장음표시 사용
121쪽
rentiam , quam partem vocat determinatium speciei, Paulo post Constitutivam speciei additam geneti, nam ea art. 32. q. g. Sequitur species rationem differentia principallier . Excquibus deducitur, quod eum talis sit differentia ,sit etiam praedicabilis de illis in quibus est, &quoium est constitutiva, se iconclusioratione. Probatur. Nam differetula per hane definitionem miserea quocumque alio praedicabili: ergo definitio est optini PD-
proprio, cacψde uergo no Ad primam obiectione quod .Dissereνιι definiιio competit. Decie alboma.Dicedum posse competere si apponatur, se-r tibus numero locodiderentibusspecie Porphyrius verbi l- ilam patii cuda aptasuit . quia antiquiores Phillosophi falsimas disterentias ignorabant;putabant enim indifferentias non davristat r. Ad sormam itaque argumenti regatur urinor. 'd's unda Suodis iuerastiano i mes prauis M. N.
Dicendum pridicandi modum statui modum essendi. Ex eo itaque , quod differtiuia habet constituere speciem in indiui dura mili Ulla uti videtur semere sua uniuersalitat ab illis; undexta constitutu specio in misere vin usu ruinis indiuidua illius speciei ratione determinationis in sic ab illis
obstat quod dicitur praedicabilis non de speciebus leuce indiuiduis illius illis at noma, vel de plurit a speciebus , si sit
122쪽
sotest tamen praedicari genus dedisserentia in obliquo, ut rationale est contractimim animalis Hane eamdem dissicul talem tetigit Henricus arti a 6. q. a. statio O intentis generis, estis rari re, O nuntione disse ori necquo ira ri citi remis serentiaeγει alia extra rationem Oinuntionem teneris non inclusa in ilia Laliter Oim sequeretur, quod homo em ρωνα --alia , feeundum mi obum in viris,cte. Sed quia ratio Aristotelica est obscura, di difficilis intellectu, & tamen ad percipiendam differentiae naturam est maxime proficua, Aristotelis dictum explicaturus Heniicus aliqua subtraxit, quae ad rem nostram sunt utilia . Relicto er. go loco eitato consulatur art. 7 . q. E. En homo compodius ex Genere, disserentia curex ea, quod es, quo en ipse homo, o ideo nequaquam potest anima praedicari de rationali, quia
mi dicis Hiosephus , Unus homo esset plura animalia, ct hcc ριν ---φιον quiaι- disserentia praedicatu de meis mori homine rationalem quo ei aliquid , secundum praediis signini puta animai praedicaretur rationali, animal incitideretis in signi ai rationis ctabri ex eo, quod alio leta, Quoi nou. Disser-ia uem in extra rationem viseris,
animal praeter rationale ditiin, eruet etiam animal ex eo, quod es rationale, θει necessario unus homo esse plura anima-ιia , cte. Ad sormam itaque argumenti distinguitur Utta,
Ad quartam quod Idem es dicere Petrus en homo,aedicere Petrus es rationale. Dicendum aliud esse praedicari substantiue, aliud adiectives, Differentia,quia Predicatur in quale quid habet pridicari adiectiuὰ per modii simae, species vero praedicatur tanquam completum omnino , de substantiues,la rationale sumptum neutraliter,ibet rationen, Minanitin, di non est ditarentii sed species unde Flenticus arr. F. q. a. apheliauit disseremiam nomine formae per ilia vemata, o For-
123쪽
Forma ηγὴ recipis in mu--,sed tantaesus suis exis, in aliquid id, quoinformatum auisub antirie, τιM- malitate, vel ratio uitare, ast accidentale. απει--M ne, . Petrus itaque ut dicanir de ipso di mitia debet disirationalis non autem rationale, dic. Ad strinam itaque argumenti distinguitur antecedens. A'. Ad quintam evin dicitur . Quaseo quid esse repugnantis , non piaeponi in eadem desinitione Dicendum illa esse con . tradictoria quae secundum eandem rationem, eundem tes-pe ictu coli derantur In proposito Quale, Quid non dicut contradictoria, quia quale consideratur per modum incompleti, quid autem per modum substantiae , quatenus est diffsrentia specla veluti sorma ut dictum est . Ad sermem itaque argumenti negatur minor, dic. .
