장음표시 사용
481쪽
oculis habito, quod , si Parochus matrimonio interest tamquam testis Ecc Iesse auctori Eabilis, nullo modo poterit de matrimonio contracto fidem facere, ubi nec utrumque viderit conjugem, nec utriusque consens um audierit. Sed, cum factum i psum , de quo agebatur, accurate perpensum suerit, ejusque circumstantiae omnes diligenter excussae, manifesto compertum est, quod, si Parochus mulierem non vidit , ejulque verba non intellexit, hoc ideo evenit, quia ipse obfirmato animo camdem videre, & audire noluit, cum eam facile videre , & audire potuisset, quemadmodum bene viderant, recteque audierant testes ad eum actum adhibiti. Itaque pronunciatum fuit, nobisque annuentibus sententia prodiit pro matrimonii validitate. XII. Magnam aliquando praebuere materiam Episcoporum interrogati nibus, & postulatis ea matrimonia, quae conscientiae appellantur' quaerentibus scilicet iis, in quorum dioece libus frequentior ejusmodi matrimoniorum consuetudo inoleverat, qua ratione circa illa se gerere deberent. Matrimonia conscientiae ea olim esse intelligebantur, quae inter virum, & keminam absque ulla solemnitate celebrabantur: quaeque hoc modo duceba- Iur foemina , concubinae nomine appellabatur : sicuti videre est in Can.
Chrisiano , dis. 34. Can. Is qui, ead. di . & in hoc ipso opere nostro
superiore lib. V. cap. I 2. num. 2. O seq. ubi hanc materiam prolixe tractavimus. Matrimonium etiam conscιentiae illud fuit , de quo sermo est in Cap. suod nobis, de elaudes in. desponsari matrimonium videlicet occulte
initum , quod evulgari & manifestari non debeat , quamdiu conjugibus ipsis illud publicare non placuisset. Hujusmodi matrimonii probatio, sicuti & legitimorum natalium prolis ex eo susceptae , a solo testimonio pendebat viri, & mulieris, affirmantium, se se Vero matrimonio conjunctos esse . Hoc tamen testimonium nullius erat roboris & momenti, si sorte compertum fuisset aliud matrimonium ab altero ex conjugibus publice telebratum, multoque magis si reperti suissent filii ex hoe publico
matrimonio suscepti nam tunc ex solo duorum conjugum testimonio neque occultum illud matrimonium satis probatum , neque legitima conditio prolis ex matrimonio susceptae satis asserta dici potui siet sicuti in laudatum textum scribendo affirmant Innocentius, Ostiensis, Joannes Andreas , Abbas, & Fagnanus . In pluribus Germaniae locis, etiamnum saepe contingit , quaedam fieri matrimonia, quae dicuntur ad Morganaticam I eaque sunt, quibus vir nobilis, post susceptos en prima uxore itidem nobili liberos, ea defuncta, cum continentiae leges sine uxore observare non pos.st, coram Parocho, & testibus, obtenta prius a proclamationibus opportuna dispensatione , alteram ex humiliori ordioe ducit , addita conditione, ut tam mulier, quam filii ex eo matrimonio nascituri, nihil sibi juris ex eo acquirere possint, praeterquam ad ea, quae ad victum sunt necessaria. Hujus conditionis vi & mulier a participanda mariti dignitate excluditur ,
di filii ab ocinibus tirulis, muneribus , & paternorum, avitorumque boum
482쪽
L I B. XIII. C A P. XXIII. 77rum successione extranei cententur. De his matrimoniis Germani Seripi res tam Juristae, quam Theologi , passim loquuntur eaque legitime contrahi tuentur tum quoad subsantiam , ut cicunt, tum quoad modum e primum , quod ad substantiam pertinet, quia ineuntur, ut incontinentiae peccatis aditus intercludatur: secundum, quod spectat ad adjectas conditiones
N pacta, quia haec eo tendunt, ut filii ex prima nobili uxore suscepti, aliique, qui ad haereditatem, & bona, deficientibus iisdem filiis, jus habent, ab omni praejudicio reddantur immunes. De his ipsis matrimoniis ad Morganatisam a nobis actum est alibi , in loco scilicet mox a nobis significando . In tomo 3. Insitutionum iuris publici, aliquibus notis illu-
stratarum per Ioannem Frideri cum Psessingerum , pag. I 3Io. sermo est de his matrimoniis ad Morganaticam. At nostris hisce temporibus ea diis cuntur matrimonia conscientiae , quibus vir, & foemina coram Parocho, aut altero Sacerdote ab eo, cui . haec sit auctoritas, deputato , & duobus testibus familiaribus, sed omissis, ex indulto, denuntiationibus, connubio
runguntur. Omnis cura adhibetur, ut haec matrimonia occulta remaneant,
