장음표시 사용
481쪽
no traitiam qui de Sacerdogio Aterno, assidat a determinati individui, Olche solo a questo si riferisce di proposito
ii Sacramento deli Ordine. Questi gli obblighi de Sacerdote offrire a Dioci ineruento
sacrificio ed amministrare i sacramenti OCClesiastiCi. Os tra-spare da riti della consacragione. Quando it VesCOVO OnARCrnun SaCerdote novello, innangi tutio, instem a tuitici sacerdoti
PreSenti, gli impone te proprie mani quindi recingendogli gli
SCctro, non Olnmente Concia Parola bensi anche con 'egemplodi una vita an amente Vissuta. uindi ne unge e mani Conr otio anto e gli a toccare ii calice On il vino e a patena Con Su 'Ostia mentre dice Ricovi a facolla di offrire it sacrificio a Dio e di celebrare a Messa tanto per i vivi quanto per i defunti. Con simili riti e formule it SACerdote Viene Ostituito interprete e mediatore r Dio e gli uomini fungione Cotest PrinCipalissima sua. In ultimo imponendo di nuOvo lemani sui suo apo it Ves ovo dice Ricev lo Spirit Santo: Chi avra rimesso i e Cati, sono rimessi a Chi 'avrai rite-nuti, Ono ritenuti. E COA gli Conferisce uella Celeste acoliadi ritenere e rimetiere i peccati, che ii ignore cliede a suoi discepoli.
Gradi dolia potesta sacerdotale.
285. Oveste te attribuetioni proprie e principali deli 'ordine SACerdointe, it quale, Aebbene unico ha molteplici gradi di ignita e di autorita. I primo, quello dei semplici sacerdoti, elle cui mansioni abbiam pariato in qui . I secondo emuello dei es ovi, repost alle singole diOCCSi, affinCh gOVernino non solamente gli altri ministri della Chiosa, ma anche i popolo dei fedeli, vigilando On Omma
Sertitur Pastori di pecore. I loro ufficio su descriti dasan Paolo ne discorso riferito agi niti che egi tenne agit Efesini XX, 28 . Anche an Pietro, principe degit Apostoli,
482쪽
Tertius gradus est Archiepiscoporum, qui pluribus Episcopi praesunt qui Metropolitani etiam OCantur, quod illarum urbium antistite sint, quae tanquam matre habeantur illius provinciae quare superiorem, quam PiSCOPi, OCum et ampliorem potestatem habent, tametsi ab Episcopis Ordinatione
In quarto gradu atriarchae Collocantur, id est, Primi supremique Patres. Olim in uniVersa ECClesin, PrROter Ummum Romanum Pontificem, quatuor tunium PatriarChae numerabantiar, neque omne tamen dignitate Pares nam Constantinopolitanus, etsi ad eum post Omne alios hic honos delatus est, tamen ob Imperii maiestatem altiorem locum obtinuit. Proximus est Alexandrinus, Cuius Celesiam MarCUA QVangelista
iussu Principis apostolorum fundavit. Tertius Antiochenus, Ubi Petrus sedem primo OCAVit. Extremum gradum habet Hierosolymitanus, quam CCCtesiam Iacobus frater Domini, rexit. Praeter hos omnes Catholica ECClesia Romanum Pont. Max. quem in Ephosina synodo Cyrillus Alexandrinus archiepisCO-piam, totius orbis terrarum Patrem, et Patriar Cham APPellat, Semper Venerata est Cum enim in Petri apostolorum Principi Cathedra sedeat, in qua Usque ad vitae finem sedisse Constat, Summum in eo dignitatis gradum, et iurisdictionis amplitudinem non quidem ullis synodicis, aut aliis humanis Constitutionibus, sed divinitus datam agnosCit. Quamobrem Omnium fidelium et Episcoporum, Ceterorumque Antistitiam, quocumque illi munere, et potestate Praediti Sint Pater, Cmoderator niVersali Ecclesiae, ut Petri Successor Christique Domini verus et legitimus Vicarius Praesidet.
