장음표시 사용
191쪽
salis statuti, quod totum in aliquo specialissimo casu est sibi permissum rid quippe ambitionem saperet, & temeritatem : quod scite animadvertit
Fa nanus in Cap. Sicut olim, de accusat. num. 8C. inquiens a Ad eυitanis
dat,a Omnem ambἱtionis , O praesumptionis suspicionem , absinendum erit a promulgandis noυis decretis, quae juri communi , m Pontisciis Consit titio nibus minus consuetant, in casus alias permissis. Quamvis enim du. cibus secularibus , contra Cesareas leges aliquid statuere , sit interdum
permissum , leg. I. 1. de Consit. Princip. leg. Omnes , F. de jus. oe jur.
nunquam tamen Episcopis datum est, quidquam contra canones decerneis re: uti ponderant Panormitanus u Cap. . l. num. R. de constetudine , iain Cap. suod super, de majorit. oe obed. num. I. Felinus ibid. num. 2. Antonius de Butrio in Cap. I. nu/n. 3. de translat. Episc. Rem , uti hacte nus consuevimus, congruis exponemus exemplis. III. Concilium Tridentinum seg. I . cap. i. de reform. decrevit . Ei , cui ascensus ad sacros Ordines a suo Praelato, ex qNacremque causa , etiam ob occultum crimen , quomodolibet , etiam extra judicialiter , fuerit intest iactus , aut qui a buis Ordinibus, seu grakisius, vel dignitatibus Ecclesiasiacis fuerit Juspensus I nulla, contra ipsius Praelati voluntatem, concessa liceniaria de se promoveri faciendo , aut ad priores Ordines, gradus, dignitates, sive honores, resilutio si ragetur. Ex quibus verbis colligitur , pol- se Episcopum ob occultum crimen , etiam ex trajudicialiter cognitum , non solum Clericis prohibere ascensum ad superiores Ordines , sed etiam a suscepti jam ordinis ministerio eosdem interdicere : quamvis enim in secunda decreti parte , ubi de suspensione est sermo , non iterentur illa
verba: etiam ob occultum crimen , quomodolibet, etiam extra iudicialiter I constans nihilominus , & perpetua iacra: Congregationis Concilii lententia suit, ob continuationem sermonis, censeri repetita, eaque utrumque casum complecti. Ab Episcopo siquidem Aleriensi interrogata : - ωerba illa : ob occultum crimen , quomodolibet, etiam extrajudicialiter : expressa dumtaxat in prima parte periodi, censeantur repetita ιn secunda parte I mdeo ut inde colligi valeat , Pratatum nedum posse ob occultum crimen e Nir udicialiter interdicere suo subdito ascensum ad Ordines , sed itidem ob occultum crimen posse etiam extrajudicialiter illum suspendere ab Ordinibus jam susceptis: Sacra Congregatio die 2 . Novembris I 637. re sedulo exa-
minata, censuri, non recedendum ab antiquis declarationibus , super hoc eo
dem dubio pluries datis; ac proinde Asyrmative respondit, lib. 2I. decretor. pag. I 3 . Et cohaerenter ad hanc responsionem eadem sacra Congregatio die 16. Decembris I 73O. sustineri dixit suspensionem a Divinis, ab Episcopo Capritano ex informata tantum conscientia duobus Sacerdotibus inis fiuisvij uti videre est in Thesaur. Resolui. ram. S. pag. 8 I. idemque re sponsum dedit in causa Oritana, seu Tarentina, zo. Augusti 1733. 6UL
IV. Adeo porro verum est, posse Episcopum , virtute praedicti decretis
192쪽
L I B. XII. . C .AE P. VII L . I 87ti, ex causa sibi nota Clericum interdicere tam sacrorum exercitio, quam ascensu ad altioris ordinis gradum , ut neque teneatur causam suspensionis, seu delictum manifestare ipse reo, sed tantum Seri Apostolicae , se suspensus ad eam recursum habuerit: quod totidem verbis a sacra Congregatio. ne responsum legimus Episcopo Vercellensi die a I. Martii I 6 3. lib. I 7.
