장음표시 사용
361쪽
sentalidae illius Sequela maioris patet,neque enim concepias ex g affirmativus potest per votem negativam repraesentari. Nam certum est, quod quemadmodum con raria, ut habet Hraticus quod l. o. q. r. auando Iunt excellentia reducum tuν ad conιradi raria. Ita nequeunt per eandem voceri explicari Minor vero probatur ex proferente mendacium , aliud
eisim habet in corde, aliud in iii gua quod posse continge re, exploratum est apud omnes, iraecipue i licet obiten apud Henricum quodl. a. q. o. Si quaeratur ab aliquo Aa uis mira audierit Misam, men tur,dicendo, quod sic, mramen ari uiuenter eam audieris, O . In hoc patetaliud lanare voeem δε aliud iisportari per coisceptum h
. Tettio. Vel significarent naturaliter, vel ad placitum , Mi vita potest diei ergo millo modo voces sunt significatitarmacemiuin Maior tenet ex sincienti diuisione Minor pribatur,quia non naturaliter , cum non sint eaedem apud omninpropter linguarum diuersitatent, naturalia autem debent eae communia,in quo sensu philosophatur Henricus arr. q--n turale expane suave, speciei esse commine omnibus rar
yosse dupliciter intelligi,scilicet vel naturaliter, vel ad placi. tum vox naturaliter significativa est illi, quae quicquid uni repraesentat, cuilibet alteri hoc idem nata est repraesentareia, etiamsi talis vocis impositiosacta non esset. Vox vero signi Matiua ad placitum est illa , quae ex impositione quam adtu
habet, significat rem, siue conceptum. Hane distinctionem Ia- te explicat Henricus art. 7 q. r. Calis autem origo veνborum
362쪽
raria, defuit opinio Stoicorum,quod nominum impositio esset naturalis 3 Peripatetici autem latentur,illam esse ad placitum, siue uoluntariam . A Stoicis recede udo, ad Aristotelem accedit Henricus ibidem concludens rationem vocis impositionem esse ad placitum. Propter quod omne nomen ab homine ac Faesium ea impositum, c. Notandum secundo Conceptum per vocem significati, de exprimi adere sub distinctione illa usitatissima de signifieatione mediata immediata, A de significatione ultima, non vltimata Certum quidem. est omnes conceptus ad res ordinari,& consequenter mediantibus conceptibus intelligimus res, unde res habent sic mediate significari, conceptus
vero immediate. Quia vero sistimus in ipsius rei existentis, siste existere potentis cognitione,diximus,conceptum signi ri per voces non vltimate, sicuti dicimus de rebiisipsit; μω, monuit Hem laus eodem ui 73. igitur οα- o Vi secessario δεσι meoi ην -- ser a vocaliaδεσι
Expliratur . voces ad placit in impositae M - -
res ipsas mediate. vltimates . . . Est Henrici ait. 3. se dum H ---autem in libra Prehiermentas voces sunt ποι imellamum, O earu passionum, qua de rebussum in amima, uafrant conceptus, oc. Probatur voces sunt significatiuae rerum prout sunt ab ho-anitie impositae rebus ipsis signifieandis. Sed talis impositio facta est secundum modum conceptus de ipsis ergo significaut etiamipsos conceptus,per quo res sortitae sunt voces di
363쪽
immediaia res ex Henriso. Dicendum Henrisi mentem loco
citato optime colligi ex progressuapsius discursus, unde subdit necessario igitur secundum modum concepItium fora to- νι- rebus habem merba in sua in Iulione firmari , ω ο MMeturbarum reisondea modo concepsuum. c. Attendenda vero est duplax immediationis ratio ex Henrico ibidem Verba vocalia immediatesun signa rerum quando proferontur discessim ea,qua sunt in rebus no laIensia scui immaediate sunt εν concepiuum , quando proferuntur ad indicandum concenum loquentis occalιa, ς. Ad simu/m itaque argutuen ii distinguitur antecedens
Ad secundam quod Mendaces e verba aliud signis eant,aιiad cogitant, o se merba viden u significare opposium cancepsui, quod es incoaueniens. Reladum , semper,prba absolute accepta esse significativa conceptus directi, non au rem indirecti, vel rcflexi. Mendax licet reflexe habeat voluntatem decipiendi per mendacium prolatum auditores,directe tamen hoc per voces si sciscat quod actu explicar Minc est, quod bene possurus uisere mendacem dice oppositum suo
conceptui rei ex stenti,non quantum est ex parte modi significandi ipsarum vocum , sed potius penes suam voluntatem siue rei existentiam . Pro qua doctrina facit, quod docet Henricus eodem art 3. q. 7. ad secundum. En aduertendum,
quod disserunt modus essendi, O modus significandi quia modus μη candi est ex parte nominis significantis, modus au tem essendi es ex pari retrix cata . c. Ad formam itaque argumenti distinguini minor. Ad tertiam quod Ue Anicto in natarasite , ve ad placitum. Respondetur, quod ad placitum,& cum dicitur.Nomina sequi res ipsas Dicendiis nomina ad placitum imposita ex imponentis sapientia sequi ipsas res, quatenus res durior duriori nomine significaturi sicut Artaxerses aperte Ionat inineae sortissimum. Vnde optime Henricus art. 73. q. I.
