Pet. Dan. Huetii ... De imbecillitate mentis humanae. Libri tres

131쪽

SE DE IMAE cILLITATE putabat. 'Caeterum qui in Philoλ-phando aliud alio verius esse nega verat , aut verisimilius , cum ad communem Vitae redibat usum ,

quidquid animum aliquid probabiblitatis specie percusserat, id sequebatur. Quae cum defenderet, doctrinae hujus auctor & inventor h heri nolebat, vir modestiae singularis , eamque ad Socratem & Pim tonem, ad Parmenidem & Her clitum reserebat. Quamquam fierat illectus 'in hanc factionem kPyrrhone , cui relictis demum

Theophrasto, Crantore , Diod ro, & Menedemo adhaeserat. 'r Thonius ergo Vere fuit , & inter Scepticos ac Pyrrhonios positus est a Pyrrhoniis , etsi Academici nomen non est aspernatus. Νon igitur Socraticae disciplinae ac veteris Academiae restitutor selum, sed mmendator etiam habendus est ; ab eoque ortum habuit recenti'r Ac

demia , longe firmioribus innixa

radicibus, quam illa Vetus. Quartavis autem multos habuerit aulit Fes , parum tamen probata est ejus

ratio ; quod scientiae lumen videre

132쪽

MEN Tis HυMA n. 83 QT Qxtita ere, quod caliginem ia- .uGQΓe mentibus, quod philoiu-,niam fundamentis convellere. 19. Arcesilae sectam sbius pro- , avit Lacydes, quam per maius sibi traditam ad Evandrum , luem cum aliis plerisque asse statorem habuit Evander ad Hegesimum, is ad Carneadam porro uans, misit. Eo. Huic etsi de omnibus non plane conveniebat cum .Arcesila, aς propterea auctor dictus est novae cujusdam Academiae, quam tertiam appullarunt, summam tamen do trinae ipsius retinebat. Igitur numquam sententiam suam aperiens contra omne quod esset proposituin disserebat copiose & acute. Attulerat enim ad studia Philosephiae divinam ingenii vim, expromtam

memoriam, summam. facultatem dicendi , praeciaram in Dialecticis exercitationem, Mirabiles itaque. fiebant ad eum hominum concursus , summoque favore a Romanis exceptus est, tum cum ad Senatum

magnis de rebus missus est. ab Α-t aleatibus, Critolao Peripateri

133쪽

84 DE IMBECILLITATE co & Diogene Stoico clarissimis illius aetatis Philoisphis comitatus. Tunc primum Romae cognita est Eloquentiae vis & dignitas PhiloB-phiae: & nobilis illa juventus, quae jam tum orbis imperium meditaba- . tur, egregiae hujus disciplinae quam tradebat Carneades , novitate &specie delinita , tanto in eum serebatur studio, ut Cato sequus caeteroquin & solers aestimator rerum, sed asper & subagrestis, & artibus

humanitatis non satis excultus, ut tunc erant mores Romanorum, inusitatam hanc eruditionem, quae

quidquid vellet persuaderet & impetraret , sussaectam habuerit ; legatosque postulatorum compotes factos, honorifice quam primum di- . mittendos censuerit. Certe ita erat ;nam quidquid rationibus suis susceperat impugnandum, facile prosternebat ; quidquid defendere instituerat, obtinebat ; vix ut eum sustinerent Stoici acutum genus hominum & controversium , cum quibus acris et , itidem ut Arcesilae, ac frequens contentio fuit. Per- mausit autem , ut dixi, in ratione

134쪽

tinendo assensu. Asterebat enim nova multa in id argumentum, sed - ita tamen ut regulam esse scientiae, comprehendi nihil posse, sequemdam in vita probabilitatem; opinione non natuit omnia constituta esse doceret ; tantaque versari homines in veritatis ignoratione ; tanta renam obscuritate, ut ne iis quidem assentiri vellet principiis , quae clam rissima & naturali ' luce perspicua Fiderentur; cujusmodi illud est, ae quales esse res duas, quae alterius aequales sint. at Stoici quos insecrabatur, cum ad minuendam ejus existimationem nihil eum ex pro

Prio penu depromtum, nihil a se

excogitatum. adversam .ser attulisse

dicerent sed ex Chrysippi libris instructum prodiisse, pro modestia sua fatebatur se, absque Chrysippo esset, futurum fuisse nullum, ipusique Chrysippi armis contra Chrysippum certares Etenim adi rese, Iendam Academicorum dubitatio. nem. 8c argumenta Iomnia D 7 pio,

135쪽

86 DE IMag cILLITATE protulerat Chrysippus, non selum quibus eam solerent defendere, sed etiam quibus possent: verum cum ea accurate dissolvere instituisset deinde, nihilque ad frangendam illorum vim esset ab eo praeterfiLsum , tum vero facile apparuit,

quantum causia superiores essent , cademici, cum armatus horum rationibus adversarius longe visus es.set robustior , quam cum refellendas easdem & oppugnandas suscepisset. Quamobrem ChrIsippus ui sua sibi nocuit, & Carneadi tela in perniciem suam subministravit.