decretor. pag. I7o. seq. Atque, universim loquendo, Episcopum renuentem alicui ordines conserre, nullo jure obstringi ad manifestandam causam, cur eum repellat, neque ei, qui repulsuS est, ullam competere appellationem , sed tantum permitti adire Sedem Apostolicam , eique suas querelas exponere, eadem sacra Congregatio diserte declaravit , cum ad Cardinalem Antonium Barberinum , Archiepiscopum Remensem , Ap stolica Limina visitantem, atque hac ipsa de re sacrae Congregationis sententiam sciscitantem, die a I. Aprilis I 668. in hunc modum respondit :Cum nullus ordinari debeat, queri Episcopus sme Ecclesae utilem , aut necessarium non judicaverat, Congregatio non semei declaraυit , ab hujusmodi judisio nullam dari appellationem , sed recursum dumtaxat ad Sedem .s solicam , quae, juxta ipsius Congregationis sententiam , per Gregorium XI ILfel. record. approbatam, quotiescumque ordinarius recusaverit quemcumque oris innare , Metropolitano, aut viciniori Episcopo committit , ut ab eodem Oradinario prius requirat causam recusationis, quo legitimam non allegante, licet illi eumdem recusatum ordinare . Itaque , s qui ex diaecesanis Episcopo. rum Eminentiae Vestrae provincialium Sedem Aposeolicam adiverint , juxta
praenaν tam formulam, eorum querimoniis consuletur ' cui formulae ut unum
in praesens addat , censuerunt expedire EE. PP. videlicet , ut Metropoliis manus , aut vicinior Episcopus , antequam commissas sibi partes exequi aggrediantur , paterne curent , ut illi denuo apud suos Episcopos per tres viaees suppliciter petante lib. I s. litterar. visitationis sacrorum Liminum pag.
V. Ex hoc vero , quod suspensus ab Episcopo ob occultam causam , quam tamen Episcopus sibi notam asserit, appellare nequeat ad Superio. rem, necessario consequitur, quod , si nihilominus appellationem interponere , ejusque obtentu in Altari ministrare , seu quovis modo suum ordinem solemniter exercere praesumat, statim incidat in irregularitatem . Quidquid enim in contrarium senserint nonnulli Doctores , ita expresse definivit sacra Congregatio Concilii in Sagonen. 2I. Junii Ioas. lib. 24.
Finitionum pag. I. ubi haec adnotantur.' Episcopus Sagonenses ex facultate
fibἰ attributa deereto Concilii cap. I. sus. I 4. ex causis sibi notis suspendis Farochum ab exercitio Curae sed ille appellavit, oe praecepto Episcopi contempto , celebraυit, Curam exercuit . siιfritur , an a die a suJensione Eetur appellatio' ita ut Parochus, non obseante appellatione interposita, per exercitium Curae essectus fuerit irregularis . Sacra Gonereeatio Concilii cen
193쪽
VI. Sed, quamquam haec Verissima sint, attamen reprehens bilis foret Episcopus, si in sua Synodo declararet, se deinceps , ex privata tantum scientia , poena suspensionis a Divinis animadversurum in Clericos , quos graviter deliquisse compererit , quamvis eorum delictum non possit in foro externo concludenter probari , aut illud non expediat in aliorum notitiam deducere : ejusmodi si quidem Constitutio quamdam redoleret ambitionem , atque potestatis ostentationem ' ipseque Episcopus traduceis retur veluti in superbiam elatus, quasi vellet tantum in seu ira Clerum sibi dominatum adstruere, qui in exosam degen ret tyrannidem . VII. Idem porro dicendum esset in hoc altero casu. Jubet sacra Tridentina Synodus sess. 23. cap. 3. de reform. Episcopum , qui sacras Ordinationes per semetipsum habere nequiverit , subditos suos non aliter , quam jam probatos & examinatos , ad alium Episcopum ordinandos di mittere. Itaque, ex communi & recepta sententia , minime tenetur Episcopus, ad quem directae sunt litterae dimissoriae , super hujusmodi ordinandorum idoneitate examen instituere , aut de sum cientia tituli , ad quem ordinantur, inquirere: ut videre est apud Fagnanum in Cap. Cum secundum , num. 32. de praebend. oe dignitat. Nulla tamen lege prohibetur, si velit, eorum merita prudenterieX pendere, & novo etiam examini eosdem subjicere I juxta celebrem resolutionem sacrae Congregationis , ejusdem Concilii Interpretis, editam in causa Nullius I s. Januarii i3 9S- quae legitur lib. 7. decreton pag. 8 o. a tergo, ubi ad propositum dubium: An Episcopus ordinans alienos subditos seculares cum dimissoriis proprii Episcopi asserentis , eos examinatos fuisse, m idoneos repertos, teneatur hujuFnisdi attestationi deferre, vel etiam possit eosdem ordinandos examinare : r sponsum prodiit e Posse Episcopum ordinantem, si voluerit, attestationi proprii Episcopi deferre, sed non tenerio Et concordat alia ejusdem Congregationis resolutio super dubio Ordinationis edita die I7. Ianuarii I 593. quae extat lib. 43. decretor. pag. 7 I. Hoc tamen locum non habet quoad Episcopum auxiliarem , seu suffraganeum , cui ad supplendas Episcopiidioecelani vices assumpto, & deputato, eorum committuntur ordinati nes, qui ab ipso dioecesis Ordinario Praesule examinati, & probati fuerunt. Episcopus namque auxiliaris jus non habet novum de illis experimentum capiendi I sed, si aliqua justa causa ipsum retrahat, ne aliquem , licet ab Ordinario probatum , sacris initiandum existimet , poterit dumtaxat, ac etiam aliquando debebit ab illius Ordinatione abstinere: quem. admodum ab eadem Congregatione Concilii decretum fuit, dum nos illius Secretarii officium gerebamus, in causa Elboren. dubiorum, proposita die et . Augusti, & definita die 22. ejusdem mensis anno 172 I. cujus expostio legitur in Thesauri Resolui. rom. a. pag. 66.. pag. 69. At Episcopus alterius dioecesis ordinarius, ut supra diximus , regulariter i
quendo, potest eos , qui cum proerii Episcopi dimissoriis ad Ordines a se suscipiendos accedunt, quantumvis ab ipso dimittente examinatos, Sc
194쪽
approbatos , ad examen revocare . Verumtamen , ob eausam in praeceis denti paragrapho allatam , minime commendandus esset , si quis in ipsa Synodo declarandum profitendumque censeret , propositum sbi esse. , omnes alienos subditos, ad sacram ordinationem apud se accedentes, examinare , quantumvis a proprio Ordinario approbatos, ejusque testimonio quoad hoc in litteris dimissoriis munitos . VIII. Nihil magis tritum , quam legem quamlibet humanam , etiam canonicam , posse contraria conluetudine , quae si rationabilis , & legiti. me praescripta, abrogari , juxta textum in Cap. Mai. de consuetudine: &nihilominus , si alicubi reapse evenerit , ut contra aliquam Iuris communis , vel Apostolicae Sedis sanctionem praevaluerit consuetudo , quam oporteat tolerare , non propterea fas erit Episcopo in sua Synodo Constitutionem edere eidem consuetudini consormem , & canonicis adversantem institutis: etenim, scuti optime ratiocinatur Barbosa cit. allegat. 93. num. 29. quod consuetudo praevaleat contra legem Superioris , id oritur ex ipsemet Superioris consensu , qui eam , etiam suae legi obviantem , cum rationabilis , & diuturna est , statuit tolerandam in cit. Cap. final. de consuetud. unde fit, ut ejusdem Superioris auctoritati, & jurii dictioni nihil per illam censeatur detractum : at, si inferior consuetudini, Superioris legi contrariae, suo peculiari statuto vires adjicere velit, videbitur profecto auctoritatem sbi arrogare delendi legem Superioris ' quod in
nullo rerum eventu esse eidem permissum , paulo ante praemonuimus .
