장음표시 사용
221쪽
vii, ut diuisio, sipponere potest pro priuati sic in proposita. Ponitur in desii uiuiis inomitaturatio Messibilitatis, ut per ipsam intelligatur rivi, --, quini est extensio partium, sicut posituri est negativum in definitione substantiae ad
significandam perseitate haec bene aduertantur, ne repetitione noua ad omnes definitiones opus sit. Ad rmam ita que argumenti negatur minor Ad tertiam quod . Extensio artium es quid respectiuu , quia dicis coordinationem Warum. Dicendum. In omnibus coordinatis haberi habitudinem, diabitudinis respectum, ut bene ex Henrico assercbatur. Sed aduertendum maxime est
pilus attendi debere id, quod est absolutumquam quod est relatiuum hialiquo. Multa enim videntur relativa'iritalia non sunt. An quo sensu fortasse dixerat Henricus non qnxie geni- Uiu genitus. ita amo ' Α- irai, O buuis deum in eo iuum, qui eum mini, ure di ei post genitus,noni modui mi partium s Mini πέμ--,.sedron est ipsa se se iis udis, in tant n litur in algument estetum uir
significins hoc extensum in suis partibus, de dei, de importat
partium ordinatarum habitudinem . quae tamen relatio non est, nili secundum dici, ut habet Henricus q. I. ad primum. Relatio, secundum dici qualis ed n e panem, solum. Vnde non eli telatio realis, neque rationis inter partes , tomtum, neque inter ipsas unitas , cum non habeant existentiam nisi illam totius. Relationes itaque quaecumque icut habenς
trahere suam realitatem ab absolutis in qu bus fundantur, ita semper absolutε debent praeiupponere Vnue admissa inter par res extensa li bali relatione debet prius in ipsit, pinserib,
222쪽
ARTICVLVS . QVAESTIO ILMiram extensio partium is ordine ad locum is f i quanta u.
essentia quantitatis , quae est intrinseca exiem soni partium. Sed quantitas dicitur parti uir, extensiva, ut re pleat parium ergo aptitudo illa ad replenduin patium est ipsa essentia quantitatis Minor piobatur ex Henrico adducto. Maior ero constat ex eo quia quicquid est intrinsecum es sentia , cst ipsam et essenti Secundo Sinon est et latio sor realis quantitatis extensio partium radicaliter in orcine ad locum esset ratio ipsius ex.
rensio partium in ordine aut se; sed bse nequit Murgo est ι 'Maior stipponit extima diuision eaocria in praec denti. Minor vero probatur,quia habere Drtem extra partem hirente, tims M--a quantitate mod probat ira initium per mira uium Deu somnem qirantitatem, Tunc adhuc i
223쪽
Tertio. Quod primo, ter se dicitur tale, hoc videtur habere illud ut essentiam sinam sed solae demerisiones quantitatiuae dicuntur primo, di per se esse iis loco, reliqua vero peripsas ergo esse in loco radicaliter erit essentia quantitatis Maior probatur, si fiat inductio per omnes praedicationes, quae fiunt primo depere se Minor vero est Henrici quodl. r. q. s. Aliquid habet esse in situ determinato, elper se , rimo, ut
dimensiones quantitMiuae, vel per se, sed non primo,ut materia O formae materiales-Cum ergo dimensiones quantitatiuae dicantur esse per se in loco, habebunt hanc rationem sibi intrin secam &essentialem Notatur primo Aptitudinem essendi in loco commensuratiue,4 proprie , dubio procul esse a quantitate, non enim sunt proprie in loco circumscriptiue nisi ea quae corporea quantitatiua sunt quemadmodum non possunt esse in loco ea, quae sunt incorporea secundum modum essendi in loco proprie, rigorose sumptum. Vnde orta est distinctio illa essendi in loco circumscriptiue, quod est commensurari loco,&ὰisendi in loco definitive, quatenus aliquid est ita hic, ut non asibi. Quam docet Henricus quodl. . q. r7 veram circumscriptionem attribuendo illis, quae quantitatiua sunt.Contineii,&circumscribi a loco Hoe proprium est maguitudinum extensarum, de Paulo post Alio modo dieitur esse aliquid in loco extendendo rationem loci ad Hum, ι dieatur esse in loco,quod riuum
aliquem sibi determinat,in loco in quo es nunc, ve tunc, erc. Quod solet dici esse in loco definitive. Hoc ergo esse in loco improprium dicitur,cum in loco simpliciter loquendo sint ea,
quae a loco dependent, ab ipso circumscribuntur, & contiarentur. Quando itaque quς ritur,an aptitudo essendi in loco sit essentia, siue ratio quantitatis, intelligi debet quaesitum de . aptitudine ad essendum in loco circumscriptiue, non autem
id e eo j quod est in loco quatenus est hic, , non alibi; de quo loco non est seraeo in pretienti.