364쪽
Ad quartam quod Generatio, irruptio non sunt motos. Dicendum. Motum ti ros iam pium secum ferre successionem, 'esse solii ad aliqua prς ditamenta accidentium , At sumatur latius pro variatione lubiecti, qua scilicet subiectum aliter se habere potest nunc, quam prius, siue successite hoe fiat, siue instantanee, sic habet pro in speciebus etiam muta times Hinc fit, ut non semper m sui igore sumatur motus ab
Henrico, sed simul ponatur cum mutatic ne , quod fuit, ut ab hac sub isitate,&rigorositate se liberaret ita ai. s. q. t. ad te cundum Generare,ctgenreari, o universu ter alere, patis die actio, o palpo sunt motus, aut mutβtio, loqllitur autem de ipsis, ut in Creaturis, Ad formam distinguitur antecedens.
Ad quintam quod Habitos en primo Ipecies qualitatis O non debuit iteriam bici poni. Dicendum nomen Habitus varias pati acceptiones .Primo sumitur Pr affectione ad operan dum de sic Myrinis species qualitati secundo pro respectu, ε habitudine vestis ad vestitum, sire est decimum prςdic, nuntum, vel sumitur secundum quod Habere signifiea: Hi possidere ἡ sic est postprq dicamentim de habet sub se plures modo , quibus aliquid habere dicitur alitud, ut facis est explicatumia Ad formam itaque argum neti distinguitu
365쪽
leca decimum quartum Articulum Quae ρ :bantur quatuor scilicet Ueritatis, Falsi . tatis operatio Vocum Significatio, fomitialis, Nerbi Definitio . contingenti uiri
'ue futu Torum cognitio . Irrat autem . ubi ita
R parte negativa Arguisu primo . obiri etiam intelleistus est e reale, sed verum est obiectum intellactus ergo verum est ens reale Minor patri, quia nihil praeter Crum, intellectus intelligit, immo per cognitam veri tatem cogitur ad ipsi assentiendum ex Henri- eo quod IIo. q. rr. Veritas enim cognita cogis inteuectum ad bi assentiendum. iod utique non potest intelligi, nisi quatenus verum est obtestum pilus intellectus. Maior etiam constat, quia obiectum debet prς cedete potentiam, cum ipsa, ueatur ab illo, unde dicebat Henricus art. s. q. a. Secundum rationem formalem obieανυm deιerminantur, o distinguun-3urus potentia. Quod utique habere nequit, nisi per verum determinetur intesteistus. Secundo Verum, de emetonuertuntur, sed hoc non confistit in opere liuellectus: ergo nem illud Minor pater,que - - admodulu
366쪽
a1άόdum, Maior est manifesta. Quia tameti reo νγα stiaritas, haec prob tur M. De transcendentibus,,s, 'in idio fortassietibiliuis, ita
esse debetiei ulpiatem essentia
ahitio. Si veritas consisteret in opere intellectus compo Mittis,sequeretue,primo quod non daretur veritas respectu in t ellectus diuini, qui non est componens, ut habet Henricusari. 6. q. 6 Iese absilute dice-um es quod Dei inienectis non ea compossiiuus, auι iam us, sed olummodo est simplicium intei ea ,σc Sequeretur secundo , quod estum non esset verum caelum; nisi intellectu hoc cogitante, ct tamens nullus esset intellectus, actae esset verum caelum, unde Hen Ticus art. 2. q. 6.e eos .in a. Metaph. Gantores quaιibeιmam fuerit perfecta in se, tam magis ἐκι perae iacia veri. ou. Sequeretur tertio, quod Omnes homules aeque cerrituGnaliter omnia scirent,quia onmes habeat intellectum comp6nenteiri,& tamen opposita docet Henricus arto. q. 4 ei an
367쪽
hae eritate intelligitur Henricus art. a. q.q. ad secundum Veritas ipsa est adaquatio intellectus, O rei insellecta in quoli Miluieuigente , de hac formali veritate, quae est de coin- , pleatis,est sermo in praesenti Notatur secundo Compositiuum intellectum dici eum,qui praecedenti simplicium intelligentia,de cognitione,quod quid est rei,intelligit, deinde quid di illi conueniens, vel discrepans
percipiendo unum post aliud. Vnde egregie Henricus de intellecti componente ad percipiendam rei veritatem ait a r. 36. q. 6 ad securulum Homo numquam siet de pictura Hercu illi, quod si vera eius imago , nisi videndo exaduerso Her u υιem , O Lam imaginem , ipsos inesse conferendo, ct sic confr-mitatem , ct corre pondensiam imaginis ad imaginatum .eoης Dado Nomine itaque compositionis optime intelligitu
propositio assirmativa, nomine diuisionii legativa
licia componente, vel diuidente.
