- 아카이브

Catechismo

발행: 1918년

분량: 859페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

531쪽

PARTE III PRIMO COMANDAMENTO 513

PRIMO COMANDAMENTO

Duplice valore de precetto Cat. 169, 170.

302. I Parroco dichiarer innangi tuit Chesi primo postone Decalogo Petta a Comandamenti Che riguardano Dio: it secondo, a quelli Che riguardano i PrOSSimo, PerChe quanto faCCiam a Prossim haesa sua agione in Dio Amiam infattii prossimo secondo lo spirit de Comando divino, quandolo amiam per amore cli Dio. tali procotti riguardanti Iddio sono formulati nella prima avola. In secondo UOg SPleghera come ella formola Urriferita, e raCChius hin dupliC CO- mando it primo positivo, 'altro negativo. Potche ilcomando Non avrai altro Di fuOri Che me, Contione nChequesta aggiunta riSPettera me Ome vero Dio, non presterni OSSequio ad altri dei. Nella Prima parte a sua volt e implicito ii precetto della sede, della speranga, e delia Carita Proclamando Iddio im

i tui tuti te nostro sperange E Contemplando e riCCheZZedella sua boni e de suo amore diffuS SU Oi, Otremmo non amario Di qui ii reambolo e a Conclusione Che et formula Comandi Di usa Costantemente ella Crittura:

ECCo Oicia seconda parte de Comandamento: Non Urai altro Dio uori che me I Legislatore a fato tale formola non gia PerChe non osse tale erit sufficientemente Chiaragia ne precetio positivo Onorerat me Come Ol Dio Polches e Di e unico ma in ista ella cecita dei mollissimi, Cheu temPO, Ur Credendo di Venerare ii vero Dio, restaVano culto ad una moltitudine di dei. Di tali ve ne furono molli purora gli Ebre Che secondo it improvero di Elia, Oppi- cavano a due lati E tali furon i Samaritani, he norHVnno Contemporaneamente i Dio 'Israele e te divinita de Gentili. Splegato tutio Cio, i ParrOCO OVra Oggiungere Che RUOS O fra tuti i comandamentici primo e Pihi importante, non ictPO Un Ordine Steriore, a per i suo motivi, per a sua dignita, Per a sua CCellonga Di deve risCuotere da notis affetio

532쪽

514 PARS IID PRIMUM PRAECEPTUM

matris nutriti, atque inde in hanc lucem educti sumus es ipse nobis ad vitam, ViCtiamque re SUPPOditnt CCOSSariaS. Peccant autem in hoc praeCeptum, Ut fidem, Spem et Charitatem non habent quorum peccatum latisSime Patet. Sunt enim in hoc numero, qui in haeresim labuntUr, qui non Credunt en, hine anCta mater CClesia Credenda proponit: Ui SomniiS, auguriiS, Ceterisque vanissimis rebus fidem habent; qui de Sua salute spem abiiciunt, ne cliVina bonitati confidunt qui divitiis tantum, qui Corpori Valetudine n Viribus nituntur quae fusius ab iis explicata sunt, qui de vitiis

Cultus Sarictorum licitus est Cat. 174-177.

303. Verum illud etiam in huius praeCepti explicatione C-

nerUm Uittam, Uem semper Catholica Ecclesia adhibuit, huic legi non repugnare. Ut enim de clemens est, qui edi Cente rege, ne e Pro CgC UiS Uam gerat, Ut regi Cultu, atque honore affici patiatur, Continuo putet nolle regem, Ut ut H-gistratibus honos deferatur Etsi enim angelos Christiani adorare diCuntur exemplo SariCtorum Veteri TOStnmenti, non enm illis venerationem adhibent, quam De tribuunt quod si le

tur eo fecisse intelligendum est, quod sibi eum honorem haberi nolebant, qui soli Deo deberetur oc. XIX, 10 XXII 93. Spiritus enim sanctus, qui ait Soli Deo honor et gloria I Tim. I, 1 3 idem praecepit, ut honore ArenteS, et SeniorOS afficeremus Exod XX, 12 Deus V, 16 Leo XIX, 2). Sancti

praeterea Viri, qui Deiam Uniam Olebniat, rogo inmora, Ut CStin divinis Litteris adorabant, id est Upplice Venerabantur

