Catechismo

421쪽

Propriosa delia Consessione.

a Sacerdote tuiti i peccati mortali I peccati veniali che non C strappano alla gragia di Dio e in cui cadiam pii di fre-

fOASare, Come dimostra a Consuetudine de Cristiani pii, pos-Son Per tralasCinrsi senZa Colpa ed spiarsi in molleplici attre maniere. A ripetiamo, i peCCati mortali debbon esgere tuti e singoli nunciati, pure i tu segreti, pii quelli Cheviolano solamente i due ultimi ornandamenti de Decalogo. Accade di fovente che tali colpe ferisCano 'anima tu seria- mente di quelle attre Che gli uomini Aoglion Commetiere RPOrtamente Cosi ha definito i concilio Tridentino Sess. XIV, C. e an Theclina empre insegnat la Chios Cattolica, Ome ne fati fode te testimoniange de santi Padri Leggiam ad sempio in sant'Ambrogio Nessula PUO ESSOre Perdonctio, Ructior non abbia confessat i suo peccato Deliarad. XIV, 13. Commentando I Ecclesiaste, an irolam Conferma A medesima verita: Chi Aia stato Aegretamente mors,cla serpente diabolico e infelto dat veleno dei peccato, ali insaput di tuiti se taCerni non ara PenitenZR, ne Coprira a sua ferita a fratello e a mnestro, i maestro, he hamella lingua a Capacita di Urare non Potrnessergli utile Sut Eccl. 103. E a miseriano, ne discors SuiLVsi apertamente sentenria Pu i non gravati de deliti di sacrificio Complut o di attestat di apostaSi Carpito, perche vi pensarono debbono ne dolore Confessa in Olpa ni Saperdoti di Dio. In questo punt ii parere de dotiori e unanime. Nella Confessione deve portarsi quella suprema e diligentissima Cura Che ogliam adoperare elle Contingerage iugravi. Obbiam mirare aliora On Utte te energi a SHnnrele ferit doli' anima, a vellere e radici de peccato. Ne ob-biam limitare a spiegare, narrando, i PECCati graVi, amnChC

422쪽

PARS ID DE POENITENTIAE SACR.

rando XPliCare Oportet, Verum etiam illa, quae nUmqUOdque PECCAtum CirCUmStant et PraVitatem Hlde augent, Vel minuunt. Quaedam enim CirCUmstantiae de graves sunt, ut PCCCnti mortiferi ratio ex illis tantum Constet quare hae omni Semper Confiteri oportet. Si qui enim hominem interemerit, expli-Candum est, utrum ille ACris initiatus, an profanus fuerit. Itemque, Si Cum Uliere OnCubuit, matrimoniine lege libera, aut alteriUS UXOre, aut Propinqua, aut alicuius voti Sponsione De ConSOCratct, Perint neCESSO St. Hae enim diVersa POCCHtorum Onctrct OnStitUUnt, ita, ut Primum quidem simplex fornicatio, alterum adulterium, tertium inceStUS, Unrtu SH-Crilegium, a divinurum rerum OCtoribus appelletur. Furium etiam in PeCCatis numerandum est Verum Si qui nureum nummum furetur, OVita omnino CCCat, Uam i qui Centum, vel duCentos, Vel ingentem aliquam auri vim, Praesertim Veroqui ACram Pecuniam abstulit. Quae etiam rati ad locum et ad temPUS pertinet, UOriam exempla notiora sunt X Ultorum libris, quam ut a nobi Commemorentur. Hae igitur, ut

Sed ad Confessionem adeo necessarium est, Ut quod Hntectdiximus, integra et absoluta sit, ut, si quis dedita opera, alia quidem ex iis, quae explicari debent, praetermittat alia VerotantUmmodo Confitentiar, non Olum ex ea ConfeSSione is Commodum nullum ConSequatur, Sed etiam OVO Celere Se Ob-

Stringat neque eiUSmodi CCCatorum enumeratio Confessionis nomine, in qu sacramenti ratio insit, appellanda est quin potius poenitenti Confessionem repetere est CCOSSC, SCRUCipsum illius PECCati reum facere, quod sacramenti sanctitatem simulatione Confessionis violaverit. At vero, si alia de CAUSA Confessioni aliquid defuisse videatur, vel quia Poeniten nonnulla Crimina oblitus fuerit, vel quia conscientiae suae latebras non ita CCurate PerquisiVerit, Cum tamen illud in animo haberet, Ut integre Peccata omnia Confiteretur, nihil ei Opus erit Confessionem iterare satis autem habebit, si quando

