장음표시 사용
321쪽
Pontifici Iulio III. anno Isso. oblata, & ab ipso confirmata per Amis stolicas litteras, incipientes Exposcit debitum, habetur, Coadjutores foris malos , & Scholasticos , a Societate approbatos , vota vovere simplicia sed quibus teneantur, quam diu Praepostus Generalis in Societate eos retinendos esse censuerit. Tempore summi Pontificis Sixti V. propugnarunt aliqui, eos, qui simplicia vota emiserant, dimitti non posse, nili servatae ordinarii judicii forma. Verum Gregorius XIV. in sua Constitutione a nono IS9I. edita, cujus initium Ecclesae Carbolicae , statuit, nihil innovavia dum esse, & praefatos Religiolbs, nullo consecto processu , nullaque se vata judicii forma , dimitti posse: Sola facti veritate inspeciia , culpae, veι
rationabilis causae tantum ratione habita , ac personarum , aliarumque circumis flantiarum I quarum consideratio si cum cbarιrate, prudentia conjuncta δQuapropter in quinta Congregatione Generali Societatis, habita annoe IS93. iscreto s8. declaratum suit , ad Instituti substantiam pertinere id quod sequitur, nempe non esse necessarium, ut in dimitendo forma judicialis servetur. Proindeque, si in dimissione Clerici, seu Presbyteri Societatis Jesu, judicialis forma non servatur, si de illius, qui dimittitur, incorrigibilitate non disputatur , si dimissionis causa plerumque ex eo desumitur, quod Religiolus minime valeat inceptum curriculum laudabiliter peris sequi, & ad Societatis Institutum vitam exigere ς jure optimo a Congre- satione Concilii declaratum suit, poenalia, quae supra diximus, Decreta, In apostatas, & ejectos lata, eum non assicere, qui praedicto modo jubetur e Societate abirey'adeoque hunc ad rLinisteria , & Beneficia Ecclesiastica obeunda & assequenda idoneum esse . cujusmodi declaratio apposita quoque fuerat in decreto 3O. nonae Congregationis Generalis eis jusdem Societatis Iesu, coactae anno i53 o. ubi ipsus Societatis nomine declaratum 'suit, quantum ad ipsam attineret, nihil obstare iis, qui post simplicia vota ex eadem dimissi fuissent , quominus Ecclesiastica Beneficia, & ossicia assequi possent, si ceteroquin digni, & ad ea obtine da idonei dignoscerentur. XXIII. Illud autem quandoque obstat praedictis Religiosis e Societate Jesu ea ratione dimissis, quod, dum in eadem versabantur, sacris OG dioibus initiati suerint, non ratione Patrimonii, aut Beneficii Ecclesi stici, quo potirentur, sed ad. titulum Religiosae paupertatis.' subinde eisn Im dimissi, nullumque Patrimonium , veI Beneficium obtinentes, hoc solo nomine suspensioni fiunt obnoxii et id quod aliquando vexationem intulit ejusdem Societatis Superioribus: cum non defuerit , qui eos in
judicium provocaret, contendens, sibi annuam praestationem a Societate constituendam esse, propterea quod nec ipse haberet unde vitam tolerare posset , & nimis grave illi esset perpetua suspensione submoveri ab exercitio Ordinum , quibus fuerat insignitus in ipsa Religiose quae si eum dimisit, id minime certe factum, quia ipse gravioris criminis reus,
aut incorrigibilis judicatus suerit. xx IV.
