Catechismo

491쪽

Definigione de Matrimonio. Cat. 406.

gono e irrito Per Sempto Chi e legat da parentela dentroi quarto grado, O illatovaneti prima de SUO quattordicesimo anno, e lamiOVanetia prim de duodeCimo, et Cotestafissata Alle leggi, non Aon idonei a stringere validi vincolinuZiali. Ι 'ultima clausola costitui ACQ una in Separabile CO-mun anga di vita, plegesta natura deliineolo indissolubile che lega marito e Oglio. Da tutio cio risulta che a natura e latas de Matrimonio Consiston in questo in Olo. E se definigioni di altri illustri SCrittori Sembrnno, O Vero, riporte ne Consenso, diCendo, adeSempio, Ch it Matrimonio Q i consens doli' uomo e delia donna, i v intes ne Sens Che i Consens e a Causa efficiente de Matrimonio, Comes insegnarono i adri de concilio Florentino, non potendOC essere Obbligo e VinColo re-

492쪽

474 PARS ID DE MATRIMONII SACR.

iungendum Satis SSe non OSSit, Sed duorum inter se mutuum esse oporteat atqui ad OClarandum mutuum animi ConSenSum Verbi OPUS OSSE, PerSPicuum St. Si enim ex interiori tantum Consensu sine aliqua externa significatione Matrimonium Constare OSSet, illud etiam equi Videretur, Ut,

cum duo, qui disiunctissimis et maxime diversis in locis es-Sent, Bd nuptia Consentirent, Bntequnm alter alteri voluntatem suam Vel litteris, Vel nuntiis OClarasset, veri, et stabilis Matrimonii lege coniungerentur quod tamen a ratione, et sanctae Ecclesiae Consuetudine et OCreti alienum est. Recte autem diCitur Oportere, ut OnSensu Verbi eXPrimatur, quae PraeSenti tempori SignifiCationem habeant nam, quae futurum tempus indiCant, Matrimonium non Coniungunt, sed spondent deinde, quae futura Sunt, nondum CSSe PerSPi-CUUm CSt; iacte vero non Sunt, Arum, vel nihil firmi, aut

stabilis habere existimandum est. Quare nondum Connubii ius in eam Ulierem quisquam habet, quam se in Matrimonium ducturum esse PolliCetur neque Statim ab eo impletum est, quod se facturum promisit tametsi fidem praestare debet: quod si non faciat, violatae fidei reus esse Convincitur. At Veroqui Matrimonii foedere alteri iungitur, quamVi Poste Poenitent, tamen, quod HCtum St, Uictre, irritumve et infectum reddere non potest. Cum itaque Coniugii Obligatio nuda promissio non sit, sed eiusmodi abalienatio, qua re PS Vir mulieri, et ViCissim mulier viro Corporis sui potestatem tradit idcirconeCOSSC St, VerbiS, QUAC PraeSen tempus deSignant, Matrimonium Contrahi; quorum Verborum ViS, POSt VH etin enUn-licti Sunt, Permanet Virumque, et Uxorem indissolubili vinculo constriCtO tenet. Sed Verborum OCO tum nutias, et Signa qUcte intimUm Consensum aperte indicent, Satis ad Matrimonium esse possunt tum ipsa etiam tacitiarnitaS, Um Pueli ProPter Verecundiam non respondet, Sed Pro ea parente loquuntur.

Ex iis igitur Parochi fidelibus tradent, Matrimonii naturam,

et vim in vinculo, et obligatione sitam CSSO; C Practior On-SenSum eo, quod diCtum St, modo expressum, ut Verum Matrimonium XSistat, OnCubitum CCessuri non requiri nam et Primo Parente ante CCCatum, quo tempore nulla inter OSCarnis opula interceSSerat, ut Patre testantur, Vero Atrimoni iunctos fuisse plane Constat Ouare a sanctis Patribus dictum est Matrimonium non ConCubitU, Sed ConsenSU Xi-

Stere quod etiam a sancto Ambrosio in libro De Virginibus

repetitum legimus VI, 13.

