장음표시 사용
181쪽
nem actus putuo necessitato essendi,quam habet quibus deficit omnino creatura Edentio enim diuina sinquit Hemii-cus art. 3 a. q.F.yrici aliquId quod si necesse esse, Messenii.
creatura dici aliquid,cui ab alio contingit esse, Oe Ex summa itiique actus puritate, esse ridi necessitate oritur infinitas peris Echionis diuina essentiae, quemadmodum ex opposito ex dein pendentia tua ex propria des ibilitare. habet creatura , quod sit finitae perseἀionis; it aut neque de potentia absoluta Dei censeatur posse infinitam persectionem recipere,quod tamen est alterius speculationis . Interim hoc suificiat dixissi ,
quod ad te nostram innuit Henricus quodl. q.. 3. Aon erum solam es inconuentiens , quod uniuersia creatu a, aut aliqua creaIura retietur in omnibus diuina infinitati. Immo inconueniens ea, quod secundum aliquam rationem ins nitatis ei quiparetur, Oe. Quibus brcuiter habitis fit
Concluso Deus non est in praedisamento
Explicatur. Cum Dens cum Creatura non conueniat in ra tione communi cntis niuoce , sed analogi 2 , non potest dici, quod in aliquo praedicamento constituatur. Est Henrici quod l. r .q. s. Decem praedicamen ιnnum re coismuni eis conueniunt,tamen is una ratione communi coaeniuxtiqua est se ab alio, vi ectu a causa in quo gene aliter disseρι
ιio omni eius, quod est in praedicamenua ratione diuina nasura, coart. a I. q. a. EF non es aliquid communereale,in quo Deus communicet cum Creaturis: O ita sens, aut esse praedicatur de Deo, o creaturis , hoc es ta nominis comm nitate, noua rei, O ita non nivoce per diffinitionem niuoco rum, nee ιamen purὸ aequivoce secundum desinitionem aequiuo .corum a casu,sed medio modo,ut analogicὸ, de eodem art. r. q.3. Ens quod est primum non est nisi purus actus, en autem
principiatum quantum est de se non es nisi potentia pura esse
182쪽
ia ινρηιia Rulti do contienti Deo,ne in esseἷoc communica' his creatura, ese enim esseIecundis is quid, quia ens in potent isolum in quastium huiusmodi simpliciter fi non ens quale ensquantum es de se, somne ereatum oec. arta a d. q. a. exprofesso tractat propositam dissicultatem, concludit Deus nonen res alleuius praedicament , ea res radicamenti solummodo sunt,quabunt ab ipso, e quod deinde multis modis efficaciter probari, quod nobis posset sufficeres, sed ad uberiorem
doctrinam addam alia eiusdem loca art.29. q. t Esse auteo Fmplicite es commune analogum creatura , ct creaIori , arr 3 a. q. s. diffuse probar,res praedicamenti secundum proprietatem non esse Deo attribuend*s E propter ιllam rationem rei, estniingit, quodntilla res praedicamenti cuiuscumque ad diuina translata manet,is muta Iur in diuinamsubstantiam, qua est suum esse , de probat de singulis praedicamentis , c. art. 3. q. q. com omne imperfectum, e diminutum habeas reduci ad perfereum porae ascendere ad creatorem in ipso ponendo com pluam rationem totius, perfecti in quia nihil es completius, Operfectιus, unιuer Das creatura cum ipso, quam ipse per se, quia nihil melius Oc.4 denique art. 73. q. f. ad tertium Pro pter analogiam esse, qua est inter Deam ex una parιe, ct crea Iuram simplicarer, cyc. Eiquibus breuiter in forma Probatur conclusio. Illud non est in praedicamento , quos non communicat ni uoce in aliquo cum constitutis sub praedicamento, sed Deus non communicat in aliquo univoce cum creaturis: ergo non ponitur in praedicamento. M moritobatur: quia Deus est actus purissimus Creatura vero secundum se
est ens in potentia; Deus est infinitus, creatura finita, dce Ma ior vero supponitur ex dictis superius. Ad primam quod Deus continesti νβbente nis τιIemis stantia, ve accidens Dicendum de ea te posse nos loquid pliciter;primo accipiendo ens iecundum aliquam sui determi-
tiuaeia, di sici vera coacedi debet illa maior . Omne quod
183쪽
MEm ορι ea sustantia, et es accidenι. Quia Reati appotis. T aliqua limitatio, siue determinatio, ut puta creati,vel piniat pati, tunc hoc ens creatum, vel participatum habet necessario, quod sit vel substantia, vel accidens,' sit analogum aEquod ,ex quo praedicamenta constituantur. Secundo accipiendo ipsum ens indeterminate, di illimitate,' sic illa maior est falsa, unde bene dicebat Henricus art. 18. q. 3 Eni inquantum ensen,nulla potest ede digerentia normani ipsumit loquitur de ente sumpto communissime. arti 16. q. a. aa