286. Ex his itaque Pastoros docebunt, et quae sint CCCleSin-StiCorum ordinum, ac graduum praeCipua Unctra, et UnCtioneS, et quis huius sacramenti Minister sit Constat enim, ad Epi- SCOPUm eam administrationem pertinere quod etiam Sanctarum Litterarum VCtoritate, Certissima traditione Omnium Patriam testimonio, OnCiliorum deeretis, sanctae ECClesiae Us et Consuetudine facile erit Comprobare. Uamvis autem nonnullis Abbatibus permissum sit, ut minores, et non aCro OrdineSinterdum administrent tamen O proprium Episcopi munUSCAS nemo dubitat Cui uni ex omnibus, Praeterea nemini, licet
reliquis Ordinibus qui maiores et sacri dicuntur initiare: nam Subdiaconos, Diaconos et Sacerdotes, UnUA tantum EpiSCOPUS Ordinat Episcopi ex Apostolorum traditione, quae Perpetuo in
Ecclesia custodita est, a tribus EpisCOPis OnSECrctntiar.
483쪽
PARTE ID II SACR DELI ' ORDINE 465
dono parocchi Veseoui. On Chiananti an Ch Metropolitanή, perche sono i reguli di Citta Che Ono Considerate Comemadri elle attre di una determinata provincia Spolia ad Asidi tritio Onore e potere superiori a quelli dei QSCOVi, a Perquanto riguarda 'Ordinagione non ne differisCono.
A quarto grado appartengono i Patriarchi, i primi Cio esupremi adri. Una volt in uita a Chiesa, a di uor dei
patriarchi e non tuti di pari dignita. uello di Costantinopoli Sebbene RVOSA Conseguit i 'Onore op gli altri pure fit adessi repost per a maesta deli Impero. Veniva pol quello di Alessandria, Chies fondata per Comando deli 'apostolo Pietrodali 'evangelista Marco Quindi uello di Antiochia prima sede de Principe degli apostoli Infine i Gerosolimitano, a Cui sede fu tenuia clamineomo, fratello de Signore. At isopra di tuiti a Chies Cattoli a lia sempre Venernio ii Romano Sommo Pontefice che Et concilio Efesino, Cirillodi Alessandria chlamava adre e Patri arca di tu ita laterra Sedendo gli ulla Cattedra Che Pietro principe dogli Apostoli Occupo in a termine de suo glorni riveste illiualto grado di dignita e t tu vasto ambito di iurisdietione, non in virtv di costiturioni sino aliis di de reti mani, hensidi una divina investitura. Per cui e padre di tuitici fedoli, dituit i Ues Ovi e resuli, qualunque si la fungione e i po
Il Ministro doli orditio. Cat. 398.
286 os i Parroci ostreranno quali stan te prinCipali mansioni degli Ordini e gradi ecclesiastici e chi si ii Ministro
ii questo sacramento Risulta Che tale umministrAZione Petta a Vescovo, come e facile imostrare mediante i 'Autorita Crit turale, una tradigione evidente, a testimoni Anga Concorde dei Padri, i decreti conciliari e la Consuetudine CelesiastiCn. Sebbene ad Alcvni Abbati si stato Concesso in determinati Casi di conferire gli Ordini minori, solus i ACri, Pur tutinVin neS- sun dubita essere tale amministragione Un UffiCi riservatoni UesCoVo. I quale solo ad solusione di tuiti gli altri, pilo ordinare Suddiaconi, Diaconi e Sacerdotici mentre i VesCovi, in has ad una tradigione ApostoliCa perennemente Custoditanella Chiosa sono ConsaCrati a re VeSCOVi.
