장음표시 사용
211쪽
omno Omnis Omne omnis Omne omnis
Malum in genere naturae & moris. Inextensum, uti punctum, minimum. Non durabile, ratione momCntanei, puncti temporis, instantis. Impotentia, ratione imbecillitatis, minoritatis. Ignorantia, ratione imperitiae, inscutice, incapacitatis. Noluntas, ratione displicentiae, inviti animi disticultatum. pigritia, acedia, rancor. Falsitati, opinio, dubitatio, perplexitas, perfidia. Infamiae, turpitudo, similiaque gloriae
Bonitate communicationem, diffusionem, beneficiorum collationem. Vagnitudine extensionem, dilatationem, raresadtionem, determination m. Duratione permanentiam, firmitudinem, constantiam, stabulitatem, moram.
Potentia potestatem,vires, dominium jurisdictionem,regnum. Sapientia scientiam, peritiam, varietatem artium δί disciplin rum, Iurisprudentiae, Ethicae. Voluntate appetitum , amorem , desiderium , mediorum selectum ad finem consequendum. Virtute robur, vires, essicaciam ad resistendum , sanitatem, morales virtuteS. Veritate conformitatem intellectus Cum re intellecta, ex qua nascitur veritas scientiae. Gloria gaudium, quietem, delectationem, honorem, dignitates, nobilitatem Guedium.
su; & defectaS. agnitudinem ratione excessiis & defectus magnitudinis, ratione situs & ubi, ratione finis. Durationem ratione longi & brevis temporis & morae , praesens duratio ratione praeteriti & futuri. Potentiam ratione majoris & minoris potentiae, ratione comsilii, electionis, deliberationis. Sapientiam ad cognoscendum, ratiocinandum, inveniendum, investigandum naturae & moralitatis arcana. Voluntatem appetitivum dr appetibile, inter principium &
Virtusem, ratione objecti & potentiae, ratione excellus & defectus, activi de passivi. y eritatem, inter potentiam intellectivam & intelligibile, inter Tivum & bile, tum interiorem tum exteriorem facul-Gloriam ratione quietis, delectationis, gaudii, fruitionis. Tixi
212쪽
Tin . Omne Omnis Bonitatis, agnitudinis, Durationis, Potentia, Sapientia,
Voluntatis, Virtutis, Veritatis, Gloria,
-ajoritas. Felicitas, beatitudo, perfectio. Bonum magnum facere. In esse sito conservari. Acquisitio opum, gloria, honor. Cognitio, scientia, animi perfectio. Bonum, feliciter & beate vivere. Conservatio sui esse. Quies intellectus.
Fruitio, gaudium, delectatio, gloriae possessio.
Durabili. . Unum majus est altero
Sapiente. FVolito. Virtus. Veritabili. . Gloriose., Ratione B. M. D. P. S. D. Vi. Ue. G. Equalitas.
. Gloris. Essent . AEqualitatis quantitativae. Permanentiae. Potestatis, dominii, jurisdictionis. Scientiae, peritiae, ingenii. Finis, aequalitate virtutum, ratione intemsionis. Proprietatis Sc activitatis. Studii veritatiS
. Gaudii & quietis, in psssessione gloriae.
s Bono i tanagno.l Durante. t Potente. Sapiente. Volito. Virtuos. Veritabili. Glorioso. Ratione B. M. D. P. S. Vo. Vi. φ. G. PARADIGMA II.
aestio II. Sive, An Substantia sit
bona orc. Quaeritur, Utrum Substantiae generalis simae competant caetera principia absoluta. B. M. D. P. S. Vo. Vi. Ve. G. Respondetur assirmative. Probatur assumpta quaestio per triades literarum, quae in Abaco bonitatis diagoniam, sive diametralem lineam obtinent, uti sequitur: B B B. B M M.
