장음표시 사용
121쪽
, 72 DE IMBEcILLITATE latis humanae agnitione & conficientia incunabula sua habuiste. Actum sane nihil stultum inter & intelligentem intererat, nihil indocto' praestabat Philosephus, quam quod' sciret hic nihil se scire, idem hoc ille nesciret. Quamobrem si Philosophiae memoriam a primo ortu ad hanc aetatem replicemus, in tantis opinionum dissidiis ; si paucos
. aliquot excipias , in id unum consensisse reperiemus clarissimos illos; O s uti 1 Seneca 1ὶ appellantur, si
nota omnia, lateat veritas, sensis hominem & animi fallaces sint &imbecilles. Nec hic Homeri au- . ctoritatem praetexam . quam tamen asciscunt Sceptici ,, vel quod ita solitum sit 1 Veteribus fieri , de quacumque re quaereretur: tantum existimationis consecutus erat vir sine controversia maximus , vel quod eum quotidie lectitavisse Arcesilaum & Pyrrhonem, nec uini uam de manibus deposuisse accepissent. Nihilo magis septem Sapientes commemorabo, quo
122쪽
MεNTis HuHANAE. 73rum effatis dubitationis lanificationem contineri volunt. Ambitiq-siis haec dicuntur, quam Verius. I. Unum tamen excipio Anacharsin, qui omne sertur sustulisse critelium, comprehensionem ori nem,& Graecos qui aliter sentirent, reprehendisse.
'seriptum est , nec inesse veritatem in rebus . nec se eam novisse.
s. Visiuin idem est Pythagorae, di ex adscriptis ipsi libris praecipuum hoc resertur eflatum, nihilesie optandum Cuiquam , quippe inscio quid sibi conducat. Probe it que intelligens nulli, humano studio posse ad sapientiam , quae pendet ex notitia veritatis, perveniri, apud Leontem Phliasiorum principem prosessus est expertum se esse scientiae, Deum unum esse si plantem , se tantum Sapientiae. studi fiam. - . 4. Accepit id Empedocles a Joetore PIthagora & tenuit , & an- rostas esse ad veritatem percipien- iam sensuum semitas coliquestus est. - D ' s. Prin
123쪽
τέ DE IMBEc IL LITATE . Prodiit ex Empe res Sc - la Gorgias Leontinus princep μ' Tum qui olim dicti sulit Scripsit is librum in tres partes distributum ; quarum prima Ostendebat nihil esse: secunda, etiamsi sit aliquid , id ab homine percipi
non posse : quippe nullam esse veritatis normam, non. intellectum; non semus; tertia, etiamsi ab limmine percipi aliquid possit , id tamen alteri non posse explicari. 6. Mute quoque vidit eadem Xenophanes, qui inter 'thagori Ponitur , firme compohendi animo nihil posse, veritatis regulam esse nullam, non Rationem , non sensus; ex opinione omnia pende' re. Atque naec tam aperie e 2. dicavit, ut primus do i inae hujus, falso licet, auctor creditus sit. 7. Epicharmus etiam , qui fuit . ex eodem grege, cohibendum itidem esse assensum denuntiabat, ne- qile temere cindendum: hos esse' nervos atque artus Sapientiae. I
8. Parmenides ille, qui madius i cog mento perhibetur I) a m
124쪽
MEN Trs MuMANAE. 7s rogantes, qui . tribuerent sibi scientiam , quam homo conlaqui non .
' p. omne detraxit criterium Xe- niades Corinthius , falsaque dixit , esse omnia , falsa vise , opiniones falsas. Meminit Xeniadis hujus Democritus , ac propterea ViX credi potest, & si plane negare non ausim , eumdem fuisse ac Xeniadein illum itidem Corinthium, qui Diogene servo usus est , eique supe . nait : nam multis annis Diogeni, qui nonagenarius obiit, antecessit
Io. Celebratur & inter eos qui continendam esse rati sunt assensio- nem, Zeno Eleates, Eleaticae se tae parens: quam tamen a Xenophanc manaVisse', ac vetustiorem
etiam ipsb Xenophane suisse gravis' simus auctor prodit I) Plato. λII. Annumeratur iis etiam He-pi ,
qui circumfusa tenebris esse omnia definivit. 'I . Ignorari rerum causas sta-- tuebat Democritus ; negabat esse D 2 r veri
125쪽
veri quicquam , aut si verum esset aliquid, negabat id nobis notumesi, se ; negabat se scire sciretne aliquid,'
an nihil sciret: essetne aliquid, an. nihil esset ; tollebat omnem demon- strandi rationem ue ac fertur illud e- , jus imprimis, Veritatem in profundo esse demersiam. 34. Democriti auditor Prot z' 'goras, cognomine Sapientia dictus, nullam esse dixit veritatis regulam, nihil verum aut falsum: hominem. homini plurimum interesse i neque quod huic videatur, idem alteri vi-' aeri ; neque rem ullam csse magis italem , quam talem : cumque de rebus singulis contraria & RUgnan-.tia diseri posse deprehendisset: ac
de ipsa quoque re , an utrimque esset disputabilis, illum in utram-.que partem disputandi modum pri-
mus invexit. I s. Modum eumdem tenuit de-
4nde Socrates, nobilissimus dubi- tandi auctor , & late propagavit: nam cum nihil scirent homines , neque tamen agnoscerent se nihil scire,, id vero agnoVit ille, neC . quicquam stire professus est ἰ aQ.