ad evitanda hominum improbantium dicteria , aliasque molestias , quas facile subirent conjuges, propterea quod alter ex iis nobilis sit, ignobilisolter, oblituraeque familiae; &, quia non palam innotescunt, matrimonia conscientiae dicuntur. Cum nos munere Secretarii Congregationis Concilii fungeremur, die st. Septembris anni 1724. Episcopis quibusdam instantihus, propositum fuit dubium, utrum matrimonia hujusmodi, conscientiae
nuncupata, licita censenda essent; eaque arrepta occasone , exarare non
praetermis mus, & in publicam lucem edere quasdam Adnotationes, quibus materiam hanc totam illustrare curavimus quae typis impressae leguntur in Thesauro Resiolutionum tom. R. in causa, cui titulus Dubium Ma-rrimoniorum, quae proposita quidem fuerat anno, & die, qui supra, sed non judicata; sicuti neque definita fuit in ea Congregatione, quae habita est die 2. Decembris ejusdem anni, propterea quod Sacra Congregatio differendum censuit judicium, donec mature perpensa,& constituta fuissent, uae necessario requirerentur ad haec matrimonia licite perficienda: si enim ad recti normam exacta non-suerint , culpa non Vacant ; quantumvis, celebrata cum suerint coram Ρarocho, & testibus, valida & rata procul dubio debeant reputari. XIII. Inficiari rimo poterit, hunc esse Ecclesiae spiritum, ut publica inter Fideles matrimonia celebrentur I ideoque eam occultis hujusmodi nuptiis nequaquam favere: sicuti eruitur ex sex primis Canonibus a Gratiano collectis in causa go. quaest. s. praeter tot alia Conciliorum decreta relata in Collationibus Ecclesiasticis Parisiensibus de Matrimonio rem. I. ib. I. collat. 4. q. a. Hic autem Ecclesiae spiritus & praeteritis semper temporibus viguit, & nostris quoque etiamnum durat, cum a Tridentina Synodo renovatum fuerit Lateranensis Concilii decretum de publicis
denuntiationibus piaries ante matrimonii celebrationem in Ecclesia sa-
483쪽
ciendis. Omnibus etiam clare patent certa quaedam mala δc absurda, quae ab occultis matrimoniis, & conscientiae nuncupatis , nascuntur , de quibus fuse agitur in dictis Collationibus loco cit. I a Giberto Consultat. Canonic. de Sacramento Matrimonii tom. 2. consuli. 53. quaesi. I. & in nostra Constitutione, quam paulo post indicabimus. Equidem S ainlebe uve to=n. I. resolui. Io I. adduci non potest, ut matrimonia conscientiae licita fateatur, nisi cum conjuges inter se vivere contentiant , non uti conjuges, sed ut frater, & soror . Haec tamen opinio nimis est a communi lenia remota, cum calus alii certe non desint, in quibus Superior dii pensare
necessario debet a publicis denuntiationibus , & matrimonia conscisntiae permittere, quae scilicet coram Parocho , & duobus testibus familiari iasimis ineantur, eo quidem fine, ut occulta maneant, sed simul etiam ut conjuges, non uti frater, & soror, sed uti vir, & uxor inter se converinsentur. Nonnulli ex hujusmodi casibus recensentur in praedicta collati ne Parisiensi, & in citata consultatione Giberti aliosque nos ipsi innuimus in nostra Constitutione, quae incipit Satis Vobis , in tom. I. noseri Eullam num. 3s. Et quidem in ea Constitutione , quae in forma Brevis epistolaris directa est & transmissa ad omnes Episcopos , nos ea resumpsimus, quae in Concilii Congregatione tunc minime definita adhuc pendebant. Cumque maturo Sc diligenti examine ea omnia perpendissemus , quae vita sunt necessario requirenda , ut matrimonia conscientiae possent aliquando permitti, quaeque lint adhibendae cautiones, ut proles , ex his matrimoniis nascitura, & rite educetur, & nullum accipiat detrimentum sive in his quae pertinent ad vitae sustentationem , sive in probatione legitimorum natalium , quos ex hujusmodi matrimoniis revera sortietur, ea omnia in dicta Epistola distincte exponere non omisimus, opportunaRregulas indicando , quibus in huiusmodi casibus recte procedi valeat. Quare, si in posterum dubia , & postulata circa haec matrimonia conscientiae ab Episcopis proponantur , nihil aliud videtur esse praestandam Iam eos monere de obtervanda, & executioni mandanda praedicta Coni tutione nostra: qua etiam Apostolicae Poeuitentiariae ossicium pro no ma utitur, quoties de matrimoniis hujusmo i agiture ut videre est in alia Constitutione nostra, cujus initium est Pastor bonus , 39. Bullarii
De nonnullis postulatis ad rem Beneficiariam 1 hectantibus ..
