장음표시 사용
51쪽
loquens de R. Paulo Areopagi perorante:
Resurre l.onem mortuorum , quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt : audiemus re de Me iterum .... idam vero viri adferentes ei, cred Ierunt . Adharentes ei : Ecce
voluntatis affectus ad fidem praerequisitus: eradiderunt, ecce ipse fidei assensus. Ergo
Secundo : Hoc ipsum subindigitat Concilium Tridentinum sest 6. cap. 6. his verbis in gratiam eorum qui justincantur prolatis : Dili)mnuntur autem ad ipsam ju- se stitiam dum excitati divina gratia fidem se ex auditu concipientes libere moventuris in Deum credentes , vera esse quae se divinitus revelata & promissa sunt . DHis in locis duplicem rationem affert Concilium cur actus fidei etiam habeat adjunctam voluntatem, primam quidem ex eo quod sit liber & meritorius , deinde vero quia ab intellectu non procedit nisi prius a voluntate moto tum & cxcitato . Hoc ipsum jam jam Concilium Araus canum Canone s. dcterminax rat , d finiendo adversus Pelagianam perfidiam initium salutis esse, ab effectu credulitatis , ct inspirationem Spiritus salieti corrigere voluntatem nostram ab Insdelitate ad sdem . Hoc est , movere ad credendum . Tertio : Succinit S. Augustinus Tracl. 6. in Ioannem : Intrare, ait, quisquis ,, in Ecclesiam nolens , accedere ad aluis tare potest nolens , sed credere nonis potest nisi volens. DAltera conc usionis ratio ea est , quod donum Dei habeat anctionem cordis ut causam sui adiunctam : si d fides est d num Dei . Ergo &c. Probatur minor . Et vero tametsi non sit ipsa gratia , esstamen a gratia movente cor ad credendum , & in hoc sensu est quid supernaturale di Dei donum , vocaturque gratia
fidei , juxta illud Christi effatum Matth.
χε. Eeartis es Simon Barrona , quia υνο se sanguis non νeυelaxat tibi , si Parer meώ, qui in eoelis est. Concinunt alia innumera
Scripturae loca quibus probant Theologi initium fidei ese a gratia r omnis autem actus supernaturalis in eo sensu etiam dieitur gratia , quatenius ab ipsa procedit. Hoc ipsum rassim innuunt Patres ut Ambrosius in expostione illorum verborum Luc. I. viseum est tr mihi, ait: o Ideo qui
si Christum sequitur , potest interrogatus is cur esse voluerit Christianus respondere, si visum est & mihi , quod cum dicit ,
is non negat Deo visum ; a Deo enimis praeparatur voluntas hominum , ut enimis Deus honorificetur a sancto , Dei gra- ,, tia est . se Similia loquitur Augustinus lib. de rredestinatione Sanctorum cap. II. in primis Tridentinum sest 6. Can. a. his verbis : Si qtiis dixerit sine praveniente Dei
gratia atque adIutorto hominem eredere , sperare , aligere aut paenitere posse , sicut ope ter , ut ei ius cationis gratia conferatur .anathema sit. Ex his liquet gratiam praevenire semper fidei actum eo prope modo quo causa suum antecedit effectum. Igitur non dicendum est fidem , ut pro actu vel habitu sumitur , esse primam gratiam , ut nonnulli falso autumant, cum gratia haec omnia praecedat: quasi vero Cornelius, PauIus, Augustinus idc alii innumeri antequam el-sent Christiani & sacrum susciperent lavacrum nullam habuerint gratiam: immo multiplicem habuere quae gratia fidei eatenus dici potest , quatenus a Christo Mediatore promanabat di ad credenduis in ipsum movebat. Tertia ratio eaque a priori illa cens tur, intellectus teipsum non potest movere quoad speciscationem , seu quoad objecti contemplationem per modum deter minationis , nisi obiectum sit de se evi dens, vel in principio, ut in ista propositione, totum cst maius tua parte, vel in conclusione quae deducitur ex praemiisis rite ordinatis , tunc enim necessario aia sentitur consequentie: Scd obiectum a fide propositum manet semper in se obscurum & altum. Igitur ut alientiat, indiget pia voluntatis assccbone , que .suppleat objecti evidentiam. Qec mirum actus dei est liber tam quoad specificationem , quam quoad exercitium : quoad specificationem quidem ut patet Actuum 17. de
illis : Ctius audissent resurrectionem momtuorum , quidam quidem irridebans . Igitur
illorum intellectus illud obicctum abnu bat : quoad exercitium vero , ut Ialec ex aliis : Leuidam sero , inquit S. Lucas
dixerunt , audiemus te de Loc iterum. Lcce quomodo actu nec cred bant , nccdeterminabantur ad resurrectionem momtuorum ut fidei obiectum credendam. D
52쪽
mum , haec est, discrepantia inter determinationem intellectus circa actum naturalem eliciendum dc determinationem circa actum supernaturalem, quod i e ipsum determinet circa objecti naturalis cornitionem , quippe quod sit illi proportionatum , sed specialiter movetur inquit D. Thomas per gratiam , quando objectum
innatas ejus excedit vires. S. Doctor , hic a. a. quaest. I. art. 4. sic
loquitur : Fides importat assensum in- is tellectus ad id quod creditur , assentitis autem intellectus alicui dupliciter: uno is modo quia ad hoc movetur ab ipso o se jecto , quod est vel per se ipsi im cogni- is tum , sicut patet in principiis primis is quorum est intellectus; vel est per aliud is cognitum , sicut patet de conclusioni ais bus , quarum eis icientia : alio modo se intellectus allentit alicui , non quia se sussicienter moveatur ab oblecto pro- is prio, sed per quamdam electionem vo- is luntarie declinans in unam partem is magis q aam in aliam . Et siquidem haecis sit eum dubitatione di formidine alte-D rius partis , erit opinio : si aurem sitis cum certitudine, e& absque cali, soritari dine, erit fides. DSο untur objectiones. On3I cIss: Non sunt multiplicanda entia sine nece: litate: scd illuminatio supernaturalis est gratia tussiciens ad clieiendum ii dei actum : Igitur inutilis et avoluntatis motio . Confirmatur . Adam innocens cum sola illuminationis gratia eliciebat si iam in Iacu in fidem & alios similes actus. Ergo Sc. RU u eo distinguendo minorem : pratia illuminationis si issicit ad obiectum s dei apprehendendum , concedo : ad illi assentiendum, nego. Duplex est in intellectu humano ad fidem impedimentum :alterum exsuperioritate ordinis, alterum ex parte depravationis cordis promanans: primum tollit gratia illuminan, , qua quidem elevatus intellectus attingit obiectum supernaturale mentis humanae aciem in 1e relictam superans , quod qui dein peragitur in intellcctu tum illius qui accedit ad fidem, tum etiam illius qui jam habet fidei habitum , quandoquidem habitus fidei solum inclinat mentem ad obiectum contemplandum ; ad actum vero elicien-
