장음표시 사용
301쪽
tioisIs Inter extrema Nee bene deducitur ex reali distinctio. ne extremorum in relatione reali, quod neque detur distinctio secundum rationem in extremis relationis secundum rationem, ita respondet Henricus ibidem ad secundum . Dico, quod verum e et stinent solummodo alia ab inuicem feeundum rem erc. Ad sorinam itaque argumenti distinguitur maioris
R parte negativa Arguitur primo Posita diuersitate sundamenti relationum, ponitur neces ario diuersa relatio ergo etiam posita di
uti sitate terminorum, habebitur idem Consequentia tenet simili, nam de utroque extremmo eodem modo est dicendum , cum relationi
utrumque aequaliter si necessarium Vnde dixit Henricusari 67. l. t si autem,quod e I tantum unum omnino R, prate 'ipsum ason m aliud re, O ratione, non ea omninὰ ad quod referatu . Est eniis necessaria termini positib, ut resultet realis relatio in unda Mento. Antecedens vero probatur, Nant duo filii r8seruntur per duas reales filiationes ad eundem patrem quia in illis est multiplicatum sundamentum filiationis. quae est potentia generandi passiua , quae duplex est in dupliei filio, quod docet Henricus ait. 3sq. 6. Unde, quod duorumη- horum Gratia filiationes ad eundem patrem,cάus siue rario
fus sin diuersi reo ctus aut diuersae res, non es obiectu et unum, sed potius fundamenta.
302쪽
Meundo. Idem non dependeta duabus causis totalibus dergo neque eadem relatio a pluribus terminis . Antecedetis secundum naturalem cursum sine dubio est admittendum
quicquid sit de potentia Dei absoluta, quod alibi examin bitur in Quia omnis causa totalis habet erictum sibi adaequatemue ondentem. ideo Henricus quodl..8. q.33. dixit sp eies in medio desiimere suam unitatem mimerieam a subie
niuem ion risuisitarii, aut a simi. cuiuscumque sis bilis vinius μα--- metem, η-- - σε mia in evisim ara messiquia scilicet unaquatque ipsa ae in inlatinans suum sulflectum, nec a Mylici latina accidentas semimium metum potest idem subiectum insemati coinsequentia vero probaturi simili, si enim nequie subi
ctum infirmati iniplici actu secundum numerum,s mali accidentali, neque relatio potetit terminari eadem ad plures ter .
minos secundum numerum Terim. Non minoris efficaciae est secundus terminus,puta huius relationis paternitatis , quam sit primus. Sed primus adaequale terminat suam relationem peculiarem ergo etiam secundus habebit relationem aliam,cui adaequale respondeat, di habeat adaequari secundum terna inationem minor est certa, nam posito primo filio,iam paterinta petieete,&adariu te ad ipsum terminatur; cum relatio iam habeat aliud, aliud nimirum patiem, di filium. Quod constat ex dictis ab Heruleo art 6'.q. I. Si enim aliqui ι relotum,σονω, qu ad quid sit relatum Minor vero probatur . Nam si ponatur mori pri mus filius, Pater adhue ratione secundi filii existentis est per
sectile pater ergo eiusdem e cis Q siminiusquam Wis
Noratur primo. Ita esse de intrinseca ratione mationis sumdarientum, ut non solum ab illo realitatem trahat . ut dictum est, sed etiam secundui; distinctionem ipsius . in i licationem debeat relatio distingui, di inuituilicari, νι- bet
303쪽
bet Henricus art. 67. q. 3. iii in Gio eorum, qua habent illum modum communemo pradicamen ι relationis,non es ni pe fundamenta . In eodem autem iundamento non potest eadem numero relatio multiplicari, non enim potest idem homo habere in se duas paternitates solo numero disserentes, quia per sua sundamenta multiplicantur relationes, quibus non multiplicatis impossibile est eas multiplicari, eum realitate omni careant, praeter illam, quam habent alandamentis, etsi nequeunt duae albedines sola numero disterentes esse in eodem numero subiecto simul secundum esse permanens,quemadmodum S: dicendum est de reliquis accidentibus absolutis, hoe idem multo magis erit dicendum de relationibus, quae sunt nainori sentitatis,quam illa, ut ait Henricus quodl. I. q. s. septem praedicamenta respectiua , quorum esse, quia dependua absolutis, O realitatem trahunι ab illis, puta .subctantia quantitate, ct qualitatri ideirco illa absoluta, O quodlibet eorum unius esse babent. Cum itaque relationes ita secundum esse sint dependentes ab absolutis, quantum ad ipsorum multiplicationem in subiecto, erit eodem modo philosophandum , de ipsis absolutis; etsi no inueniatur diuersa ratio, & modus
formali landamenti, semper dicerida erit eadem relatio. Notatur secundo. Dependentiam,quam habet relatio te
mino,esse omnino extrinsecam ipsi, licet sit necessaria, unde secundum Henricum probabilius censeo, terminum non esse de conceptu quid dilatauo relationis, licet reponatur in eius definitione tanquam extremum necessarid requisitum, quemadmodum non est de conceptu quid ditatino accidentis su stantia, licet nunquam sit accidens sine subiecto, ipsua . in definitione connotet, quod memini me tangere in praec dentibus ex Henrico quod l. ro. q. 8 ubi in accidente fatetur, proprium esse distinctuti ab esse subiecti. Vndeflaceidens non haberet in subiecto propriam esse , nec propriam un/satem,quia.
