장음표시 사용
181쪽
Ton 'ram deferentem, quamvis alteri Ecclesiae , quam illi, cui ex mandato Episcopi ad inserviendum adscriptMs fuit, inserviat, nibilominus primilegio fori gaudere. Atque iterum in Neapolitana , die prima Februarii Io 14.
lib. II. decretor. pag. I 39. cum eadem Congregatio fuisset consulta e .
Clericus in minoribus ordinibus constitutus , Clericalem habitum , m T suram deferens , atque Ecclesie inscitiens , gaudeat privilegio fori, se alia cui Ecclesae ab Epistopo adscriptus non sto respondit: Gaudere 'VI. Neque haec sacm Congregationis responsa alteri adversantur Tridentini decreto eiusd. sess. 23. cap. 16. de quo nos ipsi superius egimus lib. II. cap. 2. ubi nimirum vestigiis inhaerens sexti canonis Concilii Chali cedonensis, neminem in posterum ordinibus initiandum decrevit, qui illi Ecclesae, aut pio loco, pro cuit s nectistate , aut utilitate a1sumitur ν non a scribatur; ubi suis fungatur muneribus' simulque ei sacris interdicendum
praecepit , qui, inconsulto Episcopo , ab. Ecclesia se proripit, cui fuit at ligatus . Aliud siquidem est , Clericum posse compelli ad inserviendum Ecclesiae ab Episcopo designatae aliud , posse sori privilegio ideo privacri, quod , non illi. , sed alteri Ecclesiae suum servitium impendat . . . Pri4mum certe , non itidem alterum , ex allegato Tridentini textu consequbture quin immo ex hoc aperte conficitur, sola suspensione a Divinis, aut interclictione astensus ad superiores Ordines , ejus esse puniendam contu maciam, i qui , anconsulto Episcopo, ab Ecclesia recedit, cui in sui Cesi. natione suit. mancipatus uti in suis suffragiis hac super re diligenter elocubratis concluserunc Carolus de Vechiis , & Prosper Fagnanus , celebres olim sacrae Congregationis Concilii Secretarii , quae extant lib. memoria.
II. Ad rem quoque praesentem exornandam faciunt , quae Euhentu, IV. in sua Constitui. a7. I a. Bullari rom. 3. pari. 3. pag. 3 P. & RRtuale Romanum tit. s. praecipiunt ' nimirum recens natos infantes, quam primum commode poterit, esse baptizandos : at neque t Eugenius, nequo
Rituale, tempus praefiniunt , intra quod si at ad Ecclesiam deserendi , ut 1 alutari aqua abluantur I ac propterea integrum erit Episcopis , .illud determinarer quod a S. Carolo Borromaro, atque ab aliis Episcopis in i suis Synodis sapientissime factum videmus. Complures hac de re Constitutio nes in Dice ce sanis Synodis editas collegerunt Clericatus de Baptismo Eoos 23. num. s. seq. Eusebius Amori Theol. Seboias. rom. a. tras . de Sacram, Bapti'. . Confirmat. h. I. quies. s. quae plerumque ooncordant in praefiniendo terminum octo dierum ab infantis nativitate , ultra quos illius Baptitaris, differri non debeat. Equidem in Ecclesiae Historia exempla non desunt nonnullorum, qui etiam a Christianis parentibus orti, Christianae Fidei dogmatibus imbuti, Baptismum 'usque ad provectam cetatem suscipere distulerunt . Ita narratur de Constantino Magno Imperatore, qui quamvis ante annum aerae vulgaris 3I2. Religionis nostrae vesistatem agnovisset , tamen Baptismo regeneratus non est ante annum 324.
182쪽
L I B. XII. CAE P. VI. I77 in Urbe Roma I vel, si Eusebio deserendum sit , Nicomediae dumtaxat
anno 337. baptizatus suit. Illius exemplum secutus est Constantius filius, qui paulo ante mortem, hoc est anno 35 I. Antiochiae Baptismum suscepit. Theodosius similiter, cum gravi morbo Thessalonicae correptus sui uset, Baptismum sibi ministrari petiit, & obtinuit ζ sed postea convaluit.