B D D. B P P. B S S. B Vo. Vo. B Vi. Vi. BVe. Ve. BGG. His positis selectisque, ita substantiae bonitatem per novem hasce triades demonstrabis. Aa 3
213쪽
Per principia abstura, ct terminos ad ea in laterisus miculae ad scri pros, reducibiles. 1 quod dicit essendi, bonum est.
, 5 2. Substantia generalissima dicit actualitatem essendi. yn j. Ergo substantia generalissima est bona. V, 1. Omne quod habet icientiam sui esse, est magnum. α. substantia generalissima habet suffcientiam sui esse.
1. Quicquid dicitpermanentiam essendi, est durans., D a. Substantia generalissima dicit permanentiam essendi. 1, 3. Ergo substantia generalissima est durans. B- I. Omne quod poteste se Sc agere, est 4. a. Substantia generalissima potest esse & agere.
B 1. Omne directivum actuum,sine quo finem non possent attingere, sapiens est. s a. Substantia generalissima directiva est actuum suorum. Is 3. Ergo substantia generalissima est sapiens. B 1. Omne quod inclinationem naturalem habet finem , appetiti-
l. Substantia generalissima habet appetitum Con1equencti finem.
3. Ergo substantia generalissima volens sive appetitiva est.
di. Substantia generalissima naturalibus facu pollet. 3. Ergo Substantia generalissima virtuosa est. 1. Omne q- est, hoc ipso quod est, verum est. s. st di. Substantia generalissima est. 26 j. Ergo hoc ipso quod est, Vera Cst. 1. Omne quod exaltat effectus suos quantum potest, glori tum est. a. Substantia generalissima hoc facit. 3 j. Ergo substantia generalissima gloriosa est. Per principia reflectiva ita probatur.
B 1. Omne ens,q-d differt a quocunque alio quod non est ipsum,bonum est. a. Substantia generalissima tali ratione differt. 5 3. Ergo substantia generalissima bona est. B 1 . Omne quod concordat in gradu naturae abstracto, magnum est. a. Substantia generalissima concordat in gradu naturae abstracto.
j. Ergo substantia generalissima magna est.
Bri 1. Omne quod contrarietate caret durabile, est. a. Substantia generalissima contrarietate caret.
3. Ergo substantia generalissima durabilis est. 1. Omne quod prancipiat substantialiter, potens est. a. Substantia generalissima principiat substantialiter. I. ISErgo substantia generalissima potens est
214쪽
r. Omne medium substantiale ad cognitionem cognoscitivum est. s. Substantia generalissima medium est substantiale ad cognitionem. 3. Ergo Substantia generalissima, cognoscitiva est. I. Omne quod appetit essis meliori modo quo est, id inclinatur ad finem.
. Substantia generalissima appetit esse meliori modo, quo est. 3 . Ergo Libstantia generalissima inclinat ad finem. 1. QEod accidentibus substat, majus est virtute illis, quibus substat. Substantia generalissima accidentibus substat. 3. Ergo substantia generalissima major est, &C. Et sic de caeteris.