POCCata, quae oblitus erat, in memoriam reduxerit, ea SHCOrdoti alio tempore Confiteri. In quo tamen animadvertendum est, ne forte nimis dissolute et remisse OnACientiam OStrnm SCrutati Simus, adeoque negligenter peCCata admiSSA memoria repetere Studuerimus, ut ea ne reCordari quidem Voluisse merito videri possimus id enim si factum fuerit, Confessionem

iterare omnino portebit. Praeterea Curandum est, ut Confessio nuda, SimPleX, CtHPorta Sit, non artifiCiOS Composita, ut a nonnullis fit, qui Potita Vitae Sune rationem XPOnere, Uam CCCata Confiteri

423쪽

doura dire se a vittima era laico od ecclesiastico Chi abbia

veramente indispensabile Che a Confessione si integrae Completa Chi di proposito in parte confessi i peccati

litto. Simile diseriosa manifestagione di Olpe non Potr mct-ritare ii nome di Confessione sacramentale. A Contrario ilpenitente OVra innovare a Confessione, e in tu i Sura fati re di altro peCCato, perChe avra violat in antita sacramentale Concia simulagione delia Confessione. Si badi peroche e lacune delia Confessione non volute di PropOSito,

certo, i dubbio per ubbio. Simili doti ancheranno alta Con-

424쪽

406 PARS ID DE POENITENTIAE SACR.

Videntur. Ea enim Confessio esse debet, quae nos tale Sacerdoti aperiat, quale nos PSO novimuS, Cerinque Pro CertiS,ac dubia pro dubiis demonstret. Quod si Vel POCCAt non re-

Vehementer etiam Commendandi sunt, qui prudentiam et verecundiam in explicandis rebus adhibent neque enim nimis multi Verbi agendum St, Sed quRe R CuiuSque CCCHti naturam et rationem pertinent, breVi ratione, quae modestiam Conluctam habeat, aperienda sunt. Illud vero tum Confitenti, tum Sacerdoti maxime laborandum est, ut eorum Sermo in Confessione secreto habeatur. Quare fit, Ut nemini omnino neque Per nuntium, neque Per litterRS, quoniam ea ratione nihil iam Occulte agi potest, peccata Confiteri liCCat. Sed nulla res fidelibus adeo Curae esse debet, Unm Ut requenti peContorum Confessione animam Studeant expiare Etenim Cum aliqui mortifero Celere urgetur, nihil ei mugi salutare esse Otost ob multa, quae impendent, Vitae pericula, qtiam Sintim CCCata Sua Confiteri. Nam ut sibi quisque diuturnum vitae spatium Polliceri queat, turpe Profecto CSt, Cum in eluendi Corporis, aut vestium sordibus tam diligentes simus, non eadem saltem diligenti Curare, ne nimae Plendor Urpissimis peccati maculi obsolescat.

Confessionis Minister.

256. Sed iam de Ministro huius sacramenti diCendum est. Eum autem Sacerdotem esse, qui Ordinariam, aut delegatam absolvendi potestatem habeat, ex CCtesiastiCi sanCtionibus satis apparet: Abent enim portet non solum ordinis, Crum etiam iurisdictionis potestatem, qui O munere fungi debet. Illustre ver huius ministerii testimonium praebent illa Domini verba apud sanctum Oannem Ouoriam remiSeriti POCCHin remittuntur eis et quorum retinueritis, retenta sunt Ioan XX, 23ὶ: neque enim Omnibus, sed Apostolis tantum haec dicta fuisse Constat, quibus in hae funetione saperdote suCCedunt idque

quae OC SACrament tribuitur, a Christo Capite ad membra deriVetur merito debent Corpori Christi mystico, id est fidelibus illud administrare, qui soli vertim eiUSdem OrPUS Onficiendi potestatem habent cum praesertim fideles hoc ipso

