장음표시 사용
201쪽
Ex quo tertio Politico dixit c hi toteles, in invita esse delectationem, dulcedinemque naturalem.Pat lo igitur plus ditae,quam moluptati tribuimus. rerum i sui patiarinthi fere H. Ita enim resta, Poluptas interse commilia, confuse et wix disicerm queant, ac sane difFAsme, Ut monebase ristoteles, quae inter se consiussunt, inter se com
ferunturiae p,34 Haec igitur avolutissima fortase desinitio felicitatis erit, illius, inquam, quae in contemplationeposita
est, si dixerimus ipsam nihil aliud esse, quam Deu
intellectum, os amatum a nobis , quantum intelli- ,et amari poteli, quatenus naturam noctram perasci omnem issius implet auiditatem. Ita Sere primo libro aserebamus, felicitatem esse bonum mscii , quod homini satis erat, ab eo Potis omnibus exoptabatur. Omnes enim hae conditiones in nostra desinitione per lucue continentur.Deus quidem adeo persedium bonum est, γt nihil excogitari postperfectius,atque omnia inde bona,omnes pera sectiones exictant. Hoc mero bonum non ne satis erit homini etiamsi immensem quiddam, atq iussnitum desidere cum plane immensu atque. ingnitum sit bonum' auodsi elementa in quibus locis naturaliter quisunt, co struantur,perficiuntur, illa etiam loca tota naturae suae inductioner appetunsi, g,
202쪽
i,4 DE HOM INIS PELICIT. eo . omni impetu feruntur, nec aliud requirunt amplius; nihil mirum,si mens nocti a cum conseruetur,
est perficiatur a Deo, pseumsumme exoptet,huncssbi postremum sinem proponat. tqui quemadmodum elementa,ckm ad propria,et sita feruntur loca,ad bonumssum feruntur, idea Deum ipsum, qui omnis bonitatis fons e B, 6, si ipse aut bonum, aut Deum a se expeti non animaduertant, ita homines iis,qui in diuitise,opibus, honoribus, hominis . bonum situm esse putaui, idcircoque illa omni Hudio sibi comparant,veum q runt, Deum sibi comparare student, quamuis non animaduertentes.
Nihil enim, et i diximus, bonum ea, nisi quia insiti diuitia bonitatis radius quidam interlucet. Faltantur autem quod Umbram, ac sane tenuem boni siequuntur, non verum, ac sobdum bonum; riuulos sectantur, non fontem adeunt, cῖm possint.
Ostendimus quo pacto mentis moluptas, fel
citas inter se disserunt. Idem enim reapse erant; cogitatione tantum secernebantur. Vitamobrem
mirandum non est, si similes quaedam quaectiones de felicitate, , moluptate exoriantur mitierque etiam sint explicandae: qualis ilia est, posita ne sit felicitas in contemplatione Dei, δ' cognitione, Pelpotius in huius cognitionis animaduersione, id est,
203쪽
L. I B ER ΤERTI V Sl I , si a nobis Deum comprehendi animaduertamus. Idem enim de moluptate,ari suo loco missimus, cadebat in quae Itonem. Quare eodem etiam modo profligemus, dicentes cum Deum contemplamur unc rem nobis obteciam esse Deum, cum a tem nos contemplari animaduertimus i ammet cote platione obisti nobis cossiderandiu. Quod si Deus notam contemplationem infinito interuasio excedit,longes perfectior est, hi certe ere,professimulto magis ipsius Dei comprehensio, qua huius comprehensionis consideratio nos persiciet, o, explebit. Atiisiud fere mμ menire cernimus , mi cum paulo attentius, aut canimus,aut ludimus, icthuc, quod agimus, nos agere, non animaduertamus. Ita auima uersio iIia functionem muneris ipsam debilitat ; minusque contentam reddit. uuare a tenta contemplatio Dei , idiam fere respuit animaduersionem. Et quemadmodum qui in aliqua arte rud es adhuc, imperitique sunt, diligenter ,- dent quid agant timent enim ne errent, ac de re-dia desiectant ita qui autem periti sunt, ac longo sis edocti, etiam non animaduertentes, quasi a natura regantur si optime agunt: ita qui iam iuvet contemplatione diutius sunt mersati, illum sis a cum moluptate intuentur,nec feres intus ri cogitant
204쪽
DE HOMIN. FELICIT. Iam mero cum satis issu quodin hoc felicit 'tu Fnere in maximas incurrebat dissicultates, explicauimus; de corporis, fortunae bonis non nulla etiam sunt dicenda. stadendum enim est quom do haec ad felicitatem, de qua nunc agimus pertineant. O tendimus primo libro cum ex animo, corpore con lemus, idcirco a nobis natural ter tum
animi, tum corporis siummam perse senem, optimum , Ilatum desiderari merum illud ignoram dum non ea, cum ab e gri Iotele, quemadmodum superius diximus duplex homo ponatur, alter Eitionum, stes corporis curam gerens, alter Perosola mente Piuens,himc sane quasiis corpores esse obliuisti, mortem quandam, praeclare Ulato dicebat , sed mitatem ali diuinam, Det ita dixerim, mortem obire. uamobrem non solum chrinianos no iros Heroes, quaqua his nihil cogitari pote iadmirabilius,sed etiam multos philo hos contemplationi deditos stimus bbentissime ex hac dum d