Iam vero, hisce explicatis, illud docendum erit, Matrimonium duplicem rationem habere. Nam Vel it naturalis On-

493쪽

loninnissime ello Pagio, Consentissero ne progeti di Matrimonio, Arcthber subito stretii in vi Colo matrimoniale,

seu prima di manifestarsi per lettera o Per interpost Persona, a loro volonta Cosa de tutio difforme alia agionee alia consuetudine delia santa Chiosa. Inolire abbiam detio che i consens deV esprimersi Conparole indicantici tempo presente Eliustamente Quelle Cheindicano i futuro non uniscon it Matrimonio, ensicio pro-

possiede anCOra diriti coniugale ulla Onna hi promette sempli mente di traria in Oglie; ne empreci' adempimento Segue immantinenti a Promessa, Aebbene Chi promette debba OSServare a parola data e se non to acci incorra ne delittodi sede violata Ma hi si unisce in vincolo matrimoniale Pur PentendOS POi, non pii mutaret annullare que cheia satio.

glie A post per delle parole possono hastare alla validita de Matrimonio gesti e segni che indichino nettamente i Con-

gini VI, 13.

494쪽

4T PARS DE MATRIMONII SACR.

iunctio, Coniugium enim non ab hominibus inVentum, sed a

turam perficit: neque prius quod Spirituale St, sed quod animale, deindo quod spirituale rei Ordo postulat, ut de Matrimonio, ut natura Constat et ad naturae officium pertinet, prius agendum sit tum Vero, quae illi, ut SaCrnmentum St, Conveniunt explanctrad erunt.

Institutio et munus Matrimonii.

291. In primis itaque docendi sunt fideles, Matrimonium

a Deo institutum esse: Criptum est enim in Genesi: MASCU-lum et feminam creavit eos. Benedixit e illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini; et, Non est bonum esse hominem solum faciamus ei adiutorium simile sibi. AC Paulo post Adae vero non inVeniebatur adiutor similis eius. Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam: Cumque obdormisset, tulit Unam de OSti eius, et replevit Carnem pro ea. Et aedificavit dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem: Et adduxit eam ad Adam. Dixitque Adam: HOC UnC OS EXOSAibus meis, et Caro de Carne mea hae MOCabitur Virago, quoniam de vir sumpta est. Quamobrem relinquet homo Pntrem UUm et matrem, et adlinerebit uxori Aucte, et erunt duo in carne una Gen. I, 2J II, 183. Quae ipso Domino au-Ctore apud sanctum Matthaeum AIX, ), Ostendunt Matrimonium divinitu inStitutum OSSO. Neque Ver Deus Matrimonium tantummodo instituit, verum, ut anCta ridentina Synodus declarat, perpetuum etiam

et indissolubilem nodum ei addidit: siquidem Salvator ait: Quod Deus Coniunxit, homo non separet Matth. IX, ).

Quamvis enim Matrimonio, quRtenu naturne CS OffiCium, Onveniat ut dissolvi non possit tamen id maxime fit, quatenus OS ARCrnmentum: hi e re tinm in omnibuS, une naturne lege eiu Propria Sunt, Summam Perfectionem OnSequitiar: tamen et prolis educandae studio et aliis Matrimonii bonisTCPugnat, ut tu Vinculum dissolubile sit. Quod vero a Domino dictum est CresCite, et multiplicamini, id eo peCtat, ut, Cuius rei Causa Matrimonium institu-tham erat, declaret, non ut singulis hominibus necessitatem imponat nun enim, nucto in humano genere, non Solum ulla lex uxorem ducere aliquem non Ogit, Sed potiu virginiin Summopere Commendatur, et UniCuique in acris Litteris Suadetur, ut quae Matrimonii Sint prROStantior sit, maioremque in se perfeCtionem et ActiaCtitatem Contineat Dominus

enim Salvator noster cita docuit Qui potest Capere, Capiat

495쪽

naturale l' ICCOppiament infati non in intili amanu, bens uia satio naturale), O Ome sacramento, a Cui sorZa Ol-trepassa o stato delle realia naturali. E Oiche a gragia Compie in natura, ne O Pirituale e prima deli animale, bensi viceversa, a logiCa uole Che si rati prima de Matrimonione suo aspello cli fungione naturale e Pol de Matrimonio edi ci cheali si riserisCO Ome SHCrHmento.

Isti fugione officio et Matrimonio.

291. Innangi tutio devora i sedet essere struit sulla Verita heci Matrimonio su istituito a Dio Dice lienesi Dio

Gen. I, 2J II, 18ὶ Queste parole Confermate ullo tesso nostro ignore in an Matheo XIX, ), Ostrari conieci Matrimonio e divinamente istituito. Iddio non si imito a stituire it Matrimonio, R, SOCOndole definietioni de sanio concilio di Trento, O res VinColo Perpetuo e indissolubile. Per questo ii Salvatore sentengio LUOmO

non potesse ni disCioglierSi, quanturique tale Proprietarampolli sopra ulte alia sua natura di sacramento, Per aqua natura in tuti te sue qualita provenienti alia legge naturale, aggiunge a Piu alta perfoetione. Ad gni modo ripugnava gi ait 'estgenga deli educagione dei figli, agit altri bestii matrimoniali a dissolubilita de vincolo. L parole de Signore:

496쪽

478 PARS II DE MATRIMONII SACR.

Matth. IX, 20ὶ et Apostolus ait De Virginibus PraeCeptum

Domini non habeo consilium autem do, tanquRm miSCriCOrdiam ConSecutus a Domino, ut sim fidelis DCor. VII, 53.