322쪽
. 'xx IV. sane Tridentinum Concilium sest . 2I. cap. 2. de reformat. vetat, Clericum quemlibet secularem, Beneficium, vel Patrimonium non habentem, ad Ordines promoveri: & S. Pius U. Pontifex in sua Constitutione: s. incipiente Romanus Pontifex , Bullar. tom. 2. declaravit, Concilii statutum extendi quoque ad Religiosos, qui, antequam Proses sonem emittant, ad sacros Ordines promoveri velint. Hoc itaque retento themate, prohibebantur Patres Societatis, suos Religiosos, post vota simplicia , offerre sacris Ordinibus initiandos , quotiescumque Beneficium vel Patrimonium non possiderent. Verum Gregorius XIII. illos hoc speciali donavit privilegio, ut ipsorum Religiosi, post tria simplicia vota , & ante emissam solemnem Professionem, possent ad sacros Ordines promoveri, quamvis omni Patrimonio , & Beneficio destituerentur ; veluti
abunde demonstrant Thesaurus de poenis Ecclesasicis pari. 2. cap. I t. sub num. s. Limita ut non procedat, Sancta rei l. va=iar. Resolui. pari. I. quaes. 69. a num. s. ad num. I 2. SancheZ Const. moral. lib. 7. cap. I. dub. 3 s. num A ra. Pirhing ad lib. I. Decretal. tis. II. sere. I. num. 73. Barbosa ad cap. 2. Iess. 2I. num. s. 5. Galli mari in remissionibus ad idem cap. 2. Ρasquali g. ad Lauret. de Franchis pari. I. num. 332. Rigant. ad Regul. 2q. Canceliariae q. s. num. I 69. seq. XXV. Quod itaque pertinet ad annuam praestationem , quae contendebatur a Societate persolvenda et , qui sacris Ordinibus initiatus dimitteretur, nec habens unde viveret, idcirco suspensione illigatus remaneret; difficultatis summa potissimum constituebatur in quadam pollicitatione, quae a Societate facta ponebatur , alendi nempe ad Ordines promotos, cum eos dimitti contigisset. Dum nos ipsi, in minoribus constituti, officio Secretarii Congregationis Concilii fungeremur, hujusmodi petitionem quidam proposuit, qui ordinibus insignitus, deinde e Societate dimissus
fuerat I disceptatumque de ea fuit die 28. Februarii r722. in cauta Neapolismna Congruae, uti videre est tom.. 2. Thesauri Resolutionum . Et, quamvis rejecta fuerit petitio, eo potissimum nomine, quod actor a suo Regulari Superiore facultatem ascendendi ad sacros Ordines surripuerat, falso asserens, se , antequam Religioni nomen daret, ad titulum Patrimonii fuisse prima Tonsura initiatum ς pro eo tamen quod pertinet ad praesuppositam illam oblationem a Societate factam , cum nos in sacram Congregatimnem authentica attulissemus Regesta, ostendentes, certum haudquaquam
esse, ejusmodi pollicitationem ab eo prodiisse, qui legitima ad id facultate polleret, vel , si jure iam , acceptam eam fuisse ab eo , cui ejusdem aeceptandae inesset auctoritas, vel denique, si jure & facta fuerat,& acceptata eamdem vim suam non amisisse post superius indicatum Gregorii XIII. privilegium I siquidem illa exhibita ponebatur sub Pontificatu S. Pii V. eum scilicet Patres Societatis Plana obstringebantur lege de non promovendis ad sacros Ordines Religiosis non professis , nisi Beneficium , vel Patrimonium obtinerent: aperuit hoc aditum , stravitque viam
323쪽
318 DE SrNODO DIOE C E S AN viam Apostolicae Constitutioni , quam deinde Benedictus XIII. edidit,
incipientem Injuncti nobis, quae est 228., tom. I 2. novi Bullarii Romani , quaque declaravit , Societatem Iesu non teneri, nec obligatam esse ad tiliam subministrationem sis eongruae subsentationis , sive alimentorum, sis alio quocumque titulo , causa, illis faciendam , qui pose biennium probationis . emissonis istorum smplietum, extra dictam Societatem a suis Superiori. bus ejiciumων , tametsi, dum in ea permanebant, ad sacros etiam Presbνι ratus Ordines sine Beneficio Ecclesastico , ac Patrimonio , m ad titulum Reis tigisse paupertatis promoti fuerint. Peraequa sane Constitutio, provida, &omnino congruens praecedentibus tribunalium judicatis , in quibus, quoties post Constitutionem Gregorii XIII. proposita suit, toties rejecta conspicitur petitio a praedictis Religiosis promota , ab iis, inquam , qui post biennalem probationem, votorumque simplicium nuncupationem , ad sacros, etiam Presbyteratus, ordines promoti, deindeque a Societate dimissi, vitae subsidia exposcebant , eo quod Patrimonium non haberent, nec Beneficium, fuerantque ordinibus initiati ad titulum Religiosie paupertatis , dum inter Societatis alumnos recensebantur. Harum rerum judicatarum series inspici potest penes Pigna teli. consult. 