장음표시 사용
151쪽
bitauerit, vel mea consuetudine frequenter admodum sit sus. nec is est, quem iudicium fallat, praeseitim in litteris, quas tractat assidue, nouit egregie: verum ei facile por-1uadet humanitas , ut iudicium amicitiae largiatur. sed, siue te Mureti oratio, tam honorificam de me opinionem ut susciperes, adduxit: siue mihi hoc abs te, ut tu scribis, mea studia, ut ego sentio, tua bonitas impetrat: persuade
tibi, non exiguum me statuere ornamentum in amicitia
tua: cum & ipse possideas illas virtutes, quarum fama beneuolentiam conciliat, nomenque nostrum, ab interitu vindicatum, cum aeternitate coniungit: & principum virorum, doctrinaque praestantium floreas amicitia: quodque me non leuiter mouet, in Gulielmi Budari, eruditi iii- mi hominis, ac de litteris optime meriti, contubernio per aliquod annos vixeris.ac vellem mihi parem volutati suppetere facultatem. fructum ferres haud mediocrem studijurga me tui obseruantiae vero in te meae, quam tua virtus
peperit, satis esset illustris, ac minime dusia significatio. Ira ipsum tamen, vivi est, fortasse consequar. nam deo nit :& ad perficiendi spem plurimum quidem ,Velle optima,silet astrare. Vale.
, Patavium. N Eque negare audeo tibi, homini eruditissimo, cuius
ego plurimi semper amicitiam feci:neque,u pollicear , praeuare possim id, quod a me petis. praemor enim domesticis oneribus, & typographiae cura, sic mehercula,
vix ut sustineam. vacuae tantum ab opere mihi relinquuntur horae vespertinae: sed eo xempore, tum defatigatus laboribus,ac fractus, quietem quaero necessatiar tum verδsuccedit oculorum dolor: isque ita grauis , non modo ut Iegere, aut commentari, sed nec domesticos audire sine magna molestia possim. ita nobis traducitur dies, atque adeo noctis maior pcne pars .non enim prius hac leuamur capitis grauedine, quam Sol, medio iam Antipodum orbe dceurso, incipit ad nos rccurrere: & in ortu suo demum valetudinem mihi, alacritatemque restituit quod si respirare aliquado licebit,aures tibimeae patebunt, non in horas modo,sed integros etiam dies. quid enim mihi iucundius,quid etiam utilius,quam tecum de litteris agere,iuaque
152쪽
que maxime tractare scripta: de quibus quid existimem,
Muretus noster testis est: nam,cum ad me,octauo,opinor,
abhine anno, in Iudecae suburnano habitantem, ignotum antea de facie,voluntario adductus ossicio, adii si es: humanitatem simul & doctrinam tuam eadem sora perspexi. tunc ego te coepi & diligere,& praedicare: nec desinam utrumque facere, quam diuturna mihi dabitur usura vitae: quandoquidem nec tu desines esse tui similis, id est, cum optimus vir, officiti ine excellens, tum vero tantus in virtute , quantum cum egregia natura singularis industria potuit efficere. Interim peto a te,meis ut occupationibus ignoscas, & voluntatem tu te propensam, licet absit res,
Patauium. Ibit mihi pro mea in te beneuolentia, meoque de te iudicio potuit accidere, quod minus velle, aut quod minus opinarer, quam id, quod proximis diebus audiui. cum diceret nescio quis,non te perinde,ut solebas,in optimarum artium cupiditate versari, sed languere quotidie maῆis: adeoque praeclara illa principia, quae, me quidem
saepe, & multum cohortante, ac monente, posueras, esse labefactata, nihil vi a te eximium, nihil,quod vulgare non sit, exspectari posse videatur. equidem necive plane credi di,quod a tua consuetudine tam valde dessentiret: neque tamen plane non esse credendum id existimavi, quod vi accidere possit, cum in aetatem tuam intueor, verisimile mihi fit.quod si, cotra quam ego cupio, factum est,ut paululum te a virtute disiunxeris, & in dubia,ae perdifficili iuuentutis via quiddam offenderis: agnosce tuam culpam,&corrige, dum liceti non enim, quae dies confirmauit, facile mutantur. En habes,qui te suo excitet ad virtutem exemplo,aequalem tu una exquisti adolescentem ingeni j Antonium Lauretaniarn,quem debes,cum nobilitate pares,nee naturae, sortunaeq; bonis dissimiles admodum sitis, aequare etiam, aut imitari saltem in studiis artium optimarum. Sin autem est,ut volumus,& ista,ouae de te rumor dissipauit,inania sunt: noli laborare,quid alii loquantur: cogita, ruid ipse iacias,& a te ipso pende. magna sblet esse iucunitas, quae manat ex optima conscientia. hac tu fruere, &
153쪽
pergeret coepisti, in studiis liberalium disciplinarum: quarum est cum possessio vitae aequalis,tum fructus elusinodi, ut etiam ad posteros pertineat. Vale.
