장음표시 사용
101쪽
ut erat in casu nostro, in quo, dum ille in secundo iudicio vult se defendere a poena, allegat contra id, quod fuerat in priori sentenotia. ct iudicio decisum: Puta quod sibi licuit petere fideicommis. sum,Et quod non fuit renutam in diuisone, Et quod male fuit i dicatum Sc. Quae omnia sunt de directo contra ipsam primam sententiam. Sed dicit, quia tu mihi vendidisti fundum vel rem illam, quae mihi suit per sententiam sin priori. s. iudicio euicta. ideo ago
aduersus te venditorem de euictione. Adeo quod non solum non venit contra primam sententiam, aut illam non impugnat, sed eam allegat, Et illius vigore nunc agit. Et ista est vera diuersitas i ter haec iura. quam in effectu posuit Bart. hic in fi .suae distinct.
E Sublato igitur isto contrario, deuenio ad doctrinam Bart. Qui hic plene examinat. An, ct quando illud, quod est decisum in uno iudicio possit in alio in dubium rς uocari. Ex cuius dictis aliquae colbguntur conclusiones. Et est notabilis doctrina, ad quam semper recurritur. Et idem quod hic tenet ipse in . l. . C. de Ord. iud. Et in . Fundum .ss. de except. Cum alijsplenό adductis per Alex. hic in fi. Et per Ias. col. xviij. ver. Hinc sumpta occasione 'C. 143' Prima igitur conclusio, quae ex hac doctrina Bari . colligitur, est,
Quod quando illud, quod suit oppositum per viam exceptionis inliciori iudicio, fuit summaric, ct non plene cognitum, potest in aio in dubium reuocari per viam actionis, neque obstabit praece dens sententia. Arg. l. a diuo pio. g. Si super rebus. si . de re iud. Vbi . in effectu est casus. Ad quod etiam facit tex. in . c. Ueniens .ij a 6 detest. Et cum sententia non obstet. non obstabunt, aut nocebunt etiam acta illius iudicij: Quia regula est, Cui non nocet, aut non prodest ipsa sententia, non etiam nocent, aut prosunt acta probatoria illius iudici j. Videntur enim aequiparata sententia, ct proba bationes,qub ad istud propositum, Ut probatur in . l. Lege Iulia. si . de manumission . Ut per Bart. in . l. ia mater . q. fi . st . de excepi. rei iud . Cum alijs bic per Ioan . Cror. adductis. Et v Itra Gum vide per Alexan. in consit. ccviij .col. s. ver. Et cui non no-2 7 cent, vol. ij.. Limitatur ista concluso, Vt non procedat, quando in ipso iudicio summario plene processu in fuisset, re sic probationes plenariae, ct neces Iarib concludentes fuissent receptae: Tunc enim probationes huiusmodi,& etiam sententia super ipsis postmodum lata in isto iudicio, licet de sui natura summario officerent αpraeiudicarent, qub minus possit in alto,de eodem quaeri: Dictum
fuit Iac. Butrig. in . l. Ab hostibui . Si quis simpliciter. ss. Ex
102쪽
2 8 quibus caus. maior. Et mouetur laac ratione. quia quando aliquid uno modo est faciendum , si fiat meliori modo, id prodesse debet, Arg. l. Diligenter fi . ss. Mand . Quod etiam videtur voluisse Bala. in . l. Nam postea, in prin. in ver. In contrarium. ff. de Iur iur. Et in . l. Eleganter. q. Si quis post, in iij. not. ss. de cond. in-deb. Cum alijs plene adductis per Alexant. in . d . l. A diuo pio. g. Si super rebus. in ij. R iij. col. ss. de re iud . Qui etiam dicit istud
suisse ex mente Bart. in Tract. ad reprimendum, in vor. Summarie, circa finem : Idemque dicit tenere Innoc. Et Ant. de Butr. Ut ibi plene per eum. Hoc idem etiam tenuit Cyn. in . d . l. Quod tempore, col. ij. ver. Sed quinto . C . de restit. milit. Et hanc opinionem etiam sequitur Claud. Aquen . hic. Et pro ea adducitur ultra rationem Iac. Butrig. de qua supra, Quia cessat hoc casu ratio. Ideb enim deducta in iudicio summario non impediunt, quominus etiam in ordinario tractentur, quia de eis non fuit plene co-guitum, ut in conclusione principali dicitur. Quae ratio cessat loquendo in casu huius limitationis: Ergo cessabit etiam disposito. l. Adigere. β.Quanuis .ss. de Iure patr. c. Cum'cessante,de appellat. Cum vulg. Et hoc tenuit ubique glo .ut in. l. ij . C. de ord . cog.
