장음표시 사용
401쪽
ex sacrae Congregationis Cardinalium Concilii Triisentini Interpretum sentemtia, statuit atque decrevit, ut se qua Cathedralis Ecclesia intra fines Regni Poloniae deinceps vacaverit spatio quatuor mensium dumtaxat, vel infra, liceat quidem Episcopo successora Mi fructus vindicare pro rata temporis umeationis hujusmodi, iuxta antiquam illius Regni consuetudinem ' vertim, si infra praedictum terminum Ecelsa de Pasore non fuerit provisa , fructus prorata illius temporis, quo Sedes pos quartum mensem vacabit , nuuatenus successori, sed integre Fabricae illius Ecclesae, quatenus indigeat, alioquin Sacrassiae illius, absque alia declaratione, applicati censeantur e m 66dens Ecclesae Capitulum , cui Sanctitas Sua hac in parte necessariam facultatem impertιxur, omnino curare debeat, ut applicatio huiusmodi quamprimum sortiatur essectum. suod η Sacrisia susscienter inseructa reperiatur, ILeeat eidem Capitulo, consulto tamen prius Episcopo successore, ac praevia iιιius approbatione, hujusmodi fructus in alios pios usus pro loco , m tempore
utiliores insumere , non obseantibus conseitutionibus . in ollicis , saxulis , consuetudinibus , ceterisque contrariis quibusicumque . Datum Romae die 23. Deincembris I 524. His autem Urbani VIII. monumentis, quae superius numis
7. . Io. & in praesenti attulimus , aut adimitur Episcopis occasio postulata proponendi, ut super hujus generis quaestionibus edoceantur ' ve certe quidem iisdem propositis planus Congregationi, & tutus subministratur rescribendi modus.
De Postulatis respicientibus absurda quaedam, seu scaniatae Diaeces eliminanda.
A Postulatis, ad ipsasmet Episcoporum personas pertinentibus, gradum
nunc facimus ad alia, quae dioeces s regimen, administrationemque attingunt. Haec inter illud primo loco recensendum est , quo petitur, uvaliqua scandala dioecesim inficientia auserantur. Nos autem ea mente haud sumus, ut hic tractatum veluti elucubrare velimus ad indicandas regulas, quas sequi debeat Praesul, ut singulares person emendet, atque coerceat,
quae in varia delicta, errataque prolabi consueverunt. Ludovicus Abel lyEpiscopus Ruthenensis Librum edidit inscriptum Episcopalis solicitudinis Enchiνidion o in cujus postrema parte, quae inscribitur de Virtutibus, quae Episcopum maxime decent, summo studio collegit & Divinarum Scriptura. rum textus, & dicta Patrum, quibus dirigitur Eprscopus, atque edoce.etur, qua ratione se gerere debeat, dum eos corripit, punitve, qui reprehensione, vel animadversione digni reperiuntnr . Celebris est Sancti Gregorii Liber Regulae Pasoralis , quo tum omnia complectitur, explanatque, tum demisso plane animo haec de se loquitur in M. Dum mons
re, qualis esse debeat Pastor, invigilo, pulchrum depinai hominem pictor
402쪽
L I B. XIII. C AE P. XVII. 307foedus I aliosque ad perfectionis littus dirigo, qui adhue in delictorum fustibus υersor. Quae verba expendens Cardinalis Baronius ad anni Chrissi s o. haec habet: Eo se vinculo arctius obfringere voluisse videtur, ut, quae alios scribendo docuibset, primus ipse opere implere satageret, exemplaν Mi optimi Pasoris velut in tabula pictum ob oculos ponens , ut se ipsum
in eamdem imaginem transformaret.
