장음표시 사용
91쪽
Tertio. Definitio praedicatur in quid, de non est unum prae- dieabile ex enumeratis:ergo plura poneda sunt. Antecedes probatur; nam ex Henrico art. q. q. r. secundum Philosophum.
Desinitio est fermo quidditatis, is essentia, cte. Notatur primo.Rationem praedicabilitatis desumendam eLis panes seriem , quam habent res inter se, secundum quam diuersimode praedicata uniuersalia suis subiectis applicantur Vnde bene Henricus artis a. q. ad tertium rationem praedi. cabilitatis dirite illauni uacminemitu naduamenis,nonisi ex Miame,quem Minoi rei γ adicamenti iniersesum. dum fiso sup is linea radica/ώπι- . . . R dieat unumquodque praedicamentum nabere res Basita .rditiatas, ve optime contineant sua genera, species, differentias, proprietates, &accidentia Notatur laeundo Aliqua praedicari de aliquibus prima sui
diuisione dupliciter,scilicet per te, ἐκ per accidens Perse prae indicantur Genus, species,&differentia. Per accidens autem proprium,in accidens Ille modus praedicandi per se , conti.' tires modos,vel enim de pluribus disterentibus specie,sse si genus, vel differentibus numero, sic est speetes', vel ir quale quid de differentibus numero, &est differentia. I imala accidentale autem,siue per aeeidens habet duos modori vel ut proprietas de sua essentiain si sti prium, vel ut omnino accidentale, et Minaincidens
92쪽
q.a. Omne genus necessario habet subsespecies secundum in , quidditate proprias disserenus , arti a. quaest. Res
Vmei duo continet is uiomatio disseremiam. De propiis vero , de de accidente , t praedicabilibus non imienio quia Deiale, nisi quaedam generica,quae suis locis exponentis. Probatur conclusio unica illa ratione in secundo notabili posita. Myrimam God praedicamenta Ium decem. Respontio aliunde semendum numerum pr dicabiliunt , de aliundE proe .
dicamentorum. Praedicamesa enim sint genera secunda coordinationem rerum ut res sunt. Praedicabile aute desumitii penes ordinem, qui reperitur inter praedicatu ni,4 subiectum veex Henrico deducebatur in priino notabili . Ad formam itaq. argumenti negatur consequenria. Ad secundam quod Indiuiduum agum praedicatu , Onomen unum ex usis. Dictatum praedicationem indiuidui vagi esse identicam, non autem Armalem, si sumatur indiuiduuin Vagum, ut huiusmodi non ratione speciei solum , sed ratione
etiam signi appositi. Vnde adest de praedicatione sotinali, propria in summulis reguli, quod semper praedicatum debeteila subiecto latius parens Quod bene explicans Henricus
n is me potu=ss praedicatio conuersa, cte. Praedicationes emina γε rite in sint peraeciden Ἀ minus propriae. Hi vero nuisistitiis ii stabilia propria. M sormam itaque
Ad tertiam quod Definitio praedicatu inquid. Respo deo definitionem esse ad speciem reducibilem.Non est autem constituenda definitio in ratione distincti prςdicabilis, quia inquid complexum,cuiu , si consideretur modus praedicabia litati
93쪽
istatis suae, est idem cum speciei ratione eum sit ex squo innis i stativa quidditatis specificet. Ad formam itaque ad
sumenti distinguitur aut detinim in ροφας ut quid complexum,Sc.