R parte aflarmativa Arguitur primo Ex Henrico quodl. 8. q. 7. ubi concludit ignem, polle reinitti in calore uvis manens in forma νgnis infrigidari potemnaturaliter suo pos to sic arguitiir. Calidum in summo est dissereniatia ignis propri,isima, sed haec potest remitti rogo differentia propriissima naturaliter mitti potest.Minor patet ex Henrico allato. Maior vero probatur, quia nulla alia videtur asis nabilis differentia ignis institutilia . Ignesta
mi, Ut ita dicamestriatura ipsius ignis, quemuimodum --
124쪽
mailitas hominis, di in igne nihil aliud videtur corresponde
ire iniis litati in homine,quam calidum in summo.
Secundo. Vnus Angelus est alio Angelo non solum accidentaliter, sed etiam est cntialiter persectiorised haec persectis ratior,& minor est reipectu disserentiae propriis mae ergo ratione huius habetur maior intentio δε minor Minor patet
quia differentia est constitutini quidditatis, dispecies, ' flustserma illius, vιpluribus in laicis inovit Henricus, sed praeess Mam,Rq. 3. Is naturasperirrum sit compusino , quaru infrenii luunt ab earum firmis, O genera earum a male res suarum formarum,oc. Maior vero est communis Theolo. gorum,&ὶHenrici quod I. .' Liset enim unius Angeli is maior persectio,quam aherius secundum essentiam, o e sentia unius Angeli si maior secuηdum se cri ηι is antliaten quam sit eventia herius, ea Tertio. Homo est homine magis, vel minus discuriiuus. sed hoc non est nisi ratione differentiae proprijssimae rationalitatis: ergo differentia opriissima uicipit magis, minus. Mimo patet;discursus enim ad ipsam rationalitatem se habet, ut quid actuale respectu potentialis Maior vero ei Philosophi, mi aure rusu etiam appetim naturali,quantum es expa - remauriae, o indi nidui, quia quidamsini minui dis siti adsientiam,quam aik, meto.De differentiis propriissimis possumus eodem, o
--osophati, ac deformis separatis a materia, ted quantio, separata a materia potest intendi, & remitti: ergo etiam adisserentia propriissima. Maior patet ex eo,quia si a tetidi, dc remitti ab aliqua serma debet remoueri praecipue a separata. Vnde dicebat Henricus quodi I . 3. Forma ab Iracta λῶ- uersi disserenιibus in subiectosecundum maius, ct minus aut
gisio minus, puta a magis calido, O . minus calido nec
125쪽
eiusdem Henrici ibidem Ganilia separata via poten habeare in se secandum tradum ratione3 omnium Smιuri in quas ηι porticiparasu suanecie, Oe. Quinto . Substare accidentibus est differentia proprijssi-- substantiae, scd hoc secundum magis . minus substantiqei, lenit ergo diffrani inproprijssima ita Mesu aemitti- aut Maiore suppopo ex sicepcis in pn dicamento substantiae. Minor vero ei nota ex eodori praedicamenti , quia una sul suntia dicitur urasis silviare, quam altera, e puta utinantia μ ima magis utinax, quam secunda. Notatur primo Aliud esse loqui de ptismone dissuentis propriissiliae,quest,admodum, quidditatis rei se idum extensionem aliud secundum intensionem. Extensio desumitur ex ipso rerum ordine, quatenus aliquae magis , vel minus ad diuinam simplicitatem, S imitationem aecedunt. Ita dicit Henricus quOol. q. q. reaturae habent procedere a Deo