Gen. XXIII. T. 12 XLII 6 I Reg. XXIV, 9). Quod si reges,

PC quo Deu mundum gubernat, tanto honore affiCiuntur: angeliCi spiritibus, quo Deus ministro SUOS AS Voluit, et quorum Per non modo ad ECClesiae Unct, sed etiam ad reliquarum rerum gubernationem Utitiar, quorumque OPO HXimi tum anima tum Corporis periculi quotidie liberamur, etiamsi se nobis in ConspeCttam non dent, tanto maiorCm honorem non habebimus, quanto beatae illae mentes dignitate regibus ipsis antecellant Adde Charitatem, qua nos diligunt,

533쪽

PARTE ID PRIMO COMANDAMENTO 515

Un OSAequi infinitamente maggiori di quelli Cui possanoaver diritio re e Padroni. Egli i a Creati Ci4OVerna, i a nutriti in a quando ravam neli' utero di nostra adre, Cilia ratio alla luce Egli ci fornisce i necessario alla vita

303. Splegando questo precetto, i ParrOCO insistera elmΟStrctre Ome a veneragione e lacinVOCAZione de santi angeli delle anime beate ammesse altodiment delia Celeste gloria, o pure i culto dei corpi e elle Ceneri de Sctnti, SemPre m- messo alla Chies Cattolica, non ripugna a queSto. Sarebbefolle it supporre Che vietando it re a Chiunque altro di rendere it proprio post e di sigere Onore e riSPeti reali Per UeSt imponga anChe, O Cio, di non tributare Asequi aisuo magistrati. Si dice, o vero, Ch i Cristiani adoran gliangeli stille orme de santi detrantiCO Testamento, m non tributano Oro a medesima Veneragione Che Viene attribuita

Dio Che se leggiam talora di angeli che anno risiutato

Dio Apoc XIX, 1 in XXII, ). I medesimo Spirito anto il

re, per meZet de quali Di governa it Ondo, ora CirCondatidi Osi CCelso Onore, non ne OVrem Uno cli tanto maggiore di quanto per dignita di beata natura OrPASActia i re, a queglispiriti angelici chelio volt suo ministri, della ui opera Si SerVo, non Olnmente ne gOVerno della Chies hensi in quellodi uti te Cose, e per i Cui interVento Si tam giOrnnimente

liberati a gravissimi pericoli det Panima e de corpo Si tenga

534쪽

516 PARS ID PRIMUM PRAECEPTUM

qua ducti pro iis proVinCiis, quibu praesunt, ut ex Criptura

facile intelligitur Dan. X, 13), preces fundunt quod etiam

obrem in Evangelio docuit Dominus, pusillo scandaligandos non CSSe, quod Rngeli eorum in Caeli semper vident faciem Patris, qui in Caelis est Mati XVIII, 63. InVOCandi itaque sunt, quod et perpetuo Deum intuentur, et PatrOCinium Saluti nostrae sibi delatum libentissime suscipiunt. Exstant divinae Scripturae testimonia huius invocationis. IACO enim ab angelo, quocum luctatus fuerat, petit ut sibi benedicat, imo etiam Cogit: Se enim non dimissurum illum profitetur, nisi benedictione