EI. Hic porro multum diuque floruit, clarissimosque viros habuit auditores ; in his Clitomachum ri num, quem patria Philosophia jam

imbutum, , Graeca praeterea in-

struxit, εt successorem habuit, dein instituenda tertia Academia socium. Pollebat hic acumine inge nii , Davus erat ac diligens, cum, que ad senectutem fuisset cum Caseneade qui nihil scriptum reliquorat, omnia ejus dicta , facta, acco .gitata retulerat in litteras , erant

136쪽

tamen de quibus quid ipsi probaretur, numquam intelligere se potuisse dicebat. Ita assueverat Carneades etiam cum familiaribus nishil affirmare. Porro nulla re diseerepabat ab eo Clitomachus: nam kstineri jubebat assensus, quod ni

hil percipi posset; spectari probab

lia, ab hisque ad actionem excitam, dum sine assensit, quod probabilia multa falsa sint, neque habeant ullam veri notam quae non in salsis esse possit. Atque haec, non ut sua propria, sed ut Academiae scitare- serebat. Exstabant fatuor ejus libri de Sustinendis auensionibus, quos utinam haberemus. aa. Discipulum habuit Phil nem, qui quod in nonnullis 1 Ca ne dis & Clitomachi dictatis reces simi , princeps & auctor quartae A- eademiae cum Charmide appellari meritus est. Aiebat enim res licee natura sua percipi posknt, minime tamen percipi pom per innatam nobis facultatem percipiendi visit mimo nostro obieeta , ac proi te nihil a nobis comprehemia pos

137쪽

88 DE IMEEci LLITATE Σ3 : Quintam deinde Academiam condidit Antiochus. Dederat is Philoni operam multos annOS, azCarneadeam doctrinam defensita-Verat: peracutus enim erat & pem

politus ; sed deseivit demum senexa magistris ue sive ita persuasus hMnesarcho Stoico quem audiverat, sive quod infinitis Dogmaticorum Philosophorum vexationibus impar animum desponderit; sive quod illectias ad aucupium gloriae, disti: plinam ex se vocabulum habere voluerit, &esse qui Anthiochii appellarentur. Jadiabat ille tamen se

rediisse ad veteres Academicos cum revera ad Stoicos tranfiisset nempe ad eluendam levitatis n '

tam, & quod ita honorificum sibi

esse sensiuet Academiae nomen, ut ex ea exiisse credi nollet. Trania tulerat itaque ex Porticu in Academiam decreta Stoicorum, quorum& Platonem auctorem haberi volo. bat, disciplinam Stoicorum hausquaquam novam, sed veteris Ac demiae correctionem esse dicens.

oppugnavia etiam libro edito praeceptorem suum Philonem, vel sa

138쪽

potius ipsum: quae enim tum ' refellere conabatur senex, jam ante . docuerat diu, & eruditis quoque scriptionibus approbaverat. Quod cum saceret, recentioris Academiae quam impugnabat doctrinam 3psi 're confirmabat , inconstantia sita declarans incerta esse & vaga hominum ad veritatem cognoscendam judicia ; nec satis umquam constare

ipsis, utrum scire aliquid possent nec ne. Nihil igitur fuit aliut

quinta haec Academia, quam cΟΠ- cretio quaedam Academiae veteris& Stoicae Philosophiae; vel Stoica potius Philosophia babitum & tit 'los gerens veteris Academiae, ejus dico, quae Platonem inter & Arcesilaum viguit. Dubitare enim desierant Stoici; ubi desitum quoque est ab Antiocho , cujus dogmata exstant ; quique propterea nec PlintonicuS germanus, nec Socraticus fuit. 24. Porro eum Romam venisset

Philo , Mitridatico bello coactus: Athenas deserere, dedit se ei indis ripliciam Cicero , & totam novae

139쪽

so DE IMBEcILLITATE vit ; ac veteris deinde praeceptis. ab Antiocho per sex menta est institutus, cum Athenas venisset: &postquam honoribus inservire coepit, ne tum quidem intermisit stu-idia Sapientiae, & domus ejus sui mortim Philosophorum contube nio floruit. Ac serdiu quidem mansit in veteri Academia, postquam in eam semel inductus fuerat ab Antiocho: quoad meditatione , dio, & usu reriam, dqctior factus, Philonis dictata repetiit : cumque

ex nova Academia AntiochuS trandi sisset in iveterem, is Contra ex Vem tere Academia migravit in novam quam & prae laris & numquam sa-l

tis laudatidis scriptiovibus illustra:

vit. Ita autem usus est Sectae hujus licentia , ut opiniones pro re nata mutare non puderet, ae . Praese etiam serret se liberum esse, seu vivere in diem, se ea sequi quae Probabilitate animum suum commoViDissent. Caeterum hoc philosophandi genus probatum Academicis , ut minime arrogans , maximeque reconstans & elegans, palam ac si e . laudabat ; nec pronuntiare Veritus est.

140쪽

mis . nihil tam absusde dici posi

se , quod non aliquis dicat Phil-

ait quicquam inaniare tam infandum, quod non ab aliquo imos pho dictum sit. Antiochi 'praeceptis imbutus fuerat Togatorum ille elisiimus. Nec dubito quin in ea Satyra, cui titulum fecerat Eumenides , & qua probare instituerat

omnes insanire , multa collegerit argumenta, quibus ostenderet mallam inesse in mentibus humanis Veri notitiam. Antiochum audiverat& M. Piis, audiverant & alii munti ; praecipue vero Lucullus, qui& gloria rerum gestarum& ing nii elegantia, & liberalium doeti inarum studiis valde claruit Securi ille Antiochum di Quaestor & dei de Imperator habuit, factusque ab eo est veteris Academiae studiosus; quemadmodum ab Aristo, qui fuit Antiochi frater , M Brutus vir

maximus. Atque hi caeterique Antiochi discipuli intra priscae hujus