장음표시 사용
101쪽
pei oppositas differentias contrahatur Debet enliti, ut genus constituatur ex elle generis,habere sub se differentias, quibus quasi di iii datui, ae ducatur ad species particulatis, quae sub ipso Iuni Adiici di ve ibi gratia, in ratione generis conliituitur, quia,cum in suo esse onanino praescindat a disserenti j rationa-sitatis, cirritis inalitatis, per illas tamen contrahitur ad speetes sitas, unde aliud est animal rationales, aliud irrationale male est an perti istina Henrici verba art. 6. q. a. Omne ge
Conclusio. Genua necessario habet diuersas sprcies.
Explicatur Genus ita debet habere sub se plura specie di serentia, quatenus est genus logicum siue potentiale , ut ne'-que de potentia Dei absoluta possit in una specie conseruari Est Hentici loco in secundo notabili citato, sed etiam clarius expresse art.28. q. 3. Habι Io Genere, Anima intendi aequirere determinatum aliquid Animal enim ea uiddam in se uius esse non euiserminatum,nisi um fuerit rationale,cti
rationale, Paulo post Non es autem disserentia na diui .ua generis , nisi cum aliqua alia disseremia Mi opposita secum condiuidente illud genui, constituti alteris specie sis radi
Probatur. Impossibile est esse genus , quod non ut per oppositas disserentias specificas contractum, Ed tunc neces.sario sunt diuersa species: ergo necessario est in diiuersis speciebus. Maior patet ex Henrico locis citatis Minor vero se quitur necessario ex pluralitate dissirentiarum. Ad primam obiectionem, quo perie potes conseruari in unico
102쪽
.nire indiuiduo. Dicendum, quod species habet plura indiui.
dua, quando non est in materia satiata forma sua. Vnde Hen. vicus egregie arti 3. q. . Hac es causa esse multorum in diui. duorum unius Peciei scilicet, quod propter diminutionem non fui natura conιenta in esse, ius,OM At vero genus necessi.
rio debet per oppositas differentias contrahi , unde non est paritas . Cum vero dicitur ex Henrico, quod species habet
totam naretram generis assertur textus diminutus, ex qua diminutione multa imponuntur Henr quae non imponerentur. Sequamur igitur textum, Decies in se habet totam naturam generis, O non babetesse genus nis/Vpeciebus,ctc. ubi notandum b, nisi in speciebus, quia pluralitatem specierum recognoscit necessariam ad generis constitutionem. Ad formam itaque argumenti negatur consequentia Ad secundam quod corruptis omnibus speciebus adhuc valerer dicere Homo es animal. Dicendum in eo casu propositionem illam esse quid ditatiuam ratione essentis hominis , aliorum animal tu irrationabilium ab homine contra distinctorum, sed ille non est casus noster. Negamus in praesenti,quod possit dari genus logicum, ut huiusmodi ' quod neque secundum essentias ipsas sit de diuersis speciebus, sed sit in unica solum, quemadmodtim species solis est in illo unico indiuiduo etiam secundum essentiam, & quid ditatem suam. Ad i Ormam itaque argii menti distinguitur maior. Ad tertiam quod Genus e t praedicabile ex aptitudine Dicendum, quod posita aptitud me totum conceditur, quod ita argumento assumitur. Concluditur enim idem, quod in proximo prς cedenti argumento. Erat difficultas de tali aptitudine adessendum in multis an sit necessaria; cui assirmative respondetur. It aut sit impossibit quod fiat praedicario alicuius tanquam generis, quod non habeat esse saltem secundum aptitudinem in multis Dico aptitudinem, non dico non repugnan
103쪽
trahentes undari in reali physico quales sunt natura speeificet rationalis , arrationalis Quod vero aliqui requirant species actu existentes, non reputo necessarium, dummodo beatur ussiciens illarum cognitio, ut puta , Quod fuerint iam intermis natur Debet namque intellectus habere sundamentum ne eius opus fiat esumericum, sed hoc est solum quoad possibilitatem, & ex hypothesi, quod Deus vellet aliquam speciem alicuius generis landitiis absumere, reminuis secundum conmunem rerum cursim Genus sem
per habet species suas actu existentes Adsumam itaque arguarent disti
104쪽
Circa quintum Articulum de specie , quaerebantur tria, scilicet Bonitas eius definitu nis,Conseruabilitas eius in unico Indiuiduo,