94쪽
Circa quartum Articulum de Genere qua rebantur duo, scilicet definitionis eius Boniatas, Conseruabilitas in una specie , c
R O Parte negativa Arguitur primo Genus enim ex alio genere conuare non potest. ergo neque definiri . Probatur consequentia quia definitio constat ex genere, di differentia , ut patet in definitione hominis, qui dicitur esse animal rationale, ubi animal ponitur loco generis,rationale vero loco differetis. Antecedes vero probaturnam si posset ex alio genere constare, illud constare posset ex alto,is te non datur status, sed processus in infinitum. Secundo Praedicantenta debent esse impermixti, neque cum sint genera generalissima possunt in aliquo conuenirα , sed si definiatur genus omnia conueniunt simul: ergo definitio generis afferri nequit. Maior est Henrici quod l. s. quaest. I. Decem praedieamenta innuliare communi eis conueniunt. Minor vero patet, nam de omnibus, Ingulis valet dicer i ,
quod cuin genera sint,de pluribus specie differentibus prsd
95쪽
Tertio. Genus nequit praedicari de pluribus disserentibus specie ergo definitio non est bona Consequentia patet, quia contradicitorium est, quod praedicetur, v non praedicetur. Ani tecedes vero probatur. Nam vel debent praedicari in recto,vel .n obliquo.No in obliquo,quq enim in obliquo praedicatur n6
debet quidditatiue per se, & directe prς-ari; ne lue in recto, quia nullapars in rebo praedicatur de suo toto, nomini potest vici Homo est brachium , sed genus est pars speciei ex Henti Quarto. Genus est uniuersale,rquatenus Araialiter est praedicabitrergo nequit prsdicari in quid . Antecedens patet, ex dictis,quair dicabile est proprietas uniuersalis, ipsu consequiti: in omni sua acceptione Consequentia vero probatur; nam orna aliter uniuersale, sicut formaliter praedicabile est quid formaliter accidentale, cum sit per intellectum, ut dictum est ergo nequit dici in quid accidentalia enim habent pratis dicabilitatem quarti, vel quinti prsdicabilis contradistinuam praedicabilitate generis, speciei, differentiq. . . Quinto Quod est totum in uno,non potest esse in alijs, nisi sertasse habeat essendi infinitatem, ut Deus. Sed genus totum suum esse liabet in voca specie ergo non potest esse in pluribus minor proliatur;nam totum esse animalis est in hoo innae, non potest ergo dici esse totum in alia specie d consequenter non erit in pluribus. Maior est Henriciari. 29. q. r. Vbi atteste sallaciamaequivocationis dicere arguendo M. m. - ηοη suum es oliuis, sed etiam rara μιuer, O similis' quodlibet aliud, Exeo quod habeat talem naturam, ia-beat naturam simpliciteri vult Henricus , quod possit diei ens tale, sed non ens simpliciter; qnod generi applicari facile potest Genus enim, cum sit in una specie, estens tale, non tamen poterit dici simpliciter de pluribus , quia iam esset in ia
Notatur primo . Definitum in definitione seneris esse
96쪽
keundum intentionem generis, quatenus tamen tonnotat materiale denominatum,& naturam secundae intentionis su istratam. Cuenim genus dicat duo,& id quod est res generis, id quod est eius secunda intentio. In definitione sumenda est principalius secunda intentio connotativa ipsius rei, eumhse sit propria rario prs dicabilitatis, quod sit serinaliter cunda intentio,iundamentaliter vero ipse natura. Notatur secundo.Definitionem mei i a Porphyriis allatamion esse essentialem, sed descriptiuam, quiadatur per aliquid iecundariunt, quod est praedicari . Nec obstat, quod inipsa adsint aliquae conditiones, quae possent competere essentiali definitioni, ut quod visum relativum inordine ad aliud de---Gothis similia, quia habet principaliter definitio attendi penes modum, quo traditur Ad constituendam enim. nam definitionem, quae sit essentialis,plura requiruntur ad destruenda vero lassicit dςsectus unius c6notati, coditionis.
