장음표시 사용
281쪽
Verbum secundit m actum proponendi. Ars secundum actum prosequendi. Ratio secundum a stam perii Ciendi.
Si Deus est exemplar, Verbum, Ars, Ratio; Ergo omnia quae sunt, ab eo prod1erunt. Si omnia ab eo prodierunt, ergo eiu- ciens Mundi causa exemplaris & fin lis indicatur.
hujus omuis creatura est unitas, modus & mensura. Si exemplaris, ergo ratione hujus omne ideatum seu creatura est veritas, spe
Si finalis . ergo ratione hujus est in crea turis bonitas, ordo & pondus. Haec omnia sunt in Ente vero, bono, essentiali, qui Deus est, ergo Deus ens primum, verum, bonum, est omnia in omnibus, quod erat probandum.
r IV. De Modo per Artem nostram in Theologia Combinata procedendi. Heologia Combinata nihil aliud
est . quam nova methodus Theologica, qua variis modis mediisque cujuscunque I laeologicae ad probandum propositiae quaestionis statum plurima argumenta juxta artis nostrae principia & canones suppeditantur, & dissicultates Occurrentes mira facilitate solvuntur. Est autem methodus varia; vel enim per rotarum Cyclicas revolutiones; vel per Li- neares Combinationum ductus ; vel per liabulas artificiose compositas , unicuique scientiae pertractandae accommodatas; vel denique per Artificium Analytico-Syntheticum, de quibus Omnibus & singulis cum in Secundo Libro fide egerimus, hic longiores esse noluimus; Quare ad instituti nostri propositum nobis scopum progrediamur. Primo itaque, si nobis propositae quaestiones sint per Rotam Scientificam circulosque methodicos resolvendae aut componendae , quid sit illa Rota, prius explicandum duXimuS. Rota tota composita est ex Artis nostrae principiis sub sextuplici Enneadum ordine, circulisque ad divini hitellectus ideam constitutis concinnata; circa quam veluti per Centrum totius divinae juxta atque humanae sapientiae ratio versatur, atque adeo nihil sit in universa rerum natura, quod Cyclico huic scientiarum organo non substet.
Eaepositio organi scisntifici in formam
Dividitur haec Rota in sex Enneades. t. Enneas. Prima Enneas dicitur Erotematica, & novem quaestiones continet, quibus quicquid in omni scibili proponitur, per has quaestiones exhauritur; suntque:
Utrum . . vid. Ex quo. Propter quid.
Ouantum. ale. Mando. Ubi. . omodo, vel, Cum rast. Ponuntur autem hae quaestiones primo loco , seu circulo, quia nihil ab intellectu concipi potest, nisi prius per unam ex hisce,
ad veritatem cognoscendam moveatur; atque ideli merito tanquam novem porta
considerantur, per quas in scientiscae arcis intima penetralia aditus pateat. Secunda Enneas dicitur subjectorum, sive scalae naturae; & sunt novem subjecta seu objecta, circa quae humani intellectus Operatio utplurimum versatur, adeoquo nihil sit in universa natura, quod non ad unum ex iis novem revocetur; suntque ea, quae sequuntur.
D E S, Christus. Angelus. I fundus. Homo. Caelum. Anima. iura sensitiva. Natura vegetativa.
tura inanimata. Afixta. Elementa. Materia. Tertia Ennem continet novem principia
universalissima substantialia & transc ndem talia , & sunt veluti praedicata quaedam, quae omnibus praecedentibus subjectis conveniunt ; & sunt:
Nihil enim est in toto rerum creatarum ambitu, quod non participet rationem boni, magni, durabilis, & sic de reliquis, potentiae, cognitionis, voliti, virtutis, veri, gloriae; sive id vere & realiter, sive analogice & similitudinarie, uti in processu expositionis docebitur. arta Enneas, Continet novem principia relativa sive respectiva, & sunt univem
salissima & substantialia, quibus per differentias de concordantias, contrarietateS
282쪽
caeteraque, univeris naturae subjecta examinantur , singulorumque natura declararatur; sunt autem sequentia novem:
s. Ouinta Enneas continet novem principia Categorica seu praedicamentalia: & sunt:
uantitas. diualitas. Relatio. Actio. Passio. 6 7 8 9 Ubi. Sitin. diuando. Habitin. Quae ingentem Combinationis congeriem nobis suppetunt. 6. Sexta Enneis est novem distinctionum, quibus omnium & singulorum distinctiones subtili indagine explorantur ; & sunt sequentes novem.