484쪽
287. Sequitur nune, ut expliCetur, quina ud OC RCramentum, imprimisque ad ACerdotalem ordinem apti sunt, et quae in ei Potissimum requirantur. Ex hoc enim difficile non erit statuere, quid in aliis Ordinibus dandis pro cuiusque officio, et dignitate Observare Oporteat. Maximam Rutem inhOC ARCramento Cautionem adhibendam esse, ita Colligitur, quod cetera gratiam ad illorum sanctificationem et usum tribuunt, a quibu percipiuntur a vero qui sacri initiantur, ob eam rem Caelesti gratine partiCipes fiunt, ut eorum ministerio, ECCleSiae, atque adeo omnium hominum saluti Consulatur. Ex quo factum esse intelligimus, Ut statis tantummodo diebus, quibus etiam solemnia ieiunia ex vetustissimo Catholicae Ec-Clesine more indiCuntur, ordinationes fiant, ut scilicet fidelis Populus eiUAmodi SaCrarum rerum ministros piis et anetis precationibus a Deo impetret, qui ad tanti ministerii potestatem recte, et Cum CCtesiae utilitate gerendam aptiore esse videantur. Primum itaque in eo, qui Sacerdo CreanduS St, Vitne, et morum integrita Commendetur magnopere Oportet non Solum quia, si alicuius mortiferi peccati conscius se initiari Curet, Vel Cttnm Rhintur, OVO SQ, et maximo Celere Obstringit sed etiam, quia Virtuti et innoCentiae lumen aliis praeferre debet.
Ea de re quid Apostolus Tito et Timotheo praeeipiat, Pastoribus declarandum erit et simul illud docendiam, ea Corporis Vitia, quae in Veter Lege ex Domini praescriptione aliquem ab altari ministerio excludebant, in Evangelica lege ad animae
vitia praecipue transferenda esse. Quare sanctam illam Consuetudinem in Ecclesia servari animadvertimus, ut qui Sacris initiandi sunt, prius Poenitentiae Acramento ConSCientinmpurgare diligenter studennt. Praeterea in SaCerdote non solum ea Cognitio requirendHCSi, une d SHCramentorum usum et tractationem pertinet: sed etiam sacrarum Litterarum Cientia ita instructum esse
oportet, ut populo Christianae fidei mysteria, et divinae legis
Praecepta tradere, ad virtutem et pietatem incitare, a vitiis revocare fideles possit. Sacerdotis enim duo Unt munera: UOTU Hltorum St, Ut sacramenta rite Conficiat et admini- Stret alterum, ut populum fidei suae Commissum, iis rebus et institutis, quae ad Alutem neceSSari Sunt erudiat. Rict- Chias enim ita testatur Labia sacerdoti Custodient scientiam, et legem requirent ex ore eius quia angelus Domini exerCi-
tuum est Mai. II, T). Ut igitur in horum altero, si medioCriCognitione Sit ornatus, praestare, quod debet, POSSit alterum Certe non Vulgarem, sed exquisitam potius doctrinam desi-
485쪽
dogio, non ara difficile fissare te regole per gli altri ordini secondo gli oneri e la dignita di cias uno Che a proposito di
da fatio che mentre gli altri sacramenti insondono a gragia per a santificagione ori vantaggio di chici riceve gli ordinati ParteCipano alla graZia perChe Attraverso it loro ministero si provveda alla salute della Chies e quindi di tuiti gli omini. Percio te ordinagioni si Compiono solamente in determinatigiorni, per i quali secondo 'antichissimo uso della Chiosa Cattolica sono pure indotii solenni digiunt affincheri popolo sedete invochi a Dio con umili preci ministri tali ho iano