De S. Ambrosio Mediolanensi Episcopo, & Ecclesiae Doctore, narrat Paulinus Notarius, Baptismum tunc ei collatum fuisse, cum ad sacram ordinationem jam jam evehendus esset. Nec quisquam ignorat, S. Augustinum anno aetatis suae trigesimo tertio baptizatum fuisse. Verum ex peculiaribus factis hujusmodi nec exemplum, nec norma desumi debet : quamvis reprehendenda generaliter non sint, ubi agatur de probis viris , aut
sanctitate ii histribus, qui Baptismi susceptionem usque ad provectam aetatem justis de causis differendam sibi esse judicaverint. Tertullianus ei.
iam, & S. Gregorius Nazianzenus in eam sententiam propendere vis sunt, ut satius esset regenerandos ad Sacramentum Baptismi adultos accedere.
Sed , cum huic opinioni contraria sit Ecclesiae traditio , juxta quam infantibus recens natis, quo citius fieri potest, Baptismus conferri , nec in aliud tempus remitti debet I haec habenda est pro regula , eique omnino est obtemperandum. In Catechismo Romano, ex decreto Concilii Tridentini edito, pari. 2. de Sacram. Baptismi , ubi agitur de praecepto suscipiendi Baptismum, haec habenture uuam legem non solum de iis, qui adulta aetate sunt, sed etiam de pueris infantibus intelligendam esse , idque
ab Apostolica traditione Ecclesiam accepisse, communis Patrum sententia σauctoritas confirmat. Hoc idem late probant , & evidenter demonstrant Scriptores Catholici de controversiis agentes; qui etiam animadvertere non omittunt, Ecclesiae legibus, inter irregulares , & nunquam ad sacram O dinationem admittendos, recensitos suisse eos, qui Baptismum, cum poLsent, tempestive suscipere neglexerant , sed in infirmitate constituti, &in lectulo decumbentes, mortis metu ad eum suscipiendum adducti fuerant. Porro, ut observat Maldonatus de Bapti'. tom. I. cap. 6. quae'
7. nec praedictus mos disserendi Baptismum unquam in Ecclesia commuis nis fuit, ideoque ad imitandum proponi nequit; nec aliud sere spectabant plerique ex iis, qui baptizari differebant, quam ut interea peccandi libertatem non amitterente Erat enim summum scelui inter Chrisianos illos, pose Baptismum, peccare. Reliquum est hic admonere , praefatam mcto dierum dilationem minime permissam censeri debere , ubi vitae periculum puero in lucem edito imminere videatur I sed, cum aeterna illius animae salus periclitetur, salutare lavacrum ei statim impendendum esse; idque etiam per laicam personam, s praesto non sint Ecclesiae ministri: juxta statutum Eugenii IV. in Concilio Florentino pari. 3. Ion in D creto pro Iacobinis , ubi admonet, non esse per quadraginta , aut octuaginta dies , seu aliud tempus, juxta quorumdam observantiam , sacrum Baptisma
disserendum; sed, quamprimum commode fieri potes , debere conferri I ira
183쪽
ramen quod, mortis imminente periculo, mox sine ulla dilatione baptinentur, etiam per laicum. VIII. In citato Rituali Romano tit. 34. legitur: Nullum eorpus sepeliatur, praesertim si mors repentina fuerit, nisi pose debitum temporis interis vallum , ut nullus omnino de morte relinquatur dubitandi locus . Neque hic certum tempus determinatur, quod effluere debeat , priusquam cadaver humetur. Provide tamen cum in Actis Ecclesiae Mediolanensis, tum in aliis Synodis tam Provincialibus, quam Diceceianis, cautum est, ne cadaver sepulturae mandetur, nisi post duodecim ab obitu horas, si mors sit ex morbo secuta ' &, si repentina , vel violenta fuerit , nisi post viginti quatuor horarum intervallum: quemadmodum fuse habetur in adnotationibus ad Synodum Fulginat ensem Episcopi Baptistellii cap. 23. num. o. hoc siquidem non est contraire, sed obsequi Rituali Romano, quod certo de morte constare voluit, priusquam cadaver tumuletur . Sunt f ne, qui tempus magis diuturnum requirunt, ut de secuta morte judicium certum proferri possit: qua de re sustus a nobis actum est in nostro Opere de Canonirat. Sanctor. lib. q. pari. I. cap. 2I. num. IO. oe seq. Sed ad effectum, de quo nunc agitur, satis esse putamus indicatis legibus mois rem gerere. Quae enim in dicto opere de Canoninat. loe. cit. interuimus, ad alium effectum ibi adducta sunt ut scilicet certum judicium proferati valeat de miraculis resuscitationis mortuorum , quae in Congregatione sacrorum Rituum approbanda proponuntur: ubi omnino necesse est praecedentem mortem demonstrare per rigorosas probationes a cujusmodi sane non requiruntur, neque requiri possunt ad hoc , ut sepulturae mandetur cadaver hominis, qui desunctus reputatur' recte enim talis creditur, quoties adsunt secutae mortis indicta , quae moraliter certa sunt , quaeque communiter pro indubiis habentur.