II. Nostrum hoc institutum atque propositum publicos quosdam spectat, gravesque abusus, quibus humanae leges opportunum adhibere remedium possunt, ac debent, juxta doctrinam S. Thomae I. 2. quaes. 9 I. an. q. in corpore: Lex humana non potes omnia, quae male funi, punire, vel prohiberer quia , dum auferre vellet omnia mala , sequeretur , quod etiam multa bona tollerentur , impediretur utilitas boni communis , quod es necessarium ad conservationem humanam. Ut ergo nullum malum improbibLxum, oe impunitum remaneat, necessarium fuit, supervenire legem Hvinam, per quam omnia peccata prohibentur: quod ipsum disertius declarat art. 2. U. 95. Lege humana non prohibentur omnia vitia, a quibus virtuos abis sinent , sed solum graviora , a quibus possebile es majorem partem multitudinis absinere, m praecipue quae sunt in nocumentum aliorum, sene quorum prohibitione societas humana conservari non posset . Haec autem sunt, quibus Episcopi in suis postulatis remedium exposcere consueverunt; quibus que nihil accommodatius afferri potest, quam modos indigitare, quos alii probi, sapientesque Ecclesiarum Pastores ad eadem eradicanda secuti
III. Quotiescumque res fuit de Religione, ac Fide Catholica , quae in periculum & discrimen adduci visa est , seu cum actum est de publico propulsando scandalo, quo populi mores palam inficiebantur; postquam Sancti Praesules, quantum in ipsis postum erat, hujusmodi periculis, &corruptelis propulsandis ad laborarunt, non neglexerunt secularem Principem appellare , ejusdem zelum ardentioribus studiis excitantes adversus errorem, qui dioecesim vel jam invaserat, vel prope erat ut invaderet,
seu adversus publicum scandalum ipsa in dioecesi invalescens. In Bibli
theca Patrum tom. q. edit. Lugdun. insertum est praeclarissimum Iulii Firmici Materni commentarium de errore profanarum Religionum , ad Consantium , o Constantem Augusos, tantopere commendatum a Cardinali
Baronio ad annum Christ 3 7. in quo summa adhibita eloquentiae vi a ctoritatem potestatemque obtestatur Constantii, & Constantis Imperat rum , ut nihil intentatum relinquant, quo idololatria a Constantino Magno eorum parente profligata, post ejus obitum, Romana in Urbe, vel alio quolibet in loco nequaquam vires reciperet . Exscriptum legitur in Gratiani Decreto pulcherrimum illud S. Isidori effatum.' Potesates necessaria non essent, nis ut, quod non praeυalet Sacerdos licere per doctrin sermonem, potesas hoc impleat per disciplinae terrorem. Saepe per regnum ter renum caelese regnum proscit ut qua, intra Ecclesiam posti, contra Fidem,
403쪽
diseiplinam Ecclesiae agunt, rigore Principum conterantur ' ipsamque diis Iciplinam, quam Ecclesie humilitas exercere non praevalet, cervicibus superisborum poteytas principalis imponat: quemadmodum videre est Can. Princiapes, 23. quaesi. s. Ipsique Tridentini Concilii Patres , saluberrimo illo
opere jam jam ad finem properante , non dubitarunt monere Principes ad operam suam ita praestandam ut, quae decreta sunt, ab haereticis depravari , aut violari non permittant. sed ab his, oe omnibus devote recipiantur, o fideliter observentur. IV. Publicis offensionibus & scandalis consultissimum aliquando rem dium adhibuit Ecclesa, studens criminosis quibusdam actionibus alias subostituere rectas, caelestique praemio dignas ; atque ita Religionem impie. rati subrogavit, sanctaque inducta metamorphos, quod improbum erat , in bonum immutavit. Nemo non scit, quid essent Lupercalia, quae ab Evandro, ut serebatur, instituta mense Februario celebrabantur. Ut autem probabilis sert opinio, a S. Gelasio I. Pontifice seculo quinto pro. scripta fuerunt, subroga a in ipsorum locum pia supplicatione, quae se stodie Purificationis B. Mariae Virginis ab Ecclesia habetur qua de re se, monem nos ipsi habuimus in Hijloria memoratae Fessisitatis. Assumptum hoc ipsum comprobant tum id, quod ab aliis quoque animadversum est, de quibusdam Gentilium , Hebraeorumque ritibus, quos Ecclesia sanctificatos adoptavit, quo faciliorem illis viam sterneret ad veri Numinis cultum amplectendum ἔψtum etiam