel omitti semivocalem neque accuratiores hac in re esse editores Seriquam quemlibet librarium, Iuculentis exemplis demonstrari possit, si operae sit pretium. Omitto igitur plerumque talem scripturae diversitatem; h. l. tamen enotaVi, eo tantum Consilio ut monerem, editores Serampurenses h. I. ipsos haud dubie doctrinae suae ignaros, protulisse lectionem doctam, cuiUs aliud exemplum ab omni suspicione longe remotum infra exstat Lib. IV, dist. 97; ubi hac de re amplius dicam. Hoc loco nulla erat ratio, Cur magis insolitum loquendi genus obtruderemus Orationi pedestri. Dist. Io5. b. M in Ρp. M inopportunum est, PassiVum contra P. 44. grammaticam. - d. M TeCepimus ex Ρp. Ceteri sed particulae caussali nullus hic est Iocus.
Lin. 5. ritu om. ΡΡ. - -t tams: mTR INTII Ri . Ρ. quae scriptura sen- Sum Praebet nostrae prorSus contrarium, quem tamen non patitur locus; est praeterea mrri semper adiectivum tautum, quam ob CauSsam acquiescendum erat in scriptura edd. et Ρp. - Ed. Ser. Corrupte: - UzΠ
i Mirabitur mecum lector stuporem hominum, qui vitia scripturae Bengalicae tam obvia haud animadverterint; in Betigalia isti ediationem suam instituere, in Europa nostra qui prima stipendia meruere tirones sciunt, in Omnibus codicibus saepissime omitti spiritum sinalem, in Betigalicis autem libris frequentissime confundi litteras a et quae
102쪽
COMMENTARIUS CRITICUS P. 44. negligentia tam late patet, ut in eodem libro, immo vero in eadem pagina eiusdem libri punctum diacriticum quo distingui solent istae litterae, promiscue addatur atque omittatur tum litterae Sr, tum litterae Dist. Io6. Om. Ρp. et s. - hem. b. PMMU UΠΠ v i edd.; sylvas
impervias faciendas reliquimus sapientiae Serampurensium atque Hay- I buriensium. Lin. 6. N addit primo incisi vocabulo Pp. -- L. S. rimi huc non quadrat, quod multis probare operae pretium haud erit. - 7. in ΠlRI: , OmiSSO S. - Sequens incisum in Ρp. et L. sic se habet: HS etc. Hii ri, omisso pronomine primae personae NU, non Sine elegantia dictum est; sed addi debet, tali ellipsi posita, aliud personae iudicium, id cst Verbum sinitum, personae signo praeditum; quod quum ab ista scriptura absit, durior est constructio, quam ut admitti possit. praeterea initio prorsus est otiosum. S. - in Sm ri immissi i , quae verba quanquam ab initio melius se habent quam in Pp. et L. , eodem vitio in seqq. laborant atque in illis. Sequente praeterea statim inelegans evadit repetitio. Lin. 8. S. - In comm. Seq. ΡΡ. i in quo hoc castigandum est, quod de discipulis suis usurpat Vistinusarmati. - Ρ. responsum Vishnusarmanis hunc in modum in brevius contrahit: assi Aiamri u MLissm i quod per se haud male se habet, verum suspicor, rad. Era producta Syllaba radicali sensu desiderandi poni non posse.
In titulo sinati codd. mΠ:Lin. I. - :-Ρp. et. L. , idem praebet S. tantum m pro PT Varians; peccat utraque Scriptura contra Constructionem in oratione
103쪽
Inserunt post hoc distichon libri omnes aliud, quod apud nos Lib.
I, 3 I9. legitur. - S. d. edd. et codd. Emendationem flagitabat metrum.
- 4. C. Ed. L. et Codd. Contra metrum et sensum. Qui sorte sua Contentus est, ad maiora nunquam erigitur. - edd. et Cod. Ρ. Vetat metrum.