Explicatui. Ad pereipiendam IbimaIem rei veritatem de bet intellectus compositionem sacere, componendo rem ad suum conceptum , it aut in propositione sit veritas,vel salsitas secundum quod res est huiusmodi, vel non est Est Henrici, hicumque de veritate agit, ut art. r. quaest.ra. uuando re Unι cognoscuntur in desiniti ratione inιeuigiιar veritas ct quiditas rerum, ere Vbi notanda venit particula in definitiua ratione,idest enunciativa ar. E.q. ad laeundunti Veritas ipsa en adaquaiio inιesiectus rei inussecta Oc. art. 16 q. o. ad secundum Veritas,reum ab ipso intellecta creat tu sola compo=tione consistit, arta s. q. et Veritas perlectiva rationem veritatis habet in cogitatione, quam in rebuι π.3-mty. V verum nisi aliud iii,quam ens assimilatiuum ora
368쪽
peritur,quemadmodum habere latitanem veri impersecti vult Henricus art. q. q.s. Res quactimque considerata in seun. omege nasurale, aut σώiddilatauum,nu ιιamima in restectam dicit ad inieliectum,is quantum huiusmodi, sed Mum e Me,quod babeia se rationem ιώιeuigibilis,hoc est ,quod si in κnifestabile intellectui,e hoc pasme. Ied ex hoc primo habe ra'. uouem veri, qaeodest us manuel assuum apud anteluctum,cte. Est itaque res cogito stabilis in se fundamentaliter di sic veristas illa, siue aptitudinalis adaeqitatio res ad intellectum,beia potest vocari Obiecitum intellectua. Ad fortita argumeti distin
guttur mitior. Dici potin quod mihi magis probatur veritaremi uoprie, ari obtinui intellectus,cum potius
369쪽
δε ratio veritatis NMscior . Vel ut obiectam cognitum , quod es terminus intellectualis operasionis pho κνώ -νbum si cognoscenιe, turminans actum instiligendi. Ad formam itaque argumenri negatur minor α Mu, Ad secundam quod: Veruar ea conuertibilis cum ente, o sic non dependet ab intellectu Dicendum veritatem cum ente conuertibilem non esse, nisi illam, quae materialiter ω unda. mentaliter sumitur.Quod satis hactenus explicatu habetur ex Henrico ait 3 6. q. 6. ad secundum. In ereatiaris ratio rei non connuiι,ni in quadam adaquatione rei ad rem, qua non eos sistit in ipsis retas, nis quasi materialiter,cte. Et sic ad formam argumeoti distinguitur maior, explicatur paritas do
veritate suadamentali odi Ad tertiam quod Multa darentia inconuenientia. Dieest
dum nullum inconueniens sequi. Ad primum , quod diuinus intellectus non est compositiuus, tamen respectu illius est veritas Dicendum, Philosophi mentem esse deveritate respectu intellectus creati Siniti, nam alio modo dicendum est de
veritate respectu intellectus nostri. Ita Henricus citato art.36. q. 6 Nunc autem ita est, quod anuluctus Det His intellectus praebendendo suam essentiam ob ratione in ita --plicitatis, latim ut in incte. O immutabiliter eointelliagi quisquid conuenientes, O c. Et ponens Henricus rationem, qua dici possit, esse veritas in Deo respectu intellectus diuini ait art. sq. q. t. Illam esse filum ex respectu ad intellectum
diuinum, ut absolute compraebendentem id, quod es in natura , visentia δερ secundum rationem veritatis, cte. Ad secun dum Inconueniens, quod nullo existente intellectu caeluti non esset verum cetium. Dicendum adhuc sore verum estum, sed veritate rundamentaliter sumpta. In quo sensi interpretatur Augustinum Henricus loco proxime citato ad secundusu Cum enim Augustinus dixerit. Verum ilhquicquid est, illam
370쪽
μη d, circa quod babet verum, non, ma ιιι πηιd, quod formalium .uderati--ri Esset itaque solam fundamen-ralitervertim cetium &e Aa remunt inconueniens, quod, in omnibus esset intellectus omponens,& sic orane aequalim ter scirent Dicendum inaequalitatem sciendi non desum peremininiectis incise, sed etiam penes diuersas dupossutiones scientis, ut bene patet per locum Flenrici adductum is argumento que enim sumere habere intellectum compo sitiuum, sed odentur aequites intelligentes,reqviruntur 'l'terius inspositiones, sitie exercitii, siue acuminis, aut alterius huiusmodi, penes quarum diuersitatem diuerilias sciendi 'tur, ut bene Henrii incitato ait. 3-q-- - P: πaltero contingit nam ct eamdem - σινι- - - mentis, p. Ad formam itaque argumenti negaturi que is multiplex adducta, dic
cravit non Argus ut primo voces sunt Ggnificarius rerum ergo non conceptuuata.
Tio Consequentia pisti nam aliud est esse rei, v
in aliud esse conceptus . Antecedens vero est Henriei art. 3. q. 6. Verba vocat imin i Secundo. Si voces essent significati uae conςςm minx penprriemant oppositam conceptui. ergononiant reprae