innumerae res profanae, quae olim ethnicae superstitioni inservierunt, deinde vero in sacros Ecclesiarum usus, &ornamenta translatae fuerunt: ut novissime multa eruditione demonstravit Joannes Marangonius in suo opere Romae impresso sub annum I 74 Eademque pia Mater Ecclesia , humanae infirmitati indulgens , minime recusavit certas quasdam consuerudines , quae antea apud paganos idolo. latras in usu erant , dum ethnicam superstitionem sequebantur , quoad fieri poterat, retinere, iisdemque jam Christi Fidem amplexis permiti re dummodo eadem exinde iacientes, quae antea praestiterant , longe aliud hujusmodi actionibus objectum , finemque statuerent. Hanc agendi
rationem secutus est S. Gregorius epise. 76. lib. II. Operito a. col. D 76-σ seq. dum per Augustinum , reliquosque sanctos viros, in Britanniam ablegatos, Christi Fidem in Anglorum gentem invexite Et, quia b es
solent in sacrificio daemonum multos occidere, debet his etiam hac de re aliis qua solemnitas immutari y die dedicationis, ini natalitiis Sanctoram MamrFrum, quorumἡillis Reliquiae ponuntur, tabernacula Mi circa easdem E Hesas, quae ex sanis commutatae sunt, de ramis arborum faciant , oe religioses convisiis solemnitatem celebrent. Nee diabolo jam animalia immolent, sed ad laudem Dei in esum suum animalia occidant, o Donatori omnium de saturitate sua gratias referant, tis, dum eis aliqua exterius gaudia rest mantur, ad interiora gaudia consentire facilius valeant. Loquitur quidem certe S. Gregorius de nuper ad Fidem conversis ' sed quae ab ipso afferu
404쪽
L I B. XIII. C A P. XVII. . tur ratio, vel iis commode aptari potest , qui, quamvis in Christi Fidenati, educatique suerint, adduci tamen non possunt, ut instituta quaedam perversa, & scandali plena, eorumque animabus exitiosa, derelinquant: unde optimum erit, si , exteriori actione retenta , detur opera, ut factum ipsum, intentionis rectitudine , alioque fine eidem praestituto, veluti emundetur, sanctumque efficiatur : Nam duris mentibus semul omn a abscinis dere, impossbile esse , non dubium esῖς quia is, qui locum summum ascendere nititur, necesse es, ut gradibus , vel possibus , non autem salιibus,
V. Multa denique patientia utentes Ecclesiae Praesules, nec unquam mmittentes , opportunis oblatis occasionibus , in publica crimina invehi, atque etiam, quantum fas erat, canonicis poenis animadvertere, temporis beneficio id a Deo conlecuti sunt , ut eradicata conspicerent vitia , quae hominum providentia nunquam existimasset sore ut debellari, evellique possent. Satis superque peri pectum est, quid essent Faidae, de quibus superiori lib. II. cap. II. num. 9. privatorum nempe inimicitiae, instar habentes privati helli, quo vastabantur omnia. Alexander III. Pomtis ex in Concilio Lateranensi, vehementiori, quo potuit, studio hac de re cum Episcopis egit, ut hi populos ad pacem allicientes , hujusmodi scandalum radicitus evellerent: Praecipimus, ut Episcopi, ad solum Deum, m ad salutem populi habentes respectum , omni trepidatione seposita, ad pacem frmiter tenendam, mutuum sebi conflium , auxilium praebeant. Uerum, cum satis superque prospexisset , malum hoc adeo invaluisse , ut ' nullo modo sperari posset, illud uno veluti ictu eradicatum iri , ad id conversus est, ut tempora statueret induciarum, quae essent religiosissime inter inimicos servandae , ab Adventu Domini in octavam usque diem post Epiphaniam, & a Septuagesima ad integram octavam Paschae ς quemadmodum videre est in Cap. Treugas, de trema m pace , quod scilicet Caput ad hujusmodi Gidas, seu privata bella pertinet: Nec enim intelis ligi posunt de bellis: quae δε jusa sent, quocumque rempore tentanda sunt 's injusa, nullo : uti animadvertit Cironius ad titulum Decretalium detreuga m pace. Quamvis autem, eo adhibito remedio, haud statim datum suerit ad optatum finem pertingere ' tamen , cum ignis , veluti superinducto cinere, tantisper coopertus fuerit , subinde progressu temporis per Dei gratiam penitus extinctus est. VI. Celebre est exemplum purgationum Vulgarium , nimirum candentis serri, transitus per prunas ardentes, aliorumque ejusmodi experimen, torum , quae olim in morem inducta fuerant ad alicujus innocentiam mstendendam. Exempla haec pererudite collegit Iuretus super epsolam 74. Aonis Carnotensis. Haud omiserunt Patres illa oppugnare, veluti experimenta, & pericula, quibus Deus ad miracula tentabatur; uti recte expendit S. Thomas 2.2. ques. 93. art. 8. quin immo Ecclesia, compluribus editis sanctionibus, eadem interdixit ; quemadmodum videre est in toto
