장음표시 사용
91쪽
l L. QUI ROMAE g . D V O FRATRES.
tem ad inuicem ipsorum institutorum, ut experientia sitis ostenais dii: Vnde non debet in dubio omitti illa interpretatio, quae com muniter esse, &seruari soler, Et sumi illa, quae est contraria, Arg. Not. per glo . Et Bald . in . l. Neque natales. C. de probat. GIO. in .c . literas, in ver. Placere, de despons. imp. Not . Doctores inlc. j . de clor. non res d. Facit tex .i . l . Quod si nolit. g. Quia asiasdua. ss. de edit. edicto . in . l. Certi conditio . . si nummos. s .st cert. pet. Prout in simili casu ita arguit. D .M. Soc. Iun . in constlxxv col. pen. ver . Tertio principaliter, vol. iij. Ad secundum. ver b respondebat las. Quod immo poterat elle ratio dubitandi propter varias Doctorum opiniones in hoc articulo, prout latis videbimus in secunda auaestione Bart. Sed nec ista responsio placet : Nam dico, qudd opiniones Doctorum in hoc articulo sunt, quando fidei conin illum erat de futuro, & sc sub conditione pendebati: Tunc enim valde dubia est quae lio, An censeatur rem illam per diuisionem etiam cum illa clausula de non contra ueniendo Et ita loquuntur opiniones Doctorum , ut in. d. Secunda Qinrstione: Sed quando fidei commissum ellet purum,S de praesenti. prout loquitur iste intellectus, tunc non est magna dubitatio, prout ibia 2 o late videbimus. Vide concludo istunt intellectum non recth procedere ad istum tra . Videlicet qubd intelligatur in fidei commisso puro, icia de pr. senti. per supra dicta ex intentione Alexan . Et etiam. quia istud esset rcstringere tex . istum smpliciter, & generali. ter loquentem, ut per Ias. Qui ct ipse tandem recedit ab isto ina a I tollectu. Di tuna tamen in se verum est, secundum Alexa n. bd per simplicem diuisionem censeretur rem istum fidei commissum purum . seu pririens, praesupposita eius scientia, quicquid de hoe vadeatur dubitare Bart. I. in Duodecima Quaestione, quia ratio eius procedit, quando diuidentes ignorabant fidei commissum. l. Non est ferendus , Et . l. de his .s . de Transact. De quo tamen viat a 2 debimus plenius in . d. Duodecima Quaestione . Pro nunc tamen
dictum Alexan . videtur dubitabile, illud intelligendo. qu bd fideicommissum sit super eisdem mei bonis factum: de quibus in diuisione,&non in alijs: Quoniam tunc diuisovideretur frustratoria. s statim illa facta. vellent virtute fidei commissi tunc tempore. s.factae diuisio ius ad inuicem debiti eam rescindere e Rursus pariter petitio virtute fideicommissi inuicem pure facti esset frustratoria,
Quia cum per diuisionem bona illa sint eorum facta, non possunt iterum alio titulo,puta fideicommissi,sua fieri . . sic itaque, instit
92쪽
de Action . Vnde puto quod perraro erit dari ita in cassim, quod: inuicem sint pure grauati consequenter in reciproco fideicona misso, nis loquamur de institutis inaequaliter. Vel dic quod immo non erit sine effectu illa diuiso, licet peterent fideicommissum, etiam reciprocum, di in eisdem mei bonis : Quoniam cum bona essent inter eos pro indiviso, non potuisset portio unius ab alio peti, nisi eritis facta inter eos esset diuisio: Et illud. quod dicebatum per.M. sic itaque non obstat, quia non petitur illa pars, quae perdiuisionem sua facta est, quo casu arg. militaret, sed petitur alia, quae alii fratri obuenerat ex diuisone. ars Secundo ex la ac sol. tradita ad illum tex. in d . l. Titius, infertur secundum eundem Raph. Quod si in casu illius legis Titius. TQuib. mod .pig. vel hypp. sol. pignus fuisset sub conditione,