dum habitus supernaturales non sunt principia nisi radicalia, hinc gratia actualisve luti principium immediatum neces laria
est, cum illa de se sit aeti 1. Hoc ipIum colligitur ex omnibus serme Canonibus Conci lii secundi Arausicani . Alterum vero im pedimentum per gratiam volitionis leu ac sectus alternata vice superatur: nec mirum
assensus fidei est liber, hinc gratia see sicut illuminativa sic & affectiva esse debet ,
cum libertas sit vis electiva , adeoque in voluntate residens. Solutio , ex D. Τbiama colligitur qui hie quaest. 2. art. 9. ad 3. sic loquitur : In , icientia duo possunt considerari: scilicet, ipse astentus scientis in rem scitam , S, consideratio rei scitae ; aliensius autem, scientiae non subjicitur libero arbitrio , is quia lciens cogitur ad assentiendum peris efficaciam demoniliationis i ct ideo si assensus scientiae non est meritorius . si Sed consideratio actualis rei icitae suta si jacet libero arbitrio .... Sed in fideo utrunaq te subjacet libero arbitrio , &- ideo quintum ad utrumque, actus fidei se rotest ei e meritorius. is Adia confirmationem , nego Adami meum iota intellectus gratia potui se elic
re, &de facto plures actu elicuiste sure
naturales, gratia enim rer modam in
tionis quae illum determinaret S appli-e rei ad actum , illi erat necessaria ratione dependentiae a Creatore , nobis vero est& ratione derendentiae dc ratione infirmitatis , non enim solum requiritur ut voluntas nostra determinetur ad bonum ,
sed ut sanetur; ita expressis verbis S. Th
IU HI Si requireretur ad a tum fidei motio voluntatis, maxime ratione inevidentiae obiecti : Seὸ haec ratio nulla est . Et probatur multis momentis . Primo quidem , Prophetae tametsi in fide ambulantes , habebant tamen evidentiam in attollante , cum viderent Angelos in rcrio Dei musteria illis adapzrientcs . II. Mysteriaiunt evidenter credibilia, & propter signa , fides vel in ipsis daemonibus agnoscitur . III. Fides humana non aliam cxigit evidentiam quam in attestante , hine absque negotio ultro credimus ea que ab oculatis testibus nobis reseruntur. IV. Uemum motio voluntatis , utpote alterius ordiniς ab intellectu evidentiam , quae ex illumina- C ri
53쪽
tione obiecti procedit , supplere non potest ; sic auditus quantumvis persecius
stipplere non valet ea quae ad lumen oculi sive ad ipsum spectant Oculum. Respondeo negando minorem . Ad primam probationcm , distinguo : Propheta habebant evidentiam in attestante , sed remanebat in objecto obseuritas , concedo: dc non remanc at, nogo. Hinc Greg. Magnus fio m. 16. illa Christi ad S. Thomam verba Ioata. 2o. Beati qui non utaerunto ere ridemur , ait, Apostolum palpando
vulnera aliquid vidisse , sci licet humanitatem , ct aliquid credidisse nimirum divinitatem : ecce cvidentia in attes ante cum objecti obscuritate: Igitur requiritur gratia motionis ut determinetur inteli bus quoad specificationem. Ad secundam probationem , utique distinguo Mysteria sunt evidenter credibilia adeoque solum evidentia extrinsece, concedo: intrinsece, nego. Sunt citi in secundum se abscondita. ut ex probationibus liquet: quocirca fides supernaturalis, non est in daemonibus , sed solum quaedam coniecturalis ex evidentia signorum proma nans . Ratio D. Thomae est quod vera sides tendat in Deum per asceium di ut in ultimum finem quod caeteri
Theologi vocant credere in Deum. Nesi injucundum erit hic texere verba S. Doctoris qui et . 2. quaest. s. art. 2. ait: Quod autem voluntas moveat in- is tellectum ad as entiendum, potest conis tingere ex du'bus : uno modo ex oris dine voluntatis ad bonum. & sic crcdeis re est actus laudabilis : alio modo quia se in ellectu; convincitur ad hoc , quod se judicet esse credendum his quae dicun-
tur di quod licet non convincatur peris evidontiam rei. se Tum concludi t: In is fidelibus Christi laudatur fides secunis dum primum modum : & secundum is hoc non eli in daemonibus , sed solumis secundo modo. MAd tertiam probationem , nego paritatem : Ratio discriminis ea est, quod fides humana non sit nisi de obiecto naturali Asibi proportionato, hinc modo adiit testis oculatus optimis in il ructus moribus obj esum manet sui scienter evidens , sed non sic de mysterio abscondito res se habet,
quippe quod etiam sub lumine fidei &atteilantis evidentia abstrusum remaneat ,
quocirca nisi accedat voluntatis affectio non superatur dissicultas. Ad ult riorem di ultimam probationem, distinguo antecedens , , oluntatis motio seu assectio non reddit obiectum evidens evidentia formali , concedo : experimentali , nego . Duplex cui dentia dili inguenda cst , altera formalis , experimentalis altera. Prior procedit ab obiecto cognito vel in se eL immediate , vel in principiis seu ctiam in conclusione demonis rativa &scientisca; posterior vero ex quadam Objecti posse ilione , guitu di experientia: sic mel degit flatum ablque co quod ab oculis
vidcatur , optimc aignostitur : non abiimili modo mysteria animae ratent , m
do scilicet fidei illuminatione sed tunc
obscure , modo vero per divinorum cxperientiam . Hinc Christus ait ad Di
Igitur rustiis divinorum reddit objectum de se abuonditum experimentaliter evidens , & sic voluntas per quamdam animi complacentiam movet intellectum ad alientiendum mysteriis, tametsi in se obseuris.