IX. Habenti jus non tantum ad Beneficium, sed in ipso Beneficio, &quidem adeo certum & manifestum, ut nequeat rationabiliter in quaesti nem adduci, permittitur a sacris canonibus pecunia redimere vexationem sibi injuste illatam. quod desumitur ex Cap. Dilectus, 28. de sm. docentaque S. Thom. 2. 2. quies. IOD. an. 2. M s. & in Φ. dis. 23. quaest. 3.art. 2. quaestiunc. I. Ad 7. S. Antoninus in Summ. Neol. 2. pari. tit. T. cap. 4. 2. Toletus in Sunam. lib. S. cap. 9O. Suarer, rom. I. de Reliriis. q. de fimon. cap. so. Valentia rom. 3. Comment. Theol. disp. 6. quaest. 16. punct. 3. Gibalinus de semon. quaesi. I 8. Navarrus manual. cap. 23. num. IO2. consi. 48. num. 44. de smon. Gonzaled in Cap. Matthaeus, de μmon. num. a. Barbosa ibid. num. q. Neque a sacris canonibus cautum est,
intercedere debere auctoritatem Episcopi, ut quis tuta conscientia possit pecuniam solvere, ne possessione exturbetur Beneficii , quod juste & legitime obtinet . Nihilominus S. Carolus Borromaeus scite perpendens, facile in hoc negotio posse quempiam hallucinari, atque , obtentu redimendae injustae vexationis, veram committere simoniam e sicuti contigit
184쪽
L I B. XII. C A P. VI. I79 illi , quem Lucius III. in Cap. Matthaeus , de semon. simoniaca labe sae- datum agnovit, eo quod pecuniam dedisset , ne ei retardaretur possessio Praelaturae, ad quam , utpote electus a majori parte Capituli , habebat quidem jus ad rem , nondum tamen jus persectum Zc absolutum in re,
quod, juxta citatum textum in Cap. Dile tus , necessario requiritur, ut possit injusta vexatio, pecuniae solutione, propulsari, quemadmodum bene ponderant citat. S. I liomas, S. Antoninus, SuareZ, 8c Gonetaleg, 8c sese nos explicuimus in nostra Insiit. 93. ubi ex professo de hac re tractavimus: hac, inquam, de causa S.Carolus in Concilio Provinciali I. pari. 2. .APIon Eccl. Mediol. 8art. I. pag. I . nemini licere sancivit, ad redimendam injustam vexationem in causa beneficiali , quidquam solvere, aut cum adversario transgere, sine Episcopi assensu : cujus erit investigare, an pecuniae solutio , seu inita inter se de Beneficio contendentes pactio, omni careat fraude, & simoniae suspicione e Ne redimendae vexationis D cie, ait, in causis Benesciorum smoniacae pactiones intercedant, nemini liiscere volumus, ad redimendam vexationem , ne in casibus quidem Iure peramum, pecuniam dare, quidquamve pacisci , aut transgere , nis Episcopi
consensus accesserit ' cujus partes erunt m perspicere diligenter , an subsit aliqua fraus, oe, ubi rem fraude carere , . Iure permissam esse cognoverit , non denegare er, qui petierit, facultatem se a vexatione Iιberandi. His consonae sunt aliae Constitutiones Synodales , nimirum Concilii Provincialis Ravennatensis, anno I 369. a Cardinate Julio Felirio de Ruere celebrati , cap. 6. Ut nulli liceat in casibus a Iure permisses se se a vexatione redimere absque ordinarii licentia, qui , re diligenter inspeeia oe cogniara , quod iuri , aequitati consentaneum videbitur , pro sua conscientia δε- cernat admittat e item Synodi Ravennatis habitae anno Iso7. de B nesciis num. q. ruod nulli liceat in ea us a Iure permissis se se a vex tione redimere absque Episcopi licentia , qui , re diligenter inspecta oe cognita , quod juri ct aequitati consentaneum videbitur, decernat , admittat:
tum etiam Concilii Provincialis Beneventani anno I 636. congregati, tit. 3I. num. 2. Ne, redimendae vexationis specie, in causs Beneficiorum