resisse, ensui ipse mortis caruisse, tam illorum ani
mi etiam ante corporis dissolutionem ad caelum Gedentes, in corpora habitare desiij sent. I uic igitur homini, vel Deo potius cuidam bona corporis non idebuntur per se ex tenda, cum corpus flocci faciat. Sed si corpus aliquando curabit; Pt optimo illi,ss, maximo imperatori suo,quem non tam -
205쪽
. LIBER TERTI Vs. 19'tuut, quam ardenter amat, morem gerat, nullam. aliam praeterea ob causam curabit. Atellait enim
se ab illo tanquam misitem, in hac corporis custodia quasi flatione quadam esse collocatum, quam
illius iniussu deserere, scelus id plane nefarium. auod si aliqua se Iissimi homines repertistunt,
qui non modo ob siduas migiliis, ac diuturnam mediam ingraues morbos inciderint,sed etiam sibi plagas inflixeris Lec non ab illis admissa esse censendum edi, quemadmodum re te Euctratius in suis commenta se in primum e ri totelis librum de moribus duebat, i animus a corporis societate omnino liber euadat Nam quae Deus coniunxit, homo non eparet , sed i a Deo separentur,ex Alet) Uertim ob hanc causam, ne corpus nImium bene se habens illidinem, iracundiam, stes reliqua sus bones excitet, quae ponita mentem perturbent,
dequesiis natu deipiant. 6.eteroquin insania inapotius,quam anctitabsit appellanda. e squi hae in re non eadem ratio est i ius philosephi, qui naturali tantum lumine et titur, atque eius qui ri li erisimipraepotentis De lj ore edi eruditus. Nam is defuturae conditione certus,atque in corporis morbis, m doloribus diuina tamen luce node titutus, corpus omnino contemnit sternis. t illi neque admodum de animae Issatum I mor
206쪽
08 DE HOMINIS FELICID . tem certus, neque peculiari adiutus gratia, mah-
rem corporis curam gerere compellitur; quod aegrotans et ix animum ad illam praeclaram cogitati nem potest intendere. Ombo autem in eo conueniunt, quod corporis bona per se nihilifaciunt, mlam mentis moluptatem, ac per bonem aectimantes. Euod si de huiusmodi tantum homine Itoici
intellexi sint, cum dicerent mirtutes es απαλiας potius quam κετνωπα ux , idesi macultates a sectionum, non mediocritates irtutis enim esse ita affectiones tollere, mi omnes etiam radicum fbras extirpet ere dixissent, stV congruenter Platonicis,qui tales es purgatorias molunt ire tes. Nam iuhomine iampridem contem attonidedito ixillum asse bonum me tigium apparet , ob illum animae partium inter se consensum, quem primo libro exponebamus, it cum ama amientius in suum incumbit Oocium, reliquae a suis muneribus Pacent , i, frias aganti e de huiusmodi itam senum esse peculiarem, Plato primo libro de Repub dicebat; seneLIus autem ipsa
per β perturbationes omnes, omnemque t bidinem idetur tollere, atque extinguere. 6aeterum alia quadam ratione,qua nos falpam iudicamus, ictud ponebatur arioicis. Futabant enim perturbati nes omnes Ual a oriri opinione Di metu ex opini
207쪽
ne alicuius impendentis mali,quod re Hra malum non sit,spem ex opinione boni, quod re era non sit bonu; idcirco a rent a ratione, quae errore Pace siunditus deleri posse Nos aut e primo libro octendimus,ad partemsentiente animae noctrae, quae per se ipsa ea
rationis expers, esseribones pertinere γeram ob quadam eurra in si mes attentisi essinungatur munere, tum sensu,et egetabile anima is sese osterire audere. Sed eo de digres i sumus reuertamur. Spernit Pita conleplationi dedita corporis bona quare multo magis fortunae bonas ei ne et pronihilo habebit. Illa enim tanquiriHrumeta ad Pirtutis munera obeunda, et tanqua ornamenta quaeia irru tis requiri dicebamus.At cum Deo fuimur,cὴm i' se copulati, at , ex hac colun bone praeflantioribus quibusdi praediti Pirtutibus nullis egemus opibus, nullis diuitise, nubia apud homines autoritate,nullis
honoribus na quid illi desit, qui 2Deum possidet ') ergo i ta omnia ab homine, qui contemplatione diuit, per se contemnentur.Fortasse pro eo quanti facit corpus, curabit etiam fortunae bona,quae corpori commoda sunt, sed illud, Pt iam Ddimus exiguum quildam in ; qninimo eliget hic nosse elixsolitudine,
in qua fortunae bonis non multum egemus. Re te enim a 'Deteribus prouerbium illud Cinurpatur, qui in sobtudine degit,eum auiferam esse,aut Deum.