non intelligeretur sc sui si e remis Iuni per illum contractum em ar ptionis . Dicit tamen illud sibi videri dubitabile, quia venditio dde qua ibi est actus voluntarius, ideo facilius videtur per eum remitti ius, quod illi inuicem habebant in illa re. Hic autem loquitum
tex. iste in diuisione; qui est actus necessirius, ideo non est ultrat suos terminos extendenda. l. fidei commissa. q. squis decem .ss. ars de leg. iij. Et in actu necessario nemo liberalitatem dicitur exercere . l. Rem legatam .ss. de adim. leg. Quod etiam confirmatur secundum Ias. Quia immo tunc, quando esset pignus condiationale, facilius deberet admitti eius remisso, quia ageretur de
minori praeiudicio. Sed istud dictum Ias non videtur procedere. Quia immo difficilius remissum intelligitur ius de suturo, ' sic sub conditione, quam ius de praesenti, ut est tex. in . l. si ita scriptum. s sub conditione .ss. de leg. ij. Et supra dictum fuit . Item dicit Ias Quod immo actus diuisionis poteli dici voluntarius ex parte fatitem prouocantis ad diuisionem, ut probatur in . I. Et id eb.sside con- dict. furi . Et tamen non dicitur hic renuntiatum fidei commisso. a ac secundum communem opinionem. Sed tamen non videtur posse negari maiorem conscierari necessitatem in diuisone, quam iacontractu emptionis: Quia saltem ex parte prouocati. si non ex parte prouocantis, suboli necessitas , Cum nemo inultus compellatur in communione persistere. l. Si non sortem Si centum . Tde condict. indeb . Et probatur in .d . l. Et ideo. Non sc autem est in contractu emptionis: Quia ex neutra parte subest, aut coms deratur aliqua necessitas, quia nec emptor cogitur emere, vel
venditor vendere , si nolunt,etiam postquam alteruter eorum suae
93쪽
ab altero requisitus. l. Nec emere. C. de Iure delib. l. Sicut . si de action. & obligat. Et bene etiam probatur laaec disserentia interemptionem, aut similem, Et diuisonem in . d. l. Et ideo, iunctisaar duabus. ll. praecedentibus, in . I . Tandiu. Concludo igitur. quod licet ibi esset pignus conditionale, tamen haberet locum id, quod ibi dicitur: Quia tex . ille non loquitur magis in puro, quam in conditionali, nequc in eo se fundat,Sed aliam assignat rationem, uidelicet quia venditioni inuicem consenserunt: Item quia haec sunt ad inuicem incompatibilia, videlicet quod fundus ille sit en litus, ct eidem emptori pignori obligatus: De quo tamen inferius alius dicam. Et haec quo ad primam solui. Bar. iniae est secunda aa 8 in ordine. Tertia igitur solui. est, quam secundo loco posuit Bar. Secundum Doctores. Videlicet quod hic sumus in dependentibus ex testamento: Iura autem dependentia ex testamento non
ita de facili tolluntur, Ut per eum. Contra quam arguit Ias. Quia immo etiam rura dependentia ex testamento, prout est fidei commissum conditionale, tolli possunt per pactum, Ut not. in . l. i. C. de pact. Ergo etiam per diuisonem, in qua consensus utriusq; pariter adest, Et habetur per Bar. l. in iiij x ii aestione. Nisi tamen dicas Bart. In hac solui. Non negare iura ex testamento prouenientia posse etiam pacto tolli: Sed dicit, quod non ita de facili. ut putanili fieret expressum,& specificum pactum circa remissionem fidei commissi: Nam tunc posset etiam ius ex testamento proueniens, ct sic fideicommissum remitti . ut in. I. l. C. de pact. Quod tamen in casu nostro non erat, quia in hac diuisione verbum nullum desidet commisso remittendo : Ideo non sufficit illa diuiso sic facta. quo ad illius remissionem, licet in alia materia sufficeret, ut inca se . d. l. Titius. Ex alio tamen dicit Ias. ista in solui. confundi. videlicet ex ijs, quae dixit ipse Bart. in praecedenti solui. Dum voluid quod fideicommissum, & sc