RO pute negari u Arguitur primo Destam tio eompetens alijs a definito non est,mata sed hare definitio est liuiusnodi ergo non est bona. aior est cena, nam reponituriater prscipuas ct finitionis regulas,quodde tuo nequς ea cedataefinitum, neque ab is eri cedaturi Minor vero prob xi praedicari de pluribus dio serentibus numero conii eici m generi potest enim dici
Petrus est animal , quuιIlaiautocium dicitur Petrus esti homo, conuenit etiam naturis abstractis, ut verbi gratia humanitas dicitur de humanitate hac, vel illa, tamen humanitas nor a
est species, Anima quoque rationalis dicitur de anima huius , - illius hominis, tamen ipsa non est species Secundo Species ubi jcibilis est vera species, tame , de ipsa non verificatur definitio ergo hae definitio non est bona . Consequentia probaturmam bonae definitionis regula. est, quod conueniat omni definito Antecedens vero quoad
105쪽
subi jciatur debet esse vera species Genus enim debet esse de velis,& proprijs speciebus Quoad secundam partem autem est eerta ex terminis ipsius desinitionis; nam, uti edetaitis conueniat alicui, illud debet non subiici, sed prςdicati,4 resispicere non superiora sibi, sed inferiora, species autem subijcibilis respicit superiora, unde non habet praedicari ut patet,sed potius habet rationem eius de quo fit praedicatio.
Tertio Species dicitur de uno secundum numerum sole,&de Ang lo ergo non requirit, diuersa numero , de quibus prς dicetur Antecedens patet, quia sol est vera species, habet enim in se omnes, quod ad praedicationem verae specie requiritur;cum sit in materia incorruptibili,non eget pluribus indiuiduis in sua specie. Quarto. Dinerentiae quoque praedicantur de pIuribus differentibus numero ergo non solae species,4 consequenter non est adaequata, is propria definitio
Quinto ex ditio Porphyri Genus ad species habitudinem
habet, species autem ad indiuidua nullam. Quo posito sic ar- .guitur. Ad veram prsdicabilitatem inriti id, requiti Lur habitu. do praedicabilis ad rem, de qua debet praedicari sed nullam habitudinem habet species ad indiuidua ergo de illis praedicabilis non est Minor patet ex aut horitat c Porphyris Maior vero est certa, nam quomodo potest intclligi praedicari,&diaci de aliquo aliquid nisi sit inter praedicatum, dubiectum habitudo ΘNotatur primo. In eodem sensu sumi iniret senti nomen speciei, quo sumebamus superius nomen generis . Neque enim est sermo de specie, quatenus materialiter consideratur, ut est natura aliqua a parte rei praecise,quia sic certum est non considerari ablogico, a quo considerantur duntaxat secunda intentiones , ut fundatae in primis, ut saepius dictum est ex Henrico quodLIq. 8, sed praecipue illis verbis . Naturalis conmri a formam geneνis, ut esu rei praeite, logicus autem rea
106쪽
nuentio prima se inquantum ire lagam consideratur ου- sentioseunda. Ita de natura specifica considerat logicus prae- lieabilitatem,& non quid ditatem praecis , quod enim con, stat ex pluribus, quorum alterum se habeat materialiter; aliud vero formaliter, limper ratio considerandi, ex formalitate desumitur species in est necessaria , est quid aptum ut per intellectum a pluribus abstrahatur; hoc est velut formale, a quo logicus suam desumit operationem considerandi. Notatur secundo. Vniuersale seu praedicabile ipsum sor- maliter consideratum etiam a logico nouam pati diuisionem nam vel consideratur reduplicatiue ut tales, vel solum specificatiue; Reduplicatiuξ, ut huiusmodi eonsideratur aliquid quando adaequale habet in se omnem rationem sua considerationis, specificative vero quando stat ibi solum quasi materialiter, deficit secundum respectum alicuius sormalitatis
Sit exemplum in proposito de specie subij cibili etiam logice
considerata, quae licet sit uniuersalis, quatenus est correlatiuum generis, non tamen secundum considerationem subi jcibilitatis est reduplieatiue, sormatissime uniuersalis, quia a scilicet illi deest ratio eonsiderationis illius respectus, quent uniuersale, ut huiusmodi debet habere ad sua inferiora unde potius vocatur materialiter uniuersalis quam sorae aliter, quia vi optime dicebat Henricus art. s. qi. Secundum quod dicit Prilosophus, quod υniuersale eommune est, non enim dicitur uniuersale, nisi quod naturaliter es plurium rerum , O com --une plurium
Cincluso Decis bene definitur a PorphJris.