92. tom. IO. & laCroix Theol. morat. lib. s. pari. 2. num. 2I96. ρο seq. XXVI. Quaecumque haEienus disseruimus tum de facultate, quam habent Superiores Societatis Iesu, dimittendi ex ea Religiosos, non servata judicii serma, tum de eorum, qui sic dimissi fuerint , habilitate administeria, & Beneficia Ecclesiastica obtinenda, tum denique de suspensione ab Ordinum susceptorum exercitio, cui subjacent tunc solum , cum Ecclesiastico Beneficio, aut Patrimonio destituuntur, facile est intelligere, ad eos tantummodo Societatis Religiosos pertinere , qui , post consuetum biennalis temporis lapsum , simplicia castitatis , paupertatis, &obedienti e vota voverunt' non autem ad eos, qui, exacto statuto curriculo, Regularem Prosestionem emittentes, solemnia castitatis, pauper ratis, & ohedientiae vota nuncuparunt. Hos enim si Superiores velint e Societate ejieere, debent iudicialem ordinem servare, eorumque incorrigibilitatem evincere : ipsi autem sic expulsi , perinde habendi sunt, ac reliqui omnes ex aliis Religionibus ejecti. Neque enim Societas hac in re ullo peculiari privilegio donata est ἰ&, si quod etiam obtinuisset, eo iam uti non posset: nimis quippe ampla , ac valida derogatione Urbanus VIII. praecedentia quaecumque privilegia sustulit et quod recte animadvertit quoque Cardinalis de Lugo, dum in quadam consultatione die
Io. Januarii I 824. exarata , quam nos manu scriptam in serma authentica inspeximus , hac de re lenientiam rogatus , sequens edidit respo fiam : Facultas mavor Societaiis ad expeΗendos professos , quam sti in aliis Religionibus , bole ablata es, meo tis icio, ab Urbano VIII. per Deeretume Qtum in sacra Cougre atione Concilii Tri entini anno 162 . ubi omnino
prohibetur , ne in ulla Religione profesus ejici psit, nisi si υere incora,
324쪽
gibilis, probetur per annum oec. ut revocantur omnes Constitutiones , oeprivilegia Pontificia cujuscumque ordinis, cum claus s derogatoriis frictis semis. Quare, q- professos ejiciendos, credo, Societatem nunc non habere plus potestatis , qalis Religiones. Ita judico Diso , c. XXVII. Ad institutum de ejectis a Religione sermocem pertinet alia quaestio, cujus definitionem Episcopi quidam ab Apostolica Sede procerutorum casuum , in suis dioecesibus occurrentium , necessitati hus postularunt. Iam supra dictum est, hujusmodi ejectos obstringi castitatis , paupertatis, & obedientiae votis; ea tamen, quoad postrema duo vota, seu quoad illorum observantiae formam, moderatione adhibita , quae peculiaribus cujusque circumstantiis aptetur, ac congruat. At nonnulli aliquando fuerunt , qui contenderent , vota in 'uibusdam Religionibus emitti lita , haudquaquam solemnia , sed simplicia tantum censeri oportere; ideoque , si aliquem hujusmodi ordinum Religiosum ejici contingeret, quamvis non negaretur, ipsum simplicia vota custodire debere, si tamen matrimonium contraheret, non posse illud irritum & nullum , sed tantummodo illicitum pronunciari. Excitata hujusmodi disputatio suit quoad Religiosos laicos Cistercunses . Nosque ipsi rem definiendam esse duximus cum consilio Congregationis particularis, quam coram nobis coegimus, & in qua inseascriptum Decretum editum fuit e quod quia ce tam normam & jam secutis , & in posterum obventuris casibus potest exhibere, nec hactenus ulli bi impressum legitur , ideo optimum existimamus hic illud per extensum inserere:
DECRETV ΜSUMMI PONTIFICIS BENEDICTI XIV.