iura ex testamento dependentia tollantur per diuisionem, quando. s. purum est. Item quia tex. ille in . d. l. Titius, aliam assignat rationem, in qua se fundat, videlicet quia mutuo consensu facta est venditio Ic. Quae ratio pariter militat hic, quia ct diuisio fuit mutuo consensu facta. Sed istud ultimum nihil est. quia Bart. hic assignat rationem diuerstatis, Quia s.consensus iste, licet mutuus, qui in diuisone interuenit . non ita de facili trahiturisad dependentia ex testamento . scut ille mutuus consensus super contractu emptionis adhibitus trahitur ad ius pignoris in casu contrario. Obuat igitur coira hanc secun
94쪽
dam solui. Bart. Illud, quod ipse in praecedenti dixit. Ideo Ianas exansit ad aliam solui. Ego tamen puto, quod aliter forth poLset defendi se l. Bart. aliter eius mentem declarando.Nam Bart. non posuit hic duas sol .prout Doct.existimarunt,sedunam tantum voluit ponere vltra illam Glosae, quam retulit, quae in effectu ad hunc finem tendit,assignare.cduas differentias inter illum casum. de quo in.d.l.Titius,ct istum, de quo in. g.nostro . Prima, quod ibi ius de praesenti competens hic autem dc turo. Secunda, quod ibi est ius non ex testamento, sed aliunde proueniens, hic autem ex testamento prouenit: Ex quibus duabus diuersitatibus smul iun- is , videlicet qubd hic erat ius defuturo, ct ex testimento prouoniens. resultat aperta solut . ad illud contrarium . Et hoc satis apparet ex modo loquendi, quo usus suit Bart. Quod . s. voluerit Mnam tantum, non duas ponere selut . in illis verbis: Quia postquam dixit, ibi ius de praesenti, hic de futuro: Postea subdit: Item ill ud depeudet ex testamento dic . Dictio enim illa. Item,est repetitiva. ou continuatiua ad praecedentes. l. In repetendis. ss. de eg. iij . Si enim voluisset ponere diuersam sol ut . usus tasset is verbis puta, Vel aliter dic. Vel dic melius, Et smil. Pro ut ijs calibus loqui consueuerunt glo. Bart. Et ali , Et prout ipseme hic ita locutus est, Odaia relata sel. glo. ad suam transiens sic dixit, Vel melius cic. Unde iungendo ista duo simul, prout in effect voluit Bari . Ea ponere pro una responsione . cestabit arg. Ias Quia non est verum, quod Bart. voluerit iura de praesenti simpli,
ςiter, ct absolute remissa censeri, etiam quae ex testamento proue iuunt: Immbvero totum contrarium dixit . s. quod non censean turremissa, lic 't in alijs iuribus aliunde, quam ex testimento provenientibus sit secus, ut in contrario: Prout ex verbis suis simul
unctis apparet. Et ideb dico, quod minus recte Raph. Cuman.Eanimis propere fecit illationem ex verbis Bart. ante scilicet quam Ii φδ xo p asset mentem suam. Nam ex illis verbis Bari Uidelicet ibi ius pignoris erat depraesenti, hic istud fideicommissum de futuro, fecit illationem Cuman. Uidelicet quod ius de praesen Ii,etiae quod ex sectamento prouenit, sc de facili remitti potest. licui aliud, Cum tamen Bart. non dicat hoc, Quia non in illis ver- his supt relatis se tantummodo firmauit, sed etiam aliud dictum Ad dix , vade, At Item hic dependet ex testamento θc. Et licet satis fuisset dicere, quod hic erat ius ex testimento proueniens.
'uod rem vi non se de facili potest, siue sit depraesenti, siue cla fu
95쪽
turo, Iuribus per eum allegatis, Tamen. Vt omnino ostenderet omnem diuerstatem inter illum casum , ct istunt, dixit, qu bd ibi erat ius de praesenti. hic de futuro Sc. Inter quae etiam potest dari aliqua ratio diuersitatis propter illud, quod dicit rex. in . l. si ita scriptum. q. si sub conditione .ss. de leg. secundo. De ijs tamen latius 3. videbimus in Quaestionibus Bart.
