장음표시 사용
311쪽
definitur modus praestandi auxilia , ut gens , contra quam id praestari debet ; aut contra. c Durationem foederum respicit divisio in perpetua , et temporaria : item in realia , quae ab Imperante qua tali , id est , nemine et intuitu civitatis fiunt i et personalia , quM ad
Personam Imperantis reseruntur. Cujusmodi censeri debeat, ex tenore formulae ex fine et materia foederis colligendum est. Aliae Paetorum et foederum divisiones ex iure naturali priva to petendae sunt. 1 Hinc pudenda dicuntur istiusmodi foedera, au-etore rusendorfio , qui L. VIII. C. IX. g. a. de L IV.eι G ita scribit : Pudore propemodum debeat homis, nes cultos pactum inire , cujus capita nihil aliud ιν contineant , quam ne simpli iter ac directe jus nas, turae violetur ; quasi citra illud pactum non satis,, quis officii sit memor futurus. Coif. l. bo. D. de ,, Pactis.
Fides pactorum publicorum ac foederum sancta est et inviolabilis. Sa ictum
et Druioles iis in hae disciplina dicimus, quod , ut ab omni violatione tinmune sit
eommunis gentiu in salus postulat. Hoc modo salus gentium fidem paetorum aescederuin postulat; cum ea non fiant, nisi de Ysbus magni momenti, nec violentur εine gravissimis incommodis. Eni iuvero in communi imperio aut Imperante , a quo Pacta ac foedera di manant, jura et
umeta civiuin collecta intelliguntur; n0n
312쪽
possunt igitur violari laedera, quio jura
plurimorum hominum simul eodemque
tempore . violentur : neque gens in se
vanda fide deesse potest onteio suo, quin plurimi cives simul eodein qne tempore illi deesse , ac veluti confertam injuriam irrogare censeantur. Α foederibus ,
foederuinque fide dictos putant feciales, quasi praesectos fidei publieae apud
Romanos, quorum interventu et auctoritate publicorum foederum fides constituebatur. Applicatio hujus theoriae in iis
maxime sita est, quae Sequuntur.
o Uti jus paeiscendi , ita fides pactorum
ad omnes pertinet , quibuscum communio est naturae intelligentis , ac juris naturalis; eri quo etiam illud ius , et fides dimanant et igitur etiam hostibus servanda est ; i qua in re perfidia a dolo bono , ac stratagemate in bellis permis-SO omnino segregari debet. Idem referri debat ad eos , qui aIieni sunt a patria , religione etc. b In statu naturali pretia rerum maximea indicio et dispositione contrahentium pende- .re dicuntur ; unde non apparet , quo jure a data fide resilire gens possit ob exceptionem enormis laesionis , nisi res ipsa in pactum deducta in se dolum habeat.
oὶ Fides liberanda est existente easti foederis , qui nihil est aliud , quam concursus air' Cum stantiarum seu conditionum, Sub quibus pactio, praesertim in suederibus belli Obligat; at-
313쪽
quae hoe modo obligatio nsque ad existentem casum foederis suspensa manet, quin alterutra pars ante ejus existentiam resilire possit. d Uti singulorum , ita et universorum seu gentium pactis vi naturae insunt conditiones. I. Si res non penitus statum suum mutet: a. si moraliter et physice possibilis sit: 3. ut foedus posterius intelligatur salvo jure prioris foederis initum. 1 Celebre exe Ium Praebuit AltiIius Regulus , de quo sit mentio l. Postliminii 5. g. o. D. M CutiMis . item a Tullio L. L Officior.
Aecessoriae pactiones gentium censentur , quae ad firmandas earum princi- Pales conventiones fiunt, suntque reipsa Cautiones, eaeque non unius , generiε , ceu
αὶ Juramentum , quo usu gentium antiquissimarum pacta obsignari solent. Putant sormulam juramenti religioni cujusque gentis ae-oommodari posse; ac ludaeorum ac Turcarum juramenta admittenda esse passim traditur, et usu observatur i cum jurare soleant per Deum verum. Gravior est difficultas de juramentis per Deos falsos, in qua enodanda dudum S. Augustinus desudavit. i bὶ ob studium cujusque gentis Con Servan- di existimationem et famam, vim habere Censentur asse rationes sub Ida regia , rub f Principis, Par majestatem regni.