nitio serCitare probamente, O Vantaggio della Chiosa, it delicatissimo Oro miniStero. I candidato a Sacerdogio deve innungi uti CSSere BCCOmandato a Vita speCChiata e a costumi integri Chi si accosti ali inigiagione con 'animo consapeVOlmente ACChiatocli Colpa, ad in pili grave Cellerategeta E pol, non deve ilSacerdote far i splendere inangi agit altri a lampada dolia virtuis delia innocenga I Pastori ricorderanno uel Che 'Apostolo a Comanda a Tito e a Timoleo in PrOPOSito, e OStre-ranno Ome que disetti Corporali he ne veCChio Testamento in virtu della preserigione divina allonianavano ali altare, nolnUOVO Atto anno interpretnti in Sens spirituale V perciorisPettata a Sant Consuetudine CCtesiastiCa, per Cui gli ordinandi debbono prima purificars con una diligente Confessione. Non hasta ne Sacerdote a Cognigione di tuti Ci Che Connesso ali us e ali 'applicagione dei sacramenti egi deve
a popolo Cristiano i mistori della fode eci precetti delia divina legge incitare i fedet alla virtu e alia deVOgione allonianarii dat male. I Sacerdote infatii a dii uffici : OmPorre 'm-
486쪽
derat quamVi aeque ab OmnibUS HCCrdotibUS Summa reCOnclitarum rerum Cientia non exigatur, Sed quae ad Suscepti officii, et ministerii functionem unicuique Sati ESSE POSSit. Pueri autem, et furiosis, vel amentibus, quod usu rationis Carent, O SHCrnmentiam Andum non At quumvis, si iis quoque administraretur, ARCrnmenti CharaCterem in eorum animam imprimi, Certo redendum sit. Qui vero aetati unnus
in singulis Ordinibus sit exspectandus, ex ACr Tridentini Oncilii decretis facile erit cognoscere. XCipiuntur etium Servi: neque enim divino cultui dedicari debet, qui non sui iuris, sed in alterius potestate est viri Praeterea Sanguinum, et homi-Cidae, quia CCtesiastica lege CPelluntur, atque irrctgUlares SUnt Spurii quoque, et ii omnes, qui ex legitimi nuptiis non Sunt ProCreati Decet enim, ut qui sacris addicuntur, nihil in Se habeant, quo ab aliis merito Contemni, a deSPiCi posse videantur. Ad extremum admitti non debent, qui aliquo insigni
Corporis vitio deformes, aut manCi sunt ea enim foeditas et debilitatio tum offensionem habet, tum vero SACrnmentorum administrationem impedicti, OCOSSO St.
288. Sed iam his rebus expositis, SVPereSt, ut HStorOS doceant, qui sint huius sacramenti effectuS. Constat Vero, quamVis Ordini ARCrnmentiam, Ut antea dictum est, maxime ad ECClesiae Utilitatem, et pulchritudinem Spectet, tamen in eius quoque anima, Ut SaCri initintiar, anctificationis gratiam efficere qua idoneus, habilisque ad recte
datur; quemadmodum etiam Baptismi gratia quilibet ad alia
SHCrnmenta PerCipienda aptus efficitur. Aliam quoque gratiam O saeramento tribui perspiCuiam CSt, Praecipuam videliCet potestatem, quae ad Sanctissimum EUCharistiae sacramentum refertur, in SaCerdote quidem plenam et perfectam, ut qui Omini nostri Corpus et sanguinem Unu Potest Conficere, in aliis ver inferiorum ordinum
Atque hae etiam Chara Cter spiritualis dicitur quod qui sacris imbuti sunt, interiori quadam nota animne imPTCSSH, ab aliis fidelibus distinguantur, ac divino Cultui manCipentur; ad quam Apostolus videtur spectasse, Cum ad Timotheum ait: Noli negligere gratiam, quae in te est, quae data est tibi Per Prophetiam, Cum impositione manuum presbyterii I Tim. IV, 14 . Et alibi Admoneo te, ut resuscite gratiam Dei, qUcte CS in te, per impositionem manuum mearum Tim. I, ).
487쪽
ad saltati, non adroni deli us di agione, Per quanto Sidebba vitenere Che, se Oro Amministrato, imprima stille loro anime ii Carattere sacramentale I decreti de sacro conciliodi Trento anno stabilito 'et che bisOgna attendere per singoli ordini Sono solus ancheali AChiavi, OiChe non uoessere dedicato a Culto divino hi non e adrone di se mae costituit in altrui potere e Oici sanguinari e gli omicidiche per legge ecclesiastica sono degli irregolari infine i hastardi e tuiti color Che non On nati a legittime OZZe. Poicheis bene che quanti si dedicano alle fungioni sacre nulla
gnante, e questa defiCienZ PUO AlaColare 'amministragione dei sacramenti.