Vi in eis si mensura in natur i, O essearly secundum gradus his ratione compositioni saltem exesaeti e esse, e Intems vero sumitur intra eandem speciem sic docebat Henricusari. r. q. a. compos iis autem proprie victa non est,s in v o nisuio c. quodl. q. I. Vbi est magis, o m inus;d bis iis penitui voratis communis uiuocis, velat toga, δει otiis iniquam parantur. laienus scilita intra eandem
speciei latitudinem aliquid alio poto dici persectius quiddi
latiue, ut vos homo homine, leo leone , s ius similia, vi de hae procedit discultas praesens. Notatur secundo Discuitatem procellare , tam de disi renti js, wquidditatibus substantiae,quam dediGreniij pro-
126쪽
Exsitatur. Differentis propriissimae immediate sumit a semis substantialibus habin sumo esse in indi sibili,
j emiam, im illud tabem sitiequid tales spectilex tam inrubstantiis , quani in accidentibus, itaut nullo pacto dici possint intensebiles, vel remissibiles 'Est Hentici quodl. .ca. rs Merum 'enim iuuia amplum primo argumento, quod forma accidentalis non I ripi inio Oenua magis πιιnus, eu neque essentiatis,ueisubstantialis; qaov.r l. . determinat intensionem, remission euiso martνm esse Forma acer dentalis sub quantitate
μι --ni3Met, arr.s r. ia. ad primum taeti nullasubdas -κη ipsa, eque in genere, neque νη pecre, neque in indiui. . 'eeipia magis, aut minus, Vnus enim homo secundum nu'merum non est quandoque magis,quandoque minus homos diso, neque nuces magis , ve minus homo , aut animai quismaher, Oe Ex quibus omnibus patet, quod differentiae ipsis
proprijssimae tam accidentis, quam hibsimiqnon suscipiuia natis , minus , quemadmodum nec entitates ipse. Probatur ratione, substantia enim luesubstantulleisi restiae non habent sibi e traiium . ergo nequem tanteii
di nequi mixti, anc ita paleis praedicamento sui
127쪽
stantiae Consequentia vero probatur. Nam se per magis, minus est ratione contrarietatis qualitatum inter la pugnantium , ut patebit suis locis.
Ad primam obiectionem quod agnis habet pro sua disserentia propriissima calorem insummo tamen potes calor in igne remitνι. Dicendum propriam differentiam igni*fortasse innominatam esse, neque enim differentiae propriissimae con-. sistunt semper in aliquo secundum actum, sed quandoque in aliquo secundum aptitudinem , unde non habere calorea in summo est differentia propriissima ignis, sed esse suscepti uum caloris in summo, vel quid simile. Non obsta quod Henricus art. a. q. r. dixerit materiam ignis esse inpotentia ad suscipiendam rigiditatem Materia enim ignis,sicut est ins tentia ad formam aquae, vel terrae, sic est in potentia ad frigididitatem. Non obstat inquam quia talis potentia est respecta materiar, ut est subiectum transmutationis naturalis . ait octo ad propriissimam ignis differentiam saluandam, quod sit susceptiuus caloris in summo, quod nulli alteri competeret potest. Nec suscipere rigiditatem pugnat cum esse suscepti uo caloris, sed cum actuali calore ut patet. Ad formam itaque argumenti distinguitur maior. Ad secundam quod . Unus Angelus est altero essentialiter persectior. Dicendum intelligi secundum persectionem extensisam ratione participationis gradus persectionis,in quantum, magis unus accedit ad simplicitatem diuini esse. talis com-.