Patauium. ITan ego tibi ex animo effuxi, ut unam tribus mensibus epistolaim ad me dederis occupatus, inquis, sum. quo in genereὶ nempe in litteris . num igitur tibi a litteris antiamum videris abducere,cum epistolam texisὶ mihi quidem nunquam minus.quin hoc tylum,quod ego nunc in te des dero, si eontemnis, id est,u ita legis, ut nunquam scribere animum inducas 3 litterae iacebunt. quod si me a principio rectissimε monentem audire voluisses, tεque s non
quotidie, saltem alternis diebus scriptioni dedisses : Dij
immortales, quos tu nunc stuctus ederes, quam praestantes, quam uberes, quam & te ipso dignos, & fratre tuo, in omni genere laudis excellentissimo ξ nunc, quos progressus hae in re sceisti, non ego quidem illos, quas tardioris ingenii, reprehendo, neque reprehendere quisquam eo-ten: sed tamen illud, quod ego a te olim exspectaui, maius aliquanto fuit . quam hoc, quod tu nunc praestas. Neque vero id. tuo te iam pridem sumus hortati,d quo breui esse peruenturum eredidimus, eiusnodi est, ut facile quiuis posse eonsequi videatur: sed cogita praeclarum serε nihil esse,quod idem difficile non sit tamen difficultates omnes ea, quae in praestantibus ingeniis facile existit, gloriae eupiditas vineit. cuius rei noli exempla petere ab antiquitate t adspice fratrem tuum,ffui, ut Antimacho politae I lato, sie tibi omnium instar esse potest. num quid igitur illum existimas tantos labores aut suscepturum fuisse, aut,
eum suscepisset, ferre potuisse, nisi verae laudis eum spes aliqua identidem quas allevasset λ quam quidem spem
dum sequitur, vides quo peruenerit. gradum tenet dignitatis, qui est a summo proximus :& de lumino quid nomines augurentur, intelligis. Perge mi Romule it clemitineribus ad decus. in gna sunt bene agentibus praemia constituta. quam tu facultatcin quando habes maximam, noli eontemnerem e paulo post, amissam frustra queraris.
haec enim, quae nunc habemus, quis scit, quam diu sinust habituri
154쪽
habituri 3 vides, ut avolent horae, quaeque nobis commoda praeterlabentes auferant. Itaque opportunitates, dum adsunt, ita debemus amplecti, quasi non eaedem semper astuturae sint.qua in sententia te quoque existimo esse,cupio quidem certE: ut cum exspectationr de te concitatae, tum tiatris tui, summi viri, laudibus aliquando respondeas , quod facile consequeris, si te ipse colliges, &, quo consilio Patauium accesseris, quam urbem scis habitam semper esse doctrinae domicilium, assidue cogitabis. &, quanquam no dubito, quin memoria bona ss:tame, quoniam haec posterior epistola tua,quam ad me x v. Kalend. misisti,cui ego x v I. responds,no tam est luculenter seriapta, quam vellem, vel potius multo minus, quam vellem: vereor, ne tibi illa, quae ego tecum olim de latinae linguae obseruatione sum locutus,quaeque ipse mihi te esse facturum pollicitus es, penitus exciderint:quae, si putas Ere tua esse,ut a me iterentur, excurre ad nos,& hoc quidem animo , ut quam diu Venetiis futurus es, scupio autem, ut diutissime velis i apud me diuerseris. Ac noli vereri, ne ego te Patauium crudiorem remittam non ita de nostris hospitibus mala meremur. Coenae erunt, quae te lautitia delectare,non quae copia possint ostendere' uae quidem inprimis sermone bono, & perfamiliari condiuntur. quod tu quanti facias, ignoro:ego quidem huic iucunditati nullam antepono. Vile.