126쪽
terea mortalium omnium sapientissimum Apollinis oraculo dictum se putabat ; quod id supremum sassentiae culmen videatur esse, ignorantiam suam agnoscere. Sic igi'tur disputabat de rebus omnibus quae sibi essent ad disiceptandum PrOPositae , Quemadmodum ex dis sertationibus Platonis cognoscimus,' 'Di affrmaret nihil ipse umquam, alios tantum qui assirmare quippiam essent aussi, refelleret. Gapropter inscientiae & insipientiae insimulabatur ab adversariis, quod interrogare seleret alios, nihil ipse de Te quapiam responderet ; neque
contradic γat ipse, sed expertemst scientiae & sapientiae sterilem esi se fatebatur. Totum igitur se convertit ad Ethicam, relicto Phym ces studio, diu primum & diligenter se exculto, cum diceret sise
iis, seque ad eam ita esse ineptum, ut qui sibi primum atque aliis item visus esset ejus egregie peritus , demum ab illa excaecatus esset , quam & tandem dediscere necesse
habuerit , igitur ne id quidem sci-
127쪽
ν8 DE IMBEcILLITATE 're se an homo esset, an aliud quippiam, & quid tandem essct. Sta ip-1erunt nonnulli factum id ab eo , non quod ita de se sentiret , sed per ironiam , aut modestiae causisa, & ad retundendam Sophistarum Vaniloquentiam, qui nihil ignorare se, & de rebus omnibus para-' hos effe dicere, stolide gloriabantur. Id si fui siet , nec tam Constanter perseverassot in clara imorationis suae consessione, tam praesertim cum ad amicos graVesque viros disteteret, nec ulla citet ex gitandorum Sophistarum O easio 2. nec tam convenienter opinioni
huic pertractasset res sin las; nec sententiam oraculi , Sapientiae laudem sibi tribuentis, tam perverse ac contra conscientiae suae tes. tificationem esset interpretatus . Ex Socrate porro familiae complures Philosephorum proseminatae, quarum quae nobilissima habita est, &Academia diei a , sapientissimum hunc dubitandi morem, quasi per
manus traditum, non modo retinuit constanter, sed amplificavit etiam, di numeris omnibus absbivit. 16. Nam
128쪽
et Euetis I9Nam primum Rcademiae paris Plato , ex hac Socratis a Ratiorae ad dubitandum instrucis , M Socraticum se professus, Catus est eamdem disserendi r Om: m, & superiores omnes Phi-3soptios oppugnare instituit. Nec a iis sistum libris, quos Gymnastios appellant, sed tum etiam cum stirmanti propior est, sive Socrati sermonem tribuat, sive alteri , res non viti voas, sed uti verisim, les videtur proferre; ac decreti hinjus sui meminisse , Diis Deorumque filiis relinquendam esse cognitionem, ea persequenda quae probabilia sunt. Platonem secuti cademici vagam illam & liberam Philo hiam, multiplici jam recognitione onustam, intra cratos lares continere tentarunt: sermulas ediderunt & descriptiones quasdam distiplinae , spretoque judicio Socratis parentis sui, a quo
haec minime probata fuerant, sam xerunt discendi & docondi' leges;.& dogmata etiam proponere ausi
129쪽
DE IMaa cILLIT A TE corum rationes disputandi de rebus omnibus tenuit Aristoteles, &sui eum secuti sunt Peripatetici: &libris iis plerisque ac praecipue M taphysicis multa aspersit, quae etsi
non intercluta ad veritatis cogni-trinem aditus esse statuant, dubitandum tamen & a dubitatione inchoandam esse docent veri disquisitionem; dissicilesque esse ad ad Vias, & valde obseuras nec quicquam esse discriminis constantem inter opinionem & scientiam. Unde efficitur incertum esse quidquid sciunt
homines, cum nulla nominum ΟΝ-niQ non incerta sit. -
nil affirmantis Academiae clari Idus antistes , quemadmodum
t 3 scriptore sa ) veteri non inelegan-Pomp. ter appellatur. Is intermissam tem Mela, l. poribus iis Socraticam illam dubi tationem de rebus omnibus, pris. cumque cunctis semper adverkndi in disputando modum, & quidquid maxime probabile occurreret, de fendendi, nec ultra verisimile pro grediendi, tamquam jus morem que patrium revocavit. Ac praeterem
130쪽
NIENT 1s HvκAM Q. SI e re a Cum adversus pronuntiatum
1oQ Socratis, Unum hoc scio me nihil scire , grave hoc cudi posse erneret argumentum , Scire igitur hominem posse aliquid , si vel hoc unum stiret se nihil scire; ne illud . quidem relictum a Socrate , velut imbecillitatis humanae selatium admisit, atque hoc ipsum ignorare nos decrevit, an nihil omnino sciamus. Itaque certi . nihil esse definivit, neque nobis 1 Natu .ra datam normam ullam scientiae,
nihil veri pereipi posie a sensibus
aut ab animo , rebus singulis . trimque adjunctas esse aequalis momenti rationes oppositas, nec estqouicquam alio non tantum verius,
sed nequidem velisimilius latero. omnia in tenebris ; atque has ob caussas approbandum esse nihil, ni hil affirmandum , semperque. reti-nendam eta assensionem. ca nec umquam scientiam ullam edebat suam, qui nulli consebat esse 'adhaerendum; & si quam instituis set aliquis defendere , contra eam summa venustate N elegantia, summa quoque solertia & acunalite disq. . D s puta-