224쪽
Notatur seeundo Circumscriptiue esse indoeo,posse dulsi, cher aceipi, vel pro potentia ipsa ad essendum in loco , siue iPro ipsa aptitudine, vel pro a essendi in lacia hoc secivi in sensu non est dubium,quia eeitum est, quod actius accidui talis,qualis est esse actualiter elaeumscriptiue in loco, non m test esse essentia ipsius quantitatis,eum nullum accides respec eius cuius est accidens possi esse de essent docuit Henrieusin.3 s. q. Quis mim nimii in re M. - is actus, i --, ιμ--μι agere; M ea, omini ias , des sua sinita poteu, is aliquo alis superaddit sua I
infirmio, ficu ignis calefacis ealore, qui ea qualitas accidens lis in ipso Propter Me enim, quaatum ea de se potes actus dictare, o separaria potentia, O esse potentia in reine fus Hu ignis posea esse calidus, quamuis non calefacias, idem dicebamus de essentia accidentis,quq est,quod aptitudine inhaereat. Difficultas est, sumatur aptitudo adessendum
in loco, ut aliqvidat ipso circumsciitatur,pro cuius de sis,n sit
cinctu . Extensio paritum in ordine ad locum non est simias ainti auis.
Explicatur Ratio quantitatis none aptitudinaliter habe
re orauimn adhoe, utquidcoextendatur loco, sed est extenuo partium in ordine ad se ipsas,quatenus una extra aliam est. Est Henrici quodlM.q. 7. Esse in Leo,υι contentum, edi cι cumscriptum, bo est roprium magnitudinum exlesiarum , qua etiam roprie habent moueri Ioeriise , e. Vbi expresse λabetur. Quantitatem habere circumscritu a loco pro Woprietate,non autem pro essentia
225쪽
Probatur ratione Absoluta prius concipiuntur habere esse in se, qua in habere respectum ad aliud; sed quantitas est quiuabsolutum: ergo prius habet esse secundum se ipsam,& extendi in se secundum suas partes, quana quod extendatum Oris dine ad locum. Maior est nota,quia secus confunderentur absoluta cum relativis Minor vero probatur in praedicamentis.
Ad primam obiectionem quod Replere natium es quid
intrinsecum ιιon quantitatis . Dicendum hoc salsum esse ,
cum sit solum proprietas illius , eum quantitas habeat rationem omnino absoluti praedicamenti esse vero in potentia ad replendum spatium dinatur, quid respectivum ad ipsum spartu. Quod vero dicitur ex Henrico loco citato art. 7o. q. I. debet intelligi consecutiuε,4 secundario,quasi dicatur. Est essentia quantitatis, partem extra partem habere,est vero eius proprietas, quod repleat, silue replere possit spatium , de potest deduci ex eo,quod ait Henricus ibidem, ubi loquens de virtute quantitativa, a t. Consistit illa quantitas virtutis , siue perfectionis
in quadam extensione non materiali partium extra partes quia neque considi per materialem connexionem partium , vico ιι πιι in quantitatibus continuis , neque per quandam materialem accumulationem artium, υι contingit quantitatibus
discretis, Oe Et sic explicat in quonam formaliter consistat tam quantitas continua, quam discreta, absque eo, quod de eius proprietatibus mentionem faciat. Ad formam itaque argumenti negatur minor. Ad secundam quod Ablata per mi aeulum a Sorte quantiatate aibu caput illius nore ei manus. Dicendum absolute partes huiusmodi in eo casu non fore distinctast. Ita Henricus quin l-7. q. 7. Sine quantitate Non habete eo gani ζatio. Itaque ablata omni quantitate ab homine, iam fieret indiuisibilis Ilius materia. Ita Henricus quod l. r. q, Forma materiales extenduntur secundum extensionem quantitatis. Ad id , quod obijciture Henrico quodLIo.q. 8. quod materia,&4ccidentia
226쪽
eidentia habent aliquam extensionem in sua essentia inde- Pendenter k quantitate . Dicendum extensionem subiecti posse considerari dupliciter. Primo,quatenus ipsae partes subiecti dicuntur per quantitatem sormaliter extensae, itam extensio sub quantitate sit realis in ipso subiecto , dc eius partes reain liter extendantur,in dicantur extensor, sic loquebatur ibidem Henricus contra nescio quos asserentes, nullam esse realitatem extensionis nisi ipsius quantitatis, di hanc suis e eius mentem liquido constat intuenti eius contextum ait enim Aliquid propeie extensionis habent materii, O accidentia it natura, ct essentia sua, licet nonnio per extensionem quantitatis, e re Cum subiectum debeat habere partes correspondentes partibus quantitatis. Secundo quatenus independenter omnino a quintitate considerantur, di sic est salsum, nee hoe unquam somniauit Henricus. Ad formam itaque argumenti
Ad tertiam quod Primo , Ope se Helis quantitas es is
situ determinato Dicendum nullo pacto hoc esse destructiuum eorum, quae hactenus diximus, dicuntur enim esse in loco quantitatiue dimensiones primo, per inquatenus sunt rationes primo, ac per ellandi in loco si patet ex juquae subis iungit Henricus loco citato quodl. I. q. s. nam beneficio ipsa. rum dimensionum quantitatiuarnm dicuntur reliqua omnia
esse in loco, quia circumscribi a loco est effectus proprius pro . ueniens ab eo, quo quid quantitatiuum est, quod docuit Henricus quod L q. r7.4 clarius loquendo de situ in art. 3 a.