Repones : Ex S. Thoma I. a. quaeis. 9.art. I. voluntas solum movet omnes animae potentias , quoad exercitium , cas ad aelum tum dc terminando, tum applicando , inici lectus vero easdem quoad specificationem immo & ipsam voluntatem otia tectum proronendo movet , hoc eli , ad
amandum potius unum quana alterum o l . . um . Igitur extra voluntatis sploeram
est movere intellectum quoad specificationem, nimirum ad astentiendum vel distentiendum objecto revelato. Respondeo dii inguendo 1 dc S. Doctor loquitur de ordine naturali ubi obiectum est proportionatum dc evidens co modo quo mox delinea vimus , concedo , de ordine supernaturali , nego . Nisi enim objecitam per vitionem beatificam clarcscat , manet semper in se obscurum , hinc seclusa voluntatis motione , seu asscctione , semper erit indit serens ad allentiendum vel dis-sbntiendum iuxta illud Actiui ira Ir. de Senatoribus Areopagi Paulum de Mysteriis disterentem audicratibus: Cum au
dissent resurrect onem mortuorum , quidam quidem irridebant, qu1dam vero dixerunt audiemus re de Loc isertim.
Observes velim habitum fidei non esse absolute necetiarium ad eliciendum fidei actum ν
54쪽
x tu:n , nisi sit sermo de actu fidei perfecto. Primum patet , cum Cornelius ante Baptismi susceptionem fidei actus non semel eliceret : Secundum, assirmat sanctus Thomas hic quaest. 4. art. a. his verbis : ,, oportet, quod tam in voluntate si aliis quis habitus, quam in intellectu, si d se beat actus fidei elle periectus. se Ratio est quia hujus inodi actus est perfecta ad
Deum conversio : Sed illa profluit a charitate, ad quam omnes virtutum supernaturalium habitus consequuntur. Ergo Sc
Requiri stir pia motio is voluntare ad eredem dum .
PRIMO: Sic habetur Act. 16. ubi dicitur quod Dominus aperuerit eor Lydiae ut intenderet iis quae dicebantur a S. Paulo. Ibidem cap. I . solus Dionysius & quidam cum illo , aliis irridentibus , crediderunt.
Secundo : Sic expresse docet Concilium Tridentinum seir. 6. cap. 4. & 6. sic S. Augustinus Tract. 36. in Joan. sic D.Thomas ex profesto hic quaest. I. art. 4. Terris : Ratio suifragatur : Fides mysteria proponit mentis aciem transcendentia : nisi igitur voluntas moveatur a gratia , & mota inclinet intellectum ad assentiendum fidei , nihil credet. Ergo dic.
PRIMO: Gratia solum illuminans non sussicit ad fidei actum , sed requiritur Smovens voluntatem, ut sic mota determinet intellectum ab objectum supernaturale credendum , juxta illud Rom. Io. Corde nim ered ur ad iustitiam , ore autem sis Mufossio ad friurem. Secundo : Tametsi possit dari evidentia in attollante , oblectum fidei manet semper in se obj urum : Prophetae quidem quandoque videbant Angelum in ibrma hominis illos alloquentes , sed proponentes mysteria quae non capiebant . Igitur sine motione voluntatis non allentiet intellectus fidei.
Terris r Ultro concedimus intellectum movere issam voluntatem in Ordine natu
rali quoad specificationem , sed in ordine superiraturali ipse movctur di applicatur ab ea per gratiam clexata ad objccia supernaturalia credenda.