405쪽
titulo Decretalium de purgatione vulgari. Permansit nihilominus in Italia nostra, & praesertim Florentiae ejusmodi abusus I veluti deprehendi tur ex eo, quod tentatum suit, exeunte decimo quinto seculo, in celebri causa Hieronymi Savona lae. De his purgationibus vulgaribus nos etiam ipsi verba fecimus in nostro lib. 3. de Canoninat. Sanctor. cap. 33. num. 3. Nostris autem temporibus, quae Dei miseratio est , nullum superest harum rerum vestigium . In westphaliae regionibus ea supererat coris ruptela, ut in sagas, atque Veneficos inquireretur, eos dejiciendo in aquam frigidam, ita manibus pedibusque ligatis , ut, cum natare non valerent, si submergerentur, innocentes censerentur, si vero supernatarent,
pro reis haberentur. At id iesum quoque nunc de medio sublatum , &a Iudicibus hujusmodi experimenta proscripta suerunt: veluti, post det Rio, & Zypaeum, testatur Van-Espen Iur. Eccles. Unim pari. 3. tit. 8.
VII. Torneamenta , ludi quidam erant, gladiatoriis haud absimiles:
plerumque enim in iis homines interfici contingebat. Vetuit eadem Conis stantinus in lege unica Cod. de gladiatoribus. At nihilominus hoc malum ad novissimos usque Imperatores viguisse oportet Icum proscripta legantur torneamenta in Concilio Romano sub Innocentio II. ean. I . atque iterum damnata noscantur in Remensi Synodo sub Eugenio III. can. I a. ac denique in Concilio Lateranensi sub Alexandro III. cap. 2 o. & in meretalibus subit it ulci de torueamentis. Ob eamdem ipsam causam , niis mirum ob vitae discrimen dimicantibus impendens, gravioribus indictis poenis vetita fuit taurorum agitatio in Constitutione S. Pii U. quae est num.
48. & cui initium est De salute. Ut enim evincatur, in hujusmodi luis dis pergrave subesse vitae periculum, satis superque sunt quae leguntur in fragmentis cujusdam Ludovici Monal desichi apud Muratorium Reν. Italiaear. Script. tom. I a. pag. 333. & apud Marangonium in Memor is sacris,
profanisque bitheatri Flavii Urbis pag. sq. Siquidem in quadam ta
irarum venatione Romae intra Amphitheatrum Flavium , vulgo dictum Colosseum, instituta anno I 332. duodeviginti equites ex nobilissimis Urbis familiis enecati, novemque vulnerati suerunt. Tam providae, atque animabus, corporibusque salubres sanctiones suo nimis diu earuerunt es- sectu, cum nihil ab instituto deflexum fuerit eat, cum id fuerit patienter latum , smulque nihil unquam praetermissum , quo carumdem sam ctionum custodia urgeretur, res perducta est ad tolerabiliorem agendi r tionem , juxta quam, si torneamenta fiunt , nonnisi pia missis opportunioribus cautionibus habentur, remoto, quoad fieri potest, humanae vitae periculo ς uti etiam expendunt Abbas, & Barbosa in Cap. I. de tomneamentis, & post Navarrum, Azorium, aliosque perplures , Schmala-grueber ad praefatum titulum Decretalium de torneamentis In Hispaniarum quoque regnis, ubi adhuc Viget usus agitationis taurorum, ita tempera. ta res est, ut, dum venationes habentur, nihil plane praetermittatur ad
406쪽
L I B. XIII. C a P. XVII. gor praeravenda pericula hominum venationi se se exhibentium ' neque vero permittatur festis diebus easdem instituere : quemadmodum neque ludi, Circenses dicti , juxta legem Theodosii quintam in Codice Theodosiano
de spes a culis , celebrari poterant sestis diebus : Omnι theatrorum , atque Ciris censum voluptate per universas urbes earumdem populis denegata. Ρraeterea eidem taurorum agitationi interesse prohibentur Regulares . Itaque Gre. gorius XIII. & Clemens VIII. Planae Constitutionis rigorem plurimum temperarunt; uti videre est apud Thesaurum de Paenis EccIesias . pari. a.