Praevio eonsito particularis Congregationis ab laso deputatae Carrinalium de, Gentilibus, Cavalebim , Tamburini, oe Besotir, necnon Archiepilicopi Damasiceni, Congregationis Episcoporum, o Regularium , atque . ejusdem Congregatronis particularis Secretarii, super dubio ,
. . san vota, quae a Conversis Cisreciensibus emittuntur ,
fmplisia snt, vel solemnia. XXVIII. Elata ad Paenitentiar ae Apostolieae Signaturam controversa L in de istis, quae in Professone a Conversis Cayierciens s mmittuntur, an simplicia snt, veι solemnia , eadem a dubii d nitione se ab- sinuit, io potissimum sub obtentu , quod de ea agendum esset in Congrega
tione Episcoporum, o Regularium, cui jam exhibita fuerant suffragia Pa
325쪽
trum Generatis, m Procuratoris Generalis Ordinis Ciserciensis. Sed, eum nee ab hae ullum os que adbuc judicium proiisset, opportunum , m congruum fore reputantes , si rem totam ad Nos avocaremus , in Congregatione partiem la=i coram Nobis babenda discutiendam , supradictorum Cardinalium S cretarii Congregationem deputavimus: quae habita coram Nobis die is. curiarentis menses Martii , unanimi censuit Mragio , vota a Conviss Ciferis ciensbus in Professione emissa, non esse simplicia, sed solemnia . Ei sane , s in ipso Familiae Cissercisins exordio, quod seculo undecimoiontigit, Monacbis Convers adjuncti fuerunt, ut Monachi in clausero soliis tudini, oe contemplationi vacarent, Convers domos illas regerent , in quibus utilia hominum necesserari parabantur, G' sc de Conversis saturum es o Tuncque definierunt, se Conυerses laicos barbatos licentia Episcopi suistiseepturos, eosque in viro sua , m in morte, excepto Monachatia , ut semein ripsios tractaturos : υνι legitur in Exordio Cifercienses Caenobii rom. I. Bibliothecae Patrum Ciserciensium Tisser, autumantis, citatum opusculum esse S. Stepbani Abbatis Cisere enses Si , coacto secuudo Lateranens Concilio anno II 3 9. sub Ponti ce Innocentio II. salutum es, nulla futura matrimonia, quae pos Professonem ferenta Conυess ys hoc ipsum confirmatum fuit in Concilio Remens, habito sub Eugenis Papa III. qui in minoribus fuerat . bas Sanctorum Vincentii , oe uasasi Romae ad aquas Salvias, Sanctique Bernardi discipulus I si Pomtifex Alexander hujus nominis III. in sua Decretali , quae incipit Non sυobis, sub tit. de Negularibus, aequali erga bbatem obedientiae jugo respondit esse subiectos tum Monachos , tum Conυerses Ordinis Cissercienses :suadent haec omnia , quod vota a Conversis Ciserciensebus in Professione mmissa non semplicia sunt, Ρd solemnia e quod etiam fuit anima eryum a.Mabillonio, Monachorum Institutorum peritissmo, in sua praefatione in pari. a. seculi sexti ordinis Sancti Benedicti x I. Me, ut ab hoc θnsu quis recederet, quidquam prodesse potuerunt verba,
quae a Converses Cisteretensbus in Professone emittuntur : Pater, promatis tibi obedientiam de bono usque ad mortem . Praeterquamquod enim comper
tum, es, quinque prioribus Ecclesae seculis nullam in emittenda Professione verborum formam fuisse praescriptam , m quod nee etiam juxta praesentem disciplinam unius Insituri Regularis Professio concordat in verbis eum Proia fusione alterius Insituri I cum alumni Sancti Benedicti promittant sabilitatem loci, conversonem morum , atque obedientiam secundum Regulam Samcti Benedicti , alumni Sancti Dominici voisant obedientiam secundum Reia gulam Sancti iasigusini I alumni Sancti Arunonis suorum morum conυer ianem promittant ' quae promisso aequipollere videtur promissoni Conυersorum Ciserciensium , obedientiae de bono usque ad mortem. Vis in eo conssere vi a vi, quod ad effectum , de quo agitur , nedum
merborum , sed ceterarum quoque extrinsecarum circumsantiarum ratio habe
da est. Cumque in Libro antiquarum de itionum ordinis Ciseroteuses dim
326쪽
L I B. XIII. C a P. XI. 32II 4. eap. I. tit. de Receptione, Professione Conminorum, legatur, quod, pose expletum μυitiatus annum, Conversus, ad Capitulum Monachorum acia cedens, prostratus primo veniam petat, er deinde Iurgens ad imperium
batis , interrogatus, spondeat stabilitatem suam, pose quae Abbas Heat: Det tibi Deus perseverantiam o omnesque respondeant z men e quodque , omni proprietate relicta, suorumque bonorum facta, prout libuerit , me favore pauperum, disributione, flexis genibus jungat manus , easque ponat inter manus . bbatιs, promittat obedientiam de bono usque ad moratem , Abbasque respondeate Deo tibi Deres vitam aeternam : re1pondentibus omnibus: Amen: quae omnia quoque leguntur in Rituali Cisterciensium lib.
