Catechismo

181쪽

Nessura e Cato es irremissibile ella Chiosa.

123. Non e a Credere Che questa potesta depa Chiosa

A chi e riservata a potesta di rimettere i peccati. Cat. 357.

182쪽

Remissio peccatorum fit solummodo auctoritate divina Cat. 133.

125. Ut autem fideles Caeleste ho munUS, quod Singulari in nos Dei misericordi Ecclesiae donatum est mngi SUSPi- Cinni, nique R eius usum, et traCtationem ardentior pietatis studio CCedant, Conabitur ParOChia huius gratiae dignitatem, et amplitudinem demonstrare ea autem X OC OtisSimum perspiCitur, Si Cuius Virtuti Sit PQCCata remittere, et homines ex iniustis iustos reddere, diligenter expositum fuerit Constat enim, infinita, et immensa Dei, hoc effici, quam eandem in

excitandis mortuis, et in natandi Creatione neCOSSctriam ESSE

credimus. Quod si etiam, Ut Augustini sententia Confirmatur August. In Dan. r. XXII n. 33, maiUS OPUS existimctndum

est, aliquem e impio PiUm RCere, VH Cctolum, Et terrHme nihil Creare, Cum PS Creati non nisi ex infinita virtute possit XSiStere, ConSCRUOn CSt, Ut multo magi POCCHtorum remissio infinitae potestati tribuenda sit. Quare VerissimaSCAS PrisCoriam Atriam VOCOS gnOSCimVS, quibUS Confitentur, ab uno Deo peccata hominibus Condonari, neque ad alium HUCtorem, qUHnam Summam eiu bonitatem et potentiam, tam

mirifi Cum Pu referendUm esse. Ego sum, inquit ipse Dominu Per ProphetHm, ego Sum PSe, qui deleo iniquitates tuas Isa. XLIII, 253. Nam Celerum remittendorum eadem nti Videtur OSSO, Uam in CCunia debita servare oportet. Quemadmodum igitur a nemine, nisi a Creditore, PeCUnin hane debetur, remitti potest ita, Cum uni Deo peccatis Obstricti simias, Siquidem quotidie ramus: Dimitte nobis debita nostra Matth. VI, 12 - perspicuum est, ct nemine, rneter illum, debita nobis Condonctri POSSC. Hoc vero admirabile et divinum munus, antequam CVS homo fieret, nulli Creatae naturae impertitum est. Primu Omnium Christus salVator noster, Ut homo, Cum idem verti DCUS esset, hOC Unias a CaeleSti Patre traditum accepit. Ut Ciatis,

inquit, quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi

PeCCata, ait ParalytiCO: Urge, tolle grabatum tuum, et Vade

in domum tuam Matth. IX, 6 Marc. II, i. Cum igitur homo

factus esset, ut hominibus hane peccatorum Veninm largiretur, PriUSquam in Helum ascenderet, ut ibi ad dexteram Dei in PerPetuum Sederet, enm PoteStatem Pi SCOpis et presbyteris in CCleSin Con Cessit quamquam, Ut antea OCuimuS, Chri-StUS SUR HUCtoriinte, Ceteri, ut eiUS mini Stri, peCCata dimittunt.

Dei bonignitas in modo remittendi Pecenta.

126 Quamobrem, si quae infinita virtute esseCt Unt, maxime admirari, et Suspicere debemus Sati intelligimUS, Pre-

183쪽

La remissione dei peccati avviene solo per divina autorita Cat. 133.

125. Affinche i fedet megii appreZZin queSto Ono Celeste largito alta Chies per a singolare misericordia i Dioverso di Oi, e O usino Cori Piu ardente lanCi di Pieta, Curii Parroco di imostrare a dignita e 'ampi erga di questa grHZin, Ch Si ilOV SOPratuito Aponendo On diligenga cliquanta virtu si ii rimetiere i peccati e fare gli omini claingiusti giusti noto Che i aVViene perci infinitam immensa

te parole dogli antichi adri con cui professano Che solo Dio Perdona gli Omini i peccati, ne si seu riferire ad altri healla somma di tui bonis e potenga n 'opera os mirabile. IOAOno die it ignore tesso per occa de Profeta quegli Checancella te tu iniquita Isa. XLIII, 253. Ome, unque, neSSUnopu rimetiere ii debit se non it reditore, Osi essendo Oiobbligati a Dio per i nostri peccati is perCi Preghiam Ogni giorno rimetti a no i nostri debiti Mait. VI, 123- evidente