Vtrum a Tua internus fidei sit necessirius ad
PRAEMITTENDUM est aliquid esse nece .sarium duilici modo, vidclicet nec sitate medii, re necellitate pracc l ti. Priori modo id omne dicitur necei irium , cum illo secluso , ablolute suis obtineri non potest a sic peccator absque I enitentia criminum veniam habere nequit posteriori vero , cum aliquid cit necellarium non quidem ex natura rei, scd sbium ex institutione alicujus causae dominantis , quae statuit ut unum sne altero non comparetur : eo modo audire Missam diebus Dominicis ex pracerto Ecclesiae ad salutem necellarium est: sed haec est inter utrumque nucellarium discrepantia , quod circa ea quae sunt necessaria necessitate medii non dctur dii sensatio ,
Non abs re crit etiam hic subnotare fidem est e duplicem , unam scilicci Explicitam, alteram vero implicitam: Prior quidem illa dicitur qua aliquis immediate re determinate aliquid credit . U. g. Uerbum esse Incarnatum : posterior vero quando credendo unum articulum expresse , implicite mediate , ct conlequenter alia cum isto puncto necessario connexa
creditur: ut sic plebejus credens Christum pastum , implicite credit tu ille flagellis
55쪽
Sic docet S. Thomas hic 2. a. quaest. 2. SECTIO PRIMA. art. a. his verbis: Ultima beatitudo eonis si sitit in quadam supernatu rati Dei vi- De necessitate actus fidei in genere. is sione , ad quam quidem visonem homo is pertingere non potest , nisi per m CONCLty SIO. si dum ediscentis a Deo Doctore , s is cundum illud Ioan. 6. omnis qui audit Actus fidei est necessarius necessitate me- is a Patre, di didicit venit ad me , hu-eii, tum ad justificationem, tum ad
salutem consequendam. Pr Aratur ratione , eaque multiplici.
si jus autem discirlinae fit homo particepsis non satim , sed succeIlive secundum
is modum suae nλtura . Omnis autem ta-- lis addiscens oportet quod credat ad hoc, si quod ad persectam scientiam perveniat,
PRIMA Illud est necessarium necessita- is scut etiam Philolophus dicit quod te medii, sine quo aliquid haberi non po- is portet addiscentem credere . Unde adtest : Atqui se lusa fide in Deum, nec ju- is hoc , quod homo perveniat ad per stificatio , nee salus haberi potest . Ergo si clam visionem beatitudinis , praeexigi-
dic. Probatur minor multis alictoritatibus. is tur quod credat Deo tanquam Dilci-Primo , ex Seriptura . Ioxn. I 4. legitur : is pulus Magiltro docenti. Creais Is in Deum. Rurius cap. I . Hae est Tertia : Nullus aut justificari , aut de autem vita Mema ut cognostant re solum facto lalvari rotest sne ad Deum ut re- Deum verum . Et iterum Hebr. II. Sine muneratorem conversione rer contritionem, Me autem imp sibile est placere Deo : cre- ct amorem: Sed amor non habetur sine fidei ere enim oportex accedensem ad Deum , ore , juxta illud tritum adagium : Aihil ρ' a οι , Cr isquisentuus se rem nerator amatum quin pracognitum . EHO dcc. sis. Ergo dic. secundo, ecocisum Patres. Instar omnium Fis satis obsedilanilus.
sit S. Augustinus qui serm. 33. de tempore , sic loquitur: Fides est humanar sa- ΟBii eius: Ad salutem assequendam is tutis initium , siae hoc nemo ad filio- .uffcit adimplere praecepta , juxta illud ,, rum Dei contortium potest pervenire : Christi Mati. is. Si vis ad vitam inaredi , is quia sne ipsa , nee in hoc saeculos . a mandata. Sed mandata, seclula fide, is quisquam justificationis consequitur gra- servari post int . Et probatur multis m se tiam, neque in futuro vitam possidebit mentis. Primo quisem , ex illo Romae ternam. Ergo&α2. Gentes qua legem non habent naturaliteν
Tertio : Ita definivit sacra Synodus Tri- ea qua legis sum , faciunt . Secundo , ex dentina scssion. 6. cap. r. his verbis: Sa-iJultino qui Apolog. cap. 28. ait Socratem is cramentum Baptismi , quod est Sacra- salvum esse immo di fuisse martyrem .is mentum fidei sne qua nulli umquam Rursus oratione ad Antoninum appellat contigit justificatio. se Pergit cap. s. Fi- Philosophos ac caeteros qui ante Chrilium des est humanae salutis initium . senda- cum ratione vixerunt, ChristianoS. se mentum , & radix omnis justificatio- III. S. Chrysostomus hom. 4. de Pronis . M Tum Can. I. sic pronuntiat: Si videntia non absimilia loquitur , dicet, quis dixerit sine pravenienti Spiritus sancti do veteres Philosophos agnovisse Deumi aspiratisne , atque eius adjutorio , feminem praemi1 bonis , malis vero stipplicia post relere , Jerare, diligere , aut pan fere pos mortem praeparasse . Quarto , multi in se sicut oporter , ut Ur iusti cationis gratia lege naturae salvati sunt abique eo quod conferatur anathema sit :legem Mosaicam amplexi lint, ut docet Altera ratio sic se habet : Ita his quae su- D. Thomχs I. 2. quaeli. 98. Mi. S. ad 3. perant humanae mentis aciem homo de- Ergo dccbit ab ipso Deo edoceri vel per fidem , R mido disti nguendoema torem , sui scit