Non hic sane propositum nobis est , ut omnia recenseamus postulata ab Episcopis Apostolicae Sedi proposita, & sibgulas iisdem reddi
tas responsones: hoc enim opus esset, non una, alterave capituli pagina, sed vix pluribus voluminibus concludendum . Superioribus capitibu&
484쪽
L I B. XIII. C in P. XXIV. 47ρ
nonnulla gravioris momenti retulimus, & expendimus postulata ex iis, quae nobis prae manibus habere contigit ' unde liceret Episcopis aperte deprehendere, Sedem Apostolicam nunquam cessare , quin & perspicua dubiis in rebus exhibeat rei ponsa, & opportunam , quoad fieri potest, opem , auxiliumque afferat ad eos levandos alliduis gravibusque solici tudinibus quibus latis superque obsidentur, ac Veluti opprimuntur, qui
curae prae lunt animarum . Hoc itaque capitulo agemus , ut ipsa pandit
illius inlcriptio, de aliquibus postulatis ad rem Beneficiariam spectantibus ; deinde operam opusque hoc nostrum concludemus proximo, novi Lsimoque capitulo, expendentes regulas, quas sequi debent Episcopi; dum suis in dioecesibus Missarum reductiones faciunt : animadvertimus enim , quamvis ab Episcopis etiam extra relationem status suarum Ecclesiarum hujusmodi iacultas postuletur imminuendi per dioecesim Missarum onera tamen saepe siepius id ipsum in memorata relatione praestari. II. Cum sanctae memoriae Pontifici Pio V. innotuisset , complura identidem in Beneficiorum resignationes , ac permutationes irrepere a surda, secundo Pontificatus sui anno Constitutionem e vulgavit incipientem Officium , quae est num. 42. inter ejusdem Ρontificis Constitutione; in antiquo Bullario edit. ann. I 385. pM. 992. qua ordinariis suspendit ad tempus auctoritatem admittendi Beneficiorum resignationes , & permut tiones, ut quedum ipse de eadem re opportunius statuisset . Proximo a tem anno alteram edidit Constitutionem, incipientem Iuanta , quae est 58. Bullari veter. tom. a. in qua postquam nonnullas statuerat moderati nes, ac declarationes circa tempus, & modum, quibus in posterum asmittendae essent ab Ordinariis Beneficiorum renuntiationes, quae a Beneis
ficiatis in ipsorum manibus fiunt' prohibuit Episcopis , aliisque collat ribus, in quorum manibus cujuslibet Beneficii resignatio fieret, ne idem
Beneficium, cujus resignationem admisissent , aut suis , aut resignantis conlanguineis, amnibus, vel familiaribus consurrent. In editionibus meis
moratae Constitutionis S. mi V. incipientis, uti dictum est, suanta, haec leguntur verba.' Ceterum praecipimus, atque interdicimus, ne ipse Episcopi, aut alii collatores , de Beneficus, m ossiciis res nandis praedictis, aut suis. aut admittentium consanguiners, assinibus, vel familiaribus, etiam per fal
lacem circuitum multiplicatarum in extraneos collatιonum , audeant provide
re: ubi deprehenditur sane manifestus typographi error: neque enim legendum est admittentium consanguineis I led utique dimittentium consam guineis e uti optime notavit Fagnanus in Cap. Non sine, num. ψ3. de --hitris , & latius persequitur dodius Prael ut Marcellus Severolus , quem tum honoris causa, tum amoris, quo illum, dum viveret, prosecuti. sui. mus, libenter hic nominamus . Videatur ipsus Allegatio typis edita, quae est ordine triges ma inter Allegationes Hieronymi Palma junioris, ante num. I. Juvat & illud animadvertere, in septimo Decretalium libro,