Sed quibus de causis vir et mulier Coniungi debennt, X-plicandum St. Prima igitur, est, haec ipsa diversi sexus naturae instinetuexpetita OCietas, mutui auxilii spe ConCiliata, ut alter alterius Ope adiutus, Vitae incommoda facilius ferre, et AeneCtutis imbecillitatem suStentarct UOM. Altera est ProCreationis appetitus, non tam quidem beam rem, ut bonorum, et divitiarum haeredes relinquantur, quam ut verae fidei, et religionis ultores educentur quod quidem maxime sancti illi PatriarChis, Cum uxores VCerent, propositum fuiSSe, ex sacri Litteri satis apparet quare Angelus Cum Obiam admoneret, quo PRCto mali daemonis vim posset repellere ostendam, inquit, tibi qui sunt quibus praevalere poteSt daemonium. Hi namque, qui Coniugium ita AU- seipiunt, ut Deum a se et a sua mente XCludnnt, et hactelibidini ita vacent, sicut equus et mulus, quibUS non Si intellectus habet potestatem daemonium Super OS. Deinde

subiecit Accipies Virginem Cum timore Domini, amore filiorum magis quam libidine ductus, ut in semine Abrahae benedictionem in filiis consequaris Tob. VI, 163. Atque una etiam hae Causa fuit, Cur Deus ab initio Matrimonium instituerit quare fit, Ut illorum sit scelus gravisSimum, qui Matrimoni iuncti medicamentis vel Conceptum impediunt, Vel partum abigunt hae enim homicidarum impia conspiratio

existimRndR St. Tertia est, quae post primi parenti lapsum ad alias Causas ACCessit Cum Propter iustitiae, in qua Om Conditus erat, ZmiSSionem, Ppetitus reCtae rationi repugnare Coepit ut SCilicet, qui sibi imbecillitatis suae ConSCiUA St, ne CHrni PU-gnam vult ferre, Matrimonii remedio ad vitanda libidinis PeCCata utatur de quo ita Apostolus scribit Propter forni-Cntionem UnUSquisque Suam Uxorem habent, et Una Ucteque suum Virum habeat. AC Paulo post Cum OCVisset, interdum orationis Causa a Matrimonii debit abAtinendum ASO, SU-biecit Et iterum revertimini in idipsum, ne tentet vos Satanas Propter incontinentiam vestram I Cor. VII, 2, ).

Hae igitur sunt Causae, quarUm aliquam ibi ProPonere qui Sque debet, qui te, et religiose, ut sanctorum filios deCet, nuptias velit Contrahere. Quod si ad eas causas aliae etiam ACCedant, quibUS O-mines inducti, Matrimonium ineant, atque in habendo uxoris

497쪽

alia misericordia ottenula dat ignore t Cor. VII, 53.

nialo.

affinche si lascino redi dei beni materiali, a affinChe OS- sano allevarsi bucini Cultori delia vera sede religiosa LaBibbia mostra Ome questo osse ii principale proposito dei Patriarchi ello Aposare Ammonendo Tobia sui modo di in- tuggare a violenga de demonio, 'angelo gli dice Ti mo-strer i quelli sui qualici demonio seu prevalere. Si Coloro Che Contraggono matrimoni per eliminare Dio a proprio Spirito, per tuffarsi ella ConCupisCenga, Ome tanti Cavalli emuli, privi di agione, i demonio ne trionfera E aggiunge: Tu impalmera una vergine ne timore di io, spinio pii dat desiderio ei figliuoli che alla cupidigia Carnale Onde elsem di Abram tu possct OnAeguire a benedigione Che ene propri ampolii Tob. VI, 183. De resto fu questo 'unico motivo per cui Dio istitui agi iniet it Matrimonio. 'intende quindi quanto ostruoso Aiaci deliti di que coniugi che mediante ritrovati medici impediscon it Concepimento O PrOCU-ranoci' aborto equivale questo ali' Arion infame degli omicidi. La Causa terga de Matrimonio, sopra enuta Opo illeC- Cato Originale, he feCe perdere lainiustigia in Cui ' uom erastato Creat e suscit it Constitio fra 'appetito sessuale e larctgione, ConsiSte in i Che Olui it quale Consapevole delia propria fragilita, non vuOle affrontare a dura Otta Carnule, Possa riCorrere a rimedio de Matrimonio per evitare te Olpedella libidine. Scrive in propositori 'Apostolo: In vista de pe

tevi 'un 'altro onde Satana non vi tenti conci pungolo delia PaAsione sesquale Cor. VII, 2, 53. Queste in Complesso te agioni per una elle quali deve