accepta Gen. XXXII, q): neque solum sibi ab eo tribui, quem

intuebatur, sed ab eo etiam, quem minime Videbcti, tum, Cum

dixit Angelus, qui eruit me de Cunctis malis, benedicat pueris

istis Gen. XLVIII, 163. Ex quibus etiam colligi poterit, tantum

abeSSe, Ut SanCtis, qui in Domino dormierunt, honore affi- Ciendis, atque inVocandis, et Sacri eorum reliquiiS, Cineribusque Venerandis, Dei gloria minuatur Ut O HXime HugeatUr, UO magi hominUm Spem XCitnt, Confirmat, et ad SanCtorum imitationem Ohortatur quod Officium Nicaeno altero, et GangrenSi a Tridentino OnCiliiS, et SanCtorum Patrum VCtoritate Comprobatur Ou autem sit ad refutandos eos instructior ParoChus, qui Ut Veritati dUerSantUr SHnctos Hieronymum Contra Vigilantium, et Dam ASCenum PotiS-simum legcti. Ad quorum rationem, quod Caput est, CCedit OnSUetudo ab Apostolis accepta, et in Ecclesia Dei perpetuo retenta et ConSerVata: Ulia rei quis firmius, aut Clariu requirat argumentum divinae Scripturae testimonio, quae Sanctorum laudes celebrat admirabiliter Exstant enim quorumdam anCtorum diVin praeCOnia, quorum laude Cum ACris Litteris Celebrentur Eccli. XLIVi quid est, quod illis singularem honorem non habeant homines

Et si ob eam causam magis etiam colendi, et inVOCandi Sunt, UO Pr salute hominum reCES assidue faCiUnt, mul- inque eorum merit et gratia in nos Deus Confert beneficia. Si enim gaudium est in Caelo Super uno PCCCHtore PoenitQntiam agente Luc. XV, i, nonne etiam Caeleste Cive adiU-Vahunt poenitentes nonne rogati PeCentorum Veniam et impetrabunt, et conciliabunt nobis Dei gratiam 3 Quod si dicatur,

Cinium, quod Deus sine interprete reCibus nostri OCCurrat: has impiorum voces illa sancti Augustini ACile ConvinCUnt, multa Deum non concedere, nisi mediatoris in deprecatori S

535쪽

PARTE ID PRIMO COMANDAMENTO 51

Conto nolire et Pintensa carita con cui ci amano, spirati allaquale effondono regi iere, SeCondo a notia testimoni angasortiturale Dan. X, 13ὶ per te regioni Chii Ono reposti, classistono senga utibi color dei qupli sono Custodi offrendole nostre preci e te nostre lacrime a Dio. Non disse ii ignorenet angelo Ch giacti a coloro Che Candalizgano i ioci Oletti,

tierim patrocinio delia nostra salvegeta ad ossi affidato. Di invocagioni agi angeli rimangon nolla anta Crittur esempisignificativi Giacobbo hi eclo ali angelo col quale Veva Ottat che o benedic lo ostringe angi a farto, dichiarando Che non o Ascera liber se non OPO Ver riCeVula a bene-digione Gen. XXXII, 24ὶ Ne a uole soliant da uegli Che

Gen. XLVIII 16). Donde e lectio anche edurre che ungi dat diminuire a gloria di io, ' onore tributato a sani Che si

De rest Corrobora quanto abbiam deito AOpra thattola Consuetudine rasmessa agit Apostoli, Costantemente rite-

nuta ella Chies di Dio appOgginta ad una testimonian Zadella Crittura che celebra mirabilinente e lodi de santi di Cui non si Otrebbe desiderare nulla di pili chlaro e di piuenergi O. Di alCuni santi gli oracoli divini han essuto 'elogionella sacra Crittura Come Potrebber dunque gli Omini non rendere Oro onori particolari P Ecch. XLIV).

Si rifletia che occorre invocari e norari an Che Perche CSS SCiolgora perennemente preci per a salvegga degli Domini, molli benefici chem sono elargiti a Dio sono ovut a loro merito e a loro favore Se e gran festa in Ciel Per Un CCCatore Pentito LUC. XV, i, non si adoproranno i cithadini delci elo per alutare i penitenti P InVOCati, implorati, non impetre-rann il perdon dei peccati, non Ci propigieranno a graZictdi Di, Ch se uolsi tibi etiare, come si a da alCUni CSSerct superfluo ii patrocinio de santi, ovvenendo Di alle nostre