q. ait cum Comment. Sιιιιι invenitur in omni habente parte si
aut per ordinem partium rei ad inuicem, O iue ei mus tqui est disserentia quantitatis, de quo situ post pauca subiungit, quod in quadam ollaιione, O ordine partium locati ad locum consinit. Ea enim, quae habent esse in loco, necessario habent si . tum, de ubi ,secundum diuersos respectus, quos infra explicabimus. Ad formam itaque argumenti negatur minor.
227쪽
quantitas a linguatur realiter asubstantia
RG parte negativa Arguitur primo Illud est omnino idem cum eo,sine quo nequit intelligi sed substantia corporea nequit intelligi si
ne quantitate:ergo quantitas,& substati a cor porea sunt omnino idem secundum realitatε. Maior non habetdissicultatem, res enim ita se
habent ad cognosci,sicut se habent ad esse. Si ergo non potest aliquid sine altero intelligi, de illud sit de conceptu illius,
datur intelligi, illud esse intrinsecum illi secundum suam exrstentiam, 'uid ditatem Minor vero probatur, quia in definitione animalis, di hominis ponitur corpus, quod formaliter tale intelligi non potest, nisi sit corpus et suas dimensio, nes quantitatiuas, neque enim potest intelligi homo,sine carne, ossibus. Approbat hanc Henricus quod 7. q. t 7 Dico quod imposibile ect bominem esse me quantitate nec hoc es factibiis, nee inielligibile in addueit rationem sui dicti. Vnde dicis Philosophus in . Merob formabominis semper videtur in carnibus , O ossibus, ct partibus Emilibus istis Obi dieiι Comment. Impossibile es enim hominem inteugere me carne, usibus, O c. Secundo Partes substantiet corporea distant ab inuleem ratione sermae substantialis ergo forma substantialis est idem realiter eum quantitate. Probatur consequemia,quia ea sunt idem , quorum idem cit essectus formalis AntecedenSves probatur ex Henrico quodl Io. q. I. En autem altera terminatio quantitatis dimensu a naturalii, qua non est per aliqui d
228쪽
iat isseeum , suod ει degenere quantitatis , sed per exljin eum, quod est de genere substantia, ιι ιν forma subsanita las Vbi videtur dare formis substantialibus effectum ipsius
Tertio. Si substantia differt realiter a quantitates ergo ad ipsam quantitatem aequirendam requiritur motus localis. Selhoc est absurdum dicere, quod scilicet lubstantispartes, ut e
tendantur per quantitatem,debeant loealiter moueri, cum a tecedenter ad dimensiones quantitati uas non sint corpus, cui soli conuenit moueri localiter ergo absolute dicendum substantiam non disserre realiter a quantitate Sequela maioris probatur. Quando enim distat aliquid ab altero,non potest acquirere praesentiam, coniunctionem cum illo, nisi per m tum localem, quod fortasse posset deducie dicto Henrici
quodl. a. q. 9 Zeterminatio autem rei cuiuscumque ad situ importa quandam compositionem ad unionem eius eum alis.
