장음표시 사용
291쪽
QUAESTIO ULVirum relatio possis eo funda mentum retitionis.
RG parte affimatiua Arguttur primo Omne accidens potest e sic fundamentum relationis: sed tclatio ipsa cst accidenset ergo ipsa relatio potest aliemis relationis esse fundament una. Mitor patet ex superius dictis . Henricu enim quodl. 3. q. q. si cundum Avicennatuassirmat Piapi3 qaod etiam omnis relatio, ut resatro acciden-. talis es. Maioris cro probatur ex eodem paulo supra. Omnis relatio secundum se in Creaturis fundatur Iuper aliquod acetaensa Secundo Quilibet effectus debet procedere a causa nivo- ea ergo etiam relatio debet procedere a relatione, ut sua causa, iundamento Consequentia patet , qua fundamentumi relationis, habet rationem causae, cum de illi omnem entitatem realem . Sic enim desundamentis locutus est Henricus. art. σφ. q. . ad secundum, etsi quasi insundunt . Relationibus4fundatis in se suas realitates , c. Insundere autem, siue in Q fluens realitatem nemo negabit eta causalitatem exercere circa relationes Antecedens vero est in Pilosophia certum di docvj Henricus art. c. q. a Necesse est,ut semper in causa-ro, sectu sit militudo forma agentitiOαQuia scilicet cau sa, effectus debent univocari. Tertio Inter distincta realiter est relatio realis,sed relationes inter se distinguuntur realiter ergo datur inter illas rei realis Minor patet ex Henrico art.Oq.a ubi probat inter
292쪽
tet distinctas relationes reales non esse distinctionem rationis sic. Et illarum, quis secundum rem: veram relaιiones sub uno ιι- Ioram iritim modorum M iιlis, qtis saltseeundum rem relatio. nes,sub alijs duobus modis intellectus siue ratio distinctisκρα .siue disserentiam non operatur, nec causat, sed eam ει factam
a rerum natura inuenit Naior etiam liquet ex eodem art.62.
q. a. Vbi diuersa sunt re,in diuersis cilice ubstantia quanιitas, e quat bas,non ea mirumst ad illasNuuntur secundum ratio
multiscilicet diuersias inaequalitas, o dissimilitudo, ere. Notatur primo Relationum sundamenta ideo poni praedicamenta absoluta, quia illa sola habent veram inpropriam realitatem, quia ut saepius dictum est. Respectus quatenus huiusmodi, ut dicit ad aliud non habet realitatem aliquam, sed
illam totam desum ita suis landa mutis Hinc bene notat Henricus art. σε. q. L. Relationes, quaesunt in potenti=s, nou fundantur is super illas res absolutas , qua habent vim actiu , ct passivi. Poterat enim videri alicui relatio fundat in huiusmodi potentiss,esse fundata in respectivis . Quod ille excludit per contrariam positionem , docendo non sun dari relationes in actione, aut passione, quae sunt quid respectivum , sed in aliquo absoluto, puta in potentia ipsa agendi , vel patiendi Quod dicitur de actione,in passione, idem de omni genere relationum dicendum est, Ubicumque dubet quςri absolutum. in quo relatio undetur. 1 quo relatio suam realitatem trahar. Illud vero absolutum laudans relationem, non se habet secundum essentiam tam , sed secundum inhaerentiam in subiecto, ut ait Henricus quod l. s. q4. Similiιudo accidentalisfundatur super qualitasem,non ratιone essentia sua, ut essentia esstmpsit citer, sed ratione sui esse , ωιτbarentia in subiecto νι deIer minas en peribas albedinem ia hoc abiecto Et hoc ideo, quia relatio vult extrevia tua esse detes minata ad tale esse, se
293쪽
cutulum quod tale fundamentum consequitur. Quod totum conuenire nequit nisiaccidenti, quod habeat suum esse, diib lud in labimissio, nec conuenires Orest respectui, qui secti
Notatur secum'. Relationi quae pontinui ex alijsaxisionibu ,--rum esse reales, sta orum per ipsum intellectum . Si enim dieatur Amicus est aequaucam, co,inare o aequalitatisqussundatur svir relationem amnestiae,ςst, lino per intellesbim, si ut si quis dieat Ideni gaequale is ipsi Quapropter dicebat Henricusari. II. q. 1. Non reuιio aequesitas duorum , -- piurium; nisi I isndum duas, au Mures magniturive commen ratas,fecundidum quas ranter se commensurantur realiων ad inuicem diuer fas iuste quas fundantur respectus reales diue L loe debet bene attendi , nam saepius committuntur fallaciae deceptiuae, cum dicitur, quod una potentia est similis alteri paternitati, distina ilis filiationi, tune semper dicendum est relatione
illas in alus rei uomu inpositas,ineremnium in soloris intelle he, ii . . .