536쪽

518 PARS ID PRIMUM PRAECEPTUM

Opera et Offi Cium CCesserit In Exod. q. XLIX). Quod illustribus Abimelech et Job amicorum Confirmatur exempli S: UO-rum CCCata non nisi Abraham et Job precibus condonavit Gen. XX Iob. XLII). Si vero etiam asseratur, fieri inopia, et imbecillitate fidei, ut sanctos internuntio et Patrono adhibeamus quid ad illud respondebunt Centurionis exemplum, qui vel in singulari illo fidei praeconio, quod Dominus Deus impertiVit, Seniores tamen Iudaeorum ad SalVatorem misit, ut laboranti puero salutem impetrarent 2 Mati VIII, 10 Luc. VII, ). Quare si fatendum est, unum nobi mediatorem Propositum Christum dominum, qui SciliCet UnUS OS PC SRngUinem Patri caelesti recon Ciliavit Rom. V, 103, et qui aeterna redemptione inVenta, Semel in SanCta ingreSSUA, Pr nobis interpellare non essat Hebr. IX, 123 ex eo tamen nullo modo Sequi OteSt, quo minus ad AnCtorum gratiam Confugere li- Ceat. Nam Si propterea Subsidiis sanctorum uti non liceat, quod unum patronum habemus Iesum Christum: Umquam id commisisset Apostolus, ut se Deo tanto studio fratrum viventium precibus adiuvari vellet Rom. XV, 30). Neque enim

Ctorum depreCatio Christi mediatoris gloriam et dignitatem

imminuerent.

Sed cui fidem non faciant et honoris, qui Sanctis debetur, et Patrocinii, quod nostri AusCipiunt, mirabiles effectae res ad Corum SepUlChrct, et Culis, et mctnibus, membrisque Omnibus Captis, in pristinum Statum OStitutis, mortui ad vitam revo-Catis, ex CorporibUS hominum eieCtis daemoniis quae non audisse, ut multi non legisse, ut plurimi gravissimi viri, sed vidisse, testes locupletissimi sancti Ambrosius et Augustinus litteris prodiderunt. Quid multa si vestes, si sudaria, A Umbr SHnCtOrUm, Prius Uam e Vita migrarent, depulit morbos, Viresque restituit qui tandem negare nudent, OUm PQ SH-

rabiliter efficere Declaravit id cadaver illud, quod forte illatum in sepulchrum Helisaei eius ACto Orpore, Subito revixit

I Reg. XIII, 213.

Critoria illi coitatis imaginum Cat. aTT 178.

304 uod vero sequitur: Non facies tibi Culptile,

537쪽

PARTE ID PRIMO COMANDAMENTO 519

Chan OSAerVera OVersici riCorso a santi, quali intermediari patroni, alta OVerta e deboleZZ della sede gli si replichera Con 'esempi de Centurione, Che, Pur riCCO di una sede laquale merito a pili alta ode a nostro ignore, invio a lui seniori dei iudet, perche Volessero impetrare a salute alfigliuolo malato Mati VIII, 10 Luc. VII, in Senga ubbio

Confessiam Che Uno e i nostro mediatore, it ignor Gesu Cristo ii quale cibiconcilio Col Padre celeste mediante i suo sangue Rom. V, 10 e, garantita 'eterna redenZione, una VoltctentrHt ne santi domini, non essa un istante di intercedere per no Ebr. X, 123 ma a Cio non egue affati Che non si iecit fare appello a favore de santi. Se in realia non fosse consentito di invocare ii OCCorso de santi, perche ab-biam uri sol patrono, es Cristo, 'Apostolo non avrebbeda ero insistit ne volere che te preci dei fratelli viventilo AOCCorressero presso it ignore Rom. XV, 30). Tant e vero Che non solo a pree de santi Che sono in telo, a ne Pharct de giusti Viventi, seu attenuare la gloria e la maesta di Gesu Cristo medictioΓC. Chi non COrgera prove luminose deli 'obbligo di onorare isanti e de patrocinio che essi assumono di no ne prodigiosi falli che si compiono presso i loro sepolCri, di OCChi, mani, membra di gni genere restituit a chi ne mancava, di morti tornati a Vita di demoni acciati a corpi mani Molli riferi rono di ver udito moltissimi, individia serissimi, di avertetto e non manCano testimoni ne Cepibili, quali sant'Ambrogi e Sant'AgOstino, Che attestarcino elle loro lettere diaver isto Che tu se te Vesti, e i panni, e la teSS Ombra de santi ancora in vita Cacci te malatii e idono te Orge, Chi sera porre in utibio Chelio Ossa effetiuare i mede-Simi portenti per meZY delle Ceneri, elle Asa e elle attrereliqui de santi P Si ricordi uel Cadavere Che, Porictio Crcas ne sepotero di Eliseo, immediatamente rivisse a Contatio

de suo corpo I Re XIII 213.