qui sub Pontifice Clemente VIII. in publicam lucem emittendus erat, sed s
485쪽
sed, ut alibi diximus, ideo evul3atus non fuit, quia , cum in ipsum iis dentidem inserta fuerint Tridentini Concilii Decreta , sicuti prohiberi non poterant Canonistae, quin ea interpretarentur , ita aditus patefactus suisset violandae Summi Pontificis Pii IV. Constitutioni , qua vetantur privati homines sacrum Tridentinum Concilium commentari atque interpretari , cum id Sacrae Gardinalium Congregationi , ejusdem Concilii Interpreti, prietative sit reservatum; in hoc inquam ) septimo Decretalium libro Cap. I. de renuntiatione, animadvertere juvat insertam S. Pii V. Bullam , in qua verbo admittentium, substitutum legitur dimittentium. Videri etiam potest nosera Institutio stI. Latinae editionis Attamen licet. III. Praestitutis itaque in laudata S. Pii V. Constitutione finibus, quibus vel nunc licet Episcopis Reneficiorum renuntiationes admittere , fi ma tamen semper prohibitione, ne eadem Beneficia suis . aut resignantium consanguineis, amnibus, vel familiaribus conserant , Cremonensis Episcopus in relatione status Ecclesiae suae , sequens Congregationi Concilii quaesitum proposuit: an videlicet, si Parochus Ρaraeciam in Epitc pi manibus renuntiaret, Episcopus vero , concurrentibus omnibus , quae in Plana Constitutione requiruntur, renuntiationem admitteret ' cum ad eam rite conserendam concursum debeat indicere, licitum ei esset, suos, aut resignantis Parochi consanguineos, amnes, & familiares, ad concursum admittere, & alicui ex ipsis Parceciam conserre , quatenus dignior prae ceteris deprehensus fuisset . Congregatio autem rescripsit , id Episco. io minime licere , nee debere ad concursum admittere praememoratosuos, vel resignantis consanguineos, amnes, vel familiares e quod rescriptum Gregorius χΙΙΙ. Pontifex sua auctoritate comprobavit. - ΙU. Ejusmodi Congregationis responsum innuitur a Fagnano in Cap. Non sine, num. 33. de Arbitris, nosque hic illud per extensum reseremus exscriptum ex libro primo Decretorum pag. I s. m seq. ad annum I 573. quod ipsum praestitimus in memorata nostra Institutione 9 I. praecitato loco: suaeνit a Saera Congregatione Sacri Concilii Tνidentini Episcopus Crem nensis, an Conse i ut is Sanctissmi Domini Noseri Pii Papae V. felicis recordationis , data Romae sub die prima inritis Is 68. hveν relaxatione probi-hitionis de non admittendis resignationibus per ordinarios, dum probibet, ne Beneficia per refignationem per Episcopum, vel alium collatorem, etiam ex iuxta causa admissam, vacantia, conferantur consanguineis, vel familiaribus Episcopi, vel res antis, habeat locum in Ecclesiis Parachialibus, oe B nesciis curam animarum habentibus, quae per concursum magis idoneis com ferri debent ex decreto Concilii Tridentini cap. I 8. Fef. 24. ita ut, s famialiaris aliquis Episcopi , vel consanguineus re nantis comparuerit , o inconcursu ad hujusmodi Beneficium curatum , ut supra vacans, cum aliis se examinari petierit, admitti non posset. γ, s admisus ad examen , oe uti idoneus ab Examinatoribus relatus fuerit, ei Beneficium conferri non posset. Sancti mus Dominus Nosser, etiam ex sententia Sacra Congregationis Com
486쪽
L I B. XIII. C P. XXIV. 48 thdἰi, declaraυit, locum babere, ideo mouendum Discopum , ne hujQ.
modi familiares, vel consanguineos admittat ad concursum.