Quid autem in praedictis circumstantiis , antiquae scilicet consuetudinis a lege dissonantis , sit ab Episcopo agendum , exemplo suo indigitavit S.
IX. Celebris est Constitutio Ρauli II. in Extraυag. . mbitiose, de reb.
Eceles non alienan. inter comm. qua rerum ad Ecclesias pertinentium alienationes sine beneplacito Apostolico fieri prohibentur & factae , irritae decernuntur. Cum autem nonnulla sint loca, in quibus haec Constitutio non est moribus recepta , disputatur inter Doctores, an ea nihil minus suas ibidem habeat vires ' affirmantibus plerisque , aliis negantibus , ceteris vero distinguentibus inter alienationis contractus firmitatem, M poenas contrahentibus ab eadem inflictas : ajunt quippe, alienationem sustineri nequaquam posse , quia beneplacitum Apostolicum requiritur , tamquam ejusdem forma, sine qua actus , ubicumque gestus suerit, suta sistere nequit contrahentes vero in locis, ubi praeci icta Constitutio recepta non est, non obtento Sedis Apostolicae consensu , a censuris , aliisve poenis absolvunt, in eadem statutis, quae videri possunt apud Qua rantam
n compendio Bullarum veta. Alienatio num. 48. Thomam det Bene de immunit. Eces. cap. 17. dub. 22. Hurtadum de congrua tom. a. lib. I. resolui. a. q. Corradum in praxi dispensationum lib. 9. cap. I. Donatum Rer. Regular. rom. I. iras. I 4. quaesi. 3. Pacion. de locat. cap. Iq. f. I. per
195쪽
X. Iam vero in dioecesi Mediolanensi, quo tempore ei praeerat S. Carolus Borro malus , mos invaluerat alienandi bona Ecclesiarum , inconsulta Apostolica Sede . Re tamen discussa in quadam Congregatione Theo. Iosorum , & Canon istarum, singulis hebdomadis haberi consueta, coram Vicario Generali , cujus erat dijudicare , an alienatio esset cessura in eis videntem Ecclesiae utilitatem , consideravit ex una parte sanctissimus Archipraesul Carolus , neque improbari , neque facile evelli posse hanc suae dioecesis consuetudinem, quae vetustissima erat, altasque in ea egerat radices; at ex alia absonum eidem videbatur, Mediolani non receptam auterere Paulinam Constitutionem, quam Ρius IV. & S. Pius V. paulo ante confirmaverant , atque ubique jusserant custodiri . In hoc rerum sta-iu, quamvis in suis Synodis omnia singulatim, atque accurate digesserit, quae ad rectam conducerent suae dioeces s administrationem , nihil de hac materia censuit deliberandum, sed per Abbatem Spetianum , suum in Urbe negotiorum gestorem, Sedem Apostolicam consuluit , ejusque sententiam poposcit: cumque audivisset, luminum Pontificem exoptare, ut Paulina Constitutio in dioecesis Mediolanensis mores induceretur , supremi Pastoris voluntati statim obsequens, die ultima Aprilis I 38 . catalogum promulgavit censurarum, & criminum , a quibus absolvendi facultas per sacros canones , Concilia, & Constitutiones Apostolicas, est simplici Confessario adempta, ubi inter ceteras censuras hanc etiam recensuit num. 48. . cI. Eccl. Mediol. pari. s. pag. pys. Qui bona Ecclesiasica alienant, malienata recipiunt absque Sedis .Apostolicae austoritate . Paulus II. in Ex.rravag. iambitiosae r qua quidem ratione sgnificavit , quae in hac Extra- vaganti statuta sunt, etiam Mediolani esse religiose servanda. XI. Epistolae S. Caroli ad Spetianum , ejusdemque Spetiani ad S. Carolum responsa retulit saepius a nobis laudatus Altovitus in expositione
caulae Mediolanen. de reb. Eccles nou alienan. sacrae Congregationis Concilii examini subjectae die i . Martii 158 r. quibus addidit epistolam ab
eadem sacra Congregatione mense Novembris I ues s. datam ad Domini- cum Littam , Archiepiscopum Mediolanensem , & postea S. R. E. Cardinalem, qua eidem injunctum est, ut Paulinae Constitutionis observatio Rem urgeret: ex quibus omnibus intulit Altovitus , Extra vagantem Ambiti se jamdudum in dioeces Mediolanensi receptam. Altoviti sententiae adhaesit sacra Congregatio, quae praefata die I . Martii 1582. allegatum decretum
anni 133S. renovavit , eique omnino parendum rescripsit . Quare Boniscina, Auctor Mediolanensis, Oper. moral. to n. I. tit. de alienat. bonor. E
clesiamcor. di p. z. punct. S. proposit. unie. sine ulla haesitatione asseruit, Pauli II. sanctionem vigere in dioecesi Mediolanens, etiam quoad censuras , ali atque poenas , sola excepta privatione Beneficii ante sententiam , quam, licet in eadem Extravaganti inducatur , credit non esse Mediolani receptam .