niacae pactiones intercedant, ne in ca us quidem Jure permissis, pecuniam dare, quidquamve pacisci, aur transigere , nis Episcopi conbensus accesserito c. sui contra quam decretum a nobis es, fecerit, Episcopi arbitratu ploctatur, o quod a tum fuerit, irritum si, ac nullum. Similia habentur in Concilio Provinciali Neapolitano, habito anno l683. tit. q5. in Synodo Auximana anni Is 93. in Synodo Ravennatens, habita anno Io o. δc in Synodo aesha, habita anno I 583. tit. 85. X. Diversum judicium ferendum esset do alia, quam subjicimus, Comstitutione. A Concilio Lateranensi sub Innocentio III. in Cap. Omnis utriusque sexus, de poenit. oe remig. cui concinit Tridentinum Jef. I 3. eam 9. de sacrosancto Euebaνissiae Sacramento , omnes Fideles obstrim sunt praecepto sacram Eucharistiam percipiendi, saltem in Ρaschate. Tempus por-Z a ro
185쪽
ro Paschale, ad huic obtemperandum praecepto , quindecim dierum spatio , hoc est a Dominica Palmarum , usque ad Dominicam in Albis, concludi deesaravit Eugenius IV. in sua Constitutione 24. tom. 3. pari. 3. Eullar. pag. 33. quod iii perius nos lib. P. cap. I 6. num. 3. prolixius exinplicuimus. Hoc posito, videri posset Episcopo amplissimam regenti dice-cesim , fas sibi esse, tempus Paschale in sua praesertim Synodo ulterius etiam prorogare, puta usque ad sestum Ascensionis Dominicae, vel Sanctissimae Trinitatis eo vel magis , quod ita opinantur nonnulli Doch res, ut Ρirhing ad tit. de poenix. oe remiis. sect. I. f. q. notab. s. & Ρa- squali g. de Sacrificio novae legis quin. 6 7. num. I. quorum sententiae adhaesisse videtur etiam sacra Congregatio Concilii, ut videre est apud Fa-gnanum in Cap. Omnis, num. 46. de paenιt. oe remus Et sane, cum olim Archiepiscopus Panormitanus ab ea confirmari postulasset Decretum a se in Synodo editum, quo, ob civitatis amplitudinem, & ministrorum penuriam, dictum tempus Paschale ita protraxerat, ut a seria I v. Cinerum incipere censeretur, & Dominica in . Ibis desineret I eadem sacra Congregatio die 3 I. Ianuarii 168 a. respondit, ut Archiepiscopus uteretur jure suo. Nos tamen in similibus casibus aliter judicandum putavissemus, nec hujusmodi Synodales Constitutiones sine approbatione Apostolica vim ullam obtinere censuissemus I cum non decernant quod est a Jure pra termissum , sed, contra Jus , limites amplient ab ipso Jure praefinitos. Quoeirea Cardinalis Canielmus, Archiepiscopus Neapolitanus, probe noscens, tantam sibi non esse potestatem , usque ad diem Ascensionis protendendi tempus, intra quod a suis subditis satisfieri posset Paschalis Communionis praecepto , illam sibi fieri Petiit a sacra Congregatione, quae,
ob ingentem numerum populi Neapolitanam Urbem incolentis , petitam prorogationem concessit die 2 O. Martii I 694. quam iram Cardinalis in suam inseruit Dioecesianam Synodum, eodem anno celebratam: idemque
praestitum fuit ab ejus succetare Cardinali Pignatello in Synodo , quam
XI. Ad eandem pertinet speciem , quod hic subnectere opportunum ducimus . Si quis commissi peccati mortalis sibi conicitis sit , quamvis corde contritus de ipso sibi esse videatur, non debet tamen, sine praevia
sacramentali Confessione, ad Eucharisticam mensam accedere . Hoc pratisceptum, quod pro omnibus constitutum est , eos etiam Sacerdotes comis prehendit, qui ex incis Missam celebrare tenentur; cum nec his liceat,
nisi praemissa sacramentali Consessione, Missarum sacra sacere , si conis tendi modus ipsis suppetat: modo non dest illis copia Confessoris . suod ,
necesstate urgente, Sacerdos absque praevia Confessone celebraverit, quamprimum consteatur . Ita statuit Concilium Tridentinum sess. I 3. de Euebarisia cap. 7.
