장음표시 사용
281쪽
quia tame esse formino est esse materiq,hine fit,ut bene age
ratur habere distinuicinem realem ab ipsa materia. Ita fienricus quodl. I. q. o. Erasinι μου quorumcumqtu esse ria sunt diuersa,Oς Edest propositum deforma δε materia. motatur secundo. Relationes suam realuatem omnino a. bere dependenter a suis iundamentis ' nam praecisὰ consideratae nullam habent realitatem , nisi fortasse modalem solum, ut alibi innuimus,4 in serius ostendemus.Quod nullam realistatem habeant Relationes secundum iu est euidensi, quia neque habent entitatem realem existentem per se, quia non sunt substantiae , neque realitatem inhqremem alteri, quia sie discunt esse accidentale absolutum,non autem relatiuum , ut patet ex ipsa relationis definitione. Vnde Henricus hoc idem fatetur quodl.s.q. 6. Relationes propriam rem non habent, nee addunxime essentiam rei, una Pam unaamur. 'art. 62. q. . Reatitas tuarum ea premi pradicamento relationis , nec habet eam relatio in rationesui praedicamenti, sed solummodo ab alijs praedicamentis super quae fundatur, o hoc saepissim repetit, quatenus nulla realitas ipsi relationi, ut huiusmodi debeat concedi sed omnis ita realitate laudamenti, &praedicamentia in quod datur.
Conclusio Rebula non dissert realiura suo Ian.
Explieatur . G Im relatio reaIis nullam habeat realitatem, nisi illam , quam a suo fundamento reeipiti, non potest secundum realitatem aliquam dici , quod a fundamento,in quo est,
Est Henr1 et ubicumque probat relationem esse sine propria
realitate,&expresse habet arta 6. q. r. Relatio ad signisicaadum propriam rationem uiae eris imponitu , non ad ali Ll a quam
282쪽
siue, a quo fiam realitatemtrahit. sed relatio totam sinini . realitatem trahitasvulamento ergo'mpossibile est relatio. nem ab illo di re realiter Maior o minor constant sati ex
Ad primam obiecticinem quod . Quemadmodum nibi ρο- νυ ag reun se utim, ita nequefundare se ipsum. Dicendum , etiam idem sit diuersa ratione posse in seipsum agere . lassicit enim , quod aliquid sub una ratione in se agar , sub alia ratione a se inuicem patiatur ut explicat Henticus de motu a. duntatis quodl 9. s. Secundum, quod eis in actu, moueis ipsa ecundum, quod est in potenιι , c. Et sic lassicit , quod eadem entitas sub una ratione consideretur, ut quantitas est ,
& sub altera ut squalis, crelativa, sed eo actio non possit esse ius inter inliter diuersa, si sumatur rigorose, ut est actio per motum, adhuc aperta avisparitas interfundare seipsum, , agere in seipsum. Nam sundamentum est quid intrinsecumieri datae, into,utem est quid extrinsecum, landamentum mim remanesi, suo modo componit cum in cum est sumdamentum actio autem dicit solam rei attingentiam . in propter fortasse Hemicus quodi r .q.a dicebat in amuis, α&λDiish beris da ala per verum motum ad Relationesi ita n utroque extremo Non requirusrur diuersa sun -
283쪽
mnhur verus motus,ibi debent poni distincta realiter inter se, lieet vero dicantur fundamenta in activis, lassi uis disserre realiter, non tamen dicitur a fundamentis huiusmodi differre realiter relatio , cum ipsa relationum entitas sit ipsa realitas fundamentorum, ut dictum est. Ad formam itaque argumenti
Ad secundam quod Diuersa genere plui disserunt quam diuersa specie. Dicendum . Relationes inter se differre realiter ex diuersis iundandi modis sormalibus, ut supra habitum est. Nec sequitur illas debere ab ipsis modii, , landamentis plus distingui,quia in tantum distinguuntur inter se ,