Eaplicitur. Deseriptio genetis allata a porphyrio, quod si id, quod praedicatur de pluribus diaerentibus specie in quid,
in optima, cum explicet secundam intentionem ipsius genem connotativam tamen naturae sibi substratae. ust Henrietheet diuersis terminis art. a 6.m a. Omne gramisera sub se Decies secundum esse, O quiἀditate pro- ροπι Ferentes, art.s3. q. a. Natura generis nata eri esse ναiue faespecies, ct in in poιentia ad illas, ι. Probatur ratione. Illa enim est optima destriptiua definitio,qua explieatur bene natura, de quidditas definiti cim pro-
97쪽
Ad primam eunt dicitur quod, genus non potes connare ex alio δηere, ne detur processu in infinitum . Dicendum quod verum est de genere eodem modo considerato. Sciendum igi'tur, quod Genus etiam logice consideratum potest dupliciterdiunt, vel pro genere ipsis praedicabili secundum natiuam ii Ociebus reperiam per intellectini abstrahibilem, se est genus , cimis quiddita definitione maiusestini , vel sumitis pro senere solum denominatum, quatemis est id, per quoddamu definitiones, ut innotescat per eas etiam g nus ipsium praedicabile, disie est genus, quod in definitioneia ponitur dicendo.υ iit, quod tradicatur de pta Hus, una diis feremia generis, deinde sit illa , di estibus specie inquid.
Genus itaque non potest constare ex alio genere eodem mo
do conriderat, conccc I ur, diuel sola odo accepto negatur .
Genus igitur ecunda intenti desinitur per genus denominatiuum filiae cetiat ratio processu. in infinitum fui formam, itaque negatur consequentia. Ad secundam God praedicamenta in utillare conueniunt, o nequeunt conuenire in desinitione generis. Respondeo, praedicamenta esse debere impermixta, quoad ipsorum entitates cum quarum distinctione optime stat,quod conueniant etiam in generelogicali praedicabilitatis, ut superius diceruimus ex Henrico quodl. 7. q. s. quod ea quae differrum ses, enat irae habere possunt communes sol cum, in amo mi--- ad illa tanquam gemu et micum. Quaeri vero dicit Henricus quodIr3. q. . citatus in argumento intelligendum est cunia toto annexo.lste est textus Decem predicam.nia in milia
communi eis conueniunt, tamen in uua ratione communi comιenium quae ν esse ab alio. Vnde Henricus ipse cognoscit ali-iquam rationem plusquam logicalem communem praedicamentis quoque, sed de hoc infitius Adsormam in tu ais His
98쪽
ia secto. Respbhdeo, Genus esse partem, sed Metaphysicam . non autem physicam. Vnde bene dicebat Henricus loco cita- to in argumento. Genus arv:rmissi aliquo modo pars specieri non absoluta, sed aliquo modo Partes vero Metaphysicet differunt a Physicis, quod istae, ita sunt partes, ut non sint totum, sed illae habent rationem partis, & totius . est vero genus pars potius per modum includentis, quam inclusi,& dantis elle quam accipientis. Vnde dicebat Henricus arr. 32. q.3. Res tota gene ris descendit in speciemsub omni ratione sua excepta ratione illa intentionis secunda, qua dicitur genus, quasi dicat genus est pars speciei, quantum ad naturam significatam, sed non quantum ad sormalitatem genere itatis. Vnde sequitur illae fallacia, de qua nos alibi iam locuti sumus, quod scilicet non possit dici, Speetes hominii est i imat,sed animal efigenus rergo species bomi is eos genus, oc. Ad sormam itaque argumenti negatur consequentia. od quartam quod Genus est niuersale formaliter, lac cidentale, unde nequit praedicari quidditatiue Respondeo prς- dicabilitatem generis non esse desumendam ex unitate sor- mali, quam habet per intellectum prς cise, sed cum con notatione natura subtratae secundae intentioni Per hoc ergo accidentale significatur aliquid quid ditatiuum, quod lassicientissimum est ad hoc, ut dicatur natura generica pr dicabilitatis in quid Ad formam itaque argumenti negatur consequentia. Ad quintam. Quod e i totum in uno, non potes esse totum iualijs Dicendum alio modo loquendum esse de toto quantitatiuo dc alio de toto essentiali potentiali De primo tot verum dicitur in argumento, de secundo autem nequaquam Deus vero dicitur esse totum ubique, quia infinitus est, ct est ipsa summa actualitas, de genus totum est in singulis suis speciebus, ut tota potentialitas, qua ratione bene dicebat Henricus ari 2I.q. Genus imponitur ab eo, quod ea in pecie poten- ali. Deus autem non potes esse ni purus actus smplici'- musa
99쪽
Quod vero deducitur ex art. 9. q. r. de fallacia illa sq.iu cationis. Respondeo. Intelligendum esse de acceptione sim, plieiter eo modo,quo conuenit diuinae essentiae . Non autem est inconueniens illa deductio de acceptione simpliciter simplicitate analoga.sed haec sunt altioris speculationis tui I co,in tempore examinabuntur Ad formam itaque argumenti
distina litur maior, quae conceditur de toto quanti-ivo, -- sinc verode toto potentiali.
