Ethices Christianae institutiones e purioribus sacrae theologiae fontibus Aloysio Ferrari.. 3

251쪽

Postremo de oblationibus, quae gacris reliquiis saeculo 6. de . more fieri solebant, testis est Gregorius M. ita scribens lib. 9.

indiet. a. ep. 5 a. ad Secundinum: - Aloem, thimiama, storacem, et balsamum sanetorum martyrum corporibus offerenda, latore praesentium deferente, transmisimus si . Ε veterum traditione satis hactenus explorata cum pateat Ecclesiae tum orientalis tum occidentalis in sanctorum exuviis religiose percolendis constans, et universalis consensio, jam inde firmissimum oritur a gumentum, quo veritas catholica de sacrarum reliquiarum veneratione roboretur.

Probatio 3. Conciliorum auctoritate fulcitur. Nam septima Synodus Oecumenica indefinitione fidei haec decernit: - Qui ausi fuerint .... quidquam de consecratis in Ecclesia abjicere, Evangelii codicem, figuram Crucis, aut imaginis alicujus picturam, aut

reliquias martyrum, quas sciverit esse germanas et Veras; aut contra ista vafre et improbe aliquid excogitare. . . . si fuerint episcopi aut clerici deponantur se. Nicaenorumtyὶ Praeter latinos Patres, quorum Ioea praecipua hucusqu. exhibuimus, consuli poterunt Lao Magnus serm. a. d. natali Ss. Ap. Petri et Pauli, Μaximus episeopus de natali Tauricorum martyrum, Gregorius Turonensis lib. de gloria MartTrum et Consessorum, Gaudantius episeopus Brixiensis de dedicat. Basilicae Sa. o. Μartyrum. Prudentius hymno de S. Laurentio, et Gennadius Μassiliensis do dogmat. Ecclesiast. eap. 73.

252쪽

aso Patrum doctrinae consona omnino sunt quae tradit sess. a5. in dem elo de reliquiis sanctorum Synodus Tridentina. Ibi enim statuitur se sanctorum martyrum, et aliorum cum Christo viventium corpora, quae Viva

membra fuerunt Christi, et templum Spiritus S., ab ipso ad aeternam vitam suscitanda, et glorificanda, a fidelibus veneranda

esse. . . . affirmantes autem sanctorum reliquiis venerationem atque honorem non deberi; Vel eas, aliaque sacra monumenta a fidelibus inutiliter honorari, atque eorum Opis impetrandae causa faenctorum memorias frustra frequentari, omnino damnandos esse,

prout jam pridem eos damnavit, et nune etiam damnat Ecclesia M.

S. LXXVI.

Adversus dogmaticas veritates huc usque multimodis confirmatas acatholici plurima objectant, o quibus graviora saltem in medium proferantur. Objicitur contra propositionem I. de Humanitatis Christi adoratione. Argumentum unicum e Sacris Literis hac ratione depromitur. Deo tantum referendus est cultus latriae, dicente Paulo ep. I. ad Timotheum cap. I. V. I7. Soli Deo honoret gloria. Atqui Christi humanitas certo Deus non est. Huic ergo latria non debetur.

253쪽

a5IObjicitiir contra propositionem a. de Sanctorum cultu, et invocatione. Argum. I. Scriptum est in Deuteronomio Oap. 6. V. I 3. Dominum Deum tuum timebis, et illi soli serotes. At servitus nil aliud est, quam graece dulia. Errant ergo, catholici, cum Sanctis tribuant duliam, quae soli Deo ex allata superius auctoritate debetur. Argum. a. Constat ex actibus Apostolorum Cap. Io. Petrum re usasse honorem,

quem illi Cornelius deferebat: item cap. I 4. Paulum et Barnabam noluisse a Lycaonibus adorari. Cur autem y Quia cultum sacrum non licet creaturis impendere. Argum. 3. Angelus cultum sibi a Ioanne oblatum respuens dixit ei Apocalypseos cap. 39. V. IO. Vide ne feceris, conserous tuus 3um; Deum adora. Exinde infertur, Angelos colendos non esse. Huic consectario suffragantur verba D. Pauli ep. ad Colossenses

'-P. 2. V. I 8. Nemo vos seducat. . . in humilitate, et religione Angelorum. Porro si abstinendum est a religione, seu cultu Angelorum, quomodo Sanctorum cultus poterit

Probari pArgum. 4. Cultus religiosus, qui creati rae exhibetur politheismum sapit. Sed Catholici Sanctos dulia prosequentes cultum religiosum deserunt creaturis. Ergo politheismi notam non evadunt.