vel per visionem beatificam: Sed in prae- ad salutem scrvare mandata, & unum ex senti si xtu, teste Apostolo cuncta videmus illis est credere in Deum, juxta illud Chrixa ae tigmate scilice: per fidem. Ergo &c.isti Joau. I . C ria re in Deum er In me credite ia
56쪽
Coneedor secus, nego. Hoc ipsum patet ex illo altero Scripturae testimonio Hebri
II. Credere oportet accedentem ad Deum. Eo
quippe loci Apostolus loquitur de fide in
Deum ut auctorem gratiae& gloriae, suta dit enim : Iuxta fidem defuncri sunt omnes,nm acceptis retromissionibus , sed a longe eas spicientes . Et distinguo minorem: absque fide servantur mandata aliquλ naturalia. , hoc est, aliquis etiam Paganus potest facere aliquod bonum opus ordinis naturalis , concedo : mandata quae respiciunt vitam aeternam, nego . In priori sensu intelliguntur verba Apostoli: S. Augustinus lib. ὸe spiritu & littera cap. 27. ait par
ticulam naturaliter non excludere corni
tionem Dei supernaturalem , quae habetur per fidem & gratiam, sed tantum lcgem Mosaicam : sic Melchisedech, Iob, dc Α-braham possunt in hoe sensu dici bona
opera naturaliter egi ile, hoc est, in lege naturae, quae quidem se nominatur, non
per excluiiqnem sdei & gratiae, sed tantum legis scriptae. AEt r. probationem ex Iustino desumptam , distinguo : Philosophi habuerunt
cognitionem Dei ut auctoris naturae absque fide , concedo: dc in hoc sensu vorantur Christiani quatenus, teste D. Tho-ina, haec cognitio est quoddam ad fidem praeambulum: In codem prorsiis sensu loquitur Tertullianus Apol .cap. II. his v r-bis : O remmonium anima natural ter Chriasiana . Quia vero ratio est verbi & se monis Dci participatio , Iullinus etiam propter hoc eos omnes qui ante Chri 1 tum juxta rationem vixere , appellat Christianos: Ff ille Pater intellexit fuisse in rit ore Christianos , dc seclusia fide Salvatoris , nego . Ita Faronitis initio Annalium. Iustinus Arni. r.eli sui ipsius interpres : Primo quidem ait: μ quicumque di, cum ratione, ac verbo vixere Christia- ,, ni sunt quamvis Athei habiti fiat, quales is inter Grecos suere Socrates, Heraclitus, se atque iis: smiles. - Tum infra haec si1bdit : quia autem non omnia, quae in ,, tionis sunt, & veri, i , id quippe Christus is cit , rerviderunt Zc promulgarunt , diis versa a se ips , dc contraria pers, pese dixerunt . se Atidis Iullinum non habuisse Philosophos, nisi adiimbrative Christianos. Revera qti idem Socrates ebrietati oc iracundiae addictus suit. Plato vero Peucat Theol. Tem. II
qui ab Augustino in libris de civit. Dei paclim dicitur divinus , eo quod egregia da Deo scripserit , favit tamen idololatriae dc laminarum usum promiscue permisit; quocirca a S. Hieronymo epist.ad Eliod rum Stultus appellatur e Tum vero Beria nardus Tractatu de erroribus Abail lardi lib. 4. sic loquitur ille : Dum multum is sudat, quomodo Platonem faciat Chriis stianum , se probat Ethnicum: A Quid plura ad 3iciam λ Iustinus ideo Socratem appellat Martyrem , quia ab Athenie sbus iniuste fuit ad mortem damnatus , eo quod unicum Deum , dc non plures passim suis praedicaret discipulis. Ad Chrysos tim distinguo e vult solum Philolophos multa de praemiis dc supi li-eiis scripsis te sicut legerant in Libris Ma sit , dc Prophetarum , concedo : fide i structos nego . Si tamen ad Deum conretii sint , jam non sola ducti rati
ne de superiraturalibus loquebantur. Ca terum fuso calamo in superioribus tractatibus genuinam istorum patrum men
Ad 3. Prob. distinguo , multi absque lege Mosaica in lege naturae , sed non absque fidei auxilio salvati sunt , conc do : seclusa fide , nego . Solutio rat tex supra dictis : quod enim vel irsi Philosophi absque fide destincti, non fuerint de civitate Dei , colligitur ex Apostoloqui Rom. 9. de eis loquens , ait : ia i
eum regno:usent Detim , non sicut Deum glor; caveruns .... ideo .... tradidit eos In ν
habetur se quis renatus fueνit ex aquas Spiritu jan ero , non terest intro re in re Intim Dei. Atqui tamen eum solo Bapti-1mi voto adultus salvari rotest : Igitur& a simili absque fidei actu.