6. de Ritu suscipiendi Fratres cap. 6. sub titulo de Receptione o Hofessio.
Aecesus ad Capitulum, non tempore μυitiatus, sed post μυitiatum e putum per integrum annum , promisso Rabilitatis pos interrogationem de ea factam, G ejusdem acceptatio facta ab bbate , cuius est Projesponem arimittere , solemnis proprietatis abdicatio, genufexis ante Abbatem , solemnia, comitantur promissionem obedientiae de bono usque ad mortem, aeternae vitae precatio, memoratae obedientiae correspondens, satis innuunt, P1 o-
fessionem esse solemnem , an implicite , cir virtualiter contineri vota cassitatis, paupertatis, obedientiae, quae, utpote juncta Professioni Regulari , non s licia sunt , sed solemnia, juxta responsum Bonifacis VIII. io
Cap. unis. de voto, O vora: redemptione, in sexto. anime interessentium Congregationi suffragium pro solemnitate votorum , quae a Conυerss Cisseresensibus in Professione emittuntur , fuit a nobis in ipsa Congregatione ore tenus approbatum. Hoc ipsum a nobis praefienti nosmDecreto confirmatur, nostro Millo munitum Archiepiscopo Damasceno Congregationis Episcoporum Regularium, e ' particularis Congregationis Secretario, manibus no Iris consignamus, demandantes, ut His referat imper Aecta Congregationis Episcoporum oe Regularium, Decreti exemplar ad Paenitentiariam inpostolicam , Congregationem Cardinalium Concilii identini Interpretum, inter 'a Acta asservandum, transmittat ' ut uniris
nimis in posserum si sententia de solemnitate votorum, a Conisins CL Bercten us emittuntur. Datum ex Palatio inposeolico seuirinali hae die a I. Martii ITU. XXIX. Praecipuum hoc est solemnis voti castitatis P quod sacro ordini , vel Religios, Prosessioni est adnexum , ut irritum reddat matrimois nium , quod quisquam audet exinde contrahere , per textum in Cap. Meminimus, & Cap. Insnuante, Qui Clerici, vel voventes . Simplex autem votum castitatis non nisi illicitum constituit matrimonium , atque essicit, ut coniux, qui se hujusmodi voto obstrinxit, petere quidem nerueat a conjuge, eidem tamen petenti debitum reddere teneatur I prout ocet S. Thomas in 4. sent. ds. 3 8. quaesi. I. art. g. quaesi. 2. - tertium,m Ad quartum. Verum, quia ex Romani Pontificis auctoritate fieri po- Tom. II. ' S s test,
327쪽
lesi, ut vera Religio ea quoque si, in qua simplicia tantummodo vota emittuntur, utque insuper vota simplicia impedimentum dirimens matrimonii constituant; squidem Romanorum Pontificum Constitutionibus statutum reperitur, eos, qui Societati Jesu nomen dederint, veros fieri Re- Iigiosos smplicibus tantum castitatis , paupertatis , & obedientiae votis, post probationis biennium emissis, & simplex castitatis votum , quo se tunc obstringunt, matrimonii esse dirimens impedimentum, quemadmodum videre est in Constitutione Gregorii XIII. edita anno Is 82. incipiente Quanto fructuosius, & in altera vulgata anno Is 84. cui initium fiscendente Domino, in privilegiis autem pro Instituti confirmaticine eis
manatis, expressa inest declaratio, quod vota praedicta voventem obstrinis gant, quousque idem in Religione permaneat, eorum autem vinculo exis1olvatur, statim ac a Superioribus e Societate dimissus fuerit: hinc pomm conlequitur, ut, quamvis matrimonium, a Religioso in Societate adhuc manente attentatum, nullum irritumque esset, licet initum post simplex dumtaxat castitatis votum, ejusmodi tamen censeri non posset, immo validum legitimumque esset matrimonium, si illud post dimissionem