um esse consequuntur se . Probatur autem varitas acci- o dentis
304쪽
dentis ex eo, quia facit unum per accidens eum subiecto, licte contra lis dictum aliqualiter faciat locus Henrici quodi L l. io Gamquam potes serinoest de accidente supernam. aliis habere actam proprium,tamea nou babeιitium in subiecto existens, nee faci unum aggregatum in substantia ex duplici esse cauod quomodo possit cum primo eonciliari, videbimus uix loco. 4empore cita prorsus dicendum est de relatione, quae licet connotet in sui definitione aptitudinem ad termitium , immo ipsum actuale se habere ad ipsium, nihilominus illum non includit in suo conceptu quidditativo, vi vi detur expresse fateri Henricus art. 3. q. 6. ubi relationem habere suum esse non ex termino auerit, etsi respectus, qui sequi, tar ex uatara rei post dieiras vera aliquo modo,hoc non conue vi et raιiane illa, e compa oue,qua est ad adiud sue ex eo, quodes respectus, aut relatio, Aliter enim non esses una res, silptares, respectus iue, qui est ad plures serminor, ex quo clam re habetur alio modo loquendum este de existetitia relationis. alio di terminatione ipsius Existentia enim est omnino a simiamento connotante terminum, ut quid extrinsecum,terminatio autem sequitur quodammodo ad ipsam existentia.
Conc j . Eadem numero retitio potes adplures termino esse
i Explicatur. 'nica relatio,seeundum numerum,puta haee pa- temitas, potest esse in hoe patre ad diuersos numero filios,cum necesse non sit ad pluralitatem terminorum multiplicari, la
Est Henrici apertissima quodl. 4. q. 3. Aliquis dictus Pater ex re pectu ad unum filiam Minaraxm abapso primitus, e simoimodam geuragati run, qu3m milite ex seneratione babet
305쪽
hisbe Nisemae,sicut ad primam inlium , uniera tamen pare altate secandum numerum respici vιrumque , Lare. 33. q. 6. egregie omnia a nobis hactenus dicta confirmat. Vnde . ais duoνumiliorum dua fluatioue ad eundem patrem,caam fa, e raria,quod se diuex respectuι. aut diuersa res, non ea obiectum num, Ie potius fundamenιa,qua sunt diueris potentis generaudi pastua in diuersi materθι, ex quibus mouerantur duo lis super quorum diaersas potenιia passivariandastu diuersa Miatione , cum tamen paternitas unis secundam rem respondeat eis in obiecti, quia fundatur superunιcam potentiam generandi activam, quas in forma surinanitati generantis Oc. Probatur ratione sies. Relatis multiplicatur ad mintiplicationem sundamentorum ' ergo non terminorum consequentia patet, quia termini sunt extrinsece se habentes. Amtecedens vero probatum, declaratum est satis. Ad primam obiectionem quod . Si requiritu ad unieam numero relaιionem unicum fundamentum, etiam debet esse unius terminus . Dicendum hoc esse falsum. Neque enim, li- ut utrumque sit necessarium relationi, scilicet sundamentum terminus, est eadem ratio in utroque, nam sundamentum est necessarium per modum dantis esse, & communicantis suam propriam realitatem,terminus autem solum per modum extrinsece terminantis ipsam relationem. Si vero potat ter mini multiplicatio iii ultiplicatam reddere relationem, ianua. deberet relatio in surus amento multiplicari, quod inplicat, cum duo aecidentia eiusdem specie nequeant esse in eodem secundum idem; locus vero Henrici allatus est omnino sauora bilis, ut patet. Immo pauJo inserius adducit per modum in conuenientis oppossitir . Non esse et na relatio Iecundum irem , qua unus aequatis duobus , neque una paternitas , qua unus eri pater duorum liorum in Creaturis
