Francisci Vilierii De statu primitiuæ ecclesiæ, eiusque sacerdotiis. De patriarchis, metropolitanis, archiepiscopis, primatibus, primæ sedis episcopi, chorepiscopis, presbyteris, diaconis, hypodiaconis. De pontificis romani potestate atque amplitudin

41쪽

tropolitanus ipsorum cum aliis duobus de san. cta synodo Epis copis rem diiudicato. Et nisi utraque pars iudicatis acquiescat,sed appello dum putet, tunc beatissimus Patriarcha illius dioeceseos audientiam ipsis accommodato: &M 1lla definito quae Ecclesiasticis canonibus &le

gibus concordant, neutra parte contra ipsius sententia contradicere queunte. &multa passim in hanc sententiam. Ex quibus manifesto stat Patriarchas ut diximus in suis Patriam chiis ac Praefecturis summum ius habuisse, neque alterum altero superiorem fuisse: sed cum summam singuli potestatem haberent, appellationum fines Patriarchiae terminis circunscruptos ac c5clusos fuisse. Iam etsi infinitas prope regiones Pontifices R. sub imperium ditionemque suam subluctas obtinerent, semper tamen aliquid moliti sunt,ut in alienam possessionen irruedi speciosam aliquam causamn cisterentur. Nihil autem neque commodius, neque opportunius fore visum est, qua si quos Episcopos aliae prouinciae sacerdotio abdicarent , eos Episcopos ipsi in suam pristinam dignitatem restituere conarentur. Quod tum vel maxime opportunum esse visum est, cum

forte accidisset,vtEpiscopus aliquis iniuste ut fit) abdicatus esse videretur. id quod non multo post illud Calchedonese concilium, de quo

supra memorauimus,usu venit. Cum enim Athana

42쪽

PRIMIT. ECCLESIAE. Atthanasio cuida & Paulino quod refert Socrates hist. Eccles. II. Asianorum Episcoporum& ipsius Metropolitani sententia sacerdotium abiudicatum estet, Romam illi continuo profecti, facile ab Episcopo R. literas ad illos impetrarunt, ut se in pristinum honorem restituerent. Quod istius mandatum atque auctoritatem quo illi animo tulerint, perutile fuerit ex ipsius Socratis.verbis intelligere. Sic enim &qualis Episcopi R.epistola,& qualem idem ab Asianis reseosione tulerit, cognoscemus.

σκοπω ρωριώς ἰουM- δεmbamντο. id est, Ex nut i Iulio Episcopo R. suum negotium. hic autem is ut pote cum R. Ecclesia primatum honoris lia i beret τα προνομιιι sic interpretor,Vt τα περιοβεια

43쪽

. quod si cui inagis placet usitatum Haloandrio Privilegia, non reluctabor libere & confidenia terscriptis literis 1llos muniuit, &in Orien-

. . tem remisit, suum cuique locum reddens,eOD. Que Obiurgans,qui temere illos deiecerant. Hi . Roma reuersi , confisi literis Episcopi Iulii ta suas Ecclesias occupant: &literas, quibus e- rant inscriptae, miserunt. Alexandrini acce- pta ista contumelia, increpationem obiurg, x gationemque composuerunt.& synodo Antio. chiam indicta, cum illo conuenisset, de omniu. . sententia literis acerbioribus & vehementio .

,, ribus Iulium accusant: docentes non aequum

esse, stibi ab illo pr cepta tradi aut leges imponi,si vellent quosda ex Ecclesias expellere. Neque enim se tum illi conir adixisse, clim ab Ecclesia R. Nouatu expulisset. Atque haec quide Orientis Episcopi Iulio Romanae urbis Episcopo scripserunt. Haec Socrates. Ruoru pia ne similia extant apud Cyprianu, qui CC annis ab Ecclesiae Christianae initio, Chartaginesem Ecclesia administrauit, in libro Epi.1,ad Comnelium R. Episcopum scribens, queritur de

Felicistimo quodam pseudepiscopo , qui ab

Africanis de sacerdotio deiectus, Romam confugerat. Nauigare audent,inquit, Rad Petri cathedram,atqueEcclcsiam principalem,unde unitas sacerdotalis exorta est,a schismaticis &profanis literas ferre.& paulo post , Nam cum

statutum

44쪽

statutum sit omnibus nobis, ct aequumst pa- riter ac iustu,ut uniuscuiusque causa illic audia . tur,ubi est crime admissum:& singulis pastoriabus portio gregis sit ascripta, qua regat unus- quisque& gubernet, rationem sui actus Do- ..