23o Aliam solui. trade sat hic Ias. Videlicet quod in . d. l . Titius agebatur de mino i pridi licio, quam hic. Quia ibi de pignore, quod
quidem non est res ipsius creditoris, Nec, licet tollatur ius pignoris extinguitur propterea, aut tollitur Creditum ipsius. Secus vero
in remissione fidei commiss : Quia si illud remissum tutelligimus, nihil ultra supercrit, Arg. eorum . quae dicit glo . in . l. s. C.Quae res pig . obligari possunt. Et quod tradit Bald .in. l. Certi. Quaestione octaua, in ultimis verbis . C. loc. Sed posito quod hoc inseverum csset, tamen Iurisconsultus ibi non hoc conliderat in decisone illa . sed inambaliud. vi ibi apparet. Et sic solui non est bona. 23 i Aliam responsionem tradebat Petr. Jς sui. Vt ipse Ias. refert. Uidelicet quod ibi contrahentes specince contrahebant super re illa hyppothecata. Hic autem non specifice de fidei commilio agebant, sed generaliter de bonis communibus paternis ea diuiden Jo. Fortius autem operatur disposito specialis, quam generalis. l. In toto. s. de regu l. iur. cum sinit. Et supra dixi. Sed nec illa responso procedit, neque est in hoc disserentia aliqua inter illum sex. Rilium : Nam sicut ibi contrahentes in specie agebant de rc pignori
Obligata, illam vendendo: Ita hic diuidentes agebant in specie de illismet bonis, quae erant fidei commisso subiecta. illa diuidendo. Rursus scut hic non in specie quicquam dixerpnt de fidei commisso remittendo : Ita nec ibi aliquid dixerunt de pignore remittendo. Adeo 'iubd nulla prorsus est inter ista iura diuersitas in hoc
23 a Aliam etiam responsonem tradebat Reuerendus. D. M. Dominus Fabius Accorum bonus de Eugubio . nunc Dignissimus Auditor sacrae Rotae. Videlicet qubd ideo ibi censetur pignus remissum, quia illi duo contractus sunt ad inuicem incompatibiles, sci- a 3 licet pignus, ct emptio : Non enim potest res illa per contractum emptionis mea facta, esse etiam pignori mihi obligata . l. Nequbpignus .ss. de regu l. iur. Ideoque ipso iure lex intelligit eo casuelle λ priori recelsum: Pro ut in simili casu hoc dicit Iurisconsultus in . I. si quis ante .ss. de acquir. possest. Facit tex . ad hoc in . l. Pacta
96쪽
Pacta nouissima. C. de pact. Sed ista responsio posset procedere, si uni tantum fuisset ibi factavenditio: Uerum cum duo simul emerint, non est nisi pro parte alterutrius facta Agitur pro parte consoch poterat consistere pignus: Quia licet verum sit rem propriam a 34 pignori non posse esse obligatam. Non sic tamen est in communi.
emadmodum nec res propria seruire Domino potest, sicut nec usu fructum debere. l. .ss. Quemadmodum fer.am iit. l.Si et .ss.communia praed. l. Uti frui. ss. Si usu fruct . pet. l. Cum in fundo, in prin. ff. de Iure dot. Communis autem potest . ut est lex . in . l . Si communi fundo, in fi . ff. de seruit. rust. praed. Vbi licci communi fundo deberi seruitus per fundum in communi acquisitum noupossit, tamen fundus communis debere meo proprio seruitutem potest: Et sic res communis mihi seruitutem debet. Quod etiam probatur in . l. Ut pomum. q. l. ss . de seruit. Et est tex. ubi vir unque probatur, in. l. Si quis aedes, in prin Ex. g. l. ss. de serv. urb. praed. Probatur etiam in . l..Vnus ex socijs, in prin .sside Serv. rust. praed . Et in . l. Pluribus. g. Et si placeat, in n. tit. nostro. Et declarat Bart. in . i. Stipulationes non diuiduntur, in auarta opp. isto tit. ubi plene dixi. Habetur per Mart. Sanct . in sua arbore gi- uidui.&indiuidui in xv. col. ver. Quarto ampliatur, ubi de se dit sententiam Bart. ab obiectis Lud. Roman. Et eam dicit esse communem . Unde apparet, quod attenta hac ratione pignus deberet pro parte saltem subsistere, licet pro parte extinctum esset. Cuius tamen contrarium probat ille tex. absolute dicendo pignus esse extinctum, & pignoratiliam actionem eos inuicem non habere . Ideo apparet istam solui. non esse bonam.