in . l. pen. ss. de his qui sunt sui, vel alieni iur. in . d . l . A diuo pio . q. Si super rebus, in ver. Praeiudicare. ff. de re iud. Vt ibi Alexan. resere. Qui id intelligit, 2 declarat procedere, quando I rocessum fuisset in praecedenti iudicio summario plenil non so-um quo ad probationes ipsas, sed etiam quo ad ordinem procodendi : Alias autem non procederet ista limitatio, ut ibi per.eum videri potest in iij .col. in ver. Intelligatis dictam decisonem 249 Verum tamen est, quod Bald. in . l. ij. in fi . C. de Eden. Et in. l.
Quod tempore, infi. C . de restit. milit. Tenet contrarium, Videlicet quod immo tales probationes, licet plene in iudicio summario factae. non praeiudicant in ordinario iudicio, quod etiam sequitur Arct. In . C. Causamquc, in s. extr, de test. Ubi hanc appel- Iat communem. Et sequitur Crol. hic, ct in suo tractatu, detest,
in vij. parte . ver. Prima sit conclusio, numer . cclx xvj.
Possent fortis opiniones concordari. si dicamus, Quod quando probationes plenis receptae fuerunt, s tamen non fuit seruatus ordo iudicij ordinarij. tunc procedat ista secunda opinio . Et ita isto Cassi expresse loquitur Bald . in . d. l. ij. in s. C. de Eden. Ubi dicit, quod probationes non fuerunt factae secundum formam iudicij. Et ita etiam loquitur in . d. l. Quod tempore. C. de rest.
103쪽
milit. Quando autem fuit seruatus iuris ordo, tunc procedat alia aso opinio Alexan. Et aliorum. Sed tamen ratio, quam adducit Aret. in . d. c. Causam quae, multum me mouet, ut dicamus etiam isto casu tales probationes, etiam iuris ordine seruato, sum ptas non officere in plenario , ct consequenter nec sententiam.
Nam dicit Aret. ibi, Qubdaduersarius, contra quem fiunt illa: probationes, in illo iudicio summario non ea diligentia. qua potest, utitur, sciens in alio iudicio .f. ordinario iura sua sibi salua s re. d. l. A diuo pio. g. Si super rebus. ff. de Re iud. Et . d. c. veniens. ij. de test. Ideo non deduxit iura sua, prout sorter potuisset: asi Et ita deceptus quodammodo remaneret. Ad quod optime facit.
quod tradit Bart. in trail. suo ad reprimendum, in ver. Summa
rie, in si . ver. Sed quid si in causa summaria, Ubi notabiliter dicit,
quod causam esse summariam cognoscimus, non solum respecta iudicis. sed etiam respectu partis, quae non curat deducere probationes suas. quia scit eas in alio iudicio se posse deducere. Ideoque non videtur recte dici posse, quod sententia lata in uno iudicio summario de sui natura excludat ipsum succumbentem. Vt non posist deducere iura sua in ordinario, contra iura supra alleg. Nequeas a enim iudicium summarium de sui natura illam mutat, aut delinit esse summarium, ideo quia plenae probationes in eo fuerint recolitae, aut quia seruatus fuerit solennis iuris ordo: Prout in simili. icet Plennitas, quae in testamentis adhibetur, puta septem testium. adhibeatur in codicillis, non ideo illa dispositio efficitur testamentum, aut desinunt esse codicilli, Ut dixi supra in . l. i. q. Si quis ita numer . I Oo. & cxxiij. Cum ergo hoc verum sit illas probationes factas fuisse. seu illam sententiam fuisse latam in iudicio summario. sequitur quod ei non debent nocere in ordinario, aut ab illo eum excludere. Iuribus ad hoc allegatis, Quae generaliter loquuntur, neque adhibent illam distinctionem, quamam probationes fuerintas 3 factae. Neque obstat tex. in . l. Si autem. q. fi . ff. de neg. gest. Et in . I. Quod in diem . q. fi . de compensat. Ubi si exceptio compensationis opposita reiecta fuerit per iudicem, non poterit in alio iudicio illud petere per viam actionis. Nam responJeo, quod illa iura loquuntur, quando nedum fuit cognitum, An opponi, seu admitti deberet compensatio necne, sed etiam super ipso debito, An . s. ellat debitum, vel ne, prout expresse dicitur in . d. l. Quod in diem. q. fi . Unde illud iudicium praecedens fuerat ordinarium, non autem summarium, di hoc modo illum tex. Intelligit hic Batain pen.