288. Rimane orma che i Pastori pleghino gli effeti di
Come abbiam deito, i sacramento deli' ordine mira prin- Cipalmente a varitaggio e a decoro della Chiosa ma ad Ogni modo dona a gragia della antifiCngione anche tranima doli 'ordinato, in virtu della quale sara ait ad AOrCitur ret- tamente i suo officio e ad amministrAre i Acramctnti, Comela gragia de Battesimo abilita a ri Cevere gli altri sacramenti. In secondo luOgo i sacramento Conferisce in gragia di una Speciale potesta in relagione ut Acramento pila antissima Eucaristia plena ne Sacerdote, Ome quegli Che Sol PUO On- sacrare ii corpo erit sangue di nostr Signore; Aggiore minore ne ministri degli ordini inferiori, secondo Che i minister di iasCuno si Vvicina piu O men a saeramento del-
percheali inigiat si distinguono agit altri sedet per una nota
interiores, impressa ello spirito, che i in ola a culto divino. Sembra Vervi alluso 'Apostolo quando CriVeva a Timoleo: Non trasCurare a graria infusa in te per Una riVelagione Pro-
fetica mediante a imposigione elle mani de presbiterio I im IV, 14). E altrove Ti sorto a risuscitare a gragia di Dio datati toti l imposigiones elle mi mani II im. I, 63. hasta de sacramento deli 'Ordine No C eraVam mol-
488쪽
470 PARS ID DE MATRIMONII SACR.
Haec de ordinis sacramento satis dicta sint potiora enim tantum rerum Capit Pastoribus tradere profeSSi Sumus, ut
illis fidelis populi docendi, et in Christiana pietate erudiendi
Sanctitas Matrimonii christiani.
289. Pastoribus beata, et perfecta Christiani populi vita
proposita esse debet, iis quidem maXime Pinndum CSSet, quod Apostolus se Cupere ad Corinthios scribebat his verbis: Vol omnes vos esse siCut meipsum r. VII, in nimirum, Ut Omnes Continentiae virtutem sectarentur nihil enim beatius in hac vita fidelibus potest Contingere, quam ut HnimuS, Utinmundi Cura distraCtus, sedataque et restincta omni Carnis libidine, in uno Pietatis A Udio, et Caelestium rerum Cogitatione conquiescat. Sed UOniam, ut idem Apostolus testatur, UnUA- quisque proprium donum habet ex Deo, alius quidem sic alius vero Sic et Mntrimonium magnis, et divinis bonis ornatum est, ita ut inter alia catholiCae ECClesia SHCrament Vere et Proprie numeretUr ct Dominu nuptiarum Celebritatem praesentia sua honestarit Ioan. II, 23 satis apparet, eius OCtrinam tradendam esse; Um Praesertim liceat animadVertere,
tum sanctum Paulum Rom. VII, 2 I Cor. VII: Eph. V, 22: l. III, 133, tum apostolorum Principem I Petr. III, 13 quae
non solum ad dignitatem, sed etiam ad officia Matrimonii pertinebant, pluribus lOCis ACcurate scripta reliquisse DiVino enim spiritu afflati optime intelligebant, quanta, et quam Ulta commoda ad Christianam OCietatem pervenire OASent, Si fideles Matrimonii sanctitatem cognitam haberent, et inviolatam SerVctrent Contra Vero, ea ignorata, Vel negleCta, PlurimAS, maximasque Calamitates, et detrimenta in Ecclesiam importari. Primum itaque Matrimonii natura, et vis expliCanda St; nam Cum vitia saepe honesti similitudinem gerant, CaVere Oportet, ne fideles, falsa matrimonii specie decepti, turpitudine, et nefariis libidinibus animam commaculent: Uiu rcti deClarandae Causa a nominis signifiCatione Ordiendum St. Matrimonium ab eo dicitur, quod femina idcirco maxime nubere debet, ut mater fiat Vel quia prolem OnCipere, PH-
Coniugium quoque a Coniugando appellatur quod legitima mulier Cum Vir quasi Uno iugo adstringatur. Praeterea nuptiae, quia, ut inquit SanCtus Ambrosius, Pudoris gratia
489쪽
PARTE ID IL SACR DEI MATRIMONIO AT 1
tanto propost di indicare a Pastorici principali capi di dot- trina in Proposito, Onde essi avessero a loro disposigione item su Cui struire Cristianamente i popolo sedete.