este sub deiὸrminatione,irinens quod est aliquid participans
sub ente,non tamen est sub ente analogo substariae, accidenti,quia neque Deo conuenire potest esse in subiecto neque esse subiectum. Ad formam itaque disti0guixψy' ''in' - - Ad secundam quod Inter Creatorem, Os iμ - aliqua nitas,&identilassaltim generica . Dicendum unitate; attendi posse, vel secundum univocationem generis, ve, secundum solam analogiam imitationis, dependentiae. Vnitas constitutiva pr die amenti est unitas univocationis conuenientiae secundum esse; At unitas oxς 'N' turam non est huiusmodi sed solius imitationis. Inde Nix concluditur, quod Deus eum sua Creatura in debeat epoci Deducitur hae e doctrina ex Henrico eoden .rticit. 26-q. ad secundum creator, aercaturosununum analogia imitationis, quia .reatura omne esse, quod babel ex
184쪽
vinum sint esse creata, o increata, statim se declarat, sed diffν in hoc, quod increatum est peressentiam suam areatura mero solummodo es ab illo secundum quod effigies Dei est de Paulo post Inquantum creaturaeae ies increati , es quoquo modo ipsum creatum, Messesuum inmiliter esse illius, o quoad bocens nivoce Agni catilla duo. In quantum autem ipsum creatum d citia veritate increati, omnino es aliud abal , O quoad hoc aequivoce Anificat illa duo , per hunc modum analogia media est inter Ompliciter nivocationem , aquivocatιonem puram. Ad larmam itaque argumenti distii guttur antecedens. Ad tertiam quod conueniunt in ratione analoga entis
lia sunt in praedieamento . Dicendum verum de illis omnibus, quae sunt sub analogia entis limitati per creationem , perparticipationem . Falsum de illis quae sunt sub ente omnino simplicissime sumpto, ut dicebamus etiam ad primam vicet sortasse quis analogiam illam entis ad crearum, Mincreatum esse solius nominis , cum sit ratione solius similitudinis, quae non habet facere, nisi quid extrinsecum,est enim similitudo
secundum se accidens in tamen dicendum est in aliquo alio magis quam in solo nomine conuenire creaturam cum Deo. Respondeo utique plusquam in nomine solo conuenire,&cum dicitur similitudinem non esse nisi accidens, dico verum esse , nisi fundetur in rei dependentia essentiali. Vnde bene ad propositum Henricusari. I. q. a. ad a. arg. in opp. Vndesita, iis miratio non e et esse creatura adesse Creatoris, nulla dicere tur esse inter eos communitas in ense, nisi vocis solam, O Getens pure aequivocum ad creatorem, creaturam , cum modo M analogum ecundum etiam, quod accidens, quia participat
esse per subsantiam , quia es dispositio eius, ideo es aliqua
communicaIlo analogia eorum vente, o Ad formam itaque argumenti distinguitur maior Ad quartam quod . Omme producens niuocat Abi produ-
185쪽
EIum,assimiland ibi ipsum exemplificando riseis. Dicendum
re vera omne agens aliquo modo agere ad assimilandum de, quemadmodum agens naturale assimilat sibi suum productum in natura , ita agens voluntarium assimilat sibi suum productum, noti ut habenti tale esse, sed ut volenti tale esse in in hoc sensu conceditur Deum assimilare sibi creaturam suarnia quatcnus secui dum exemplar, secundum modum diuinae voluntatis producitur, sed talis productio euomnino dicendas qui uoca, ut etiam productio solis rei pectu sublunarium Vn. de Henricus art. 73. q. , ad primum. Dico ergo, quod Muι Deus, ct Creatura in nullo et ni uocantur e non est univoeaoedaquiuoca productio,qua producit Creaturam,o necessario pra. supponi υ tuo:am, quiet Ην ad intra, cte. Quod vero adducitur ex art. ai. a. de hie sibi assimilante aliquo modo productum a se intelligenduna est de productione aequi uoca. Vnde ibidem subdit Henricus. Necesse est dicere,quod alti
tu esse eonuenientiae imitationis communicet Creatura cum Creatore, O ita quamuis tu nulla convenientia realis imilitudinis in aliqua forma stigm scata nomine entis communιcet cou ueniunt tame inente conuenientia imitatio ut forma adformam, quarum,nam Ret catens in quansum conuenit Deo,
aham ero in qua Gum conuenit creatura , cyc. Ad sormam itaque arguia enti distinguitur maior. Ad quintam quod Peritiam entitatem tam Deus quam
Creatura disserunt a non ente ergo in entitate conueniunt.