Distinctio rationis. Modalis. Formalis. Realis.. F 6 7 sNumerica. Essentialis . Generica . Se totis Sia
jecti . Se totis Obiectiva. Eccd Lector, hae sunt sex Enneades, veluti totidem quaedam scalae, quibus omnium rerum notitia acquiritur ; dum per totius naturae gradus ab infimo per intermedios ad summum, & ex summo per intermedios ad infimum assensivo descensivoque intellectus motu agitamur. Et ne fusiori discursu Le ctoris animum sciendi aviditate ardentem suspendam , statim ad praxin procedam; ut incredibilis Enneadum feracitas, & argumentorum circa assumptUm unum ex novem subjectis inexplica6ilis multitudo &varietas, nec non innumerarum inventio num ubertas luculentius patefiat. Unde sit.
I. Erotematica, Quaestiones. An.
Qui. Qual C. Ubi. Quando. Quibuscum, de Quo a. Subjecta Universalia.
situs. Quando. Habitus. s. Distinctio
Se totis Subjectiva. Se totis Ogjectiva. Haec Tabula in 6. Circulos semperminores & minores contorquenda est; quos omneS separatos & mobiles esse oportet. Et habebis Rotam Polysopham, ad de quacunquere proposita discurrendum, paratam.
283쪽
2 suo tibiis per Artem nostrinsostendis.
DEUS. N Uandoquidem de nulla re quaestio 1 lis uti ei ada proponitur, nisi primo
constet, Utrum res, quae in quaestione proposita movetur , Vere
existat ; ita quoque in Theologicis disceptationibus, primum semper locum illa An DE Us sit, & an naturaliter cognosci possit) quaestio locum habet ; ut quid alicui Atheo responderi possit aut debeat, exquisita argumentorum serie ostendatur , quam& nos in Arte nostra, seu Combinata Theologia merito primam omnium quaestionem statuendam rati sumuS. Cum itaque divina essentia sit simplex indistincta tum intrinsece, tum etiam Virtu liter, neque finem a se distinctum quacunque ratione consideratum habeat, sed sit potius ipsum principium , & Omnis bonitatis, distinctionis realis & perfectionis simpliciter simplicis finis ultimus; patet illam esse summe unam, summeque perfectam& infinitam, ex quo nulla cognitionis vi quicquam aut tolli, aut ad eam quicquam
addi possit; & quia principii & finis expers,
magnam , id est , infinitar essentiae esse; hanc essentiam esse, ex Artis nostrae primcipiis demonstrare conabimur.
Adaptentur Circuli Rotae hoc pacto:
particulae erotematicae in primo circulo
An. applicetur in secundo circulo subje ctorum subjectum DE Us in & huic applicetur in Circulo tertio praedicatorum primum praedicatum explicitum Bonum.) te nil nique impliciti illi adscripti, qui sunt, Ens, unum , primum, essentia, existentia, perfectum, omni carens defectu, indefectuo- suin &c. ad demonstrandum assumentur.
His positis cuipiam quaesituro An Usus sit)Respondebis aflirmative, D E u Μ necessario existere. Quod quidem juxta Artis nostrae principia ita demonstrabis.
Nullum bonum est , esse impossibile; sed
carens omni defectu est bonum. Ergo carens omni defectu non est impositabile. Major demonstratur.