Celeste: Affinoli sappiate disse che i Figlio deli 'uom ha potere di rimetiere i peccati in terra levati su disse a ParalitiCO, Pigliaci tuo letto e vallene a casa Mati. IX, 6 Marc. II, 3. Fatiosi uom per largire agit omini it perdon dei peccati, ii Redontore prima di salire a Ciel a sederVi in Per

Benignita ditio ne modo di imether i peccati.

126. Ma i modo tesso che Iddio, adre ClementisSimo, ha stabilito per Cancellare i peccati de mondo deve efficaCe-

184쪽

tiosissimum O munus esse, quod Christi domini benignitate Ecclesiae donatum est Sed PS etiam ratio, qu DOUS, ClementiSSimia Pater, mundi OCCnt delere ConStituit, animos fidelium ad huius beneficii magnitudinem Contemplandam Vehementer excitabit sanguine enim unigeniti Filii sui scelera

culati Christi et incontaminati I Pet. I, 18, 19), facile statuemus, nihil nobis salubrius Contingere potuisso a remittendi PCCCata poteState, quae ineXPlicabilem Dei providentiam, sum- mctm U Org no Charitatem Ostendit. Ex hac autem Ogitatione maximu frUCtUS ad omne Per-VOniat, neCOSSe St: Hi qui DeUm mortali aliquo peccato offendit, quidquid meritorum ex Christi morte, et CrUC COn-ACCUtus St, statim amittit, et omnino paradisi aditu, quem prius interclusum Alvator noster RS Sion SU OmnibUS PH-tefecit, prohibetur. Quod quidem Cum in mentem Venit, faCerenon POSSUmUS quin humniane miseriae Con Sideratio vehementer solli Citos nos habeat. Verum si animum ad hane admirabilem Potest&tem referamuS, quae ECClesiae divinitus tributa est et huius articuli fide Confirmati, oblatam unicuique facultatem Credamus ut possit divina Ope adiutus in pristinum dignitatis Sintum vestitui tun Ver Cogimur summo gaudio, et laetitia exsultare et immortale De gratia agere. AC Profecto, Si grctia et iucunda mediCamenta videri Olent, quae nobis mediCOriam arte et industria, Cum graVi aliquo morbo inbornmUS, PHrHntUr quant iuCundior esse debent ea remedia, quae Dei AA-pientia ad animorum Urationem atque adeo ad vitam rePH-randam instituit Cum Praesertim non quidem dubiam salutis Spem, Ut medicinae illae quae Corporibus adhibentur, Sed Certissimam iis qui sanari CupiUnt, salutem Hsfernnt.

Beneficium remissionis e Calorum quanto studio suscipiendum. Cat. 383.

12T. Erunt igitur fideles hortandi, postquam tam ampliet praeclari muneri dignitatem Cognoverint, ut illud etiam AtU-deant ad suum Commodum religiose Convertere. Vix enim fieri potest, Ut qui re utili et neCessari non intur, enm OntCmnere non eXiStimetur Praesertim vero iam Dominus han potestatem remittendi peccata ideo tradiderit Ecclesiae ut omnestio salutari remedio uterentur; nam quem HdmodUm nemo sine Baptismo expiari potest ita qui Cumque Baptismi gratiam, mortiferi SCeleribus amissam, reCuperare Voluerit , ad aliud

185쪽

mente eccitar 'animo dei sedet a Contemplar a grande ZZad questo beneficio. Egli infatii volle che i nostri peccati venissero spiati O sangue de suo unigenito igito, affinchoquesti pagasse a pena da no meritata ei nostri peCCati ,

chia I ieir. I, 18 193 C sara facile edurre che nulla di piu

Cori quanto desiderio deve essere ricevulo it bonosicio dei perdono. Cat. 383.