Critori di illiceita elle inim citii. Cat. 177, 178.

304. Seguori te parole Non ti ara opere di scultura ad immagine di Ose sistenti ne ii 'aria sulla

538쪽

520 PARS ID PRIMUM PRAECEPTUM

superet quae in terra deor Sum, ne Cor Ummune Sunt in aquis Sub terra. Non ad Orctbi e B, CRUC OlOS: quidam hoc alterum praeCeptum exi StimctntOS, UO POStrema ipsa unius praecepti vi Contineri Voluerunt: at sanCtii Augustinus illa extrema dividens, hae ipsa verba dirimiam praeceptum pertinere Oluit in Exod. q. LXXI): Uam sententiam, quia in Ecclesia Celebris est, libenter sequimur. Etsi in promptu

Ne Vero qui existimet, Omnino ingendi fingendi, aut sculpendi artem hoc praeCepto prohiberi nam in Scripturis, iussu Dei, simulaCra et imagines effecta legimus, Cherubim

Exod XXV. 18 III Reg. VI, 23 II Paral. III, in serpentis aenei

Num XXI, ): superest igitur, ut imagine Ob enm rem Velitas interpretemur, ne quid Simulacris, UASi diis, Olendis, de vero Dei cultu detraheretur. Duplici autem potissimum ratione, quod ad O Praeceptum attinet, Dei maiestatem Vehementer laedi perspi Cutim est altera, Si idola, et mngine tanquam QUA Olantur, aut credatur inesse aliqua in his divinitas, Vel virtu Propter quam sint colendae, vel quod ab eis sit aliquid petendum, vel quod fiducia in imaginibus sit figenda, veluti olim fiebat a gentibus, quae in idolis spem suam OllOCAbant, UO PASSim BCrcte Litterne reprehendunt altera, si quis Conetur divinitatis formam liquo artifici effingere, quasi Corporeis Chalis ConSPiCi, vel Coloribus, aut figuris exprimi possit. Qui enim Deum, Ut inquit Damascenus, qui sub SPeCtum non adit, qui Corpori S OXPer est, qui nulli termini CirCUmscribi, ne ulla figura

desCribi queat, possit exprimere 2 De fide Orth. IV, 16 quaere in altera Nicaena inodo uberius explicatur. Act 3 et 3. PraeClare igitur Apostolus, Os mutasse Dei incorruptibilis gloriam in similitudinem Volucrum, UndrUPOdUm, C CrPCntum dixit Rom. I, 233 Haec enim omni tanquam Deum Venerabantur, Cum illi harum rerum imagine Ponerent: UOCirCa

Israelitne, qui ante vituli simulachrum clamabant: Hi sunt dii tui, Israel, qui te eduXerunt de terra Aegypti Exod XXXII, 3 idololatrae sunt appellati, quia mutarunt gloriam Uam in Similitudinem vituli comedentis foenum Psal. CV, 20i. Cum igitur Dominus deos alionOA Oli prohibuisset, Ut PQ-nitus idololatriam tolleret, imaginem divinitatis ex aere UCi, aut alia quavis materia fieri prohibuit quod Isaias declarans inquit Cui similem fecistis Deum aut quam imaginem ponetis ei P Isa XL 18 Atque in hoc praecepto han sententi Hm Ontineri, Praeter SanCtorum Patrum CriPtct, qui Hm, quemctdmodum in septima Synodo expositum est Act 2 et i, si C

539쪽

PARTE ID PRIMO COMANDAMENTO 23

lata 'arte di dipingere, di appresentare, di scolpire Leggiamo nolle Critture Che per Comando divino furono fati simulacri

ghiam qualeos a vero Culto ditio. Ed e chiar che, noli 'ambit di questo Comundamento, indue modi Ossiam gravemente edere a divina maesta. In Primo uogo, Venerando Come diVinita idoli e simul ACri, o ri- tenendo che dimori in Asi quat Che Virtu divina, per Cui Siclebba restar Oro Veneragione, Si Ossa Chiode da SSimunt-COSA, Si possct iPOrre in Asi quella fiducia Che, riponeVano Una Volt i agani, improverat spesso alla Sortitura di collocare la loro speranga negli idoli in secondo luOgo, tentando di affigurare conci moggi deli 'arte a forma delia divinita, quasi queSt POSS SCOrgerSi Conali OCChi Corpore o esprimersi Concolor e figure. sciam ii Damasceno Chi Otra Aprimere