XII. Nonnulli docuerant, novissima haec Concilii verba praecepti vim non habere, sed tantum consilii. Vilum est aliis , verbum illud qua
186쪽
L I R. XII. C A P. VII. agrprimum , intelligendum esse de prima Consessione , quam suo tempore quandocumque Sacerdos perageret . Verum hujusmodi assertiones damn tae suerunt Alexandri VII. Pontificis Maximi Decreto die I 8. Martii Io56. edito, ut patet legenti propositiones trigesimam octavam , trige-IAnam nonam, inter eas, quae eodem Decreto proscriptae sunt . Sed non ideo sublatae sunt omnes hac de re controversiae. Quamvis autem Aucto. res Morales communiter sentiant , ad conciliaris praecepti implementum sufficere, si Sacerdos intra triduum confiteatur, ut videre est apud Uivam ad supradict. proposit. 39. num. s. & apud Milante exercitat. 33. in eamd. proposit. 39. β. Collige quarto ; nihilominus id nobis cautius consilium ui deretur, ut Episcopus controversias hujusmodi in collationibus , seu conferentiis de cas bus moralibus , quae inter ipsius Clericos haberi solent, discutiendas relinqueret; nec quicquam circa illas in Synodo, sine praevio Apostolicae Sed is oraculo , decernendum susciperet o hoc tamen studiose curando, ut in praedictis collationibus moralibus eorum Theologorum sententia vinceret , qui media via inter rigorem , & laxitatem inced
niae proferuntur Synodales consistiationes, quae non ideo nutarunt, quod aliquiis saluerint praeter Ias commune .
Usserat Clem eos VIII. dioecesis Calaguritanae Beneficia Clericis dumis
taxat patrimonialibus conserri: quinam autem essent inter patrimoniales recensendi, non explicuit. Quocirca, ad amputandas lites, quae frequenter in foro agitabantur , num aliquis ea polleret qualitate, quam require-hat Clementina Constitutio, Episcopi in suis Synodis necessarium putarunt, eamdem Constitutionem declarare. Edixerunt propterea, patrimoniales nequaquam habendos, qui mercede conducti, in loco habitabant, sed ad veram patrimonialitatem requiri domicilium, incolatum, & civitatem. Adversum ejusmodi Synodales Constitutiones provocatum fuit ad sacrae R tae Auditorium: sed , animadversum cum suerit , Clementinam Constituistionem aliqua certe indigere explicatione , nullamque magis rationi , atque aequitati congruere, quam quae a praedictis Synodis data fuerat, Rota illas censuit sustinendas, decis. 98. num. 2. coram san. mem. lexandro VIII. O decis 24 I. num. 6. coram Petit Merio.
II. Ad obtruncandas similiter lites super decimis a Clericis solvendis estorum Beneficiorum praediis alteri locatis, Episcopus Abulensis in suis S nodalibus Constitutionibus anni 1357. sancivit, ut eorumdem praediorum conductores prius fructus detraherent Clericis debitos , atque ex reliquis sibi obvenientibus decimas penderent. Et iam haec Constitutio fuit in judicium traducta: sed Rotae Auditorium scite perpendens , nihil per eam
187쪽
suisse Iuri communi derogatum , sed modum dumtaxat praescriptum , &quidem rationabilem, atque apprime aptum ad obviandum litigiis, quo a quolibet, pro sua rata, decimae persolverentur, eam approbavit decis. I 734.