254쪽

Argum. 5. Nesas pariter Sanctos veluti

patronos, atque intercessores precari. Unus enim, ait Apostolus 'ep. r. ad Timotheum CR P. 2. V. 5; unus est mediator Dei et hominum homo Christus Iesus. Roboratur praesens oppositio D. Augustini auctoritate, qui lib. a. contra Parmenianum cap. 3. inquit:

- Si Ioannes ita diceret: haec scripsi vobis, ut non peccetis; et si quis peccaverit, mediatorem me habetis apud Patrem: ego exoro pro Peccatis vestris; sicut Parmenianus quodam loco mediatorem posuit Episcopum inter populum et Deum: quis eum ferret bonorum atque fidelium Christianorum PQuis sicut Apostolum Christi, et non sicut

antichristum intueretur p. . . . Si esset media tor Paulus, essent utique et ceteri coapostoli ejus, ac sic multi mediatores essent: neo ipsius Pauli constaret ratio, qua dixerat: Unus Deus, unus mediator Dei et homi

Argum. 6. Α recta norma precandi, quam ipse tradidit Servator, aliena prorsus est invocatio Sanctorum. Ille siquidem in Evangelio Matthaei cap. 6. V. 9. ait: Sic ergo Nos Oraibitis: Pater noster elo: de Sanctis autem omnino silet. Igitur, vel a norma divina recedendum est, quod quidem asserere nemo audebit, vel Sanctorum invocatio penitus abroganda.

255쪽

253 Argum. 7. Vorum si detur etiam hano praxim haud esse vitiosam, num sorsan ali quid utilitatis ab illa expectandum erit pLegimus in libro Ecclesiastis cap. 9. v. 5. mortui nihil nooerunt amplius. At coelites

inter mortuos certe referuntur. Ergo vota, precesque nostras non exaudiunt. Si non

exaudiunt, jam patet, quam ineptum sit ad

eorum tutamen orationibus confugere. Objicitur contra propositionem 3. de culis tu sacrarum Imaginum. Argum. I. Usus et cultus imaginum nulla ratione componi potest cum primo Decalogi mandato. Exodi namque cap. 2Ο. v. 4.

ait Deus populo Non facies tibi scia

ptile, neque omnem similitudinem. Abjiciendae sunt ergo imagines, quas Ecclesia catholica veneratur. Argum. a. Heio plures accedunt auctoritates sanctorum Patrum, qui doctrinam ico-- nomachorum diserte profitentur. Ex hisce Irenaeus lib. I. cap. 25. N. 6. inter absurda

Carpocratis et gnosticorum dogmata illud recenset, quod imago Christi coleretur. Εpiphanius haeresi 79. eos, qui imaginem B.

M. V. circumferunt et colunt haereticos appellat. Ambrosius orat. in funere Theodosii Helenam, cruce reperta, Regem adorasse testatur, non lignum, quia hic gentilium est error. Hieronymus in caput 3. Danielis si

256쪽

u54 tuam, inquit, cultores Dei adorare non debent. Augustinus lib. r. de moribus Ecclesiae cap. 34. arguit sepulcrorum et imaginum adoratores. Denique Gregorius Μ. duplici epistola ad Serenum Massiliensem episcopum gelum commendat, quo ille non siverat imagines adorari; simulque decernit, non quidem ad cultum adhibendas eas fore, sed tantum vel ad rerum gestarum memoriam, vel ut literarum nescii saltem in parietibus videndo legant, quae legere in codicibus non valent.

Argum. 3. Obstant pariter imaginum venerationi Conciliorum decreta. In primis enim Synodus Eliberitana ad exitum saeculi tertii statuit picturas in Ecclesia esse non debere, ne quod colitur, et adoratur in piamrietibus depingatur. Iterum octavo saeculo duo Constantinopolitana Coucilia, unum sub Leone Isaurico, alterum sub Copronymo coacta iusserunt, ut Sanctorum imagines abolerentur. Eodem aevo Francos ordienso Concilium septimam Synodum ob in ea restitutum imaginum cultum, adstantibus Adriani I. legatis, reprobavit. Saeculo quoque nono permisit Synodus Parisiensis, imagines retiueri, et in Ecclesiis exponi, omni tamen

adoratione seclusa.

Argum. 4. Idipsum semel iterumque docent libri ab Ecclesiis Gallicana et Germ

257쪽

255nica octavo saeculo recepti, iIui vulgo Carolini appellantur. In iis tuto amrmatur, imaginum cultum ab Apostolis aut a viris apostolicis nusquam constitutum fuisse: hunc

stare non posse cum adoratione soli Deo referenda: imagines, utpote rationis expertes, oscula, salutationes, thymiamatum ao luminarium oblationes non promereri: oppido errasse Nicaeuos Patres contra sentientes, ac tollerabilius esse eorum anathemate, quod dementissimum ibidem Vocatur, exsecrari, quam cum illis res insensatas contra Dioinarum Scripturarum instituta adorare si .