Vam multa non modo contra voluntatem , verum
etiam praeter opinionem homini, contingunt. nunquam putaui fore, ut humanitate tuam requirerem. adeo
mihi & multa,& perillustria studii erga me tui dederas argumenta. nune, aliis me quotidie salutantibus, aut certε consitatorias in meo casu, opεmque pollicentes litteras mittentibus, ipse tamen neque scribis quidquam, neque mecum habendi sermonis facultatem quaeris. quod viris nobilissimis concessi, tibi, pro multis ingenin tui I uitatibus, proque nostra non nuper instituta , sed iam inueterata necem tudine nunquam denegassem.Optata nquies, sed optanti pudor obstitit. Agnosco modestiam tuam,nec mediocriter probo:veruntamen decet aliqua ortam a vir-
155쪽
tute amicitiam confidentia. Erant autem,cur me conuen. tum cuperes, caussae mimine vulgares : primum Iasonis mei de Nores, viri omnium, Quos ego in viin nouerim,
optimi, atque humanissimi, reditus in hanc urbem, deinde Dauilae nostri, quem ego quanti faciam, & tu, & omnes Peta iam norunt, aegrotatio: quae cum hesterno die cognoueri, cupio tameu certius aus te aliquid significari. varie enim assicior, di amicissimi hominis aduentu, cuius in consuetudine plurimam mihi statuo iucunditatem:& eius viri morbo, cui debere omnia videor,quia,quod in
ipso filii operam dedit, ut me sibi non exiguo propinquitatis vinculo in perpetuum obsta iugeret. neque enim, licet mutuam utriusque voLmtatem frustrata sortuna sit,
idcirco tantam in me beneuolentiae significationem parui pendendam existimo. animus mihi pro re erit: mi que illeain memorem benefici, se enim appellare debeo ali . quando sentiet: Haec sunt,mi cur te velim accedit illud Assines suos Cardinalis Carpentis, qui de studiis meis non pellimSexistunar,cupit elegantibus litteris expoliri. opima
conditio,nec minus nonorinca.itaque statim de te cogitaui,quem excultum liberali doctrina, moribus emenaatis, comem, S facilem in conuictu cognoui. nec tamen audeo sperare.urbis enim Venetae tranquillitatem nimis amas,&otio libenter frueris erudito. sed, si a te non impetro, odorare saltem, & indaga, si quem eo loco dignum alicunde licet eruere.inibitur a Carainali pratia no vulgaris: de quo tibi hoc assirmo, patronum esse bonarum artium his perditis temporibus prope singularem : qui s, ut augurantur plurimi, ad illa nurina peruenerit: redibunt, mibi crede, aurea tempora,& debita litteris aliquando praemia persol
Veromam. Ta valeam, itaque mecum vivam, quod utrumque pa- riter exopto, ut cydonite tua nihil adhuc gustaui uia-ius, versibus autem, quos una misisti, nihil unquam legi purius, nihil ornatius. quare gratiam habeo tibi quidem,
ut debeo, maximam, aliquam tamen etiam imperito a
tifici superioris anni, cuius culpam, de qua tecum eram questus,
156쪽