XII. Quod a S.Carolo in hoc gravi negotio gestum est, normam praebet
196쪽
het Episcopis, ad quam in simili eventu se debeant conformare. Quamvis itaque in sua dice celi invaluisse deprehendant antiquam consiletudinem , lacris canonibus, atque Apostolicis Constitutionibus contrariam, caveant, ne illam Synodali Constitutione roborent, & fulciant sed, priuia quam aut eam divellere , aut confirmare aggrediantur , Sedis Apostolicae
tensum exquirant, ejusque responsum expectent.
XIII. Ita in re haud absenili se gessit Episcopus Liparitanus . In antiquis canonibus potestas datur Episcopo, novum monasterium in sua dior- celi construere volenti, donandi eidem quinquagesimam partem redituum Ecclesiae suae : In Ecclesiam vero , quae monasicis non informabitur instituris, aut quam pro suis magnificare voluerit sepulturis , conseri e permittitur centes nam partem censss Ecclesiae , cui praesidete uti habetur in can. s. Concilii Toletani IX. anni os s. relato a Gratiano in Can. Bonae, I a. quae Z-2. Toletanum canonem nonnihil limitavit Innocentius III. in Cap. o posΟ-ticae, de donationibus, ubi statuit, non solum non posse Episcopum e suae Ecclesiae proventibus plus donare , quam ei sit a praelato canone conceLsum , sed neque permissam ibidem redituum summam , aut etiam minorem ,
e sua Ecclesia distrahere, alterique elargiri , si id in grave cedat suae Ecclesiae detrimentum .' Hoc semper es observandum , quod unus Episcopus ,
mel alius, non solum non debet amplius , sed nec tantum, nec minus, cum
graυi Ecclesae suae detrimento conferre : e smul , semel id facere υ iit , me pluries , oe succusis , eisdem , vel diser* Ecclesiis conferendo. Inlpecta hujusmodi canonum permissione , sibi licere putabat memoratus Episcopus Liparitanus , aliquam partem suae mense redituum distrahere, atque in perpetuum elargiri Capitulo Cathedralis Ecesesiae , ad augendas distributiones quotidianas, quibus allicerentur Canonici ad continuum servitium impendendum Ecclesiae ' nullum quippe grave detrimentum , per eam redituum distractionem , suae alias locupleti , mensae in serri judica- bat: at nihilominus sibi obsistere dubitavit cum praefatam Constitutionem Pauli II. tum juramentum in sui consecratione praestitum, juxta formam praescriptam in Pontificali , quae sic sonat : Possumnes Cero ad mensam
meam pertinentes non vendam , nec donabo , neque impignorabo , nec de n
Co i eudabo, vel aliquo modo alienabo, etiam cum consensu Capituli Eccle- meae, incon sulto Romano Pontifice: Ο , s ad aliquam alienationem δε- venero, poenas in quadam super hoc edita Constitutioue contentas eo ipse imcurrere volor cujus quidem juramenti virtute, Episcopos omni se abdicare potestate quidquam alienandi , etiam in casibus sbi alias a Jure per-m issis , docent Navarrus in tra I. de alien. rer. Eccles num. II. oe sepLayman Theolog. morat. lib. 3. tract. q. cap. I . num. 9. Passeri n. de sanhomin. rom. I. quaest. 183. an. 7. num. 3C6. Pirhing in 3. Decretal. tit.