III. Haud levis pariter fuit disputatio, in pluribus tribunalibus olim agitata, an sustinerentur statuta, conluetudines, atque Ecclesiarum constituti nes, etiam Synodali Decreto roboratae, quibus cavetur, ut fructus primi anni cujuslibet Beneficii, non illi, qui Beneficium obtinuit, sed defuncti antecessoris haeredibus obveniant. Rotae Auditorium ejusmodi sive consuet dines , sive constitutiones quondam improbavit in decisionibus relatis a Garcia de Beneficiis pari. IO. cap. s. num. IAI. γ Iψ2. Sed deinde, m lata sententia, easdem validas pronunciavit decis Io 33. coram Seraphin. δε- eis. 65o num. 2. pari. 4. divers m in Leodien. Canonicatus, o Scholaseriae Io. M i Isoci. coram Eourlemoni. Haec autem posterior opinio praevaluit, atque ab omnibus sere Auctoribus recepta , & propugnata est : si quidem praefata statuta non auserunt Beneficiario annales sui Beneficii reditus, sed nosce eidem reservant post mortem pensitandos: idem quippe Beneficium transibit in successorem cum eodem onere tradendi haeredibus decessoris
reditus primi anni, & sic deinceps: quocirca nihil in illis est, quod simoniam sapiat, aut quod adversetur vel Constitutioni Ioannis XXII. in
Extra g. Suscepti , ne Sede vacante , inter comm. vel decreto Tridentinisus et . cap. 14. de reform. vel Constitutioni I 3. S. Pii U. tom. q. pari. g. Bullar. pag. IO9. Vel demum Constitutioni II7. Innocentii XII. lom. P. Bullar. png. 4I3. in his enim solum damnantur illicitae pactiones, atque pecuniae erogationes in aliorum Canonicorum commodum I non
vero prohibetur dilatio solutionis redituum primi anni ad tempus mortis Beneficiarii, ut ei justae reddantur exequiae, & aes alienum, si quo se, te gravatus decesserit, solvatur: quemadmodum optime expensum fuit a sacra Congregatione Concilii , quae post maturam articuli discussionem, nihil in praedie is Constitutionibus reprehendendum invenit, in Cisitaten Statutorum die et . Martii , & ρ. Iunii Is 8o. lib. Ioue. Postionum pag.
9. atque in Mediolanen. Is . Maji Is 8O. tom. II s. Postionum pag. 2 3. idemque tradunt Suared de Relig. tom. a. tradi. q. lib. q. cap. 2OL num. V. AZOr. Insita pari. I. lib. I 2. cap. 4. quaesi. q. Leo Thesaur. fori Eccles cap. 32. num. 5. Gulier z Canonic. Quaes. lib. I. cap. 29. num. 3 Garcias citis cap. s. num. I 37. plurib. seq. Barbola in collect ad Triadent. sess. 24. cap. I num. 3. m 8. oe de Canonicis cap. IS. num. 3I. Pani moll. deris 3I. annot. I. num. 17. ρο seq. tom. I. Mean in observat.
ad Jus Leodiense pari. 3. ovem. 277. & fuse Pitonius D cepi. Ecclesiaste. par. 3. discept. 37. IV. In dioecesi Toletana, Ecclesiarum sacrariis praesecti tot eleemos nas pro Missis in iisdem Ecclesiis celebrandis acceptabant , quibus satis, fieri impossibile furet : quare , ne Fidelium pietas eleemosynam eroga
188쪽
L I B. XII. C a P. VII. i 83tium fraudaretur , Archiepiscopus in suis Synodalibus Constitutionibus jus sit , ut singuli Ecclesiarum Praesecti quolibet trimestri & de perceptis eleemosynis , & de celebratis Missis exactam sibi rationem redderent :quod si Missae numerum non exaequarent ab elargientibus eleemosynam praescriptum, liberum sibi esse voluit, earumdem celebrationem alteri Ecclesiae committere. Etiam ejusmodi Constitutio acriter impugnaIa est apud sacrae Rotae tribunal: plerisque enim videbatur Archiepiscopus suae potestatis limites praetergressus , quasi sibi jus usurpasset piam commutandi Fidelium voluntatem , qui in illa speciali Ecclesia Sacrificium pro se offerri voluerant , in quam consuetam contulerant stipem . Verum Rotae Audit,rium cum ponderaverit , non fuisse ab Episcopo absolute sancitum , ut Missae extra Ecclesiam celebrarentur, cui fuerant eleemosynae oblatae , sed dumtaxat praescriptum , quid faciendum seret , quando in illa tot Mista celebrari non poterant, quae oblatis eleemosynis responderent I cumque simul perpenderit , aliquod temperamentum necessario adhibendum fuisse, ne in praedicto casu, a Jure communi non praeviso , prorsus eluderentur Fideles eleemosynam elargientes I utque iidem specialem fructum, quem , erogata stipe , exoptabant , ex Sacrificio assequerentur , si non in illa, quam designaverant, Ecclesia, alibi saltem oblator idcirco laudatam Constitutionem commendavit, approbavitque decis I 36. m decis Is 22. co