Dicendum. Alio modo Deum 4 rre a non ente, & alio modo Creaturam Ille differt a non ente per suam essentiam , per esse necessarium omnino, cum sit simplicissimus actus. Creatura vero d serta non ente perentitatem participatam ab ipso Deo, de per conuenientiam imitationis ad illum . Ita
Henricus art. II. q. a. ad primum. conueniunt Creator,& Creatura in ente per quod siserunt a nomen te ait Verum es conveniretia imitatio vis forma creaturias speciem Dei bino inde
186쪽
de Egni ratum nomine ensis, non autem conuenientia reali ali-νuius amiιitudinis, Oe Adsormam itaque argumenti distinguitur antecedens Ad sextam quod Deus es verὸ, propriesubstantia ergo est in radicamento Dicendum nomine substantiae duo intelligi primum subsistere , secundum substare. Certum est, quod Deus subsistit persectissime,4 ex hae parte potest vocari substantia, sed non substat,4 tamen utrumq substantia praedicamentali est necessarium.ex eo itaque, quod Deus est in se perfectissime suum esse,non potest esse substantia praedicamentalis , quae composita est ex esse, essentia,ex actu,& potentia;& his similibus. Quod vero subsistat, ideo sit substantia, dicit Henricus art.,6. q. a. ad tertium Deum melius dici essentiam, quam substantiam Gia ergo nomen essentia Deo atιν Mitur ratione esse a maιι, nomen vero subsanιia ratione negationis inendi in Iubiecte, verius O perfectius attribuitur Deo nomen essentiae quam subnantia . Quod si adhuc contendatur nomen substantiae bene Deo attribui dicitur ex Henrico artes .q.I.Non cadit in Deo res praedicamenti substantia, quia
in compositionem facit cum est, quod in se recipit Deus aurem nequaquam . c. Ad formam itaque argumenti distinguitur
Ad septimam quod Relatio conuenit Deo, Creaturis univoce Dicendum. In relatione duo consideranda.primum est realitas ipsius,qua dicitur quid reale in alio, qua ratione ponitur inter pridicamenta, ct sic nominat quid commune Deo, creaturis Secundum vero est sola significatio secundum rationem conueniens prςdicamento Relationis,& sic discit esse Ad. habet significatione uninoeam in Deo, Creaturis Henricus ipse se explicit Ioco citato in argument ar 73-q-3. Relationes, quia proprias res non dicunt, sed manent Iecundum rationem illam in diuinis, quam tenueruntin creatu '
187쪽
I gnificatione, univocesignificant i diuinis, increaturis non is praedicamenia absoluta sed a piciendo ad relationem,quam σνelationes conirabun in suosignifalo ex pradicamentiιIuperestus fundantur, bene mutantur relationes translata ad diuina sicut alia. in diuinis,tib antia non es substantia scilicet ta- ii qualis es tu creaturis , sed super subitantia, in in diuinis paternitas non est paterniias talis,hilicet qualis es in creaturis, sed super paternitas ei. Vt vero aliquid dicatur uni- uoce,& trahat sua contenta ad praedicamenta ,debet considerari potius secundum realitatem, quam secundum solum significandi modum. Omnia ergo nomina dicta de Deo, Creaturis aequi uoce sumenda sunt, ut ibidem subiungit Henricus . Dico generaliιer, quod nomen signisecans communiter Deum, ct crearuram auialiquid, quod es in Deo, o in crea-ιura necesaris Anisica illa aequivoce, O non nivoce, ς-
Ad stimam itaque argumenti negatur minor
R parte astae aliua Arguitur primo. Si Deus etiam reductive a praedicamentis excluditur,prqcipua ratio erit eius infinitas, sed ratio infinitatis eius non obstat. ergo Deus est in praedicamento substantiae saltim reductiuE. Maior vidour superius concessa, & admissa nam insi nitas Dei est veluti omnium perfectionum radix,cum definia
188쪽
immes a quadam , magnita δε speetali absque remino ,
qua omnia in se continet, O omnem perfectionem , e Minor vero probatur de quantitate, quae est uni voca ad finitam , infinitam , unde data per impossibile quantitas infinita, esset proculdubio in praedicamento quantitatis. Quod loco proxime citato non negat Henricus. Nam ad propositionem infinit, quantitati congruic Respondeu Dicendum, quod istud in relιgirur de tinnis per extensionem, vel partium multitudinem , ubi amplectitur quantitatem infinitani esse veram
Secundd. Illud reductive in prae idcamelo poni debet,quod