I 3. se l. 3. q. 7. num. 37. In hac itaque dubietate noluit ipse Iudicis partes assumere , duoque judicio quaestionem dirimere sed quaesivit a sacra Congregatione Concilii: An absque Sedis inspostolicae beneplacito potuerit,
197쪽
aut possit applicare in perpetuum Capιrulo Ecesesiae Cathedralis dictam νου tam , scutorum videlicer 876. redituum mense Episcopalis in causam diseria butionum o & sacra Congregatio die 5. Martii I 689. respondit: Negative. CAPUT NONUM . . De dubitatione aliquando orta, an, m quando liceat Episcopo, in sua praesertim bnodo , praefinire quantitatem redituum patrimonii, aut beneficii, ad cujus titulum quis possiι ad sacros
ALiud nunc adducendum superest exemplum , respiciens titulum se
crae ordinationis: quod ut rite exponatur, atque ad propositum reis feratur , nonnulla sunt praemittenda . Nemo ex Clero seculari sacris oriadinibus initiari potest , nis prius legitime conset , eum Beneficium Eul fasieum, quod Mi ad victum bouese su sciat , pacisce possidere. . . . Patriamonium vero , vel Peusonem obtinentes , ordinari non poterunt , nis quos
Episcopus judicaverit assumendos pro necessitate, vel commoditate Ecclesarum suarum : quemadmodum totidem verbis sancitum est a Concilio Tridentino sess. 2I. cap. 2. de reform. Ut huic decreto morem gererent Epist pi , fere omnes in suis Synodis certam praescripserunt quantitatem redi. tuum , qui in ea dioecesi censerentur lassicientes ad honestam sustentatio. nem Clerici id quippe non potuit a Tridentino determinari, cum a re
gionum pendeat varietate e curarunt praeterea Obviare fraudibus, quae nimium frequenter ab iis committuntur , qui ad titulum Patrimonii promoveri petunt ; quibus etiam aditum occludere studuit sacra Congregatio Concilii pluribus sanctionibus, & decretis, quae nos retulimus In n fra Insit. 26. Et, quoniam majus fraudis periculum , quod in Patrim nil constitutione timetur, est , ne illud fictum sit, aut a quodam tertio assignatum cum pacto, inter se, & Clericum inito, ut hic ad sacros Oniadines promotus , si aliunde acquirat , unde honeste victitare queat , b na sibi in Patrimonium assignata , eorumque usum fructum domino rest, tuat , & relinquat I propterea sacra Congregatio , ad hanc fraudem lom gius propellendam , saepius definiVit , non 1 olum non licere Clerico Pa. trimonium distrahere, ad cujus titulum est ordinatus, sed neque cum a.
liis bonis cujuscumque generis , sne Episcopi licentia , illud permutarer quod ex pluribus constat decretis in cit. Insit. allegatis , quibus alia hieubnectimus, nimirum in Terracinen. 2O. Iulii 16 I9. lib. I 2. decretor. para . & die Is. Novembris I 585. lib. 35. decretor. pag. ως. ubi haec te guntur : suaeritur , an verba illa Concilii rn cap. a. his a I.: iacique deis inceps alienari cyc.: intelligenda sent, ur, pinquam ordinatus adeptus fueriris , unde vivere possit , requiratur etiam licentia Episcopi λ Sacra Congregatio censuit, requiri licentiam, quamviε ordinatus sit adeptus: quod quidem
198쪽
L I B. XII. C A P. IX. dem responsum sacra Congregatio dandum voluit ad similem quaestionem die ret. Iulii I 687. hisce verbis propositam : Ais bonis ad commodam sua sentationem pinea quaestis , vel Beneficio sufficienti adepto , flatim Patri monium evanescat I vel potius requiratur expressa subrogatio bonorum , seu Bevemii assecuti , ab Episcopo facienda loco Patrimonii r qua subrogatione
pruse non facta, Patrimonium adhuc vigeat , nec expiret , praedicta clam sula non obstante .