V. Haud absimilis quaestio saepius delata est ad sacram Congregationem Concilii, a qua petitum suit , quid seret agendum , cum ingens eis
leemosynarum copia in unam conserebatur Eccletiam, ut tot Missae celebrarentur in uno certo & desgnato ejusdem Ecclesiae Sacello , quas tamen ibidem celebrare esset impossibile r & sacra Congregatio censuit, Missarum celebrationem non esse ultra hebdomadam differendam, sed in aliis saltem ejusdem Ecclesiae Sacellis explendam . Ne autem imponeretur Fidelibus eleemosynas erogantibus, per scriptam tabellam , in visibili Ecclesiae loco exponendam , notificari jussit c suscipiendis in posterum Missarum oneribus satisfactum utique iri in Altari a benefactoribus desiis gnato, si tamen intra unius hebdomadae spatium fieri posset sin minus, in aliis ejusdem Ecclesiae Altaribus , juxta sacrae Congregationis rescri
VI. Notissima est Constitutio Concilii Lateranensis sub Alexandro III. in Cap. Quoniam, de iure patronatus, in qua decernitur, ut, vacante Be. neficio juris patronatus , si Patronorum suffragia discissa fuerint , neque in eamdem conspirent personam , ille praeficiatur Ecclesiae , qui maioribus iuvatur meritis, m plurimorum eligitur, oe probatur assensu. Quocirca, si ex decem Patronis, quatuor praesentent Petrum, tres Ioannem , & reliqui tres Antonium, Petrus, si alias idoneus sit , erit de Beneficio instituendus e quemadmodum ad dict. Cap. adnotarunt Abbas num. I 3. Gon-ΣaleZ num. 2. Bar sa num. 4. Fagnanus num. I s. dummodo tamen prae-
189쪽
sentatio non fiat a pluribus tamquam constituentibus unum Collegium; tunc enim eum solum, qui a majori parte totius Collegii , puta lex ex decem, pimentatur, esse instituendum , iidem Doctores advertunt , cum Lambertino de jure patron. lib. 2. pari. 3. quaes. q. ara. q. Si vero is, qui majora retulit suffragia , non reperiatur idoneus , poterit alter praesentatus a paucioribus, qui s e dignum, & idoneum praebeat, de Beneficio institui: sicuti iidem Doetores prosequuntur . Iam vero Episcopus Pampilonensis , in cujus dioecesi frequenter occurrebant praedictae Patronorum in praesernando dissensiones , in suis Synodalibus Constitutionibus edixit, si deinceps contingeret, praesentatum a majori parte idoneum non reperiri, non esse admittendum praesentatum a minori , sed novam ab omnibus praetentationem faciendam . Putarunt nonnulli, hanc Constitutionem contraire Iuri communi, ex cujus censura, quando a majori parte praesentatur indignus, totum jus praesentandi devolvitur ad alioa, quamquam numero pauciores I ac proinde , qui ab his nominatus suit , atque id neus repertus, non videtur posse, sine injuria , Beneficio privari . Verum Rotae Auditorium , in quo de praelitae Constitutionis viribus est disputatum, illam ratam habuit, validamque pronunciavit decis I 23. δε- cis II os . coram Coccino. Si quidem in primis, non omnes Patroni , sed tantum Ecclesiastici , praesentantes indignum, excidunt, pro ea vice, jure praesentandi I uti tradunt Sylvester verb. Jus patronatus quaest. 7. dict. 2. Lellius de jus. oe jur. lib. 2. cap. 34. num. 29. Layman lib. q. tra I. a. cap. I 3. num. 7. Vallens. ad tit. de iure patron. q. s. Barbola in Cap. Cum autem , de iure patron. num. 3. Deinde haec ipsa poena ne Patronos quidem Ecclesiasticos afficit , qui , non scienter , sed ignoranter indignum praesentant I quibus propterea intra semestre permitti alium idoneum praesentare, docent AZOr. In sit. pari. 2. lib. 5. cap. 22. quies. 