e Societate contraheret: veluti latius demonstratur in Collationibus Ecclesiasticis Parisiensibus de Matrimonio, quae editae fuerunt a Cardinali de Noailles illius urbis Archiepiscopo, tom. 2. Lb. 3. collat. I. β. 3. XXX. Ultimo loco in Urbani VIII. & Innocentii XII. Decretis cavetur, debere Religionem alumni sui ejecti reditum urgere, eumque iterum in sinum recipere, quotiescumque ordinarius, in cujus dioecesi ve satus est, tale de illo testimonium perhibeat, ut eum conjicere liceat reipsa ad bonam frugem rediisse. Cum autem quandoque contingat , Regularem haud fuisse decretoria sententia e Religione expulsum, veluti imcorrigibilem, sed, ob atrox aliquod crimen, ad pi aefinitum temporis spatium, puta septennium, vel decennium, ab eadem Religione damnatum fuisse ad triremes; inde exorta est quaestio , an , exacto poenalis impinris cursu, ipsum Religio recipere, & ad convictum, ut antea, admitatere teneatur. Extra controversiam positum est , Religiosum ad triremes damnatum, Religionis vota servare debere eo modo, quem infelix ejus conditio patitur; uti cuincunt Donatus in prax. rer. Regulari tom. I. tract. 8. de ejectis qmes. 23. tract. o. de Galeotis Religiosorum qitrii. I 6. mI7. Rotarius in Theolog. Moral. Regul. tom. I. lib. 3. cap. 2. punct. 8. num.
7. Absoluta vero poena ipsi irrogata , non atque conveniunt Auctores, an Religio eumdem teneatur in coenobium recipere . Docent nonnulli,
id oneris Religionibus nulli bi impositum reperiri; &, si eaedem ad recipiendos hujulmodi alumnos, tam magna infamia notatos , Superioris a Horitate adigantur , licere solummodo eos admittere sine cucullo , Te tiariorum habitu indutos , atque vilioribus Religiosae domus muneribus
habere addictos . Contra alii , nulla distinctione adhibita , arbitrantur, Religionem omnino teneri ad hujusmodi Religiosos recipiendos . Ita diu
328쪽
serit Donatus eis. loc. tract. 9. quies. 22. &. latiori calamo Rotarius praeo indicato loco num. 4. Cum nos Congregationi Concilii a Secretis essemus,
quibusdam instantibus Episcopis, propositum hoc dubium fuit , sed non
definitum : opportunum enim visum est, Procuratores Generales Ordionum prius audire , quam ulla ederetur resolutio . Contigit id die 24. Martii I723. uti videre est toni. 3. Thesauri Resolutionum. Ideoque, cum nulla hac de re afferri resolutio possit , neque damnatis ad triremes ob aliquod crimen aptari posse videantur summorum Pontificum Urbani, &Innocentii Decreta, scripta de Religiosis incorrigibilibus, qui longe gravioribus delictis sunt obnoxii, & quorum pervicacia nimis constans deinprehensa est, nec poenali sex mentium carcere vinci potuit; quod ad iulos pertinet, integrum erit Episcopis vel cum Superioribus ordinis agere, vel Sanctae Sed is auctoritatem implorare, ut, qua ratione magis eX-pediens sore judicabitur, iidem a Religione recipiantur . Si autem hoc obtinere non valeant, noverint Episcopi, id oneris sibi tantummodo incumbere, ut eorum vivendi rationem studiose speculentur, ne alios inficiant, majorisque dedecoris notam Regulari ordini imponant. Neque vero sinant, hujusmodi Religiolos, qui Sacerdotes fuerint, sive extra claustra remaneant, sive iterum a Religione fuerint in societatem vitae receis pii, sacrosanctum Misse Sacrificium celebrare , si remigaverunt, vel si fuerunt ad triremes damnati ob aliquod delictum , cui de jure infamia est adnexa : extat enim Decretum Urbani Papae VIII. quo declarantur perpetuo irregulares Sacerdotes tam Seculares, quam Regulares , qui ad triremes vel perpetuo, vel ad definitum tempus damnati, remigaverunt. An vero simplex damnatio ad triremes infamiam importet , & conle-quenter irregularitatis notam damnato inurat, id inter Doctores contro. Vertitur. Sed communis opinio est , tunc procul dubio damnatum irregularem esse, cum sententia lata est ob delictum , quod secum fert imiam iam de jure. Ne autem ea , quae jam pridem a nobis tractata sunt; iterum superfluo labore discutienda resumamus , percurrat lector , quaesule deduximus, cum munere Secretarii Congregationis Concilii in minoribus iungeremur, quaeque ab ipsa Congregatione benigne probata fuerunt in causa Lavellana, seu Romana, proposita 8. Junii I725. & res luta 5. Iulii ejusdem anni , uti videre licet tom. 3. Thesauri Resolutι