186쪽

Verum o loco admonendi sunt fideles, ne tam ampla Veniae faCultate PropoSitn, quam etiam nullius tempori termino definiri declaravimus, vel ad PQCCandum faCiliores, Vel ad resipiscendum tardiore reddantur in Altero nim, Cum iniuriosi et contumeliosi in hanc divinam potestatem manifeste deprehendantur, indigni sunt, quibus Deus miseriCOrdiam suam

DE ARTICULO UNDECIMO

Carni resurrectionem.

Articuli AenSUS.

128. Magnam huius articuli im esse ad fidei nostrae Veritatem stabiliendam, id maxime ostendit, quod divinis Litteris non solum Credendus fidelibus proponitur, sed multi etiam rationibus Confirmatur quod quidem cum in aliis Symboli articulis vix fieri videamus intelligi potest, hoc veluti firmissimo

Christus resurrexit. Si autem Christus non resurrexit, inani Sest Praedi Cati nostra, inanis est et fides vestra I Cor. XV, 143. In eo igitur explicando Parochus non minus Operae et studii Ponet, quam in O Vertendo multorum impietas laborarit: magnct enim et Praeclara utilitate ex ea Cognitione ad fidelium fructum redundare, paulo POS demon Strnbitur.

Cur dicatur resurrectio carnis Cat. 158.

129. Sed hoc in primis attendere oportebit, OSUrrCCti O-nem hominum in O arti Chilo, Carnis res in re Cti Onem appellari quod quidem Sine CAUSA ACtum non est: Rm O-Cere Voluerunt poStoli id, quod neCessario Ponendum St, Bnimnm Ss immortalem quare ne qui forte eam simul UmCorpore interitSSe, utrumque Vero in Vitam reVOCari existimBret, Um nimn Plurimi sacrarum Litterarum locis immortalem OSSE Plane Constet, O enm rem Carnis tantU SUSCitandae mentio in articulo ACta est et quamquam saepe etiam in Sacris Scripturis Caro integrum hominem Qui est apud Isaiam:

187쪽

ARTICOLO UNDECIMO

Significato doli articolo.

Perche e deito risur regione Ella carne. Cat. 158.

188쪽

Omnis caro Oenum Is XL, i, et apud sanCtum Ioannem: Et Verbum caro factum est Ι 14h significet hoc tamen loco

Apostolo Hymenaei et Phileti fuit II im. I. Tin qui asse

rebAnt, Cum de resurreCtione in Cripturi SACris ageretUr, non de Corporea, Sed de Spirituali, qua a morte peccati ad vitam innOCento resurgitur, CCiPiendum esse. Itaque his verbis PlanUm fit, eum errorem tolli, et Veram Corpori reSurrOCtionem ConfirmBri.

Carnis resurrectio Scripturis illustranda.

130. Verum Parochi partes erunt, hanc veritatem illustrare CXemPli e Veteri, OVOque estRmento, et ex omni CCtesiastica historia depromptis alii enim ab Elia III Reg. XVII, 223 et Eliseo IV Reg. IV, 34 in veteri Testamento alii, Praeter COS, UO ChristUS Ominus a morte excitavit Mati. IX, 253, a sanctis apostolis Act. IX, 40), aliisque permultis ad vitam

reVOCnti Stant quae resurrecti multorum huius articuli O-Ctrinam Confirmat Ut enim plures a morte OSUSCitHtOS 1 2-dimiis ita universos ad vitam revocatum iri Credendum est; quili etiam PraeCipuus fruCtus, quem nos ex huiusmodi mirRCUli Cupere debemus, ille est, ut summam fidem huic articulo tribuamias. Sunt multa testimonia, quae ParOChis, qui in SACriSLitteris mediocriter Versati sunt, facile CCurrent. Illustriorct vero OCa sunt in Veteri quidem Testamento, quae legUntUr apud Iob, Cum ait, Se in Carne hi Conspecturum DCU SUUm

XIX, 253 et apud Danielem de iis, qui in pulvere terrae Ormiunt, alio in vitam aeternam, Alios in OpprobriUm SemPiternum evigilaturos XII, 23 in novo autem Testamento, Ucte sanctus Matthaeus refert de disputatione, qu&m DominUS UmSadducaeis habuit Mati XXII, 23ὶ praeterect RURO CVringe listae narrant de extremo iudicio Mati XXV. 13. Atque huc CtiHm Ofctrenda sunt, quae Apostolus ad Corinthios et ad TheSSRlOntCensst Scribens, accurata oratione disseruit r.