mino redditurus: oportet utique eos, quibus V praesumus, non circuncursare, nec Episcopo- rum concordiam cohaerentcna, sua subdola di

fallaci temeritate collidere sed agere illic cau- η iam sua, ubi & accusatores habere, & testes sui criminis possint . nisi paucis desperatis & pe ditis minor videtur esse auctoritas Episcopo- rum in Africa constitutorum, qui iam de illis iudipauerunt. Hactenus Cyprianus. Nunc 'quae post illam Orietatium responsionem acciderint, videamus.Paucis pbst mensibus ,temporibus Ecclesiae postulantibus , Sardicam, quod est oppidum Illyrici, concilium cecumenicum, id est uniuersale indictum cst. Eo cum omnes undique conuenissent,orta est inter Orientales & Occidcntales summa de istis ipsis iurisdictionibus ac finibus controuersia. quapropter se illi re insecta in suas sedes receperunt. Reliqui Occidentales perpauci,rogante Osio quodam, quem Epistola Latino concilio praefixa delirum & impium senem appellat,&qudd Arianorum sectam non improbaret, ex albo ac recensione Hispaniensium Episcoporum inductu esse testatur sic statueriit

45쪽

m. q& ε.Siquis Episcoporum aliquo in negotio condemnari videatur,& existimet se non ' malam,sed bonam causam habere, si vobis vi-' detur,in charitate, Petri Apostoli memoriam honoremus. & scribatur ab illis iudicibus ad Iulium R. Episcopum, ut per vicinos prouin-' ciis Episcopos,iudicium renovetur,& disce- ptatores ipse prςbeat. Idem capite v, Vt ad se- dem R. appelletur,& de latere suo presbyteros cognitores costituat. Iς sane illi' rogatio,vt verba ipsa testantur ius tum nouum atque i auditum inducebat. Si vobis, inquit,videtur, in charitate Petri Apostoli memoria honoremus . perinde quasi magnus honos inde Beati

Petri memoriae accedat. Sed utcunque seres habeat, tamen eo concilio istud constitutu est.

Quid est igitur, dicet nunc Rufus, quod amplius disputemusΘFateor tum primum id instia

tutum esse: fateor a lene rogatum del1ro & impio. Veruntamen institutum est eo concilio, cuius rata est auctoritas. Vide nunc Rufe,quid huic ego tuae obiectioni respondeam. Omitto enim quod concilium istud non fuit oecumenicum, id est uniuersale: ut non tantum eiuS Dpud nos,quantum aliorum valere debeat auctoritas. Hoc dico, Si maxime concilium istud uniuersale fuisset, tamen proxime insequenti concilio, eoque uniuersali istud totum de appellatione ad Romanum Episcopum, abroga'

46쪽

tum esse. Quod est istud concilium 3 Cartaginense: in quo ducenti decem & septem sancti Patres interfuerunt, ut titulus ostendit. in his Beatus Aurelius Augustinus, Hipponensis Episcopus. Hoc igitur dico, cum Apiarius quidam, homo ut concilium ipsum declarat in literis ad Episcopii R .missis nefarius & sceleribus omnibus coopertu s,propter scelerum suorum monstra ac prodigia iacerdotio suo abdicatus,ad Episcopu R. confugisset, & ab eo similes literas,quas Athanasius, impetrasset, deintegro condemnatum ab eodem concilio fuisse:& non uno, sed quatuor decretis, nimirum

terdictum ne quis deinceps trans mare appellaret: & qui hoc faxit, a communione Ecclesiet 3c corporis Christi repelleretu. Parum fuit, ut dixi, uno aut altero capite id prohibere,sed quatuor integris capitibus id sancitum est. Quid ampliusὶ Magnum profecto quiddam,&quod Episcopi R. causam funditus euertit. Ad hoc sacrosanctum concilium tres certi homines, Faustinus,Philippus, Asellus,ab Episcopo R.cum his mandatis missi sunt: ut ius a Niacetna synodo su sedi tributum, nimirum ut ad

eam undique prouocaretur,conseruandum curaret. Daniel scriba iussiis cst de scripto mandatum istud recitare. Recitatu cst caput quintum integrum Sardicensis concilii, quod Epi-

47쪽

ηις scopus R.in suo madato frauduleter, impigae malitiose pro Nic na synodo supposuerat. Omnes qui tum aderant Episcopi & Archiepiscopi negare id se unquam in synodo Nicama

comperisse. Recitatur exeplar Nicaen ς synodi, quod tum erat in manibus . nullum de appellatione verbii. Decretu fit, ut certi homines Constatinopolim, Alexandria, Roma denique mitterentur , qui alia exemplaria Nicaenae synodiasiportaret: sed maxime Constantinopolim,vbi auctoritas ipsa, id est ei χτυ res Nic ni concilii asseruabatur. Anno vertete allata sunt .recit ta. nulla de isto Episcopi R.priuilegio ac prae cipuo iure suspicio. Scribitur epistola de communi Patrum sententia Romano Episcopo, nusquam illud in Nicam a synodo repertum: imb ex contrario illo ipso cocilio decretii,ut ipse suisse finibus, item ut alii Papae & Metr politani,contineret . quare si saperet deinceps sua dioecessi ac presectura cotentus esset neque in alienam postes sionem inuaderet. Huic sententiet subscripserui ducenti & trigintaPatres, in his Faustinu, Episcopus Potentinae Ecclesiae, Legatus Episcopi R. Philippus presbyter Legatus Episcopi R. Asellus prelbyter eiusde