questus,lucro meo non mediocri tua competiuit humanitas. quod si artifex idem est, quemadmodum verba tua significant: non ab eius ingenio, sed ab amore in me tuo nouum genus artificii, noua fluxit industria. itaque magnam a s ossicia erga me tua quotidie fieri accessione in telligo .ex quo voluptatem equidem capio tantam,quantam eius qui doctrina, ingenio omni denique laude libero homine digna excellat, perspecta beneuolentia afferre maximam potest:veruntamen, quia me prorsus omnis in summa remuneradi voluntate facultas deficit,angor nonnunquam intimis sensibus, & iniucundὰ vivo. sea neque futurum despero,vi,quo in te sum animo,re ipsa aliquando perspicias: & s parum optatis meis, ut sere consueuit, fortuna responderit, memoria saltem, perpetuo'ue erga te studio, non officiis mod3 erga me tuis , sed virtutibus etiam eximiis debito, cumulate mihi satisfaciam. De tuakaletudine,quae mihi perinde ac mea curae est, a patre tuo, prudenti viro, quae cupiebam, fere cognoui: de studiis ex te ipso,id est,ex litteris tuis, quarum elegaria mirificὸ delector, aliquid cupio scire. Orationem in funere habitam doctissimi, ac nobilissimi hominis, Ludovici Nogarolae, cuius obitu non mediocriter dolui, audio laudari, sunt etiam,qui tuam ex illiment. quod libenter credo .sic enim seu eo tuae eloriae,ut statribus fortasse tuis, praeterea quidem eoncedam nemini. Vale.
η Leodium. PYto tibi molostum iam esse silentium meum : at mihi
silentij eaussa longὸ uiolestior. nam toto serε biennio
neque corpori valetudo, nec animo quies contigit.ita, qui ab tentes amicos litteris. saltem colere consueui,iucundisis mam mihi consuetudinem intermittere,& in officij cu su languere sum coactus. quod si secus existimas: nec tuebi mea fidem facit assirmatio: testes habeo studi j erga te mei non equidem valde locupletes,led eos t irim,quibus tu libenter credas,probos viros,communes amicos:a quibus & quaestum est aliquando,me mandante, de tuo statu:&,cum id, quod avebam maxime,cognouissem,esse te
157쪽
eximio, auctum esse commodis, ornatum dignitater sa-ctuin est,quod ignorare te arbitror, ut leuationem malorum meorum tu tuis bonis aliqua inuenerim. Atque equidem reuocare me ad inititutum meum, & aliquid ad te scribere cogitabam,cum tuae me litterae oppresserui, quibus commeo das inibi modestit simos,& summae spei adolescentes,Ioannis Caucbi filios, doctissimi & ingeniosissimi hominis, ut equidem sentio, tuo primum testimonio, deinde scriptis illius,quae qui legerit, nullius praeterea testimonium requirati quo libentius operam meam filiis eius & pollicit us sum, & detuli. qui cum ad me adeunt,te simul intueor, & impellor magis ad omnem humanitatem memoria tui: nec potest esse quidquam iucundius, quam ut eorum studiis, commodisque seruiam:&,si praestabo aliquid, ita laetabor, quasi beneficium acceperim in officio meo. Erat in iisdem litteris tacita quaedam admonitio promitarum meorum : quae si non persolvo, milii crede, tanti viri virtute, tanti Principis dignitate deterreor aram,ut egregium aliquid moliamur,consequi tamen neque per ingenii nostri tenuitatem,neque per fortunam licet. hanc excnsationem probari a te cupio, nec omnino despero:sin urgere pergis, auctore te aggrediar, utcunque clat.potest enim fieri,ut, quemadmoJum multa, contra quam speramus,item hoc sortasse, cotra quam timςmus,
eueniat. quod si quid offenderimus, primum, illud fore
non dubito, tua nos ut subleuet auctoritas:deinde, te ipso culpat socio,seram leuius. haec mihi cautio, placet , Itinam
tibi, sed si mihi in amore respondes, tibi quoque: de quo
tuas litteras exspecto. vale. Venetiis.