e Nec inter gentes incognita est siduussio qua gens tertia promitii , a se praestitum iri
314쪽
id , quod gens altera ex pacto debet, nisi id
ipsa praestiterit; nec etiam repugnat, quo minus gens tertia alterius obligationem , ut debitrix principalis , vel cum altera gente obligationem in solidum recipiat. Priori modo fit -- Promittens , posteriore correa debendi. d) Peculiaris cautio inter gentes est gua-rantia , seu conventio publica , qua gens genti in securitatem pacti promittit auxilium, si quo eget, contra eum , qui pactum violat. e Pignoratilia etiam cautio locum habet, ex iure constituentis pignus , et terminis conventionis aestimanda. Ejus notionem capere liceteri oppignorationibus , quae olim inter Principes Germaniae invaluerant e. g. Nobilis nummis abundans Principi subministrat magnam pecuniae summam , et quidem irrevoeabiliter ex parte creditoris , ita , ut creditor non possit repetere sumis mam capitalem , nisi debitor Princeps sponte eam velit reddere. Λ Principe autem debitore vicissim creditor oppidum cum omnibus juribus , fructibus et emolumentis in pignus accipit , eo pacto , ut creditor pignore hoc , quin fructus in sortem imputet, utatur, et lauatur tam diu , donec ab oppignorante debitore pecunia reddatur. De justitia hujus contractus inter viros Principes ejusdem regni non Ievis est quaestio , minor sutura inter gentes independentes, quae plus arbitrii habent in aestimandis rerum pretiis et contractuum aequalitate. M Denique cautionis realis et corporalis inter gentes vicem habet obstagium, sive pactum , quo cives unius gentis alteri traduntur
in securitatem servandae fidei ; qui quidem ci
315쪽
ves ita traditi obsides nuncupantur. Finis igitur obstagii est securitas fidei: ei fini respondet ius detinendi et custodiendi obsidem , atque hujus ipsiuι obligatiq non aufugiendi , Sive Sua sponta obstagio so obtulerit, sive a suo Imperante traditus sit. Nec transfugam sens sua recipere posset absque violatione datae fidei. Censetur autem Iibertas oppignorata , non vita obsidis pro casu , quo fides frangeretur ; quapropter obsides nequeunt ad mortem condemnari, nisi ipsi delicto suo frangendae fidei causam dederint. i Epist. i54. ubi iια inquit: is qui utitur fide itari lius , quom constat jurasse per Deos talsos , et utitur non ad malam rem , sed ad licitam et bonam , nonis Peccato ejus se sociat, quo per daemonia juravit , sed , , bono pacto eius, quo sidem servavit. Alia quaeri Stio est , utrum non peccat , qui Per sulsos Beos si- ,. bi iurari secti ; quia ille , qui ei jurat , Deos falsos is colit. Cui quaestioni possunt illa testimonia suffragari, , , quae ipse conitii emorasti de Laban et Albimelech, si ta- . , , men Abimelech, per Deos suos juravit, sicut Laban per ',, Deum Jacob. Haec ut dixi, alia quaestio est, quae in ,, merito fortassis moveret, nisi illa exempla occurris- , sent de.Isaac et Iacob , et siqua alia possunt inveniri is
ARGUME N TUM, g. CCXCV otio belli publici CCXCVI. eeu ex
tremi remsdii. cc VII. Ius belli impugnatum: CCXCVIII. Gentibus assertum. CM . Quoe justa . belli causa non σι t. CCC. Usus juris belli. ccc I. Modus ac forma belli. CCCII. Socii, auxiliatores belli , Neutralas.
Bellum Ciceroni est certatio per vim, Grotio status certantium Per vim, qua
316쪽
tales sunt; cra quae notio etiam privatum bellum, injustam aggressionem, cruen tam defensionem , imo et latrocinia comprehendίt ; sed od id non continuo rejicienda est; nam priora sunt privata quam publica negotia et communem. eum his naturam habent; et quia de privata' aeque ac publica Violentia, qua quis jussuum Persequitur, quaeri solet, sitne aliqua justa violentia , seu justum bellum ;necessario distingui debet id . quod quaeritur , ab eo , de quo quaeritur. De priavato actum est supra. ca Publieum , seu gentium proprium bellum vocatur illud, quod i geritur inter gentes , sive auctoribus iis, qui summum imperium in ei vitate tenent. Porro civitates potissimum securitatis causa constitutis sunt , ut ea ob singulorum imbecillitatem conjunetis viribus universorum obtineatur; qnapropter dubium non est, quin jus belli in Imperantem translatum , eidemque privative Pell se competat. .Aecedit, quod Sub. diti nee inter se mediis violentis , nec adversus Imperintem uti possint. ca Inseres:
a Bellum publicum non est, si cives inter se , aut cum extraneis , non consultis Imperantibus vi utantur. Imperans subditos lebeIus et contumaces inon jure belli, sed jure --
317쪽
sia Liber Imperii etiam vi adhibita in oreeio continent ,
iisque poenam proprie talem arrogat. bὶ Subditi unius civitatis ab extero Imperante nequeunt bello peti. Si enim ab his injuria affectus est , ejus reparationem ac satisfactionem ab ipsorum Imperante exigat oportet ; quam si iste neget, injuria ipsius propria fit, et bello locum dat. Quis coget, inquies, Principem exterum , ut imperantem adeat, non ipsos laedentes bello opprimat 3 Respondeo , Vio
lenta defensio tum demum a natura Concessa est, quando seniora remedia non suppetunt. At lenius certe remedium est, satisfactionem Posce'
re a Principe , quam ad arma mox prosilire. e Si subditis et inferioribus magistratibus bello impetitis spatium non relinquitor Imperantem consulendi , jure defensionis violentae utuntur, et ex tacito ac generali ejus consensu bellum defensivum gerunt ; quod proin Pu blieum censeri Potest. 1 De I. B. - P. L. I. c. I. g. 2. Cons. supra g. XV. cf.
aὶ Suvra g. c. et G. De privatis bellis et contentionibus iustis et injustis intelligenda sunt verba S. Jacobi C. IV. 1. 2. ,, Unde bella et lites in vobis 3 - - 1 ,, tigatis , et benigeratis , et non habetis.