V. Haud ita multo post contigit , Patavii vacasse Parceciam , non quidem ex Parochi resignatione , qualis erat facti species a Cremonens Episcopo proposita, sed ob ipsiusmet Parochi obitum ; cumque Episco pus concursum indixisset, & ad illum admisisset familiarem suum , eique etiam, quoniam dignior judicatus fuerat, Parceciam contulisset , excit tare est quaestio , an hujusmodi Epitcopi factum Planae Constitutioni ad
versaretur. Congregatio vero , innixa potissimum p indicatae resolutioni a Gregorio XIII. confirmatae , affirmative respondere non dubitavit. At, cum providus Secretarius animadvertisset , casum Vacationis per obitum, longe differre a casu Vacationis per resignationem, durumque nimis & asperum fore, unum casum alteri exaequare, id namque esset Sancti Pii U. Constitutionem , & Gregorii XIII. responsum non tam deis clarare, quam ampliare' communicata re cum Rotae Auditoribus , quos in suam sententiam proclives deprehendit, rem totam detulit ad Sixtum.
V. Pontificem, qui, omnibus accuratissime perpensis , iisque confirmatis, quae statuta suerant a Gregorio LXIII. declaravit , Bullam Planam loeum sibi vindicare iis Parochialibus per resignationem vacantibus , &Episcopum quidem in hoc casu ad concursum recipere non posse suos, aut resignantis consanguineos, amnes, vel familiares: at, quoties Parce. cia vacaret per obitum, Bullam Planam nihil obsistere, quin ad concuria sum praefati consanguinei, amnes, & similiares admitterentur, & alicui
etiam ex ipsis, si quidem dignior fuisset deprehensus, Parochialis Eccle-sa conserretur. Haec, quae a Summo Pontifice sapienter constituta fusrant , Congregationi referre Secretarius non desticit : Congregatio vero omnia commendavit , jussitque , ut deinceps Pontificium mandatum religiose executioni mandaretur. VI. Habentur haec omnia in libra memorialium I O7. pag. 2 8. En verisba: Consideratis suprascriptis resolutionibus Congregationis ad consitutiones in casu Cremonens, o Patavino , manu bon. mem. Carrinalis .inciati anis notatis, animadversum fuit, primam declarationem Congregationis emanasse eirea Constitutionem felicis recordationis Pii V. sub dat. I. prilis Is 68. qtiae prohibet, ne Beneficia per resignationem, ab Episcopo, vel ab alio inferiori admissam , vacantia, conferantur consanguineis., vel familiaribus Episcopi, vel remnantis in his terminis fuisse a felicis recordationis Gregorio XIII. unctatam: sed eamdem mytea in casu Patavino fuisse applica.tam, oe extensam ad Paracbiales vacantes etiam per obitum , ut ad eas non, possent concurrere familiares Episcoporum . suae extenso cum visa esset duis rior, nec appareret, super ea solitas discussones Congregationem fecisse, m nusque ad judicium Sanctissmi fuisse relatam volui , antequam in generatim observantiam deduceretur, ex qua periclitari potuissent plurimae provis nes alias factae, quae in posterum fleri cyntingerer, cum ex hoc capite M
487쪽
tii quot provisones in Rotae Auditorio impugnarentur , ab ipsa Rota , quid sentiret, exquirere e cui pariter visa fuit extenso potius , quam declaratio, satis dura ' praesiertim quia in vacationibus per obitum crisat illa ratis suspectavum pactionum, oe fraudum , quae in resignationibus facilius intervenire possunt. Quamobrem distarum resolutionum cum praemissis motiυis facta relatione Santissmo Domino Nostro, ut dictarer, quid vellet obsereari Sanctitas Sua decrevit, declarationem Congregationis, approbatam a felicis retam dationis Gregotio XIII. retinendam esse juxta terminos Constitutionis pia m moriae Pii V. in Paraebialibus vacantibus per refignationem admissam per Episcopum, inferiores collatores 2 occurrente autem vacatione Parochialium per obitum, non esse arcendos a concursu familiares , aut consanguineos ipso.