3 I Aliam quoque responsonem tradebat alius. D. M. Soc. Iun. ULdelicet quod ista est interpretatio, quam in isto casu facit lex,ut quotiescunqud creditor consentit debitori vendenti. seu alias alienantirem sibi pignoratam, censeatur remittere ius suum ratione pignoris , quod in ipsa habebat, ut est tex. in ead. l. Sic ut . g. Si volumtate . Et in multis . I. g. seqq. ss. Qui b. mod. pignor. vel byppo. l. Licet sola scientia non sufficeret, ut in. g. Non videbitur. Sed in . d. l. Titius , adest consensus circa alienationem per debitorem factam : Quia ex quo ipse a debitore emit. Qui contractus consensu fit. l. Consensu, supra tit. 1. Meritb ibi dicitur interuenire consensum: Et tex . expressὰ hoc dicit. s. ipsos creditores
consensisse. R in eo se fundat ille tex. mod non potest dici in casu tex. nostri laxesia per hanc diuisionem, in qua nibit de fideicom
97쪽
misso dictum fuit, non colligitur aliquis consensus illud remittendi. Verum ista responsio, nisi aliud dicatur, non videtur sum ciens, Scimus enim quod lex ita interpretatur, quod ille consensus ali nationi de re pignorata adllibitus inducit remissionem pignoris: Hoc enim aperte dicit ille tex. in . l. contraria: Sed quaerimuς cur est & in hoe stat difficultas) quod etiam consensus in casu isto praestitus diuisoni rerum fidei commisso subiectarum non inducit pariter ipsus fidei commissi remissionem . sicut ibi inducit pignoris remissionem p Cur lex non ita interpretatur istum, sicut illum consensum 3 Et sic de ratione diuerstatis nunc quaeritur. 23 6 Igitur ego sic declarando dico. qubd hic in effectu nihil noui fit aut inducitur circa ista bona, ultra quam antea de eis dispostum iam
fuisset per testatorem. consequenter isti non inducunt nouum conarractum super eis aut nouum titulum, per quem Dominium ad inuicem transferatur. prout in Casu contrario euenit. Nam testator inastituendo istos fratres in sua haereditate, aequaliter eos fecit Domi nos illorum bonorum, quemlibet . s. pro sua parte; quos tamen fidei eo inmisso grauauit, ur restituant luperstiti, si Contingat alte rum sine fili μ nispi, alio superstite M. Nunc ergo quando eadem bona inter se diuidunt, nihil noui circa ea inducunt, sed potius exequuntur voluntatem .di ordinationem per testatorem factam . vis. quilibet eorum suam partem habrat. Et ista executio voluntatis testatoris per eos facta debet intelligi cum eadem qualitate, prout ipse testator disposuit, videlicet cum onere fidei commissi , non autem censendi isti sunt alio modo eam exequi, nisi aliud nominatim, 2 seecifice per eos dicatur. At in casu contrario longὰ aliud ess,Nam nouum ipsi inducunt contractum, Et nouo titulo se ipsos constituund Dominos illius rei pignoratae, illam . s. nunc emendo.