Poenitentiae sacramento ad sacram EuCharistiam Sumendam apti, idoneique reddRntur. Verum quanta olim religione in antiquissima Ecclesia ius Ordinarii sacerdotis Conservatum fuerit, ex veteribus Patriam

decretis facile in elligitur quibus lautum St, ne qui EPi-

425쪽

Massima cura dei edeli ara purifiCare incessantementer anima mediante a frequente Confessione dei peccati. Nullae Piu salutare per Chi haci anima gravata a Colpa mortale, in mezgo a molteplici pericoli Onde e insidiata a vita, Che On- fessare sena indugi i propri CCCati. Ur potendos risero- metiere Un diuturno Pagi di Vitct, ct Veramente ripvOVeVOleChe mentre Aiam tanta diligonga et Ondare i nostri corpi te nostre Vesti, non iam ProVa di attrettanta diligetigane far si h lo splendore deli anima non si offuscato allemacchi di turpissimi peCCati.

Ministro delia Consessiorio.

256. Ma e tempo di partare de Ministro di quest saCramento, Ch e i Sacerdote Ornito della ordinaria o delia delegata faCotta di assolvere, a quanto ne an fede e leggi

ecclesiastiche. hi deves attendere a simile manSione, riVestiria

426쪽

408 PARS ID DE POENITENTIAE SACR.

ACOPUS, aut SaCerdos in alterius Parochia aliquid gerere auderet, Sine OiUS UCtoritate, qui illi Praeesset, aut nisi magna necessitas Cogere videretur. Ita ero ab POStolo sancitum est, Cum it praeCepit, ut in Singulis Civitatibus sacerdotes constitueret; qui ACiliCet doctrinae, et Sacramentorum Caelesti

pabulo fideles alerent, et educarent Tit. I, ).

Quamquam si mortis periculum imminet, et proprii SaCerdotis facultas non datur, ne a OCCasione aliquis Pereat, in Ecclesia Dei custoditum fuisse, OnCilium Tridentinum docet, ut unicuique SaCerdoti liceret, non Solum omni CCCatorum genere, UiUSCUmque poteStati Sit, illa Condonare, sed etiam ab excommunicationis Vinculo OlVere Sess. XIV, C. Ti. Iam praeter ordinis, et UriSdictioni Potestatem, quae

menti Minister tum scientia, et eruditione, tum Prudenti Praeditus sit iudicis enim, et medici simul personam gerit. AC quod ad primum attinet, Anti Constat, non Uigctrem Cientiam neCESSHrict CSSO, qua et PeCCAt inVOStigare, et ecvnrii PeCCatorum generibUS, quae graVict qucte levia Sint pro Uiusque hominis ordine, et genere iudicare possit ut autem mediCus CSt, Umma quo hae prudentia indiget; etenim diligenter providendum est, ut ea remedia aegroto adhibeantur, quae ad illius animam sanandam, et in OsterVm Contra morbi immuniendam pliora esse videantur. Ex quo poterunt fideles intelligere, Cuivis maximo studio Curandum ASe, ut eum ibi sacerdotem deligat, quem Vitae integritaS, doctrina, rudens iudicium Commendet qui, et quantum in eo OffiCio, Cui praeeSt, Ponderi a momenti sit, et quae Utque Celeri Poena Conveniat, et qui vel solvendi vel ligandi sint, Optime noVerit.

Lex sigilli.

25T. Sed quoniam nemo est, qui non Vehementer CUPint, Scelern et turpitudinem suam CCultari, monendi sunt fideles, nihil esse, quod timeant, ne ea, quae PS ConfeSSione Patefecerint, a Sacerdote ulli umquam indicentur, neve aliquod ex ea periculi genus sibi ullo tempore Creari OsSit Sacrae enim sanCtione graViSSime in eo sacerdotes nimadVerti voluerunt, qui PeCCata Omnia, quae aliqui eis ConfeSSU fuerit, Perpetuo et religios silentio Compress non tenuerint. OUBre in Oncilio Lateranensi magno ita legimus: Caveat omnino SaCerdos, ne Verbo, vel Signo, Vel alio quovis modo prodat aliquatenus

427쪽

delia dottrina e dei sacramenti Tit. I, 53.

Olire a potesta di ordine e di giurisdigione, Atreuamente necessarie, it Ministro di quest sacramento si fornito divasta dottrina e di prudenZa Che egit OV QSSere insternegiudice e medico. Non baSta una CienZa qualSinsi, Polche talegiudice deve indagare i peCCati CommeSSi, ASegnari alle ri- spetiive Categorie, distinguere i leggeri a gravi, secondo aqualita e it rango dei oggesti Anche Come modico a bi

428쪽

410 PARS ID DE POENITENTIAE SACR.

Rogulae Consessionis recipiendae.