BAsilij Zancti, poetae summi, hominisque non vulga
riter eruditi, miserabilis & indignissimus interitus hilaritatem mihi prorsus omnem eripuit. quem enim donare semmis praemiis ob excellentem virtutem, decorare honoribus ob singularem integritatem. atquς innocentiam aequum fuit, eum tam ignominiose vexatum, tam acerbe,tam crudeliter extinctum, quis non ferat iniquis. sines equidem, ut audiui, etiam dolore tuo.vehementer
158쪽
dolui .nam & vixistis una semper coniunctissim ξ, alter alteri egregie charus: & suit uterque vestrum ad poeticam facultatem natura propensus, ac mire factus,ingenio vero ita pares,ut, cum nemo tam bonus poeta sit, quin vobis primas in componendis versibus partes tribuat,quam consessionem etiam ab inuitis exprimit poematum comparatio, , ter tamen viri praestet, nondum satis iudicare quisquam possit.magnam igitur, planeque fraternam inter nos tum ingeniorum similitudo,tum studiorum communio beneuolentiam excitarat:nec dubito,quin te,licet humanae conditionis minimὶ rudem, obitus eius valdE perturbarit, animumq; tuum ita deiecerit, ut extolli Ε tasse ad aequitatem neque celeriter, neque facile possit. quo grauius morte illius assicior:&,ut Omnia mente Per- uestigem,nullam tamen inire doloris alleuandi rationem queo.uniea,opinor,illa consolatio superest, qua tibi quoque fore gratissimam scio,vi, si conuictu perpetuo priuarmur tame inter nos ita crebro colloquamur,ut hanc moeroris acerbitatem,qua pariter affligimur, quotidianae consuetudinis mutuaeque beneuolentiae suauitate leniamus. quod ut quam maturrim E consequamur, tu pro tua, ego pro mea parte diligenter operam dabo. Vale.Venetiis.
piratis abducta, qua vehebatur in Cretam exqu: sita, multorumque nummorum bibliotheca parentis tui: cum ex eo casu iacturae plurimsi tulisse res & fortunas vestras intelligerem nunc me prorsus ab eo moerore, quem mihi vestra calamitas attuli rat,ad laeticiam ineredibilem reuocarunt litterae tuae. scribis enim, erudiendi curam adole-
seentis nobilissimi, Aloysii Mocenici, tibi esse demandatam. in quo sanE, pro ea qua te sum complexus beneuolentia, multis nominibus tibi gratulor: primum, quod eum, qui facile postit illustrare disciplinam tuam, excellentis ingenit adolescentem,mirifica,ut audio,virtutis indole praeditum,sapientiorem etiam, quam aetas ferat, nam ctus lis :deinde,quod ab eius patre, Leonardo Mocenico,
Equite clarissimo,quo nullum in hac vi be vel prudentiae,
159쪽
vel liberalitatis, vel omnium denique virtutum, quae nobilem virum deceant,exemplum habemus illustrius, fructum diligentiae tuae minime vulgarem potes exspectarer postremo, quod in ea domo vives, in qua omnia, vetercmaiorum norma, ad honestum,& ad dignitatem rckruntur, quo praestantes& usu magnarum rerum, & doctrina viri quotidie conssuunt, unde prudentiam , undὰ optimὰ vivendi rationem petes. Perlequi omnia, quae tibi diuina
benignitas obtulit, difficile est aged mihi crede, quem tuae austa velle,tuisque fauere commodis non ignoras, nihil illo munere ne fingi quidem a te potuit aut tortunis tuis utilius, aut studiis accommodatius. itaque, si me audi , omnia,quae frustra saepe expetuntur, na in una ODM-di Mocenici bene ii Olcntia coostitvcs: cuius tibi comparandae cauc tempus amittas: confer huc omnem inclu