. XXXI. Non deerunt fortasse , qui dicant, omnia quidem ab Apostolica Sede provisa sapienter fuisse, quae ad recte moderandam Regularium incorrigibilium ejeEhionem idonea essent , quaeque etiam Episcopis o potatuna serent ad evitandas, aut submovendas perturbationes , quae sibi ab hujusmodi ejectis in serri possent; verum non latis forsan cogitatum futuse putent de casu, qui saepe nimis usuvenire dignoscitur, cum scilicet mjectus sententiam ejectionis, contra se latam, aut nullitatis, aut injustitiae vitio arguit, & ab ea appellat: quo nempe casu dupleκ exurgere s
329쪽
let dissicultas. Dubitatur enim, primo quomodo Episcopus se gerere debeat cum expulso, qui a sententia ejectionis suae provocavit , & provocata deinde, qua ratione expulsus ipse in regionibus sorte a Romana Curia & Urbe remotis degens,& ut plurimum omnium rerum inopia preLsus, provocationis beneficio uti, juvarique valeat; cum in Decretis prae-s ertim Innocentii XII. sacris Congregationibus Urbis cognitio validitatis ac justitiae hujusmodi sententiarum fuerit delegata . Sane Angelopolitani Archiepiscopi Procurator, qui anno I 652. ad Urbem accesserat sacra Limina visitaturus, in relatione status praedictae Ecclesiae posterius hoc dubium proposuit, petiitque, ut, spectata maxima, quae intercedit inter Anisgelopolitanam, & Romanam Urbem distantia, Ecclesiastaeus Iudex in iis partibus designaretur, ad quem ejectus jura sibi contra ejectionis sentenetiam competentia posset deducere. Congregatio autem Concilii , die II. Februarii I 652. habita , Pontifici consuluit, ut ipsum Archiepiscopum Angelopolitanum in Iudicem Ecclesiasticum delegatum per eas regiones designaret, coram quo Regulares expulsi, de ejectionis suae sententia conquerentes, possent jura sua in gradu appellationis proponere , absque eo
quod ad Romanae Curiae tribunalia causam deserre cogerentur. In ea veis ro , quae tunc edita fuit , resolutione Congregatio ulterius progressa non
fuit ad investigandum, definiendumque modum , quo Episcopus se gerere deberet cum Religioso ab ejectionis sententia appellante, dum vigore ipsus appellationis sententia pendet suspensa . Verum , quod tunc omis sum, postea opportune praestitum fuit e cavit enim , ne quispiam, licet intra terminum a lege praefinitum ab ejectionis sententia appellaverit, possit extra carceres sua jura experiri I sed, si eadem proponere velit,
omnino debeat se se in carceribus constituere. Cum autem provocans carceribus detinetur, non est, cur Episcopus de eo solicitus sit; quem scilicet studiose observare, ac custodire tantummodo debet , cum procul a claustris in sua dioecesi versatur. Quae super hoc prodiit Congregationis
resolutio, sequens est, excerpta ex lib. 98. decretorum pag. 324. L elen. Dectionis a Religione. . Pater N. N. ob plura crimina per eum, ut praetenditur, in Religione patrata , m de quibus, licet pluries punitus, adhuc non respuerat , fuit de mense Septembris superioris anni, per sententiam PatHs Generalis , incorrigibilis declaratus, o uti talis a Religione ejectus . iasppellavit orator ab huyusmodi sententia ad hanc sacram Congregationem sub praetextu notoriae nul-ιitatis, oe injustriae, praesertim ob non servatam formam Decretorum eis sedem sacrae Congregationis, relatorum in Constri. 28. san. mem. Urbani VIII.