XV. 12 I Thess. IV, 133.

189쪽

La risurreetione delia carne si deve illustrare cori e Scritture.

130. Pero Cura de ParroCO ara di illustrure quest Verita Con sempi tolli da veCChio e UOVO Testamento, e clatuita a storia ecclesiastica. Ut furono infati richi amat a

Testamento antiCO: altri, lire uelli Che risu Cito a morte nostro signore Gesu Cristo Math. IX, 25ὶ furono risuscitatida santi apostoli Ast. IX, 40 e da altri mollissimi la quale risurregione di molli conforma 'insegnament di quest artiColo. Come infatii Crediam che molli furono risuscitati a morte, Osi OV CrederA Che tuiti sarem richi amat alia vita: che angi it miglior frutio che Obbiam ricavare da questi miraeoli e Appunt di Credere Con a sede Pi grunde UC- sto articolo. Sono molli i testi di cui i Parroci Che Osseg-

si Posson leggere in Globbe, A OV dice che egli, ella SUA Carne, Vedra i Dio suo XIX, 253 e in Daniele, ove parta di quelli che dormono ella Olvere ella terra, Ch Si SVeglieranno, liri alia ita terna, altri ait 'eterno obbrobrio XII, 23. Ne nuovo Testamento Oi, uel Che an atte riserisce Circa a disputa che obbe ii ignore con i adducet Mati XXII, 23) e uello che narran gli evangelisti intorno ait 'ultimo gludigio Mati XXV, 13 E a questo si deve riferire

Vendo a quoi di Corint e dioessalonica I Cor. XV, 12: Less. IV, 133.

190쪽

Similitudinibus suadenda.

131. Sed quamvis hoc fide Certissimum sit, multum Amon proderit, Vel Xemplis, vel rationibus Ostendere id, quod fides

CredendUm Proponit, H ntura, ut ab humanae mentis intelligentia non abhorrere. Itaque Apostolus quaerenti quo modorOSUrgerent mortui, Si respondit Insipiens, tu quod seminas non vivificatur, nisi Prixas moriatur. Et quod Seminas, non OrPUS UOd UtUrtim St, Seminas, Sed nudum granum, Ut PUt tritiCi, aut aliCuius Ceterorum Deus autem At illi Corpus sicut vult. Et paulo post inquit Seminatur in Corruptione, Urget in incorruptione I Cor. XV, 36, 38 423. Ad eam similitudinem multasPrHeterea adiungi posse, sanctu Gregorius Ostendit Lux enim, inquit, quotidie quasi moriendo oculis subtrahitur, et UrSUS

Argumentis probnnda.

132. Rationes illae praeterea, quae ab CCtesiasti Cis Cri

adVersias adduCaeos disputans, ex animarum immortalitate CorPOTU rQSurreCtionem Conclusit Matth. XXII, 323. Deinde Cum malis supplicia, bonis praemia a iustissimo Deo sint proposita ex illis Vero quam plurimi, ante Unm C-bitn Poena Persolvant, ex his magna ex parte nullis affeCti

virtuti praemiis, e vita deCedant necesse est iterum animHSCum Coi Poribu Coniungi, ut pro Celeribus, aut recte factis Corpora, quibUS Veliati peCCati AOCii homine utuntUr Unct UmHnim POCnct, Ut praemio afficiantur: qui locus diligentissime traClatia est a sancto Chrysostomo in homilia ad populum Antiochenum Hom. I, 9). Quare Apostolus, Um de reSUrro Ctione dissereret, Si in hac vita, inquit, tantum in Christo Pe-THnto SumVS miserabiliores sumus omnibus hominibus I Cor. XV, 19). Quae quidem verba nemo id animae mi Serict re-