rum ordinariorum , sed iisdem conditionibus, oe legibus censendos esse eum mitis concurrentibus, ex forma Concilii Tridentini, Conseitutionis eiusAmPii V. de pr sonibus Parochialium oec. Quod Decretum in Congregatione habita die I s. Junii Is 89. eum retulissem . fuit ab Illuserissimis Dominis commendatum ' juxta illud in posterum respondendum erit in casibus o currentibus me. Quoties igitur Parcecia per resignationem vacaverit , si eamdem suo, vel res8nantis consanguineo , aut familiari conserat Episcopus, aperte peccat in litteram Planae Constitutionis , prohibentis, ne Beneficia, in Episcoporum manibus resignata, personis supradictis conserantur: at, si iisdem conserat Paraeciam, quae per obitum . vacaverit, nullatenus Planam Bullam laedit , quippe quae non nisi de vacationibus per resignationem loquitur . Etenim in vacationibus per resignationem facile irrepere possunt eae fraudes, dolosique circuitus, qui aut nullo modo, aut saltem dissicilius in vacationibus per obitum possunt occurrere. Itaque patet primo , quam prudenter constitutum suerit discrimen inter unum, & alterum vacationis modum; deinde quomodo gerere se debeant Episcopi, cum hujusmodi casus contigerint , absque eo quod Congregationem de illis consulant ' denique cui regulae tuto adhaerere debeat eadem Congresatio in responsionibus dandis ad ejusmodi postulata, quae
sorte proponi contingat. Legatur Corradus in Praxi Benefriaria lib. q. cap. q. sub num. IO. Nec tamen , ubi etiam testatur , ita respondisse
Cardinalem Laneellotum, Congregationis Concilii Praefectum, Episcopo Castrensi die g. Iunii Is I7. atque ita pariter firmasse Rotam in decis ne coram Corduba, quam ibi integram affert. Videri etiam potest Ventriglia in Prari adnot. Σ. Σ. num. II. θ' num. I 3.
VII. Concursus, quem Tridentinum Concilium praescripsit, nunc temporis non solum obtinet quoad Beneficia, quibus animarum cura annexa est, quaeque digniori inter concurrentes ab Episcopo conserri debent, sed etiam quoad reliqua Beneficia curata, quae conseruntur a Romano Pontifice , eo quod aut ob secutam in mense Apostolico eorumdem vacati nem , aut ex alio reservationis, vel affectionis titulo, ejusdem dispositi ni sunt reservata. Id nos ipsi statuimus in nostra Constitutione incipiente
488쪽
L I B. XIII. , C A P. XXIV. 483 Cum illud, quae est 68. I9. oe 2 O. no iri Bullarii tom. I. ubi Epit coapis mandavimus, ut , quoties vacaverit aliquod Beneficium Sanctae Sedireservatum , cui annexa sit animarum cura , opportuna facultate sibi per nos directe collata, concursum indicere non praetermittant I &, siquidem agatur de Beneficiis reservatis ratione mensis , in quem incidit vacatio, hujusmodi concursus acta ad Datariam Apostolicam minime transmittant, sed tamen significare non negligant, quem ipsi magis idoneum in Domino censeant: quo Vero ad cetera omnia Beneficia curata , ex alio quocumque titulo, praeterquam ratione mensis , Sanctae Sedi reservata , acta
concursus ad Datariam mittant, se se abstinentes a .iudicio ferendo, quisnam sit ceteris dignior & aptior ' facultate tamen ipsis facta significandi per familiares litteras, ad Pontificis Datarium conscriptas, quem ipsi censeant digniorem, & an quispiam ex iis, qui ad concursum ad milli sunt, occulta aliqua nota laboret. Quod autem nuper asseruimus , Bullam S. Pii U. nequaquam obstare consanguineis, &.familiaribus Episcopi , quin ad Beneficia curata per obitum vacantia, & ab ipsomet Episcopo conserenda, possint concurrere I id multo potiori jure amrmandum erit de Beneficiis curam animarum annexam habentibus, & Apostolicae Sed is dispo-stioni reservatis. Diximus potiori jure, cum pro iis stet regula, quae docet, Plana in Constitutionem locum non habere in iis Beneficiis, quae licet in manibus Episcopi resignentur, eorum tamen collatio , non ad i. psum Episcopum , sed ad alium spectat' quae regula a Gregorio XIII. sertur etiam comprobata fuisse. Videatur Additio ad decis 3 s. num. 23. Praesulis Ansaldi, qui obiit Rotae Decanus, quemque libenter nominamus, non tam mutui amoris gratia, qui inter uos, & ipsum , dum viveret, intercessit, quam ejusdem meritorum titulo. VIII. Eadem Constitutio s8. S. Pii V.. de qua hactenus disseruimus, occasionem praebuit gravi controversae abesArchiepiscopo Mechliniensi anno 1683. ad Congregationem Concilii delatae; an videlicet, quae in illa continetur , prohibitio conserendi Beneficia, in manibus Episcopi resignata, ejusdem Episcopi, aut resignantis consanguineis, assinibus , vel familiaribus, vim quoque habeat in Beneficiorum permutationibus . R perta tunc fuit quaedam resolutio edita in causa Feretrana die et s. Februarii I 673. in qua Congregatio assirmative responderat. At, cum n vo instaurato examine deprehensum fuisset , memoratam resolutionem propositae quaestioni minime congruere I cumque insigniores in Romana Curia Canonistae plures in causa disceptationes elucubrassent, ipseque Al-tovitus Secretarius in suis votis multa collegisset , ea videtur suisse Congresationis sententia, ut Beneficiorum permutationes , quae coram ordinariis fiunt, dummodo bona fides intercedat, & fraus omnis absit , sub Planae Constitutionis dispositione minime comprehendi debeant. IX. Permutationes Beneficiorum non complectitur Bulla S. Pii V. quia, licet ipse in sua Constitutione 42. suspensam voluerit, quousque a
489쪽
liter statuisset, facultatem, qua ordinarii gaudebant, admittendi Beneficiorum resgnationes, & permutationes, cum tamen subinde in sua Constitutione 38. eamdem suspensam facultatem ordinariis restituerit, de re-sgnationibus ita locutus est, ut opportuniores quasdam , novatque restrictiones, & cautelas circa illas induxerit, ac statuerit' at de permutati nibus ita indefinite decrevite .is hie Beneficiorum , osciorum permutationes admittere , quae canonicis sanctionibus, in Apostolicis Consitutioni
X. Complectitur tamen Piana Constitutio permutationes , quae mala fide, ac fraudulenter coram ordinariis fiunt, quia Sanctus Pontifex in eadem Constitutione, uti supra dictum est, eas tantum permutationes admitti concedit, quae sint sanctionibus canonicis consona quod per iudeest ac dicere, quae respiciant utilitatem, vel necessitate in Ecclesiae , aut in quibus permutantium utilitas quodammodo in utilitatem vergat EccJesiae. Quapropter, si quae permutantur Beneficia , valde disparis sint roditus, si is , qui pinguius Beneficium obtinet , provecta jam cst aetate, ac infirma valetudine , illudque permutare velit cum Beneficio tenuioris reditus, quod suus, vel Episcopi consanguineus obtinet I hujusmodi pe
mutatio non est ad canonum normam exacta : quin immo dolosa est, ideoque Planar Constitutioni adversatur . Atque hi lce in terminis edita fuerat memorata resolutio anni I 573. Ad confirmanda vero quae hactenus dicta sunt, facile nobis esset alia plura hic congerere : sed, ne quid detractum videatur iis, qui tanta cum laude in id ipsum operam studiumque suum impenderunt , ablegamus lectorem ad citat. allegationem 3O. P sulis Severoli, editam lom. 3. Ilegationum Palmae , ad Additionem Praesulis Ansaldi decis 3 s. ad disceptationem denique 29. celebris Pitonii, ubi omnia optime comprobata atque firmata leguntur. XI. ui illegitimos natales sortitus est, eκ sacrorum canonum lege itis
regularitati subjacet o ita ut nec Ecclesiae ordinibus initiari , nec ullum Ecclesiasticum Beneficium consequi possit . Quapropter dispensatione ipsa opus est ad ordines, aeque ac ad Beneficia obtinenda . Sed , si de minoribus ordinibus agatur, ac de Beneficiis animarum curam annexam non
