장음표시 사용
291쪽
α86 Liber IV. . Iaas partes mare vi status originarii est res nullius , in communione negatiVa jacens, et hominum usibus concessa; aeque enim dictum est: Domina mini piscibus miaris , ac animulibus, quae mo futur super ter
ram. cx Ejusmodi dominium i intelligi
non potest, nisi una jus sit concessum, in potestatem redigendi elementum, quod illa inhabitant, quantum ejus Permittit natura. Dein usus maris qnoad istiusmodi Partes non est inexhaustus , justaque SuPPetit ratio, easdem ob ipsum usum, qui .innibus non sufficit, subjiciendi dominio. Istiusmodi usus, ratioque est Piscatio major, inventio rerum pretioβarum c0llectio concharum , coralliorum , gemmarum , extructio aedificiorum aut Inunime intorum .in litore maris , excoctio salis- Horum usus Laeeolis maris longe parcior ac malignior evaderet, si omnes promiscue gentes propter litora alicujus regionis pidearentur , Priesertim cum frequenter ceristum piscis aut rei pretiosae genus uno tantum maris loco , eoque non Valde Spatioso reperiatur. Dein non expedit populis imaritimis, eoru inque securitati, ut cuivis genti in maxi, litoribus eorum Praetem εο, libere versari liloat cum navibus arma-.ti8,non impetrata venia aut praestita cautione
292쪽
de non ostendendo . Gravis igitur 'bo pulo suppetit ratio, certam maris pamtem sibi propriam faciendi , ut ceteri ejusdem usum tanquam beneficium ab isto recognoscere teneantur. Hinc Pu-fendorfius , Putaverim inquit, citra absurditatem dici posse, partes maris, inquantum rationem mutnimenti, adeoque αρ- pendicis duntaxat habent, abaque Pecu liari actu corporali ca pisse subire do
minium ejus populi, cujus litoribus prae
texuntur: postquam inter gerites armatarum usus navium innotuit. Nam hoc intuitu mare sese habet, tanquam accessorium terrae; sicut fossae vel etiam proximae uligines et paludes censentur , a
cessio urbis. cst Sed liis quidem obstare
non nulla videntur: a Ajunti dictum etiam a divino Conditore fuit r Dominamini τοlatilibus eorti ; quin promtinus coelum vel aer dominio possit subjici. Respondet Ρulandorfius: Cum in aere bomini versari sit negatum, ita, ut a terra sit disjnnctus soli aeri pro arbitrio, satisque tuto innixus' ideo imperium in aerem exerceri non potuit, nisi quousque, qui in terra stant, pertingero queant. Verum ni in mari dominiam Iongius exerceri Possit, essectum est per naves ad summam jam Perfectionem perductas , quae non oneribus tantum transportandis inserviunt, sed et per regna Neptuni, martem terribili magis specie, quam Per terram idem desaevit, circumferunt. 3ὶ AIii ipsum etiam aerem utili hominis dominio subes.
293쪽
se et quodam modo occupari posse, inserunt em O , quod jura dent actionem intercipiendor delibera facultate aucupii, de molendinis in quodam fundo ad ventum extructis, nec impediendis ; denique alii cum Wolfio , quidquid aeris , inquiunt, meo fundo incambit, meum est inde usque ad
b Possessio non procedit, nisi in re terminata , fluida antem ex natura sua terminum non habent. R Fluiditas proprietati maris non obest, uti nee fiuminum , quae dubium non est, quin dominio possint subjici. Aliud nempe est numen , aliud aqua pronuens, aliud mare, aliud
qua marina. Neque vero mare utpote inclusum ἰitoribus caret terminis. Prohiberi ab eius risu alii possunt vel ex terra, et munimentis extructis , Vel par armatas naves, quae in mari idem Valent, as in terra arces limitaneae.
cI Dici nequit, quousque inde a litoribus
dominium in mare protendatnr. Bdent, quous que marφ alluens munimenti rationem habet ;certe portus , ,eaque loca , ubi commoda in ter-rδm exscensio fieri potest; dominio populi accolentis priesumuntur subjecta. Bodinus de Re . L. L. c. tiliasue Baldi asserit: jure quodammo-
Q Quoad hasce partes imperium duntaNat,
non dominium maris . occupatum . nonnulli Volunt. B. imperium refertur ad subditos , vel eos
qui in territorium ingrediuntur, quod in dominium est ἡ nequit ergo iMyerium in eRiranης
294쪽
Ius naturale gentium. R Eertam maris partem sitheuntes cogitari , nisi ea pars maris dominio ponatur subjecta. Usus quoque et facultas libera utendi ex dominio vel concessione dominii di manat ' muliaque sunt , quae dominio non subiacent , nisi uSus causa ,secns nee territorium terrae continentis iam iadominio esse , sed sub imperio tantum statui poterit anne et quatenus innoxius sit usus , a Domino rei definiri debet. 1 Gen. I. 28. a I. C. H. g.
sitis Oceanus, magnis continentiabus Europae, Africae, Asiae , Americae, terrae australi edi incognitae interjectus primaevam libertatem retinet, et domuitum
respuit. Non enim censetur res ab uno
Populo apprehensibilis , et, quoad usum, quem habet praecipuum, nempe naVig tionem et piscalionem, inexhaustus est.