Diat. 5. a. Conspirant Iibri omnes in scriptura hacce: UMI quae quum nullum Omnino praeberet sensum, ad Coniecturam Consu-giendum erat; eam quam Tecepimus validis rationibus defendi posse ambitror. ut ab hoc incipiam, mutari vetebat sequens vitium igitur in s--haud dubie Iatet; notum est, ab inscitis librariis saepius superscribi signum nasalis mutabilis litterae Π sequenti, quod h. l. factum esse satis est probabile; puncto igitur hoc deleto evadit , quod quum nihili sit, neque impPobabiliter intrusa littera V suerit propter similitudinem cum seq. mr, luculentam habuimus rationem huius uexpungendae; Um autem stare non posset in hac sententia, nisi in seqq. positum fuisset genitivo casu. HEstri ir: praedicatum flagitat nominativo casu positum; scripsimus igitur UT T. - ΙΩ hem. d. Ρp. pro mi praebet perperam. - i dixi supra ad prooem. dist. 4. primam hanc praes. Singui. personam rad. orationi inseri sine ulla constructionis mutatione; cuius rei exempla tum per hunc librum, tum in aliis inveniuntur; eX. gr. inis. dist. 155. III, 158. Ram. II, 57, Io. Megh. Diit. 82. Affirmat haec vox non simpliciter, sed interdum sicuti Latinorum credo, Continet ironiam; quae vis cernitur tum in hoc Versu, tum insta 155. et Ram. I. I. et observata iam est a grammaticis Indicis: Ρ 1ΝΕs I, 4, 106: uoi N-ii Notionem satis illustrat exemplum, a schol. ad h. Ioc. prolatum: si Ni i u K:-i Quinetiam accentum vocabulo hoc sensu proprium Panities tribuit VIII,
1, 46. Dist. 7. b. sui. S. - . - d. edd. et Pp., pun- P. 46.
104쪽
4H- Ctum geminum, quod sexcenties perperam omittunt, h. l. inopportune intrudentes. INM- Ρ. Legitur dist. Μan. VII, 99. Addit post hoc dist. Ed. Lond. distichon nostrum I, 15O. q. l. CLDist. 8. Paullo audacius versati sumus in emeudaudo hoc disticho, quod miserrime se habet tu libris nostris.
Vides omnes hasce scripturas peccare contra metrum vocant Indi neque Sine coniectura medelam asserri posse; nos quidem rationem habuimus, quantum fieri potuit, codicum, in quibus omnino plus fiduciae est ponendum quam in editis. Ceterum non defendam ab omni parte Coniecturas nostras, in quibus quae haud sine magna veritatis specie reprehendi possint, ipse video; sed iaciundum aliquid erat in loco de- Sperato, quem si quis lenioribus remediis sanare poterit, eius ingenium primi laudabimus. Lin. 8. Ρro hisce verbis, oratione soluta conceptis, haec praebet verba ed. Ser. , more distichi disposita: --: in Ridini ai Η -- Mi h Ur H: i Sequitur tum dist. quod nos posuimus Ι, 15 i. Hoc excipitur a dist. 1 O, cui additus est flocus noster I, 15o. His absolutis soluta oratione pergitur ap. nos liciti. IS et 14 tum denique Pervenitur ad dist. 9, cui subiunctum est 11. - Eodem sere ordine in ceteris libris se habet h. l. narratio, modo omnes prosam linu. IS et 14 obviam reiiciunt post dist. 1 o cui praemissum est 0. ordo igitur hic est l. 8, dist. I, 15 I. - disti. 9. 10. ll. 13 et 14. dist. II. Distichon istud fluctuans, auod apud nos editum est I, 15o, quodque in ed. L. Ρ0St
105쪽
dist. 7, in ed. Ser. post dist. Io legitur, a Pp. omnino omittitur, a Ρ. P. Post io Collocatur, sicuti in ed. Ser. - Disticha quae h. l. omisimus et libro primo adiudicavimus, ab hoc contextu omnino Sunt aliena; agunt enim de divitiis sine usu otiosis; Iheio autem sermo est de divitiis acquirendis, atque propter diminutionem inevitabilem Semper augendis. Hisce duobus igitur dimissis, moneo, dist. 9 statim post prosam l. 8.collocandum esse probari vocabulo quod quasi Vinculum est, quo annectitur ad praecedentia. Turbae autem unde originem traxerint, haud difficile est commonstrare. Addiderat aliquis in margine verbis istis V -- - ' l. 8. quae docent, divitias nisi augeantur Continuo, Sen-Sim