Explicatur Species bene describitur a Porphyrio dicente, quod sit, quq praedicatur de pluribus differentibus numero in eo, quod quid est; sumpta tamen pro secunda intentione fundata in prima, A quatenus species est sor maliter uniuersalis.
107쪽
Est Hentici artis3.q. s. Specissea, qua pradicatu deplambus disserentibus numeroa bi desinitur Decies non tes inlevisito abstracta, ct Gupponit pro suosignificato sis enim non 'naedicatur de pluribus disserentibus numero,non enιm vere diacitur Petrus Uspecies,Paulus e pectes, sed desinitur ies in re cuius eIi συι Iunoni pro ipsa sub indisserentia quadam ad quemlibe illorum,cuiusmodi sunt Homo, Unus, uiusmodi, quae praedicantur desolis indiuiduissuis. Vbi ad verbum
habetur,4 conclusio,&explicatio ipsius. Et quodl.rO.q. . asteri definitionem speciei specialissimae,quae est definitio ita . . praesenti examinata vicitur enimnecies sepecialissima omnis forma communis comparata ad indiuidua, solo numero differentia,O nulla disterentissubstantialifirma communi in eis supera Ia, Oc. Probatur conesusio rati me sic. Haec desinitio habet regulas honae definitionis ergo est optima antecedens probatur,quia constat ex proprio genere , ct differentia non excedit definiritionem neque exceditur, c.
Ad ptimam obiectionem quod Genus naturae in abctracto, anima rationalis praedicatur de pluribus indiuiduis. Dieen dum quod attinci ad genus, Definitionem allatam esse intel-
Iigedam de praedicatione immediata, genus autem pri dicaxud de indiuiduis suarum specierum praedicatione mediata solum. Vide dicebat Henricus art. a. q. 3. Non habete e genus nisi incipeciebus,OMQuibus mediantibus, deinde est in indiuiduis,&praedicatur de illis. Quod attinet ad naturas in abstracto Dicendum praedicationem huiusmodi, licet aliquo pacto ratione rei verificeturi esse omnino impropriam , unde benino
asserit Henricus art. 7 . q. q. Qia modus concretionis magis congruit eum ratione praedicati, quam modus ab Iractionis, eo quod radicatum babet ratioηem,quasi infirmantissubiectum quod bo magis proprie radicatur concretum quam bura
ctum in omni materii. Vade absolute loquendo dicendura
108쪽
iisti Petrus est homo potius quam bumanitas; Quod tandem.
attinet ad animam rationalem. Dicendum definitionem intelligi quantum ad praedicationem alicuius complati, non autem ineompleti qualis est anima Dicitur vero anima in completa quatenus est sorma hominis Vt habet Henricus quodl.3. q. 6. Necesse habemus ponere, quod anima intellectiva st forma: actus corporis, formam itaque argumenti, Negatur
Ad secundam quod Speeis Dbycibilis es vera speetes, Oramen non praedicaιur Dicendum speciem subij cibilem esse speetem, sed deficere in ratione, secundum quam formaliter deberet esse uniuersilis, licet enim sit uniuersalis, quia corres.