Santita de Matrimonio cristiano.
Cristiano men vita beata e Perfotta, Otrebbero anCh'essi SO- spirare uel checi' Apostolo diceva di desiderare, Crivendo aquei di Corinto Voglio che state tuiti come me r. VII, 3, che io tuti Aeguissero a virtu della castita Che Cosa infattidi piu alto seu capitare a sedet quaggiu, diis riPOSO Permanente deli spirito, da nessuna Cura distratio, gni Carnale libidine debellata, eli 'amore delia deVOgione emella meditagione delle celesti verita P a poiche, Aecondo a fras de medesimo APOStolo CiasCuno riCeve i proprio dono a Dio in uri modo in Un altro e i Matrimoni e Ccompagnato da Osi grandi
priamente fra gli altri sacramenti della Chies Cattolica, e daaVer meritato una volt Che i Signore antificasse On a sua PreSenZ una Cerimonia nugiale GiOV. II, 23, appare Videntel 'opportunita di pariarne. Tanto tu che os saniaOlo Rom.
VII, 2 I Cor. VII Des V, 22 Col. III, 13 come i Principe degli apostoli I ieir. III, 1 in pii luoghi hanno Criti in- torno alla dignita e anche agi obblighi de Matrimonio. Illu
490쪽
4T PARS ID DE MATRIMONII SACR.
Puellae se obnuberent De brah. I, in qu etiam declarari
videbatur, viris Obediente SubieCtasque OSSO OPOriCTO.
Matrimonii definitio. Cat. 406.
290. Ita vero ex Communi theologorum sententia definitur Matrimonium est Viri et mulieris maritalis Coniunctio inter legitimas personas, individuam Vitne ConSuetudinem re
Cuius definitionis partes ut Planius intelligantur, OCendum
est, quamvis hae Omnia PerseCto Matrimoni insint, Consensus videlicet interior, paCtio Xterna Verbi CXPrOSSA, Obligatio, et vinCulum, quod ex ea ACtione effiCitur, et Coniugum COPU- latio, qua Matrimonium ConSummatur nihil horum tamen Matrimonii vim et rationem Proprie habere, nisi Obligationem illam, et neXum, qui ConiunCtioni Vocabulo significatus St.
Additur, vero maritali S, quoninmitia PHCtionum gCnerct, quibus viri et mulieres Obligantur, Ut Sibi mutuam Operam praestent, vel Pretii, Vel alteriu rei CRUSA, Prorsu aliena Sunt a Matrimonii ration . Sequitur, deinde, inter legitima Per Sonas quoninmqui a nuptiarum ConiunCtione legibus Omnino exclusi sunt, ii Matrimonium inire non OSSunt neque, Si nonni, ratum CSt; exempli enim gratia qui intra quartum gradum propinquitate ConiunCti Sunt, Uerque ante CCimum Uctrium Ianum, Hut puella ante duodecimum, quae aeta legibus OnStituta est, ad Matrimonii iusta foedera ineunda apti esse non POSSUnt. Quod ver extremo loco positum est, individuam Vitae Consuetudinem retinens, indissolubilis vinculi naturam de-Clctrcti, UO Vir et XO Colligantur. Ex iis igitur patet, Matrimonii naturam et rationem in vinculo illo Consistere. Nam quod aliae Clarissimorum Virorum definitiones O Videntur Consensu tribuere ut Cum di-CUnt, Coniugium CSSO OnSenSum maris et seminae, O ita HCCipiendum est, Consensum ipsum Matrimoni Causam effe-CtriCem esse quod Patres in Concilio Florentino docuerunt; etenim obligatio, et nexu oriri non poteSt, niSi ex ConSCnSu
Sed illud maxime necessarium est, ut ConsenSUS VOTbiS, Ucte PraeSen tempta signifiCHnt, XPrimatur; neque enim Matrimonium est simplex donatio, se mutua PaCtio atque ita fit, ut Consensus alterius tantum, ad Natrimonium On-