Non autem veniunt exequendo praecedetem titulum, aut causam,
ut possint dici illum exequi cum eadem qualitate, prout hic erat: Ideo iste consensus hic noti operatur effectum de quo ibi. Et haec si ratio diuersitatis. cur ille tex .ibi illo modo interpretatur illum consensum hic autem alio modo . Et hoc ultra rationem hic per Bart.assignatam,Ut supra dictum fuit, a qua non recedo. Et de ea
infra plenius dicam in Quarta Quaestione eiusdem Bart. 37 Alia quoque diuersias posset niter casum istum, Sillum asognari Videlicet quod ibi illud ius fuit constitutum per consensum ipsus creditoris, ct debitoris, S sic per actum ab eius voluntate prouenient cin, Ideb nil mirum s per similem ipsus consensum
98쪽
ss. DE VERBOR. OBLIG. Aretiam tacitum potest induci eiusdem remissio. In casu autem huius tex . non sc est, quia ius fideicommissi non fuit introductum per dispositionem istorum fratrum diuidentium, sed per dispositi nem testatoris: Ideo non sic de facili potest induci eius remissio nisi fieret speciale pactum ad hoc . Unde non licet arguere de illo tex. ad istum. Praecedens tamen solidior videtur. Vel ill quam posuit Bart. Ut supra declaraui. 8 Quinta oppositio Bart. est de . I. Vendicantem. Et .l. sequenus. de euict. Vbi postquam fuit in uno iudicio iudicatum super uno. quod fuit oppositum excipiendo, potest iterum de eo in alio iudicio cognosci, ct tractari: Ergo idem hic esse deberet, Uidelicet
quod etiam post primum iudicium, in quo fuit de fideicommisso
cognitum, deberet posse in secundo. in quo poena petitur,cognc sci , ct allegari de remissione ipsius fidei commissi, Et tamen Coma 39 trarium dicitur hic. Bart. Respondet. quod in . l. contraria fuit
pronun latum in fauorem actoris contra reum excipientem, in cuius potestate non erat agere. l. Purc. g. fi . ff. de except. Ideb no a debet ei nocere in alio iudicio illa senten tia contra se lata. Hic autem fuerat lata sententia contra agentem, hoc est contra petentem fideicommissum in fauorem rei excipientis de ipsus renuntiatione : Ideb dum petitur postea poena, non debet posse actor prioris iudici, opponere de eo, quod fuit per ipsum mel actum, Sin qua a 4o succubuit. Et ratio secundum Raph . Cuman. est, quia licet in I. contraria liceat reo excipienti de eo, in quo in priori iudicio excepit, & succubuit, iterum in alio iudicio experiri , non sic licebit actori de eo, de quo egit in priori, 2 succubuit, iterum experiri excipiendo : Quia non sic est fauorabilis causa actoris. quemadmodum rei. i. Arianus .ff. de Action. ct obligat. l. F uorabiliores, de Regul. iur. Et sic licEt reo, qui excepit, ct suci
cubuit, permittatur iterum agere, non tamen licet actori, qui egit, ct succubuit, iterumrexcipere de eo, in quo succubuit. Unum 2 I tamen videtur contra praedicta obstare. Quia qubd reus fauorabiliorem causam habere debeat, quam actor, considerandum, & at tendendum videtur in iudicio illo, in quo est reus, non autem in
illo, in quo nunc est actor. & antea fuerat reus. Et ita loquitur illa regula.& procedunt iura supra alleg. Quo stante esset totum Contrarium dicendum, quam dicat Bart. in hac solui. per istam regulam: Quia tu . l. contraria, ille, qui in secundo iudicio deducit illud idem, de quo in priori fuerat cognitum, & iudicatum, est
99쪽
L. QUI ROMAE I . D VO FRATRES.
actor, & aduersarius est reus: Ideo per illam regulam non deberet posse deducere id, quod fuit in priori iudicio decisum . Nec quicquam ad propolitum facit. quod olim. hoc est in alio iudicio. erat reus : Quoniam nunc non sumus in illo iudicio, in quo fuit reus:
Immb illud fuit sopitum .ct aliud post fuit coeptum : Et in illo fateor quod meruit fauorem rei, sed non sic in isto secundo, in quo in actor. Nec enim, qui est reus in uno iudicio, hunc obtinet fauo rem , ut non solum in illo iudicio, sed etiam in quocunque alio, in quo etiam actoris partes substineret, fauorabiliorem causam habeati Sed illud tantum habet locum, quandiu reus est. Rursus in. l. N
stra, iste a quo nunc in secundo iussicio petitur poena. S qui vellet obiicere illud idem, quod fuit in priori discussum. est reus, Nam
ad poenam conuenitur: Ergo per regulam supradictam debet audiri, Uidelicet quia reus fauorabiliorem cautam habet, cuiuS tamen contrarium hic dicitur. Nec dicatur, quod inamb iste . qui nunc conuenitur ad poenam, suit actor, quia est illem et, qui antea egit ad fidei commissum . Nam fateor, quod in alio iudicio, in quo fidei commissium petebatur, fuit actor: Et in illo verum est. quandiu. s. durauit, quod habuit miniis fauorabilem causa m. quam habuisset suus adueri arius, qui reus erat: Sed non agitur amplius de illo iudicio : Immb illud fuit sopitum, re aliud fuit institutum.& diuersum
ab illo priori: Et in isto nunc coepto ipse est reus, quia conuenitur: Antea autem, a sic in illo priori alium ipse conueniebat, ct sic erat actor. Nec enim ille, qui semel in uno iudicio fuit actor, debet minus fauorabilem causam habere in quocunqub alio iudicio, etiam quod in alio reus efficeretur, sicut etiam in reo dictum fuit, haec n. esset satis absurda intelligentia. Unde Raph. Cuma. hic dicit, quod illa ratio est frivola. Et aliam ipse tradit rationem, Videlicet quod ibi non apparet illum reum ideo in priori iudicio succubuisse, cum fundus emptus ab eo petebatur, quia non fuisset sibivenditus: Nam si illa ratione ibi succubuisset, essent pares1termini cum teX.n stro, Qv ia cum postea in secundo iudicio ageret de euictione, allegaret venditionem sibi fuisse ab illo factam , cum tamen Contrarium in priori fuisset iudicatum, sicut hic ille, qui petebat fidei
commissum, fuccubuit, quasi per transactionem fuisset remissum rIdeb, cum in alio iudicio poena ab eo petitur . non potest allegare. quod iuste peti,t fideicommissum. ct ideo non inciderit in poenam.