Re ondeo I. Argumentum exuberare ,& ad summum probare sdem explicitam non seinper esse ad salutem neccstariam. Respondeo I. Concessa majori, dc minOri , negando paritatem : ratio discriminis est susceptionem realem Baptismi suppleri polle voto , quippe quae in eo virtu liter contineatur; at vero actus fidei nullo modo praecontinetur in cognitione naturali : idcirco secundum se est neces rius necellitate medii adsilutem. C a Urge
57쪽
urgebis : Ex S. Thoma q. I 4. de vertistate art. Ir. ad x. Educatus in sylvi, nihil de mysteriis sciens, salvari tamen potest si sequatur , inquit , ductum rati nis in appetitu boni & suga mali : Igitur ex S. Doctore actus fidei non est necessarius necessitate medii ad salutem. Respondeo distinguendo Antecedens , &S. Doctor eo loco subdit hominem in hypothesi a Deo illuminari de credendis , vel interius per Angelos , vel exterius per praedicatorem quem illi mitteret , concedo : sic enim misit Philippum ad
Eunuchum Reginae Candacis Actuum 8. Petrum ad Cornelium , Actuum Io. Paulum ad Macedones, Amium I 6. Dionysius cap. 9. de coelesti Hierarchia scribit multos Gentiles ministerio Angelorum de mysteriis edoctos , deinde vero salutem suisse assecutos . Et propugnat S. D 3-ctor illum hominem seclula fide posse salvari , nego. Persi es t Non debent proponi hon iniquae eius superant captum: Sed fides huiusmodi talia proponit : Ergo Sc. Probatur major. Periculose homo assentiret illis , in quibus non posset iudicare : sed non potest judicare de credendis. Ergo Sc. Respondeo distinguendo maiorem , non debent proponi homini quae eius mentis aciem excedunt, si si sermo de fine naturali , concedo: s de fine supernaturali ad quem misericorditer elevatnr , nego . Et concessa minori , distinpuenὸum est Pariter consequens. Porro nulla fit in hoc homini iniuria , quod ex duobus potissmum capitibus liquet . Primo quidem ex eo quod elevetur ad nobilissimum finem , eumnue sibi indebitum : Secundo , quia fides & gratia , quibus hunc assequi potest finem, gratuito illi conceduntur . Sic respondet S. I homas ad amgumentum hic quaest. 2. art. 3. ad primum his verbis: Dicendum, quod quia naturi in hominis dependeat a superiori natuis ra : ad ejus persectionem non susscitis cognitio naturalis , sed requiritur . quaedam supernaturalis. DAd confirm. distinguo , seclusa fide , homo periculose assentiret iis quae ejus superant captum , conccdo : adjutus asti , nego. Et se distincta minori , ne go cons)quentiam. Solutio est eiusdem S.
Doctoris ibidem ad 2. & hac data , sic
concludit: Et ideo nihil periculi , velis clamnationis inest his, qui sunt in Chruis sto Ielii, ab ipso illuminati per fidem. o
Fidei a Ius es absolute necessarius ad sa
PRIMO : Scriptura sacra passim id
annuntiat , maxime Heb. ar. Sine fidei 4sbile es placere Deo . Et istud Marc. ult. aeui credideris , Or baptietatus fueris ,
Secunda : Sic definit Synodus Trid. sessi 6. cap. g. Fides est humanae salutis iniis esum , fundamentum & radix omnisse justificationis Demum can. 3. hoc de fide definit. Tortio e Sine amore Dei non est salus: Sed sine fide non est amor , juxta illud
IN CONTRARIUM. PRIMO : Ultro concedimus suscere ad salutem servare mandata Sed unum inter caetora palmare est credere in Deum, scriptum est enim Heb. II. Credere enim
oportet accedentem ad Deum. S c. Secuta o : Nec quemquam movere de
bet , quod quidam Patres loquantur de Philosophis tanquam de justis , hoc enim non nisi lato modo intelligendum est , quatenus quaedam Dei mirabilia ex lectione librorum Moysis didicerint , &scripserint , nusquam vero stricte & insensu proprio , cum Apostolus Rom. 9. asserat , illos in reprobum sensum datos, eo quod Deum elle intelligentes nousicut Deum glorificaverint. Tertia r Non eodem modo Scriptura dicit Ioan. s. Nisi quis renatus fueris dentio
πc. Heb. II. Credere oportet accedentem
Deum : Ista quippe verba ad litteram intelligere necesse est , secus alia, cum deintur votum Baptismi pro salute , mini in vero fide; quippe quae sit omnium bonorum operum initium .sF- τν
58쪽
Utrum fides explicita , tum de Incarnatione, rum de v. Trinitate sit necessaria necessitare medii ad saturem , postra Evangelii nauicatima. s. Thomas hic q. a. art. 7. Docet Adain
mum innocentem habuille fidem explicitam de Incarnatione , & de mysterio ejus gloriam Consummaturo , S consequenter de Trinitate : poli peccatum vero eumdem & majores videlicet Patriam chas, legis tam naturae , quam veteris di Prophetas eam ipsam fidem explicitam
habuiste non sbium de Trinitate , ct de
Incarnatione secundum se spectata , sed etiam in individuo & de circumstantiis , tum passionis, tum mortis Christi, qui pe qui fuerint circa ista momenta a Deo illuminati, plebem vero, utpote rudiorem non nisi implicitam fidem de his mysteri is habuisse . Caput igitur praesentis controversiae est i utrum fides explicita Mediatoris , & SS. Trinitatis sit necessaria n cellitate medii in eo quo vivimus statu , ad salutem. Pro cujus res blutione sit CONCLUSIO AFFIRMATI UA.
Probatur argumentis Neologicis.
ILLA Fides est necessaria , quae primipitur explicite in novo Testamento modo ut quid ad salutem necellarium , m Out annexam habens vitam aeternλm, m
do etiam ut medium; quo secluso, nemo aia solute salvari potest : Atqui fides Dominicae Incarnationis & SS. Trinitatis talis est : Igitur utriusque mysterii explicita fides requiritur ad 1alutem : Probatur minor variis scripturae testimoniis. Primo quidem insigne est illud quod habetur Marci ultimo his verbis : Pradicata
B vel tim omni ereatura r qui crediderit , ct baptizatus fuerit , salvus erit : qui vero non erediderit , condemnabitur . Neminem
autem latet Christum praecepisse omnes baptizandos esse in nomine Patris di
pitii & Spiritus sancti. S. Bernardus epistola 77. explicans verba laudata liubdit : Caute igitur & vigilanter , non repetiis vit: qui vero baptizatus non fuerit , is sed tantum , qui vero non crediderit, is condemnabitur ι innuens solam intem,, dum susscere fidem ad salutem , αδε sine ipsa tui licere nihil. ,, Secundo : Eandem fidem ad nostram conducere salutem non una probat scripturae au toritaS Joan. 6. Christus ait :
lus Rom. 3. Iustitia Dei per fidem Iesu Chriasii in omnes super omnes qui credunt in eum : non enim est diFinitio , omnes enim peccaverunx Cr egent gloria Dei , iustisi ii gratis per fraxi m ipsiu/ per redemptionem quaose in Christo Iesu quem profluit Deus prostiariationem per fidem in Ianguine ipsius ad ostensionem iustitia sua .... ivificans eum quIs ex με Iesu CHisi . hr iterum Actuum x s. Testimonium perhibuit Deus His gentibus Spiritum Ianctum fur nobis , ν n hil discrevit inter nos U' ilios fide purificans corda illorum . Demum Joan. 3. iaui non credit in eum , iam ludicatus est , quia non eredit in I nomina unigenisi Filii Dei . Rursus ibidem cap. I 4. Creditis in Deum Cr in me credite . Ergo die.