Cessat ergo finis , ob quem jus occupandi
a natura concessum est. Negari nequit, ait
Pulandorfius, cxa totius oceani custodiam uni populo moraliter fore impossibilem; neque opem pretium facturum , qui in
omnibus ejus partibus per naves arma tas eeteros ejusdem usu velit arcere. Stultum' est autem concupiscere, quae noni rapias, praesertim ubi non necessitas vit Zallinger Ius Vat. L. IV. T
295쪽
aso Liber IV. sed supervacua ambitio aut avaritia quaeritur. Etsi enim alias defectus facultatis physicae moralem non statim extinguat; tamen cum haec citra illam inter pravas hominum cupidines sere inanis sit, ratio. Dis est, plura non assectare , quam sommode tueri possis.
Α dominio gentium ad ejusdem consectaria explicanda, progressio naturalis est. Occupatio per universitatem, atque ipsius territorii, gentium propria est ex natura' personae moralis summo imperio gaudentis. Unde ea occupatio etiam enectus habet ma xime proprios gentium.
a Vi occupationis publicae seu per uni versitatem omne id censetur, sub imperio esse et generali dominio gentis occupantis, quidquid intra fines territorii occupati continetur; proinde de rebus in territorio compretiensis valere potest axiomar quidquid in territorio est , Pr sumitur esse eis territorio , quoad Veritati de
Contrario demonstratae ea praesumptio cedere debeat.
D Partes territorii , adeoqne et dominii
sunt ea , quae insunt in eodem , loca deserta , sterilia et inculta ceu lacus , stagna , FFrtes , silvae , montes asperi, quaeque terrae adhaerent, aut in ea recondita sunt, ceu metallia, mine- me , numina , qua per territorium decurrunt ,
296쪽
Ius naturale gentium. 292 ripae , alvei, insulte inventa in litore , tanquam portio et incrementa fluminis. αὶ Sinus marium et eorundem ad certam distantiam exporrecta Pr0gressio , qua apprehendj a gente , ac teneri
In territoriis gentium maxima habenda est ratio limitum seu finiui. publicorum; qui
aut nagurales sunt, tanquam a natura constituti,
ceu stuvii, paludes , ripost , montes. Unde territorium dicitur, eo qnod docente Varurone fines habeat arcendis hostibus idoneos, nem Pe nain rates. Alii sunt fines arefricius seu manus uti; assignati seu politici sivo mensura comprehensi per centurias et jugera. Si flumen limitaneum duo territoria disterminat , nihilque Pactis Vel praevia unius gentis occupatione definitum sit, Priesumitur utriusque imperium ac dominium ad medietatem fluminis utrinque Pert nere. SimiIiter' sentiendum de freto ac sinu ma
ris , quod diversi utrinquo populi accolunt. a EX ipsorum horum finium notione intelligitur ,
arctfinium territorium accessione alluvionis mutari posse, non item limitatum, quod limite ma Musacto , aut mensuratione comprehenditur.
Q Ex dictis petenda est disserentia bono-
rnm temporalium qua talium ; sunt enim res nullius a. Publicin in his viliae, quarum proprie- 'tas universorum , nsus singulorum est et aliae Nero , quae ad usus publicos sunt destinatae a den quo albe jacentes, seu adespota, quae intra te ritorium sitae singulari appreliensione egent, sed apprehensae non sunt 3. Res universitaris , .nem- Pu foetetatum minorum. 4. Denique res Pri-
297쪽
α9α Labei IV. rum 3 Accedunt res sacrae, et ecclesiasticae 3 de quibus in jure agitur ecclesiastico. e De obligationibus iuri territori respondentibus , de admissione peregrinorum , de legibus in peregrinos latis etc. ex iis, quae adducta sunt supra, et generalibus eri principiis statuendum est. 1 Aliter senti dum de honis et rebus nauis gorum ad litus delatis , vel extractis ex mari, L. I. C. naifragis et auth. na igia. ibid. Iurtις.