Concla. o. Retiim non potest esse fundamentum a
terius relationia. Explicatur . Non potest esse realis illa relatio, qua ex intera relatione visio rundamento procedis,sed necessatio Huis realis resalio debet sundari in aliquor raedicamento abs luto, a quo suam realitatem trahat. Est Henrici quod l. s. q. 6. In creaturis relaιio nominatrem, qua ea in alto,seeundum quod habet esse ad aliud, quia funda rur super accidens ab olutum, art. 66. quaest. r. Modus essenδ ad aliud,in quo formalis ratio illarum eo uiι,consequitur res ι- is ab iurat, ex professo probat uitentumari. .q. . Si μ'
294쪽
P bisur vero coli lassio M. Resaiio realis debet habere Milititem ab eo , quo fundatur, sed relatio nullam realis
tem eat se habet, ergo relatio in relatione landari nonrotest. omnia satis sim explicata supra,&e. Ad pristiam obiectionem quod Retatis findatur in laee dente, O ipsa euaccidens. Dicendum. Accidens esse duplex,
unum relatiuum,' alterum absolutum ut vult Henricus quodl. II.q. . Raιιo communis nouem praedicamentis accidentium diuinguitur in si,s, quia esse in alio, aureonuenit alicui abselutὰ, aut non nis in Ordine ad aliud, cte. Relatio vero sun-
latur quidem super accidens quatenus non attingit immediata ipsam rei es ni, ut essentiaest, sed tamen nonnisi super accidens absolutum,quod solum propriam habet realitatem; Vnde ibidem subiungit Henricus, respe0ma dependent ab M 'Auiis , stabunt is illi . Adsirmam itaque i sumetuit, satur maior Ad secundam quod Debe se ni cari inter causam, O causatim , iste indominium, findati inet. Dicendum ivitiisexcidi univocationem non semper debere attendi secum itan actum.sed iussicus attendatur secundum virtutem,qua aliquid potest hoc producere, etsi producens non producat
effectum sibi omnino similem in natura,satis est quod illum producat similem virtuti a se contentae. Vnde Henricus loco citato in argumento art. I. q. a. Cum dixisset in causato esse similitudinem sermς agentis latim se explicatum voluit, eiuno secun m ea ιm ratiooemipeciei,ηνια litudo inter issi,
295쪽
fraten bommis generantis adgeaeratum,ermamensecundam quandam imitationem M. Neque proprie relationes dicere causari, sed potius naturaliter consequi ad huiusmodi pret dieamenta absoluta, quorum vocantur modi, ut Henricus hiabet arr. 66 mr ad primum, Modus relationi proprius ex na-ιων rei absisιὸ habet esse tanquam consequens illam, MBrmamitaque Irgumenti distingui tir antecedens. Ad tertiam quod Relationes di tinguuntur realiter ergo habent relationem realem. Dicendum per eonsequentis distinctionem; Habent enim relationem realem ad rationem sesum ab ipsis relationibus differentem, non vitem ut landatam in
se, differentem intentione. Si ergo diuersa est paternitas filiatione, illa diuersitas idem est cum paternitate, ut satis sepra dictum est ex Henrico art. σα quaest Sire pe . . iusmodi super respectum fundetur, hoc non estus in quantum datur in re absoluta , O si ratione rei absoluta f- aiis in illo, O e puta fundatur in ilia, absoluta originaliter, quam in ipsi res pectu funda D immediate in v. D;erc. Ad sorinam tauque argumenti di ainguitur Mais
296쪽
pra dictum est illam ideriti nem ς milem relationem,quae est id mitas generica, vel specificoeontra hoe est, quod subiungit Henricus ex Porphyrio.H rus aulus dicunturisdem homo,vel idem in homine,in quatum secundia Porpbrrium parti- ipatione speciei, plures homines funivnus bomo ,ς Quo posito sic potest argui Si relatio est realis identitatis in hoc numero homine cum alio, ratione speciei Erit etiam realis in hoc numero homine respectu sui ipsius, quia magis est unus in se numero,quam specie,vi Rumasirinalis specifica, est mi, nor numerali. sectando. Et magis Mifirmatur prima obiectio. R elatio c6munis sudata super viis, no requirit,quod ea in quibus est sint realiter djstincta erm relatio ualis communis erit etiam ad
297쪽