Argum. S. Tandem in subsidium et rationaturalis adveniat. Qua duce, petimus, quid sint imagines, quibus tot honores catholici impendunt 8 opera sunt manuum hominum, quae juxta Regium Psaltem oculos habent,

et non vident; aures habent, et non audiunt; os habent, et non loquuntur: uno verbo

nihil disserunt a gentium simulacris. Quemadmodum ergo idolorum servitus grave piaculum est contra Religionis virtutem, idem aeque de imaginum adoratione dicendum. Objicitur contra propositionem 4. de Ss.

Reliquiarum cultu. Argum. i. Ε Deuteronomii capite postremo ConStat, sepulcrum Mosis Deum abdi-

ii Haec Passim in libris Carolinis raperiuntur, ac speciatim lib. I. cap. a. lib. a. eap. 5. a1. 25.a6., at lib. 3. cap. II.

258쪽

a56 disse judaeis. Cur autem y Certe ne corpori tanti ducis ac prophetae religiosum cultum impenderent. Igitur probandus non videtur honos, quo Sancturum reliquias catholici

prosequuntur.

Argum. a. Clarius adhuc res patet ex Evangelio Matthaei cap. 23. v. 29. ubi Christus ait: Vae vobis scribae et Pharisaei hypocritas, qui aediscatis aepulcra prophetarum, et Ornatis monumenta justorum. At quis non videt, scribarum, et pharisae umdamnatos mores Ecclesiam sectari, dum Consessorum et Martyrum colit memorias, easque colendas fidelibus proponit pArgum. 3. Si poneretur etiam speculative principium de hujusce cultus congruentia, in praxi tamen haec oritur inextricabilis difficultas. Fit persaepe ex hominum malitia, ut pro reliquiis sacris traducantur Plurima, quae nunquam ad Sanctos perti

nuere. Totidem namque . numerantur unius

ejusdemque generis reliquiae, ut necesse sit inferre, vel plura corpora eundem sanotum habuisse, vel reapse multas ementitas reliquias pro Veris circumferri. Cum porro aliae ab aliis non adeo facile secerni possint; hino, ne discrimini superstitionis objiciamur, satius erit hujusmodi cultum ceu maxime periculosum abdicare.

259쪽

S. LXXVII.

En quibus armis decertent in catholicam doctrinam tum veteres haglomachi, et ico-nomachi, tum proximiorum temporum novatores. Gravis quidem pugna, sed certa pro Ecclesia Christi victoria: veritas quippe una est, quae offendi quidem potest errore, non tamen labefactari. Hanc autem ut Pro munere tueamur, nunc opus nobis est in axenam descendere, cunctaque adVersariorum momenta seorsum eliminare.

Defenditur i. propositio. Argumentum e Sacris Literis depromptum adversus Christi humanitatis adorationem thesim, quam demonstravimus, nec leviter tangit. Equidem fatemur cum Apostolo, soli Deo honorem et gloriam, hoo est, latriae cultum rependendum fore: ultro pariter L temur, Christi humanitatem non esse Deum. At exinde ne sequitur, latriam huic hum nitati nullatenus Oonvenire P Si humanitas in se consideretur a divinitate praecisa, consectarium admittimus: illud contra negamus, si Verbo hypostatice conjuncta spectetur. Cum enim hoc posteriori modo humanitatem Christi veneramur, tum in ea Verbum ipsum adoramus, in quo natura divina simul et humana mirabiliter invicem copulantur.

Nihil igitur obstat, quin humanitatem Christi

260쪽

u58 cum divinitate conjunctam latria prosequamur. Sed audire hic praestat Μ. Athanasium, qui ep. ad Adelphium rem egregiis

hisce verbis explanat: - Nos creaturam non adoramus, absit. Gentilium enim, et Ari norum ejusmodi est error. Sed Dominum creaturae incarnatum Deum Verbum ad ramus. Quamvis enim caro ipsa per se se pars est creaturarum, tamen Dei corpus est facta. Ac neque corpus ejusmodi per se dividentes per Verbum adoramus: neque Verbum adorare volentes, ipsum longe a carne

disjungimus. Verum istud scientes, ut jam diximus, verbum caro factum est, hoc ipsum etiam in carne positum Deum agnoscimus. Quis ergo ita desipit, ut Domino dicat; recede a corpore, ut te adorem p Desenditur a. propositio. Resp. ad x. Deuteronomii praeceptum, quo Deo soli deservire jubemur, non impedit Sanctorum venerationem. Servitus namque duplex est: perfecta seu absoluta, quae omnimodam submissionem exigit erga eum, cui famulamur: imperfecta, qua non in Omnibus, sed in aliquibus tantummodo alteri subjicimur. Porro cum dicitur in Scriptura: Soli Deo serotes: non de qualibet agitur servitute, sed de perfecta solum, quae Deo tamquam Primo rerum omnium auctori, Rofini ultimo est exhibenda. At, si in Decalogo