306쪽
mam itaque argumenti negatur consequentia . Ad seeundam quod. Eadem relatio esset,veluti a duplieieta Diali. Dicendum tertii inare, non esse ea usare, neque efficere, neque producere. Potest enim aliquid multipliciter terminari, cum tamen remaneat in suo esse, unum,in idem; quod praecipue apparet in terminantibus omnino extrinsecis sufficit autem ad hoe, ut relatio ad plures terminos tenda , quod iulos quodammodo virtualiter in eludat quatenus scilicet dici possit terminabidis ad illos , qua ratione Henricus locis citato in argumento quod L 8. q. 3. Ait lumen idem esse in eodem subiecto, licet sit ab obiectis diuersis,& efficiat umbras diuersas Licet enim non si inis unius umen secundum numero min re, est tamen plura lumina virtuse, ei intenιione. Eodem prorsus modo dici potest,esse quidem eandem num ex paternitaten secundum existentiam in Petto, quae tamen virtuali ter habet, quod terminetur ad plures terminos, secundum quod potentia illa generandi activa plures potest producere, Aterminos existentes eadem relatione respicit, quatenus viro
tu aliter illos respicere potest. Nec valet ob ij cere, lineam non posse terminari ad diuersa puncta , substantiam non posse ii, formari diuersis formis eiusdem speciei secundum numerum,S: his similia, quia haec dicunt detei minationem ; sunt enim Miqua ita ad unum determinabilia, ut illud dumtaxat requirat,de quorum natusa disserebat Henricus quodl. 7. quaest. In Numerus duernnna, i, quod o par, mei impar. ormatiminis, quia ipse ijsbilis . De illis vero, quς sibi non
determinant dixerat. Est quoddam aecidens ex se indetermina sum ad plures, aut ad omnes, cte. Attendendo ad rerum naturas , nulla remanet difficultas . Quod vero multiplicarine . queant relationes in eodem sundamento, iam ratio est assignara , quia in eodem non possunt esse numerica plura accidentia eiusdem speciei , ut optime Henricus quod l. q.3. Dua dispo Arione dissererutra numero, ere dem specie,non pessuatisse
307쪽
mia in eodem. Ad sormam itaque argumenti negatur conseqquentia ex disparitate. lata Ad tertiam quod Paris Uficaciae est ficu idus terminus eum primo Dicendum utique esse efficaciae paritatem in ipsis, sed simul positi habent solum eorrespondentem sibi unicam nu. mero relationem, quae non ab ipsis suam desumit entitatem, sed a suo iundament' Aliud autem est terminare extrinsece, Maliud dare entitatem in realitatem numericam alicui.Tera
minus consequitur ex naturaret .ipsam rei existentiam , dicitur non conitituere, sed terminare. Mortito autem primo filio. remanente secundo,dicitur adhuc idem numero Pater, eadem numero paternitate terminata ad secundum, intelligitur paternitas. mutata aliquo pacto secundum terminationem, non lacundum suam existentiam, quae mutatio realis dicenda est , quia amittit paternitas aliquid, ad quod realitcrterminabatur, licet ion ita ad quate, ut omnis cius terminatio' b illo dependeret, quia tunc destrueretur etiamfecundum exi . stentiam , cum relatio requirat extrema sua Icaliter exi .
stentia, ut dixit Henricus art. I9. quaest. 3. Ex hoe solo dicitur pater , quod habet secum iuem illum, quem genuit. Cum sit necessaria ad realem relationem , termituc existentia Ad formam ita.