Quoniam fuit contrarium iam iudicatum. Hanc tamen responsonem Cumani improbat hic Ias ut per eum, quia inanis fuit expres
100쪽
Sc exceptum in. d. l. Vendicantem, quod actor rem ipsam vendiderat, ut in tex dicitur. S ed hoc non concludit contra responsionem Cumani: Quia ipse non negat id fuisse allegatum excipiendo. sed bene negat id in sententia fuisse expresed dictum, Unde potuit esse lata sententia contra reum, ideb quia suam exceptionem non probauerit, Videlicet illum actorem sibi rem illam vendidisse. licet illam proposuerat: Et hoc est , quod voluit dicere Raph . Cuman. Videlicet quod in sententia ibi non fuit hoc ex-Pretium . quod ille non vendiderit. Et hoc modo defenditur ratiorradita per Cuman. Item contra hanc responsionem Bart. opponit Petr. Belat. secundum Ias. Sed eius Oppositio potius videtur tendere contra dispositionem illius tex. in .d . l . Vendicantem. a a Nam sententia debet magis ei nocere, contra quem lata est,quam ontra. l. Euidenter . q. de excepi. rei iud. Igitur si in casu. d. l. Vendicantem, fui t lata sententia contra reum, debet ei magis nocere . quam si non fuasset lata, ct consequenter non deberet posse audiri, dum iterum vult agere, quemadmodum non auditur in isto tex. ille, contra quem fuit lata sententia, dum vult excipere,licet sit reus,& sic fauorabiliosivi supra dictum est. Ias. Respondet Ut per eum, non refero. Apertius tu dic, quod verum sit,sententiam intelligi debere. ut noceat ei, contra quem fuit lata, sed quatenus in ea continetur. & non vltrar Seci in casu illius legis non continebatur in priori sententia id, quod postea petitur per viam actionis in secundo iudicio, videlicet interesse pro euictione, neq;
id eb in aliquo venit aduersus id, quod ibi fuit iudicatum, ut mox dicam. Quod non sc est in casu tex. nostri, quia si ille, qui in priori iudicio agendo succubuit, admitteretur excipiendo contra ξ tentem poenam ab eo in secundo iudicio eo praetextu, quia vellet
dicere sbi licuisse in priori iudicio petere fideicommissum, Et sic
in poenam non incidisse, veniret de directo contra primam sentem a 3 tiam. Dicas igitur veram reponsionem, 2 veram rationem ad illum tex. et se istam. Videlicet quod in priori iudicio de uno age batur, in quo ille reus succubuit: In secundo autem. dum ille, qui in priori reus erat,agit, non solum non dicit quicquam contra id,
quod fuit in illo priori iudicatum, sed immo vigore eius, quod fuit in illa priori sententia decisum, agit. Videlicet quia per illam primam sententiam fuit euicta res illa sibi vendita: Ideo nunc de
euictione agit: Non autem dicit in isto secundo iudicio aut non recte euictam, aut sbi licuisse in priori iudicio se desendere M. Pro-