Ex quibus manifeste patet, substantiam generalissimam praedicta principia in se formaliter includere, & a quolibet, eXcepta Contrarietate, formalem praedicationem re- Cipere, quorum tamen nullum substantia dici potest, sed pars substantiae, vel principium substantiale, duplici de causa; Primo, quod substantia ex principiis substantialibus sit constituta, in quantum illa per se proprie existit. Secundo, quia substat accidentibus,& sic proprie subjectum dicitur; Cum itaque substantia sit constituta ex memoratis principiis , certe nullum eorum per se separatim, sed conjunistim , ut finis eorum, Ob quem condita sunt, consequitur, quae est
substantia i Siquidem Philosopho teste finis
ponit nec talem tu, quae sunt ad finem. Hinc substantia, in tantum bona est, in quantum est Si realiter existit, neque fieri potest, ut substantia sine bonitate aut bonitas actualem existentiam habere aut sine substantia esse possit in genere naturae; unde bonitas recte a nobis principium substantiale dete minatur. Hinc & bonitas magna est, quia
informatur a magnitudine; & Contra, magnitudo bona , quia informatur a bonitate; neque fieri potest, ut bonitas a magnitudi-ΠC , aut magnitudo aut utrumque a substantia in quantum sunt principia substantialia, separetur. Neque bonitas vel magnitudo subsit stere possunt, nisi durent; quod enim non durat, id neque bonum , neque magnum esse potest ; neque durare possunt,laaec omnia, nisi potentiam habeant ad boni ficandum, magnificandum, durandumque necessariam ; neque potentia prodesse posset, nisi cognoscitivum seu instinctivum principium inesset, appetitusque ad finem consequendum, & ad se conservandum requisitus; & sic de caeteris. Unde patet clare. substantiam ex iis principiis substantialibus constitutana, sine quibus nec esse, nec pos se, nec operari queat; Unde substantialia principia illa dicere necesse est; quod si quis Ileget, id nova argumentorum congerie probabis quae sunt argumenta Lulli; quamvis aliqua valde obscura sint, more ei solito. 1. Si substantia non esset substantialiter& formaliter bona, tunc accidens esset in lius illa; sed hoc est absurdum; quia bonum
substantiale, cum esse, per se, convertitur, minime verci Cum esse in alio, quod est accidens.
a. Si substantia non esset magnum substantiale, accidens pariter substantia majus esset, quod dici minime posset, cum substantialis bonitas magna, bonum magnum, cum esse per se convertantur, atque adeo substantia de iis formaliter & substantialiter producatur.3. Si substantia non duraret substantialia ter, nulla substantia duraret per se ipsam, transiret enim in priEteritum, & sic non pos set contraiti nec determinari, alias omnis potentia foret accidens, & sic substantia
plus posset per accidens, quam per se, quod
. Si substantia non esset potens substantialiter, accidens plus posset, quam substantia, quod inconveniens est. s. Si substantia qualiscunque tandem illa sit substantialiter non esset cognoscitiva aut appetitiva per instinctum naturae , illa uti- que omnis Operationis, quae propter finem est, incapax esset, nec dirigere posset actus suos. Lullus quando loquitur de cognitione instinctiva, id semper de appetitu naturali omnibus indito intelligi debet. 6 Si praeterea non haberet peritum perveniendi ad finem, tunc necessario quiesceret in principio & medio, non in fine, quae omnia incongrua sunt; talis autem appetitus non potest dici accidens, cum ille praescindat a quocunque accidente; naturaeqt Cessentialiter insertus. Ergo est substantialis. . Si non esset virtu, naturalis substantialis , nulla virtus moralis & accidentalis esse posset, sed est moralis, ergo & substantialis a quo oritur Sc dirigitur. 8. Si nulla esset meritati substantialis, substantia magis esset vera per accidens, quam
per seipsam; quia de substantia prout in universa
215쪽
vqrsalitate sua praescindita quocunque posteriori, verum est dicere, quod ost; hoc CΠimpacto, vera adaequatio ejus est ad intellectum. G. 9. Si Substantia non esset per se, nulla substantia haberet gloriam per seipsam; quia omnis substantia gloriatur in suo esse, & in sua operatione intrinsece : alias nunquam daretur substantiae quies, qua, bono suo contenta, frueretur.