Contrarre Matrimonio Chi O uol fare piamente e religiosR- mente, Come si Conviene a figli di anti.

498쪽

480 PARS ID DE MATRIMONII SACR.

delectu, alteram alteri praeponant, ut haeredis relinquendi desiderium, divitiae, forma, generis splendor, morum Similitudo huiusmodi sane ratione dAmnanda non sunt, Cum tact- trimonii sanCtitati non repugnent neque enim in sacris Litteris Iacob patriarcha reprehenditur, quod Rachelem, eius PulChritudine illectus Liae praetulerit Gen. XXIX, 173.

Natura sacramentalis Matrimonii christiani.

292. Haec de Matrimonio, ut naturalis ConiunCtio St,

altiorem finem referri. Quemadmodum enim Matrimonium, ut naturali Coniunctio, ad propctgandum hamanum genu ab initio institutum est: ita deinde ut populus ad veri Dei et Salvatoris nostri Christi Cultum, et religionem ProCrectrothar,ntque educaretur, sacramenti dignitas illi tributa est. Cum enim Christus Dominus vellet arctissimae illius necesAitudinis, quae ei cum CClesia intercedit, Suae Ue ergR OS immensne Charitatis certum aliquod signum dare, tanti mysterii divinitatem hac potissimum maris et femincte anCta ConiunCtione declaravit quod quidem aptissime factum esse, intelligi ex eo PoteSt, quod ex omnibus humanis necessitatibus nulla inter Se homine magis, quam Matrimonii Vinculum Constringit: maximnque inter se vir, et uxor Charitate, et benevolentia devincti sunt atque idcirco fit, ut frequenter sacrae Litterae nuptiarum similitudine divinam hanc Christi et Ecclesiae copulationem nobi ante Culo PrOPOnctnt. Iam Vero, Matrimonium sacramentum esse, ECCleSin, APO- stoli auctoritate Confirmata, Certum et exploratUm SemPCThabuit ita enim ad Ephesios scribit Viri debent diligere

UXOre Sua ut Corpora sua. Qui Uam uxorem diligit, eipsum diligit. Nemo enim umquam Carnem suam odi habuit: sed nutrit et fovet eam, sicut et Christus Ecclesiam quia membr Sumus Corporis eius, de Carne eius et de Asibus eius. Propter o relinquet homo patrem, et mntrem Suam, et adhaerebit uxori suae et erunt duo in Arne unct. BCrH- montum O magnum est, ego autem die in Christo, et in

Ecclesia Eph. V, 28). Nam quod inquit, Sacramentum OC

magniam est, nemini dubium esse debet ad Matrimonium referendum esse quod scilicet viri et mulieris ConiunCtio, Cuius Deus auCtor est, sanctissimi illius vinouli, quo Christus Dominus Cum CClesia Coniungitur, ARCramentum, id St, H-

499쪽

PARTE ID II SACR DEL MATRIMONIO 481

stanti alla antita de Matrimonio, Che Vengano ad ggiungerSi a queste e Che pingan gli omini a Matrimonio inducano, nella Celta della Oglie, a Preferire queSta a quella: quali a bram di lasciare redi, e pol la riCChezga delia Prescella, a sua bellegZa, a nobilia ella sua Chiatia, a somi-glianga dei temperamenti. Ne pur a Bibbia improvera alpatriarca Giacobbe di aver referito, per la sua bellegeta, Ra

chel a Lia Gen. XXIX, 173.

I Matrimonio Cristiano, aeriamonto.