Si impossibile bonum esset, Ergo sub ratione veri intellectus illud, dc voluntas sub ratione boni attingere posset. Sed uti impossibile est, intellectum subratione veri, quod non est, attingere
posse , ita & impossibile est, ut illud
sub ratione boni voluntas attingat. Ergo nullum bonum est, esse impossibile. Minor probatUr. Omne perfectum melius est quolibet imperfecto. Sed omni carens defectu est perfectum,& omne non carens defectu imperfectum. Ergo omni carens defecta melius est quolibet imperfecto. Si melius est ens omni carens defectu; ergo bouum; Si bonum , ergo imposssibile non est bonum. Ergo omni carens defectu bo-
Sed tale ens non est impossibile , ergo Omni carens defectu est possibile. Si possibile, id dico necessarici quoque &realiter existere; si non. Ergo hoc ipso quod non realiter existit, necessarici defectuosum erit, quod ita demoustro. Omne id, quod non potest dici perveniLse ad opt1mum, defectuosum est. Sed non existere realiter, non potest dici pervenista ad optimum. Ergo non existere realiter est defectuosum; quia a complemento perfecti O-nis deficit.
Si deficit, ergo potest esse nihil; si hoc,
ergo duci pro nihilo; ergo contemptibile & vile; ergo defectuosum. Ergo illud solum , quod omni garet defectu , necessarici existit ; ergo cum pom bile sit, non potest non existere
Sed hunc DEuM dicimus; Ergo D Eus
necessario existit. Vel datur singulare quoddam Optimum Π. Argu- existentium, vel non datur. Ex utroque per D enti modum argumentandi, quem Mathematici ', sive contrapositorium vocant,
optimum quoddam esse demonstrabimus. Si itaque datur optimum existentium, illud necessario erit melius omni possibili non existente; quod analytice probo. Si ei lina datur aliquod possibile illo optimo melius ; hujus melioris possibilis potentia productiva necessario existit& supponitur. Si liaec necessario existit, ergo actu existet intra suam potentiam activam.
284쪽
si a stu intra potentiam activam existit;
ergo illud possibile se habet ad illam, tanquam productibile ad pro luetivum; ergo se habet tanquam causa ad suum effectum. Sed Causa actu existens melior est suo effectu; ergo melior possibili sive productibili; ergo optimum existentium actu erit etiam optimum possibilium. Sed hunc DEUM dicimus, optimum actu existentium. Porro, si quis dicat, tale singulare optimum omnium existentium dari non posse, eum ego hoc ipsum negantem tale optimum dari posse convincam hac rationO: Si enim non existit, ergo omnia singularia hujus universi erunt defectuosa &imperfecta.
Si singularia sunt defeetu6sa & imperfecta, ergo universum erit mellus ipsis. Si melius ipsis,ergo omnium actu existentium & possibilium optimum; jam C-nim denaonstratum est optimum actu
existentium, id optimum esse quoque possibilium. Sed impossibile est, Universum esse optimum possibilium: quod ita demonstro.
Si Universum esset optimum possibilium, contineret in se Omnes perfectiones simpliciter simplices, & consequenter infinitas. Sed hoc perabsurdum est. Ergo impossibile est. Universum esse omnium possibilium optimum. Majorem probo. Universum componitur ex partibus defectuosis & finitis; Ergo omnes possibiles perfectiones simpliciter simplices continere non potest. Ergo in alio quodam singulari contineri necesse est, Mundi conditore, quem D ED M dicimus, omnium & actu existentium & possibilium optimum. III. Argia' Necesse itaque est dari ens absolute magnum, id est, maximum. tidine i a Si non detur ens absolute magnum; go
finita su- quolibet dabili fuit aliud majus N per
Si omni dabili fuit majus x perfectius;
ergo infinitas actualis entium se invicem excedentium, in excessu fuit de
Sed hoc est absurdum; daretur enim processus actualis entium in infinitum; e go necessiario aliquod maximum dari debet, immobile & constitutivum o-
tum i Necesse est, fuisse ens aliquod aeternum es- a Dur. j ' sendi initio carens. Demonstratur.
D. Si nullum ens fuit aeternum, utique nihil quoque fuit possibile; & aeternum, ex hypothesi; uti enim non fuit, sic esse
non potuit. Neque temporale aut aeviternum Esse potuiste, ita demonstro.