Simili modo probabuntur, principia respectiva substantialia esse. 1. Si substantia non habet disserentiam
substantialem , tunc cessante Operatione intellectus Materia & forma necessario erunt idem: hoc est absurdum; ergo. U. a. concordansia non esset substantialis, deficerent ei bonitas, magnitudo , duratio Jec. quoniam substantia cum substantia magis concordaret, quam cum seipsa, & in se ipsa; neque bonitas & magnitudo se mutuo possent informare & substantiain constituere; est ergo inter illa concordantia substantialiS. o. 3. Soli substantiae nihil est contrarium. x. 4. Si substantia non est principium substantiale, Consequenter non erit causa principians; sed hoc dici non potest; ergo. S. s. Si substantia non esset medium tiale, eX materia & forma non fieret substantia ; hoc dici non potest, ergo neque illud, unde consequitur. . 6. Si sinis non esset substantialis , major esset quies per accidens, qu1m per se, & sic substantia non posset quiescere in aliquo fine sinp accidente, quod falsuna est, cum individuum de genere substantiar, prius sit individuo de genere accidentis, Philosopho teste . Metaph. IVL 7. Si GMajoritas non esset substantiale principium, illa non esset major accidente; sed hoc falsum est; cum substantia habeat esse per se, & propter se. minime verti accidens ; una siquidem substantia dicitur major altera ob majorem finem. 8. Pari pacto sine aequalitate substantiali non esset aliqua aequalitas substantialis major altera; Min. 9. minoritate substantiali esset aliqua pars substantialis minor altera. Quae omnia hic uberius deducenda duxi, ut ratio . cur principia Arris nostrae, principia substantialia & cssentialia dicamus, Lectori patefiat. Sunt enim haec principia ita cum substantia identificata , ut ab ea nulla ratione salva substantia separari queant, atque hoc pacto Lullus intelligenduus est. Per V. Categorias alia deductio. Possimi & lhaec ulterius deduci per no-
Categorias; cujus ut exemplum habeas, sic OperaberC.
Od substantia sis quanta proba
tur pcr, B.M. Omne ens finitum & limitatum est B. quantum, sive extensive sive ii,
in B. Sed substantia generalissima estens finitum & limitatum.
B. 4 Ergo substantia generalissima est
quanta, vel extensive vel inten
ia si non esset limitata, esset illimita- M.ta Jc infinita, quod nulli erati creato con '
Quia omne deductum de non esse ad esse per suas partes est limitatum & finitum. sando, est praedicamentum essentialiter D. ab aliis disti iustum, & causatur ex novitate seu inceptione principiorum eo modo , quo sequitur. Omne inceptum est novum & in tempore positulia. Substantia generalis est hujusmodi. Ergo. Major est vera, secus enim esset, antequam esset, quod est impossibile. Nota duo illa praedicamenta esse ab solata, ex Oo, quod causantur a principiis absolute sumptis, non tamen alia praedicamental accidentalia ponuntur absque mutua relatione , ut patet in qualitate, quae Oriri non
potest a principiis substantialilius, nisi mutuo se informare dicantur. B. Omne quod informatur ab aliquo, Quidqira- quali atur ab eo.
Sed bonitas substantiae informatur a magnitudine, duratione &c. in Ergo qualificatur ab ipsis. Ubicunque est compositio . ibi est actio Quod a se pobio; sine his enim fieri non potest,
Sed in substantia generalissima est compositio. Ergo in substantia generalissima inter principia substantialia est actio Jc passio. Ubicunque est actio: passio, ibi est rota- Quod. re
Sed inter principia substantiae est actio Jc
passio. Ergo de relatio. Major patet ex 6. Met. Minor per se patet. Ubi reperitur aptitudo rei ubi cantis ad Ubi. rem ubificatam; ibi reperitur locus. Inter principia substantiae reperitur talis habitudo. Ergo. Major nota est ex definitione: probatur Minor , sunt enim Omnia principia in substantia.
216쪽
Ubi est habitudo stuantis ad rem stMiam, ibi est sitim. Inter principia substantiae talis est habitudo. Ergo.
Major per definitionem patet 1 Minor probatur : est enim bonitas, M. &C. in stubstantia sit uata, ut pars in toto. Ubi est habitudo rei habituantis ad rem habituatam, habitin. Inter principia substantiae est talis habi
Major patet, ex definitione. Min. prob. est enim habituata bonitas ex magnitudine, duratione &c.