Cruenta defensio extremum salutis εxpediendae . remedium censetur in jure Privato, quando nempe mitioribus viis jus nostru' perseetum tueri non Possu-
318쪽
mus. cI Id multo magis ad bella publi.
ea pertinet tot calamitatibus plena , a quihus non potest non abhorrere natura. Cogitanti igitur de iure ac justitia belli non
Perlanctorie expendendae sunt miserabiles strages non tam hominum singulorum sed turmarum , legionum , exercituum; humanorum corporum mutilatio, dilaniatio, eonculcatio; direptiones bonorum, eversiones urbium, vastationes agrorum ; fulminea tormentorum vis bellatorum serotia ac licentia, pavor et consternatio hominum et animalium, orbitas parentum ae liberorum , lamenta senum, terror, deSPeratio , fuga , inopia , fames , pestilentia, quaeque sunt generis istius erudelissimae plagae eaelitus immissae ad castiganda hominum peccata ; quando iratum Numen ultori angelo potestatem dat, ut sumeret pacem de terra , et ut lavicem se inter-
feiant, c homines et datus est ei gladius
magnus. ca Belli calamitates experti Iudas Machabaeus, et qui cum ipso erant, etsi vietores , Purgato templo post mortem Antiochi rogahant Dominum prostraiti in terram ne amplius talibus malis inciderent; sed et siquaindo peccassent, tit ab ipso mitius corrirerentur, et rion barbaris ac blasphemis hominibus trairentur. 3a Ex ac con- sideratione concludes:
319쪽
αὶ Ad ήxtrema remedia decurrendum notae est , quaindiu' leniora praesto sunt, cujusinodi Censentur amicabilis compositio , colloquium , transactio , arbitrium , sorS , . Tepres3liae.
bὶ Antequam vi bellica extorqueatur reparatio juris laesi, ea a gente, quae injuriam intulit, verbis aa minis petenda est ; qui est scopus clarigationis et denunciationis bellicse. Clarigatio dicitur rerum Nel clijuscunqne alterius juris clara voce facta rapetitio. Contra Gnunciatio belli est, qua gens alteri genti voluntatem declarat , ius suum vi armata persequundi. Ab his disieri publicatio belli. O Pro leniore remedio , quo contrOVersiae gentium expudiri possunt multi habsent due
lum earum consensu decretum 3 aliter sentiunt
O Quia mitius victoriae genus , ipsique
Victo optabilius est , ingenio, quam Violentia superari ; idcirco licita esse stratagemata , et Vicruentae etiam praeserenda non dubitant. Est autem εtratagemo simulatio vel dissimulatio ad hostem circumveniendum adhibita; ut sit per fictionem fugae , certaeve positionis , Per inso-ὶitas vestes , vela peregrina , missos explorato res, qui apud hostem consilia , vires et statum illius explorent: Dominus noster , inquit S. Λusu tinus , 5ὶ jubet ad Iesum NMis , ut constituat sibi retrorsus insidias, id est, insidiantes bellatores ad insidiandum hostibus. - - cum ju- tum bellum susceperit , verum aperta Pugtim , virum insidiis ωineat, nihil ad justitiam interc/t. Ab hoc genera plane disteri periurium , Persidia,sen violatio pactorum,et solicitatio subdis
320쪽
Jus patui me gentium 3 istorum hostilium proditionem, rebeIlionem, et deditionem. Quomodo enim impellere et solicitars fas est ad id , quod ei sacere non licet 3 Qui alteri peccandi causam dat , peccat et ipse. Perfidia autem sponte oblata uti quis potest, haud
secus, ac transfugas recipere. Posita etiam justa bellandi causa deliberandum est, expediatne genti ancipitem belli fortunam cum tot calamitatibus conjunctam experiri, an potius minora mala patienter serenda sint; non enim , qu e jure, eadem et beIli exitu nscessario potior est gens , uti nec victoria argumentum justitiae est. Saepe enim arcanis divinae sapientiae consiliis in hac terra contingit, ut de innocentia ac probitate triumphum ferat iniquitas ; cum Providentia Numinis ad decretoriam usque diem pertineat, qua unicuique reddetur Secundum opera sua. Hinc alias belli causas in hac disciplina vocant justificas, quae ad jus , alias ouasOrias, quae ad prudentiam et utiIitatem gentia
- Cessat jus belli , quam primum alteragens satisfacere Velit, aut sequas pacis conditiones ouerat; quamquam titulo eXpensarum bellicarum , damni dati et secnritatis in posterum confirmandae , Ionge efficacior satisfactio post, quam ante bellum motum possit exigi. Cum imperfecta officia ne a singulis
quidem in statu primigenio extorqueri possint; 6
multo id minus natura gentibus concessisse ex,
stimanda est , quae jure belli populis tam formidando gaudent. g Spectata atrocitate remediornm bellicorum , quae maxime conscientiam attingunt, et