Omne quod aliquando fuit non ens, illud
aeternum esse non potuit. Omne temporale aliquando fuit non ens; ergo aeternum esse non potuit Major demonstratur. Quodcunque aliquando a non esse, adesse prodiit, illud aliquando fuit nonens; ergo aeternum esse non potuit.
Sed quod aliquando fuit non ens, id necessario 1 non esse ad esse transiit. E go aliquando fuit non enS. Ergo aeternum esse non potuit Major ita ostenditur. Si di non esse ad esse transiit,ergo seipsim produxi Te necesse fuit. Si non hoc, ergo ab alio; si ab alio, ergo hoc iterum ab alio; ergo nullum primum ; ergo sine fine aeterna causiantia& causata; ergo multitudine infinita, aeterna & necessaria, & sic dabitur actualis processio in infinitum sine statu; quod implicat. Ergo. Omnis enim perfectio possibilis debet in aliquo habere necessitatem es Iendi, quam si non habet, erit impossibilis; neque enim seipsum producere posset, neque produci ab alio possibili & contingenti; cum omnis perfectio contingens supponat necessariam causam in
Sed haec alia non potest esse nisi aeterna,
habente cum abs bluta necessitate essendi secum aeternitatem, hoc est,seu'- per esse, sive nunquam non esse, uti ex terminis patet. Quidquid partibus constat, id necessario V. Argum. ab aliquo fuit, partes conjungente in a P tv lj Unum, & consequenter compositum aliquando coepit
Sed Mundus hic sensibilis sive Universum
veluti to in ex suis partibus constat; Coelo, Terra, Elementis. Ergo ab aliquo conjungi debuit, & consequenter inchoari; sed hic alius non fuit, quam DE Us Mundi conditor. Ergo DE Us est. Probatur secunda pars conseq. Si DEos non fuisset conditor Mundi; e
go Mundus fuisset a seipsis. Sed hoc
est absurdum. Ergo. Minor probatur.
Quicquid per se & 1 se existit, id necessario supponit potentiam infinitam. Sed hoc cle Mundo finito & limitato dici
285쪽
Major ostenditur. Impossibile est, ut finitum sit potentiae infinitae: Sed si Mundus esset a seipso, finitum jam
infinita potentia polleret; esset ergo finitus & infinitus, quod implicat cor tradictionem. Ergo a se existens necessariti supponit infinitam potentiam, quam aliam. non nisi DΕΟΜ dicimus. Omnis ordinis pulchritudo resolvi debetin aliquam rationem unam & primam, Optimam, pulcherrimam, infallibilem de necessariam , rationem ra
Sed Mundi ordo est pulcherrimus.
Ergo resolvi debet in rationem unam Sc Primam, optimam &C. Si in non primam , unam & optimam,
ergo alia & alia semper fuit prior &prior, & sic dabitur processus in infinitum , & consequenter omnis cessabit ordinis ratio, quod absurdum , ut supra diximus. Debet ergo necessarici omnis ordinis ratio resolvi in rationem unam primam, optimam , veram, infallibilem & necessariam: sine hac enim humana mens nunquam quiescit; clim omnis alia ratio sit defectuosa; si1 defectuosa, ergo displicet ; si displicet , ergo satiare non potest: satiare non potest , quia Optimum appetit; Ergo quiescendum
in una prima, vera, infallibili, necessaria, qui DE Us Opt. MaX. est. Si est bonum infimum, necessario erit supremum; sunt enim haec correlativa. Sed datur bonum infimum. Ergo supremum.
Major patet per Regulam Correlativorum. Minor probatur per inductionem :Infimus bonitatis gradus in natura est,
Sed hoc melior est gradus vegetativuS,& hoc melior sensitivus, & hoc melior rationalis, & hoc melior intellectivus, & h oc melio intellectus essentialis omni imperfectione , omni defectu carens, qui Deus est, supremum bonum.
Ergo datur supremum bonum , a quo omnia bona participative bona sunt; Ergo per compositionem
Bonitas est infinite Gloriosa.