Tertio : Nullum quoque sine illa fide posse salvari ex Scriptura jam supra Ia data colligitur , & alin etiam suffraganiatur loca Joan. enim I. legitur : Leusquoe
autem receperunt eum , deuit eas potestatem
pliοι Dei peri . Rursus ad Timoth. II. Unus es enim Deus mediator Dei hominum fi mo Chrsus Iuus . Et δε tuum 4. Nons aliud nomen sub caelo datum hominiabus , in quo oporteat nos Disos fieri . In his& similibus mentio fit maxime de Incam natione, ut de expresto fidei nostrae obj to : Sed non tacetur Pater , nec Spiritus sanctus : Igitur fides explicita Inca nationis , tum & SS. Trinitatis est a 1olute ad lalutem necellaria.
Ex SS. Doctoribus. SENSUM Scripturarum ex SS. Patribus habemus : Sed eamdem fidem praedicant , ut mediiim ad salutem consequendam illo lute necellarium. Ergo ecta probatur minor.
59쪽
R Ignarius epist. ad Philadelphos sermonem de Prophetis instituens , ait : Hiis Evangelium annuntiaverunt , in Chri- ,, stum speraverunt; in quem cum crediri dissent , salvati liint in unitate Iesuis Christi , dc annumerati in communis is spei Evangelio. Miseratis lib. 4. cap. s. Non enim, ait,
is prohibebat eos credere in filium Dei , se sed hortabatur dicens , non aliter 1alis vari homines ab antiqua serpentis plaga, is nisi credant in eum qui secundum mulis titudinem carnis peccati in ligno maris tyrii exaltatur a terra. D Idem repetit
S. Hieronymus suum addit calculum in cap. r. ad Ephes. V Non ante filii esse pos-
ω, semus, quam filii ejus Iesu Christi fidem
se & intelligentiam recipiamus. ,, Tum in cap. III. Fiduciae atque accellus ad D Deum principium & origo , fides in se Chri ilum est. M Ora tiar S. Augustinus lib. de spir. &lit t. cap. 29. his verbis: Fide Iesu Chri- ,, sti impetramus salutem , dc quantum ,, nobis inchoatur in re, & quantum per- ,, ficienda expectatur in spe. Exprcilius
lib. de corr. dc gr. cap. 7. ,, Λ damnati ,, ne se non liberabunt , qui dicere pol runt , se non audivisse Evangclium ....is Quicumque ab hac generali damnatio- is ne ista divinae gratiae largitate discreti,, sunt , non est dubium , quod di pro- ,, curatur Evangelium audiendum , dcri cum audiunt, credunt. is Doctoo Angelicus idem ex professo docet 2. Σ. q. a. art. 6. ubi probat auctoritate Gregorii Magni, maiores & minores, scilicet plebeios teneri ad fidem explicitam capitalium mysteriorum credore: Pa- ,, ri ratione, ait, explicatio fidei, oportet ,, quod perveniat ad inferiores homines per majores. is Sicut Angeli inferiores,inquit, illuminantur per superiores. Art. 7. Propugnat omnes, ne uno quidem excepto debere explicite credere incarnationem .
Idem exigit pro fide SS. Trinitatis art. 8 &sic loquitur : Dicendum , quod mystem rium Incarnationis Christi explicitem credi non potest sine fide Trinitatis : quia ,, ct in mysterio Incarnationis Christi hoc D continetur , quod Filius Dei carnem ,, assumpserit, quod per gratiam Spiriri tus sancti mucidum renovaverit : Et i
iterum quod de spiritu sancto cone plus fuerit .... ct ideo etiam post tempus gratiae divinae tenentur omnes ad explicite credendum mysterium Trita nitatis : & omnes qui renascuntur in Christo , hoc adipiscuntur per invocationem Trinitatis secundum illud Ma th. ultim. Euntes docete Omnes Gemtes &c., Ergo &c.
Ex Smbolis o Conciliis procedis. SYMBOLUM est summa credendorum quae explicite tenere debemus : Sed cuncta Symbola inter fidei articulos nobis crodcndos proponunt eos, qui 1 rinitatem re dominicam Incarnationem spectant, sicent in habetur in symbolo Aiostolorum :
edo an Deum Patrem , Creatorem tali cirterea , cr in Iesum Chri um Filium estis unia genitum V c. Sic ii Nicia uo : Credo in unum
Dominum Iutim Chri, tum . . . . Ex Homo factus es e Et in Spiratum Ianorum Dominum
Gre. Sic in alio quod Divo tribuitur Λthanasio , cxplicatis enim adam uilina quae M. Trinitatem dc Incarnationem spectant,
sic concludit ἀ Hac οἰ sedes Catholica quam nisi qui, quoidet tersirmiter tu creuiuerit, alvus esse non poterit.