Nota igitur, quod quemadmodum ex Principiis substantialibus fit substantia, sic ex finito seu finitudine quantitas completa;& ex inceptione principiorum Praedicamentum quando; δc exqualificatione qualitas ; ex actionibus & passionibus actio&passio completa; ex relationibus relatio proprii generis; ex ubificatione ubi; ex siluatione situs, ex habitibus habitus; quemadmodum enim ordine naturae principia substantialia praecedunt accidentalia, ut bonitas & magnitudo ; ita inde necessario resultat substantia, quae emanat a principiis universalibus; quae subjectantur in ea: & hoc modo habent esse essective ab ea, & subjective in ea, & sunt finaliter propter eam.
Tabula universalis seu Abacus polysephus
Abes hic in Tabula, quicquid c P riosa mens desiderare potest, tum ad discursus facili negotio formandos, tum ad sacras profanasque authoritates ample deducendas. Habes nat ratium rerum , artium atque scientiarum omnium applicationes, & veluti themata quaedam , eorum, quae sub quaestionem c dere possitnt. miro artificio constituta fotacundissima seminaria , quae in copio ain messem haud dubie, indultria Lectoris, excrescent.
217쪽
TABULA COMBINATORIAS I VEAncus Polysophus omnium p cipiorum tam ab bitorum, quam re pecti P0 u, quo viliιti tu epitonia quadam omnium Hbinum rationes
ExposITIO TABULAE. Habes in hac Tabula quicquid in universo scibili latet absconditum, per arcanas argumentorum sedes, miro quodam artificio, ita disposita, ut data qualibet quc
stione, ingentem , ad eam probandam, argumentorum materiam paratam habere postis. Prima Columna monstrat; quicquid de bonitate entium sive realium sive moralium , intentionaliumque, secundum totam naturae latitudinem proponipodest.
218쪽
potest. secunda, quicquid ad extensionem, intensionemve, & magnitudinem proponi potest, obtinet. Tertia , Quarta, Quinta, Sexta, &c. Quicquid ad durationem, pΟ-tentiam, cognitionem appetitum; &C. RUΟ- vis modo revocari potest, continet. Idem
de principiis respectivis dicendum est.
Literas binas in unoquoque Columnarum receptaculo possuimus; quarum utraque significat terminum in abstracto; prima quidem in recto, altera in obliquo; & nihil aliud, quam quaestionum themata denotant ; Exempli gratia: M. B. non in concreto, sed in abstracto pronunciandae sunt; Magnitudo bonitatis; D. B. Duratio bonitatis. P. B. Potentia bonitatis, & sic de caeteris per octodecim principia Artis nostrae. Secunda Columna omnia themata exhibet, quae ad magnitudinem pertinent; uti B. M. Bonitas Magnitudinis. D. M. Duratio m gnitudinis , ita ut semper prima litera in recto abstracte, altera in Obliquo casu pronuncianda sit. Sed quaeret forsan nonnemo,Cur B.M.&M. B. similiaque diverse posuerimus, cum idem significare videri possint. Hisce resopondemus, magnam esse differentiam inter Bonitatem magnitudinis, de magnitudinem bonitatis; illud enim bonum aliquod in magnitudine, hoc magnum quid in bonitate considerat; in Deo enim, magnitudo bonitatis causa fuit, quod Mundus conditus sit; Bonitatis vero magnitudo causa fuit, ut ea quae condidit, omnia praesentia sua conserventur, & sic de caeteris, quae omnia differentes in animo conceptus formant. Porro in diagoniis tabulae lineis, seu diametralibus receptaculis invenies omnia identica; uti BB. MM. DD. Bonitas Bonitatis. Magnitudo Magnitudinis. Duratio Durationis, quae quidem nihil adpropositum facere videri possiunt. Sed si, uti in praecedentibus dixi alterutram per terminos implicitos sive ad absoluta reducibiles exposueris , magnam statim invenies propositionum formandarum farraginem. Exempli causa B. B. Diffusio bonitatis.