VIII. Viget adhuc, quod sane moleste patimur, abusus bacchanalium . sic enim passim appellantur, nec forsan immerito, utpote quae ab ethnicorum sestis in Bacchi honorem institutis originem ducere existimantur. Ut autem ea e Christiana republica eliminentur , & penitus aboleantur, optare quidem possumus, assequi Vero, aut sperare vix possumus e adeo altas hujusmodi abusus, diuturni temporis decursu, radices egit. Nos Ρα- decessorum nostrorum vestigiis inhaerentes , pro Viribus ad laboravimus, ut illius temporis scandala , si non penitus tollerentur , at saltem aliqua ex parte corrigerentur.' quemadmodum videre est in nostra Constitutione incipiente Inter cetera, s. tom. 2. nostri Bullarii. Cumque, inter cet
ra , Christi fideles excitaverimus ad preces Deo optimo Maximo offerendas , ut ipse Ecclesiae suae adsit , quo tandem aliquando liceat, pacate, semotaque deterioris mali formidine , bacchanalia penitus abolere I spe randum est , sore , ut aliquando de bacchanalibus id accidat , quod si Rum supra memoravimus de Faidis , de purgationibus vulgaribus , aliis. que pravis consuetudinibus , quae olim publice inter Christianos viguerunt, Ecclesiae Praelatis in eas vehementer quidem, sed diu frustra inci
ΙX. Hisce potissimum viis atque rationibus sapientiores Ecclesiarum Praesules in emendandis populorum moribus institisse noscuntur . Neque tamen negari potest, quin , publico aliquo prodeunte scandalo , Episcopi semper ad summum Pontificem recursum habuerint , ut de certiori adhibendo remedio edocerentur , simulque ab ipso opportunis auxiliis juvaren. tur . suoniam .inpostolica Sedes omnium Ecclesiarum mater esse ex ipso Veritatis ore cognoscitur , dignum est , ut , s quid uspiam dubitationis emerserit, quod ad animarum videatur pertinere negotium , ad ipsam , velut ad magi iram, o quodammodo fontem coelestis sapientiae , recurratur ζ quatenus ex illo uno capite Ecclesiasicae disciplinae lumen prodeat, quo, discusses ambiguitatum tenebris , totum corpus Ecclesie perspicuo veritatιs nitore cur scat . Haec sunt ipsa verba B. Petri Damiani in opusculo septisno ad x Leonem IX. Pontificem ante cap. I. tom. 3. impressionis anni I743. Sicuti etiam inficiari nemo poterit, quin Romani Pontifices, utpote qui omnium Ecclesiarum necessitatibus occurrere consueverunt, opportunis perquisitis,
demonstratis, exhibitisque remediis, cumulatissime, quantum in ipsis fuit, Tom. II. E e e j
407쪽
uvarint Episcopos , qui ad Apostolicam Sedem , tamquam unitatis temtrum, R aliarum per orbem Ecclesiarum masistram confugerunt . Quod ut sibi quisque perluadeat, licet alioquin meridiana luce clarius sit , imspiciantur uno veluti oculorum conjectu tot summorum Ρontificum Epistolae Decretales, Constitutiones Apostolicae, Bullae, Brevia , quae maximam Bibliothecarum partem 'efformant , implentque Vaticanum Archi. vum . Insuper ipse qui datur aditus cuicumque Episcopo deserendi in re.