striam, ut eius filium tuae diligentiae commissum, in quo pater tali filio iure fixit omnes curas, ita in stituas atque vacolas,ut eam laudem,ad quam natus prςcipue videtur, a liuuante illius ingenium mulio tuo, breui conicquatur. habet autem hoc virtus,vt,a quibus iliam accepimus,eos in omni vita diligere cogamur : & est optandum,ut ab iis maxime diligamur, qui non opibus modo valeant,sed ad benignitatem etiam natura propendeant. quae si in ullacii itate, prosecto in hae nostra, &'si in ulla familia, in ea
potissimum,& in eo viro aeui tuam in re praeclara operam
addixisti, summa cognoscitur.V ide igitur,quid susceperis, cuius familiae gloriae seruias, quid fides, quid exit imatio
tua,Quid honor etiam meus quodam modo postulet: qui tibi Θpξ, nee tamen gratiae caussa, sed adductus iudicio, testimonaum impertiui probitatis, & scientiae' noo modo
graecae,verum etiam latinae linguae: quarum alteram magistio patre tuo, Ioanne Nathanaelo, sacraru litterarum peritia,vitaeque innocetia cum antiqua illa Graecia, quam Nunquam iam a deseret, conferendo , alteram nonnihil Esermonibus sortasse nostris,u studio quidem tuo, tuisque vigiliis maximὸ cognouisti. Haec si tibi omnia, ut spero,asi te oculos pones: vinces te ipsum in diligentia,operamque dabis,ut in. familia nobili lima, cuius patrocinio nullum certius ad eas temporum procellas,quae humanae vitae impendent, perfugium reperies, egregium virtutis Mindustriae tuae monumentum relinquos. Vale. , Pata
160쪽
FAlsus hic etiam de Rain viij Farnesi Cardinalis obitu
dissipatus rumor crat: quo sum grauissim ξ commotus. nam in illo viro, qui se iam inde a puero ad exemplum aut sui,Pauli III. Pontificis omnium sapientis limi, totum finxit, non adumbrata, ut in multis,sed expressa signa virtutis elucent:& nunc, ut audio, suas omnes in Christianae pietatis cultu cogitationes ,cura'; defixit. quo mihi erat, bonisque omnibus acerbior illa fama, quae, multoru sermone, de immaturo, & inopinato illius interitu percrebuerat. angebar etiam fratris eius, exim ij viri, Alexandii Cardinalis nomine: cui multis iam annis eam viam in nrcsso,quae ducit ad verum decus, artiumque optimarum studia suis opibus hac aetate praeter caeter OS fouenti,tah- tum eripi praesidium , tantum auferri domesticae laudis, magnopere dolendum videbatur. Gratulor igitur, illo incolumi, liberalibus disciplinis:gratulor omniAus, qui virtutem, & probitatem prima diicunt: praecipite vero tibi, quem S Alexandri Farnelii Cardinalis val se studiosum & erga tui similes, hoc est,erga eos, quibus illa,unde manat sonestum, sola placent, praeclare animatum cognoui. restixit iam, vel plane exstinctus euanuit peruulgatus ille rumor: vivit,ia valci,cui lachrymas tanquam mortuo dedimus : quem, si fieri poser, immortalem esse omnes euin perent. Te quoque bene firmum esse, & ex illo valetudinis incommodo emersisse, represso iam sanguine, qui tibi ex oculo dextro multus emuxerat,mirabiliter saudeo. de quo milii cum narraret familiaris tuus, prima statim auditione sum percussus : possessi cuin idem reliqua persequeretur, animum recepi, & ab omni metu, curaque respiraui. huius moibi causiam non dubito, quin medici, quos babes istic scientia instructissimos, usu peritissimos, in studia conserant. quod si ita est, remoue, obsecro te,libros omnes ab oculis tuis. nam, donec eos videris, certo scio, quod milii saepὰ contigit aegrotanti, temperare tibi non poteris. Vale.
Arro tibi: iam non amo verecundiam.cem enim mihi potius mini clset,quam ut filiu meum Pibet enim