evanesCere, observatiunculam suam, divitias nisi eis utaris, otiosas atque inutiles esse: et quae Seqq. Quae Verba quum Speciem Versus prae se ferrent, in errorem lacile inducere potuere librarios, eis partem effici distichi posteriorem, priorem autem contineri Verbis etc.; quae ratio vel propter hanc solam rem falsa est, quod Verba poste-xiora ad logos distichi epici exacta sunt, priora si omnino in metrum qualecunque redigi possint, ad epicos modos certe Sine maximis mutationibus accommodari nequeunt. Solito perspicacius h. l. egit editor HayIeyb. qui quanquam utrum
fri i DizzU BR Es ii Hisce expositis dimittere possem haec verba tam longa disputatione iam nos occupantia ; sed addenda esse video nonnulla eorum potissimum gratia, qui diversam suscipere partem et in ea persistere sententia fortasse malint, distichon metro quodam compositum istis verbis contineri. A qua ratione quanquam ipse sim longe remotus, exemplo tamen demonStrabo, propter inopiam remedioxum minime nos in aliam discessisse sententiam. Qui versum reficere velit, is aut retinere debebit alterum comma, priore ad idem metrum redacto aut prius comma quantum fieri poterit Conservaturus, ad metrum Arya omnia ista verba accommodare; alterutrum praeserenti satisfaciam ; scribat aut: 'riS IN MI L i-m VI: ii
106쪽
idem valet, quod supra de RM observavi; induit haec radix quodammodo naturam verbi auxiliaris, quod continuationi actionis indicandae inservit. Alia exempla eaque satis luculenta infra leguntur. Cf. p. 67 ,
l. 18. 87, 15. 9 , I. I 22, 19. I 27, 35. 129, 15. Diat. 18. c. itam codd. pro Lin. 17. mk-: RV --: Ρ. - - S. - Ralty P.; qui init. Commatis seq. M Omittit. - 18. Um satam L. Nd RVβ Ρ. S. Omnes absurde negationem omittunt. Ρp. aeque absurde quanquam aliter: i; Π enim Semper ad verbum quoddam reserendum est, si privatiVum, sicuti particulae Set nominibus tantum substantivis et adiectivis neque non nominalibus Verbi formis praefigi potest; i. e. infinitivo, participiis atque absolutiV0, quem modum alii gerundium appellare malunt . Haec est ratio,
107쪽
cur Bhag. Git. III, 12. Iegendum est Cum codd. vid. not. ScΗL. P. 47, ad locum. um K- TRIAE P. RVM sci S. - Ρro Pp. me, quod vocabulum neutrius generis esse nequit ; fraudem secit librario umist, quod pro activo accepit.
rigendo manus abstinenda erat, quanquam particulam a sensu conditionali positam nullibi praeter hunc locum legere me memini. - Suhaungit sola ed. L. LOSCe VerauS:
Dist. 22. C. Pro Ρp. et L. mss. praebet etiam Vetalapanch. fab. IV, ubi hoc distichon itidem laudatur. - Vehementer errant qui docent et duas esse sermas I. pers. sing. imperat. Rct. Tad. Wilhinsius recte solam sormam exhibuit; gramm. p. 26O. BOΡΡiussormam addit, asserens augmento minori Guna praeter regulam auctam ESSe vocalem radicalem. Lehrgeb. S. 546. Quid multa)- est in q, adPeni; quod vel hauc ob rem manifestum est, quod opposita
108쪽
COMMENTARIUS CRITICUS P. 48. sibi sunt b. I. N et πη. Quod si vir eximius sibi a me persuaderi haud
patietur, in auxilium vocabo auctoritatem Saucarae A charyae, qui haec verba Kathac. Upari. p. 4, I. 1 o. - -- in Scholiis p. 29, t. Io. enarrat: m Vri: UT: π r: i - Sed errorem suum Perspexit Boppius ipse. CL add. ad i. I. p. 556.
editum est in ed. Bhartriliaris, qui auctor est huius sententiae, p. 40zIK:, et hem. C. 'ms H iri tuetur praeterea Vetat. Panchav. Lb. ΙΙΙ, cui inseritur hoc distichon; ibid. hem. c. hunc in modum variatur: Ur: fy--: quae varietas nil habet quo Se Commendet. Lin. II. arissi P. absurde, quia animo loquela nec tribui potest, nec tribuitur ab Indis; animo autem ascribunt actionem; Bhag. Git. V, 1 I. I-i Urim: tia Ut res s ii quod quomodo intelligendum sit, non huius loci est eXponere.