LB, quae uti ab alio, id est, 1 summo bono
bona sunt , ita diversos quoque bonitatis gradus sortiuntur. Nam lapis minus bonum est, quia tantum est.
Arbor melior est lapide, quia est & vivit. Brutum vero melius est lapide, quia est, vivit, sentit. Hoc Homo melior est, quia est, vivit, sentit, ratiocinatur & intelligit. Ergo datur supremum bonum , a quo omnia bonitatem participiant, ab O- mnibus appetibile. Hoc pacto per singula praedicata essentialia procedendo, necessitatem essentia:
Usi demonstrabis. V. G. ex Voluntatis , Virtutis, Veritatis, Gloriae principiis osterules, necessarid ultimum finem esse, in quo appetitus quiescat. In virtutem primam resolvi omnes vi tutes ; in veritatem primam omneS Veritates ; in gloriam omnes glorias &beatitudines; quae omnia neque intellectui, neque voluntati satisfaciunt,nisi requiescant in uno, primo & ultimo. Postquam demonstravimus DEUM esse,& divinam essentiam necessiario existere, omnes reliquas perfectiones simpliciter simplices , caeteraque attributa jam tuto inferes; qualia sunt: DEUM esse summe& absolute bonum, immensum , aeternum, sapientem, & sic de caeteris principiis Artis nostrae, ut sequitur.
Nulla Bonitas suprema dari potest, quin
ipsa sit infinite magna. Nulla infinita B. & Μ. quin sit infinito durans, scilicet aeterna. Nec ulla infinita B. M. D. quin sit infinite potenS. Nec ulla infinita B. M. D. P. quin sit infinite sapi S. Nec ulla infinita B. M. D. P. S. quin sit infinite volCns. Nec ulla infinita B. M. D. P. S. Vo. quin sit infinitae virtutiS. Nec ulla infinita B. M. D. P. S. Vo. Vi. quin sit infinite verax. Nec ulla infinita B. M. D. P. S. VO.Vi. VC.
quin sit infinite gloriosa. Nec ulla infinita B. M. D. P. S. Vo. Vi. Ve. G. quin sit infinite bona. Zrgo per compositionem concreto-abstractam infinitum bonum est infinita
Gloria. Veritas. Virtus. VoluntaS. Sapientia. Potestas.
286쪽
Notandum , quod omnia principia te tiae Enneadis hujus sunt demonstrabilia per aequiparantiam , & est teste Aristotele , quando aequale majus demonstratur per aequale magis notum. Cum itaque dicta es sentialia principia sint aequalia in divinis,& prorsus identificentur in divina essentia, ideo unum per aliud facile & nullo pene lnegotio demonstrari potest; Sicuti enim, iqui unam Campanae partem pulsat, is omnes thaud dubie campanae partes ad sonum pariter edendum concitat; ita in D E o una lperfectio poni nequit, quin omnes mox
ponantur, adeo ut per terminorum Conia
vertibilitatem in divinis , abstractum de concreto, & hoc per illud aequo ratiocinio praedicentur. His itaque praemissis jam ad proposituin nobis scopum progrediamur. Et est, quomodo hujus Combinatoriae Artis methodo admiranda , omnia Theologicae scientiae arcana per Syllogismos absolutos & universales investigari possint.
C A p U Τ V. Combinatio prima Syllogismorum. entium S EI juxta novinem attributorum seu principiorum eqsentialium ordinem, qui tu tertia Enneade continetur, investgans S demonysi ans.
CATENA SYLLOGISMORUM. PROBATIO PRAEMISSARUM.