pondet generi, cui subiacet,non tamen reduplicatiue conside . ratur, ut huiusmodi, quae consideratio necessaria est ex Henarico art. 3. q. v. Conuenit multis particularibus, O per hoe es
uniuersalis,be Loquitur enim de forma abstracta per intellectum. Ad sormam itaquς arguinenti distinguitur antece- Ad tertiam quod εο , , Angeius sunt species in uni o tua diuiduo. Dicendum de Caelo hoc afirmare Henricular. 2I-q.3. Non pote i secundum bilosophum in eadem specie esse aliud Catam cte. De Angelo vero quantum ad naturalem cursura videtur concedere, 'uodl, II., r. ct secunda Sed ratio quare in his sit speetes, est qui* on repugnat his multiplicari in specie, de potest intellebus mul plura indiuidua possibilia eoncipere, Unde Henricus quodl .a.q.8.ait. Nomen verum
quod i ais aliquod individuum unicum sub specie, ita quod non possint esse plura ic. Ad sormam itaque argumenti distinguitur antecedens. Ad quartam quod. Disserentia eιiam praedicatur in quid de indiuiduis. Dicendum praedicari in quale quid. est enim contractiva generis,d constitutiva ipsius speciei. Vnde dicebae Henricu art. 7 . q.a. Eo enim, quod animaiestasquam De
109쪽
isus significat de homine, quod est, ratisnala Ueri tamquanta,ia ferentia contrahens, O determinon genu ,quo eH, e. Ad, imam itaque argumenti distinguitur anteceocns. Ad quintam quod Porphyriui dixitDeciem non babere babia. itidinem ad indiuidua. Dicendum non habere habitudineu diuersam ista sunt Porphyrisverba Speciali sima quoquespeia i , num babet respectum babet enim ad supera, qusru si cies dicitur, ad infera vero non diuersum babet, sed indiui δυοrumspecies disitur, c Aliud vero est dicere non diuer e ae dicerest illum Imo se explicuit Porphyrius Indiui duorum uiden 'pecies dicitur,ut continens ipsa superiorum autem rursus 'pecies oppeuatur, ut continetur ab illis, Oe. H-nricus ta in nari 6 r. q. . ad dictum Porpnyri , quod spe nullam habeat habitudinem ad indiuidua respondet. Di-h ouod erum est loquendo de babitudine artificiali, quia δε si isdentes a genere, usque ad individua, iube Plato quiesere, a idelicet de ea a,quia de indiuiduis non inars, neque solevita. Non autem verum es de habitudine natu, rati, naturalem enim habitudinem babent indiuidua adspeciem, Iuni vera subiecta naturae, licet non artis, aut scientiae, c. Ad formam itaque argumenti. Negatur Minor.
110쪽
Virum specis in unis indiuiduo conseruetur
parte negatiua . Arguitur primo . Quia de ratione uniuersalis est, quod a pluribus abstrahatur, & de ratione praedicabilis, quoa pluribus applicetur, a quibus natura aliqua per intellectum abstrahitur, sed posito unico duntaxat indiuiduo hoc nequit haberi: ergo species lorica non potest in unico indiuiduo conseruari Maior samus est repetita ex Henrico art. 13. q. 3. art. 26.q.a arta 33 q. 3 art.ψ3.q-a. art. 6a. q. .in alibi Minor vero probatur.
Nam posito unico indiuiduo natura illa non est abstra apluribus, sed ab uno solum ergo non est praedicabilis i. Secundo Species dicit ordinem , aptitudinem saltem naturalem ad indiuidua sua: ergo necessario habet , quod illa sub se multiplicentur. Antecedens est Henrici id calce praecedentis ex art. 6 a. q. . Consequentia vero probatur. Nam quicquid habet naturalem ordinem ad aliquid sine illo esse nequit. Si ergo species habet naturalem ordinem ad indiuidua, ut plura sunt, sine illis, ut pluribus esse non poterit . Tertio Sequeretur contradiistorium, quod scilicet idem individuum esset individuum δε non esset individuum. Sed hoc esse non potest ergo Neque species esse in uni. o diui duo Minor est certissima, indubitata; nam contradictoria se habent ita, ut si unum ipsorum sit verum,alterum necessario