258. Sed iam ordo rerum postulat, cum de Ministro diC- tum sit, ut quaedam PraeciPU Capita expliCentur, quae ad

modata Magna enim fidelium pars, quibus vulgo nihil longius videri solet, quam, ut die illi qui ecclesiastica lege Confessioni praefiniti sunt, effluant tantum absunt a Christiana Pro

doti patefacienda Ssent, ne dum Cetera diligenter Curent, quae ad divinam gratiam OnCiliandam vim habere maximnm, Perspicuum est. Uare Cum illorum saluti Omni studio suCCurrendum sit hoc Primum Sacerdotes in poenitente diligenter ObSerVabunt, Si eram CCCatorum suorum Contritionem habeat, Certumque illi sit, ac deliberatum in posterum a peCCatis

Quod si ita animo affectum esse animadVerterint, moneunt, et vehementer hortentiar, Ut pro tanto, et tam singulari beneficio maxima gratia Deo agat, ab eoque Caelesti gratiae praesidium petere numquam desinat quo munitus, a tectuS facile poterit praVis Cupiditatibus resiStere, C OPUgnctro. DO- Cendus est etiam, ut nullum patiatur esse diem, quin aliquid de passionis Domini nostri mysteriis meditetur, ad eumque imitandum, et Summa Charitate amandum ipse Se excitet, ni Veinflammet hae enim meditatione assequetur, ut ab Omnibus daemonis tentationibus in dies se tutiorem esse sentiat. Neque enim ulla alia est Causa, Cur tam cito, Vel leviter ab hoste implagranti, animo et ViribUS SUCCumbamus, qUR quod ex Caelestium rerum meditatione divini amori ignem OnCepire non StudemUS, RUO men recreari, ni hae erigi POSSit. Sin autem Sacerdos intellexerit, eum, qui velit Confiteri,ndCO POCCnt Sua non dolere, ut Vere Contritus dicendus sit: Conetur magno Contritionis desiderio eum afficere, ut deinde

huius praeclari doni cupiditate incensus illud a Dei miseri-

Cordia petere, et efflagitare in animum inducat. In Primi autem reprimenda Si quorumdam SVPerbin, qui SCelera SV EXCUSatione aliqua vel defendere, vel minora faCerenituntur. Nnm, exempli CAUSA, Cum Aliquis fatentur, se ir Vehementius Commotum fuisse, statim huius perturbationi Causam in alium Confert, a quo prius sibi iniuriam faCtam esse queritur Monendus itaque At hoc elati animi, et hominis peccati sui magnitudinem vel despicientis, Vel plane ignorantiS, Signum

CSSe tum Vero eiuSmodi XCUSationis genus, ad augendum PotiuS, Urim minuendum CCCatum pertinere; nam qui ita saCtum Suum probare Contendit ho Videtur profiteri, enunCPutienti USUrum esse, Cum in memine ciniuria laedetur: UO

429쪽

Rogole per icevere e Consessioni.

258. 'ordine ella nostra esPOSietione Sige Che OPO Vertraitato de Ministro, volgi amo alCuni planti relativi ait 'uso allo Volgiment delia Confessione Vi sono molli fedeli ai quali par mill 'anni Che trasCorrano iiiOrni alia legge QCClegitistica stabiliti per a Confessione e Ono Osi remoti alla ge

se i penitente abbia concepito dolore de suo peccati, se nutra deliberato proposito di non riCadervi. Se si accorgono Ch egi possiede tali disposigioni, o sortino a ingragiare Di di Osi singolare beneficio a implorare incessantemente 'aluto delia divina gragia, o sussidio delia

misteri delia passione di nostro ignore, ad imitari e a riscaldare ii proprio Vore 'amore per lui Mediante tale medi- tagione si sentira Ogni giorno Piu a sicuro delle demoniachetentagioni Causa Vera delia nostra rapida e geVole dissatiadinangi agi assalti de nemiCO O appulatori non Cercare di attingere alia meditagione elle Celesti verita, ii uoco delia divina Carita, CAPRCe di innovare e afforZare o spirito. Oualor po i Sacerdote Comprenda Che i penitente non si uolo de suo peccati in modo a dirsi veramente Contrito, si foret affinche OnCepisca vivo desideri di tale Contrigione. I desiderio ardente deli 'esimi dono lo indurra ad invocariodalia misericordia divina.