308쪽
tacto ii communis eum relatione sundata in actu
viis, lassiussi ergo non sunt diuersae secunis dum rem Maior ridetur haberi ex Henrico quod I . q. a. undem divinis, . Vbi habet relati es distinctas ealitet debetoliabere. naum m extrema AHinctis , Oetiis hoe etiam Dudamenta viuersa realire . Mino vero piobatur, quia in eodem est ratio producti, ut puta calefacti relatio imilis, quia calefactum est simile calesacknti in calore, ut vult Henricus art. s. q. a. ad secundum cristi narestrior ad ealefactum secundum re ιιν-m amat, O pastui, O liam secundum retratonem Metrium isti, inquamum νιν -- pre iustum est alidum, O Secundo ReIatio, quae sequitur mensuratuin inquantum huiusmodi, est de genere relation, identitatis aergo relatio
communis identitatis nus hi, ura relatione mense ct mensurati Co equis 'i ir, non enimrealiter dici serunt ea, qua sunt in eo Ans ini cuius atmiditur disti G. nam non sunt dice i m ea secim lenii , quae in eodem genere sum Antecedens vero probatur,
309쪽
quia relatio identitatis sequitur unum, sed etiani ualitas,
quatenus sequitur unum, dicitur ab uno mensurati fergo fune eiusdem generis, S adduci potest, quod ait Henrieusari. 63ἀq. Midea riarisaee commanes dicusta eae ia uidentibus ----, - relatio secandum mensuram ct metensu Munedicitur in rcfubHantra numerorum '. Tertio. Ea, quae circumeunt omne gemis non possunt distin. gui laeundum genus , aut secundum speciem, vi patet de ente, O no, quod cum ente conuertitur; sed relationes commune SVagantur per omne genus ergo non distinguuntur ab alijs generibus relatorum. Minor probatur, nam relationes communes
sequuntur unum,in multu in,quae diuidunt totum ens. Vnde Maedicit Henticus unum,iti multa reperiri in omnibus relationibus art. q. I. BaespeDus relationis non es nisi plurium iote se relatorum, omnis autem pluralitas, sivi multitudor
Notatur primo Praesentem quaestionem procedere de re lationibus secundum es quae proprie , per se sunt prςdicamentales, nam illae,quae sunt secundum rationem sunt solum
in praedicamento reducti uel Tres autem modi relationum communium dicuntur esse tales, ut ad eos omnes relationea
cuiuscumque generis dicantur spectare, quatenus diuersimode habent undare illas, unde ad propositum Henricus art. 63. q. a. Illi tres modi relationis communis continent simplicite Iolum relationes δε ndum esse, quia illa solae erιineat ad pra- ineamentum retarionis , sed illa,qua sunt secundam rem, continentu sub Iliis principatiur Oc. oinnes autem modi constitutivi relationum quarumcumque possunt etiam in eodem reis periri, sed cum differant secundum rationem, illa sundamenta inter se iaciunt, ut in eodem huiusmodi relationes non coimcidant. Affert ibidem post plura exemplum Henricus de calefaciente, ct calefactibili Ut esset inter ealefaciens , O calefa- et ran relati triplici generiιμι licet cmmunis, O inpoten ijs,. O i χ
310쪽
in mensuris, nunquam ramead coinciderent; eisdem, quis manerentiscundum rem diuersa, ut alia relatio realis fisa ior super potentiam passivam calefacti, contrariam potentia activa cale cientis, super quam in illo fundata relatio realis oppinia, alia super calorem eiusdem in speere erum calore ea lefacientis Fundamenta vero realis distinctionis relatic num non est necesse, quod sint realiter distincta, sed suffeti, quod distinguantur secundum rationem. Docet hoc Henricus quodl. I . q. a. Relationes secundum rem In utroque extremo. um non semper requirunt pluralitatem fundamentorum Acundum rem, c. iNotatur secundo . Relationes communes in eo praecipuε differre a proprijs, quς dicuntur aliae ab illis,quod cit supra dictum est illae habent eandem habitudinem in utroque ex
tremo ut ait Plenticusare. 6a.q. I. ex Commen Proprium edinis tribus generibus relativis, quod proportio in eisin eadem in utroque exiremo, imitium enim virtique mile, Osimilite aequalia, O hoe inteniebas Philosophus, cum dixit,qui refotin auraimnum , idere, quia conueniunι in aliqui e contrario inalys oeciebus relationis, iris secundum potenιias , O mens
rationes, cte. post plura affert ex August.de Trinit. Non is ad se levium pater,ct filius,quomodo amrci, au viciat. Rel iisὸ quippe distra amicus ad amicum
Explieatur Modus, qui constituit relationes collimum ἰquae sunt in primogenere relationum,facit,ut illae differant a relationibus secundi, steterii generis, quae sunt in activis, '
Est Henrici, licet cum aliqua limitatione art. 63. q. 3, ubi