An Genus possit in unica specie conseruari
x parte assiimatiua . Arguitur primo, morepugnat speciem in unico itidiuiduo conter uari Ggo a simiIi,neque repugnabit, quod in unica specie conseruetur genus. Minore suppono probanda Pauld post de specie Consequetia vero probatur; nam,quemadmoduin uniuers lis est species, ita uniuersalec genus, quemadmodum'
praedicabilis illa, ita&praedicabile istud. Quo posito sic arguι potest. Pluralitas specierum requiritur ad constituendum genus ut praedicabile est, quemadmodum pluralitas diuiduo'rum adconstituendam speciem quia praedicabilis est, sed isti lassicit unicum individuum actu cum reliquis in potentiarere' etiam illi, potest ad hoe asse ii illud Henrici arr.3 μι.3.Dicendum est ergo quod, quia species is se babet istam natura generis, Oc. Vbi singulatu et loFitur de specie tot asem naturam habente
100쪽
Seeundo corruptis omnibus speciebus, remanente sola specie hominis , tunc adhuc veri silaea esset illa praedicatio Hose m en animal, & esset praedicatio generis de specie ergo species illa conseruaret in se naturam genericam uniuersalis CG sequentia patet,quia praedicandi modus consequitur, modum essendi, neque enim praedicaretur animal genus Antecedens vero probatur, quia propositiones quidditatiuae sunt aeternae veritatis sed haec Homo est animai, est propositio quidditatiua ergo aetern fueritatis. Minor patet. Maior vero probatur ex Henr art. a. q. a. Propter quod dicis Avicenna Vnaqueque res
certitudinem suam habet qua es id quod est , ex quo concludit scientiam esse certam ex certitudine scilicet sui obiecti. Haee autem propositio. Homo est animat, quidditatiuae si de certitudinem habet: ergo aeternat veritatis Tertio. Genus dicitui praedicabile ex aptitudine ad essen dum in multis,non autem ex eo, quod actu sit ergo in unica existente specie poterit conseruari Consequentia patet. An te cedens vero probatur, nam praescindendo ab actu, certum est, quod de se est aptum natum adessendum in multis etiamsi unicam habeat speciem , di ratione huius aptitudinis dicitur praedicabile.
Notatur primo Genus dupliciter accipi scilicet pro male rialitate metaphy sicali,quam habet quatenus consideratur, ut totum actuale, siue definibile dicens talia praedicata essentialia, 'uidditativa, qualia sunt esse substantiam animatam sensibilem, de viventem. Quod Genus puto appellatum genus materiale ab Henrico quodl. . q. 8. Vel accipitur pro formalitate,quam habet ab intellectu, ut dicatur 4 praedicetur de illis, a quibus per intellectum abstrahitur. Quod proculdubio genus logicum appellauit Henricus ibidem. Idem ita generis logici est. Dum nacommunis intenιio prima possι ab illis abos abi, secundum eundem modum essendi generalismi.