in quantum habent esse in suis landamentis, ut ait Henricusari. 63. q. Licet etiam non habeat elatio rationem generis nio, ipsum abLIGE m a speciebus inde ite realitaten fundamenti in se includat. Cum itaque dieitut relatio suis sunda metis differre genere, debet distingui de genere non includente realitatem fundamentorum,& negatur:& de genere includente illorum realitatem,& conceditur. Deductio vero illius obiectionis salsum supponit , quod scilicet dum dicitur relatio esse genus distinctum a generibus suorum undamen. torum, intelligatur non includere illorum realitatem. Ad id quod ait Henricus olla qua digerunt generc, plus disserre, quam qua disserunt specie. Dicendum, quod verum est,quando quae disterunt genere habent sibi propriam realitatem . Quemadmodum itaque relatio habet fiam realitatem a realitate sundamenti, ita si disserant inter se specifice relationes, illa differentia est secundum differentiam modorum landandi ipsas Ad formam itaque argumenti negatur maior. Ad tertiam quod Potest remanere fundamentum deurum relatione. Dicendum hoc velum esse, naim deficiente termino perit relatio infundamento, sed ex huiusmodi separabili. tate non bene colligitur distinctiore alis, ad quam requiritur separabilitas triusque extremi cum ipsorum permanentiata
284쪽
Dieuntur duo realiter disterre, quia sunt diuersae materiae, etsi separentur ab inuicem utrumq. potest remanere. Quamobrem colligitur ex separabilitate materiae,informae diuersitas nais turarum in ipsiλ quia forma etiam separ inpotest existere, de , teriali idem potestniiraculose, ut concludit Henrieus
Hrum relatio a se fundamento a intra '
R parte negariua Arguitur primo Si rela tio distingueretur a suo iundanaento inrisiis nedune in ponitur relatio,posset ni, dedi stinctio intentionis. Sed in Deo ponuntur relationes reales, tamen non potant poni intentiones ergo relationes non differunti tentione asio fundanismo. Maior probatur ex ipsa res identia rate, is ipsis terminis pene idem significantibus Minor vero quoad primam partem traditur a Theologic deest de fide. Quoad secundam vero probatur, quia diuersae intentiones componunt, sed in ino nos potest poni compositio:
285쪽
ert,neqne intentiones. Quod intentiones componant est do-ettina Henrici,qui ex professo docet quod l. s. q. a. Bacumque diuersitas intenrionum in quocumquess,semper in eo facit
Secundo. Illa dicuntur differre intentione, quae differunt secundum rationem ratiocinatam, sed haec distinctio inter relationem, de sundamentum non sufficit:ergo non distinguntur intentione maior videtur Henrici loco eitato quodl.I.q. ia, Inrentio noces nisi opus rationis,in quantum intentio en Misnori vero probatur. Nam quihabent oppositos conceptus , quorum unus exeludit alterum, plusquam ratione distingui debent;ex Henrico quodl. Io-Φ7.constituente medium moduinter ea,quae diiserunt minus,qua re,magis vero, qua ratione, Medio misi eruadam plas,quam ratione ola, minus quam re . Relatinum autem , absolutum unt oppositi conceptus . Tertio. xRelatio realis potest alicui aduenire sine illius rea, ratione ergb non differt ab illo, cui aduenit secundum intemtionen, Consequentis patet , nam ut ex Henrico dictum est,
intentiones faciunt compositionem iis consequenter adue nientes causant mutationem Antecedens vero probatur quia,
si quis sit quantitatis pedum decem , alius qui erat pedum nouem, crescat uno pede, iam ille erit huic aequalis sine sui mutatione, potest exemplificari de Deo qui sine luimula..tione resertur ad Creaturas . Nec valet si dieatur; relati nem huiusmodi esse relationem rationis solum in Deo,non a tem realem, udasserit Henricus quodl. 3. q. Io. Si as referstιαν ad creaturam, porιet,quoabo noniis relationeinaini. Non valet inquam, quia ex eodem ibidem habetur. Opoxtet, quod e conrra Deβs aliqua modo reseraιur ad creasuram , non solum secundum diici,sed quodammodosecundum esse, dic Notatur primo . Nomen intentionis non esse sumendum inhea significatione, in qua dicunti ritimae , vel secundς intemtiones,ut dictum est tam de uniuersalibus sera cesset; sedi , te
286쪽