B. M. Quicquid est infinite bonum, id est infinite Si non esset infinite M. esset limitatum ; & Uagnum. consequenter non infinite bonum. D E U s est infinite bonus. Ergo est infinite Quia magnitudo bonitatis esset limitata ab MagnuS. alio. a. Quicquid est infinite M. id est infinite D. id Si noli infinite D. ergo habebit principium; M. D. est aeternum. ergo ab alio principiatus. D E U s est infinite M. ergo infinite D. id est Si non. Ergo non infinite magnus, nec bo- aeternuS. nus, quae sunt absurda. Quicquid est infinite durans, id est infini- Si non infinite P. ergo poterit & non pol th P. rit, ergo limitatam & illimitatam poten-D Εus est infinite D. Ergo infinite P. id est tiam exercebit. Sed haec involvunt comomnipotens. tradictoria; loquimur enim de intrinseca potentia. Qiuidquid est infinitis P. id est infinith Saa Si non est infinite S. ergo intelligendo sepiens. non se comprehenderet secundum omne D E U s est infinite P. Ergo infinith Sapiens. complementum perfectionis; & consequenter eum nonnulla laterent. Sed hoc
Vi. Ve. Quidquid est infinite S. id infinite fo. DE Us est infinite S. ergo infinite Vo.Quidquid est infinite M. id est infinite Ui. D E U s est infinite Vo. ergo infinite Ui. Quidquid est infinite Ui. id est infinite me. D E U s est infinite mi. ergo infinite me. Ve. G.
est absurdum. Si non infinite Vo. ergo non se amaret infinite, defectu perfectionis. Sed hoc absurdum est. Si non esset infinite Ui. non pertingeret ad immensitatem & summitatem absolutam; quod dici non potest. Si non esset infinite Ue. ergo non esset infinite Sapiens, nec objectum responderet potentiae infinitae; quod de D Ε o dici non potest. Si non esset infinite G. ergo non esset finis universorum, nec infiniti gaudii, quae omnia implicant. Quidquid itaque est infinite M. D. P. S. Vo. Vi. Ve. G. id est infinite B. DE Us est talis. Ergo. Quae quidem ita Combinari possunt, ut quodcunque ex novem praedicatis acceperis, de eo reliqua omnia praedicare possis. Quicquid est infinite me. est infinite G. D E U s est infinite Ve. ergo infinite G.
287쪽
BCombinatio secunda reliquorum Attributorum postivorum.
U AE s T I o I. De perfectionibus DEI. 1. An DEUς sit Ens unum, simplex, perfectum, bonum, sapiens, volens, omnipotens, providens; de singulis ordine dicetur. Submove Enneadis secundae Orbem primo sub quaestione Utrum ; ita ut D E U s sit subjectum, & ens simplex praedicatum; hoc pacto procedes ut in praecedentibus, praedicando unitatem, simplicitatem, perfectionem D E 1 &C. de omnibus novem essenti libus principiis di attributis substantialibus. Ut in Exemplis vides. T. Lin DEUS unus ab utὸ. Esset compositus vel ex partibus, vel accidentibus, vel materia & Dr,nia, acta & potentia. Non carens principio & fine. Divisus potentia, ergo non semper
Cognosceret per modum accident lis cognitioni S. Vellet subinde& non vellet, ergo mutabilis. Multiplicitati sermarum subjaceret. Objectum cognoscibile difforme foret intellectui divino. Omne quod est in finite
288쪽
silae COMBINATORIAE, LIB. VI. 2632. DEUS alsiale simplex.
Corporeus quocunque tandem modo & composituS. Non expers principii & finis. Non esset causa causarum, & ens eutium, ergo in seipso divisum. Intelligeret per modum discursus, inferendo unum ex alio. Mutabilis voluntatis. Subjectus accidentibuS. Intellectus versaretur circa Cognois scibilia more humano
ivisus in gloria & gaudio suo. Quae omnia abstirda sint; Ergo est infinite simplex. 3. DEUS perfecti.
Non esset actus purus. Non esset illimitatus & immensus. Non esset aeternus, neque rerum Omnium principium & finis. Aliquid potentiae ei deesset. Non haberet omne Complementum. Ergo. Cognitionis. Non esset bonum appetibile ab o-m mnibus. Non contineret omnem perfectionem simpliciter simplicem. Distbrinis intellectu cum objecto. Non esset absolute beatus. Quae omnia absurda sunt. Est ergo D Eus perfectus absolute; est ergo illud absoluth perfectum, extra cujus esse nihil est, cujus esse totum est suum nomen, cujus esse totum est independens ab alio. 4. DEUS si summum donum. Non esset finis ultimus rerum. Quia si non esset infinite M. non posisset esse summum bonum ; quia deesset illi bonum magnitudinis. Creaturae omnes in bonitate deficearent.