292. Questo si detio de Matrimonio in quanto e unione naturale. Dose Ci i Pastor Apiegheranno Come, in qualita di Sacramento, it Matrimoni HSSume Un nntur molt Piu Obile e volt ad n fine molio tu alto. Come agi iniet ilMatrimonio, quale unione naturale, fu Stituit per a pro-Pagagione deli'uma genere, cosi tu tardi gli u infusa adignita sacramentale affinChe OrgeSSE U POPOlO UOVO, OdU-cato a culto de vero Dio, e de nostro Salvatorem Cristo. Quando G. Cristo volle offrire u simbolo sensibile delia sua stretiissima unione Con a Chies e delia sua confinata be-nQVOlenZ Verso di noi, Spresse appunto a divinita di cosi ineffabile mistero Concia anta unione doli' uom Concla donna. quanto simile Celta osse opportuna appare da fati Chefra tuti te relagioni fra esseri mani essuna vi Cola iustrettamente deli unione matrimoniale e CSSU amor e Piu fervido di quello che passa fra marit e Oglie Per queStola Bibbia affigura molto spesso it rapporto divino di G. Cristo con a Chiosa mediante 'immagine elle noZZe. La Chiesa sulla splicita autorita deli'Apostolo ritenne Sempre per indubitabile a natura sacramentale de Matrimonio Seriveva an Paolo agit Efesint Ii marito deve amare sua moglie Ome i proprio Corpo E Chiram sua Oglie, m Sestesso. hi mal dio la propria Carne Tutticia utrono e laCUStodisCono, Ome G. Cristo a Con a Chiesa. Poiche iamo

que Sto BCrumento, a riserit indutibiamente a Matrimonio, e uot dire Che 'inione rara uomo e la donna, di Cui Dio e 'autore, e SACramento, Vale a dire, Segno SHCro di queli' ineffabile vincolo Che Congiungem Cristo ignore allaChiosa I Padri antichi commentando it passo Paolino, 'lanno

500쪽

482 PARS ID DE MATRIMONII SACR.

crum signum sit. Atque han CSSe eorum Verborum ProPriam, et veram sententiam vetere SanCti Patres, qui eum locum interpretati Sunt, Stendunt, idemque anCt Tridentina synodus explicavit. ConStat ergo, virum ChriSto, uxorem Ecclesiae ab Apostolo Comparari Virum ASC Caput mulieris, Ut est Christus Celesiae eaque ratione fieri, ut Vir uxorem diligere, et ViCissim uxor Virum mare, et olere debeat Christus enim dilexit Ecclesiam, et pro ea emetipSum vndidit; UrSUS Vero, ut idem Apostolus docet Ecclesia subiecta est Christo. Sed gratiam quoque OC Sacramento Significari, et tribui, in quo maxime ratio ABCramenti inest, ea Synodi verba declarant: Gratiam Vero, Une Hluralem illum morem perfiCeret, et indissolubilem unitatem Confirmaret, PS ChriStUS, Venerabilium sacramentorum institiator nique Perfector, Sua nobiSPassione Promeruit. Uni e OCendUm St, Uius SaCramenti gratia effici, ut Vir et Uxor mutilae Charitatis inCUlo Oniuncti, alter in alterius beneVOlenti ConquieSCnt, alienosque et illi itos amore et OnCubitu non quaerat, Sed in omnibus

sit honorabile Connubium, et thorus immaculatus Hebr. XIII 4).

Excellentia Matrimonii christiani.

293. Sed quantum Matrimonii sacramentum iis matrimoniis PraeStet, Uae ante, Vel POS Legem iniri solebant, ex eo licet CognOSCere, quod etsi gente Matrimoni divini aliquid inesse

arbitrabantur, atque ob eam rem VHgOS OnCubitu nntUrne lege lieno OSSO, itemque stupra, adulteria et alia libidinis genera indicanda esse iudiCabant, tamen eorum Connubia nullam PrOrSUS ARCramenti Vim habuerUnt. Apud Iudaeos vero religiosius omnino nuptiarum legeSServari ConSUOVerant neque dubitandum, quin eorum mntrimonia maiori sanCtitate praedita SSent Cham enim PromiS-Sionem CCOPiSSent, fore aliquando, Ut omne gentes in emine

Abrahae benedicerentur Gen. II, 3 XVIII, 18ὶ magnae apud

eos pietatis Officium merit esse Videbatur, filio PrOCreare, electi populi sobolem, ex qua Christus dominus Salvator

HUC CCedit, quod siVe naturae post PeCCatum, SiV MOYSiS legem Pectemus, facile animadvertimus Matrimonium a primi ortus sui decore et honestate decidisse dum enim naturae lex vigebat, multo ex antiqui Patribia fuiSSe ComperimUS, qui Plures Simul uxore ducerent. Deinde vero in lege Moysis Permissum erat, dato repudii libello, Si Causa fuisset, divortium Cum uxore facere Deus. XXIV, 1); quorum utrum Ue ab