habentibus, Episcopus potest propria auctoritate cum illegitimo dispensare. Ut autem illegitimus ordines majores, & Beneficia, quibus cura immineat animarum, obtineat, solius Romani Pontificis dispensatione fieri potest. Perspicua est Decretalis Bonifacit VIII. in Cap. Is qui , de filiis Presbyterorum, o aliis illegitime natis, in 6. Irregularitas autem, quae il- legitimos obstringit, haud provenit ex eorum culpa , sed , ut Iuris peritiajunt, ex desectu; quemadmodum late disserit GongaleZ in Cap. Ut filii, num. 8. de filiis Presbνterorum. Porro qualis sit hujusmodi defectus , egregie declaratur a S. Thoma in q. senten. HAE 23. quaest. a. an. 2. qu*st. 3. Ordinati in quadam dignitate prae aliis constituuntur. Ideo ex quadam honestate requiritur in m claritas quaedam, non de nectistate Sacramenti, foede
490쪽
L I B. XIII. C P. XXIV. 483ὼθ noeessitate praecepti ; ut scilicet sui bonG famae, bonis moribus ornati, uoupublice poenitentes. Et, quia obscuratur hominis claritas ex vitiosa origine, ideo etiavi de illegitimo iboro nati, a susceptione ordinum repelluntur, ni eum eis aispensetur: γ tanto est dissicilior dispensatis , quanto eorum origo os turpior. XII. Haec plane est dis .iplina, quae nunc temporis obtinet '. sed alia Mliis temporibus obtinuisse dignoscitur: quippe ean. Is . Nicephori Confecsoris tom. 7. Conciliorum Lataeanae Collectionis col. Iast9. . sequentia verba leguntur e sui ex concubina, . scorto, ex digamis, erigamis nati sunt, se virtutibus praeriti appareant, snt Sacerdotio digni , ordinentur. In ipso Decreto Gratiani di . 36. plures collectae inveniuntur ausi ritates veterum Ecclesiae Patrum, qui parum soliciti de ordinandorum rigine, & natalibus, eos tantummodo ab Ordinibus repellunt , qui proinpriis improbis moribus constituuntur indigni . Et, quamvis Cau. I. cit.
dis. s6. qui desumptus est ex Concilio Claro montano, habito sub Vrbano II. Pontifice, haec legantur Verba: Presbyterorum filios a sacris .intans miniseriis remosemus: subdit tamen Gratianus e Sed hoc intelligendum es de illis, qui paternae incontinentiae imitatores fuerint . Verum , s morum ho- nefas eos commendabiles fecerit, exemplis, m auctoritatibus, non soluim Saeeνrites, sed etiam summi Sacerdotes feri possunt. Haud ita facile est si tuere tempus, quo primum inducta, & recepta fuerit disciplina repellendi ab Ordinibus aeque, ac a Beneficiis illegitimos, ob solain natalium maculam. Quod probabili conjectura assirmari potest, illud est, hujusmodi disciplinam initium duxisse ab exclusione illegitimae Sacerdotum prolis uidque in eum finem, ut quodam quasi fraeno cohiberetur parentum incontinantia inde vero ad filios quoque illegitimos laicorum ampliatam sui
se: ac demum ex una in aliam provinciam, gentemque propagatam, pr cessu temporis , & praesertim post publicationem Decretalium Gregorii. IX. vim aucto litatemque disciplinae, ac juris communis in universa E clesia obtinuisse. Videndus est Christianus Lupus rom. g. in Sunodos Generales m Proυinciales cap. 12. dissertationis I. proaemialis, ubi susiori calamo expressa reperiuntur omnia , quae paucis collegit Uan-Espen Iuri
XIII. Tridentini Concilii Patres, totos ad resormationem morum, iam axime Clericorum curandam intentos , minime sugit caput hoc de il- legitimis filiis Clericorum: ideoque sess. 2 s. cap. 13. de reformatione, ut opportuniori qio poterat modo cohiberetur Clericorum incontinentia , Ecclesiarumque decori consuleretur, sanxerunt, ne filii Clericorum illegitimi possent Beneficia consequi in iis Ecclesiis , in quibus eorum parentes obtinuissent, obtinerentve Beneficium aliquod, licet dissimile, neque in iisdem Ecclesiis ministrare possent , nec etiam pensionem ullam habere super fructibus Beneficiorum, quae possidentur , fueruntve ab e rum parentibus possessa e in paternae incontinentiae memoria a locis Deo com