Ecclesiet Legatus. Eius autem Nic norii Patrudecreti concilium hoc quatuor causas adscribit,quas non inutile fuerit cognoscere. Prudetissime, inquiunt,iustissiimeque Nic ni Patres

48쪽

prouiderunt, quaecunque negotia in suis locis . ubi orta essent finienda: nec unicuique prouin ciae gratiam Spiritus sancti de suturam, qua πι ει quitas a Christi 1acerdotibus & prudenter vi-

deatur,& costantissime teneatur. maxime quia ιν

unicuique cocessiim est,si iudicio offensus fue- .rit cognitoria ad concilia tuae prouinciae,vel e- tiam uniuersale prouocare . nisi forte quisqua est,qui credat unicuilibet pos e Deu cognitio- nis& examinis inspirare iustitia: innumerabi- libus autem in synodo congregatis lacerdoti- bus denegare . aut quomodo ipsum transmari- num iudicium ratum erit, ad quod testium Mneces artae personae vel propter sexus , vel o propter senectutis infirmitatem, vel multis aliis interuenientibus impedimcntis adduci non poterunt De Legatis aulcm illis tribus, 'Faustino praelertim. graues querimoniae in iisdem literis perscriptae sunt, quod Senatui magnas molestias exhibuisset , quia simularet se Ecclesiae Romanae priuilegia defendere . Videmus igitur , Rufe , nunc clientis tui improbitatem, perfidiam, impudentiam, aperte

ab cecumenico concilio ducentorum triginta Patrum in queis etiam Beatus Augustinus interfuit)pate tactam,conuicta &condenatam. Videmus hoc ipso concilio abrogata senis deliri rogationem in Sardicensi concilio perscriptam. Videmus cuiusque Metropolitani &Primatis iurisdicti onem prouinciae suae finis

49쪽

bus quasi cancellis circunscriptam ac termin tam . Si quantum apud homines,in quibus aliquid est reliqui pudoris ac verecudiar satis es.set,dicendum fuit, abunde causa dicta est. Sed quia negotiu nobis est cum homine, que 'satis constat ad hanc defendendam causam non ipsius bonitate,sed sacerdotii alicuius spe adductum,descendisse: non committemus,ut suas a

nobis argutias & frigidas ieiunasque captiones non certis exquisitisque rationibus conuictas esse conqueratur. Hactenus ea breuiter explicauimus,quae ad causam nostram confirmandam satis apud homines non plane ampudentes fore arbitramur.

Si nostra sponte ad defendendam Christi monarchiam, ac proinde ad oppugnandam Pontificis Romani tyrannide descendissemus,possc

mus multo copiosius & plenius volume,quam illud Rufi, conficere. Nam etsi non confidimus ingenio nostro,quod fatemur esse perexiguum: tamen ipsius causae bonitas,argumentorum satis magnam copiam non penitus indocto homini suppeditarct. Vertim haec causa ita a multis & eruditis Theologis accurate & copiose tractata est, ut nihil opus sit hunc laborem suscipere. Reliquum est igitur ut Rufi calumnias & sophisticem ita patefaciamus,ut de Episcopi R.tyranide ncmo posthac dubit re possit.In quo eundem ipsum ordine, quem

ipse

50쪽

ipse nobis proposuit insequemur. Hinc autem exorsus est pag. is. Primum dici aliquem aut

tempore,aut reuerentia,aut potestate. Roma-

num Pontificem omnibus illis rebus omnium Pontificum primu esse. insare iure illi prim tum deferri. Hoc loco Rusus non incaute ne- que incallide ut videtur genere locutionis Ciceronianae paulisper deflexit. Intelligebat Gnim si Primas dicere voluisset, se bis in limine ut aiunt turpiter offensurum. Cum enim Primc deferri dictitur histrionibus aut Comoedis

neque teporis,opinor, neque reueretiς,neque

potestatis ratio ducitur . sed quod ut Donat' ait maximas partes agant:aut ut scribit Asconius)s pius in actu regrediantur. Deinde si primas Pontifiei R. deferedas dixisset,qui sibi eas sumpsit partes, quas Grςci κωφον Latini muta personam appellant, vadebat se, eam

quam obductam exoptat, cicatricem refricaturum. Hoc tamen nos, ne ille tam repente prinuaricari velle videatur, tantisper dissimulemus. In ipso quidem syllogismo tacere vitium manifestum non possiimus. Cum enim ex enumeratione partium ducta haec sit argumetatio, utrunque in ea peccatu, quod Dialectici reprehendunt.inesse dicimus. partem enim & deesse& superare affirmamus' nisi forte nobis, R ufe, prima quoque esse ordine non ulla negandum putes: quae tame neque tepore,neque dignit