paratio potius debet dici transumptiua quam propria , Vnde Henricus quod ρ. q. rLicet sprete huiusmodi disserant f
eundum gradu perfectionii, qu1a tamen bo sit omnino secandum diuersas ratione disserentiarum additas formae communi, ideireo secundum huiusmodi formam generis nihil dicitμ ma gis, minus ,nisi ιransumpsi e, ct per quandam inmilitudiso,
128쪽
ab genere eo muni disserun secundum gradus perfectionis, Ii. σει asio modo, quam vere comparabilia secundum magis imi nus Ad locum vero citatum Henrici in argumento dicendum
intelligi debere secundum omnia ipsius dicta . Vnde immediate equitur . Si cu ramen essentia nis Angeli non dieitur esse magii senui, quam essentia alterius, in unus Angelarnullo modo raιιο ne sentia tuae maioris dicitur maior respectu riterius , Oe Ad formam itaque argumenti distinguitur maioris
Ada et tiam quod . Homo unus est altero magis discursaur. Dicitur hoc prouenire posse ex parte organorum corporalium, Vnde dicit Hemicus loco citato in argumento art. q. q. . In quantum anima sequiiu dispositiones corporis , sed absolute ii egandum cst, quatenus discursiuum se tenet ex parte Armae, de animq. Unde subiungit Henricus. Gantum vero eHex parte anima siue forma, nidesse corpore impedita, omnes aqualiter scire appeterens, ecundum quod qualiter apti e en ad scienιiam,be Ad sorma itaq. argumenti distinguitur maior. Ad quartam quod Galitas etiam abstracta per miracutum a subiecto esse maior, vel minor. Dicendum re vera ita esse, quod si duplex quantitas puta linea maior Λ linea minor abstraheretur a suis subiectis, una remaneret maior at tera in abstracto,& rationem huius affert Henricus quodl. I . q. 3. Ipse idest quantitas Geparata etiam eumdem gradum ex-ιensionis secundum numerum retinen quem habtiinin materia eo quod, nec . materia, nec per materiam habuit illam , erc.
Quae docti ina inuoluit difficultates, quae huius loci esse no a possunt. Interea dici potest sermonem esse secundum diuinam omnipotentiam, secundum quam non est negandum , quod abstracta quantitas a materia possit magis extendi. Fiet itaque miraculose maior quantitas, sed non magis quantitas, si vero differentiae propritis ima possent suscipere magis, minus, hoc non solum fieret maius quantum, sed etiam magis
129쪽
quantum, quod est imposis bile diana enim est quantIta vera palmaris, quam centum palmaris, sed naturaliter loquendo, nee abstrahitur, nec extenditur, abstraei . Ad sormam itaque argumenti distinguitur maioris Ad quintam quod na substantia qualis si prima, magi, subdat quam hera, qualis est secunda Dicendum illud substare non sumi eodem modo utrobique,nam per comparati nem transumptiuam dicitur res primae intentionis magis substare quam res secundar intentionis. Ita Henricus art. x.q. a. ad primum: Bene tamen in actu substandι, qui nominat rem fecunda intentionis, comparatur una subnantιa, alιeri secundum magis, O minus secundum quod prima subnantia αgis dicitur Iubaare, quam secunda, ct c. Sed hoc non ad propositum Debet enim respectu acceptae eodem modo sub stantiae,& disterentiae substantiali accipi intensio, kremissio, siue magis, Minus vi dictum est . Ad formam itaque argumenti distinguitur maior
130쪽
Art. VII. Q s. I ARTICVLVS VII.
Circa septimum Articulum de Proprio, Ascidente quaerebantur tria scilicet Definitio propri , eiusdem separabilitas, de Accudentis Definitio. Erat
parte negativa.Arguitur primo.Definiti ne logicales des,ent tradi per secundas intentiones sed haec non traditur per secundas intentiones: ergo non est logicalis, nec bona in proposito Maior patet ex luperioribus definitionibus Getieris, speciei de differentiae, quaeuatae sunt per praedicabilitatem, tanquam per secundam intentionem, 'ri. 3 3 q. s. dicebat Henricus logicum conside rare secundas intentiones Minor vero patet ex ipsa defini rione, in qua non exprini itur ratio praedicabilitatis, neque
Iniuersalitatis, sed potius definitur prima intentio, idest res Ula,quatenus habet suum esse iiij quibus conuenit Secundo Frigiditas aquae videtur esse proprietas ipsiusues aqua non semper est rigidae ergo proprium non conuenit