5. in M. Pi- rhing ad tit. de iure patron. uum. IOq. verb. Aliud vero , V vies ner eod. tit. num. I 33. aliique ab A Zorio citati. Praesita autem Constitutio Pampi lonensis potuit commode intelligi de solis Patronis laicis , aut , si etiam Ecclesiasticos comprehenderit , potuit locum sibi vindicare in eventu , quod iidem, non scienter , sed ignoranter pi sentaverint indignum et quamobrem nihil in ea deprehensum est , quod Iuri communi refragaretur : quamvis enim etiam detur , in utroque casu liberum esse Episcopo admittere idoneum, a minori Patronorum numero praesentatum ς ad eum tamen admittendum , nullo jure compellitur e quin immo in cit. Cap. suoniam, postquam jussus est instituere , qui plurimorum eligitur, ρο pro batur assensu, statim subjungitur: Si autem hoc sene scandalo esse nequiverit , ordinet citarises Ecclesiam , sicut melius eam, secundum Deum , viderit
VII. Denique opus est adnotare, aliqua interdum a sacris Urbis Congregationibus edi responsa, quae licet Iuri communi sint consormia, non tamen labefactant contraria Synodorum statuta , quae alicubi justis de
190쪽
LIB. XIL C P. VIII. i8s causis vigeant , 'neque ab istis in posterum servandis quempiam excusant . Ita, quamvis a sacra Congregatione Concilii saepius decisum fuerit , de rigore juris , non posse a Paracbo probiberi , ne in publicis orat riis , stis intra suae parocbiae Mes , Missae celebrentur ante Musam parochi levi . quod totidem verbis legityr lib. I 6. decretor. pag. 33I. s43. nihilominus, si Episcopus in Synodo, aut etiam extra Sypodum , contrais rium jusserit, ne populus retrahatur a Missa parochiali , & concione in ea per Parochum haberi solita , Episcopi praeceptum praevalebit , eique erit obtemperandum etiam ex ejusdem sacrae Congregationis sententia , quae die 23. Maji Ioset. respondit : Construtiones S odales disponentes , ut diebus fisis Musae celebrari non debeant in aliis Ecclesis, nis celebrata Missa in Ecclesa parochiali, esse observandas I uti habetur lib. I p. deis cretor. pag. I9 I. & videri potest in no ira Insiit. 44. Similiter a saera Rituum Congregatione anno ITO3. plura emanarunt Decreta ad dirimen. das contentiones inter Parochos , & Cappellanos Confraternitatum intra parceciae ambitum existentium excitari consuetas : sed in iisdem Decretis expresse cautum est , ea locum non habere ubi aliud ab Episcopo in suis Synodalibus Constitutionibus statutum suerit si quod a nobis pariter
uberius explicatum est Insit. IOS. . . . M .
Nonnullae recensentur rerum circumsantiae, in quibus dubitari potes, an lia. ceat Episcopo aliquid edicere contra Jus commune , aut . Osolicas sanis. Biones: ubi de fMultate Episcopi Clericum suspendendi ab Ordinis exemi citis ob occultum crimen, in foro externo non probatum I item examinan. in alienos sub os eum proprii Episcopi dimissoriis ad Ordinationem a ti, cedentes ς , de non permittenda alienatione rerum Ecclesae absque . spois
, solicae Sedis assensu. . . - . . ' U
TAles quandoque emergunt rerum circumstantiae , a Iure communi non praevisae, ut ex quadam epi eja , seu tacita ipsiusmet Iuris peramissione, liceat Episcopo Ius commune relaxare , seu aliquid contra ejusdem severitatem indulgere; praesertim si res dilationem non patiatur, nec facile summus Pontifex consuli queat, ejusque suprema auctoritas imis plorari : sicuti docent Abbas in Cap. al. de consit. num. IO. Felinus in Cap. I. num. 49. eod. Barbosa tit. de .c. potes. Disc. allet. 93. num. 32. & colligitur ex responso dato a sacra Congregatione Concilii incausa nitanten. die I9. Aprilis I 692. de qua lib. 22. decretor. pag. 237. σM. II. Non ideo tamen fas etiam erit Episcopo hanc facultatem, ex mera Iuris benignitate atque indulgentia sibi competentem , in sua Synodo ςxerere , & quodammodo ostentare, edicendo scilicet per modum univer- Tom. II. A a s