104쪽
inpen. casu suae distinctionis. Contrarium tamen tenet Abb. in consit. sci. vol. j. Quod immo obstet la occasu exceptio rei iud. Quem etiam sequitur Dec. inconsxcvj. Et Ripa in . c. Cum ecclosa sutrina.cOl. vij .ver. Secundo noto,de causa possest.& propriet. y4 Unde superistis cogita. Praedicta tamen intellige, quando iudicium esset summarium de sui natura, secus autem quando fieret summarium propter contumaciam partis Nam omne iudicium Contra contumacem dicitur summarium) Tunc enim praedicta non procederent: Quia sine dubio acta in tali iudicio eidem praeiudicarent. secundum Aret.in. d. c. Causam quae, in fi. Et per Cror in . d. Tractatu, de testibus, in dicta septima parte, ver. Secundast conclusio limitans praecedentem &c. Et sic tunc absque difficultate procederet limitatio Iac. Butrig. Et aliorum FS Secunda conclusio, quae ex hac doctrina Bari . colligitur, est.
Quod quando in priori iudicio aliquid fuit plene discussum, & c
gnitum, Et sententia lata fuit contra agentem in fauorem excipiemtis, si id, quod proponitur in secundo iudicio, est accessorium ad praecedens, prout cst iudicium poenale, vel simit. Tunc non potest deduci, vel proponi. Istud in hoc tex . ad unguem probatur: Nam fuerat hic in priori iudicio pronuntiatum contra petentem fideicommissum, & lic contra actorem: Et in secundo iudicio tractab eur de poena promit L. quae est quid accessorium ad praecedens iudicium dicitur, quod non potest excusando se a poena allegare id, quod in priori iudicio iam fuerat decisum. Uigelicet quoa fideia Commissum non esset remillam, consequenter quod sibi licuit iblud petere, Et ideo quod in poenam non incidit: Sic enim veniret
contra ipsam sententiam, quod non licet. l. Peremptorias. C.se tentiam rescind . non posse. Allegatur etiam per Ias. tex. in l. Et ex diuerso. g. . ff. de rei vendi c. Aduerte tamen quia tex. ille non est omnino interminis huius conclusionis, Quia ibi non fuit Iata sententia in priori iudicio contra actorem, ut loquitur Bart. Sed in eius fauorem. Et cum ista conclusione Bart.pertranseunt Doctores. Sed contra eam mouet difficultatem Dominus Ias.