CUna appresentagione 2 La feri 1 f. IV, 163. Piu amplamentesplega la Cosa it secondo concilio Niceno Atti, Me in Luminosamente disse 'Apostolo de pagani Che Vevano deformatola gloria dimi incorruitibile ridiacondola nolle immagini del-l uomo corruitibile degli uocelli, de quadrupedi de serpenti Rom. I, 233, venerando Come divinita simulacri di questa foggia. Anche gli Israeliti che inangi a simulacro de Vitello arida-Vano ECCo O Israele, i tuo dii cherii trassero uori alla terradi Egitio God XXXII, 4 erano stati hi amat idolatri, Vendoridotio a gloria divina alle proporgioni di una bestia erbivora

Avendo it ignore rigorosamente Vietato di prestar ulto divinita strantere, onde opprimere Ogni infiitrarione idolatrica, proibi pure di trarre da brongo quaisias altra ma-

540쪽

522 PARS III PRIMUM PRAECEPTUM

interpretantur, illa etiam Detiferonomii Verba satis deClarant, ubi Moyses, populum avertere ab idololatria Cum vellet, aiebat: Non vidistis aliquam similitudinem in die, qua locutus est vobis

Dominus in Horeb de medio ignis Detit. IV, 153. Quod sapientissimus legislator ideo dixit, ne quo errore ducti, divinitatis imaginem fingerent, eoque debitum honorem rei Creatae tri

buerent.

Utilitas cultus imaginum Cat. 177.

305. Nemo tamen propterea Contra religionem Dei Velegem, quidquam Committi utet, Cum sanctissimae Trinitatis aliqua Persona quibusdam igni exprimitur, une icti in Veteri, Uam in OVO CStnmento PParuerunt. Nemo enim tam rudis est, ut illa imagine divinitatem credat exprimi, sed illis declarari doceat Pastor proprietate aliquaS, Ut ACtioneS, Ructe

Deo tribuuntur veluti cum ex Daniele Dan. VII, 9 pingitur

Antiquus dierum in throno sedere, ante quem libri aperti sunt, Dei aeternitas, et infinita sapientia signifiCatur, qua OmneS hominum et Ogitationes, et actiones, ut de iis iudicium ferat, intuetur. Angeli etiam, tum humana PeCies, tum alae affinguntur ut intelligant fideles, quam Propensi sint in humanum genus, et tamquam Parati ad ministeria Domini exsequenda: omnes enim administratorii Spiritu Sunt propter eos, Ut haereditatem capiunt salutis Hebr. I, 143. Columbae Ver SpeCieS,

et linguae tanquam ignis in Evangelio Math. III 16 Marc. I 10: Luc. III, 22 Ioan I, 2), et Actis vostolorum II, 33, quas Spiritus sancti proprietate SignifiCent, multo notiti CSt, RUR Ut Oporteat pluribus Verbi expliCctri. At vero cum Christus dominus, eiusque anCtissim et Urissima Mater, Ceterique omne SanCti, humana Praediti natura, humanctio PQCiem geSSerint, eorum imagine pingi atque honornri, non modo OC PraeCepto interdiCtum non fuit, sed etiam sanCtum, et grati animi Certissimum argumentUm Semper habitum est quod et apostoliCorum temportam monumenin et OecumentCRe Synodi, et tot an Cti Ssimorum doctissimorumque Patrum inter Se Consentienti Una Cripta ConfirmHnt. Non solum autem ii Core in OCClesia imagines habere, et illis honorem et cultum adbibere, Ostendet Parochus, Cum OnOS, qui ei exhibetur, referatur ad Prototypa Verum etiam HXimo

SEARCH

MENU NAVIGATION