장음표시 사용
191쪽
in re, in Cruitorem script et Pollucem mJssent, numis iItiin1' sordines Simonidi dixisse , se dimidiurn eius ei, twd 'pactus esset, pro tuo carmine, daturum reliquum a suis Tyndaridis, quos aeque Iaudasset,
peteret, si ei videretur . Paullo post esse ferunt num tantum Simonide, ut prodiret iviten- stae ad ianuisam di os riosdam, ima eam, sis allopero evocarent: surrexisse ilium, prodisse, vidisse nominem. interim spatio conclave utina, ubi epulabotur Scopas, coracississe ea minia assum oppressu iucum suis et tersisse. Quos bum humare veneut sus, neque posissent obtritos iqte scere uti do: Simonides dicis tu e eo, quod memhrisaee, quo eorram Ioeo quisqtie rubuisset, demonstrator tiniuscuiusquo sepeliendi misisse. Hac ium re ad Iritus invenisse sotur, ordi-nom esse maxilane, qui memoriae lumenasserret it vi iis, mi hane partem iugenii exercerent, locos es.se capiendos, et ea, quae memor i tenere velletit, Gsngenda aniano, a sae in his locis colloenuda sies
ro, ut ordinem reinvii Ioeorum ordo conservoret rea
autem ipsas reriun effigies notaret, atque u Iocis pro cera , simulagris pro litteris uteremur.
LXXXVII. Qui sit autem oratori memoriae ruinctus, quanta utilitas, quanta vis, quid in attinet dueexea tenere Wia didiceris imaeeipienda causa, laeipse cogitaris Onines fixas esse in animo sententiasyomnem desculptum verborum apparatum 2 ita inire vel eum, ude discas, vel elim, em n esp nil lina sit, ut illi nou infundere iii aures tuos reationem, sed in ii imo videantur inscribere Itaque soli qui memoria vigerit, scituit, quid, et qiInteum, et quom
dis dictui sint, quid responderint, quid supersit iidemque multa ex aliis cauus Miquando a se acta, mulista ab alin aridita meminertit. Quaste confiteor equi- doni, huius boni, naturam esse principem, stetit ea. Trim 'rum, de quibus aut Meain sum, omnium:
192쪽
aed haec ara tota dicendi, nive artis nago Ilii edam
est et sitnilitudo, habet hanc vim, non ut totus almquid, cuius in ingeniis nostris pars inna ait, pariat et Procreet, verum ut ea, quae sunt orta iam inis his et procreavi, adueet atque colafirmet. Verumta. men neque tam a memoria fere quisquam est, ut, non dispositis, talisque rebus, ordinem verborum aut euientiarum complectatur neque vero tam hin ti, ut nihil hae eonsuetudine et exercitatione adiuum tur. Vidit enim ho prudenter sive Simonides, veatius qnis invenit, ea maxime anum Maiugi nostris,
quae essent a sensu tradita atque impreMa: eorumm autem ex omnibus nostris sensibus esse sensum videndi , quare saeIIlime animo teneri Posse ea, quae perciperentur auribus aut Gogitatione, si etiam oc loriam ommendatione animis traderentur ut rea Caecas, et ab adspectus iudicio remotas, confoaematio quaedam, et imago , et figura ita notaret, ut ea quae cogitando complecti non possemus, intuendo nasi teneremus. Ha autem formis atque corporibus aicut omnibus, quae in adspectum v sunt, admonetur memoria nostra atque excitatur sed Meis opus est. Etenim eo pus intelligi sine Ioco non potest. Quare ne tu re nota et pervulgata multu et insolens sim I eis est tetidum minis , illustribus, explicatis, m dicis intra vallis imaginibiis autem agentibus, aerubus, insigmtis, quae occurrere, celeriterque Pere teraianimum pos,int. Quam sacvitatem et exercita. ti dabis; ex qua consuetudo gignitiis et similium
verboriim conversa et immutata casibus, aut traducta ex parte ad genus notatio, et unius verbi imagine, totius sententiae informatio Pictoris cuiusdam summi tione et modo formarum varietate Ioeoa distinguentia.
LXXXVIII. Sed verbortuis memoria, quae miniis eat nobis necessaria, maiore imaginum varietate
distinguitur. ruina enim sunt verba, quae, quaaiar
193쪽
iaciat, eonnectunt membra orationis, quae sermari similitudine nulla possunt eorum fingendae nobis sunt imagines, quibus semper utamur. Rerum memoria Propria est oratoria eam singulis personis bene posis ita notare Possumus, ut sententias im ginibus, ordinem Iocis comprehendamua. Neque verum eat, quod
ab inertibus dicitur, opprimi memoriam imaginum
pondere, et obscurari etiam id , quod per se natura tenere Potuisset. Vidi enim ego summo homines, et divina prope memoria, Athenia Chavmadam, in Asia, quem vivere hodie aiunt, Scepsium Me rodorum, quom Tum uterque, tamquam litteris in cera, si se aiebat
imaginibus in iis Iocis, quos haberet, quae memini
se vellet, perscribere. Quare hae exercitatione non exuenda memoria est, si est Muna naturana sed certe, si latet, evolanda est.