M. M. extensio magnitudini S. D. D. arte nitas aeviternitatis, temporalis durationis,& sic de caeteri S. Verum quoniam ei, qui in Arte necdum exercitatus est dissicile futurum praevideo, ut sedes thematum proprio Marte prompte inveniat, hinc in sequenti Tabula, singulis litterarum Combinationibus, themata adjungere visum fuit, ut sic majorem haberet Artista de omni scibili discurrendi mate
Si tibi probanda fuerit aliqua quaestio, statim quod in ea subjectum, quod praedi-
catum sit, diligenter nota, cognitasque propositiones ad congruos terminos absolutos sive respectivos reduces. Atque hic est Lydius lapis, uti Ivo dicit, quo mentis conceptus probantur, ac confusi luxuriante conia textu in certas reducuntur propositiones. Verbi gratia.
fortiora p-amrmative. Et quoniam uni revocatur ad Concordantiam,sorte verbad P. potestatem, utrumque conjunctum
dabit Combinationem P. Io potentia Concordantiae. Quae res itaque in Tabula'P.& e regione abundantem reperies formandarum propositionum, Syllogisinorum quo materiam hoc pacto. 1. Ubicunque est rerum omnium in unum conspiratio ibi est 2 P. Hoc fit in Mundo. Ergo. a. Ubicunque est in bonum Commune promovendum unio, ibi est Ρ Hoc fit in Republica bene ordinata. Ergo. Hoc pacto varias promes propositiones ad propositam quaestionem per variam ii ductionem probandam utiles. a. Quaestio si fiat, an adversa sint desideranda; quoniam adversa ad se Contrarietatem,desideranda vero ad Vo. Voluntatem pertinent; illa conjuncta dant hanc Combinationem, Contrarietas voluntatis, per has notas significata, o Vo. Quaere itaque haeC signa in appropriatis Columnis, videlicet in Columna Vo. & statim e regione exhibebuntur tibi argumenta, themata, seu materia formandorum discursuum vastissi
3. Quaeritur. An, & Quanta sit potentia bonitatis divinae; hi termini cum expliciti sint, & idem ac P. B. potentia bonit lis; illas notas quaeres in Columna priori, & e regio ue P. B. invenies ingentem probandarum couclusionum materiam, hoCpacto. Ubicunque est diffusio virtutis magnae ibi est potentia magnae bonitatiS. In Deo dum Mundum condidit, & in opere Redemptionis fuit diffusio vir
Ergo in Deo dum Mundum condidit, rein opere Redemptionis fuit potentia magnae bonitatis. 4. Quaestio. An parentes honorandi quyniam parentes) revocantur ad , I, princi pium , & honorandi ad . G , Gloriam itido
nascetur haec Combinatio, G. I. cui in Columna appropriata respondent argumenta,
seu media, ad propositam quaestionem probandam;& sic in omnibus aliis propositionibus in suos terminos absolutos resolvendis B b a Pro
219쪽
procedes. Veruntamen quoniam dissicile est, statim &ex tempore Combinationem Veram, ex propositione facta reperire ; melius feceris, si diligenter Tabulae juxta Columnas suas, processum Observaveri S. memoriaeque mandaris; quod facili negotio fiet: Si quidem in prima Columna omnia 18 principia tam absoluta, quam respectiva, praedicantur de B. In secunda, eadem de magnitudine. In tertia, eadem de D. In Quarta, eadem de P. In Quinta, eadem de S. In Sexta eadem de Vo. dc sic de caeteris Columnis ordine idem judicium esto; Unde qui menti suae firmiter impresserit 18 ordine principia per literas suas, is statim
immensam. & inexhaustam deducendarum propositionum segetem paratam habebit ex argumentis 3c thematis, seu mediis, e regione in certas classes redactis. Verum ne rem tam foecunda materie praeditam parce attingam , exemplis eam deducere visum fuit, & ne statim confuso ordine progrediar, a prima statim Tabularuniversalis transversa serie negotium auspicabor. Primb itaque per novem quaestiones rem deduceς.
An fit illa, Δ Quid sit illa, P. Cur sit illa,
Qualis sit, , . Quomodo sit, Quando fit, Ubi sit, a
Quibuscum agat, .. 9. Acci d. . .