Quia immo videtur. qubd etiam quando illud, quod deducitur in secundo iudicio. est accessorium ad id, quod fuit in priori deductum, possit tamen proponi, seu peti, per tex. in . l. Vendicantem, cum . l. seq uenti .ss. de euict. Per quem tex. dicit Ias. quia confunditur haec conclusio Bart. Nam ibi post primum iudicium. in quo fundus ille fuit euictus, agitur ad duplum euictionis nomi-
105쪽
2j6 ne . quod fuerat promissum: Et sic erat accessorium. Sed respondet idem Ias. poli Petr. Be t. Quod ibi non venit in secundo iudicio contra primam sententiam in aliquo: Immo vero occasione
primae sententiae, in qua fuit euictus fundus ille, agit nunc de eui ctione. Quod sibi in casu isto fuerat promissum, s. quando res fui set evicta. l. habere licere .ss. illo tit . de euict . ' per totum . Unde in hoc secundo iudicio. in quo accesssorium istud petit, non solum non allegat aliquid contra prius iudicatum, sed immo illud confirmat , Vt etiam dixi supra in praxedenti conclusione. Nec obstat si dicatur, quod immo etiam in priori iudicio fuerat opposita exceptio cuictionis, qua non obstante, fuit contra excipientem iudicatum: Unde cum postea in secundo iudicio vult agere de euictione , deducit id. super quo suit in priori iam lata sententia, Et non auditur, ut ibi dicitur. Nam respondetur, non esse verum, quod in priori fuerit tractatum de poena euictionis, hoc est de dupla : Immo nec poterat peti poena euictionis, antequam suisset secutae uictio . Immo tex. expresse loquitur de alia exceptione Opposta, nempe de exceptione doli, quas dolose versaretur petendo rem, quam ipsemet vendiderat: Non autem dicit, quod exciperet , Ut poenam euictionis consequeretur in illo primo iudicio, sed istud petit tantummodo in secundo. Praeterea aduerte quia impertinenter. Ias. mouet istam difficultatem contra hanc conclusonem Bart. Quoniam conclusio sua loquitur, quando in priori sententia fuit iudicatum contra agentem pro excipiente: Ibi autem fuerat iudicatum pro agente contra excipientem : Quem casum, ut diuersum, ponit hie distincte Bart. Et in eo ita concludit, prout asy in illo tex. dicitur. Ut infra videbimus. Limitatur illa conaclusio, ut non procedat . quando ille veniret in secundo iudicio petendo illud accessorium ex persona tamen alterius, cui ipse successisset, per tex . in . l. Gujdam cuim filium, secundum communem intellectum, licet ego aliter illum tex. intellexerim supra in illo articulo de reductione ad arbitrium boni viri. Tunc enim cons
retur noua, ct diuersa persona: Ad quod optime facit, quod dixi
supra circa contrari una. l. Qui cum tutoribus . si . de Transact. in j. Opp. Bart. 2S8 Tertia concluso Bart. est. Quod s, in eisdem terminis loquendo, fuit lata sententia in priori iudicio contra actorem, Illud autem,
quod post vult deducere in secundo iudicio est aeque principale. aut principalius, qu m fuisset id, de quo in primo, Tunc auditur
106쪽
vt possit in ipso iudicio agere, licet idem ius nunc principaliter deducat. de quo etiam in priori tractatum fuit, incidenter tamen, per 2 tex. in . Sed si ante .ss. de excepi. Vbi si in primo iudicio petii seruitutem viae, quia dico milii licere ire per fundum tuum ad fundum meum, licet succumbam, possum tamen in alio iudicio Petere eundem fundum . Vel etiam, primo illo iudicio viae pendente, in quo de Dominio fundi agitur,incidenter tamen, possum petere fundum: Quia sententia super pri0ri causa lata, aut ferenda non assert praeiudicium aliquod in secundo: Quoniam licet pronuntietur.viam per illum lanaum mihi nota deberi, non tamen sequitur, quod landus non possit esse meus: Potest enim esse quod fundus sit meus, nulla tamen ei debeatur seruitus per alium fundum . quem tuum esse constat: Et ideo non impeditur ibi cumulatio illorum iudiciorum. Et hoc modo induci potest ille tex. Ad propositum Bart. Uerum enim est, illum tex. loqui quando nomdum fuerat lata sententia super priori causa. Item pariter sentenrtia super secundo iudicio intentato ferenda, videlicet super fundo petito, non potest afferre praeiudicium in priori, videlicet in iudicio
viae: Quia licet pronuntietur fundum ei se meum, non tamen se
quitur, ergo seruitus et i m debetur, Et sic nullum fit praeiudicium priori r Sed contra secus esset, Quia si prius pet ijssem fundum, Et