Habetis sermonemaene languin hominis, utinam non impudenti illud viidem eris non nimia vere. eundi; qui quidem, tum te, Catiae, tum etiam L. CTasso audiente, de dicendi ratione tam invita dixerim. Nam istorem aetas minus me fortasse movere
debuit. Sed mihi ignoscetis pro eto, si modo, qu3e causa me ad hanc insolitam mihi loquacitatem impularit, acceperitis. LXXXIX. Nos vero, inquit Catulus, etenim pro me hoc, et pro meo fratre respondeo, non modo tibi ignoscimus, sed te diligimus, magnamque tibi habe.inus gratiam et eum humanitatem et saeuitatem gnoscimus tuaan, tum admiramur istam acientiam et copiam . quidem etiam hoc me assecutum puto, quod magno sum Ievatus errore, et illa admiratione Iibera. tus, quod multis cum aliis emper admirari sesebam, unde esset illa tanta tua in causis divinitas. Nec enim te ista attigisse arbitrabar, quae diligentiastina eogno se, et in lique collegisse, usuque doctum partim corirexisse video, Partim comprobasae. Neque eo minus
194쪽
eloquentiam inlim, et multo risis vii tuteri et 'MI gentiam admiror, et simili gaudeo, iudicium animia mei comprobavi, quod semper statui, neminem -- pientiae Iaudem et loquentiae sine summo studio, inae labore, et doctrina, eonseqvi posse. Sed tamen qui ct-
nam est id, quod dixisti, fore, mi tibi4gnosceremum,
si cognossemetis, quae te causa in ornionem tripuli in set Quae est initim alia carisa, nisi quod nobis, ae horum ad uetes e titium studio, qui te ait tissimo α- diernnt, morem gerere voluisti uJΙle, di merae, inquit, omnem recusationem Crasso 6lur, quem ego paullo sciebam vel pudenti vel invitius, nolo - 1lim dicere de tam suavi homine fastidiosiris, ad hoe serius sermonis accedere. Quid enim poterit distere' consularem se essae hominem et chnsorium eaden nostra causa est An aetatem asseret 3 quadriminio mi- hor est. Aine disiis quae ego sero , quae Cui Simarripnis ' qua 1 subsilai ili operis, ut uiuu , iste a puero flumniis' studio, intinniis doctosibus Nilii dicam de amnio , ut pae nemo fuit. Etenim me dicentem qui nudierit, nemo timquam tam sui despiciens suit, quin speraret aut melius, aut eodem modo se Posse dicere Crasso dicente, nemo tam arrogans, qui similiter
se umquam dicturum esse colafideret. Quamobrem, ne
Dustra hi tales viri eueri ut . te aliquando. Crasse,
XC. Tum ille , Ut ita ista esse coiicednm, inquit, Antoni; quae sunt Iorige secus, quid mihi tu tandem hodie, aut cuiquam homini, quod dici possit, reliquisti Dicari eurni vero, amicissimi homium, quo lsentio : saepe ego doctos homines, quid dico saepe 'immo nonnumquam saepe enim qui potui, qui puer in forum venerim, neque inde umquam diutius, quam quaestor abfuerim' sed tamen audivi, ut heri dicebam, et Athenas cum essem, doctissimos viros, et in . ASia
istum ipsum Scepsium introdorum, eum ae his ipsi a
195쪽
rebus disputaret. Neque vero Inilii quisquam copiosius umquam Visus est, neque ubellius in lio seiae redican ii, quam is telio die essu versatiis. Quod si essCLaliter , et aliquid intellis; erein ab Ant0nio Praetermis
sum non essem tam inurbanita ac Ptipite inlitimanus,
uti eo gravarer, risi vos eui ere scutit ita. Tum Sul Picius , An erso, biquit, Iitus es, 1 rasse , Anto-uium ita partitum esse tecau1, ut ipse instrumentum orat oris exponeret, tibi ius distinc tonem atquc orii
tum relinqueret Mic ille, Primum, quis Autonio pex.
misit, tuquit, ut et partes saceret, et, utra ii Vestet, prior ipse siuuer a deindo, si ego ecstu inteLexi, cum valde libenter audirem, mihi coniunctu est visus de utraque re dicere. Ille vero, tuquit Cotta, ornamenta orationis non attigit, Deque in Iaudem, e qua elo
quentia nomen ipsimi invenit. Verba igitur, inquit Crassus, ibi reliquit Antonius, rem ipse sumsit. Tum Caesar, Si, quod dissicilius est, id tibi veIiquiis estuo.