latione status suae Ecclesiae quidquid ipsi negotium secessit , quaeque paratur, redditurque ad quoslibet Opportuna responsio ' magnum atque inis dubium suppeditant argumentum ingentis solicitudinis, qua Apostolica Sedes omnia providere non cessat, ut animas Christi sanguine redemptas ad salutis semitam revocet, dirigatque . Silentio praeterire possemus ea, quae Pontificatus nostri tempore praestita suerunt, cum jam pleraque eorum evulgata fuerint in tomis nostri Bullarii. At, postquam tot tantasque adohibuimus curas, ut irrepentibus malis remedium aliquod afferretmus, tria hic a nobis edicenda, & profitenda existimamus e primum quidem, nos nihilominus ingemis culpae reos nos ipsos agnoscere , quod non omnia praestiterimus , quae praestanda filissent ; quapropter in animo contrito &humiliato Deum Optimum Maximum rogamus , ut innumerabilibus negligentiis nostris dignetur ignoscere et alterum Vero , quaecumque statui. mus , atque decrevimus , ea omnia decrevisse nos , ac statuisse , haud quidem ex ingenio & arbitratu nostro, sed prae oculis semper habentes ea, quae fuerant a Praedecessoribus nostris sapientissime constituta: tertium de4nique, ut ea caveremus, quae hucusque cauta fuerunt, utque praescriptas a nobis regulas indiceremus, occasionem nobis exhibuisse aut Fratrum nostrorum Episcoporum recursus recta ad nos habitos, aut eorumdem relati
laes de Ecclesiarum suarum statu ad Congregationem Concilii de more
X. Porro, inter alias plures, videatur Constitutio nostra, quae incipit Nihil profecto, clo. nostri Bullarii tom. I. ubi distincte interdicuntur non. nulla publica spectacula, quae certis in dioecesibus celebrabantur. Adeatur
quoque Constitutio cui initium Providas Romanorum Pontificum , num. 67. rom. 3. nostri Bullarii , qua confirmatur Praedecessoris nostri Constitutio contra Sectam de liberi Muratori, seu des Franci Mason Vocitatam, imploraturque adversus eos secularium Principum & testatum auctoritas . Proderit & percurrere alteram Constitutionem , cujus exordium est
Meesabilem, editam evulgatamque anno I 732. & in rom. q. nostri Buia Iarii inserendam, per quam innovantur veteres omnes Praedecessorum noristrorum Constitutiones in detestabilem , nimiumque propagatum duellorum abusum, atque insuper damnantur quorumdam assertiones, qui, dum rem per te, &, ut inquiunt, in abstrah o dii cutiebant, amplam nimium viam sternebant & ipsi monomachiae perpetrandae , & illius reis ad effugiendas poenas in ipsos statutas . Inter cetera vero in eadem decretum
408쪽
L I B. XIIL C P. XVIII. 4o 3 est , recensitas inibi poenas , ipso jure , & ante omnem Iudicis sentemtiam, a transgressoribus incurrendas , eosque Ecclesiastica sepultura carere debere, si decedant ex vulnere in duello accepto, auamvis extra locum conflictus occubuerint, obtinuerintque a peccatis simul, & censuris absolutionem e eo plane modo, quo in Lateranensi Concilio cautum fuit, ne in loco sacro tumularentur ii, qui in torneamentis decedebant, licet, antequam extremum vitae spiritum ederent, non incerta poenitentiae signa exhibentes, absolutionem retulissent: suis s quis eorum ibi mortuus fusrit , quamvis ei poscenti paenitentra nou negetur, Ecclesiastica tamen eareat sepulturae uti legitur in Cap. Felicis, de torneamentis. Decedentibus qui inpe in torneamentis Ecclesiastica sepultura universim denegatur: iique tantummodo a b hac sanctione eximuntur, qui, cum ad statutum torneamentis locum, haud quidem dimicaturi, sed alio consilio accesserint, subito inopinatoque casu ibidem occumbunt: Nos vero attendentes, quod his tantum , sicut credimus, Ecclesiasica sepultura debet interdira , qtu ad torneamen tum ansmo id faciendi tantum accedentes, dece ut ibidem, Fraternitati tuae manuamus , quatenus, s tibi confiterit , quod praefatus I. ad praedit um tomne amentum ι non animo ludendi , sed percipiendi credita perυenisset , licet ibi fortuito casu obierit , corpus ejus dispensative Eccle sice fradi facias sepulturae , maxime s Dominicum Corpus jusceperit , m sacri olei fuerit unctione perunctus . Sunt haec ipsa verba Alexandri III. in Cap. Ad audientiam, eodem tit. de torneamentis . Demum in sepe memorata Constitutione nostra , Catholicorum Principum zelus , religio , pietasque excitantur, ne
se se reos ante tremendum Dei tribunal constituant , si , suprema sua auctoritate interposita , justisque indictis poenis , ad eradicanda e suis ditionibus duella , summo , quo debent , studio , & conatu non adlaborarint.