vellem illo iudicio peddente, petere etiam seruitutem viae ad eumdem fundum, non sum audiendus: Aia in hoc secundo iudicio de via fieri posset praeiudicium reo in priori, in quo de eius Dominio agebam. Nam si in mei fauorem. pronuntietur super se rubitu te viae, sequitur quod ego sim etiam Dominus ipsius sundi: Quoniam non aliter deberi mihi seruitus ad illum potest, ut dicitur in
I. Fundum: Ideo ibi impeditur cumulatio, quia . s. obstaret exceptio rei iudicatae. Cum autem in casu. I. sequentis admittatur ip-ia cumulatio, sequitur, quod non obstaret exceptio rei iudicatae, Et
Consequentςr qubd etiam in casu, q*o sententia lata fuisset in primri cauia .s . seruitutis, non tamen impediis tur iterum de Domini' principaliter quaerere. χNd procedit etiam in casu, quo in priori iudicio de via fuisset contra actorem pronuntiatum . s. quod non esset Dominus ipsius fundi: Et hoc propter generalitatem iblius tex . qui simpliciter dicit cumulati0qem secundi iudicij non impediri, quia illud secundum iudicium est tale ad praecedens, Ut sententia lata. seu ferenda supcr ipso P Rcedenti non parit excortionem rei hidi- contra ipsum secundum,ergo vult exceptiQ-
107쪽
nem rei iudicatae ex priori nullo casu posse obesse, consequenter etiam qu bd contingeret sententiam ferri super seruitute viae contra actorem, ideb quia non probasi et: Quoniam alias non admitteretur cumulatio secundi iudicii, si aliquo casu obstare exceptio rei iudicatae posset. Et id ebcessat responso, quam ultra Bart. ad illum tex. tradebat Cuman. Et refert Ias. Videlicet id eb esse, ut possi post primum iudicium deseruitute in quo actor succubuit, iterum ipse agere ad Dominium fundi, quia non constabat quali ter sententia pulset in causa seruitutis lata: Nam potuit esse lata, non quia ille actor non esset Dominus, sed sorte quia non fuisset probatum, iuxta doctrinam Bart. in . l . Iulianus verum debito rem, in iij. col. ff. de condict. indeb . Namque ex quo ille rex. sic generaliter loquitur, comprehendit etiam casum istum , videlicet quando fuisset lata sententia, quia ille non fuisset Dominus. Ratio ergo illius tex. est secundum Bart. Quia illud secundum iudicium est principalius priore. seu aeque principale, quia in priore de seruitute viae ad ipsum fundum, in secundo autem de fundo irso, aut de eius proprietate agitur: Seruitus autem est qualitas. seu accessorium ad ipsum fundum. l. i. Et .ij .ss . de seruit. leg./Sed secundum hanc rationem Bart. Ita simpliciter intellectant i seque
Tetur, 'ubii si centum puta in priori iudicio pet ijssem, S succubuissem: Uel si fundum vendicassem , possem iterum in alio iudicio idem petere, quia esset aequb principale ut praecedens: Quod tamen et falsum, ' contra tex. in . l. Cum quaeritur, cum . I. seq.Et. l. Duobus. ff. de excepi. rei iud . Rursus dabitur casis, in quo secundum iudicium non erat aequ8 principale, ut primunF, sed accessorium, Et tamen non pFohibebitur intentari, ut si fundum vendicaui, di succubui, possum postmodum illum iure pignoris p emaco sequi, quod tamen est accessorium : Nam pignus, seu hyppotheca non potest esse fine principali obligatione. l. Cum psincipalis.ss. de reg. iur. l. Fideiussor obligari. g. Fidei utar, ubi Bart .ss. de Fidei usi . in specie Alexan. in consi. cxxxiiij .col. iiij. ver. S cundum principale, vol. vj. Fulg. in . l. Pomponius. ss. Quib.
cau. pig. tacite contrahen . Bald. Nov. in traff. de do in X. parte.
col. viij. in fi . IdeoquE deelara id procedere, quando in secundo iudicio non petitur iδ. de quo principaliter fuit in priori actum. sed id quod incidenter, prout erat in casu .d . l . Sed si antc. ubi via principaliter in priori iudicio fuerat petita. incidenter autem fumrat deductum de Dominio istius fundi, de quo tamen incidenter
108쪽
fuerat in priori actum, quod non erat in exemplo de pignore, quia de eo nec principaliter,nec incidenter actum fuerat in priori iudias I cio: Unde infero, veram rationem illius tex. in . d. l. Sed liante, non
esse illam, quam Bart. hic adducit, videlicet quod iudicium secundum esset principalius, aut aeque principale, Sed istam, v3. quia illud , quod potitur in secundo iudicio, non fuit plene, seu principaliter. sed incidenter discussum,& cognitum in priori: Et nc sumus in casu primae conclusionis Bar. de qua supra. videlicet in casul: A diuo pio . g. Si super rebus .ss. de re iud. Vis ergo huiUS conclusonis stat in hoc. quia id, quod in secundo iudicio petitur. fuit in priori deductum non plene, sed incidenter. ideo potest deduci.