208쪽
DE HOMINIS FELICITHic nosser beatus, i idimus, contemplando, amando sit Deus, ergo nou erit repraehendendus, si Miam eligat Solitariam. im. au estio tamen exoriri pote i de hominum beaneuolentia, charitate amicorum quae per se, M primo libro, o etia in libello de honoreontendimus sunt expetenda ) debeant ne a sapientesiam ian
adepto felicitate expeti. Vec enim externa bona ceu seri non debere dicebamus, cum naturalis quaedam cognatio, naturalis quidam amor inter humanos animos intercedat. quo num alterius erga se
propensione atque inductione delectari necesse est. Verum cognatis i thaec ea naturalis , si hominemisium, qui ciuinu, γ βαabila ent, consideremus. Ille autem, qui coniunctus corpori itam agit solu- t. sinceraei mentis, Dei amicitiam adeptus alios
non sere per se amat, sed mi opera Dei,ais mi illi ipsi Deo bonitate νω, ac sapientia amici sunt. Etenim sicum aliquam mulierem deperimus se ratur comparatio haec a sancilia mis etiam homini- Ius 2rpata, t melius quod dicimus,intelligatur
parentum, amicorum, propinquorumq, nocti orum Obliti mulieris tantum illius cognatos,ac meherculi
etiam famulos amamus, 29 ab istis aliquam inire gratiam mirabiliter cupimus, quid mirum, si Dei amoreflagrantes nullum alium fere diligimus,nisi
209쪽
. LIBER T E R T I V s. quatenus placere Deo, ratums esse perspicimus
Nec tamesumus accusandiseritatis. Sol enim, O beatae mentes in Deo cuurita Dei opera com seunt,et in Deo cuncta Dei opera diligunt optima,
, perfecitissima ilia cognitio H;optimus etiam hic
amor. Nos etiam quo magis hanc lutarum meunum naturam referemus,erimusperfectiores. iticere tamen Deo credendu H, ut paulo magis erga sitas a ciamur, qui nobis natura sunt colunctores, Pt erga ciues,amicos,propinquos,parentes patriam.
uod si per,dum in terris mersamur, quamuis huic secunde etatae tanquam lon se perfectiori, nos dederimus; remanet tamen , Ilium aliquo prioris i ius humanae, ciuilis; of L nullam aliam sectionem in nobis remanere magis I risimile
est, quam beneuolentiam, erga idos quibus cum nos natura coniunxit coniunxit autem cum omnibus
hominibus, quanqua non aequaliten 6 se desiderium mutui amoris,m charitatis. uare qi monem illam ab eAristotele nono libro de moribus propostam, egeat ne beatus amicis, ita profligame poteri mus ; etu si de homine tam felici, it cum Deo amicitiam contraxerit, intelligatum nulta alijs egere amicis exploratisimum habeamus. uodsi aliquos etpotius omnes homines amat, Μ certe ama praecipue tamen qui aut natura, aut Eudiorum similitu
210쪽
DE HOMINIS FELICIT.dinesibi coniunctisiunt, istud non propter eam camsam euenire credendum e'quod amicis egeat,sed propterea quod amorem Dei tanquam corpus ad equitur amor, 6, beneuolentia erga nomines,m illos praecipue, qui sim lari quodam amore ob sapientiam,ac bonitatem amantur a Deo e ut certe icta erga homines beneuolentia, tanquam e gium quoddam itae prioris remansit; nulli autem pacto ab egerite profecta H. e rictoteles autem longa oratione, hisque rationibus probans,etiam
febri opus esse amicis, humanam, ciuilemi felicit rem θecitauit , is qua supra accurate aegimus.
Nec ero quenquam dubitare limus, quomodo, cum amicitia aequalitatem quandam requirat,possimus nos cum Deo contrahere amicitiam, cuius is, O natura infinite nouram excedit. Nam ea
est benignitas De ea sapientia,ea potecta , t insemanens,infinitus nobis tamen sinito quodam se impertire modo Pelit, sciat, i posset. βuo
etiam in integrendo euenit. enim infinitam Deipesectionem mens nolia, aut etiam praemutiores mentes comprehendere Palent ed quantum
naturae siuae captus ere; atque ex insinito illo fonte hauriunt quantum possunt. Satis autem aequalem sese nobis esse, cum nos intestigendo, stes amando inse conuerti patitur,queadmota verius Hem