ΙΙ. Haec obiter . Ad titulum vero Beneficii quod speciatim attinet , Innocentius XII. in celebri Constitutione Deculatores , tom. 9. Nullari pag. 37s. sancivit, neminem posse , ad titulum Beneficii in aliena dioe cesi obtenti , ab istius Episcopo ordinibus initiari , nisi Beneficium tot ei annuos reditus subministret , qui , detractis oneribus , ad congruam ejusdem sustentationem lassiciant . Excitata deinde controversa, an latificientia esset praefinienda ad normam laxae Synodalis vigentis in dioeces domicilii , an potius in ea dioecesi , ubi situm est Beneficium , sacra Congregatio, ut eam dirimeret, hanc adhibuit distinctionem e aut Beneia ficium continuam exposcit & perpetuam residentiam ς aut ejusmodi ob. ligationis vinculo Beneficiarium non obstringit : si secundum , sufficientia erit desumenda a taxa Synodali, praefinita in loco , ubi Beneficiarius domicilium habet: si primum, a taxa praescripta in dioecesi, in qua BGneficium possidet : sicuti colligitur ex responsis datis in Autrina, die q.
Julii I7o I. lib. II. decretori pag. 393. a terg. in Ariminen. Ordinationis Io. Ianuarii ITO8. lib. 35. decreton pag. 23. in Romana , seu S. Agathae Gothorum 27. Maji III 3. lib. 63. decretor. pag. 2I P. a tergo . Huic eidem distinctioni adhaesit , eamque suprema sua auctoritate corroboravit Innocentius XIII. in tua Constitutione incipiente poseolici minisserit , inquiens T. Cum etiam , iuxta memoratam Innocentii XII. Praedecessoris Constitutionem , ratione , ae titulo Beneficii in aliena dioeces obtenti , non aliter liceat Ordines ab Episcopo ejusdem dioecess suscipere, quam δε Ben fetum praedictum si ejus reditus, ut ad congruam vitae sinentationem , de
tractis oneribus, per se sufficiat ; declaramus , susscientiam hujusmodi prae-fniendam esse , non juxta laxam lanodalem , sue morem , pro promovendis ad sacros Ordines vigentem in loco praedicti Beneficii, nis tamen illud eon-einuam , o praecisam rementiam requirat, sed juxta laxam, vel , ea de ciente , juxta morem in alio loco domicilia vigentem. III. Hisce decretis, facile alicui persuasum erit, omnes diremptas quaestiones , sacrae ordinationis titulum respicientes . Verum non ita se res habuit: etenim, cum Beneficio , ad cujus titulum quis promoveri exposcit , plerumque annexum sit onus celebrandi plures Missas , alia superstat enodanda difficultas ; num scilicet ad definiendum , an Beneficiario tot ex Beneficio obveniant reditus, quot , juxta laxam Synodalem , vel regionis consuetudinem , reputantur sufficientes ad vitam honeste traducendam, detrahenda sint onera Missarum , quibus Beneficium praegrava-
199쪽
tur: an potius soli sint aestimandi Beneficii fructus , nulla habita ratio. ne adjecti oneris Missarum. IV. Non una erat hac in re Doctorum sententia. Opinabantur pleri isque, onera Missarum esse detrahenda, cum liberum est Beneficiario illi, vel per se, vel per alium satisfacere; secus vero, cum Missas per se ipsum celebrare tenetur : siquidem in primo casu , si in morbum incidat, quo a celebrando praepediatur, debet alteri Sacerdoti consuetam eleemosynam elaris giri , ut Missas faciat; ac proinde , si morbus diuturnus sit , periculum