neque obstat exceptio rei iudicatae: Et propterea poterit etiam pendente priori cumulari. Nec facio vim, An sit aeque principale, velaca ite, quicquid dicat Bart. Item ex hoc infero. quod si in ca tu . d. l. Sed si ante, vel limili in priori iudicio, in quo de via ag batur, fuisset de Dominio plene cognitum, non posset in secundo iterum de illo quaeri, non obstante, quod illud iudicium esset principalius priore, praesertim loquendo secundum limitationem Iac. Butrig. in . l. Si ab hostibus. q. Si quis smpliciter. ss. Exquib. Caus. maior . quam sequituν Alexan. in .d . l. A diuo pio. g. Si super rebus .ss . de re iud . Ut retuli supra in prima conclusione.
Item in sero, quod si id, quod in secundo iudicio petitur, fuit pie
nhin priori discussum, licet sit quid accessorium, tamen non poterit de eo quaeri. Pro ut erat in casu huius tex. In quo de poena in secundo iudicio tractabatur, quae est quid accessorium ad praec dens : Et tamen non auditure Ratio est . quia venit contra id, quod
in priori fuit plene cognitum, & discussum. Reiecta igitur ista iugerentia, quam facit Bart. An iudicium secundum sit aeque principale, vel non, illam teneas. An scilicet in priori iudicio fuerit plene cognitum illud, de quo in secundo agitur, An verbincidenter, Ut ex δ. dictis apparet. Et ex hoc puto etiam non recte fieri disserentiam inter actorem, vel reum, ut quando contra actorem sultiiudicatum, non possit in secundo quaeri, secus quando contra reum, Ut per Bacto Nam puto, quod in terminis tex . nosti, si sententia fuisset lata in fauorem actoris petentis fideicommissumi, videlicet si fuisset pronuntiatum sibi deberi fidei commissum.
quas de eo non fuisset transactum, Et sic contra reum , Idem quoquc foret dicendum, Quod non posset ipse reus, qui in priori su Cubuisset, petere poenam in secundo iudicio, quasi vellet dicere, im
109쪽
mb non fuisse remissum fidei commissurruNam in hoc casu dicerem eum non esse audiendum : Et hoc non illa ratione, quia fuisset contra actorem in fauorem rei iudicatum, quia haec ratio in casu isto non militaret: Neque etiam illa ratione, quia sit accellarium ad praecedens: Sed ista potius, quia fuit de eo in priori plene cogni, tum, licet fuisset contra reum iudicatum: Nam re hoc casu milita. ret ratio istius tex . cur scilicet non audiatur iste, a quo poena petiritur , quia Veniret contra sententiam in priori iudicio latam. a 63 Nolo omittere etiam aliam declarationem ad illum tex . in . d. l. Sed si ante, ubi si prius via petita sit, non prohibetur, & fundum peti: Quod illa ratione fuit dictum procedere, quia lic di in se cundo iudicio pronuntiaretur pro actore, videlicet fundum suum esse, nullum ex hoc fieret pra iudicium in priori: Quia non sequitur, fundus est meus. ergo seruitus mihi ad illum debetur. Nam licet istud sit verum, quo). lata hoc modo sententia. non fiat priori praeiudicium. Tamen posset etiam ita ferri in secundo iudicio fundi ipsa sententia. ut ex ea resultaret praeiudicium in priori: Putas pronuntiaretur fundum non esse ipsius petentis, non ne sequere cur ex hoc. seruitutem sibi non deberi r Cum sit. qu bd nisi in minode berj seruitus non potest. l. i. Et ij. ss. Si serti. vend. cum simit, Ergo non deberet admitti cumulatjo illius secundi iudicii, rei minciuii. d. l. Sed si ante, Quemadmodum non admittitur in casul. Pr cedentis : Cumi eadem ratio militet. st in ea. Sed responde, quodsumulatio ibi. impeditur ad fauorem rei , Ideo quatenus ei obesse potest non admittiturabas secus: Unde in casu supradicto.s feratur