habet communicationem, & conuenientiam,icum praedicato proprio eorum,quae sunt in praedicamento, sed Deus per communicationem Idiomatum dicitur mortuus, qui est mortuus Christus: ergo etiam dicitur esse reductive in pr*dicamento , in quo directh est Christus Maior probatur , quia ex conuenientia in praedicatis,arguitur conuenientia in praedicamentis Minor vero est Theologorum 4 Henriciquodl. In. q. s. ex Augustino In cruce idem Deus homo factus iacuit, edi ab inferis idem Deus bomo tertia die resurrexit. Quod dici nequit,nisi, quia erat suppositum Christi suppositum diuinum, ratio. ne naturae assumpta,quicquid operabatur Christus dicebatur operari Deus Tertio mensura saltim reductive est in praedicamento sui mensurati. Sed Deus est mensura omnis substantiae ergo lautim reducti uecst in praedicamento substantiae .Maior probatur ex Phi Iosopho q. Metaph. Unumquodque men ratur aliquo sui generis Minor vero est Henrici art. 26. quast. a. Deus po- res dici primum, O minimum mensara in genere en
Notatur primo.llla ad prs dicamentum esse reducibilia,quae habent rationem partis, quemadmodum sunt materia, s*ma, vel quasi partis, uti uisa es, dirimatione ι. Ita etiam
189쪽
reducibilia sunt principia, quae sinat quid impersedisi secundu
se, ut punctus, Munitas reducuntur ad quantitatem,quia suae aliqua terminatiua,vel copulativa illius partis. Quae vero exincedunt rem praedicamentalem,& non contrahuntur ad esse limitatum specierum vel partium, vel aliculas huiusmodi, Non possunt neque reduci iubesse in praedicamento. Ita transcenis dentia dicuntur esse extra prς dicamenta omnino, quia vel communia sunt omnibus praealcamentis, vel illa excedunt, ita ut nullo modo conceptus ipsorum sit ad praedicamentata contrahi bilis . Encipium non est in prsdicamento, Quia nequit esse genus teste Henii coart. 26. q. a. uod signi catur hoc nommeens, non Pores habere rationem generis secundum, quod probat Philosopbus Metapb. Immo ex ipso ent per substantiam importato habetur opposita ratio ad prςdicamentum . Vnde si dicatur substantia est ens, per fens tollitur substantia ratio praedicamenti . Ita Henricus ibi Paulo post cum igitur dicitur , quod substantia sens, quod non ed in subiecto ex a matione Egnata nomine entis in ira non potes habere rationem generis praedicamenἶi, o c. Notatur secundo Quicquid in genere ponitur etiam redu-etiue saltim improprie debere esse, vel genus, vel speciem,vel individuum illius praedicamenti, in quo quid ponitur . Nec est assignabile aliud, quod possit esse. Quamobrem Henricus hoc idem docens Ioco citato art. ad. q. a. ait. Omne quod es in genere es specie ub ipso, e individuum sub specie eius aliqua con-nntum, die. Vt vero ita sit,debet necessario per aliquas differentias contrahi, limitari, sicut subiungit ibidem Henricus. Quiequid autem eri in genere,habet in se determinationem esse
190쪽
concluso Deus neque reductiuὸ potes in praesicamento submisiae poni.
Explieatur Deus ita est extra omne genus, supra genus substantiae, ut neque reductive possit sub illo contineri, curi omnimodam, & simplicissimam habeat essentiae infinitatem Est Henrici apertissima art. a 6.q,a.ubi haberi. Manimum H Deum abs risubctantiam vorari, ere.. post aliqua elatius ait Deus verissimὸ potes dici subisantia, licet non dieatu ni abusive breaηria secundum rationem praedicamenti Quod autem abusive dicitur non potest habere reducibilistatem ad illud. Probatur.illud reductive ponitur in praedieamento substan. tiae , quod est pars ipsius, vel essentialis, vel integralis, vel
passio, vescaetera huiusmodi Sed Deus nullum istorum potest esse ergo Deus omnino neque reductive est in praedicamento substantiar. Maior, mmor patent satis ex dictis,&e. Ad prima obiectione quod Gatitas es nivoca adfinita,ct in stam . ergo etiam insinita Iubstantia poteI ad praedicamentum santiae reduci. Dicendum, alio modo se habere infini, talem simpliciter in genere entis,4 alio in genere quantitatis. Infinitas enim quantitativa, si daretur, esset duntaxat inofinitas secundum quid, quatenus scilicet haberet rationentia. partis , de imperfecti Deus vero habet infinitatem perfectio, nis,quatenus ab ipso est omne aliud esse. Vnde non est par ratio. Disparitas, quam assigno, est Henriciari. q. quaest. I. In tium in Deo habes rationem totius, y persecti: in itum vero in creaturis habet rationem inpersecti, artis, ere. Et
It rem melius explicet, subiungit post pauca differentiam inter infinitum quantitatiuum 4 substantiale, quale est diu munia