erit , ne Beneficiarius ad extremam redigatur mendicitatem, cui sacri canones , ac praecipue Tridentinum obviare Voluerunt , cum titulum sive Patrimonii, sive Beneficii in Clerico seculari exegerunt , ut ad s acros oris dines valeat promoveri r ejusmodi autem periculum iidem Doctores abes.se a junt in secundo casu I qui enim tenetur Missas celebrare per se iis pium , tempore , quo aegrotat , aut alio detinetur legitimo impedimento , nulla assicitur obligatione celebrandi per alium: quemadmodum, aliis allegatis, tradit Leander Oper. morat. tom. 2. tradi. 8. disp. 7. quaest. I9. U. Arbitrabantur alii , Missarum onera in neutro casu esse detrahenis dae etenim, cum eleemosyna , quae Sacerdoti datur , sit quas Ripendium suae sustentationis , ut ait D. Thomas 2. 2. quaes. I o. an. Σ. Ad 2. nubta ratio patitur , eam excludere a censu redituum , qui suffcientem sostentationem Sacerdoti suppeditant. Neque in contrarium facit, quod tempore infirmitatis Sacerdos, cui liberum est celebrare per alium, huic teneatur elargiri stipem , ad sui ceteroquin alimoniam necessariam ; hic siquidem casus infrequens est , quem jura non respiciunt ' secus in conis stitutione Patrimonii habenda pariter esset ratio ingruentis belli , imminentis alluvionis , similisque infortunii , cui obnoxia sunt praedia in Pa. trimonium assignata. Ad haec, etiam Sacerdotem, cui onus incumbat c lebrandi per se ipsum , si impediatur infirmitate , quae si diuturna , t neri suae obligationi satisfacere per alium , rectius docent Cardinalis de Lugo de Sacram. Euchari. disp. II. sect. 2. num. 48. oe 49. Diana in
edit. coord. tom. a. tract. I. resolui. 5 O. Passerin. de flat. homin. rom. E. quaes. 587. art. q. num. II ZO. quorum sententiam sectata est sacra Congregatio
Concilii in Romana celebrationis Missarum 4. Iunii 1689. atque in alia Romana 2. Octobris I 72 I. ac proinde nullum, quantum attinet ad rem praesentem , videtur ponendum discrimen inter eum , qui tenetur Missas per se ipsum celebrare . ,3 i ac alterum , cui potestas est celebrandi per a.
VI. In hac opinionum varietate satius duxerunt aliquot Episcopi s crae Congregationis Concilii sententiam emagitare : & nos , qui eidem
eramus a Secretis , ut Patres unico intuitu omnia inspicerent , quae ad materiam pertinerent , quod semper consuevimus , cum dissicilior occurreret examinandus causae articulus, diligentem exaravimus Dissertationem , quae extat tom. 2. Thesauri Resolati pag. 2Iq. ubi cujuslibet ex diversis, quas
200쪽
quas retulimus, Auctorum sententiis praecipua expendimus rationum momenta. Actum fuit de hac quaestione die 8. Augusti I722. iterumque die 24. Aprilis I 723. ac tandem die IT. Iulii ejusdem anni declium , rem esse relinquendam conscientiae, & arbitrio Ordinariorum , qui , spectatis locorum , & personarum conditionibus , vel in particularibus eventibus statuant , vel etiam in Synodo per modum lesis decernant , an onera Missarum sint , aut non sint detrahenda e reditibus Beneficii , e quibus ordinandus suam honestam sustentationem est percepturus. VII. Quamobrem , absque periculo obviandi Iuri communi , & sacro Concilio Tridentino , tuto poterit Episcopus in sua Synodo non solum praefinire quantitatem proventuum qui censeantur sum cientes ad alim niam subministrandam Clerico, suam incolenti dioecesim , sed etiam statuere & determinare , num inter ejusmodi proventus sit numeranda , an potius detrahenda stipes respondens numero Missarum, ad quas celebran-- das Clericus sive per se, sive per alium adigitur lege sibi indicta a sundatore Beneficii, quod possidet.