196쪽
nstituenti mihi , Quinte Bater, eum sermonem Tegemve, et mandave huic tertio libro, quem post Antonii lisputationem ci sua habuisset, aeerba saue recordam fio veterem animi curam molestiamque renovavit. Nam illud immortaIitate dignumingenium, ilia humanitas, illa trina L. Crassi, morte exstincta subita est, vix diebus deuem post eum diem; qui hoc et superiore libro eontinetur. Ut enim Romam rediit extremo somnicorum Iudorum die, vehementer o Rotus ea ornistione, quae serebatur habita esse in oneὲonea Ρhilippo quem dixisse constabat, videndtini sibi aliud esse consiIium tuo senatu se rempublieam gereron inposse mane idibus Septembris, et ille, et aeriatus is quens voeatu Drusi in curiam venit. Ibi eum Drusus anuli de Philippo queatus esset, retulit ad aenatumst illo ipso, quod eonaul in eum ordinem tam Mavuter in conuisne esset invectus. Hic, ut saepe anter liomines sapientissimos constare vidi, quamquam hoe Crasso, cum a1iquid accita alius dixissint, semper ereeoutigisset, ut numquaa dia isse melius putaretair, is
197쪽
Iaxen Ommum consensu sic esse tum iudieatri audivi, cetero a Crasso semper omnes, illo autem die etiari Usum a sese superatum. Deploravit enim casum a que orbitatem senatu : cuius ordinis a consule, qui
quasi parens bonus, aut tutor fidelihesse deberet, tamquam ab aliquo nefario praedone diriperetur patrim nivin dignitatis neque vero esse mirandum, si, cum auia consiliis rempublicam profligasset, consilium a natus a republica repudiiset. Hic cum homini et eis
hementi, et diserto, et in primis sorti ad resistendum, Philippo, quasi quasdam verborum faces admovisset, nota tulit illa , et gra iter exarsit, pignoribusque a latia Crassum instituit coercere. Quo quidem ipso in Deo invita a Crasso divinitus dicta efferebantur, cumami iuuin consulem esse negarat , cui senator ipse non
II. Permesta tum vehementissima contentiona animi, ingenii, virium, ab eo dicta esse constabat;
sententiamque eam, quani senatus requens secutus
est omatissimis et gravissimis verbis, Ut populo Romano Misfieret, numquam aenoeus neque consilium
res ublicia, nequesdem, uisse, ab eo dictam et
eundem id quod tu auctoritatibu praescriptis exstat aeritiando adfuisse. In tanquam Ucue sui divini
hominis vox et ora io, quam quasi exspeetantes, Post eius Interitum veniebam in curiam, ni vestigium iu Iud ipsum, in quo ille Postremum institisset, eoninein remur. iamque tum latus ei dicenti condoluisse, suis
198쪽
doremque multum coiisecutum esse udiebamus ex quo cum cohorruisset, cuti sebri doliuim rediit, ieisque septiino Iateris dolore consulitriis est. Ilaiscem hominiim spem , si agilemque sortuuam, et inanes OStras Butruuoues quae tu inedio spatio Sarpe aDguuluae, es. CVPriarent, et ante, tu ipso cursu, obruuutur, quam ortum conspicere potuerunt. ain,
quamdiu Crassi sui ambitiovis Iabore vita districto, tauidi privati m. gis officiis et ingelii Iaude lorui uuam fructu amplitudiuis, aut reipublicae dignitate. Qui putem et aviis pitinus ab ovorum Persurictioue
adi uiu, mutum Oucessu , ad summani auctoritatemdahat, is eius ornuein utem atque omnia Vitae Conaiatia morte pervertiit. Fuit hoc Iuctuosum suis, acer.