De pinulatis ad Indiastentias , Fesorumque Herum cultum' pertinentibus.
SAerum Tridentinum Concilium sess et s. in Decreto de Indulgentiis, postquam definiverat , Ecclesiam a primis usque temporibus usam fuisse potestate a Christo Iesu sibi tradita largiendi Indulgentias , eosque
anathemate percusserat, qui aut illas veluti inutiles traducebant, aut perasricta fronte negabant , inesse in Ecclesia earumdem conserendarum auo, ctoritatem, subdidit e In his tamen concedendis moderationem , juxta veterem , m probatam in Ecclesa consuetudinem, adhiberi cupit ' ne nimia facilitate Ecclesiastea disciplina enervetur . Quod ipsum vel antea provide caverat Innocentius Papa III. in Concilio Lateranensi, ex quo desumptum est Cap. Cum ex eo, de paenitentiis, θ' remissionibus . Praedicta autem Tri- E e e a denis
409쪽
dentina Synodus sess. 2I. de reform. cap. 9. ulterius constituit, ne Indulis gentiae per alios indicerentur, quam per Episcopos, aut Ordinarios loco. rum , quos etiam ad exquirendum ea in re consilium duorum de Capitu, lo obstrinxit e Indulgentias vero , cur alias spirituales gratias , suibus nouideo Chrisi eles decet privari , deinceps per ordinarios locorum , adhibitis duobus de Capitulo, debitis temporibus populo publicandas esse decernit. Demum sequenti sess. 23. in citato Decreto de Indulgentiis , advertens , haudita facile fore omnes recensere, ac tollere abusus , qui ex sit perstitione, ignorantia , & irreverentia , veluti sontibus , promanaverant , quibusque prospiciendum fuisset , mandavit , eosdem ab Episcopis diligenter exquiri , ac in unum collectos proximae Provincialis Synodi judicio subjici, subindeque omnino ad summum Pontificem deserrio Ceteros vero s deabusibus loquitur in Indulgentiarum materiam invectis), qui ex superstitione, ignorantia , irreverentia, aut aliunde quomodocumque pervenerunt, cum ob multiplices locorum, o provinciarum , apud quas hi committuntur, corruptelas commode nequeant specialiter prohiberi, mandat omnibus Episcopis, ut diligenteν quisque hujusimodi abusus Ecclesiae suae colligat, eosque in prima Synodo Provinciali referat, ut aliorum quoque Episcoporum sententia cogniti, Ilarim ad summum Romanum Pontificem deferantur. En itaque peculiare quo, dam monitum Episcopis datum, ut, si qui abusus ad Indulgentiarum rem pertinentes per eorum dioecesses inoleverint, eos squoniam Provinei alium
Conciliorum convocatio per haec tempora neque frequens, neque satis exis
pedita esse dignoscitur in in relationibus status suarum Ecclesiarum fideliter reserant , simulque opportunum ipsis ab Apostolica Sede remedium
ΙΙ. Periculosum nonnullis videtur , hoc rerum genus nimis diligenter scrutari & excutere; propterea quod , si hinc urget necessitas exposcendi opportuna remedia, ne Christi fidelibus imponatur, inde obstat timor, ne, detecta per ipsos Indulgentiarum insubsistentia, quae antea eos latuerat, nec eis denuntiata fuerat ab iis, qui rerum veritatem ipsis sine suco demonstrare debebant, turbentur illi, offendantur, indeque occasionem arripiant obloquendi in eos, qui Eccles astici regiminis veluti habenas moderantur. Verum haud ita difficile & arduum est viam adinvenire , per quam ex hoc impedito, ut isti putant, labyrintho evadatur. Si enim in Indulgentiarum discussione , quam in sua dioecesi instituit Episcopus, ali. quas repererit, quae dubiae fidei sibi videantur , non negligat easdem reis censere in relatione status suae Ecclesiae, una cum rationibus & argum e tis, quibus in eam sententiam circa illas adducitur: quod cum ipse praestiterit, onus erit Congregationis Concilii, hujusce rei notionem remittere ad alteram Congregationem Indulgentiarum, cui Clemens IX. Pontifex auctoritatem tribuit falsas, apoc ρbas , indiscretasque Indulgentias rvis imprimi vetandi , impressas recognoscendi , oe examinanssi , ac , ubi N