Concinit : Concilium Trident. sess . 6. cap. s. his verbis: Declarat , ipsius ju- is stificationis exordium in adultis a Dei se per Iesum Christum praeveniente gratixis iumendum esse . is Rurllis cap. 6. mis Dispoiruntur autem, Multi, adiplam ju-- stitiam dum excitati divina gratia ocis adjuti , fidem ex auditu concipientes si libere moventur in Deum credentcsv is ra Esse quae divinitus revelata oc promis
is fa liliat, atque illud in primis , a Deois justilicari impium per gratiam eius , PCris Redemptionem quae eli in Christos u. is Et iterum cap. g. Tum vero Aposto
is ius dicit justificari hominem per fidem deis gratis , ea verta in eo sensu intelligenis da sunt, quem perpetuus Lcclesiae Ca- tholicae consensus tenuit oc ex pretiit, ocis scilicet per fidem ideo justificari , quia
60쪽
Ex rationibus Theologicis Atacitur. PRIMA: Debemus explicite credere primarium fidei objectum : Sed illud est SS.
Trinitas ct Incarnatio , quod enim v. g.
Abraham duos habuerit filios & similia
non tenentur omnes explicite credere , cum hoc per se primo non conducat ad salutem , ut SS. Trinitas & Incarnatio :Ergo &c. Haec ratio est D. Thomae hic q. a. art. S. Quantum ergo ad prima cre-M dibilia , inquit , quae sunt articuli fidei, is tenetur homo explicite credere sicut reis tenetur habere fidem. Quantum autem is ad alia credibilia non tenetur homo is explicite credere , sed ioluin implicite, ri vel in praeparatione animi, in quantum D paratus est credere quidquid Scripturari divina continet. MAstera ratio haec est: Ueniente veritate
cessat figura: Sed inter veterem re novam legem discrimen est , quod in illa cuncta contingerent in figuris, ut dicit Apollo-lus , in illa vero Mysteria abicondita praedicatione Evangelii manifestata fini Igitur debemus nunc habere fidem explicitam de principalibus Mysteriis . Ita D. Thomas . Ibi d. art. his verbis Post
D tempus λutem gratiae revelatae , tam is majores , quam minores tenentur ha-
is bere fidem explicitam de Mysteriisse Claristi , praecipue quantum ad ea quae se communiter in Ecclesia solemn zai
Hia : Fides charitate & amore lor-ta habet senimum mentum , juxta illud ad Heb. II. Sancti perpdem . . . . adepti sunt νε να- soner : Sed ad hoc requiritur fides explicita , ut ferventior sit amor , nihil enim amatum quin bene praecognitum Ergo&c. Haec ratio est D. Thom. ibid.art. q. Actus nostri sunt meritorii , in is quantum procedunt ex libero arbitrio,, moto Deo Per gratiam .... unde R-- ctus fidei potest esse meritorius . Quia , inquis : Ipsum credere eliis actus intellectus assentientis veritati diis vinae ex imperio voluntatis a Deo mo- is tae per grλtiam . v
OBIIeIes Apostolus Heb. D. Nullam facit mentionem de Christo , ubi de credendis loquitur: Ergo&c. Probatur Ant.
lie loquitur 3 Credere enim oporret accedentem ad Deum quia es , is inruirentibus saremunerarον sit . Ergo &c. Respondeo negando antecCdens , quandoquidum tota ad Hebraeos epistola cst de Christo, unde tametsi illeat cap. II. Chri-ilum , capite icquenti , scilicet 11. illum Hebraeis proponit ut mirum patientiae in advertis exemplum . Ium capite primo
sic intonat : Mubifariam multuque modis olim Deus loquens in Prophetis nisi me diebus si, loeutus es noιιι in IIbo , quem con- tituit haredem univerγorum , per quem fecis
di facula . Reypondeo II. aliter distinguendo : & hoc probael fidem Incarnationis explicitam ante adventum Christi omnibus non suille nece ilariam , conccdo : post adventum , nego. Solutio est D. Thomae hic q. a. art. 8. ad 1. Dicendum quod illa duo exis plicite credere de Deo omni lcmpore , is re quoad omnes neccllarium fuit: Vide-
is Non tamcn cst luiliciens omni tenaro- is re , re quoad Onati s . urgebis r S. Joannes Baptista erat Christo coquus , ct tamen videtur quod Christum explicite non cognoiceret , quippe qui Matth. a r. illi diceret : IN es qui venturus es , anatium exseriamus t II. Dionysius cap. s. ecet. Hieri lcribit multos Gentiles ministerio Angelorum assecutos luisse salutem , idem dicit fieri polle in homine qui in sylvis educatus sequeretur ductum rationis in appetitu boni , ct suga mali : Atqui tamen nec Gentiles laudates habuerunt fidem explicitam de Deo Trita nodi Incarnato: Neque hoc exigit S. Th mas in homine Sylvestri , ted solum quod
sequatur ductu in rationis &c. Reu curio ad I. negando S. Joannem Baptistam explicite non cognoviste Cluist una,
cum ipse praeraravcrit vias ejus , ct digito discipulis illum monstravcrit dicens .
1 u. I. Ecce Aenus Dei , ecta qui tollit peccatum munai . Unde ad contumati
nem distinguo , quaerebat a Christo Joat ura quis cliet , ut sui disci ruti ab ipso