Reliqua dominii consectaria, quae in Personas etiam singulares eadunt, eo magis attribuenda sunt gentibus , quo magis conferta ac ve luti constipata eorum sunt jura , ampliorque potestas est , jurium violationes ulciscendi. Ejusmodi consectaria sunt r
M Jus exigendi ab altera gente restitutionem rei injuste ablatae ; quia alias turbatio dominii ac laesio continuatur, ac perpetua fit. Cum boo jure coheret jus capiendi aestimationem aequipol- entem, seu ius occupandi rem vel regionem aliam. De damnis resarciendis , quae a gente , vjiisve subditis , aut rectore inferuntur alteri genti , ejusve snbditis , non una oriri solet contrο- ersia cum enim aetio membri unius aut homi-
298쪽
δtis naturata 'gentium α93nis privati non continuo pro actione totius gentis haberi possit; quaeritur, I. an gentes VeΙ rectores civitatis teneantur, si eorum subditi latrocinia veI pyraticam exercuerint. R. Utrum , similites terrestres aut nauticii quibus tempore belli praedarum ab hoste agendarum potestas datur , contra datam potestatem noceant amicis , rectores civitatis eo nomine teneantur. 3. An gens, quae causa moralis damni a suo suhdito veI ministro dati non est, nulla facti damni resarcitione
obligetur ad deditionem subditi vel ministri lardentis 3 4. An gens teneatur ad puniendum subditum vel ministrum , qui alteram gentem laesit. 5. Anne , et quatenus snbditi teneantur ex facto , aut delicto summi Imperantis erga gentem alteram Τ
δὴ Aliud est dominii consectarium, quod in
iure ad quodvis territorii emoln mentum percipiendum consistit tum ad necessitatem suam ,
quod est jus utendi, tum ad commoditatem ac jucunditatem , in quo jus fruendi situm est ; quaevis igitnr gens jure meliorandi territorium suum gaudet, sic ut neque de bono neque malo ejusdem usu rationem reddere alteri senti teneatur. e Jus alienKndi gentibus nullo communi im, perio adstrictis ita competit, ut dominium ab una gente in aliam vi solius pacti transeat, ac traditio ad solum dominii exercitium requiratur. Sane spectata simplicitate naturalis iuris in quovis alienationis pacto clausula constituti possessorii naturaliter videtur inesse , ipsaque traditio non tam ad abdicationem dominii , quam
translationem possessionis necessaria est. l . ιγ Aliter leges Romanae statuunt l. quotiens. 25. C. ue rei uindicatione.
299쪽
Praescriptio et usucapio , de qua hoc Ioco traetant Auelores , ex jure naturae vim non habet, ut demonstratum est supra. cI Quomodo ergo habebit ex jure
gentium , cum Praeter naturale gentium ius aliud non agnoscatur hodie, et natu-jale illud nihil sit, nisi jus ipsum naturae privatum applieatum ad gentes . et per notioni negotiaque gentium determinatum 2 Porro ex notione et negotiis gentium adeo non determinatur vis quaedam aut valor praescriptionis , ut contra rium potius jure inseras. Gentes enim rebus acquirendis potius, quam jactandas intentae , sive, ut ajunt, de perficiendo statu, et augendis viribus securitatis suae causae soli 'ilae, quidquam derelinquere vel- Ie minime praesumuntur; ex qua tamen praesumta derelictione praescriptionis vim quidam auctores unice derivant. Ius gentium , positivum tacitis pactis constitutum eo minus locum habet in ista re, quod constat, Princeps allegari contra Se praescriptionem haud pati; cet ipsosque se
mam et requisita praescriptionis , quae suos inter cives ex Principis lege valeat, determinare. Iustinianus Imperator sibi eordi fuisse ait, actiones ad res piorum locorum et ecclesiarum vindicandas nullis temporum metis circumscribi. c3 Ipsi
300쪽
Principes sunt, qui certum titulum , de
terminata annorum Spatia, eaque admodum varia determinant, ut nunc non admittatur praescriptio nisi si o. an. nune 6o. nunc Ioo. Iidem , quid praescriptioni, ob noxium sit, quid non item , quando currat , quando dormiat praeseriptio, quando restitutio in integrum contra Praescriptio-μem admittenda sit, determinant; ut adeo Praescriptio, quae naturali vel gentium jure Proveniret, omnino insormis ac indigesta foret. Sed dissimnianda non sunt adversariorum argumenta. α Passim a viris doctis inris naturalis aegentium esse praescriptio censetur. R. I. Saepe juri naturali tribuuntur ea , qiue . Equitatem praese serunt, et ob id legibus positivis constituuntur , quin ab ipsa natura vim habeant. Veteres quidem Icti nomina inris naturalis ac gentium saepe miscuerunt ; quorum notionὐs hodie segregantur , ac figuntur; cum utriqne juri fines proprii accuratiore methodo sint constituti. Omnis lex quodam modo derivatur ex naturali Ierige ; sed quae ita derivatur per modum determinationis , ea non ex naturali, sed positiva lege
vim obligandi habet. s. o Si apud plerasque
gentes viget praescriptio', non idcirco ipsas inter se gentes obligat, sed eos tantiam, qui hisce legibus subjecti sunt. Ceterum legibus XII. ta holarum peregrini quidquam usi capere non poterant , sed perpetua adversus eos aetio erat. 5
bὶ Praescriptionem inter gentes jure divino βPprobatava putant , quando eandem J phte Am