- 28. b. Pro S pr L. et P. SUR; sic etiam ut Videtur Pp. - d. a libri omnes; quod quum Cum antec. ConStrui omnino non posSit, emendavimus', ut sit adiectivum et epitheton ad . Epitheton autem hoc aggregativum in duas partes distribuendum est, CaeSura pri ris sitiem indicat. Hoc interest inter binas epitheti partes, quod in posteriori tres enumerantur res, quibus prosperitas hominis extrinsecus manifestatur; in priori quarta additur, cui duo epitheta praemissa sunt. m. in insolentius est Vocabulum, Optimae tamen notae; MI enim particula, nomini praefixa notat porrectionem, elationem, interdum etiam eruptionem. Sic dicitur Ram. Lib. I, LVI, 25. SUT , armis porrectis, sublatis; Amarii Salac. a I. SUE: Iacrymis prorumpentibus STRUIN: schol. Tinis, Ram. ΙΙ, 59, IO. in ἰ Μegh. Dut. 87. Lin. 5. Utr: i edd. et Ρp. Delevimus particulam cum P. Manifestum est, versum sequentem ab eodem vocabulo incipientem in errorem induxisse librarios.
109쪽
Diat. 29. C. Er Pp. Male. P. 49. Liar. IO. N. I ' Π midis iURI : etc. Ρp. Sic etiam ed. Ser. ubi pro 'r' legitur MI, minus apte. Ed. Lond. verbum CauSSativum ponit, sed vitiose neutro genere exhibuit se V et mim et perperam ante postremum vocabulum inserit aeret, ex glossemate, nisi fallor, textui obtrusum. De insinit. vid. not. ad p. 41, L 1-L Z. II et 12. Retinuimus quantum fieri potuit scripturam edd. in quibus primum editum est vitiose, tum se M' Tu Π UI ed. 8. pro hoc participio uri legitur; attamen neutrius generiS OSSO nequit vox V mi, unde patet emendandum esse sicuti secimus. insta e Punximus, quia otiosum est Sequente alio verbo eandem rem indi-
Ρtura praecipuum est vitium, quod ram sine ullo regimine positum est; alia minus bene dicta lectorum iudicio relinquo invenienda.
πι ΟΠ: Pp. et L. - Errat Wilso, in Lex. suo huic VOCi ΠΤr solam neutrius notam apponens. Amarasititias diserte probat generis masculini usum:
Dist. So. a. iuram Ρ. - c. lir Ρp. et L. Omisit Wilso vocabulum; legitur Mai. et Mad h. prolog. V. I. eadem Variatione in quantitate particulae με v. explicat solioliastes per armim iLm. i. - Em:UTT HV Ρ. ad idem redit; sed proprium est nomini- P. 5o.bus in affixum M. Ram. I, I, 12. Bhag. Git. XVIII, 57. Sic enim rescribendum esse monuit me ipse v. Cl. SChl. Ρro p mT S. EiVI. --iΠumr NI S. Modestius et castius vocabulum est haec est ratio, cur de Deo Cristina canat Jayadevus: qThrIU Ur ii TZel 'ΠT H l Us Π idi. su ii Contra de lucubrationibus suis ama-
110쪽
- 7. Ut T Ρp. - ad transfert S. omittit omnino Ρ. qui reri: commati addit. -- 8. Ρro DNT L. Stri, P. illud culpa operarum, hoc absurde. a ante Enimn inserit Ρ. - S i E S. t om. Ρp. - Post vocem subium git L. Ihaecce verba, in ceteris libris non obvia: mmo': ΗΙ r: i mi Iu merrimia uin i sequitur tum disticlion Si. Dist. 51. Insolitum est unicum distichon inter duas personas distribui, unde occasionem arripuisse videtur aliquis, unicuique ve sui alium addendi, ita ut prius distichon ab asino recitetur, alterum
praebet eius loco: N in Tr UFam id At i hactenus bene; sed tum pergit: - , i Respondet deinde canis uno versu, qui in codd. quem secuti sumus, alteram distichi 51. partem constituit. Slocos unius versus ne Canes quidem proserre decet. Editor Lond. huic incommodo medelam allaturus, versui isti Solivago Socium hunc invenit: nam fur aegritas VIUM Uc Ur: u In Codd. et ed. S. hemistichium c. dist. 5 a. hunc in modum foedatum est: UTI imri; sed negatio omnino non abesse poteSt. Dist. 52. b. sin L. male. - d. Pro Π ωπι ΡΡ. Emiri. Iu