quasildicat approximatio secundum situm est ad acquirendam
unionem necessaria cum alio, cum nihil distans haberi possit, nisi per superatam locali motu distantiam. Quarto . Habens partibilitatem non potest realiter differre ab ipsa partibilitate ergo neque habens quantitatem differt realiter ab ipsa quantitate. consequentia tenet a definitione ad definitum . Antecedens vero probatur, quia secus sequeretur maximum in conueniens. Quod scilicet esset quantitas conueniens quantitati, partibilitas partibilitat , una enim esset, quae supponitur in habente ipsam, Malia esset,quirealiter dinserret ab ipso habente partibilitatem. Habens autem quantitatem significat concrete, quod est habere compositionem, ut ait Henricus art. 73 q. 7odus Egnisicandi concrete, modum compootionis importat aιicuius eam alio. Et partes compositi non differunt realiter ab ipso composito, ut ostendetur suo loco,&docet Henricus art. 6I.q. r. Vnde homo, corpus,ex Vias costar non ibi nita, sed verὸ num,atque idem dicata
229쪽
ab unione accidentali , quae fiat simul cum ipsorum differen- iij realibus emitatiuis. Quantitas itaque facit cum suo subiecto unum dictum ab unione, licet sub ipsa quantitate substantiae sit una dicta ab unitate ita de accidentali unione dicebat Henricus quodl io. q. 8. Dicitur aliquid esse en , ervnum per acciden d forma accidentati in eo, quod commu
Explicatur. Extensio partium inter se, quae formaliter est quantitas, licet faciat unum cum ipsa substantia per accidens adhuc tamen ab illa dicitur omnino differre realiter. Est Henrici quodl. 7 q. 7. asserentis quantitatem ess 4 dispositionem,quam forma substantialis sibi vendicat GaI
het forma materialis quantitatem sibi δειermina ι, Mart. 7oq. I. mittit rationem quanιiιatis, ni eons deretur,u es aliaquιdauerius,idest inhaerens alteri,cum sit accidens is deducitur ex alijs locis innumeris, ubi habet quantitatem esse acine idens a
Probatur ratione.Substantia est,quae subsistit secundum se, sed quantitas non Iubsistit, ed est in alio . ergo non est ipsa substantia Maior,&Minor satis patent. Ad primam obiectionem Ex Henrico, quod homo non potes equanιuate nielligi. Dicendum non posse intelligi negando quantitatem , bene tamen posse intelligi praecisiue , di per primam intellectus operatione δε praeterea optiae E potest intelligi hominis essentia secludendo omnem quantitatem,quae solum est necessaria ad existendum, eoaeodo,quo non potest homo existere,quin habeataeeidentia inhaeretia substantis. ex quo dixit Henricus citiquod l. r. q. νγ mantiιates immedia ius adharen ubsantia, quam qualitates. Licet vero quanta
230쪽
tas, alia aeeldentia spectantia ad individuum existat,&beant ad suas operationes instrumenta idonea,non tamen d bent esse de essetitia ipsius, sed potius esse circa ipsam substantiam, ut docet Henricus quodi i q. 8 Go quot ergo suar iis in eodem ssis de radicamento substantia , e acciden
ita et jumeon m si principale respectu aliorum ,- sormam itaque argumenti negatur minor Ad secundani quod . rami exire 'tu per formam subnantialem. Dicenduin liud esse semiani substantialem determinare sibi terminos suae magilitudinis, saliud ipsam sor- maliter partes extendere. Primum astruebat Henricus Ioeo citato quod l. ro. q. s. Vnde subiungit. Ommum en ιm naturaeon antium Ratuta est ratio , o terminus magnitudinis, augmenti, vidiciι Philosopbus, de quibus in Physicis erit pertractandum Secundum vero nunquam dixit; immo saepi, ehabuit semper oppositum,nec sormalitatem extendendi aftest, Ruittribuere alteri,quam quantit ti,cum loco citato quodl. r. q. 7. dixerit. Et fiat quod amem,o ina non ea sibi is istelligeret quantitate. Tribuens quantitati munus ex
tendendi has partes . Ad formam itaque arsumenti negat
calem dari ad ea,quae habent rationem loci, dc non ad ea,quae sunt latinae de materiae, iubiecti potentia educibilis, est quaedam imaginatio valde debilis, si constituantur quantita. tius dimensiones in longo spatio prius secundum se, laeta. de ad eas dicatur accedere tubstantia, & ipsas induat,contra quam puerilem omnino, inexpertam imaginationem ait Henricus quodl. q. q. 7. Neque albedo habete se dulcis. ιιι amara , eo quod prope, O longe solum nata sunt conuenire γα