telligitur hic aliquid, quod realiter ad simplicitatem allevius rei pertineat, quod tamen natum sit eoncipi praecise,abhu e aliquo alio , a quo re absoluta non differt . Et dicitur intenti quasi intustentio, quatenus mens, intellectus aliquaquae: bini a parte rei idem, diuidit, tormat de illis diuersos coiisceptus, Ἀ-rtamentio aratione inhoc, quod ratio no se at diuers conceptus, quatenus unus audium excludat,
sita solum sertur incognitionem alicuius licetnoli sub illa ration sub qua illud natum est concipi . Hane disitientiai colliso exHenriso'u l. s. q. 6obi momi, rusilicans quae
nam diiarant intentione ait. Diuersitas intentionum non potes εμ nisi inter illat, qua uniuntur in eodem secundum rem , ita- quod conceptus unius penitus exeludat conceptum aιterius, 2 conuerso. Et hoc idem repetit quod l. s.q.ra .vbi:ait. I. diuem
dum excludit alium Beundum alium modum, nonine auum differentia sola raiione. Et quod l. Lo q. 7. Docet differentiam se .cundum intentionem elle mediam inter realem,&rationis. Eii io medio modo dixi, o dico ementiam , O se suum exi. Dentia dis erre interie, O quod promerea unum illorum ut
287쪽
.m sunt, eorum, qua in diuersis junt diuersa re, etsi in eodem sunt id ipsum re Ex quibus omnibus habetur,quid intelligarur per distinctionem Henrici , quam toties ipse vocat distinctione intentionis, est enim eadem,quam alij sub alijs terminis vocant sormaliter ex natura rei quatenus in re non solun adest fundamentum distinguendi i ut in ratione ratiocinata
sed quatenus sunt in re diuersa, quae de se sunt nata concipi sub oppositis conceptibus. Notatur secundo. Relationes eonsideratas etiam praecise quoad esse ad , non posse dici reales, nisi quatenus ipsum, a
contrahitur ad realitatem ipsius sundamenti, ut ait Henricusari. 63.q. 3. Relatio,vies nome. pradicamenti os qui diei δε-
ιummodo rationem, qua es ad aliud esse,debet dictingui, Od
xidipe disserenιias,quitas ad species contrahitur,oportri,quod illas ab alijsis dicamentis contrabat. Et huius ratio est, quia ipsa relatio propria realitate earet,&non est nisi realis modus aliorum praedicamentorum, quae absoluta sunt quatenus ad aliud dicuntur, sunt. Ita de septem praedicamentis relatiuis docuit Henricus quodl. I s. q. s. Quorum esse, quia depen det ab absolutis, O realitatem trahit ab illis , putid subsan.
ιia,quantitate, O qualitate. Idcirco illa absolutariis quodlibet eorum erius esse habent quam quodcumque illorum Ieptem , quibus non conuenit aliqua realitas communis omnibus, aut ali
quae propria singulis quantum eu ex natura fui praedicamenti. Vnde edi diuinguntur solummodo penes diuersitatem modorum fundandi Ila,cte. Proprium vero sibi habet relatio illud esse ad aliud, quod habet conceptum appositum conceptui absoluto eius, in quo sundatur. Sicut enim in simili alicui per albe dinem duo conceptus scilicet absolutus albedinis,& relativus sunt litudinis,qui sunt oppositi quatenus unus excludit aliti,&potest concipi albedo sub opposito conceptu sit militudinis, qui erit conceptus dissimilitudinis, ex quibus iacile videtur applicabilia ea,qi: de distinctione intentionis dicta sunt. Sit ita l.
288쪽
Explicatur. Relatio habet potacone iis suo Anchimetisto,diuerso conceptu, a conceptu illius in consequenter disse re intentione . Est Henrici quodl.s q. 6. In creaturis disserunt essentia,f perquam fundatur,elatio, ipsa retatio non secundum rem, neque secundum rationem tantum, quia non fundatur relatio in esseniijs Volutorum secundum raιionem essentia sed secun---1ntentionem, O hoc propter rationem, super quam βη rur relatio in ilia re,aliam a ratione qua ina in se essentia qua- men, art. q. a. Renim τι es ratio, o modus reariea- mora, , au.66. q. r. ad primum Nihil enim realitatis habup incamentum relationis, His quod modus assi propritis eae -- rara rei ab lusa haberius tanquan consequo tuam, dic.