se Ipluat Antecedens probatur. Quia unum, de multa oppo- fiuntur, nec potest unum oppositorum requirere aliud oppositum de sui ratione. Et ho requirere non spectat ad relationem landatam in uno, sed adfundatam in multo, alioquin nulla esset inter has relationes differentia, tamen debent poni distincte , quia sunt oppositae, ut vult Henricus art. 6a. q. . Relationes autem dictis contrariis licet diure γιatis, inaequalitatis, dis ilitudinis, uae insolis reaturis inuenium. tu fundata super multiam, semper suus relationes Iecundun Tettio si relata semper differunt inter se realiter,tunc de omedio tollitur relatio identitatis ad se ipsum; sed hoe est salsum: ergo de illud Falsitas patet, quia se Item secundum rationem debent concedi identitati relationes ad se ipsum in eodem numero. Sequela verd 'antecedentis probatur, quia semper relatio erit inter plura in consequenter numquam erit in eodem ad ipsum, cum unum, plura opponantur, ut ait Henricus art. 6 3. q. I. Mulιιιudo opponisu prauaIiue uni, quod con
Notatur primo Quaerere. an terminus reIationis disserat, det differre debeat realiter ab ipsius landamento,.sse idem omnino ac inuestigare. An idem ad se ipsum secundum numerum realiter referri possit, quatenus scilicet ipsa entitas,quae est fundata esset entitas ipsius termini. Quod est omnino secundum veritatem impossibile, sed est intelligendum, quom do super unum,d multum dicantur relationes landarici licet enim de relationibus commvn bus saeta sit mentio, nondum
tamen adhuc est expositum . quid sit illud unum, super quod
dicuntur landari relationes communes identitatis, similitudinis, de aequalitatis,fundanturniaque relationes istae super uno,& multo,quatenus opponuntur priuatiue, nam multum dicit diuisionem, carentiam unitatis,4 in diuisibilitatis, quae I i. cet secundum nomen videatur esse negativa est tamen quid po
298쪽
-sitiuum in muli id ipsi imiolust priuatiumrimis util- ratis, vi alibi suis locis tactum a. horia in Malis stola, ous ea in uno,per desectum reperitur in multis sit a tuistin dari dicuntur relationes oppositae prioribus, 'us sunt dis versitas, dissimilitudo, inaequalitas , de haec ratio priuati - . positionis astratio larmalis distinctiua unius, de mulis sundanuum relationes . Hoc explicat Henricus art. o. q. λειν --r relatione comm-υ-vnum, ullum sin a , ut opponuntursecundum priuationιμ, O habituminia..cei initii μ diuisioni . Illud unum, quatenus ab unitate simitur,considera 'in, vel dictum ab unitate singularitatis, vel co numinis secund-gmus, speciem, hoc vocari test unum ab unione, quρd plurariis iuris oritur nisvia' ses quae est δε-- rarisiis relatio, at vero 'itas colym unitatis facit fel ,-οem realem,quatenus sura singularia in uno conueniun. quod participant, Ic,quae differunt ealiter, sed conueniuntiis albedinciaicuntursmilia, quae v ro sonueniunt iugenem sis , se aeriunt speciem colaris,puta albedi, ois, is migredinis, dici, dis umilia. Breuiter 'ero omnia haee restringit Henricus ibidem in tertium, dicendo, debet in hoc uno,& multo semper attendi rationε speciei specialissimae Aequas enim, O inaquale non sun ni secundum qu-sitaies diuersas sub eadem necis speciali mi, puta linea es aequaliis, aut inaquaIis inea, non autemsuperficiei, auι corpo si aeque alteri quanso. Quod concludit illeseelebri diM. In
Notatur secundo. Relatione egere extremis se habentinus eo modo,quo relationes sunt. Si enim relationes sint rationis, suffcit, si habeant terminum, dilandamentum secundum ra- tionem, si vero reaIes,reali termino,&fundamento indigem, Nunc, cum sit sermo de relationibus iealibus,.tam
299쪽
ratem tequbimus utriusque extremi. Nisi realia essent extrema realiter ab inuicem disserentia,quomodo posset diei de relativis, quod eorum esse,sit ad aliud, habere: Vt persedes salvetur relativorum Aristotelica definitio, debet huiusmodidistinctio disi inter extrema, ut latetur Henricus arta 6T.q. non es t qaadrasertur,o ipsum nomen relaxum,ὼς.