his , seu Romano Pontifici pro tempore existenti retulerit , nostra , seu illius
410쪽
alictoritate rejiciendi. quemadmodum legere est in ejus Constitutione 36. cui initium In ipsis Pontificatus, edita anno 1669. 2. Quoties autem, examine facto , hujusmodi delatas Indulgentias apocryphas declarari conis tigerit , si rogetur Pontifex , ut Indulgentiis apocryphis veras canonicaliaque Indulgentias subrogare velit, & uti sperandum est ) consonum votis rescriptum obtineatur I non solum hac ratione incommodis omnibus cumulate consultum erit , sed insuper fideli populo spiritualis veraeque laetitiae occasio exhibebitur. Urbanus II. Pontili x. antequam ad Claro montanum Concilium se conserret , solemni ritu consecravit Ecclesiam monasterii Bantini, eamque decoravit nonnullis privilegiis, quae recensentur a Cardinali Baronio ad annum Chrisi Io88. & a Patre Mabillonio rom. s. suorum Annalium ordinis S. Benedicti . Obscurioribus temporibus Praelatus aliquis sorte minus cautus in Eccles a lapidem apposuit , cui inscripta legebatur concessio nonnullarum Indulgentiarum, de quibus nutilum extabat legitimum monumentum . Cum praelati monasterii Abbatia commendata fuisset Henrico nunc S. R. E. Cardinali EnriqueZ , tunc apud Catholicum Regem Apostolicae Sedis Nuncio, isque gravem hunc e rorem deprehendi siet, non distulit rem univei sana ad nos deserre: nos autem minime praetermisimus apocryphis Indulgentiis Indulgentias substitu re veras , & ad justam disciplinae moderationem compositas , quas arbitramur jam inlcriptas fuisse novo lapidi in eadem Ecclesia apponendo. Episcoporum reclamationes adversus immodicas Indulgentias , quibus Etaclesiae filiales Basilicae nostrae Lateranensis , seu eidem subjectae , aut aggregatae , ditatas se esse contendabant, aditum reserarunt compluribus litibus & controversis inter certos quoidam Episcopos , & dictae Lateranensis Basilicae Canonicos , sibi asserentes facultatem communicandi controversas Indulgentias filialibus aggregatisque Ecclesiis: at, cum hi numquam legitimas probationes reperire potuerint , ut , quod sibi ex antiqua opinione, & majorum exemplo assumebant, satis firmarent , nos indulta omnia, privilegia, & Indulgentias sic ab iisdem communicatas, eousque ιuspendimus, donec controversa se cultas certis & authenticis monumentis prolatis perspicue demon straretur I aliasque interim concessimus Indulgentias ad vigentem praxim Apostolicae Sed is magis accommodatas, quarum
participes fierent fideles , qui designatis diebus Ecclesias praedictae Basilicae filiales, eique subjectas , seu aggregatas vistassent .: uti videre est in nostra Constitutione, cui initium infssidui solicitudinis , num. 43. rom. 3. nostri Baliarii. l . . III. A Romanis Pontificibus Praedecessoribus nostris, seu recta per se, seu de Congregationum consilio, tam multae apocryphae Indulgentiae pomscriptae fuerunt , ut inde quilibet Episcopus facile deprehendere possit, quaenam sint Indulgentiae, quarum publicatio in dioecesi permittenda non est: ipsae autem Pontificum Bullae, Brevia, & Decreta sparsim relata inis veniuntur toto opere de Indulgentiis , quod accurate composuit Pater