Probatur ratione sies. Illa distinguuntur intentione, quaeliabent fundari conceptus oppositos inuicem se excludentes; sed hoc habent relatis,4 eius tandamentinii: ergo disting-tur intentione. Maior patet explicatis terminis illius distin. Oionis Minor vero constaxo conceptibus Mesuti, de resipectivi. Ad primam obiectionem quod In Deo ponuntuν relatio
seu tamen intentiones. Dicendum alio modo landari relatio, ne diuinas , statio relationes Creaturatum. Nam in Creaturis relatio fundatur super accidens, ripia accidens est secus vero in Deo dispalitatem optime habemus assignatam ab Henrico quodl. s. q. 6. cuius verba licet prolixiora, utilia ta-n en referam. In creaturis relaiio gramina rem quaestiualia, Iecundum quod babet esse ad aliud , aia fundatur super
289쪽
quod est ratio praedicamenti eundum remfecuηάumse dixistenim , secundum quod habet ad aliudesse, quia fundatur supeν D tantiam , is eadem res cadat semper in Anseato retarionii, qua esAη cata per absolutum, O hoe secundum illam
rationem, qua ea eiu fundamentum, licet enim alia, ct alia ratione in Deo concipiatur essentia, ct relatio , tamen iv traque ratione non formatur realiter,ni idem conceptus, ita quod concipi non potea diuina Gentia non concipisado relationentia, e relativum respectum, licet non necessario rimul concipiatu
secun dum viramque rationem, cui non potes concipi di illo siue desinito licet non necessario sempersecundum, triusque rationem, sed alterius tantum . Ad formam itaque argumenti distinguitur minor. Ad secun stam quod . Intentio est ratio, sinctio is encsionis , dissimi rationis Dicendum omnem distinctionem intentionis, piae supponere dis iretioncm rationis , sed non e conuerso . Vnde a amenticus loco citato quodl. I. quaest. I 2. Ex quo coniligit, qνod quacumque assertin intentione, disseran raιione, mine condierso Quod vero distinctio intentionis se habeat per rationem in educendo diuersos conceptus seex- cIudentes ab eadem re, explicat post pauca. In natura illius rei, τι in fundamento, quari in radices,traque intentio educenda de ea opere intellectus, tanquam res rationis, e intellectus, quemadmodum in ligno, velut in radice sunt filia, O fructus, ut diuersa educenda opere natura tanquam res natu
ra, c. Distinctio itaque intentionis adistinctione rationis differt ob diueisitatem conceptuum, licet utraque sit completiue per intellectum. Ad formam itaque argumenti distinguitur maior. Ad tertiam quod Relatio realis potest adu/nire Ine muta- Iione. Dicendum hoc omnino esse falsum absolute loquendo. Potcst tamen etiam dici aliam esse mutationem secundum es.se,' substantiam, d sic sine mutatione potest aduenire rela-M tio,
290쪽
tio , di bene concludit argumentum de homine habente iux
cem pedum magnitudinem do. Non enim mutatur ut homo est taliam vero esse secundum accidens, sic mutatur se nisdum quantitatem,cui adueniritalis noua aequalitas. Ita Henviricus quodl.3.q. Io Magnitudini per D natum est convenire , esse dupum, es non serra. Loquitur enim de aequalitate lineae 1erreae Ad id vero, quod dicitur de Deo relato ad Creaturalper accidens secundum esse; dicendum debete intelligi sano modo, quatenus scilicet Deus non est fundamentum illius re lationis, sed quatenus solum est terminus;Creatura enim realiter refertur ad Deum, quo habet esse; Vnde ibidem subiungit Henricus Deus resertur secundum esse ad creaturam, sed per accidens. Gia scilicet aliud cuηdum esse, per se referiis ad imum, sicut contingit in relatione interscientiam,ct sciabile . Non dicit Deum referri ad Creaturam simpliciter, sed erminare relationem Creaturae, qua Creatura respicit ipsum. In quo sensu saluatur aliqualiter illa relativorum regu- ID. Omnia relatis A conuenienter assignentinaceonuertentiam dicuntur, ut dicitur in praicamentis . Ad formam itaque ar- , sumenti negatur an