sententia in secundo iudicio. fundum scilicet non esse a ctoris, resultat inde praeiudiciviu ipsi actori, qui fecit cumulatii obnem, non autem reo, quia immb hoc reo prodest. ideo non nupe,ditur. Quod not. pro intellectu illorum iurium. l lacii 264 Quarta concluso est, Quod si lata sit sententiat pro actore contra una excipientem .s est quaestio status. Tunc ipsa sententia. lata suis per prancipali praeiudicat etiam in eo. quod in ipso iudicio fuit illucidenter δiscussum , Ita quod de eo non possit ulteritis in alio iudicio quaeri, l . . ubi glo. fi . in prin. C. de ord . iussi c. Cum ac S qua conclusione pertranseunt omnes. Sed tamen puto esse aduensendum. inia vult Bart. quod ille tex. procedat fauore status tItem quia fuit lata sententia in fauorem actoris in principali cavsq. scilicet ubi de haereditate agebatur . Adeo quod , secus sit, si aut estex ali 3 causa, quam status. aut contra filium , Mic contra acto.
110쪽
rem in fauorem rei sui stet pronuntiatum . Quod tamen non putovsqud quaque verum: Nam primo ille tex. non fundat se super 266 causa illa. aut super fauore status: Neque in eo facit vim, Ideo non debemus nos inducere specialitates, nisi quatenus sit in iure expressum. c. Sand . de priuileg. Not. in . l. 1. C. dedo t. prom. secundum communem intellectum. Nequd est ad propositum focere hanc disserentiam, ut quando lata eli sententia contra reum, sibi magis obstetiexceptio rei iudicatae, quam contra, Uidelicet quando est lata contra actorem: Quinimo ratio legis potius imiauit contrarium . l. Arianus, supra tit. l. Et . l. Fauorabiliores,ss. de regul .iur. Vnde dico. quod in . d. l . . C de ord . iud. sorte non probatur concluso Bari . Sed quicquid in hoc iit, quia
allegat etiam Not. per glo. ibi . Dico. quod non ea ratione istud procedit., Vt non possi moueri controuersia in secundo iudicio de eo, quod suit in priori cognitum , quia esset causa status , Aut quia pro actore contra reum fuisset iudicatum. Sed illud ea ratione procedit, quia talis erat natura illorum iudiciorum. R ita se ad- inuicem habebant, ut sententia lata in primo necessario praeiudica bat in secundo. Nam cum profertur sententia super haereditate. Et
dicitur illam deberi. necelsario ex hoc sequitur, quod ille actor sit filius: Neque enim aliter illi adiudicare iudex potuisset illam limreditatem, nisi eum filium esse censuisset. Pariter etiam quando seruus dicebatur ille, qui haereditatem petebat, quae sibi fuit per iudice in data : Nam nisi eum liberum esse iudicasset, mini m. illi haereditatem dedisset, ut est lex . in . l. ij . C. de ord .cogn. in
au s.ct ibi glo. Vbi lichi. quando iudicia distinctὰ tractanda sunt,
praecedere deberet causa libertatis, Tamen sufficit, si super haereditate in fauorem petentis pronuntiatur, nec amplius moueri si tus controuersa poterit, quia obstaret exceptio prioris sententiae:
Cum non aliter potuisset declarari haereditatem illius esse, nisi es.set liber, ut ibi per glo. Non autem id procedit propter aliquem seuorem status, Et Not. Salicet. in . d. l. i. C. de ord . cogn. in iij. col. ver. Dicunt ergo. NequE etiam in eo fiat vis. videlicet quod fuerit lata sententia in fauorem actoris, ct sic filii potius, quam alterius partis, &sc rei. Namque verum est, quod quando lata est sententia super causa haereditatis contra ipsum filium, aut seruum, quod potest, ea non obstante, agere super causa status, Nisi in casu. ut infra statim dicam: Sed non ea ratione illud procedit, quia contra actorem hoc casu lata fuerit sententia, superiori