Impotens foret in communicandis Sonis. Defectus in eo foret ratione providentiae. Invidiosus dici posset. Deficeret in virtute sua. Intellectus difformis foret voluntati in providendo & communic*n
Non esset completum gaudium in
Quae omnia absurda sunt. Bona itaque omnia a D Eo sunt, tanquam a primor diali principio effectivo, finali, extrinseco &c.
289쪽
cognoscat. Seipsum infinite non appeteret. Magnitudo bonitatis eum lateret. Non esset aeterna D E I cognitio.
Eum lateret aliquid, quod nosse non posset; ergo plura nosset, quam nosse posset. Intellectus, intelligibile, & intellia ere non esset idem, sed per m
tam accidentis. Non esset causa rerum,nec scientiam haberet approbationis; voluntate enim ejus facta sunt omnia. Non cognosceret virtutem suam, e go nec ea, ad quae se extendit, noscit itaque & se Jc alia per seipsum. Cognoscibile non esset conforme intellectui; videt itaque malum per bonum, singularia, infinita, futura; quia cognitio est ipsa DEI essemtia, non ut distinctum quid. Qtiae omnia sunt absurda. DE Us ergo seipsum compreliensivo cogiIOscit.
DE Us non perfecte se amaret. Non esset diffusivus sui. Voluntas DE 1 aliquando cessaret. Non esset omnipotens, quod implicat. Quia omnia solo nutu δἴ Voluntatefecit. Intellectus & voluntas in D E o 1 rota essent idem. Non necessarii, se vellet suamque bonitatem, neC etiam ex hypothesi. Semper ageret ex necessitate naturae, ad
Esset mutabilis ad intra. Non perfecte delectaretur gloria sui. Quae omnia absurda sunt.
290쪽
263 silae COMBINATOI IE , L I B. VI.
Omne . DEUS M vere omnipotens. Summum bonum , non esset omnipotens , ergo diffusio bonitatis esset limitata ad intra & ad extra. Absolute magnus, non esset Omnipotens, ergo ejus magnitudo non sese extenderet ad omnia. Absolute durans, non esset omnipotens, ergo ejus potestas non fuisset aeterna. Simpliciter potens, non esset omnipotens, esset omnipotens & non omnipotens. Absolute Sapiens, non esset omnipotens , de omnibus providentiam non haberet. Absolute Volens, non esset Omnipotens, Voluntas non adaequaret intellectum,& per consequens esset defectuosa. Summae virtutis, non esset OmnipotenS, illum in virtute deficere necesse foret. Infinite verax , non esset omnipotenS, non esset ratio rationum. Simpliciter gloriosus, non es et omnia potens , eum in beatitudine sua defiacere necesse foret.
Haec omnia absurda sunt, & impossibilia. Ergo.
per Resolutionem. D E U s est omnipotens, quia infinitis bo
Est infinitd bonus, quia est infinite ma
Est infinite magnus, quia est infinite du
Est infini in durans, quia est infinite po
Est infinite potens, quia est infinite sa
Est infinite sapiens, quia est infinite volens quoad se. Est infinite volens quoad se, quia est in
finitar virtutis. Est infinitae virtutis, quia est infinite v
Est infinite verax, quia est infinite bea
t. t in detur Providentia in D EO. infini.
Quia ratio ordinis ad finem est in mente
Quia infinita magnitudo bonitatis ubiuque providet. Quia ab aeterno objective providet omnibUS. Quia omnia subjecta sunt ejus potentiae, ergo & providentiae. Quia est ordo immediatus rerum ad se tanquam ad finem. Non tamen necessitatem imponit in omnibus, executionem tamen facit pervelle suum, quia perfectio mundi id requirit. Quia uti se res habet ad providere, sic ad conservare. Si non; ergo DE Us malum intenderet formaliter, non permis sive. Quia ex providentia resultat gloria conditoris DEI.