Ecce in hac dispositione simplici statim
paratam habebis 16a argumentorum materiam , simplicibus terminis compositam, &per novem quaestiones , totidemque subjecta universalia deductam; quae quidem tanto semper crescent amplius, quanto ad particulariora , quae in universalibus virtute latent, descenderis profundius. Sed jam quomodo ea in formam Syllogisticam cogenda sint, ostendamus.
220쪽
uaesto t. per An. An detur diffusio bonitatis infinitae. Respond. amrmative, & ostenditur per
Illud Bonum, quod sine termino sese ius funis, est infinitae bonitatis diffuso. Deus sine termino se diffundit. Ergo inDeo est infinitae bonitatis diffusio.
Nullum Ens creatum infinite bonitatem si iam diffundit. Angelus, homo, Coelum, est ens cr a-tum. Ergo.
. uasio per Quid . Illud a quo cuncta participati υe sunt bona, est bonitas magnitudinis infinitae. A Deo cuiusta participative sunt bona. Ergo. uaestio per Cur. Cujus ratio formalis boni est ipsa essentia, illa est in sinita bonitatis. Ratio formalis boni in Deo est ipsa essentia Dei. Ergo essentia Dei est infinitae bonitatis. In Deo essentia & duratio convertuntur. Ergo. Si enim non esset, non esset bonus; & si non duraret, pariter non esset bonus;
Sed essentia Dei durat infinite. Ergo& infinitar bonitatis est. Auaestio per Quale. Omne attributum , quod identificatur Per B cum subjecto essentialiter, est infinita M. bonitate sua diffusim. Bonitas in divinis identificatur cum subjecto divinae essentiae. Ergo. uaesis per Ubi. Quod nec loco nec termino comprehendi- Per B tur, id est infinita bonitate ubique di L M.
fusum. Deus nec loco nec termino comprehenditur. Ergo.
od natura sua aeternum est, est infini- Per B, tete bonitatis. D. Deus natura sua aeternus est. Ergo infinitae bouitatis. Et sic de caete
diuasio per Quantum. Illa Bonitas, quae nec numeram nec te minum habet, est infinite dissus. Bonitas Dei nec numerum nec terminum habet. Ergo. 'mestio per Quomodo. Illud in quo essentia & duratio convertuntur , illud necessario habet infinitae bonitatis permanentiam. Vides itaque, quomodo tibi per singula , ad selectam propositionum congeriem comparandam , procedendum sit. Scias praeterea, singulos horum Syllogismorum ad majorem varietatem per singula 18 principia deduci posse; uti paulo post patebit; ut proinde nec finis nec numerus sit quaestionum, quae hac methodo haberi possunt in qualibet proposita materia, uti in sequen- tibus patebit.
CAPUT VII. Se Abaco Pantosopho, quo de omni materia proposita argumentorum
. loca reperiuntur. o X praecedenti Τabula, deduxi mus hosce Abacos, quOS pantoso-- ' phos vocamus, quia de omni sci- bili suppeditant ingentem argumentorum copiam & ubertatem. Abaci sunt duo. Primus continet Combinationem principiorum absolutorum cum absolutis; in cujus descendente Columna ponuntur principia abs bluta in abstracto sumpta, &in recto; In fronte vero ponuntur eadem ordine principia absoluta, sed in obliquo, uti Tabulam inspicienti patebit. Secundus Abacus combinat absoluta cum principiis respectivis. Quorum usus hic est. Si quaeratur Verb. Grat. Utrum bonum sit scire Θ reduces bonum ad bonitatem , & scire ad sapientiam,& habebis Combinationem terminorum, quae est Bonitas Sapientiae. Accipe itaque Bonitatem in latere & Sapientiam in froniste , & angulus communis dabit loca & aragumentorum sedes propositae quaestioni congruas. Si verci quaestio fit de differentia
aut concordantia bonitatis, quaere in secumda Columna Differentiam aut concordanistiam e latere, bonitacem verci in fronte,& angulus communis dabit argumentorum