bum patriae, grave bouis omnibus sed ii tamen rem. Publicam casus secuti sunt, at mihi non erepta L. Crasso a diis immortalibus vita, sed dotiata re esse videatur. Non idit flagrantem beIio ItaIiam, noti axilentem invidia senatum, non celari 1wsarii paelucis pes civitatis reos, Donductino filiae, non exilium geoueri, non acerbissim' C. Marii fugam, non illam
post reditum eius caeaemon mium crudeΙisaimam, Don du*que in omni genere delaxinatam an civitatem, in qua 1pse forentissima multum omnibus gloria praeostitis t. III. Sed quouiam attigi cogitation vim varietatemque fortunae, noli vagabitur oratio ine Iongius, atque eis sere ipsis definietur viris, qui hoc sermone,
quem restrere ocPimus, coutinentur. Qui enim uouiure beataati L. Crassi mortem illam, quae oti inviatis saepe desieta, dixerit, cum homu ipsorum sit, qui tim cum II Posuel in sere collocuti sunt, evem tum recordolus Te embus enim memoria, Q. Cato lim, viritin m laude xaesinotem, cuin . Sibi non incolumem. fortunam, sed exilium et fugam depreca. rvtur, Aria coactum, ut ita se ipse Paeivaxet Ism
199쪽
M. Antonii in his ipsis rostria, in inhvs ille remis
publicam eonstantissime consul defenderat, quaequeeensor imperat Iis manubiis marat, posituri caput illud fuit, a quo erant multorum civium capita serva. ta Neque vero longe ab eo C. Iulii caput hospitis Etrusci scelere proditum, cum L. Iulii fratris capite iacuit, ut ille, qui liae non vidit, e vixisse eum Teis publica pariter, et cim illa simul exstinctus esse Vudeatur. Neque enim propinquum suum, maximiani. mi virum, P. Crassum, suapte interfectum manu, neque eo gae sui, pontificis maximi, sanguine simulacrum Vestae respersum esse vidit cui moerori qua
sponte ille in patriam fuit aliam C. Carbouis inlisis eis mi hominis, eodem illo die mors nesaria fuisset.
Non vidit eoriam ipsorum, qui tum adolescentes Crasso a dicarant, horribdes miserosque easus. Ex quihus C. Cotta, quem in forentem reliquerat, paucis diebus post mortem Crassi depessus per invidiam tribunatu non multis ab eo tempore mensibus eiectus eat e eivitate. Sulpicius autem, ni tu eadem invitidiae flamina fuisset, quibuscum privatus coniuncti lo me Vixerat, hos in tribunatu spoliare instituit omni dignitate evi quidem ad summam gloriam eloquentiae flores uti, seno erepta vita est, et Poena tem vitarus non sine magno reipublicae malo constituta. Ego ero te, Crasse, cum vitae flore, tum mortis ορο Portunitate, divino consilio et ortum et exatinetum eas arbitror. Nam tibi aut pro virtute animi onatantiaque tua, civilis iam subeunda fuit rudelitas, aut, si qua te fortuna ab atmeitate mortis vindieas.set, eadem esse te funerum patriae spectatorem eoε-gisset neque solum tibi improborem dominains, sed iam, propter admistam ivium caedem bonorum loria moerori fuisset.
IV. mihi quidem, Quὲnte eater , et eorum ea sus, de quibus aute dixi, et ea, quae nosmetipsi ob Cic. T. V. M
200쪽
amorem in reti publicam incredibilem et ingviarem
Pertulimus ac sensimus, cogitanti, sententis saepe tua vera ac .apiens videri solet, qui r Pter tot tam hos , tamque praecipites casus clarissimorum homin inhaique opumorum virorum, me semper ab omni cogistentione ac dimicatione revocasti. Sed quoniam haeciam Meque in integro nobis esse possunt, et ummi Iab e nostri, magna compensati gloria, mitiganturi Pergamus ad ea solatia , quae non modo sedati molam asiis, iucunda, sed etiam haeremibus, salataria nobis esse possunt sermonemque L. Crasa reliq-m, Re Paene os remum memoriae prodamus atque ei,
erit nequaquam parem. imus iugario, at pro batroumae studio, meritam gratiam debitamque referammu . Neque iam quisquam uosissim, eum bron
Platonia mirabiliter scriptos Iegit, in quibus omnisuasere Socrates exprimitur, non, quamqu'mina acript auut divinixus, tamen maius quiddam do iv. de
quo aeripta sunt, suspicatur. Quod item nos postumiamus non a te quidem qui nobis omnia mamma uisbuis, sed a ceteris, qui lina in in tuus sument, ut maius quiddam de L. Misso, quam quantum a nobi η Primulair, s Piceratur Nos enim, qui ipsi a in inni nou interfuissemus, et quibus C. Cotui tantun- do Ioco ac sententias huius disputationi tradidis quo in genere orationi utrumqne oratorem cogno in xamus, idipsum sumus in eorum sermone adumbram xe conati. Quodsi Ris erit, qui ductus opinione vallusi, aut Antouium ieiuuiorem, ut Crassum leui Tem fuisse putet, quam quomodo a uobis uterque i ductus est is exit ex iis, qui aut dio non audieritat, aut iudieare non possint. Nam fuit uterque ut e posui antea cum studio atque angenio et doctrina prisa.
ataus omnibus, tum in suo genere perseetus, ut inque in Antonio deesset hic malua orationis, nequae in Crasso redundareu