Deve innangi uti vivamente essere riseres in superbia diat cuni i quali si forgano di cusare O attenuare te proprie scellerategge Vi Sara ad sempio hi confessando i propriscatii 'ira, ne Orra sar riCadere a Causa Au altri, da cui si lamenter di aver riCeVut ingluria. I Sacerdote gli ara os- servare Che qui indigi di animo superbo, he non tene conto o addirittura ignora 'entita ella propria Olpa Che simile genere di sciis finisce con ' acoresCere AnziChe diminuirela gravita de male, Olche Chi O uole COSi plegare, lascia intendere ch egit e dispost a Usu PagienZR Olo Unndo non si ingluriato da altri Vi polrebbe nacti essere Cosa men degna

di Cristiano Aurebbe ovuto infatii in ta cas dolers quantoma per colui Che a ingluriato Invece non e colpito allo spetiaCOl de male, a si dira, e Angiche Ogliere ' ottima

430쪽

412 PARS ID DE POENITENTIAE SACR.

quidem nihil homine Christiano indignius esse poteAt Etenim cum illius vicem dolere maxime debuerit, qui iniuriam fecit:

tamen non eCCati pravitate Commovetur, Sed fratri irascitur, HC, Cum ei Prneclara OCCASi oblata fuerit, Ut Deum patientia Colere, et fratrem Ansuetudine u Corrigere OSAit, Salutis materiam ad perniciem Uum Convertit.

Perniciosior autem est illorum Culpa existimanda, qui stulta quadam verecundia impediti peCCata Confiteri non audent Iis igitur hortando animos addere Oportet monendiquo sunt, nihil OSSO, quod vitia sua perire Vereantur, nullique mirum videri debere, si intelligat homines peCCare qui quidem Communis est Omnium morbus, et in humanam imbecillitatem proprie cadit. Alii sunt, qui, Vel quod raro CCCata Confiteri solent, vel quod nullam Curam, et Cogitationem in pervestigAndis suis

ACeleribus posuerunt, ne CommiSSA ConfeSSione XPedirct, CC, unde eius officii initium ducendum sit, satis Ciunt quo Certe HCrius Obiurgare Pu CSt, atque in Primi dOCere, PriUS quam ad Sacerdotem aliquis adeat, omni Studio Curctndum CSSe, Ut PeCCatorum suorum Contritione Commoventur id vero praestari nullo modo posse, nisi ea reminiscendo Sigillatim reco

Quare si Sacerdos huiusmodi homine prorsu imparn OSORS Cognoverit, humanissimis verbis a se dimittet, hortabiturque, ut ad Cogitanda eCCata aliquod Spatium Umant, C deinde revertantur: quod Si forte affirmaverint, Se in eam rem omne studium et diligentiam suam Contulisse quoniam Sacerdoti maxime verendum est, ne Semel dimiSSi amplius non redeant audiendi erunt, praesertim vero si emendandae vitae studium aliquod prae se ferant, adducique OSSint, ut negligentin Sunm CCUSent, quam Se alio tempore, diligenti, et ACCurat meditatione CompenSaturo Promittant in quo tamen magna cautio adhibenda est. Si enim, audit Confessione, iudiCaverit, neque in enumprandi peccati diligentiam, neque in detestandis dolorem poenitenti omnino defuisse, absolvi O- terit: si autem utrumque in eo desiderari animndverterit, auctor illi et suasor erit, ut maiorem Curam, quod ante dictum est, in excutienda conscienti adhibent, hominemque, ut blandissime poterit, tractatum dimittet. Sed quoniam interdum Contingit, ut muliereS, HliCUiUS SCO-leris in priori Confessione Oblitae, iterum ad Sacerdotem non audeant redire quod vereantur, ne vel in SuSPiCionem magnae

improbitatis popul veniant, Vel singularis religionis laudem

unerere Xistimentur: Saepe tum PubliCei tum Privatim do- Cendum CSt, neminem tanta memoria OSSe, qui omnia Sua facta,