O in noυissima Constitutione Sanctissimi Domini Noseri edita I. Martii I 693. fctisque transportatιs, ac Religione audita, oe informante, dignabuntur EE.
330쪽
ι I B. XIII. C A P. XII. 32sI. eonstet de asserta incorrigibilitate oratoris ' m , quatenus nega
II. si idem orator veniat Religioni resiluendus in casu θα Die I s. Novembris I 598. Sacra Congregatio Concilii rescripsite Orator se constituat in carceribus formalibus Religionis, postea providebituν.
De quinto capite relationis flatus Ecclesiae. AD Moniales pertinet hoc quintum caput . Tridentinum Conei lium sess. 23. cap. I s. de Regularibus, m Monialιbus , statuit, ne Religiosa Prosessio ante decimum sextum aetatis annum expletum , & non exacto Novitiatus anno, emittatur: Nec qui minore tempore, quam per annum pose susceptum habitum in probatione Reterit, ad Profestionem admittatur. Si quae vero nuncupata Professio duabus hisce conditionibus destituatur, irritam eam declarat, ac omni plane vi obligandi expertem. Professio autem antea facta , sit nulla , nullamque inducat obligationem ad alicujus Regulae, vel Religionis, vel Ordinis observationem, aut ad alios quoscumque effectus. A praescripta autem regula exemptos voluit eadem sancta SP nodus Patres Societatis Iesu , qui plerumque neminem , nisi evoluto salistem probationis biennio, ad Prosessionem recipiunt; uti videre est sequenti cap. I 5. Per haec tamen sancta SFnodus non intendit aliquid innoυare, aut prohibere, quin Religio Clericorum Societatis Iebu , juxta pium eorum Instatutum , a Sancta Sede poseolica approbatum , Domino, oe eius Eeelate in- semire possint : quod Fagnanus quoque animadvertit in Cap. μου poseo- ιιcam , num. IS. de Regularibus. Eademque Synodus, postquam cap. I 8. anathemate perculit audentes cogere mulieres , ut se Religioni devoveant οῦ simulque declaravit , ea omnia , quae tum ante Prosessionem, tum in ipsa Prosessione praestanda decreverat , locum habere debere in quibuscumque monasteriis , non solum Episcopo , sed etiam alteri cuilibet Praelato subjectis , haec addidit verba a Ab his tamen excipiuntur mulieres , quae Paenitentes , aut Convertitae appellantur ; in quibus Conis situtiones earum serventur . Hinc autem orta est disputatio , an postr morum hujusmodi verborum vis , ea tantummodo complectatur , qua in ipso cap. I 8. cui inserta sunt , decreta leguntur , vel potius ad ea quoque protendi debeat , quae praeindicato cap. I s. continentur ; adeo ut , si in Monialium Poenitentium , sive Convertitarum Constitutionibus , probationis annus ante Professionem explendus minime praefiniatur , valida post Concilium censeri possint vota in hujusmodi coenobiis emisia sine praevio annali experimento , utpote contra Conciliarem quidem sanctionem , sed tamen ad normam suarum Constitutionum exacta.
Itaque Congregatio Concilii Tridentini Interpres propositam hanc quaestio