Concluso . Relamnis fundat entum, intem nus realiter istinguuntur
Explleatur. Relatio praedicamentasis,4 transcendentalis eam communis, quam propria, dummodo realis sit,ueeessario iaciet terminum realitera siro fundamento distinctum. Est eruiei ubi eumque ait eiusdem ad seipsum non e is
realem relationem, de praecipue quodLr ' .a. Semper autem reqMrunt diuersa extrema relata sed hoe secundum rem ab alutam art-6a. - . Propter quod relativa etiam dicuntur ea Dur referri ad istiscem, de ibidem. Relariones commune unda-ra m creaturis super unum genere, vel pecuubenepossunt esse reales, lice/fundata super unum numero semper μι reales, de
tandem ex professo art. 17. q. i. quod refertur, O id ad quod refertur,necessario sunt aliud, ct aliud, iuxta desiuitionem relativorum, qua dicit,quod relativorum esse, est ad aliud se ha
Probatur, quod est unumseeundum numerum dicta in ab unitate singularitatis, non potest secundum rem esse plura almquo pacto ergo neque habere rationem termini, & land menti eiuIdem relationis realis, quae non est nisi unius dicti
. Ad primam obiectionem quod Si fundata relatio reriis ope unum secundum speciem , O genus, multo magis super sum numero Dicendum talem numericam unitatem non ' posse
300쪽
posse sentire relationem ad te ipsim,quia notest aliud, aliud, laee est djspar stas. Debent enim relativa in uno si
quo eonuenire,cum ipsa sint alia, Malia, ut loco citato are.6r. q. r. innuit Henricus. In omni relatisne, ct communi, pra-pria,necessari sun aha, ct alia. Debet autem sumi unum ab unione dictum,non autem ab unitate praecise,quae sit singula. ritatis Ad formam itaque argumenti negatur maior. Ad secundam quod . Reιatio fundata in Uno,dissertis relarione fandata in multo, nec illa potest requirere muItiplicitatem,quam sibi babet primam. Dicendum eodem modo,quod scilicet unum singulare non vult diuisibilitatem, sed unum. per replicationem sui sub eadem specie bene potest,immo debet habere multa,in quibus reperiatur,de quo uno inquid Henricus ibidem ad primum. Eiquia tale num postquam repιica tum est, necessario es in multis eo, quodes uniuersale, emune, quod non babet se in se sed solummodo ii gulaνibur
contentissub illo ideo necessario relatio communis requirit relata per illam esse plura, edi alia ab inuicem . Cum vero dicitur, quod nulla esset ditarentia inter relationem fundatam in uno,& in multo Dicendum, numn multum se tenere non ex parte subiectorum,quq reseruntur ad inuicem Sed ex parte modi landandi ipsam relationem, nam vel relata conueniunt in una albedine, di sunt similia, vel disserunt per albe- diaetoli nigredine',& sunt dissimilia: ubi multum colligitur penes albedinem,&hegredinem ita ut semper relata sint pili. ra, sed vel conuenientia in uno secundum identitatem specificam, vel non conuenientia secundum multum specificum.
Quod satis ex dictis colligi potest. Ad formam itaque argu
Ad tertiam quod . Nulla esset relatio ad se ipsam,neques
cundum rationem-Dicendum, quod quemadmodum relationes, ut sint realas, requirunt realem differentiam ipsorum extreaeorum, ita relationes rationis requirunt distinitionem rationis